Gina houdt haar ogen stijf dicht. Klaar voor dat vreselijke onding. Jonas komt weer staan en fatsoeneert zichzelf enigszins. De paddle neemt hij in zijn hand. Hoeveel zal hij haar eens geven? Hij besluit dat het al heel wat is geweest voor haar. ‘Twintig Gina.’

Er klinkt een gesmoorde kreet bij de eerste klap. Keer op keer landt de paddle op haar billen. Gezien de grootte van het instrument is de plek waar hij neerkomt steeds hetzelfde. Geen variatie, alleen maar constante pijn. ‘Ik hoop dat je wat meer controle krijgt over die grote mond van je. Als ik dit frequent moet doen dan zal je nooit meer fatsoenlijk kunnen zitten.’

Gina biedt geen weerstand meer. De tranen lopen over haar wangen. Door de roes van hun eerdere avontuur en alle vermoeidheid van de laatste dagen is al haar verzet gebroken.

Jonas slaat allang zo hard niet meer. Hij merkt ook dat het aankomt en dat de straf zijn werk doet.

‘Nog twee en dan is het klaar.’

Gina gilt het uit. Die laatste twee zijn nog erger dan de hel. Voor zover ze zich een voorstelling kan maken van de hel.

Jonas ruimt alle voorwerpen op in de kast. Gina blijft snikkend op bed, over het kussen, liggen. Hij buigt naar haar toe en helpt haar overeind. Dan neemt hij haar in zijn arm. Met lange uithalen huilt ze bij hem uit. Als ze wat gekalmeerd is laat hij haar los. ‘Kom we gaan ons klaarmaken voor de nacht.’

Voetje voor voetje loopt ze naar de badkamer. Ze schrikt als ze haar betraande gezicht in de spiegel ziet. Ze wast haar gezicht en poetst haar tanden. Hij houdt haar goed in de gaten. Als ze klaar is tilt hij haar op in zijn armen. Verschrikt slaat ze haar armen om zijn hals. ‘Ik bof met jou mevrouw Clarckx.’

Verbaasd staart ze hem aan. ‘Echt waar ik ben nu al zo gek op jou. Het kan alleen maar beter worden.’

Gina wordt er verlegen van en weet niet goed wat ze moet zeggen. Voorzichtig legt hij haar in bed. Ze trekt een pruillip als haar billen contact maken met het matras. Snel drukt ze haar wekker aan. Jonas maakt de lichten uit en komt naast haar liggen. Hij neemt haar in zijn armen. Verbaasd van hoe goed dat voelt drukt ze zich tegen hem aan. ‘Slaap lekker schoonheid.’

‘Slaap lekker lieverd.’

Gina kreunt klagelijk als haar wekken gaat maar drukt hem snel uit. Voorzichtig stapt ze uit bed. Dat is best een opgaven met spierpijn en pijnlijke billen. Vlug schiet ze haar makkelijke jurk aan en poetst ze haar tanden. Het is koud in de keuken. Bedenkelijk kijkt ze naar het schermpje van de thermostaat. ‘Op hoop van zege.’ Fluistert ze tegen zichzelf.

Gina zet de koffie klaar en maakt een lunchpakket. Uit het notitieblokje voor de boodschappenlijst scheurt ze een papiertje. Geniet van je lunch echtgenoot. Liefs Gina, schrijft ze erop. Die verstopt ze tussen zijn lunch.

Boven hoort ze hem rommelen. Hij is dus ook wakker. Haar moeder heeft haar geleerd de wekker een half uur voor die van hem te zetten om op tijd zijn ontbijt klaar te hebben staan.

Even spookt er een gedachte door haar hoofd. Zal ze? Voor ze zich kan bedenken snelt ze zich naar boven. In de kleedkamer doet ze haar ondergoed uit. Zo te horen zet hij net de douche aan. Verlegen stapt ze bij hem onder de douche. ‘Dat is een aangename verrassing. Goedemorgen Gina.’

Ze drukt haar lichaam tegen dat van hem. ‘Goedemorgen Jonas.’

Een tikkeltje zenuwachtig pakt ze de shampoo van het plankje en geeft het hem aan. Ze kijkt gretig toe hoe hij zich wast. Ondertussen wast ze ook snel haar haren. Gelukkig heeft ze makkelijk haar en dankzij de goede tips van haar moeder heeft ze weinig tijd nodig om het goed in model te krijgen.

Gina slaat haar armen om zijn lichaam. ‘Ik hoop niet dat je het vervelend vindt dat ik je zo kom storen.’

Hij grijnst en geeft haar een kus. ‘Nee ik word graag zo wakker.’

Gina stapt vast onder de douche vandaan en slaat een handdoek om haar lichaam. Als hij de douchekraan dichtdraait geeft ze hem een handdoek aan. Snel droogt ze zich af. Het wordt haar eerste dag zonder hem en zonder de hulp van haar moeder. Het is een koude dag dus ze kleedt zichzelf goed warm aan.

Beneden drukt ze de koffiemachine aan. Meteen wordt de keuken vervult met het heerlijke koffie aroma. Ze vult twee bakjes met yoghurt, fruit, noten en zaden. In de keukenmachine maakt ze een lekkere frambozensaus. Die druppelt ze over de yoghurt en als laatste toevoeging een kleine lepel stroop. ‘Dat ziet er heerlijk uit Gina. Zal ik het meenemen? Dan kan jij de koffie pakken.’

Samen lopen ze naar de ontbijttafel. Als Gina de koffie neerzet bedenkt ze zich wat. Zichtbaar teleurgesteld kijkt ze naar de tafel. ‘Sorry ik ben de krant vergeten.’

Jonas proest het uit. ‘Sorry, ik wil je niet uitlachen, maar je zou je eigen gezicht moeten zien. Schatje toch, ik heb een goddelijk ontbijt, lekkere koffie, een schat van een vrouw en de krant lees ik altijd op mijn telefoon. Gelukkig ben je niet voor niks naar de brievenbus gelopen.’

Gina lacht een beetje onbeholpen. Zwijgzaam eten ze hun ontbijt. Gina wil net de tafel afruimen als ze wat hoort in de gang. Verschrikt veert ze op. ‘Oh dat is Adeleine.’

Dan herinnert ze zich weer dat ze hulp vandaag krijgt.

Een vrolijke verschijning stapt de kamer in. ‘Wat leuk dat ik je eindelijk kan ontmoeten! Ik ben Adeleine. Oh goedemorgen Mijnheer Clackx.’

Jonas lacht om haar. ‘Goedemorgen Adeleine. Wat ben je toch weer energiek en gezellig.’

Adeleine doet een stap richting Gina en geeft haar een knuffel. Het overvalt Gina. Een beetje onhandig klopt ze haar op haar rug. ‘Ik ga even mijn spullen neerzetten en mijn jas uit doen. Tot straks mevrouw Clarckx. Prettige werkdag Mijnheer.’

Zo snel als ze binnen kwam vallen, zo snel is ze ook weer de kamer uit. Jonas volgt Gina mee naar de keuken. ‘Ik heb hier een betaalpas voor je. De pincode is 2366. Je kan me altijd bellen als er iets is.’

‘Waar is de telefoon?’

HIj wijst naar het grote aanrecht. ‘Daar ligt jouw telefoon. Alle nummers van de mensen die voor jou belangrijk zijn staan erin. Dus als je even met je moeder wil kletsen bijvoorbeeld of met Shirley als ze thuis is van haar huwelijksreis.’

Blij vliegt ze hem om de hals. Nooit eerder heeft ze een telefoon mogen hebben. ‘Dank je wel Jonas. Ik ben je zo dankbaar. Oh voor ik het vergeet, je lunch staat in de koelkast.’

Jonas kijkt verrast. ‘Wat fijn. Ik lunch altijd buiten de deur op werk, maar een lunch van mijn vrouw sla ik niet af.’

‘Oh dat wist ik niet. Dan weet ik het voor de volgende keer.’ Ze klinkt teleurgesteld.

‘Volgens mij heb je me niet goed begrepen. Ik ben heel blij dat je lunch voor me hebt gemaakt en daar kan ik goed aan wennen.’

Het is nu dat ze hem goed aankijkt dat ze een bijzonder gevoel voelt. Iets wat gelijktijdig haar in verwarring brengt. Dit is niet het leven wat ze wil. Waarom bevalt het dan zo goed?

‘Geniet van je dag Gina. Tot vanavond mooie vrouw.’

‘Tot vanavond Jonas.’

Hij merkt haar verandering, maar laat het even voor wat het is. Vanavond praten ze er wel over.

Gina kijkt hem na als hij de deur uit loopt. Meteen komt Adeleine druk pratend binnen. ‘Zullen we maar meteen beginnen met de diertjes?’

Gina kijkt op en knikt kortaf. ‘Kijk, je kan maar beter even de overall aandoen die in de stal hangt. Dan blijf je schoon. Er komt twee keer per week iemand die de dieren grondig verzorgd. Jij moet ze wel elke dag voorzien van voer, water en lichte verzorging. De geiten borstelen, eieren rapen, vegen en dat soort dingen. Ik heb alles voor je opgeschreven, mocht je het even niet meer weten.’

Adeleine ratelt maar door. Gina laat het gelaten over zich heen komen. Niks van wat ze zegt blijft hangen. Gedachteloos doet ze precies hetzelfde als wat Adeleine doet.

Als ze niet zo in de war was zou ze juist genieten van het zorgen voor de dieren. ‘Kom het is koud buiten, laten we binnen boodschappen bestellen.’

‘Bestellen?’

‘Ja lekker makkelijk. Dan wordt het aan huis geleverd.’

Gina schudt haar hoofd. Het wordt haar nu echt even te veel. Ze rent naar boven. In blinde paniek rent ze naar de badkamer. Dat is de enige kamer die op slot kan boven. Pas als ze de koelte tegels voelt komt ze een beetje tot rust. Het duurt even voor ze zich realiseert waarom ze zo van slag is. Ze wil niet wennen aan dit leven. Ze wil studeren, carrière maken, van nut zijn voor de maatschappij. Wat nu? Ze kan niet de rest van haar leven in de badkamer blijven zitten. ‘Mevrouw? Ik heb een kop thee naast de deur gezet. Als je wil praten dan ben ik in de woonkamer aan het schoonmaken.’

Het duurt niet lang voor de voetstappen wegsterven. Gina haalt diep adem. Die thee, hoe goed bedoeld ook, hoeft ze niet. Ze opent de deur en loopt naar de slaapkamer.

Het duurt niet lang voor ze slaapt.