Deel 3b: Samenwonen

De billen van Logan gloeien flink na van het pak slaag met de haarborstel. Voorzichtig voelt hij aan zijn billen en voelt hoe strak en opgezwollen zijn huid is. 

“Goed. Het volgende punt,” steekt zijn vader van wal. “Waar was je afgelopen donderdag? Waarom was je niet op kantoor? Ik had je dringend nodig en ik kreeg je niet te pakken.”

“Hoe bedoel je? Ik had vrij genomen, ik was toch op huwelijksreis? We waren op excursie,” zegt Logan verward.

“Vrij gevráágd bedoel je, en heb je ook gekeken of je aanvraag was goedgekeurd? Dat was het namelijk niet.”

“Wát? Waarom heb je niks gezegd?” vraagt Logan verbijsterd. Zijn hart mist even een slag en hij voelt het bloed uit zijn gezicht wegtrekken. Dit kan niet waar zijn.

“Waarom? Jij had dat moeten controleren Logan. Ik heb geprobeerd je afgelopen donderdag te bellen maar je nam niet op. Ik had je nodig met onderhandelen om Ricardo Perez aan boord te houden. Hij eiste ineens een spoedoverleg. Ik had jouw diplomatie nodig met die bespreking. Nu overweegt Perez serieus om de hele investering in te trekken. Toen ik doorhad dat je er niet fysiek was wilde ik je via Teams bellen maar je was niet te bereiken. Echt Logan, als één van mijn andere personeelsleden zoiets flikt dan zijn ze per direct ontslagen. Zonder pardon. Ik kan dit niet door de vingers zien en het goedpraten binnen het bedrijf, zeker niet aangezien je straks op tv te zien bent. Je hebt wéér niet goed nagedacht over de gevolgen van je acties, Logan. Je kan zelfs een officiële waarschuwing van HR verwachten, vanwege het nemen van ongeoorloofd verlof, ik kan er niets anders van maken. Als junior partner heb je nou eenmaal een voorbeeld functie en als je iets verkloot dan zijn er ook voor jou gevolgen. Geloof me dat het me zwaar valt om zo’n beslissing te moeten nemen.”

“Nee… nee… dit meen je niet,” vol ongeloof laat hij zich op de stoel vallen en veert even snel weer overeind van de pijn. Dit had hij niet zien aankomen. Perez is één van hun belangrijkste investeerders op dit moment en hij meende alles goed geregeld te hebben voordat hij naar Tenerife vertrok.

“Ik snap niet wat er verkeerd gegaan is. Ik had met hem aankomende week een afspraak staan. Ik zal hem bellen en hem uitnodigen voor een potje golf en de zaken nog eens doorspreken. Ik kan dit weer rechtzetten.” zegt Logan zelfverzekerd.

“Dat is je geraden. Maar eerst ga je bij mijn bureau staan en buig je voorover. Je krijgt met de tawse en daarna met de strap. En die zullen goed aankomen na de haarborstel van je tante, denk je ook niet?”

Logan kan haast niet geloven wat voor puinhoop hij er onbedoeld van heeft gemaakt. Eigenlijk voelt hij er meer voor om die ongeduldige Perez te trakteren op een flinke scheldkanonnade in plaats van een paar potjes golf. Hij schuifelt met zijn broek en boxershort op zijn enkels naar voren en leunt op het bureau.

“Voor wat het waard is, ik had echt niet door dat je me zo dringend nodig had. Want dan had ik het anders aangepakt,“

Hij sluit zijn ogen in afwachting van de eerste klap en hoopt vurig dat het snel voorbij is.

“Weet je Logan, eigenlijk is het meestal wel jouw gebrek aan voortschrijdend inzicht dat je in de problemen brengt. Wanneer ga je leren beter na te denken? Je prioriteiten horen altijd bij het belang van de familie te liggen. Heb je enig idee van hoe erg je me teleurgesteld hebt? De tawse krijg je voor het ongeoorloofde verlof, de strap voor het niet bereikbaar zijn. Met beide twee keer je leeftijd. Als je je verantwoordelijk genoeg voelt om een huwelijk aan te gaan dan pak ik je ook serieus aan als je een misstap begaat. Dus hoeveel krijg je er?”

“Twéé keer? Oh my god…” De moed zakt in zijn schoenen. Hierna kan hij waarschijnlijk dagenlang niet fatsoenlijk zitten.

“Vijftig keer per instrument,” vervolgt Neil. “Blijf in deze positie staan, anders beginnen we helemaal opnieuw. Ben je er klaar voor?”

Logan lacht wrang. “Nee, maar ik heb niet echt een andere keuze vandaag,”

“Ik realiseer me dat het veel is maar je komt hier echt niet makkelijk vanaf. Ik wil dat je hier de komende week aan terug denkt als je de waarschuwing van HR tekent en als je straks met Perez onderhandelt.“

De tawse landt hard. Het doet na de haarborstel minder pijn dan hij verwacht had, maar dit is nog maar het begin. Zijn vader heeft een hoog tempo erin, hij krijgt de eerste tien slagen snel achter elkaar. De volgende tien slagen voelt hij al heftig branden en bij de tien daarna kost het hem moeite om stil te blijven staan. Hij verbijt de pijn want hij wil niet dat zijn vader hem zwak vindt, of dat Kim hem per ongeluk hoort. Bij de volgende tien slagen breekt hij echter en begint te snikken.

“Voortaan controleer je netjes je aanvragen, begrepen. Je mag dan wel mijn junior partner zijn maar ook jij moet je binnen het bedrijf aan de regels houden. Laatste tien. Zet je schrap,” waarschuwt zijn vader. De tawse komt snoeihard neer. Logan sluit zijn ogen en houdt zijn adem in om zo min mogelijk geluid te maken.

“En dan nu het laatste. Mocht je om welke reden dan ook tijdelijk niet bereikbaar zijn dat laat je dat te allen tijden op voorhand weten, duidelijk? Je hebt me als zakenpartner in de steek gelaten en als vader doodongerust gemaakt. Als je was verongelukt wist ik niet eens dat je in het buitenland zat. Flik dit nooit meer, oké?”

“Ja Athair, het spijt me, ik had het niet door,” zegt Logan oprecht, zich beseffend dat hij zich onbedoeld als een eerste klas kloothommel heeft gedragen.

Hij haalt diep adem en probeert zich te herpakken voor de volgende ronde.

“Kom maar over de stoel liggen Logan, ik denk namelijk niet dat je in deze houding kan blijven staan als je met deze strap krijgt.”

Dankbaar schuifelt Logan naar de stoel maar blijft zenuwachtig voor de stoel staan. Nóg een ronde kan hij niet meer aan, zeker niet met de strap. Zijn vader legt zijn hand op zijn schouder.

“Dit gaat even heel moeilijk voor je worden, Logan. Maar bedenk je dat uiteindelijk dit de momenten zijn waarop je leert en je groeit als mens. Denk je dat je ooit de man was geworden die je nu bent als ik je nooit ergens voor aangepakt zou hebben? Kom op, over die stoel nu. Ik doe dit omdat ik van je hou en weet dat je beter kunt dan dit. Het is bijna voorbij. Maar niet voordat het je goed duidelijk is geworden dat je niet zomaar onbereikbaar kunt zijn. Je kan dan wel volwassen zijn maar dat betekent niet dat je geen enkele verantwoording meer hoeft af te leggen aan je familie.”

Logan haalt een keer diep adem en gaat over de stoel liggen.

De strap komt neer en het doet flink pijn. Zijn vader slaat langzamer dan met de tawse en de napijn houdt seconden lang aan. Logan jammert zachtjes en probeert zo stil mogelijk te blijven liggen uit angst dat de strap hoger of lager uitkomt dat de bedoeling is. Hij grijpt de stoelpoten vast en probeert zijn aandacht te verleggen naar het voelen van het koele hout onder zijn handen. Hij heeft geen idee hoeveel klappen hij nog krijgt en hij probeert vooral rustig te blijven.

“De laatste tien,” kondigt zijn vader aan.

De volgende slagen raken nu ook de achterkant van zijn dijen. “Athair… auuuu… niet zo laag alsjeblieft,” smeekt Logan.

“Ik zei toch dat ik wil dat je hier de komende week aan terug denkt. Dit gaat je er zeker bij helpen. Tien erbij,”

“Nee… auuuuu,” Luid snikkend probeert Logan stil te blijven liggen terwijl de laatste slagen ongenadig op zijn dijen neerkomen.

“Dat was de laatste. Dus wat ga je voortaan doen?”

 “Ik zal voortaan niet meer onbereikbaar zijn en doorgeven als dit wel het geval is,” zegt Logan met onvaste stem.

“Juist. Dat is het enige juiste antwoord. Dit heb je goed gedaan. Neem even een kwartiertje voor jezelf om jezelf te kalmeren. Ik ga even bij je tante en Kim kijken, ik kom je zo wel halen.”

Versuft blijft Logan liggen. Hij laat zijn tranen even komen maar haalt dan diep adem. Klaar ermee. Wat een enorme puinhoop heeft hij ervan gemaakt. Voorzichtig komt hij overeind. Hij durft niet meer aan zijn billen te voelen. Voorzichtig trekt hij zijn boxershort en daarna zijn broek omhoog, het voelt erg gevoelig. Daar is hij voorlopig nog niet klaar mee. Hij snuit zijn neus en zoekt zijn telefoon. Hij kan maar beter gelijk tot actie overgaan.

“Meneer Perez? Het spijt mij te horen dat het laatste overleg niet het gewenste resultaat heeft gegeven. Mijn excuses voor mijn afwezigheid, ik was op huwelijksreis. Laten we het volgende week op de golfbaan verder bespreken… Ja… ik ben iets verkouden, die vliegtuig airco altijd hè…”

Een ongewenst poststuk

Met een zucht stapt Lily de auto uit. Het was een lange dag op werk, en ze kan niet wachten tot ze haar geliefde man Ruben vanavond weer in de armen kan nemen. Ze bliept haar auto op slot, en loopt naar haar huis.
Zodra ze de voordeur open doet, ziet ze een stapeltje post liggen. Reclame van de loterij, een brief van de verzekering, en eentje met een paarse rand.

Nee toch, dat zal toch niet?

Lily rijdt altijd netjes en heeft, behalve voor over de stoep fietsen toen ze twaalf was, nog nooit een bekeuring gehad. Tot nu dus. Ze kan zich de haren wel uit haar hoofd trekken.

Snel opent ze de envelop, om de schade op te nemen. Volgens de envelop is ze 15 km/h te hard gereden, op de snelweg bij Schiedam. Of ze eventjes 155 euro, plus 9 euro administratie wil dokken.

Een aantal woorden die dames misstaan verlaten haar mond. Toch kijkt ze nog eens naar de brief. De A4, zaterdag twee weken geleden, om 18:53, 115km/h… wacht eens even.

Haar ogen worden groot. De mond die net nog vuile taal de wereld in slingerde verandert in een met kleine grijns. Dit was Ruben. De auto staat op Lily’s naam, maar Ruben zat die avond achter het stuur, op weg naar huis na een verjaardag.

Ruben is nog op werk, maar die zal wel binnen een half uurtje thuis komen. Lily loopt snel naar de slaapkamer, en legt daar de brief bij het opgemaakte bed. Ze loopt naar naar de kast en trekt de lade open. Ruben houdt wel van een beetje kink op z’n tijd, en hier bewaren ze al hun spullen. Ze rommelt wat tussen de zweepjes en de touwtjes, maar vindt niet echt iets wat haar aantrekt op dit moment. Nee, Ruben, die verdient niet die leuke flogger, of anaal met een strapon genomen worden terwijl hij vastgebonden zit. Ruben, die verdient gewoon een ouderwets pak slaag.

Lily’s oog valt op haar nachtkastje. Daar ligt een massief houten haarborstel. Misschien kan ze daar wat mee. Ondanks hun kinky seksleven -waarin Lily meestal de leiding neemt- heeft ze Ruben eigenlijk nooit billenkoek gegeven.

Ze laat de slaapkamer achter met de brief van het CJIB op het bed, en de haarborstel ernaast. Snel gaat ze naar de keuken, zet de oven aan, en begint aan het maken van de ovenschotel.

Een minuut of twintig later hoort ze de voordeur open gaan. Ruben komt binnen. Precies op tijd, want de ovenschotel is klaar voor de oven. Die moet er ongeveer 40 minuten in, dat komt mooi uit denkt Lily.

“Dag lieverd”, met een kus en een omhelzing begroet Lily Ruben als hij de keuken in loopt. “Ik zet even deze schotel in de oven, loop jij even naar de slaapkamer?”. Ruben kust terug en antwoordt “Hoi schat, de slaapkamer? Hoezo?”. Lily grijnst en zegt “daar ligt een verrassing voor je!”.

Rubens ogen staan direct op vrolijk, en met een grote glimlach verdwijnt hij de keuken uit. Lily zet de schotel in de oven, en wacht even. Laat hem maar even in z’n sop gaarkoken, even in spanning laten staan.

Na een minuut of vier loopt ook Lily de slaapkamer in. Ze ziet een Ruben staan, die een beetje wit is geworden en de brief vast heeft. “Dit… dit ben ik geweest toch?” stamelt hij. “Ja lieverd, ik ben bang van wel. Geef mij die brief maar even. Ik denk dat het tijd is dat je in de hoek gaat staan” antwoordt Lily.

Ruben kijkt haar wat wazig aan, maar Lily wijst vastberaden naar de hoek naast de kast. “Daar”, zegt ze streng, “met je handen op je hoofd en neus naar de muur, graag”. Ruben staat nog steeds besluiteloos naast haar. Dan rukt Lily de brief uit zijn handen, en geeft hem een klap op z’n billen. Dat “Nu”.

Dat motiveert Ruben eindelijk om zich richting de hoek te begeven. “Sorry, schat”, zegt hij, met de handen op z’n hoofd.
Zijn stem is van de schrik bijna verdwenen. Lily vindt het bijna een belachelijke situatie, maar ziet de brief in haar handen weer.
“Lieverd, wat is er gebeurd, daar op die A4?” vraagt Lily, terwijl ze achter Ruben staat. “Je houdt je toch gewoon aan de maximumsnelheid? Wat is die op de A4 vóór 7 uur ’s avonds?”
“Die is 100” zegt Ruben. “Ik rijd altijd netjes 100 voor die tijd. Daarna is het 120 of 130, dat heb ik even niet scherp”.
“Dus hoe komt het dat je hier om zeven voor zeven 115 hebt gereden?”
“Dat… dat weet ik niet” antwoordt Ruben. “Misschien heb ik verkeerd op de klok gekeken?”
Lily kijkt weer even naar de brief. 18:53, dat is ook wel erg gemeen. Hij is gewoon zeven minuten te vroeg hard gaan rijden.
“Dat zal het wel zijn, je hebt niet goed opgelet op de klok en het verkeer, dus je bent onveilig gaan rijden. Dat vind ik niet fijn, lieverd. Ik heb je graag in 1 stuk thuis, en ook de auto.”
“Sorry, schat” zegt Ruben.
“Ik denk dat je hiervoor billenkoek gaat krijgen. Wat vind je daarvan?”
Ruben snuift een beetje alsof hij moet lachen.
“Billenkoek, schat? Als, als straf bedoel je?”
“Jazeker, ik denk dat dat een prima oplossing voor dit probleem is. Naast dat je kas van de Nederlandse Staat ook natuurlijk een handje helpt met de 155 euro.”
Lily pakt Ruben bij z’n arm vast, en trekt hem mee, uit de hoek, naar het bed. Bij het bed gaat ze zitten, en neemt Ruben aan haar rechterkant.
Ruben weet meteen wat de bedoeling is. Hij is een kop groter dan Lily, maar drapeert zijn lichaam toch zo elegant mogelijk over haar schoot.

Het moet voor een buitenstaander een grappig schouwspel zijn geweest; een grote man over de knie van een vrouw, op bed. Maar Lily maakt het niet grappig voor Ruben, pakt de haarborstel erbij, en begint de billen te behandelen.
Na een paar minuten vol slagen op de broek van Ruben, sommeert Lily haar man om op te staan. Ongemakkelijk doet Ruben dit.
“Haal je riem uit je broek, en trek je broek uit” zegt Lily. “Geef die riem maar aan mij, die kunnen we straks misschien nog gebruiken. Kom maar weer terug”.
Ruben ligt nu in zijn onderbroek, en dat merkt hij. De spijkerbroek van net maakte de slagen van de haarborstel een stuk minder pijnlijk. Hij mag dan wel single tails en andere narigheden gewend zijn, dit is eigenlijk vervelender dan al die sadistische tools!

Na wat voor Ruben als een hele lange tijd voelt, stopt Lily even.
“Lieverd, wat doen we nu, wat krijg je nu precies?”
“Uhh.. billenkoek, schat”.
“En billenkoek, hoort dat op de boxer? Sta maar even op en doe hem uit”
Even later staart een erectie haar aan. Lily knippert even met haar ogen, besluit deze te negeren, en tikt op haar schoot – het teken dat Ruben weer terug moet.
Eenmaal daar begint Lily weer met de haarborstel. Rubens billen zijn al een wat roze geworden, maar dat vindt Lily nog niet genoeg. Ze blijft doorslaan, en vergeet hierbij de sit-spots en dijen niet.

De arme Ruben begint het warm te krijgen, vooral in zijn billen. Hij begint te bewegen, en kreunen. Lily vindt het allemaal prachtig, maar houdt hem stevig vast terwijl ze zijn dijen goed met de borstel bewerkt.

Zodra zijn billen en dijen donkerroze zijn, laat Lily hem los. Een blik op de klok zegt haar dat ze nog ongeveer twintig minuten heeft voor het eten klaar is. Dat komt mooi uit, denkt ze.
Als Ruben is opgestaan, nog nahijgend van de inspanning van de pijn. Terwijl hij over zijn billen wrijft, staat Lily op en pakt ze de twee hoofdkussens. Deze legt ze op elkaar in het midden van het bed.
“Ga maar daar overheen liggen” zegt ze, terwijl ze de riem van Ruben alvast pakt.
Ruben ziet dat, en kreunt een beetje. “Asjeblieft niet schat, het spijt me!”
Maar Lily is vastberaden.
“Hoe duur is je boete, weet je dat nog?” vraagt ze, als hij eenmaal ligt.
“Honderd nog wat..”
“Honderdvijfenvijftig euro, exclusief administratie. Ik ga je er voor elke euro één met deze riem geven. Tel ze hardop voor me, lieverd”.

De slagen van de riem komen hard, maar niet te snel. Lily is in opperste concentratie en werkt netjes de hele billenpartij af. Ruben begint al snel te snikken.

Na 155 slagen is het eindelijk over. Rubens billen zijn donker rood, met wat blauwe striemen.
Lily gaat naast hem liggen op bed, en slaat haar armen om hem heen. “Goed gedaan, lieverd.”. Zo knuffelen ze nog een tijd.

Dan gaat het alarmpje op de telefoon van Lily af.
Het eten is klaar.

Deel 3a: Samenwonen

“Dit bezoek aan mijn ouderlijk huis is niet helemaal wat ik in gedachte had met de samenwoonfase,” zegt Logan zenuwachtig tegen Kim terwijl hij de bel indrukt.

Als zijn vader hem thuis uitnodigt om naar zijn werkkamer te komen en “een stevig gesprek over zijn gedrag” te hebben dan weet hij wel hoe laat het is. Hij voelt een knoop in zijn maag als hij bedenkt dat Kim straks waarschijnlijk getuige is van zijn straf. Hij had gisteren geprobeerd om haar op subtiele wijze met iemand anders te laten afspreken. Maar ze wilde zo graag zijn familie ontmoeten dat hij het niet over zijn hart kon verkrijgen om verder aan te dringen.

Zijn vader doet open. Hij knikt naar Logan en schudt daarna formeel Kim’s hand. “Neil McCallum, welkom Kim. Jullie mogen je even opfrissen. Kom daarna meteen naar mijn kantoor, begrepen?”

Zijn vader laat er vandaag duidelijk geen gras over groeien. Een paar minuten later staan ze in het kantoor van Logan’s vader. Hij zit achter een antieke kersenhouten bureau en is met papierwerk bezig. Hij kijkt met peinzende blik op.

“Dat werd tijd.” De man legt zijn pen rustig neer op het bureau, naast een tawse en strap. Logan ziet Kim’s ogen groter worden bij het zien van deze voorwerpen. Het geeft hem zelf ook een ongemakkelijk gevoel om de instrumenten op het bureau te zien liggen, wetende dat ze voor hem zijn klaargelegd. Hij slikt. De tawse en strap beloven niet veel goeds samen. Zeker als de strap erbij komt, zijn vader gebruikt die doorgaans alleen als hij een flinke straf op zijn plaats vindt.

“Maak je geen zorgen, love,” zegt zijn vader tegen Kim, “ik ga ze niet op jou gebruiken, niet vandaag in ieder geval,” en hij knipoogt naar haar. Verlegen slaat Kim haar ogen neer. Neil staat op.

“Ga maar op mijn bureaustoel zitten Kim, dan kun je zien hoe we bij familie McCallum bepaalde zaken afhandelen.

Logan, je hebt jezelf dit keer goed in de nesten gewerkt. Je weet dat er dan consequenties zijn. En je zal je niet alleen bij mij moeten verantwoorden vandaag,”

“Wat? Maar… Bij wie nog meer? Waarom?” vraagt Logan verbaasd. De knoop in zijn maag wordt strakker.

“Een speciaal verzoek van tante Amelia. Ik heb haar toestemming gegeven je te straffen. Je hebt je niet aan een afspraak met haar gehouden of zo? Ze kwam met een heel lang verhaal. Nou ja, je zult het straks aan den lijve ondervinden.“

Neil haalt zijn schouders op en pakt de tawse van het bureau. Hij gaat voor Logan staan.

“Je tante is nog onderweg, dus dat komt straks. Ik heb vandaag meerdere dingen met je te bespreken. Het eerste is een dringend advies dat je niet hebt opgevolgd. Welk advies bedoel ik Logan? Hou je hand omhoog, en vlug een beetje.”

Logan houdt zijn rechterhand omhoog en ondersteunt zijn pols en hand met zijn linkerhand. De tawse komt hard neer op Logan’s hand. Hij geeft geen krimp. Hij haalt diep adem en houdt vervolgens zijn andere hand omhoog.

“Even kort voor jou Kim, als ik Logan hier thuis uitnodig om naar mijn kantoor te komen dan beginnen we met een handstrapping. Dat is om de verhouding tussen ons even goed duidelijk te maken. En meestal blijft het niet bij een handstrapping alleen.”

De tweede klap komt een stuk harder aan dan de eerste. Hij houdt zijn andere hand weer op.

“Nou Logan? Welk advies?” vraagt Neil ongeduldig.

“Het niet meedoen met Married At First Sight, gok ik zo,” zegt Logan droogjes.

Derde klap. Logan onderdrukt de neiging om zijn handen weg te trekken. Hij wisselt van hand. Vierde klap. Hij was vergeten hoeveel pijn de tawse daadwerkelijk doet.

“Precies, je wist dat ik er nou niet bepaald enthousiast over was,” zegt zijn vader geïrriteerd.

“Maar ik wist niet dat het een bindend advies was,” sputtert hij verontwaardigd tegen.

“Je had niet mee hoeven doen. Je was je tenslotte alleen maar opgegeven door Patrick. Hoe ging dat eigenlijk bij jou Kim?”

“Mijn beste vriendin had me opgegeven, meneer McCallum,” antwoordt ze met timide stem.

De tawse landt weer. Automatisch wisselt hij van hand. Volgende klap. Wissel. Met moeite houdt hij zijn gezicht in de plooi.

“Dus jullie zijn beide opgegeven voor dit programma en jullie zijn allebei met je volle verstand mee gaan doen? Om jezelf voor schut te zetten op tv? Ieder negatief momentje zullen ze uitvergroten en ze vinden altijd wel iets. Qua domheid passen jullie wel goed bij elkaar.”

De tawse blijft ongenadig op zijn handen neerkomen. De pijn is heftig maar Logan probeert nog steeds zijn gezicht strak te houden. Hij focust op zijn ademhaling in plaats van zijn handen. Hij moet sterk blijven in het bijzijn van Kim. Hoe kan ze zijn leiding accepteren als hij zelf niet kan incasseren?

“Begrijp je wat het voor de familie betekent als je op een slechte manier op de televisie komt? Heb je nagedacht wat het met onze reputatie kan doen? En ons familiebedrijf? Waar zit jij überhaupt de laatste tijd met je hoofd?” Iedere volgende slag met de tawse is nog harder dan de andere.

“Ahhhh,” kreunt Logan, “oké, ik heb niet goed nagedacht, het spijt me,” Tranen springen in zijn ogen. Met moeite houdt hij ze in.

“Dat is een goed begin. Nog zes. In het vervolg neem je mijn adviezen ten harte en denk je beter na, heb je dat begrepen?”

Nog zes? Zijn hart begint te bonken. Hij kan zich niet herinneren ooit zoveel klappen op zijn handen gehad te hebben.

Als zijn vader klaar is met de tawse haalt Logan een aantal keer diep adem en knippert zijn tranen weg. Het duurt even voordat zijn hart weer een normaal ritme te pakken heeft. Zijn handen kloppen en lijken wel in brand te staan.

Logan kijkt bezorgd naar Kim. Zou ze inmiddels spijt hebben van haar ja woord en met deze vreemde familie opgezadeld te zijn? Gechoqueerd door wat ze net gezien en gehoord heeft? Nog voordat hij iets tegen haar kan zeggen wordt hij uit zijn gedachten gehaald door het geluid van de deurbel.

“Ah, daar is je tante. Ik ben absoluut nog niet klaar met jou, Logan. Hierna wil ik nog een stevig gesprek met jou voeren, onder vier ogen. Heb je dat begrepen?”

“Ja, Athair,” Logan zucht diep als zijn vader kamer uitgaat om open te doen. Dit wordt een lange, lange dag voor hem.

~

Amelia komt het kantoor binnen en geeft Logan een knuffel.

“Fijn je weer zien Logan. We zien elkaar tegenwoordig allemaal veel te weinig, en welkom, Kim is het toch? Ik wil straks graag uitgebreid kennis met je maken, maar eerst moet ik dringend een hartig woordje met mijn neefje spreken,” zegt ze.

“Want Logan, dit is helaas een serieus bezoekje. Ik heb vorig jaar iets met je afgesproken. En je bent nu een volwassen man, inmiddels getrouwd nota bene, dus ik verwacht echt dat je je aan je afspraken houdt.”

Logan weet niet precies meer wat ze afgesproken hebben, zijn tante kletst zo ontzettend veel over onbelangrijke zaken. Meestal luistert hij maar met een half oor naar haar gekwebbel. Hij haalt zijn schouders op en slikt als hij haar strenge blik ziet.

“Jij en Patrick zijn echt te ver gegaan met die onvolwassen grappen. Het moet echt eens afgelopen zijn met die flauwekul. Hij heeft jou opgegeven voor dat trouwprogramma.” Ze glimlacht even als ze naar Kim kijkt. “Je hebt een knappe bruid aan de haak geslagen zie ik. Maar waar heb jij je neef vervolgens voor opgegeven?”

“Kamp van Koningsbrugge. Blijft ie een beetje in het gareel.” Logan probeert een grijns te onderdrukken maar slaagt er niet helemaal in. Hij moest Patrick natuurlijk wel terug pakken met een ander tv programma. En Patrick houdt wel van een beetje actie dus hij zag er niet veel kwaads in verder.

“O, vindt je het grappig?” Amelia zet een stoel neer naast het bureau en haalt een ebbenhouten haarborstel uit haar tas tevoorschijn.

“Ik kom dan maar meteen ter zake. Broek omlaag, je krijgt van mij een flink pak slaag met deze haarborstel. Het lachen zal je zo vanzelf wel vergaan.”

“Wat?” protesteert hij, “Maar iedereen is hier in de kamer.” Hij kijkt verschrikt naar zijn vader. Hij laat haar hem toch niet slaan waar zomaar iedereen bij is? Zijn vader heeft hem nog nooit in bijzijn van een ander een pak slaag gegeven. Dat is een privé aangelegenheid achter gesloten deuren.

“Maar… Athair… Dit kan toch niet. Ze is mijn tante… en, en mijn vrouw zit daar…” stamelt hij verbouwereerd.

“Kalmeer en doe wat je gezegd wordt Logan. Je wil niet nog meer problemen toch? Of moet ik soms de cane van je grootvader van zolder plukken? Broek onmiddellijk omlaag. Luister naar je tante. Je krijgt straf van haar dus het gaat ook op haar manier,” zegt Neil streng.

Het zweet breekt hem uit maar veel keus heeft hij niet. Met moeite maakt hij zijn riem en broek los. Iedere beweging maakt hem pijnlijk bewust van de handstrapping van zojuist.

“Logan, ik heb jullie vorige zomer al gewaarschuwd, als jullie niet zouden stoppen met die rare fratsen dan zou ik jullie beide hoogstpersoonlijk onder handen nemen. Je dacht toch niet dat ik grapje maakte? Jullie zijn geen kinderen meer. Dit gedoe tussen jullie eindigt vandaag, heb je dat begrepen? Patrick was vanmorgen aan de beurt. Nu jij. Over mijn knie, nu.”

“Nee… tante Amelia, stuur ze de kamer uit, alsjeblieft.” smeekt hij. Het schaamrood staat op zijn wangen. Hij wil niet dat Kim hem zo kwetsbaar ziet. “Ik snap dat je me wil straffen,” vervolgt hij, “en dat accepteer ik, maar laat dat tussen ons twee blijven.”

“Logan, ik tel tot drie. Sta je dan nog steeds daar dan vraag ik je vader om die cane voor me te halen. Ik meen het. Eén, twee…” telt zijn tante onvermurwbaar.

Logan haalt diep adem. Hij kent de verhalen van vroeger over zijn grootvader die het gebruik van de cane niet schuwde, met bloederige striemen tot gevolg. De getuchtigde kon zeker een week niet zitten. Gelukkig heeft zijn vader de cane bij hem nooit gebruikt en dat wil hij graag zo houden.

Zonder verdere tegenwerking gaat hij bij haar over de knie. Hij voelt hoe Amelia zijn boxershort omlaag trekt. Zijn vader en Kim hebben nu vol zicht op zijn blote billen. Logan is blij dat hij alleen de vloer kan zien en godzijdank niet de blikken van zijn vader en Kim.

De haarborstel komt snoeihard en in een flink tempo neer op zijn billen. Hij probeert stil te blijven liggen maar het doet al snel veel pijn. Hij vecht opnieuw tegen zijn tranen, want hij kan echt niet gaan huilen waar Kim bij is.

Zijn tante versterkt haar grip op zijn heup en klemt haar been over zijn kuiten. Ze slaat nu nog harder en pakt nu ook af en toe de achterkant van zijn dijen mee.

“Au, au het spijt me… ik haal geen grappen meer uit.” Hij voelt zijn ogen volschieten maar knippert zijn tranen weg. Hij moet sterk blijven.

“Je gaat er zeker spijt van krijgen. Jij en Patrick laten elkaar voortaan met rust, begrepen?” zegt tante Amelia en slaat gestaag door met de haarborstel. Na een tijdje heeft hij geen besef meer van de tijd en wie er in de kamer zijn. Hij vecht niet langer tegen zijn tranen en laat het over zich heen komen.

“Kom maar voorzichtig overeind,” hoort hij Amelia na een tijdje zeggen. Haar stem klinkt ver weg en hij is blij dat ze hem overeind helpt. Als hij voor haar staat pakt ze zijn kin beet.

“Kijk me aan Logan, laat ik niet merken dat jullie nog één keer zo’n streek onderling uithalen. Ben ik zo duidelijk?”

“Ja tante. Het spijt me,” Amelia geeft hem een knuffel.

“Het spijt mij ook, dit had je nodig zodat ik tot je door kon dringen. Ik wil alleen het beste voor iedereen snap je dat? Ik hou van jullie en ik verwacht dat iedereen in deze familie op een fatsoenlijke manier met elkaar omgaat, begrepen?”

Logan knikt en veegt met de rug van zijn hand de tranen van zijn wangen.

“Kim, ga je mee een kopje thee drinken? De heren hebben volgens mij nog wat zaken te bespreken. Je wilt vast even bijkomen van wat je net gezien hebt. Ik wil alles horen over de bruiloft en jullie huwelijksreis, oké?”

“Tot zo,” zegt Kim zachtjes tegen Logan en ze knijpt even bemoedigend in zijn arm. De dames lopen het kantoor uit. Logan is opgelucht dat Kim verder niets meekrijgt van de volgende straf.

Kerstzonden

Nu het echt bijna kerst is, is het tijd om de laatste zonden te verjagen. Hoe kan dat beter dan met een flink pak slaag! Onze duivelin, geschonken door Mitch after Midnight, doet het nog eventjes voor. Zitten jullie trouwens nog op schema met de spanko-adventskalender van deleeshoek.nl? Nu kan het nog, morgen is de laatste dag. Tenzij je de opdrachten natuurlijk opspaart voor een fijn moment samen. Hoe dan ook, fijne feestdagen namens De Leeshoek!

Bijna kerst!

Vanaf zondag 1 december is het zover: dan komt de spanko-adventskalender van deleeshoek.nl online! Elke dag een spankingopdrachtje plus een interessant weetje, een prachtige tekening van Mitch after Midnight of een stuitergedicht. Doe jij ook mee?