Die kleine snotaap ging een stapje te ver, dacht Dirk toen hij terug naar huis liep. Nog één keer zo’n brutale opmerking van haar en hij zou haar billen bont en blauw slaan. Wie dacht ze wel niet dat ze was? Dirk schudde zijn hoofd.

Van achter het keukenraam glimlachte Rosa. Ze zag dat de man die op het huis afliep in zichzelf liep te praten, hij voerde een verhit debat. Ze wilde wel wat verwedden dat de persoon voor wie zijn woorden bestemd waren dezelfde furie was die op dat moment Bles uit haar stal haalde.

Inge was een aardig meisje, vond Rosa. Ze had alleen wat meer zelfcontrole nodig en moest nog wat manieren bijgebracht worden. Toen ze drie weken geleden aangekomen was dacht iedereen dat Inge een frisse en grappige verschijning was. Ze was erg ad rem, maar na een poosje bleek dat ze niet goed wist wanneer ze op zou moeten houden. Dirk was de eerste die schoon genoeg had van haar geklier. Dit verbaasde Rosa niet, omdat hij meestal ook het mikpunt was van Inge’s geklier. Het had iets poëtisch, dat Dirk zijn gelijke gevonden had als het op plagen aankwam.

Rosa stond op toen Dirk de keuken binnen stapte. ‘Wat zie jij er opgewonden uit?’, vroeg ze.

‘Ik wil het er niet over hebben!’, antwoordde hij woedend. De toon in zijn stem was een stuk verbetener dan hij bedoelde.

‘Denk een beetje om die toon van je, meneer!’, waarschuwde Rosa de man die haar zoon was. Een oplettende lezer zou zich geamuseerd hebben als hij gezien zou hebben hoe snel de grote man zijn toon aanpaste toen hij het tegen de oudere vrouw, die in de vijftig moest zijn, had. Hij was nu bijna twee keer zo groot als haar, maar kon zich nog goed herinneren hoe hij door haar over de knie gelegd werd, of nog erger, door zijn vader meegenomen werd naar de schuur.

‘Sorry moeder, het is gewoon een brutale meid!’, zei Dirk met een zucht.

‘Ze heeft een manier van doen!, dat heb ik al eerder gezegd’, grinnikte Rosa.

‘Ze zou een pak slaag moeten hebben als ze niet snel inbindt’. Dirk waste zijn handen bij de gootsteen.

‘Wat heeft ze dit keer gedaan?’, vroeg Rosa aan haar zoon. Omdat Dirk niet vrijwillig met informatie over de brug kwam, hield Rosa het gesprek gaande door het stellen van vragen.

‘Ze gaat letterlijk overal de discussie over aan’, Dirk schudde zijn hoofd, ‘en vervolgens lacht ze’.

Meer kreeg Rosa niet van haar zoon te horen. Ze wist dat hij het kookpunt nabij was. Ze had in de afgelopen dagen de spanning flink zien oplopen.

Inge was negentien. Haar oudste zus was onlangs getrouwd met een nicht van Dirk. Tijdens het huwelijk werd Inge uitgenodigd om de zomer door te brengen op de boerderij van de familie de Jong in Drenthe. Inge was een echt buitenmens, ze studeerde aan de universiteit van Groningen om dierenarts te worden. Het idee om drie maanden lang op de boerderij te wonen en te werken had haar erg aangesproken. En haar bruisende persoonlijkheid hadden het Rosa en haar partner Peter, gemakkelijk gemaakt haar uit te nodigen.

Dirk was achtentwintig. Hij was net afgestudeerd als dierenarts en had een groeiende praktijk vlakbij Borger. Hij woonde om overwegend praktische redenen nog bij zijn ouders thuis. Om een heel huis of appartement in te richten om er vervolgens alleen maar te slapen, leek niet zoveel zin te hebben. Bovendien werkte hij de afgelopen periode in zijn vrije tijd veel op de boerderij van zijn ouders. Zeker sinds zijn vader het afgelopen jaar een ernstige beenblessure had opgelopen. De verwonding had er niet voor gezorgd dat de man lang had stil gezeten, maar het had er wel voor gezorgd dat hij een aantal dingen niet meer kon zonder de hulp van Dirk.

************************

Dirk voelde zich aangetrokken tot het uitdagende meisje dat bij hun was komen werken. Tegelijkertijd had ze een groot talent hem bozer te maken dan hij zich in lange tijd gevoeld had.

Voor degene die de gebeurtenissen tussen die twee van die ochtend gezien had, zou het er niet uitgezien hebben als de druppel die de emmer deed overlopen. Maar goed, laatste druppels waren over het algemeen ook geen wereldschokkende gebeurtenissen. Een laatste druppel gaf aan dat de grens bereikt was van hoeveel een man kan hebben. En Dirk’s grens was meer dan bereikt als het aankwam op de grote mond of de sneren en steken onder water van Inge.

************************

Rosa zag hoe haar zoon de keuken instampte. Hij was zo rusteloos af en toe. Hij had een dynamische persoonlijkheid als Inge nodig om hem bij de les te houden. ‘Hij lijkt zoveel op zijn vader’, dacht ze en glimlachte. Ze berekende dat Inge nog één of twee kansen te gaan had, voor Dirk haar in haar nekvel zou pakken. Ze schudde haar hoofd en liet haar gedachten afdwalen naar dertig jaar eerder, toen zij de uitdaagster was en de vader van Dirk de wanhoop nabij was.

Rosa was het kleine vervelende zusje. En het slachtoffer dat later haar echtgenoot zou worden wad de beste vriend van haar broer. Peter de Jong was haar favoriete slachtoffer. Ze hadden zoveel leuke grappen uitgehaald toen ze opgroeiden, maar toen veranderde er iets. De grappen werden meer dan alleen maar leuk. Ze werden opwindend. Ze voelde nu een opgewonden prikkel in haar onderbuik. Niet lang nadat ze zeventien geworden was, had het plagen van Peter een nieuwe dimensie gekregen. Nu begreep ze dat helemaal, maar toen handelde ze puur op gevoel.

Wat had ze die laatste keer gedaan? Wat was de laatste druppel geweest?’, dacht Rosa. Ze kon het zich echt niet meer herinneren. Maar ze zou de gevolgen ervan nooit meer vergeten. Het levendige beeld van Peter die op haar afkwam, haar de stallen injoeg en steeds dichter bij kwam toen ze opgesloten in een hoek stond, had nog steeds de zelfde uitwerking als destijds.

De opwinding en onzekerheid kon ze nog steeds voelen als ze eraan terug dacht. Nog steeds even intens. Rosa schoof heen en weer op de harde houten keukenstoel. Ze had zijn onverdeelde aandacht opgeëist. En zij die van hem.

Een pak op haar billen was nooit in haar opgekomen. Tot dat moment. Toen hij het deed, was ze zowel bang als gefascineerd.

Peter pakte haar bij haar arm en begon haar uit te foeteren. Hij noemde haar een ‘dekselse meid’, ‘een kleine dondersteen’ en nog een aantal dingen. Rosa herinnerde zich hoe ze hem in zijn gezicht uitgelachen had, waarop er een duivelse glimlach op zijn gezicht verschenen was. Het gevoel van opwinding dat ze toen in haar onderbuik voelde, keerde nu weer terug. Tot op de dag van vandaag had hij het vermogen om datzelfde gevoel bij haar op te roepen met zijn intense ogen en die vastberaden uitdrukking op zijn gezicht en niet te vergeten als hij haar een standje gaf.

‘Hoor jij eens meisje! Je vraagt er nu al een tijdje om! En nu is het dan zover!’ Rosa huiverde toen ze er aan terugdacht dat ze meegetrokken werd de stal uit. Hij liep met haar het pad af, langs haar huisje naar het schuurtje. Ze was verbaasd over de snelheid van alles.

In een oogwenk zat Peter op een groot hakblok in het schuurtje, waar al heel wat kachelhout op gehakt was en waar generaties lang kinderen een pak op hun billen hadden gehad. Op zeventien jarige leeftijd kreeg Rosa daar een pak op haar bips van de man die niet veel later haar echtgenoot zou zijn.

Peter liet er geen gras over groeien. Hij had er geen enkele moeite mee haar broek en haar onderbroek naar beneden te stropen. Vervolgens sloeg hij haar hard op haar billen. De ontnuchtering die uitging van de felle en onmiddellijke pijn, schaamte en de wetenschap dat hij kwaad was in plaats van alleen maar een beetje geïrriteerd, maakte dat ze het uitgilde en begon tegen te stribbelen.

Hij sloeg hard. Ze schopte, worstelde en schreeuwde zo hard als ze kon om hem op te laten houden. Maar niets van wat ze deed liet hem ophouden. Hij was vastbesloten haar eens goed onder handen te nemen. Rosa herinnerde zich dat hij haar iedere poets die ze hem ooit gebakken heeft, betaald zette. Ze wist ook dat hij er speciaal plezier in beleefde het haar betaald te zetten. Na zoveel jaren met hem getrouwd te zijn kende ze hem misschien wel beter dan dat hij zelf deed. Er was niets gemeens of sadistisch aan de straf die hij die dag uitdeelde. Maar hij nam wraak op een manier die past een man die tijdenlang uitgedaagd is, tot ver voorbij zijn grenzen, door iemand waar hij erg op gesteld was. En ze wist dat hij net als zij gegrepen was door een virus dat liefde heette. Het was elektrisch en rusteloos en zette hen beiden op scherp.

Dat eerste pak op haar billen brak de ban. Alles werd anders. Peter bleef een constante bezoeker bij hun thuis, maar nu voor haar in plaats van voor haar broer.

Rosa glimlachte. Ze was terug in haar keuken en was ontwaakt uit haar overpeinzingen. Nu was er haar zoon, die momenteel dezelfde dans danste als zijn vader zo vele jaren geleden. En het knappe kleine uitdaagstertje was zijn uitdaging. Hij wist dit instinctief en was het zich maar half bewust. Zijn moeder zag dat ze goed bij elkaar pasten. En ook Inge zou daar over niet al te lange tijd achterkomen….

*******

Inge genoot van het ritje. Het was een zonnige, onbewolkte dag. Begin mei was het vaak mooi in Drenthe. De afgelopen nacht was koud geweest en het had geonweerd, maar nu was het helder met een lage luchtvochtigheid. Tegen het middaguur was de temperatuur opgelopen  tot boven de twintig graden Celsius en het koele briesje voelde zijdeachtig aan op de huid. Bles genoot ook van het ritje. Ze was alert en reageerde enthousiast op de opdrachten van de ruiter op haar rug.

Viereneenhalf uur later keerden Inge met de merrie terug op de boerderij. Ze glimlachte in zichzelf dat ze weer eens niets van de orders van Dirk had aangetrokken. ‘Jeetje, wat was die man een potentaat’, dacht ze. Het was een leuk spelletje om hem een beetje op de kast te jagen. Hij hapte altijd. Ze vond het een heerlijk gevoel als hij haar die ijzige blik toewierp. Deze ochtend was hij wel heel erg streng geweest. Hij vond dat ze teveel plezierritjes maakte en te weinig tijd aan haar plichten besteedde.

Nou ja, het was per slot van rekening zondag. Haar vrije dag. Inge grinnikte inwendig toen ze eraan terugdacht hoe ze hem stil had gekregen door hem hier fijntjes aan te herinneren. Ze gaf toe dat dit best een beetje minder uitdagend had gekund, maar de situatie had gewoon gevraagd om een snedige opmerking.

‘ Zorg dat je deze keer binnen een uur terug bent, anders zul je er spijt van krijgen, had Dirk haar opgedragen voor hij zich omdraaide en terugliep de stal in. Inge vroeg zich af waarom hij altijd zo verdomd bazig moest zijn. Ze maakte zich er echter niet druk over, verre van dat, ze vond het een mooie gelegenheid om eens te kijken hoe ver ze kon gaan.

’t Is al goed’ had ze eruit geflapt en was doorgegaan met het opzadelen van het paard. Op dat moment had ze besloten dat ze niet alleen haar eigen plan zou trekken over hoe lang de rit zou gaan duren. Ze zou zich niet beperken tot de openbare bossen, maar ook gaan rijden in het natuurgebied waarvan Dirk gezegd had dat daar niet gereden mocht worden, in afwachting van een uitspraak van Staatsbosbeheer of dit gebied voor ruiters wel toegankelijk was. Er was per slot van rekening geen wettelijke beperking om zich in dat gebied te begeven.

**********************

Tegen de tijd dat ze terug was op de boerderij en Bles wou gaan afzadelen,kwam Dirk de stal inlopen. Nadat hij een vraag geblaft had, welke door Inge genegeerd werd, stond Dirk in de deuropening toe te kijken wat ze ging doen en wat ze te vertellen had. Een aantal minuten verstreken. Inge had het zadel opgeborgen, het stro achter in de stal bijeengeveegd, voer in de trog gedaan en begon met het kammen van de manen.

Nadat ze Bles verzorgd had, nam Inge het tuig, hing het tegen de achterwand van de stal en haalde het uit de war. Dirk volgde haar naar de achterkant van de stal. Hij keek toe hoe ze een hele show maakte van het georganiseerd aanpakken van de werkzaamheden. Toe alles klaar was en Inge zich nergens meer op kon concentreren als excuus om hem te kunnen negeren, nam Dirk opnieuw het woord.

‘Ben je nu bereid om mijn vraag te beantwoorden, jongedame?’, zei hij, Zijn stem had een gevaarlijk dreigende ondertoon. Inge glimlachte in zichzelf toen ze een golf van opwinding door haar lijf voelde gaan. Ze genoot ervan hem wat op te fokken. Het gevoel was zowel lichamelijk opwindend als geestelijk stimulerend. Zijn gezichtsuitdrukking en de ijselijke ondertoon in zijn stem triggerden een lichamelijke sensatie bij haar, die zich het best liet omschrijven als bijna seksueel en zeker elektrisch. En ze had altijd genoten van de uitdaging en het plagen.

‘Wat is het probleem, cowboy?’, het sarcasme droop van haar antwoord af.

‘Jij bent het probleem!’, zei Dirk koeltjes. ‘Jij en je arrogante houding zijn mijn probleem’.

‘Ach, kom nou!’. De toon in Inge’s stem was ongeïnteresseerd. Ze probeerde om hem heen te lopen.

‘Nee, nu eens even niet’. Dirk blokkeerde haar zodat ze er niet langs kon. ‘Deze keer zul je merken dat ik het echt meen. Deze keer zul je ervaren wat je vanaf nu te wachten staat als je mij negeert’.

‘Wat er gebeurt als ik je negeer?’. Inge lachte uitdagend, ze sloeg haar armen voor haar borst over elkaar en verplaatste haar gewicht op haar rechterbeen. Dirk grijnsde eveneens, maar in zijn gezichtsuitdrukking was weinig plezier te lezen. Irene begon zich te realiseren dat dit wel eens anders kon uitpakken dan anders als ze haar spelletje speelde. Er ging opnieuw een golf van opwinding door haar heen,maar deze keer bleef het hangen en merkte ze dat haar hartslag hoog bleef. Het gevoel bleef hangen. Ze draaide zich om in een poging om aan de andere kant om Dirk heen te stappen. Hij blokkeerde haar opnieuw, schudde dit keer met zijn hoofd om te laten weten dat ze nergens naar toeging zonder zijn toestemming.

In het nauw gedreven en boos keek Inge om zich heen naar een ontsnappingsweg. Die was er niet. Dirk stond perfect opgesteld om elke richting die ze opstapte te blokkeren. Op dat moment triggerde het gevaar dat hij uitstraalde haar meer dan de inmiddels bekende opwindende sensatie. De opwinding die door haar heen trok en haar vingertoppen, haar kruis en haar gezicht onder stroom zette, was overweldigend. Alles wat ze op dat moment wilde, was wegkomen. Maar daar was geen kans op.

‘Wat was het laatste dat ik tegen je zei voor je weg ging?’, herhaalde Dirk de vraag die ze genegeerd had toen ze een paar minuten geleden bezig was haar paard af te zadelen.

Inge gaf geen antwoord,ze slikte en probeerde zichzelf te dwingen oogcontact met hem te houden. De blik in zijn ogen was krachtig en intimiderend. ‘ Verdomme wat was hij star’, dacht ze. Een paar seconden later voelde ze hoe ze bloosde en keek ze de andere kant op. De vraag was ze toen al vergeten.

‘OK, ik zal je geheugen voor je opfrissen’, gromde Dirk. ‘Ik zei je dat binnen een uur terug moest zijn. En als ik me goed herinner antwoordde je, ’t is al goed’. Hij deed een pas naar voren. Inge moest hem nu wel aankijken. In een reflex keek ze verveeld omhoog.

‘Maak je je daar nu zo druk over! Dat ik wat langer heb gereden dan jij vindt dat ik zou moeten! Verdomme Dirk de Jong! Als het aan jou lag zou niemand ooit een pleziertje hebben’. Haar antwoord was niets meer dan het leggen van een rookgordijn, daar was ze zich heel goed van bewust. Ze wist dat hij het serieus meende dat ze niet zo lang moest gaan rijden, maar zij had besloten dat als hij haar zou voorschrijven wat ze moest doen,zij dit aan haar laars zou lappen. Als ze hier eerder de strijd met hem over aangegaan was, dan zou hij nog meer op zijn strepen gaan staan en was er nog minder ruimte geweest om hem te negeren.

‘Ga je me vertellen dat je me verkeerd begrepen hebt?’, de gezichtsuitdrukking van Dirk werd nog donkerder. In de blik die hij haar toewierp daagde hij haar uit om te zeggen dat ze hem niet begrepen had.

Inge zag deksels goed wat hij bedoelde, maar ze negeerde de boodschap die haar instinct naar haar hersenen zond. ‘Ik heb je heel goed begrepen! Het is mijn vrije dag, mijn vrije tijd, en die wilde ik op mijn manier doorbrengen. Je hebt niets te zeggen over wat ik in mijn vrije tijd doe’. Ze zette haar armen in haar zij en ze verplaatste haar gewicht zo dat ze met haar voet op de grond kon stampen om haar woorden kracht bij te zetten.

‘Ik heb alles te zeggen over wat je met MIJN paarden doet en wat je hier op de boerderij allemaal doet. En wanneer iemand mij ‘t is al goed’ als antwoord geeft, dan neem ik aan dat iemand doet wat ik zeg. Dirk zijn stem was zacht, maar Inge kon de ijzige ondertoon voelen.

‘Je bent meer dan zes uren weggeweest! Heb je het paard te drinken gegeven? Heb je het laten rusten en te eten gegeven?’. Hij bleef op dezelfde toon praten. Met de vragen was op zichzelf niets mis. Ze waren eenvoudig genoeg, maar de manier waarop hij ze stelde, zorgde dat ze zich dom en onnadenkend begon te voelen.

‘Ja, dat heb ik gedaan!’. Ze antwoordde na een paar seconden, maar de vertraging had haar verraden. Ze had gerust en het paard laten drinken. Dat was de waarheid. De plaats waar ze dit gedaan had, wilde ze echter liever niet zeggen, maar dat realiseerde ze zich pas nadat ze het gezegd had.

‘Oh ja?’. De vraag van Dirk suggereerde niet dat hij dacht dat ze loog, maar verklapte wel dat hij door zou vragen, en dat hij wist dat ze meer dan één verbod in de wind had geslagen. ‘Ik vraag me af hoe je dat gedaan hebt, terwijl je niet bij de put of bij de troggen in de buurt geweest bent’.

Inge realiseerde dat ze niet alleen lichamelijk ingesloten was door de grote man die voor haar stond. De bossen van Staatbosbeheer waren populair bij de ruiters, maar vooralsnog verboden terrein voor het personeel van de boerderij. Dat wist ze en was er ondanks dat toch heen gegaan. En dat was nog maar het topje van de ijsberg. In het riviertje en het gebied waar ze geweest was, leefden adders. En door het hoge water door het onweer van de vorige avond was er een flink risico dat ze actief waren. Alle boeren wisten dat ze beter niet naar het riviertje konden gaan als het flink geregend had. Ook Inge wist wel beter, maar haar eigenwijze verzet tegen Dirk had haar gezonde verstand beïnvloed.

Inge keek naar de vloer waar ze net nog op gestampt had. Ze schoof met haar voet wat stro heen en weer. Ze was druk met zichzelf in overleg wat ze zou kunnen antwoordden. Maar Dirk maakte dat overbodig.

Je bent in het Staatsbosbeheerbos geweest, is het niet?’. Zijn stem ging omhoog. Boosheid klonk er nu duidelijk in door.

Inge keek op en ontmoette zijn blik. Ze wist dat ze deze keer te ver was gegaan.

‘Ik neem aan dat de slangen geen interesse in je hadden, in dat brutale meisje’. Dirk pakte haar bij haar arm en duwde die omhoog en trok haar naar zich toe. Zijn greep was stevig, ze kon haar arm niet verder omhoog krijgen.

‘Ik zal doen wat ik weken geleden al had moeten doen, brutale meid’. Dirk kookte van boosheid. Hij keek de stal rond naar een geschikte plek om zijn plannen uit te voeren. Het bankje vlakbij de uitgang was wel een geschikte plaats. Het kon hem niet schelen als er iemand binnen zou lopen en zou zien wat er gebeurde. Voor zo ver het Dirk betrof, was dat precies wat ze verdiende.

‘Hee laat me los!’, riep Inge. Toen ze zag waar hij haar mee naar toe nam, begon ze zich te realiseren wat hij van plan was. Ze kon haar eigen gevoel over wat er te gebeuren stond niet geloven. ‘Nee! Wie denk je wel dat je bent!’. Ze zette haar hakken in de grond en probeerde los te komen.

‘Ik ga je bips bloot maken en je een flink pak slaag geven! Dat is wat ik ga doen’, antwoordde Dirk.

‘Dat kun je niet doen’, gilde Inge. Maar dat kon hij overduidelijk wel en ging hij het doen ook.

Terwijl hij op het bankje ging zitten, tastte hij omhoog en maakte de knoop van haar spijkerbroek los en deed in één beweging de rits naar beneden. Haar jeans en haar onderbroek gingen omlaag tot halverwege haar dijen en ze tuimelde voorover over zijn schoot. Inge was verbaasd over de snelheid waarin één en ander zich voltrok, ze had absoluut geen gelegenheid om zich druk te maken over haar waardigheid en over wat Dirk allemaal kon zien. Zijn hand kwam hard op haar billen neer.

De rillingen van angst en boosheid die door haar kruis gingen toen ze zich realiseerde wat hij van plan was, werden vervangen door de pijn die zich snel opbouwde toen zijn hand op haar bips begon neer te dalen. Verrassing en ongeloof zorgden er bijna een volle minuut voor dat ze verdoofd was, maar de tranen kwamen vervolgens al snel op.

Dirk verbaasde zich erover hoe weinig ze tegenwerkte in het begin, maar dit veranderde al snel.

In wat als een soort explosie aanvoelde voor Inge, de pijn en schaamte over wat hij deed vulde haar met woede en veranderde ze in een schreeuwend hoopje mens. Dirk grijnsde en verstevigde zijn greep. Ze was echter vastbesloten om los te komen en na verloop van tijd werd het steeds moeilijker haar over zijn schoot te houden en haar tegelijkertijd op haar bips te geven om haar een lesje te leren. Hij besloot het anders aan te pakken. Hij schoof haar heupen naar voren over zijn linkerbeen. De beweging was zo snel dat Inge haar beide armen naar voren moest steken om te voorkomen dat ze met haar hoofd in het stof op de vloer zou belanden. Dirk maakte van deze verwarring gebruik om zijn rechterbeen over de hare te plaatsen en ze vast te klemmen. Hij greep naar voren en pakte haar rechterarm en klemde deze stevig tegen haar zij. Ze kon nu nog wel wat kronkelen, maar kon ook gemakkelijk door hem in bedwang gehouden worden.

Nu begon het pak op haar billen pas echt. Dirk liet alle frustratie die zich in de afgelopen periode bij hem opgebouwd had, gaan. Het duurde dan ook niet lang of de toon van Inge’s huilen en schreeuwen veranderde van boos en vol verzet naar duidelijk van pijn. Haar spieren spanden zich en ze gilde het uit bij iedere klap.

‘Houd alsjeblieft op!’. Na een aantal minuten van krachtig doorslaan werden Inge’s smeekbedes wanhopig. ‘Je doet me zeer!’

‘Mooi zo!’, zei Dirk. ‘Dat –- is –- de — bedoeling — ook!! Ik –- ben –- van -– plan -– het -– zoveel –- pijn –- te –- laten –- doen –- dat -– je  — je -– voortaan –- wel -– bedenkt –- voordat –- je –- besluit -– niet -– te -– doen -– wat -– ik -– je -–zeg!!!! Want ik beloof je -– als -– je –- dat -– wel -– doet, — dan doen we dit –- opnieuw -– en opnieuw –- en opnieuw!!! Hij zette zijn woorden kracht bij met harde klappen op dat deel van haar billen dat haar gewicht zouden dragen als ze zou gaan proberen te gaan zitten.

‘Alsjeblieft!!!!’, huilde Inge. De smeekbede kwam als een langgerekte klaagzang tevoorschijn. Ze snikte en haar adem ging horten en stoten.

Dirk stopte,maar hield haar op de plaats.

‘En?’, zei hij alsof zij wist wat hij wilde horen.

Inge snikte. ‘Wat wil je horen!’, bracht ze met moeite uit.

‘Wat dacht je dat ik van je wil horen!’. Dirk liet zijn hand opnieuw vijf keer hard op haar billen neerkomen.

‘Oh alsjeblieft!! Dat weet ik niet!’, huilde Inge.

‘Dan denk ik dat we nog maar een poosje moeten doorgaan’, grijnsde Dirk en hij begon opnieuw. Ditmaal liet hij de klappen neerkomen op de bovenkant van haar bovenbenen.

Inge begon ook opnieuw tegen te stribbelen. Maar ze kon het niet lang volhouden. Na ongeveer dertig klappen smoorden haar kreten en stopte ze met worstelen.

‘Houd alsjeblieft op! Houd alsjeblieft op! Houd alsjeblieft op!’, kwam er in horten en stoten uit.

‘En?’, vroeg Dirk opnieuw en ook deze keer hield hij even op met slaan.

‘Ik zal voortaan doen wat je zegt. Ik beloof het’, zei Inge.

‘En houd je op overal een strijd van te maken’, Dirk sloeg weer vijf keer hard op haar bips.

‘Ik zal niet overal een strijd van maken. Ik zal ophouden sarcastische opmerkingen te maken. Ik zal mijn best doen. Dat beloof ik!’, huilde Inge.

Dirk liet haar los en gaf haar nog een laatste hele harde klap. ‘Zo! Nou dat was toch niet zo moeilijk!’

Inge haastte zich bij hem uit de buurt en probeerde haar broek omhoog te doen.

‘Ik haat je! Jij verdomde kloo…’, ze stopte toen ze zijn gezichtsuitdrukking zag.

‘Heb je nog niet genoeg gehad?’ De woorden hadden als een vraag geklonken, maar in de ondertoon was duidelijk een waarschuwing waarneembaar.

‘NEE!!! Het spijt me’, Inge zorgde dat ze bij hem uit de buurt kwam en zette zich op een holletje in beweging richting het huis.

Rosa zag het meisje het pad afkomen terwijl ze haar jeans omhoog hield door ze in haar middel vast te houden. Ze hoefde er geen enkele minuut over na te denken wat er had plaatsgevonden. Irene’s betraande gezicht en snikken, bevestigden alleen maar wat toch al vrij duidelijk was. Inge rende de keuken door zonder dat ze Rosa bij het keukenraam had zien staan.

In haar kamer heeft ze een potje zitten huilen en probeerde ze haar gedachten weer op een rijtje te krijgen na alle verwarring die ze voelde.