Gina wordt langzaam wakker. Er verschijnt een grote glimlach op haar gezicht. Het was een fantastische nacht. Eerst was het onwennig, maar Jonas was zo geduldig en teder. Ze prijst zich gelukkig met haar man. Hij ligt haar tevreden aan te kijken. ‘Goedemorgen schoonheid.’

Voorzichtig draait ze zich naar hem toe en geeft hem een kus.

‘Goedemorgen.’

Hij streelt haar wang en laat zijn vinger naar beneden dwalen. ‘Kom, we gaan douchen. Daarna heb ik nog een belofte in te lossen weet je nog.’

Gina bloost bij het idee. Verlegen loopt ze mee naar de badkamer. Af en toe kijkt ze terloops naar zijn lichaam. ‘Bevalt het?’ 

Betrapt. ‘Eh ja dat zeker.’

Hij legt zijn vinger onder haar kin en dwingt haar hem aan te kijken. ‘Niet zo stiekem. We zijn getrouwd.’ 

Hij neemt haar mee onder de douche. Voorzichtig legt ze haar wang tegen zijn borst en drukt haar lichaam tegen hem aan. Hij streelt haar lichaam en kust haar teder. Om beurten zepen ze elkaar in en genieten ze van elkaars lichaam. 

Ze zucht klagelijk als hij de kraan uitdraait. Gina droogt zich af en trekt haar ondergoed aan. Dan loopt ze naar de kleedkamer om haar kleding uit te kiezen. Het is een koude winterdag. Ze trekt een eenvoudige, maar mooie jurk aan. ‘Laat die panty nog maar even uit.’ 

Gina draait zich om en kijkt in de ogen van haar man. Hij slaat de mouwen van zijn overhemd om en rolt ze op tot net onder zijn ellebogen. Zijn natte haren bewegen mee met elke beweging die hij maakt. Ze is even betoverd door zijn prachtige verschijning.  De panty legt ze terug in de kast. Ze pakt zijn uitgestoken hand en laat zich meevoeren naar zijn werkkamer. Hij legt zijn handen op haar schouders. ‘Gina Clarckx, ik had niet verwacht dat ik je al zo snel een pak op je billen zou geven. Alleen toen ik gister jouw opvliegendheid en dwarsheid zag wist ik dat het noodzakelijk is.’ 

‘Ja maar ik heb toch niks gezegd?’

Er vlamt een gevaarlijk vuur in zijn ogen. ‘Spreek je mij nu tegen?’

De moed zinkt haar in de schoenen. ‘Ja Jonas. Het spijt me.’

De tranen van frustratie springen in haar ogen. Hij pakt haar bij haar pols en leidt haar over zijn schoot. Langzaam stroopt hij haar jurk omhoog. ‘Ik zal ervoor zorgen dat die  dwarsheid van jou wordt aangepakt. Dit is geen gedrag wat past bij mijn vrouw.’

Het is goed dat hij haar nu niet aan kan kijken, want haar ogen vlammen. 

Hij haakt zijn duimen achter haar slipje en trekt deze vakkundig omlaag. Ze slaakt een zucht. Het voelt ontzettend beschaamd om bij je man over de knie te liggen als een klein kind. Haar vader liet haar altijd over de bankleuning buigen, dus het is ontzettend lang geleden dat ze zich in deze positie bevond. Gina voelt hoe hij zijn hand opheft en vervolgens hard keer op keer op haar billen laat neerkomen. De pijn valt haar tegen. Hij slaat in een flink tempo door en rustig opbouwen is niet aan hem besteed. Gina zucht en steunt en probeert onder de klappen uit te komen. Even houdt hij op. ‘Gina stop daarmee! Onderga het pak slaag gehoorzaam en als een vrouw. Dat gezeur en gespartel als een meisje wil ik niet hebben.’

Gina krimpt ineen bij het horen van zijn preek. Ze zijn nog geen 24 uur getrouwd en voor haar gevoel laat ze zich van een hele slechte kant zien. Op dat moment gelooft ze heilig dat ze de rest van het pak slaag waardig in ontvangst zal nemen.

Alleen is ze op dat moment nog niet voorbereid op de kracht van haar echtgenoot. Hij hervat het pak slaag. Zijn vrije arm heeft hij om haar middel gelegd om haar bewegingsvrijheid te beperken. Tot een paar minuten geleden was Gina overtuigd dat een pak slaag met de hand enkel ongemak veroorzaakte, maar geen pijn. Daar komt ze nu op terug. Binnen luttele seconden is de pijn al zo heftig dat ze twijfelt of ze deze bestraffing waardig in ontvangst kan nemen. Hij ziet dat ze het zwaar heeft. Haar lichaam staat gespannen en hij ziet dat ze moeite moet doen om haar voeten stil te houden. 

Hij slaat nog een volle minuut door in stevig tempo. Dan laat hij zijn hand op haar billen rusten. Opgelucht laat ze haar lichaam wat verslappen. Hij helpt haar overeind en kijkt haar doordringend aan. ‘We zijn nog niet klaar.’ klinkt het waarschuwend. Hij dirigeert haar naar de muur. ‘Blijf hier maar even staan. Ik ben zo terug. Ik wil dat je je jurk omhoog houdt zodat ik mijn resultaat kan zien.’

Gina voelt hoe haar wangen kleuren. Zo hier tentoongesteld staan voelt vreselijk. Het duurt inderdaad niet lang voor ze hem weer de kamer in hoort lopen. Hij laat iets in zijn hand tikken. Het geluid alleen al bezorgd haar kippenvel. Dan hoort ze hem op de stoel plaatsnemen. ‘Kom maar weer over de knie liggen.’ 

Als ze zich omdraait schrikt ze. In zijn hand houdt hij een stevige houten haarborstel vast. Alle kleur trekt weg uit haar gezicht. Hij ziet dat ze geschrokken is. Hij trekt haar even bij zich op schoot en slaat een arm om haar heen. ‘Nooit eerder met de borst gehad?’ 

Ze schudt haar hoofd. Het lukt haar even niet om iets te zeggen. ‘Ben je bang?’

Ze knikt en ze doet verwoede pogingen om haar tranen weg te knipperen. 

Even streelt hij over haar wang. ‘Hoe werd je thuis dan gestraft?’

Gina zucht diep. ‘Met de riem.’

‘Aha.  Wees maar niet bang. Ik geef alleen maar wat je verdient. Ik zal je nooit buitenproportioneel straffen.’

Het overvalt haar dat hij zo lief en teder voor haar is. De angst verdwijnt uit haar lichaam. ‘Ik denk dat ik niet meer zo bang ben.’

Hij lacht en geeft haar een kus. ‘Goed zo.’ 

Uit zichzelf staat ze op en een beetje ongemakkelijk buigt ze over zijn schoot. Ze sluit haar ogen als ze het koele hout op haar billen voelt. Ondanks alle goede voornemens ontsnapt haar een gil als hij de borstel hard laat neerkomen. Haar hele lichaam biedt weerstand tegen de scherpe pijn. Ik een reflex brengt ze haar hand naar achter. Hij pakt haar hand en pint hem vast op haar rug. Hij had dit wel verwacht. De ergste pijn ebt weer weg. De volgende klap doet net zo’n zeer. Ze probeert te draaien en los te komen, maar Jonas is sterk. ‘Gina ik begrijp dat het pijn doet en dat je dit niet gewend bent, maar dit kan ik niet goedkeuren. Je krijgt er dertig en die neem je braaf in ontvangst. Als je zo blijft tegenwerken dan zal ik ervoor zorgen dat je op onze huwelijksreis nog steeds niet in staat bent om te zitten! Het is jouw keuze. Of dertig klappen of dertig minuten.’

Gina haalt een paar keer diep adem. Dertig, dat moet toch gewoon kunnen. Misschien niet geheel stoïcijns, maar ze is ook geen robot. Haar vrije hand grijpt in het vloerkleed. Hopelijk kan ze het volhouden. 

Er klinkt een hard petsend geluid en Gina knijpt haar ogen dicht. In haar hoofd telt ze af. De eerste tien gaan goed. Dan laat hij twee keer achter elkaar op dezelfde plek de borstel neerkomen. Wanhopig schopt ze met haar voet. Meteen heeft ze daar weer spijt van. ‘Sorry, dat ging per ongeluk. Het spijt me.’

Jonas knijpt even bemoedigend in haar hand. ‘Het is al goed. Nog even en dan zijn we op de helft.’

Gina zet zich schrap. Het lukt haar om stil te blijven liggen tot de vijftien. Er heerst een gespannen stilte. Dan verplaatst hij naar het onderste gedeelte van haar billen waar ze overlopen in haar bovenbenen. Verschrikt hapt ze naar adem. Uit ervaring weet ze dat dat nog meer zeer doet. Het voelt nog erger dan dat ze had verwacht. De tranen kan ze nu niet meer tegenhouden en ze probeert haar hand los te krijgen. Dan wordt ze weer rustig. Ze merkt dat hij haar langer de tijd geeft om te herstellen. Ze haalt diep adem en stelt zich in op de volgende klap. Ook die voelt weer hels aan, maar het lukt haar om nauwelijk te bewegen. Nu ze weet dat hij haar helpt lukt het haar beter om de klappen te incasseren. Als ze er nog tien te gaan heeft kan ze zich er nog meer aan over geven. Het is bijna klaar. In gedachte telt ze af. Dan stopt hij weer. Nog vier. Of vindt hij het al genoeg?

‘Ik verwacht geen perfectie, maar ik verwacht wel dat je je best doet.’

Lang de tijd om na te denken wat dat moet betekenen heeft ze niet. De volgende klap beneemt haar alle adem en vergt al haar wilskracht om niet te gaan schoppen en gillen. De volgende klap is net zo hard. ‘Au!’ Is dat haar stem? Zo breekbaar en vol berouw. 

Nog twee. Ze kan niet omhoog komen doordat hij haar stevig in bedwang houdt, maar anders was ze opgevlogen. Ze huilt met lange uithalen. En als hij de laatste, tevens hardste klap op haar billen laat neerkomen ligt ze slap over zijn schoot te huilen zonder zich in te houden. Jonas legt de borstel op zijn bureau en aait zachtjes over haar gekwetste huid. ‘Zo zie ik het graag.’

Hij helpt haar overeind. ‘Je hebt me echt hard gestraft.’ Klinkt het klagend. 

Hij lacht. ‘Nee hoor, dit valt nog mee. En zo erg vond je het volgens mij niet. Kleed je aan, want ik begin onderhand echt honger te krijgen. Ik zie je zo beneden.’

Hij laat haar verward achter.

Haar slip ligt ondertussen op de grond. Die raapt ze op en snel loopt ze naar de kleedkamer. Met grote ogen kijkt ze naar haar spiegelbeeld. Haar billen zijn vuurrood met hier en daar een donkerdere plek. Het gloeit en het kriebelt in haar buik. Plotseling verlangt ze ernaar om met hem te vrijen. Dan merkt ze hoe nat ze eigenlijk is. Dat verwart haar. Hoe kan ze nou opgewonden raken van straf? Snel kleed ze zich goed aan. Het is hoog tijd om het ontbijt te maken. Als ze nog langer treuzelt legt hij haar misschien straks nog een keer over de knie. 

Een beetje onwennig kijkt ze de keuken rond. De koffie heeft ze vast naar de ontbijttafel gebracht. Dat was een tip van haar moeder. Een goede tip, want het valt in goede aarde. In het voorbijgaan klopt hij even op haar billen. Meteen bloost ze. ‘Zijn er dingen die je niet graag eet?’

Hij schudt zijn hoofd. ‘Nee hoor, verras me maar.’

Er ligt genoeg in de keuken waar ze een lekker ontbijt mee kan maken. Ze bakt wat broodjes af en bakt wat eieren. Ook snijdt ze wat fruit voor erbij. Als de broodjes klaar zijn belegd ze ze rijkelijk. Overal zoekt ze naar een dienblad. Het liefst wil ze hem niet storen om het hem te vragen. Dan ziet ze een paar grote, houten snijplanken. Hoe zouden die op haar billen voelen? Meteen duwt ze die gedachte weg. Ze pakt er twee en maakt die mooi op met alle ontbijtspullen. Voorzichtig loopt ze naar de salon. Als ze maar niet valt, denkt ze.

Jonas kijkt op als hij haar aan hoort komen. ‘Zo dat ziet er goed uit.’

‘Ik kon het niet allemaal dragen, dus ik moet nog een keer terug.’

Samen genieten ze van het ontbijt. Het is gezellig. ‘Wat staat er vandaag op de planning?’

Weer een tip van haar moeder. Interesse tonen in hem en zo weet je ook hoe jouw dag eruit kan zien. 

‘Vandaag heb ik helemaal vrij gehouden om tijd door te brengen met mijn kersverse vrouw. Ik heb nog een verrassing voor je en ik wil gewoon gezellig samenzijn. De liefde zijn werk laten doen.’ Besluit hij met een knipoog.

Gina lacht. Het is goed mogelijk dat ze op den duur verliefd worden op elkaar. Ze mag hem graag, hij is knap en ze geniet ervan om bij hem te zijn. 

‘Morgen moet ik wel gewoon weer werken. Dan komt Adeleine je helpen.’

Niet begrijpend kijkt ze hem aan. ‘Adeleine werkt nog twee weken hier en dan vertrekt ze naar de stad. Zij komt je nog twee weken wegwijs maken in het huis en op het land. Zo wordt je niet meteen in het diepe gegooid.’

‘Oh wat fijn!’ Klinkt het opgetogen. Ze is hem oprecht dankbaar dat hij met haar meedenkt. 

‘Wil je nog koffie?’

Jonas knikt. ‘Graag, Gina.’ Zijn stem klinkt anders, waarschuwend. Ze kan alleen niet goed bedenken waarom. ‘Oké, ik haal het even voor je en dan ruim ik even de boel op.’

Opgewekt loopt ze naar de keuken. Een beetje extra heupwiegend, om hem wat milder te stemmen. Hij moet om haar lachen. Hij zal het nog druk met haar krijgen. ‘Dank je wel Gina.’ Zegt hij als ze zijn koffie neerzet. Ze lacht en begint de tafel af te ruimen. 

Als ze terugkomt met een schoonmaakdoek voor de tafel pakt hij even haar hand. ‘Ik verlang van mijn vrouw dat ze respectvol omgaat met mensen en dat duidelijk laat merken. Met twee woorden spreken bijvoorbeeld en als ik je bedank verwacht ik daar ook een reactie op.’

Gina slaat haar ogen neer en slikt. ‘Ben ik duidelijk?’

Zachtjes knikt ze. ‘Blijkbaar niet. Haal maar even een spatel uit de keuken.’

Met een flinke pets op haar billen dirigeert hij haar naar de keuken. Snel loopt ze bij hem vandaan. Dit gaat niet goed. Als ze niet meer nadenkt heeft ze eind van de dag geen billen meer over. Met trillende handen opent ze de la. Er liggen veel soorten spatels. Welke zou hij willen? Die hele dikke krijgt ze de kriebels van en die dunne is te licht. Er tussenin dus. Als ze die oppakt twijfelt ze toch. Misschien is hij wat milder gestemd als ze toch die angstaanjagende spatel meeneemt. Ja, dat besluit ze te doen. Zonder oogcontact te maken overhandigd ze hem de spatel. Hij neemt hem van haar over. ‘Het doet me goed dat je waarde hecht aan degelijke discipline Gina. Buig over de tafel heen en steun op je onderarmen.’

Gehoorzaam doet ze wat hij van haar vraagt, maar bedenkt zich dan toch weer. Vliegensvlug veert ze op om haar panty en slip omlaag te doen. Daarna neemt ze weer de gevraagde positie in. Met een hand probeert ze haar jurk omhoog te schuiven. Jonas helpt haar. ‘Dit is het gedrag waar je me tevreden mee stelt. Heel goed Gina.’

Even huivert ze als ze de spatel op haar billen voelt. Hij slaat haar hard en vlug twintig keer op haar billen. Voor ze het goed en wel beseft is het alweer over.

Als ze overeind mag komen heeft ze spijt van haar keuze. Haar billen moeten wel blauw zijn nu, dat kan niet anders. Voorzichtig fatsoeneert ze haar kleding. ‘Ik heb nog veel te leren Jonas.’ zegt ze zachtjes. 

Hij neemt haar in zijn armen. ‘En daar help ik je graag bij Gina.’