We hebben er een nieuwe schrijfster bij! Sunniva stuurde ons een eerste deel van haar vervolgverhaal ‘Ontlading‘.
Ontlading (deel 1)
“Dus, hoe vind je zelf dat vandaag moet verlopen?”
Shit, denk ik, ik heb een hekel aan deze vraag. Het antwoord weet ik heel goed, ik wil het moeilijk hebben, al dagen ben ik ontevreden met mezelf en voel ik die behoefte voor een ontlading, maar om er dan om te vragen, dat is toch een partij moeilijk.
“Nou?” Hoor ik hem vragen, en hij kijkt me doordringend aan.
Ik laat mijn hoofd zakken en mompel dat hij best weet dat erom vragen heel moeilijk is voor mij. “Dat maakt mij niet uit,” zegt hij standvastig, “ik wil het je horen zeggen.”
Ik hou me maar stil, in de stiekeme hoop dat dat iets bij hem losmaakt waardoor hij me toch wel over zijn knie trekt. Even denk ik te hebben gewonnen, hij staat op en zet zijn stoel pontificaal in het midden van de kamer neer en hij komt vervolgens voor me staan. Dan doet hij iets wat ik niet verwacht, hij pakt me bij mijn oor en trekt me richting de hoek. “Ga hier maar even nadenken over mijn vraag, als ik je zo bij me roep verwacht ik een duidelijk antwoord.”
Daar sta ik dan, in de hoek. Ik voel dat ik gefrustreerd begin te raken. Hij kent mij zo goed, hij weet toch wat ik wil? Wat ik nodig heb? Hij had me zelfs via de telefoon beloofd het te geven vandaag. Waarom moet ik het nou nog uitspreken?
Achter me hoor ik gerommel en ik waag het erop even te spieken. Al snel draai ik mijn hoofd weer terug, de tafel ligt vol met instrumenten die ik maar al te goed ken, instrumenten waarvan ik weet dat ze echt flink zeer doen. Dan hoor ik niks meer en weet ik dat hij op de stoel zit en me innig aan het bekijken is. Ik voel m’n wangen warm worden en begin met mijn handen te friemelen, ik voel me klein en machteloos tegenover hem.
“Kom maar even hier voor me staan meisje.”
Langzaam draai ik me om en loop ik naar hem toe. Hij zet me tussen zijn benen neer en kijkt me vragend aan. “Nou? Je hebt een kwartier de tijd gehad om na te denken, dus ik verwacht dat je nu wel een antwoord voor me hebt.” Ondertussen heeft hij mijn hand gepakt en knijpt hij er even in, een kleine geruststelling.
Heel zacht, met mijn ogen naar een punt op de muur gericht stamel ik: “Ik wil billenkoek, meneer”. “Ja meisje, zover was ik. Maar jij weet heel goed dat dat niet is wat ik wil weten. Dus, en nu duidelijk uitgesproken, hoe moet vandaag lopen?”
Ik slik, hij weet precies goed in mijn hoofd te kruipen. “Ik wil het graag moeilijk hebben, ik heb die ontlading nodig… Alsjeblieft.” Spreek ik deze keer duidelijk uit. Weer voel ik een geruststellend kneepje in mijn hand. “Heel goed meisje, was dat nou zo moeilijk?” Nog voordat ik een antwoord kan geven trekt hij me over de knie en voel ik de eerste klappen op mijn jurk vallen. Hij houdt zich nog in, maar ik weet maar al te goed dat een rustige opwarming als deze betekent dat we lang en hard doorgaan. Na een tijdje trekt hij mijn jurk omhoog en slaat hij verder. Ik kronkel wat, die klappen komen nu wel veel harder aan.
“Blijf jij eens heel snel stil liggen jongedame, dit is nog niks.” Spreekt hij streng uit, en om dit te benadrukken slaat hij me een paar keer op volle kracht. “Auw!” Kerm ik uit terwijl ik mijn hand naar achter rijk in een tevergeefse poging mijn arme billen te beschermen. Hij ziet dit meteen en houdt ze stevig vast, terwijl hij met zijn vrije hand naar de pollepel grijpt. Al snel voel ik de gemene tikken van de lepel over mijn billen en bovenbenen vallen, maar net als ik het uit wil roepen verminderd hij het tempo om me even op adem te laten komen. Dit is helaas van korte duur en al snel voel ik de lepel in een hoger tempo harder neerkomen. Mijn hand trek ik los om in mijn vinger te bijten ter afleiding. Man man, wat doet dit pijn. Na nog een paar harde klappen wordt de lepel weggelegd en voel ik zijn handen over mijn billen wrijven.
“Zo,” hoor ik hem zeggen, “ik denk dat dat genoeg opwarming is.” Ik vlieg omhoog. “Opwarming?” Vraag ik verontwaardigd, “weet je wel hoe veel pijn je me al doet?” “Zeker weet ik dat, maar jij zei zelf dat je het moeilijk wilde hebben.” En met dat hij de laatste woorden uitspreekt begint hij weer met slaan, ditmaal met zijn zware badborstel. Al gauw voel ik de tranen prikken, maar het lukt me niet te laten gaan. Wes merkt dit meteen en spreekt me tussen de klappen door toe. “Laat maar gaan meisje, het is goed, je hoeft je bij mij niet groot te houden.” Na nog een paar harde tikken precies op het midden van mijn billen beginnen de tranen te lopen en vermindert hij de intensiteit van de klappen. Hij laat me even snikken met zijn hand aaiend over mijn rug. “Kom maar rustig overeind,” zegt hij, en onhandig klim ik van zijn schoot af. We knuffelen tot ik gekalmeerd ben en zegt vervolgens dat ik nog even het mijn neus in de hoek mag staan. Hij moet de verbazing in mijn gezicht hebben gezien want hij legt gelijk uit dat we nog niet klaar zijn, dat hij merkt dat ik nog meer nodig heb. Ik wil het niet toegeven want ik heb al het gevoel dat mijn achterste in brand staat maar hij heeft gelijk. Als ik met mijn neus tegen de muur sta trekt hij ook mijn onderbroek nog naar beneden. Ik voel me heel klein, met betraande wangen, rode billen en mijn ondergoed op mijn enkels, en ik voel de verandering in mijn hoofd. Die ontlading waar ik zo naar verlangde begint rustig te komen.
Ontlading
Nieuwe verhaal van de munt
Ook Clarity heeft hard gewerkt, daarom is er nu een nieuw deel in het verhaal van de munt!
Het verhaal van de munt (3)
Met ongeloof staar ik naar het schermpje van mijn telefoon en lees het appje nog eens door.
“I’m in Amsterdam at the moment and we need to have a serious talk. I expect you to meet me as soon as possible today. Make it happen, no procastination.”
Shit. Hoezo? Mijn hart gaat tekeer. Ik wist niet eens dat hij hier is. Wat heb ik nu weer verkeerd gedaan? Ik kan me eigenlijk niks bedenken waardoor ik in de problemen zit. In de app die erop volgt staan de gegevens van het hotel waar hij nu is met ‘asap’ in grote koeienletters eronder.
Ik ben aan het werk en ik kan eigenlijk niet zomaar weg. Mijn enige opties zijn ter plekke ziekmelden of hem negeren, maar aangezien de blauwe vinkjes al bij het appje staan kom ik natuurlijk niet meer weg met de smoes dat ik zijn berichtje niet gezien heb. Zucht. Ik moet die vervloekte vinkjes toch echt eens uit gaan zetten.
Zenuwachtig stap ik het kantoor van mijn teamleider binnen en mompel dat ik misselijk ben, me echt ineens niet lekker voel en graag naar huis wil. Ik moet er behoorlijk pips uit zien want hij vindt dat ik er inderdaad niet helemaal goed uitzie en ik moet maar snel onder de wol kruipen. Duimen maar dat ik er straks geen vragen over krijg want volgens mij zit ik al genoeg in de problemen zonder deze leugen op te hoeven biechten.
Een half uur later loop ik nerveus het hotel binnen. Ik zie hem al zitten in de lobby. Hij zit achter een laptop en heeft mijn aanwezigheid nog niet door. Een tijdje sla ik hem gade, hoe hij zit te werken, met die ietwat nonchalante, serieuze houding waar hij ook veel autoriteit mee uitstraalt. Ik slik. Waarom wilde ik dit allemaal ook al weer zo graag? Ik kan nog rechtsomkeert maken maar dan kijkt hij op. Zodra hij mij in het oog heeft, wenkt hij me en gebaard dat ik moet gaan zitten. Hij werkt nog een paar minuten door en slaat dan zijn laptop dicht.
“Sorry, I needed to finish that. How have you been lately?” Hij kijkt me onderzoekend aan.
“Just … fine,” mompel ik wat verward. Hij heeft me vast niet gevraagd te komen om alleen dit te vragen. Tot zover ik weet heb ik me sinds onze laatste ontmoeting aan al onze afspraken gehouden. Ik ken hem ondertussen goed genoeg om te weten dat er ergens een addertje onder het gras zit. Nou ja addertje, waarschijnlijk een anaconda ofzo.
“No, just tell me how you really are.” Zijn blik wordt donkerder. Ik heb nog steeds geen idee welke kant hij met zijn vraag op wil. Mijn mond wordt droog. Wat wil hij nou eigenlijk horen?
“Oh, come on, it’s is a simple question,” zegt hij ongeduldig terwijl hij me aan blijft kijken.
“Well… just fine… I quess,” en ik haal geïrriteerd mijn schouders op. Ik heb geen zin in vage raadspelletjes vandaag.
“I know you’re not. This is wat is going to happen today young lady. Letshavesome coffee first. When we finesed we go straight to my room. I have a short phonecall to make so you’ll wait and you think about why you clearly are not fine. Holding a coin to the wall, if you know what I mean.” Hij glimlacht en legt een kleine munt op tafel.
“A penny for your thoughts,” zegt hij triomfantelijk. Mijn irritatie bereikt door zijn opmerking een nieuw hoogtepunt en boos sla ik mijn armen over elkaar heen. “Not funny,” snauw ik. “And really? You expect me to do that without telling me why, you ask me to come without letting me know in advance, playing a fucking stupid game with me, you… you…” Asshole ligt op het puntje van mijn tong maar ik weet me net op tijd in te houden. Mijn hart begint te bonzen, mijn handen gaan trillen en ik krijg het benauwd. Wie denkt hij eigenlijk wel niet dat hij is?
Het volgende moment is zeer gedenkwaardig want voor het eerst zie ik verbijstering op zijn gezicht. Het is zo surrealistisch dat ik in de lach schiet. Ik kan er niet meer mee stoppen en de tranen rollen nu zelfs over mijn wangen. Zonder nog iets te zeggen pakt hij eerst de munt en dan zijn laptop. Uiteraard vergeet hij die stomme munt niet. Hij staat op en loopt naar me toe, pakt me bij mij arm en trekt me van de stoel af. Die koffie kan ik blijkbaar nu wel op mijn buik schrijven.
Terwijl hij me meetrekt slaat mijn lachbui om in paniek. O fuck hier kom ik natuurlijk absoluut niet mee weg. Nou ja daar kan ik nu niks meer aan doen. Wat een domme doos ben ik toch af en toe. Hij duwt me ruw zijn kamer binnen.
“I want you to undress right away, young lady, now,” commandeert hij. Ik begin heel rustig mijn schoenveters los te maken en ben niet echt van plan veel haast te maken met het uitkleden.
“I went to Eindhoven yesterday,” vertelt hij ondertussen, “to buy some nice leather instruments. You probably heard of that company, the London Tanners? I was suprised to find this company in your country in stead of England.”
Hij legt twee voorwerpen op het bed. Ik schrik als ik de voorwerpen herken, de beroemde en beruchte boudoir paddle en grandma slipper paddle, die door een spanko vriendin omgedoopt zijn tot Woezel en Pip.
“Ik heard some really good stories about these implements. Now hurry up, I’m not going to repeat myself today. Oh, and don’t you ever try to talk to me like that again. You get another punishment for that.”
Ik blijf geïrriteerd staan en sla boos mijn armen over elkaar. Dit gaat van kwaad tot erger en ik heb nog steeds geen idee waarom. Ik probeer het liedje dat plots in mijn hoofd opkomt te negeren maar het kinderliedje laat zich niet uit mijn geest verbannen.
En van je één, twee. Jongens, kom je spelen dan? Alles lekker delen dan? Drie, vier. Alles zo gezellig hier. Nooit een dag sip, met Woezel en Pip. Met Woezel en Pip.
Ik schiet opnieuw in de lach. Zelfs van mijlenver afstand kunnen mijn spankee vrienden me blijkbaar nog in de problemen brengen.
“You think that extra punishment will be funny? I promise you it won’t. Now calm down. Today will not be about what you want but what you need.” Hij pakt me bij mijn kin en kijkt me een poosje serieus aan. Zijn kalme blik lijkt dwars door me heen te gaan en voor het eerst vandaag voel ik een stukje berusting en zakt mijn boosheid een beetje.
Een paar minuten later sta ik uitgekleed met mijn neus die idiote munt tegen de muur te houden. Het voelt zo stom om daar te staan met mijn armen op mijn hoofd. Ik voel mijn irritatie weer omhoog komen. Waarom ben ik ooit akkoord gegaan met in de hoek staan met een munt? Mijn armen verzuren en ik weet uiteindelijk niet meer op wie ik boos ben, op hem omdat hij me op deze manier heeft laat komen, of op mezelf omdat ik weer in deze situatie ben beland.
Zijn telefoongesprek is afgelopen en hij pakt me bij mijn arm, trekt me een stukje van de muur af en vangt behendig het muntje op. Vervolgens begeleidt hij me naar het bed en trekt me over de knie.
De eerste klappen zijn gelijk heel hard en de tranen schieten vrijwel direct in mijn ogen. Niet eens zozeer vanwege de pijn, maar eigenlijk vooral omdat het oneerlijk voelt aangezien ik nog steeds niet weet waarom ik moest komen. Hij helpt me overeind en pakt mijn handen vast.
“Why are you here?” vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Ik voel me ineens erg moe. Ik heb geen zin om te gokken naar een reden.
“Well.. please enlighten me, I really don’t have a clue,”
“Well.. who, please think of your manners young lady,” zegt hij en trekt me opnieuw over de knie. Ditmaal zet hij één van de instrumenten in. Absoluut niets schattigs aan Woezel, of zou het Pip zijn? Flop!
“Oh, au! Sir! Well…Sir!” snotter ik. Ik dacht toch wel wat leer gewend te zijn maar dit … jemig. Mijn tranen blijven rollen. Hij blijft verder stil en een poosje klinkt er alleen het ritmische getik van Woezel, of is het Pip, en mijn gesnik. Uiteindelijk helpt hij me weer overeind en trekt me dit keer op zijn schoot.
“Here is your clue, young lady. How’s your night’s sleep lately? I know you are tired a lot, you constantly make small mistakes at your job, you keep forgetting stuff. I know you are not fine, on the contrary, you really needed an intervention.” zegt hij serieus en veegt liefdevol de tranen van mijn wangen.
Ik wil protesteren. Wat is dit nou weer voor flauwekul.
“No, let me finish. I’ll kept an eye on your online behavior. You go to bed around half past twelve, sometimes even one o’clock, when you go working you get up a quarter to six. Now, how many sleep hours a person needs every night, eight right? Assuming you miss two hours on your three workdays, you also miss one hour when you take your kids to school. Now, you are a smart woman, how many hours you miss on a weekly base?”
“Euhm, let me think, eight hours,” zeg ik beschaamd. Dat is zo bij elkaar eigenlijk best veel inderdaad.
“Also eight hours. Do you even realize you miss a whole night sleep every week? A whole night. Every week. Let that sink in for a moment. No wonder you are so stressed out. How much coffee you drink on a day?”
“Euhm,” ik tel de talloze koffiemomenten die ik iedere dag heb. “About seven I quess, maybe even more,” Ik leef zo ongeveer op koffie.
“Seven or more? That sounds like an addiction. Did you know that coffee increases the risk of cardio-vascular disease if you drink more than 5 cups a day in the long term? I’m going to make it clear to you that you have to go to bed earlier. You’ll get a bedtime from me for now. And you are going to decrease your coffees. Hence my new friends here, I hope you will learn something from them fast. Now back over my lap,” zegt hij streng.
“No! A bedtime? Seriously? What am I, twelve?”
“Let go of your recalcitrant attitude, young lady. You need to learn a servere lesson about obedience again,”
Zonder pardon trekt hij me weer over de knie en is de kennismaking met Woezel én Pip absoluut een feit. Hij slaat minuten lang zonder een woord te zeggen. Mijn billen staan in vuur en vlam en ik kan niet meer stil liggen. “Au au, please stop,” jammer ik en de tranen rollen over mijn wangen.
“Are -pats- you -pats- accepting -pats- getting -pats- a -pats- bedtime -pats- young -pats- lady? -pats-.”
“Au! Okay yes Sir,”
“Are -pats- you -pats- going -pats- to- pats- decrease your -pats- coffees-pats- young -pats- lady -pats-.”
“Au, au, I am Sir, au, please stop,” smeek ik.
“Will -pats- you -pats- let -pats- me -pats- lead -pats- you -pats- and -pats- will -pats- you -pats- obey -pats- me? -pats-.”
“Yes! I will Sir,” snik ik en het lijkt alsof laatste restje irritatie en weerbarstigheid van me afglijdt. Mijn lijf voelt slap en ik voel me helemaal leeg maar op een fijne geborgen manier.
“Good girl,” zegt hij zachtjes.
Hij helpt me overeind en trekt me in zijn armen. Mijn tranen blijven komen en hij wiegt me zachtjes heen en weer tot ik rustiger word. Deze tedere kant van hem verrast me iedere keer weer, hoe hij zo snel van bijna meedogenloos naar zo lief kan switchen.
“It’s okay, calm down, you did very well.” Hij masseert eerst mijn nek en gaat dan langzaam naar mijn schouders. Zijn warme lichaam en aanraking voelen heel prettig en ik kom weer volledig tot rust bij hem. Ik doezel zelfs een beetje weg maar dan trekt hij me abrupt overeind. “Ready for your next punishment?” Hij wacht mijn antwoord niet af en trekt me aan mijn oor mee naar de badkamer. Hij zet de kraan bij de wastafel open en pakt een stuk zeep.
“Open your mouth, I’m going to rinse your mouth thoroughly with soap. I will make sure you never forget who you talking to again.”
Ik slik. Dit kan niet waar zijn. Het is belachelijk en ik wil hier weg. Maar ik heb het lef niet om er nu tegen in te gaan en nog meer straf te krijgen. Op de wastafel ligt ook nog een stevige badborstel klaar. En die mag daar best ongebruikt blijven liggen.
Ik doe mijn mond open en hij maakt ondertussen het stuk zeep nat. Ik moet moeite doen om niet te kokhalzen terwijl het stuk zeep in mijn mond heen en weer gedraaid wordt. Het smaakt verschrikkelijk. Het schuimt flink en het schuim voelt heel vreemd in mijn mond. Het kriebelt ook nog eens irritant als het schuim over mijn kin naar beneden druipt.
“Bite it and hold it in your mouth,” commandeert hij terwijl hij me weer aan mijn oor meetrekt. Ik veeg snel het kriebelende schuim van mijn kin af. Hij gaat naast de wastafel op het randje van het bad zitten en trekt me over de knie, maar over één been.
“Keep that soapbar right were it is, young lady, don’t let it drop,” waarschuwt hij.
Ik voel hoe hij even naar voren leunt en ik hoor het doffe geluid van de badborstel die hij een paar tegen zijn hand aan tikt. Oh nee, tóch die badborstel. Ik wil protesteren maar door het stukje zeep in mijn mond klinkt er niet meer dan een zacht gemurmel.
Hij klemt zijn been over mijn benen heen en begint in een langzaam tempo met de borstel te slaan. Dat doet flink pijn en ik begin te trillen. Ik krijg het koud en kan echt niet meer hebben. Mijn lichaam staat op scherp en ik krijg moeite met stil liggen ondanks de leglock.
“I’m gonna make sure you really won’t forget this. Don’t you dare ever try talk to me like that. You won’t be able to sit down for a couple of days. If you ever try this again I’ll give you the spanking of a lifetime. This will seem child’s play compared to what will happen to you if you try. You won’t be able to sit for weeks. Are we clear, young lady?”
“Hmmm,” weet ik als geluid uit te brengen. Het volgende moment regent het slagen met de badborstel. Ik heb geen idee hoe het me lukt om stil te liggen en die smerige zeep in mijn mond te houden. Ik zit gevangen in een golf van pijn en tranen. Ik raak mijn gevoel van tijd en ruimte kwijt. Ik kan me alleen nog maar overgeven aan dit moment. Dit gaat voorbij, herhaal ik steeds in mijn hoofd. Het voelt echter als een eeuwigheid en als hij stopt ben ik vooral opgelucht.
Hij helpt me overeind en eindelijk mag ik de zeep uit mijn mond halen. Spoelen met water helpt nauwelijks om de vieze smaak uit mijn mond te krijgen.
“I hope you learned valuable lessons today. Now apologize to me,” zegt hij en hij kijkt me via de spiegel van de wastafel streng aan.
“I’m sorry Sir, fluister ik oprecht en ik leun vermoeid tegen de wastafel aan.
Tevreden pakt hij mijn hand en trekt me mee de badkamer uit. Ik moet op het bed gaan liggen en hij komt naast me zitten met een potje crème. Hij smeert mijn billen in en masseert vervolgens mijn extreem gevoelige en gekneusde billen. Best fijn zo, die koele handen op mijn billen en ik voel mijn lijf weer ontspannen.
“Every working day you go to bed at half past ten, not a minute later. Understood?”
“Yes Sir,”
“Good girl,” zegt hij en hij geeft me een kus op mijn billen. Hij kruipt naast me en trekt me in zijn armen. Ik krijg het weer een beetje warm en genietend van zijn warme lijf val ik heerlijk in slaap.
—
“Sure, it would change my perspective
I’m certain I would change today
I’m certain it would change our ways
Would things fall into place?
I want you to lead me
Take me somewhere
Don’t want to live in a dream one more day
I want you to lead me
Take me somewhere
Don’t let live in a dream one more day”
In Flames – Come Clarity
Nieuwe verhalen van Faith
Faith is duchtig in haar pen/toetsenbord gekropen, want niet alleen schreef ze een achtste deel over Jason en Faith, ze begon ook een nieuwe verhalenreeks, waar er al meteen twee delen van online staan. Snel lezen!
Esther en Ricardo: het weekend (2)
Ricardo parkeert de auto en stapt uit, maar Esther heeft helemaal geen zin om uit te stappen. Ricardo merkt dat zijn vrouw wat vertwijfeld en opstandig blijft zitten, doet zijn deur dicht en loopt met een sadistische glimlach naar de andere kant van de auto om de deur voor haar open te doen.
“Ga je mee schat?”
Vraagt hij haar met een sadistisch ondertoontje.
“Ik blijf liever zitten.”
Antwoord Esther brutaal, draait haar hoofd van hem weg en zet haar voeten tegen het dashboard van de auto aan. Ricardo vind dat het nu wel klaar is met het kinderachtige gedrag van zijn vrouw. Hij besluit haar een handje te helpen en klikt haar gordel vast los.
“Als jij nu niet heel snel uit die auto komt jongedame dan help ik je een handje!”
Zegt hij dan met een kalme stem waaruit Esther duidelijk opmaakt dat hij er wel plezier in heeft, maar ook niet langer wil wachten. Enkel Esther is in een enorm opstandige bui omdat ze echt geen zin heeft in het pak slaag wat ze direct zal gaan krijgen.
“Tsss.. wat wil je doen dan?!”
Begint ze brutaal.
“Ik blijf hier wel even zitten tot dat jij op andere gedachten komt en ik gewoon netjes mensen en vrienden die er al zijn kan begroeten op een nette manier! Dat is misschien iets waar jij lering uit kan trekken!”
Ricardo is er na haar brutale opmerking helemaal klaar mee. Pakt zijn vrouw haar benen vast en draait haar zo de auto uit, vervolgens pakt hij haar arm vast en trekt haar op een rustige manier de auto uit waarna hij zijn vrouw direct omdraait en onder zijn andere arm vast klemt. Hij geeft haar drie ferme tikken midden op haar billen en zet haar vervolgens weer recht. Esther is zo onder de indruk van zijn directe aanpak dat ze verbaasd naar haar man staat te kijken die vervolgens de auto netjes afsluit, weer op haar afkomt lopen en haar stevig bij haar arm vast pakt om haar op die manier richting het huis te begeleiden….
Na een tijdje word Esther uit haar gedachten getrokken doordat Ricardo ineens vlak achter haar staat. Met kalme maar duidelijke woorden fluistert hij in haar oor.
“Jij blijft hier netjes staan! Ik ga even met de andere Dom’s de koffers uit de auto halen en laat me er niet achter komen dat je lekker gaat staan kletsen met de meiden! Is dat duidelijk Esther?!”
“Ja Ricardo.”
Antwoord Esther bedeesd. Zodra de mannen weg zijn om de koffers op te halen schrikt Esther op van Bianca een spankee die ze ook van de discordgroep heeft leren kennen. Ricardo en zij hebben al vaker met hun afgesproken voor de gezelligheid en samen zijn ze ook wel uit eten geweest. Ze zijn goede vrienden geworden met Bianca en Rob de man van Bianca.
“Hey mop. Wat heb je nu weer uitgevreten?”
Vraagt Bianca aan Esther. Esther kijkt Bianca met smekende ogen aan en antwoord.
“Bianca alsjeblieft. Ik vertel je straks alles maar als Ricardo me nu ziet kletsen met jou dan krijg ik nog meer problemen!”
“Nee joh, die komt daar echt niet achter. Voor hun binnen komen ben ik alweer weg en Suzie staat op de uitkijk. Daarnaast zijn wij de enige die nog in huis zijn, de rest is naar buiten of op de slaapkamer.”
Knipoogt Bianca naar haar. Maar wat Suzie niet gezien heeft en wat Bianca niet weet is dat haar man Rob met Ricardo en Hans, de man van Suzie afgesproken heeft, dat hij even via de zijweg achterom zou lopen en via de achterdeur naar binnen zou gaan om het stelletje stuiterballen in de gaten te houden. Hij kent zijn vrouw goed en die zal vast heel nieuwsgierig zijn waarom Esther direct in de hoek gezet is. Daarnaast zijn ze goede vriendinnen en vreten ze samen ook genoeg ongein uit. Hij staat al eventjes in de keuken en hoort en ziet via een kiertje van de deur dat dus ook zijn vrouw weer eens flink ongehoorzaam is, maar besluit nog even te wachten. “Dit gaat leuk worden!, Jij bent straks voor mij jongedame!” Denkt hij bij zichzelf.
“Bianca! Ze komen er altijd achter! Dat weet je toch. Alsjeblieft ik praat straks met je.”
“Maar ik heb nu Suzie op de uitkijk staan Esther, wees gerust die roept echt wel als ze terug komen!”
Toch is Esther er niet gerust op en vreest voor meer straf en ze heeft het al zo bont gemaakt. Maar ze kan haar vriendin ook niet teleurstellen.
“Ik heb me gewoon vreselijk misdragen tegenover Ricardo en ben echt heel erg tegen hem tekeer gegaan en brutaal geweest.”
“Was je boos?”
“Ja echt heel erg waardoor ik enorm onredelijk werd en daarom ga ik straks straf krijgen, maar alsjeblieft ga nu weg voor je het erger maakt voor me. Ik vertel je straks echt de rest.”
Maar Bianca heeft geen zin om weg te gaan, ze is veel te nieuwschierig. Ze pakt stiekem een pakje sigaretten uit haar broekzak en steekt er twee op. Een voor Esther en een voor haar zelf.
“Ohhhh, Bianca! Jij moest toch stoppen?”
“Sssttt, ja weet ik, maar af en toe heb ik er gewoon eentje nodig! Hier neem even een paar hijsen. Als de mannen terug komen dan geef ik die van mij aan Suzie.”
“Jah lekker dan! En die van mij dan? Waar moet ik die laten?!”
Fluisterd Esther in halve paniek.
“Ohw die gooi ik wel even gauw bij de achterdeur naar buiten. Komt goed schat.”
“Mooi” Denkt Rob. “Dan zal ik je op heterdaad kunnen betrappen!” Hij heeft al een sadistische glimlach en plezier als hij denkt aan haar geschrokken gezicht dat ze zal trekken en het stamelen wat ze zal doen om zich onder haar straf uit proberen te praten.
Esther neemt snel de sigaret van Bianca aan en neemt een paar hijsen. Ze kijkt om zich heen.
“Heb je ook aan een asbak gedacht?”
“Ohw shit, ja pak ik even!”
Bianca loopt weg en Esther neemt nog een trekje van haar sigaret. Verschrikt kijkt ze naar de deur die naar de keuken gaat. Ze dacht er echt iets te zien bewegen en krijgt een warm gevoel en tintelingen van de schrik. Bianca valt haar geschrokken gezicht direct op.
“Wat is er Esther? Zag je wat?”
“Ik denk dat ik wat zag, maar ik weet het niet zeker. Ga eens kijken!”
Fluisterd ze.
“Jah, echt niet! We drukken die sigaretten wel in dit bakje uit, maar die keuken ga ik niet in nu!”
Antwoord Bianca iets harder dan ze wil en half paniekerig. Ze weet heel goed wat Rob zal doen als hij haar met een sigaret en of zo pratend met Esther zal zien.
De deur zwaait met een flinke zwaai open en daar staat Rob, haar man. Bianca trekt direct wit weg en Esther slaakt een gilletje van schrik en begint dan zenuwachtig te lachen. Zelfs Suzie veert op! Ze stond zo geconcentreerd op te letten dat ze echt behoorlijk schrikt en haar het huilen meer nader staat dan het lachen.
“Zo jongedames, ja ook jij Suzie! Wat zijn we hier allemaal aan het uitspoken?! Jullie lijken wel op een stelletje pubers zo!”
Hij kijkt de dames even streng aan, maar geen van de dames durft wat te zeggen en voelen zich behoorlijk betrapt op hun ongehoorzaamheid. Esther kijkt even naar Bianca met een blik van “Ik zei het toch! Ze komen er altijd achter!” Dan pakt Rob zijn vrouw stevig bij haar arm vast en kijkt haar streng aan.
“Zou jij niet stoppen met roken en Esther met rust laten?!”
Bianca kan van de schrik geen woord uit haar mond krijgen en staart wat van Rob naar Esther en dan naar haar sigaret.
“Doe die sigaret maar even uit! Jij ook Esther!”
De meiden gehoorzamen en Suzie blijft verloren bij het raam staan staren naar het gebeuren. Zodra de dames hun sigaret hebben uitgemaakt pakt Rob de asbak van Bianca over en zet die op het kastje naast de deur. Dan draait hij zijn vrouw om, klemt haar vast onder zijn arm en geeft haar een paar ferme tikken op haar broek. Bianca geeft een gilletje bij elke tik. Na vijf tikken zet Rob zijn vrouw naast Esther in de hoek, maakt haar broek los en trekt haar broek en slip tot op haar knieën naar beneden.
“Blijf jij hier zo maar even staan!”
Dan richt hij zich op Esther.
“Volgens mij had jij mijn vrouw ook gewoon kunnen negeren en netjes kunnen blijven staan! Geloof me maar dat Ricardo hier van gaat horen!”
Esther kijkt Rob met een smekende blik aan, maar Rob is daarvoor niet te paaien en geeft ook Esther een paar flinke tikken tegen haar billen. Esther geeft een gilletje van schrik. Ze had al wel eens eerder een tik van Rob gehad maar niet zo hard.
“En nu blijven jullie hier beidde netjes stil staan en wil ik niks van jullie horen! Hebben jullie dat begrepen dames?!
“Ja Rob.”
Antwoorden ze stilletjes tegelijk.
“Goedzo! Suzie! Kom jij ook maar even hier!”
Met tranen in haar ogen komt Suzie met lood in haar schoenen naar Rob toegelopen.
“H-het spijt me Rob.”
Zegt ze zodra ze bij hem staat. Rob weet dat Suzie nog niet zolang met Huiselijke discipline in haar leven te maken heeft dus doet hij bij haar voorzichtiger neemt hij zichzelf voor. Met een kalme maar strenge stem begint hij haar een preek te geven.
“Waarom laat je, je nou overhalen door die twee stoute meiden? Je weet toch dat ze zichzelf altijd in de problemen werken?! En nu heb je, jezelf er ook bij betrokken, want ik weet zeker dat Hans ook jou nu een stevig pak op je blote billen zal geven Suzie!”
Suzie begint licht te huilen. Ze is ook zo van Rob geschrokken. Zeker toen ze zag hoe hard hij Bianca en ook Esther op hun billen gaf. Dit was ook de eerste keer dat ze met gelijkgestemden een heel weekend door zou brengen en ze had niet verwacht dat andere Dominanten ook de andere meiden zouden kunnen straffen. Ze had er zeker wel over gefantaseerd en het er met Hans over gehad, maar nu het moment daar is vind ze het heel erg spannend. Bianca en Esther krijgen medelijden met haar en willen eigenlijk wat zeggen, maar als Rob zo boos is kunnen ze maar beter hun mond dicht houden. Rob besluit dat hij het verder over zal laten aan Hans en dirigeert Suzie met een zachte tik tegen haar billen ook de hoek in naast Bianca en Esther.
“Blijf ook jij hier maar even staan en gedraag jullie nu dames, want jullie maken alles enkel maar erger voor jullie zelf!”
Als Rob de meiden netjes naast elkaar tegen de muur aan heeft staan loopt hij rustig naar de bank en bekijkt de meiden eens goed. De zenuwachtige spanning die de meiden hebben voor wat hun te wachten staat is gewoon voelbaar. Hij grinnikt in zichzelf. “ Wat zijn die twee toch altijd stout! Arme Suzie, maar ze heeft het over zichzelf heen geroepen en dat zal ze straks voelen ook!” Na een korte tijd komen ook Ricardo en Hans weer binnen lopen.
“Ze hebben zich dus niet gedragen zie ik?!”
Begint Ricardo het gesprek.
“Suzie! Van jou had ik meer verwacht jongedame!”
Zegt Hans. Rob kijkt de twee andere mannen lachend aan.
“Volgens mij hebben we een klusje te klaren heren! En misschien is het beter om het maar direct te doen!”
Ricardo geeft Rob een klap op zijn schouder.
“Ik denk dat je daar helemaal gelijk in hebt vriend.”
Esther kan wel door de grond zakken als ze de mannen zo hoort praten en Bianca knijpt haar billen al bij elkaar. Suzie is gestopt met huilen, maar voelt de tranen in haar ogen prikken. Ondertussen verteld Rob aan Hans en Ricardo wat de meiden hebben uitgevreten terwijl hun de koffers ophaalden.
“Ik denk dat jij, voordat we met de volgende straf beginnen eerst nog wat met Esther af te rekenen hebt?”
Zegt Rob dan tegen Ricardo.
“Inderdaad!
Antwoord Ricardo met een sadistische glimlach.
Esther! Hierkomen!”
Als Esther haar man haar naam hoort roepen zakt de moed haar in de schoenen. Haar geest wil wel gehoorzamen maar haar benen werken niet mee. Maar de volgende woorden
“Maak het nu niet erger voor jezelf Esther en kom hier!”
Van haar man en de geruststellende blik van Bianca brengt haar in beweging. Langzaam loopt ze met haar blik op de grond gericht richting haar man. Ze hoort een stoel schuiven en kijkt op. Even blijft ze weer vertwijfelt staan als ze ziet dat haar man de stoel precies midden in de grote huiskamer voor de bank gezet heeft, zodat Hans en Rob mee kunnen kijken hoe ze gestraft zal worden.
“Ohw Ricardo alsjeblieft! Kunnen we niet gewoon even naar onze slaapkamer gaan?”
“Zeker niet! Jij hebt er zelf voor gezorgd dat ik op zo’n onbeleefde manier binnen moest komen met jou, dus mogen Rob en Hans van mij ook meekijken hoe jij gestraft zal worden voor dit onbeleefde en kinderachtige gedrag van jou.”
Esther wordt weer boos. Ze had hem gezegd dat het onbeleefd was en hij nam haar toch op zo’n manier mee. Dat is dan toch niet haar schuld dat ze zo zijn binnen gekomen! Ze wil dit ook tegen Ricardo zeggen, maar als ze zijn strenge blik ziet met een flinke waarschuwing in zijn ogen doet ze het toch maar beter niet. Stampend loopt ze op hem af en Ricardo begint te lachen.
“Haha, echt Esther af en toe ben je echt net een puber!”
Maar tijd om boos te antwoorden krijgt Esther niet. Voor ze het goed en wel in de gaten heeft ligt ze al over haar man zijn knie. Hard begint hij haar op haar billen te slaan en heeft ze moeite met stil liggen.
“Lig stil Esther! Je hebt zelf je zo kinderachtig gedragen dus onderga dan ook nu netjes je straf!”
“Dat probeer ik ook Ricardo!”
Antwoord Esther piepend en iets te brutaal. Ricardo beantwoord haar brutaliteit met een paar ferme tikken op haar bovenbenen voordat hij zijn straf verder voortzet.
“Iets minder brutaal Esther! Volgens mij is het nu niet het juiste moment om daarmee door te gaan!”
“Auw…Neee…h-het sssspijt meee!”
Begint Esther nu echt te piepen. Ricardo Geeft haar nog een paar stevige tikken op haar billen en laat Esther dan overeind komen.
“Netjes staan blijven, ik moet even wat pakken.”
Zegt hij met een sadistische en geheimzinnige glimlach. Esther voelt de bui al hangen, want altijd als ze zich zo brutaal en kinderachtig gedragen heeft krijgt ze met de haarborstel en daarna nog met de cane. Ricardo rommelt wat tussen de koffers en haalt inderdaad de haarborstel en de cane tevoorschijn. Voorzichtig kijkt ze even in de richting van Hans en Rob die ook al met een sadistisch glimlachje op de bank naar het gebeuren zitten te kijken. Esther wil het liefst hard weg rennen en voelt de tranen in haar ogen prikken.
“Doe je slip maar uit Esther, die heb je voorlopig niet nodig!”
Zegt Ricardo dan streng maar met een glimlach van plezier. Esther begint te koken. “Hij vind dit veel te leuk!” Denkt ze bij zichzelf. Ze vind haar man echt gemeen nu. Ookal heeft ze zijn straf echt wel verdient maar ze voelt zich zo vernederd. Ze is van mening dat hij haar best mee had kunnen nemen naar de slaapkamer voor haar straf, ze had immers zelf nog aangegeven hoe onbeleefd het was. Ze wil enorm tegen Ricardo uitvallen, hem uitschelden voor alles wat lelijk is, maar als ze de boze en doordringende blik van haar man opvangt houd ze zich in. Gehoorzaam, maar met een opstandige blik in haar ogen trekt ze haar slip uit en overhandigd die aan haar man. Ricardo pakt haar slip aan en stop die in zijn broekzak. Dan gaat hij weer op de stoel zitten en klopt op zijn been.
“Kom maar weer hier jongedame!”
Langzaam stroopt hij haar jurkje omhoog om haar billen bloot te maken. Esther voelt zich flink vernederd, maar blijft stil liggen. Ze rilt even als ze het koude hout van de haarborstel op haar billen voelt.
“Waarvoor wordt je nu gestraft Esther?”
Vraagt Ricardo haar. Ze wil eigenlijk geen antwoord geven maar diep van binnen weet ze dat ze dan extra slaag zal krijgen en antwoord toch maar wel.
“Omdat ik me brutaal en kinderachtig gedragen heb Ricardo.”
Antwoord ze daarom maar bedeesd, al hoort Ricardo haar woede in haar antwoord heus wel. Ricardo geeft haar een paar harde tikken van links naar rechts op haar billen. Esther grijpt de stoelpoot met haar ene hand vast en met haar andere hand de broekspijp van haar man. Ze bijt haar tanden op elkaar van de scherpe pijn. Ze heeft niet eens in de gaten dat ze haar adem inhoudt tot Ricardo weer even stopt. Ze ademt uit, haar ademhaling is sneller en ze probeert de pijn weg te zuchten. Ricardo ziet aan de lichaamstaal van zijn vrouw dat ze het moeilijk begint te krijgen “mooi zo!” Denkt hij, “ze begint haar lesje te leren.”
Bij Suzie en Bianca spelen de zenuwen nog hoger op nu ze horen hoe hard Ricardo, Esther op haar billen geeft. De gilletjes, het piepen en smeekgebeden van Esther helpen ook niet echt om rustiger te worden. Vooral Suzie raakt een beetje in paniek. Hans valt het op en besluit even naar zijn vrouw toe te lopen. Zacht Fluisterd hij in haar oor.
“Jij bent hierna aan de beurt! Aangezien je billen nog niet zo getraind zijn, zal ik je iets sparen, maar voelen zal je het zeker!”
Na dat gezegd te hebben loopt hij weer terug naar de bank, zijn vrouw iets gerustgestelder achterlatend.
“Vind je het slim van jezelf dat je, je zo gedragen hebt tegenover mij jongedame?!”
Vraagt Ricardo aan Esther.
“Nee, zeker niet Ricardo, het spijt me echt.”
Ricardo zet het pak slaag met de haarborstel voort. Af en toe pakt hij haar bovenbenen mee in het pak slaag. Esther krijgt het nu heel moeilijk en probeert zich los te maken uit de greep van Ricardo. Ze probeert haar billen weg te draaien en begint flink te schoppen met haar benen. Ricardo stopt even.
“Lig stil Esther!”
“J-ja Ricardo, d-dat probeer ik echt, m-maar het lukt me niet.”
Snikt ze. Ricardo besluit haar te helpen en trekt haar door over zijn ene been en zet zijn andere been over de benen van Esther heen. Dan pakt hij haar hand en pint deze op haar rug vast.
“Nee, nee, nee! Alsjeblieft Ricardo, h-het spijt me e-echt h-heel erg!”
Huilt Esther.
“Ohw dat geloof ik meisje, maar we zijn nog niet klaar.”
Na zijn antwoord zet Ricardo direct het pak slaag voort en kan Esther geen kant meer op. Ze huilt met lange uithalen en hangt slap over de schoot van Ricardo. Na een tijdje stopt Ricardo en streelt hij haar rug en billen tot ze rustiger is. Als ze eenmaal rustig is helpt hij haar voorzichtig overeind. Esther snikt nog wat na en droogt haar tranen met de rug van haar hand. Ricardo neemt haar nog niet in zijn armen en dat kost hem wel enige moeite. Kalm zegt hij.
“Ga maar weer terug in de hoek staan.”
Snikkend loopt Esther terug naar de hoek, Ricardo loopt achter haar aan en als ze in positie staat vouwt hij haar jurkje tot boven haar billen omhoog.
“Netjes staan blijven! Je krijgt er straks nog six of the best met de cane en dan is je eerste straf voorbij en gaan we het daarna eens even hebben over je gedrag van nu net. Stiekem in de hoek roken en kletsen terwijl je al straf zou krijgen! Niet een heel slimme zet van je!”
“J-ja Ricardo.”
Antwoord Esther snikkend. Naast haar word Suzie door haar man Hans meegepakt. Schoorvoetend ziet ze Suzie uit haar ooghoek verdwijnen. Op kalme toon begint Hans.
“Zo, jongedame! Kijk me eens even aan!”
Met moeite en met de tranen al in haar ogen kijkt Suzie zenuwachtig haar man aan.
“Van jou had ik meer verwacht! Ik heb je in de auto op de weg hier naartoe nog gewaarschuwd om je niet in te laten met de ongein van Bianca en Esther en dat je het anders wel zou voelen. Jij wil bratten en dat is prima, maar dan zal je nu ook de consequenties moeten aanvaarden.”
Suzie draait haar ogen naar beneden en Hans pakt haar kin vast.
“Kijk me aan Suzie!”
“H-het spijt me Hans. Ik zal me verder gedragen.”
“Zo makkelijk ga je hier niet mee weg komen jongedame!”
Hans neemt plaats op de stoel voor de bank en tikt op zijn schoot.
“Kom jij maar eens even hier!”
Jason en Faith (8)
Als ze eindelijk in België aankomen zijn alle andere familieleden al aanwezig en druk bezig. Faith vind de omgeving wel heel mooi. Het zal wel lastig worden in verband met de taal aangezien haar moeder gekozen heeft voor het Franse gedeelte van België. Dat vind Faith nu niet bepaald een slimme zet. Maar ze besluit er niet moeilijk over te gaan doen. Haar moeder heeft zeker een mooi huisje gehuurd. Het ligt tegen een berg aan en de kelder is een grot, uitgehakt in de berg waar het huisje tegenaan gebouwd is. Faith waand zich in het buitenland. Het huisje heeft maar drie slaapkamers. Eigenlijk te weinig dus, maar ze moeten het er maar mee doen. Tegenover het huisje is een weiland dat groot genoeg is voor twee paarden. Naast het weiland zijn twee grote paardenstallen en een schuurtje. En…
“Schijnbaar zit aan het einde van de straat een Nederlandse hoefsmid.”
Verteld haar moeder haar.
“Daar moet ik dan van de week maar eens kennis gaan maken.”
Antwoord Faith met een glimlach. Het huisje ligt aan een weg die schuin oploopt. Soms rijden de auto’s best hard langs. Faith vind dat wel nogal gevaarlijk, maar ook daar zal ze mee om moeten leren gaan. Via de zijkant van het huisje ziet Faith dat ze zo het dak op kan klimmen. “Dat wordt een vast plekje voor mij! Waar ik me lekker terug kan trekken.” Denkt ze. Haar oom had de auto met de trailer zo dicht als mogelijk is bij het weiland geparkeerd. Faith besluit dat het beter is om de paarden maar direct op de wei te zetten, aangezien ze daar even hun benen kunnen strekken na die lange rit van stil staan.
“Zullen we de paarden maar eens van de trailer af gaan halen?”
Vraagt ze vriendelijk. Haar moeder geeft haar een knuffel.
“Vind je het ook mooi hier meid?”
Vraagt haar moeder haar. Faith vind het lastig om antwoord te geven. Natuurlijk vind ze het wel mooi, maar ze wil nog steeds niet verhuizen. Terug kan ze alleen niet meer. Haar moeder ziet de twijfel in haar ogen en besluit niet verder te vragen.
“Ja, ga de paarden maar van de trailer halen. Ik denk dat ze het inmiddels wel zat zijn op die trailer aan het gebonk te horen.”
Samen met Jason en haar oom begeleid Faith de paarden van de trailer en zet ze een voor een in de wei. Aan hun geklier te zien zijn ze Faith erg dankbaar. Faith controleert samen met Jason nog even de omheining en daarna gaat ze samen met Jason de stallen in orde maken. Alle andere familieleden zijn ondertussen de laatste auto, de auto waarin Jason haar moeder, oom en Faith aan zijn gekomen aan het uitladen. Want kort daarop gaan hun weer richting Nederland en blijven Faith en Jason achter in België. Iets waar Faith alleen maar naar uit kijkt! “Even alleen tijd met Jason.” Denkt Faith. Ze is daar erg aan toe. En wil daarom ook koste wat het kost ervoor zorgen dat alles verder klaar is en ze ook gewoon rustig kunnen gaan genieten. Jason doet rustig de dingen die hij moet doen. Hij heeft geen haast, maar kijkt ook uit naar de tijd die hij straks samen met zijn vriendin heeft. “ Hij zal haar dan ook direct aanpakken voor vandaag en een voorproefje geven wat er gebeurd als ze zich niet aan de regels houdt als hij er niet is.” Zit hij in gedachten. Faith haar moeder is koffie aan het zetten in het kleine keukentje en haar ooms zijn banken en andere meubels op hun plek aan het zetten. Faith wil neerploffen op een stoel, maar word er direct van weg gejaagd en dus besluit ze naar buiten te gaan. Ze besluit naar haar geheime plekje te gaan op het dak en daar een shaggie te roken. Het duurt niet lang of Jason heeft haar gevonden en komt naar haar toe.
“Wat een drukte hè binnen!”
Hij kijkt Faith met grote ogen aan. Ze begint te lachen.
“Ja, daarom ben ik weg gegaan. Ik kan daar toch niks doen en als ik wil gaan zitten word ik weg gejaagd!”
Jason glimlacht en ploft naast Faith neer.
“Rol er voor mij ook eens eentje.”
Faith doet wat hij vraagt en neemt ondertussen nog een trek van haar eigen shaggie.
“Je gaat wel erg mooi wonen!”
“Ja, dat wel, maar ik zou toch nog steeds liever in Nederland gebleven zijn!”
“Begrijp ik, daar heb je, je vrienden, maar misschien ga je het hier ook wel leuk vinden! Je zit wel vlakbij Maastricht.”
“Ja weet ik, maar ze spreken hier alleen Frans!”
“In Maastricht niet!”
“Goh, nee, duh. Laat maar, ik red me wel!”
Faith zucht geirriteerd. Jason pakt haar gezicht vast.
“Wees eens lief!”
“Ja Jason.”
Weer zucht ze er geirriteerd bij en geeft hem zijn shaggie.
“Zo lief genoeg?!”
Ze trekt er een bijdehandte glimlach bij en Jason begint te lachen. Hij schudt nee schuddend zijn hoofd en steekt zijn shaggie aan.
“Je bent echt erg weet je dat?”
“Ja, weet ik en daarom hou je van me!”
“Klopt helemaal! En geeft me ook wat te doen af en toe!”
Hij kijkt Faith er met een glimlach maar streng bij aan. Faith krijgt direct een kriebel in haar buik van zijn blik. Daarna zijn ze een tijdje stil, kruipen tegen elkaar aan en genieten van het zonnetje. Maar na een tijdje worden ze gestoord. Faith haar moeder roept ze en is ze duidelijk kwijt aan de paniek in haar stem te horen.
“Rustig maar mam! We zijn gewoon hier!”
Zegt Faith zo nonchalant dat Jason begint te grinniken. Faith haar moeder zucht van opluchting.
“Komen jullie naar beneden, want wij gaan zo terug?”
“Ja, we komen eraan Mevrouw.”
Antwoord Jason voor Faith, aangezien ze geen antwoord gaf op haar moeders vraag. Jason staat op en steekt zijn hand uit voor Faith. Dankbaar pakt ze zijn hand aan en Jason trekt Faith overeind. Samen klauteren ze naar beneden en gaan naar binnen. Als Faith haar moeder, ooms en tantes vertrokken zijn is het ineens erg stil. Het is een vreemd huis, in een vreemd land, waar Faith niemand verder kent. Het enige voordeel is, dat ze een vrijstaand huisje hebben nu. En de paarden bij huis kunnen stallen. Dat alles maakt het voor Faith toch wel erg spannend en leuk. Al hebben ze geen bak en zal er dus of buiten of in de wei gereden moeten worden. Naja, daar maakt ze zich eigenlijk wel de minste zorgen om. Ineens zakt bij Faith weer de moed in haar schoenen en ploft op de bank neer. Ze denkt aan hoe erg ze haar vrienden nu al mist en hoe erg ze Jason gaat missen. Jason komt naast haar zitten. Hij merkt dat ze het moeilijk heeft en trekt haar in zijn sterke armen. Ze zeggen even niks, maar toch ook heel veel. Voorzichtig begint Jason wat te friemelen. Hij kust Faith in haar nek en laat haar sidderen onder zijn aanraking. Langzaam betast hij haar met zijn handen, van haar bovenbeen kriebelend naar haar borsten. Even pakt hij ineens haar tepel vast en draait die tussen zijn vingers.
“Auw!”
Faith ademt diep in en geniet van zijn aanraking. Ze wil meer en voelt haar verlangen naar hem groeien. Maar ineens stopt hij.
“Faith! We moeten even praten!”
Begint hij direct streng, maar rustig. Faith kijkt hem geschrokken aan, maar zijn strenge blik laat haar direct weer weg kijken.
“Nee, kijk me maar even aan Faith! Ik wil dat je me aankijkt!”
Faith doet een poging, maar zijn blik laat haar in gedachte al door haar knieën zakken. Jason pakt haar kin vast.
“Kijk me aan faith!”
Zegt hij nogmaals. Faith kijkt hem in zijn strenge, donker wordende ogen aan.
“Luister Faith! We gaan elkaar een stuk minder zien. En om die reden wil ik je in de tijd die we nu alleen hebben en de tijden dat ik bij je ben heel duidelijk maken dat desondanks we elkaar weinig zien je, je nog wel aan onze regels dient te houden! Ik ga je harder straffen, voor de kleinste dingen en om te beginnen… Hoevaak heb jij vandaag vergeten me met twee woorden aan te spreken!?”
Faith schrikt van zijn vraag. Ze weet dat hij een punt heeft, maar ze is daar ook helemaal niet mee bezig geweest.
“Ik…ik…”
Faith komt niet uit haar woorden, maar Jason blijft haar vragend en met een strenge blik in zijn ogen aankijken.
“H-het spijt me!”
Antwoord ze zacht.
“Ik heb het niet in de gaten gehad.”
Ze vind het een stom excuus, maar het is wel de waarheid. Jason krijgt een licht sadistische glimlach op zijn gezicht.
“Ik had het wel in de gaten dame! En daarvoor ga ik je nu straffen! Daarna zien we wel verder.”
Bij Faith zakt nu helemaal de moed in haar schoenen en kijkt Jason smekend aan.
“Ga staan!”
Faith gehoorzaamd direct. Ze weet wel beter dan op zo’n moment tegen hem in te gaan.
“Kleed je uit!”
Even kijkt ze hem verlegen aan, maar omdat zijn blik verhard en donker word doet ze wat hij van haar vraagt. Jason gromt goedkeurend en geniet van de show. Als Faith al haar kleding uit heeft en alles netjes opgevouwen op de bank heeft neergelegd zegt Jason.
“Pak maar even een stoel uit de keuken.”
Faith doet schoorvoetend wat hij vraagt en haalt een stoel uit de keuken. In de huiskamer zet ze de stoel op de plek die Jason aanwijst neer. Hij neemt plaats op de stoel en klopt op zijn been.
“Kom maar even hier meisje, dan zal ik je billen even opwarmen voor je de hoek in gaat! En ik na kan denken over hoe ik je verder zal gaan straffen.”
Faith gehoorzaamd. Een beetje onhandig gaat ze over de schoot van Jason liggen. Ze voelt zich wel heel klein en vernederd nu ze helemaal naakt over zijn schoot moet gaan liggen. Jason laat er geen gras over groeien. Pakt de hand van Faith vast en pint die alvast op haar rug vast, haar benen klemt hij vast met zijn andere been zodat ze geen kant meer op kan. Dan begint hij direct in een vlot tempo haar billen op te warmen. Faith weet echt even niet waar ze het zoeken moet, de tranen springen in haar ogen.
“Auwwww! J-Jason…H-het Auwauwauw…ssspijtt meeee!”
Huilt ze, maar Jason gaat stug door.
“Ik weet dat het je spijt Faith, maar nu we elkaar minder gaan zien geef ik je wel een voorproefje voor wat er gebeurd als je, je niet aan onze regels houdt! De straf voor het vandaag niet met twee woorden spreken die krijg je straks nadat je in de hoek gestaan hebt!”
Faith begint nu echt hard te huilen. Het doet verschrikkelijk pijn, haar billen branden verschrikkelijk en Jason voert het tempo ook nog eens op. Pas als Faith helemaal slap over zijn schoot ligt te huilen houdt Jason op. Hij streelt haar rug en haar billen tot ze rustiger is.
“Zo meisje, dat was enkel nog maar een voorproefje, dus gedraag je ook als ik er niet ben!”
“J-Ja J-Jason.”
Snikt Faith. Jason heeft wel medelijden om zijn meisje zo te zien, maar hij weet ook dat ze het nu gewoon heel hard nodig heeft. Even heeft hij de tijd nodig om zich te herpakken en streng te kunnen zijn. Het liefst neemt hij haar nu al in zijn armen om haar te troosten, maar dan zou de straf niet de werking krijgen die hij wil en hoopt dat het heeft. Langzaam helpt hij Faith overeind. Haar hele gezicht is nat van de tranen en hij haalt even een doekje voor haar. Dankbaar neemt Faith het doekje aan en droogt haar tranen.
“Zo meisje, ga daar maar even netjes in de hoek staan, dan zal ik even na gaan denken over de straf die ik je zal geven voor vandaag.”
Gehoorzaam en na snikkend doet Faith wat hij zegt. Netjes neemt ze haar positie in de hoek in en blijft daar snikkend staan tot Jason haar uit de hoek zal halen. Jason zakt neer op de bank. Even weet hij niet of hij de straf nu wel echt door moet zetten. Zo erg als nu heeft hij haar ook nog niet eerder gestraft. “Zou het komen omdat ik haar ook enorm ga missen?” Denkt hij. De angst om haar door de afstand die er tussen hun ingezet is kwijt te raken, is gewoon heel groot bij hem. Hij houd van haar. Echt zielsveel! “Zou hij anders niet ook in België kunnen gaan wonen?” Denkt hij dan. Hij besluit het er met zijn moeder over te hebben, maar dat doet hij liever als hij weer thuis is. Ondertussen is Faith gestopt met haar hevige snikken en wordt inmiddels al rustiger. Jason loopt naar de keuken en is in de la op zoek naar een houten lepel. In zijn ooghoek spot hij ook een mattenklopper aan de muur. “Mooi die gaat ook mee!” Denkt hij. “Dat ding heb ik niet eerder gezien, haar moeder zou toch niet…… Nee dat geloof ik nooit!” Hij gooit de gedachte van zich af en pakt de mattenklopper en de houten lepel mee naar de huiskamer.
“Faith! Het is tijd voor deel twee van je straf! Nu gaan we het even hebben over vandaag, dus kom maar weer even hier.”
Jason zegt het kalm, maar streng en Faith gehoorzaamd hem direct. Met de tranen nog in haar ogen komt ze met haar blik naar beneden gericht op hem afgelopen. Haar billen branden nog van het pak slaag dat ze al van Jason ontvangen heeft en ze heeft helemaal geen zin in het tweede deel. Maar ze weet ook dat ze het verdient heeft en dus legt ze zich erbij neer.
“Goedzo meisje! Zet je handen maar op de stoel en doe je billen goed naar achter! Je krijgt eerst met de mattenklopper!”
Faith gehoorzaamd. Hij tikt een paar keer tegen haar billen en haalt dan uit. Jason verdeelt de slagen goed over haar billen en Faith kan de mattenklopper redelijk hebben. Af en toe trekt ze een been omhoog of probeert ze haar billen weg te draaien waarop Jason haar direct maant om stil te staan. Faith zegt niks en laat de straf over haar heen komen. Als Jason stopt streelt hij haar rug en billen. Faith geniet van zijn aanraking en heeft niet eens in de gaten dat ze huilde tot er een paar druppels op de zitting van de stoel vallen. Jason trekt haar overeind en neemt haar in zijn armen. Zacht Fluisterd hij.
“Ik wilde je eigenlijk nog met de houten lepel geven, maar ik denk dat het zo wel genoeg is geweest.”
Faith knikt en zegt niks. Geniet van zijn armen om haar heen en denkt na over hoe erg ze hem gaat missen.
“Of wilde je nog wel met de houten lepel?! Aangezien je geen antwoord geeft!”
Hij vraagt het kalm maar ook duidelijk.
“Nee Jason. Ik heb genoeg gehad, het spijt me maar ik ga je gewoon heel erg missen.”
“Ik ga jou ook missen meisje. Blijf even staan, ik ga even wat zalf pakken voor je billen.”
Jason maakt zich los uit de knuffel en loopt naar de slaapkamer om de zalf uit zijn tas te pakken. Als hij terug beneden komt ziet hij Faith wat verloren bij de stoel staan, zijn hart breekt maar hij vermant zich en gaat op de stoel zitten.
“Kom maar even terug over de knie.”
Faith kijkt hem met betraande ogen en een glimlach aan.
“Ja Jason.”
Antwoord ze met een glimlach en gaat over zijn knie liggen. Jason smeert haar billen in. Haar billen zijn erg gevoelig maar de massage van Jason verzacht het een beetje. Als hij klaar is en ze weer overeind mag komen knuffelen ze nog een tijdje.
“Zullen we de paarden maar binnen gaan zetten nu het nog licht is?”
Vraagt Jason haar dan. Faith kijkt hem glimlachend aan.
“Zal ik me eerst maar eens weer aankleden dan?”
Ze kijkt hem er wat bijdehand bij aan en Jason grinnikt om haar houding.
“Ja doe maar, denk dat de buurt anders wel een raar beeld van ons krijgt als jij naakt met een paar blauwe billen over straat gaat lopen.”
Faith begint te lachen en gaat zich aankleden. Jason hangt de mattenklopper weer op de plek waar hij die gevonden heeft en legt de houten lepel maar even binnen handbereik. De stoel gaat ook weer terug naar de keuken en tegen de tijd dat hij klaar is, is Faith bijna klaar en bezig met haar schoenen. Samen zetten ze de paarden binnen en hebben ze nog een hele fijne avond. Als ze de paarden voor de avond hun laatste voer hebben gegeven besluiten ze optijd naar bed te gaan en de volgende morgen de buurt te gaan verkennen met zijn tweeën. Ook wil Faith even kennis gaan maken met de hoefsmid waarover haar moeder het heeft gehad. Samen nemen ze een douche en als Faith de slaapkamer binnen loopt ziet ze direct dat de houten lepel op haar kussen ligt. Ze kijkt met grote ogen van de houten lepel naar Jason. Hij kijkt nonchalant terug met een sadistische glimlach op zijn gezicht.
“Dat komt zo.”
Zegt hij en begint haar te kussen.
“Eerst gaan we wat anders doen.”
Fluisterd hij tegen haar lippen aan.
Nieuwe instrumenten op de boekenplank
Er werden nieuwe instrumenten toegevoegd aan onze boekenplank! Je vindt ze hier.
Strap
De strap is in principe gelijkend aan een riem, maar met het belangrijke verschil dat straps uitsluitend bedoeld zijn voor het geven van een pak slaag. Daarmee is er ook wat meer variatie in de lengte, breedte en dikte van deze leren instrumenten. Wanneer een strap meerdere leren tongen heeft, noemen we een instrument een tawse.

Straps laten over het algemeen een vrij bijtende pijn achter, vergelijkbaar met die van een riem, maar omdat ze ook erg zwaar kunnen zijn, zijn er ook modellen die dieper doordringen en blauwe plekken achterlaten. In enkele gevangenissen in landen van de Commenwealth werd de prison strap gebruikt, een zeer lange en zware strap met gaten om de luchtweerstand te verkleinen, bedoeld om met enkele klappen zeer blauwe en pijnlijke billen achter te laten. Een dergelijk effect kan leuk zijn, maar bij een minder extreme pijntolerantie kunnen kleinere straps ook zeer goed werken.

Een strapping wordt meestal toegediend in een positie waarbij de ontvanger ergens overheen gebogen is of voorovergebogen staat. Alleen kleine straps kunnen over de knie gebruikt worden. Een strap kan daarnaast ook op de handen toegepast worden, wat zeer pijnlijk maar soms volledig verdiend is.
Een goede strap is niet goedkoop, maar bij goede kwaliteit zeker de moeite waard. Een van de bekendere verkopers, van zeer hoogwaardig materiaal, is het in Nederland gevestigde bedrijf London Tanners. Wanneer je wat gespaard hebt, is het zeker de moeite waard om hun website met een bezoekje te vereren.