Gina staat op. Haar buik is nu duidelijk zichtbaar. Het heeft even geduurd voor ze zich neergelegd heeft bij haar nieuwe toekomst. De familie was door dolle heen toen ze het nieuws naar buiten brachten. Het sprookje was helemaal compleet toen Shirley en Oscar een maand later hun zwangerschapsaankondiging deden. 

Jonas grijnst geheimzinnig. ‘Klaar voor schatje?’

Gina zucht. ‘Je weet dat ik hier niet tegen kan. Ik wil weten wat we gaan doen.’

Jonas lacht geamuseerd. ‘Ik zeg niks.’

Ze gooit een theedoek naar zijn hoofd. Hij gaat achter haar staan en laat zijn hand een keer hard op haar billen neerkomen. ‘Volgens mij ben ik niet streng genoeg geweest vanmorgen.’

Gina draait zich snel om en slaat haar armen om hem heen. ‘Jawel hoor.’ Haar billen zijn nog erg gevoelig. 

Hij pakt een schone theedoek. ‘Draai je om.’ 

Ze sputtert tegen als hij deze om haar hoofd knoopt. Ze ziet niks meer. ‘Wat doe je?’

‘Ik heb een verrassing voor je en ik wil niet dat je ook maar iets ziet voordat we er zijn.’

Gina stampt een keer nijdig op de grond. ‘Wat nou als ik misselijk word?’

‘Maar dat word je niet.’

Gina laat zich met lichte tegenzin meevoeren. Als ze in de auto gezet wordt, wordt ze pas echt zenuwachtig. Wat kan het zijn? Ze probeert te bedenken hoe ze rijden, maar Jonas stelt haar zoveel vragen en kletst zoveel dat ze al snel te afgeleid is om te weten waar ze zijn.

‘Nog even en dan zijn we er.’

Er stijgen allemaal kriebels op in haar buik. ‘Waar zijn we?’

‘Ik zeg niks.’ Jonas heeft plezier van haar reacties. Ze wil graag de controle houden, maar dat is nu niet mogelijk. 

Hij parkeert de auto en helpt haar met uitstappen. Hij pakt haar handen en loopt een stukje met haar vooruit. ‘Pas op hoor, want we lopen niet op een pad. Dus het kan wat hobbelig zijn.’

Voetje voor voetje stapt Gina vooruit. ‘Blijf hier maar staan.’

Hij haalt de blinddoek voor haar ogen weg. Ze knippert tegen het licht en kijkt om zich heen. Even is ze gedesoriënteerd, maar dan ziet ze de locatie van een van de nieuwe projecten van het familiebedrijf. Hier wordt een van de grote woonboerderijen gebouwd. De fundering staat, maar er moet nog een hoop gebeuren. 

Jonas knijpt even in haar hand. ‘Ik weet hoezeer je gehecht bent aan ons huis. Ik vind het heel erg dat je zoveel verdriet hebt van het feit dat ik daar geen gezin wil stichten. Wat denk je, lukt het je om je hier net zo thuis te gaan voelen?’

Verwachtingsvol kijkt hij in haar ogen. Verbaasd kijkt ze naar hem op. ‘Wat bedoel je?’

‘Ik wil hier met jou en onze zoon of dochter gaan wonen.’

Gina kijkt met grote ogen om zich heen. Deze plek heeft ze toen aangedragen, omdat het een prachtige locatie is om te wonen met een gezin. Nooit gedacht dat ze haar eigen toekomstige woonplek had uitgezocht.’

‘Oh Jonas, het is prachtig hier! Ik weet niet wat ik moet zeggen.’

‘Wil je het? Wil je hier wonen?’

Gina haalt voor zich wat ze heeft bedacht voor dit type woning waar er twee van worden gebouwd. Het wordt groter dan waar ze nu wonen. De dieren kunnen meeverhuizen en er is genoeg ruimte voor haar eigen bloemen- en groentetuin. Jonas hoeft nooit meer wakker te liggen vanwege de rivier. Het gaat kriebelen van binnen. Een huis wat ze echt samen kunnen opbouwen en inrichten. Een huis waar ze nooit meer weg hoeven, want het is groot genoeg. Als ze naar haar man kijkt en zijn enthousiasme ziet overvalt haar een groot gevoel van liefde. ‘Als het met jou is wil ik overal wel wonen.’

Jonas geeft haar een dikke zoen. ‘Het duurt natuurlijk nog wel even voordat het klaar is en als die kleine geboren wordt zullen we nog de eerste tijd in ons huidige huis wonen, maar dit wordt ons nieuwe thuis.’

Gina lacht en houdt hem stevig vast. ‘Ik zie ons hier wel wonen.’

‘Ik ook lieverd, ik ook.’