Heleen gaat winkelen

Ik stond die donderdag ochtend super vrolijk onder de douche. Het was weer zover, mijn jaarlijkse shopdag met mijn vriendin Els. Wij hebben samen gestudeerd en op kamers gezeten. We kennen elkaar dus al ruim 15 jaar en hebben samen al heel wat prettig gestoorde momenten beleefd.

Ik spoel mijn haren af en kijk in de grote spiegel voor me. Naar mijn vrouwelijke rondingen en moet erom lachen. Die eeuwige lijn…. Els vindt het altijd zo grappig om met mij te gaan winkelen. Voor haar zijn de meeste kleren te ruim, voor mij eerder krapjes.

Maar sinds de vorige editie ben ik 10 kg vermagerd. Eigenlijk 15 maar er zijn er weer 5 aangekomen. Ben is daar best boos om. Het dieet heeft veel geld gekost en mijn nieuwe garderobe al helemaal een fortuin. Hij heeft me dan ook formeel ten strengste verboden  om kleren te kopen  alvorens ik weer “in vorm” ben.

Het lukt me niet. Of laat ik zeggen, de moed en de wil ontbreekt me.  Ik lijn tot ik er 2 kwijt ben en bij een feestje kom ik weer 3 aan. Heel frustrerend hoor.

Maar vandaag is ons dagje. In drie weken moet ik naar een chique receptie en het lukt me vast niet om nog in mijn jurkje van vorig jaar te passen . Misschien vind ik vandaag wel iets leuks.

Ik droom helemaal weg als Ben de badkamer binnenkomt.

‘Zo vrolijk in de vroege ochtend? Hebben we iets te vieren of zo?’

‘Ik ga vandaag toch  naar Brussel met Els schat’.

‘Oh ja, de dames gaan op stap. Laat het vooral een culturele uitstap worden en geen culinaire…’ Hij knijpt in mijn zij en geeft me een speelse tik op mijn billen. ‘Wat hebben jullie gepland dan?’

‘Oh, niks bijzonders, winkels kijken, slaatje eten, bijkletsen, gewoon, vrouwendag’.

‘Inderdaad, vrouwendag. Je weet dat het winkels “kijken” word? Geen euro aan kleren hoor meisje. Als jij het red om die 5 kg kwijt te spelen dan trakteer ik jou op iets moois maar  eerder : geen  sprake van!’

Ok, niet dus. Geen jurk vandaag.

De sfeer in de auto was meteen goed. Els had een kan koffie en bekers bij voor onderweg, net zoals we dat vroeger deden als we op bijscholing gingen. Als 2 pubers zaten we te kletsen en

te lachen. Over vroeger, ons werk, de collega’s…. Els vroeg of ik al ontbeten had. Tja, eigenlijk niet, op een klein boterhammetje na. Dan stoppen we gelijk voor een paar koffiekoeken, toch?

Waarom niet, alles zoals vroeger. Gezellig.

Ik heb op mijn dash -bord  een houder staan voor 2 bekers. Maar toen ik moest remmen voor een auto die plots voorbijstak, ging het natuurlijk mis! De koffie ging helemaal over de rand  op mijn jeans. Bah, plakkerig en vies. En zo’n jeans droogt niet eens zo vlot.

Els lag dubbel, ‘helemaal jou Heleen! Haha, kan je meteen een nieuwe broek gaan kopen’.

Ik liep een beetje rood aan. Een nieuwe broek gaan kopen?  Nu, een goeie reden had ik in ieder geval. Zou Ben dat accepteren? Überhaupt niet!

Maar dat kon ik toch niet aan Els vertellen? Ondanks onze diepe en lange vriendschap, wist ze niks van mijn HD-gevoelens.   Urenlang hebben we gepraat over mannen, over vrouwen, (Els is biseksueel) over relaties… Op zich zou ik het er met haar wel over kunnen hebben maar ik ben bang dat ze een andere kijk op me zal hebben. Els is best ruimdenkend, praat al jaren heel vlotjes over haar eigen gevecht en toch… Als ze het ooit te weten komt dan gaat ze heel erg teleurgesteld zijn in het feit dat ik haar niet heb vertrouwd. Waarom vind ik het nu ook zo moeilijk om me te uiten? Het zou natuurlijk een hele andere kant van mezelf laten zien… Iedereen kent me als Heleen met de uitgesproken mening, Heleen die knopen doorhakt, Heleen waarbij iedereen terecht kan voor raad en daad. Dat Heleen ook wel eens onzeker is en geregeld behoefte heeft aan een pak op haar billen, dat zou de revelatie zijn.

En dat die dingen perfect samengaan, hoe leg je dat uit aan een leek?

Nee, ik besloot om het er niet over te hebben. Els hield van de Heleen die ze kende en dat wilde ik zo houden.

Het  was vreselijk druk in Brussel. Eer we de auto geparkeerd hadden en een heel eind naar het stadscentrum hadden gewandeld, was het alweer tijd voor een terrasje. Koffie met een sigaretje. Wij dames hebben toch echt niet veel nodig om gelukkig te zijn hé?!

We spraken af wat we allemaal wilden doen.

‘Ben hoopt dat het een culturele uitstap wordt’, giechelde ik. ‘Zullen we naar het VVV-kantoor gaan en een route langs alle kerken opvragen?’

Els keek even opzij om te zien of ik het meende. ‘Heleen, alsjeblieft, we gaan gewoon winkelen. Shoppen, weet je wel? Pashok in, pashok uit. De gekste dingen aantrekken, geld opmaken. Heerlijk toch?’

Ja, inderdaad , heerlijk. Mijn gezicht vertrok en tja, ik moest het er toch maar eens over hebben.

‘Ik mag geen kleren kopen, Els’.

‘Hé? Van wie mag jij geen kleren kopen dan?’

‘Van Ben. Ik moet eerst 5 kg vermageren. Ik heb nog zoveel dingen in de kast hangen die ik  nét niet meer dicht krijg en zo…’

Els was sprakeloos. ‘En wat vind jij daar zelf van?’

‘Dat hij wel gelijk heeft? Alleen lukt het lijnen niet zo fantastisch en ik heb iets nodig voor een feestje binnen 3 weken.’

‘En hoe ga je dat realiseren lieve schat?’

‘Niet. Ik leen wel ergens iets. Van jou?’

We lagen dubbel. Ik wilde het er verder niet over hebben. Het belangrijkste was gezegd, Els wist dat ik niks ging kopen. Dat volstond.

Het was een hele leuke middag, het lukte me aardig om Els aan een nieuwe outfit te helpen zonder zelf in de verleiding te komen.

Ben stuurde me om een uur of 2 een sms’je om me nog eens duidelijk op mijn plichten te wijzen. Ik stuurde braaf terug dat ik alles onder controle had.

En toch knaagde het. Een vrouw in een winkelstraat is als een kind in een speelgoedwinkel.

Mijn kinderen mochten kijken, soms zelfs even aankomen en dan weer netjes terugzetten.

Dat was het toch! Ik mocht toch wel iets passen zeker? Ik besloot om een hele nette jurk uit te kiezen en me helemaal op de dirken. Dat zou vast een goeie motivatie zijn om af te slanken. Schitterend idee!

We kozen een dure winkel uit met hele vrouwelijke spullen. Ik fleurde helemaal op.

Wel 6 jurken heb ik aangepast en allemaal netjes teruggehangen. Ik was echt wel trots op mezelf hoor!

Het was tijd voor een ijsje. Als ik dan toch geen kleren mocht kopen dan kon ik mezelf tenminste troosten met een heerlijke coupe aardbeien. Gezond toch?

‘Hé Heleen, die blauwe jurk, dat was het einde. Wat kostte die eigenlijk? 97 euro, valt nog mee maar blauw is niet echt mijn kleur. Zwart of groen daarin tegen….

‘Ach, wat maakt het uit. Het gaat hier niet eens over welke jurk maar over wel of geen jurk’.

‘Ik snap het nog steeds niet goed hoor meid. Jij bent toch oud en wijs genoeg om zelf te beslissen of je een jurk kan kopen? Jij werkt toch ook hard? Vraagt hij aan jou misschien of hij een hemd mag kopen?’

‘Nee, dat doet hij niet. En hij heeft zelfs nog een dure smaak ook. Zijn hemden van Ghant kosten bijna 100 euro per stuk’. “Maar die heb ik nodig voor mijn job” imiteerde ik hem met een kattige stem.

‘Ik kom hier niet tussen’, zei Els. ‘Ik weet niet wat voor afspraken jullie tegenwoordig maken maar ik vind het niks voor jou om zomaar te luisteren. Komaan meid, verdien jij die jurk dan niet? Je werkt je uit de naad, ik zou het wel weten hoor…’

‘Ja, jij hebt makkelijk praten, jij hebt geen man!’ Weer moesten we erg lachen!

Maar mijn ijs smaakte me niet meer en ik voelde de weerstand en de boosheid opkomen.

‘Verdomme zeg, we gaan gewoon terug en ik pas dat laatste jurkje nog wat we in de etalage hebben gezien. Als mijn maat er nog is dan is dat een teken dat het okay is. Anders gaan we zonder naar huis, goed plan?’

‘Uitstekend!’

De laatste jurk zat een beetje te krap en een schuldgevoel belette me om er mee door te gaan.

Ik vertelde gewoon aan de verkoopster dat ik eerst 5 kg moest vermageren.

‘In 3 weken nota bene’, voegde Els eraan toe.

‘Oh maar dan heb ik wel iets leuks voor je’, zei de vrouw. Ze haalde een prachtige jurk met een elastisch bovenstukje. ‘Kijk’, legde ze uit; ‘het gaat nu passen en als je erin slaagt om die kilo’s kwijt te spelen, dan past het nog steeds!’

‘En als ik nog wat aankom?’

Ze liet zien hoeveel ruimte er kon gemaakt worden en ik dook overtuigd het pashok weer in.

Hij was adembenemend! Zwart vanboven uitlopend in een waaiervormig rokje met een mooie print in rood en grijs. Els werd er stil van en ik ook toen ik het prijskaartje zag.

Ik moest er even over nadenken, mijn hart bonsde in mijn keel.

Ik zou ongehoorzaam zijn, dat stond vast. Maar er waren ook voordelen. De jurk slankte heel erg af, hij paste altijd en over 3 weken zou ik schitterend verschijnen op het feestje.

Er waren nog gelegenheden waarbij ik hem kon dragen en 115 euro moest wel kunnen voor zo’n speciale jurk.

Ben had toch graag dat ik er deftig bijliep bij gelegenheid? En ja, de uitsnijding was sexy, ik zou hem vast kunnen overtuigen.

Ik draaide me om en riep ‘ik neem hem!’.

We waren super vrolijk op de terugweg. Els had me nog trachten te overhalen om rode schoenen met hoge hakken te kopen. Dat heeft toch niks met afslanken te maken?

Het zou de outfit helemaal “af” hebben gemaakt maar ik besloot wijselijk om de schade te beperken.

Het kriebelde toch wel in mijn buik en er ontstonden de gekste scenario’s in mijn hoofd.

Ik besloot om de jurk gewoon weg te hangen, heel flink te lijnen en op een gunstig moment te vertellen hoe het gegaan was. Dat leek me een sterk en verstandig plan.

Ik bracht Els naar huis en ik beloofde om haar te laten weten hoe Ben mijn nieuwe jurk onthaald had.

Ik kwam thuis rond een uur of 7. Ben had gekookt en kleine zoon was moe en zeurderig.

Ik stak hem in zijn bedje en ging weer naar beneden voor een rustig avondmaal onder ons tweetjes.

Ik vertelde over het verloop van de dag en vond dat Ben weinig interesse toonde. Mooi, dan hoefde ik niet in detail te treden en dus ook niet te liegen. De tas met mijn jurk lag nog in de kofferbak. Die zou ik op een onbewaakt moment wel even ongezien naar boven brengen.

‘En, was het een dure dag?’

‘Euh, nee hoor. Vanmiddag een slaatje, namiddag een ijsje, maar dat heeft Els betaald want ik ben naar Brussel gereden’.

‘Verder niks?’

‘Nee, verder niks’. Slik.

‘Ach zo, mooi. Een ijsje als je moet lijnen. En dat slaatje, dat moet wel heel bijzonder geweest zijn?’

‘Gewoon, met scampi’s en zalm’.

‘Ben je dat in de Rue de Boucher gaan eten misschien?’

‘Hé? Nee, gewoon in een taverne op de markt’.

‘Nee, ik dacht, een slaatje van 115 euro, dat moet iets speciaals geweest zijn’.

Ik legde mijn bestek neer en keek beschaamd en betrapt naar beneden. Hij zei niks meer. Ik keek voorzichtig naar hem op en zag de teleurstelling in zijn ogen. Al de excuses die ik op de terugweg verzonnen had konden deze blik niet bedwingen.

‘Het spijt me. Het was sterker dan mezelf’.

‘Ik wil je even niet meer zien Heleen. Niet luisteren is één zaak maar liegen, dat had ik van jou niet verwacht. Verdwijn maar’.

Ik rende naar boven en ging op de rand van mijn bed zitten. Oei. Dit was nieuw. Zo had ik hem nog nooit gezien. Was hij maar gewoon boos geworden, dan had ik mezelf er met mijn grote mond wel uitgeluld. Maar deze blik, deze toon was ik niet van hem gewend en ik kon niks anders dan uit zijn buurt blijven.

Ik hoorde hem rondlopen, stommelen. Hij rookte buiten een sigaret en liep naar mijn auto.

De jurk. Goed, hij zou hem misschien wel zo mooi vinden dat hij de zaak zou relativeren.

Na een uur kwam hij naar boven. Hij smeet de jurk naar me toe.

‘Je mag hem aandoen dan heb je er meteen plezier van’.

Ik trok mijn ondergoed uit en mijn nieuwe aanwinst aan. Ik liep voorbij de spiegel en besloot om een charme offensief te proberen.

Beneden stond Ben met zijn armen over elkaar. Ik zag aan zijn blik dat hij het mooi vond maar dat deed er even niet toe.

‘Mooie jurk Heleen, ik hoop dat hij het waard is! Ga maar in de hoek staan en rol die dure stof maar meteen op, ik wil je billen zien’.

Ik deed wat me opgedragen werd en stond als een klein meisje in de hoek met mijn handen op mijn hoofd. Ik keek naar beneden en bedacht dat mijn billen straks fantastisch bij de print van mijn jurk zouden staan.  Er ontstond weer een glimlach rond mijn mond. Ach, het zou allemaal wel meevallen zeker?

Ik hoorde Ben wat spullen bij mekaar zoeken en hij kwam achter me staan.

‘Zo juffrouw Hofman. Wat heeft jou bezield om onze overduidelijke afspraak te negeren?’

‘Ik moet over 3 weken naar een receptie, schat en ik moest gewoon iets moois hebben’.

‘Hoe lang weet je dat al?’

‘Een maand of 2?’

‘Dus als ik het goed begrijp had jij 11 weken de tijd om 5 kg te vermageren?’

‘Euh, ja, als je het zo bekijkt…’

‘Maar Heleen bekeek het natuurlijk anders. Die dacht mij met stomme excuses om te praten’.

‘Vind je hem niet mooi dan? Hij past altijd Ben. Natuurlijk heb ik rekening gehouden met afvallen. Ik geef je helemaal gelijk! Ik val die 5 kg heus nog wel af! Bekijk het nu toch eens anders schat’.

‘Het enige wat ik nu bekijk is hoe ik je kan straffen voor het feit dat je niet geluisterd hebt, sterker nog, een verbod genegeerd hebt . Bovendien had je ook nog het lef om erover te liegen! Ik pik het niet Heleen, ik pik het niet!’

Hij greep me met mijn arm beet en draaide me ruw om. ‘Begrijp jij wel wat je op het spel hebt gezet voor een stomme jurk?’

Hij boog me over de tafel en sloeg mijn jurkje omhoog.

Normaal krijg ik een opwarming met zijn hand maar nu sloeg hij gelijk gemeen hard met een leren handje. Ik wilde reageren maar hij kwam met zijn onderarm op mijn rug liggen en ik kon geen kant meer op.

Ben was echt boos, weet niet of ik dit al eerder zo heb meegemaakt.

Waarom moest hij nu ook onmiddellijk mijn bankverrichtingen nakijken. Waarom moest ik ook lijnen, hij was zelf te zwaar! Waarom moest ik eigenlijk luisteren? Mijn geest verzette zich tegen het hele gebeuren en ik werd boos.

‘Hou op! Hou op zeg ik!’

Ben stopte en keek me verbaasd aan. ‘Dat jij het lef nog hebt om iets te zeggen?’

‘Ik ga werken ,heb zelf ook een inkomen en ik hoef niet alles te verantwoorden!’

‘Daar gaat het hier niet over meisje! Je luistert niet naar me en dat hoor je wel te doen!’

‘Toch niet als het gaat over iets wat ik nodig heb?’

‘Wat jij nodig hebt is een flink pak slaag dat je nooit meer vergeet , eentje waar je iedere keer als je nog maar naar een etalage kijkt aan denkt! Ga terug in de hoek staan. Ik wacht op je excuses!’

Daar stond ik weer. Ik was nog steeds boos en was niet meteen van plan om me te verontschuldigen. Ik had niet mogen liegen, dat is waar, maar voor de rest? Komaan zeg.

Ik bleef een half uur koppig staan.

Ik moest terug bij hem komen en op mijn knieën voor hem zitten.

‘Komt er nog wat van?’

‘Het spijt me dat ik gelogen heb. Echt’.

‘En?’

‘Niks en’.

‘Geen spijt van de jurk?’

‘Geen spijt van de jurk! Ik had hem nodig en hij past altijd’.

‘Ok Heleen. Dan pakken we het anders aan. Jij gaat die jurk terugbetalen’.

‘Terugbet…’

Voor ik er erg in had zat ik op handen en knieën. Hij stapte met één been over me heen en zette me klem in mijn taille. Hij nam een houten slaginstrument en begon.

‘Je mag tellen. Tot 115 wel te verstaan’.

De eerst klap kwam op mijn bil terecht. Oh wat haat ik dat ding! met zijn lange steel gaf het hem een enorme slagkracht en mijn huid ging ervan vellen. 115 slagen. Hij was goed gek.

Maar wat kon ik anders dan tellen?

Na een klap of 20 hield ik het niet meer. Ik kon er niet onderuit en als ik het probeerde dan sloeg hij echt extra hard.

Bij 50 kreeg ik een korte pauze. Hij wreef over mijn billen en hoewel ik ontzettend afzag, ik vertikte het om te huilen!

Alle voornemens ten spijt liepen de tranen kort daarna over mijn wangen. Ik heb gejammerd, gehuild en gesmeekt maar hij hield het vol tot 115 stuks. Ik liet me op mijn zij vallen en hij kwam langs me zitten. Hij wreef door mijn haren en veegde mijn tranen weg. Ik kon vast een week niet zitten, ik voelde het vocht op mijn billen plakken.

‘En meid, geen jurkjes meer als je moet lijnen?’

Ik kon alleen maar knikken.

Ik heb die nacht op mijn buik geslapen. Als ik me probeerde te draaien dan werd ik steevast wakker. Ben lag naast me te snurken.

Waar was de tijd dat ik hem vroeg om me te slaan? Waar is de tijd dat ik ontgoocheld in slaap viel omdat hij niet geregeerd had als dat nodig was?

Mijn Ben had zich ontpopt tot een echte dominant die niet met zich liet sollen. Bij momenten als straf heb ik daar wel eens spijt van maar dat duurt nooit lang.

Mijn jurk hangt buiten aan de kast, als geheugensteuntje. Ik mag hem pas dragen als de 5 kg eraf zijn. Bovendien moet ik die 115 euro echt terugverdienen. Geen strijk- noch poetshulp komt er zolang ik het bedrag niet heb bereikt. Verder heb ik mijn bankkaart moeten inleveren.

Het was een mooie jurk, echt waar!

En hij staat prachtig bij een paar rode billen!

Tellen

In een typische HD situatie wordt de vrouw over de knie gelegd voor een klinkend pak op haar blote billen. Hoewel vaak wordt aangeraden een pak slaag rustig op te bouwen (om blauwe plekken te voorkomen), geven sommige mannen er de voorkeur aan om direct vanaf het begin krachtig toe te slaan. Bij sommige stellen gebeurt dit met de vlakke hand, terwijl anderen de voorkeur geven aan een instrument, zoals een riem of een paddle. Ongeacht de gebruikte techniek is het belangrijk hoeveel klappen ze te incasseren krijgt.

Nu is het vaak niet zo dat de man een van te voren bepaald aantal kletsen toedient. In plaats daarvan duurt het pak slaag een bepaalde tijd. Of er wordt geslagen tot de vrouw moet huilen en oprecht berouw heeft van haar gedrag. Hoewel beide methoden behoorlijk beproefd zijn, gaat dit artikel nader in op de situatie dat iedere klets hardop meegeteld wordt door de man of door de vrouw. Het meetellen van de klappen is een effectieve manier om het gedrag van een vrouw te corrigeren. Als het goed gedaan wordt, zal het tellen het disciplinaire karakter van de straf versterken.

In dit artikel gaat het om het hardop meetellen van de klappen, niet om het tellen in stilte. Hoewel sommige mannen de klappen voor zichzelf meetellen als ze hun vrouw een pak op haar bips geven, heeft dat niet hetzelfde effect dan wanneer de kletsen hardop meegeteld worden. (Ongeacht of het de heer des huizes of zijn vrouw is die het tellen voor de rekening neemt).

Het is niet de bedoeling van dit artikel om het hardop meetellen te promoten en ook niet om het te ontmoedigen. Sommige mannen vermijden het hardop meetellen omdat ze vinden dat dit een grens trekt in de toe te dienen straf. Ze geven er veel meer de voorkeur aan om haar een pak op haar billen te geven tot ze moet huilen om vervolgens door te gaan tot ze de indruk hebben dat zij haar lesje goed geleerd heeft. Als er van tevoren een arbitrair aantal klappen is vastgesteld, kan het zijn dat het aantal kletsen al is bereikt voor dat de straf zijn reinigende effect heeft behaald en er sprake is van overgave. Deze mannen vinden een meer organische benadering beter op zijn plaats, omdat dan rekening gehouden kan worden met de lichamelijke en emotionele reacties van de vrouw. Door goed te kijken hoe een vrouw op het pak op haar billen reageert, kan een veel beter effect behaald worden, omdat de straf beter in relatie gebracht kan worden met de behoefte.

Laten we om te beginnen eens de aanpak onder de loep nemen waarbij de heer des huizes de klappen hardop meetelt. Het is goed om te bedenken dat wanneer de man de kletsen hardop meetelt, hij van tevoren zijn vrouw heeft laten weten hoeveel klappen ze tegemoet kan zien. Het doel is om hardop te tellen tot het van tevoren vastgestelde doel gehaald is. Veel mannen denken dat wanneer er geen einddoel vastgesteld is, tellen niet zoveel zin heeft.

Er is daarentegen wel een reden te bedenken waarom de heer des huizes zou kunnen tellen, wanneer er geen einddoel is vastgesteld. Door hardop te tellen, geeft haar de indruk dat hij een bepaald getal in zijn hoofd heeft, maar dat zij hier niet over geïnformeerd wordt, tot deze bereikt is. Dit zal haar gedurende de hele straf in het ongewisse laten. Ze zal zich steeds afvragen hoeveel ze zal moeten incasseren, terwijl ze het getal steeds verder hoort oplopen. Ze zal mogelijk terug denken aan eerdere keren dat ze voor een soortgelijk vergrijp op haar blote bips kreeg. Zou ze nu evenveel klappen krijgen als die keer? Of zou haar partner het haar deze keer zwaarder aanrekenen? Deze onzekerheid kan een gunstig effect hebben op de effectiviteit van haar straf. Het maakt haar ervan bewust dat ze geen enkele invloed heeft op het aantel klappen dat ze uiteindelijk zal krijgen.

Als de man de klappen hardop meetelt, heeft dit een aantal voordelen. Om te beginnen kan het gevoel van schaamte erdoor vergroot worden. Het feit dat de man hardop meetelt als hij haar op haar blote billen slaat, bevordert haar gevoel van schaamte meer, dan wanneer hij haar in stilte een pak slaag geeft. Dit verschilt natuurlijk van vrouw tot vrouw, maar zal in het algemeen het geval blijken te zijn.

Wanneer de heer des huizes de klappen hardop meetelt, dan zal zij zich meer bewust zijn van zijn autoriteit. Niet alleen voelt ze de pijn van iedere klap die op haar bips neerdaalt, maar ze hoort tegelijkertijd zijn stem, die haar op gebiedende wijze confronteert met de zwaarte van haar straf. De voordelen die dit heeft, moeten niet onderschat worden.

Veel mensen geloven dat het tellen van de klappen het strafproces ten goede komt. Ze hebben het gevoel dat het voor een soort ritme zorgt dat zou ontbreken als er niet geteld zou worden. Voor veel mannen zal het tellen het straffen een formeel tintje geven en de ernst ervan benadrukken. Ze zijn van mening dat het tellen van de klappen helpt om hun vrouw de ernst van de zaak duidelijk te maken.

Het formele karakter wat met het meetellen bewerkstelligd wordt, zal het justitiële karakter versterken. Dit zal de juiste grondslag van haar straf benadrukken (hoewel het goed is om eraan te herinneren, zoals beschreven wordt in het artikel over “onterechte straf”). Door iedere klap hardop te tellen, zal de vrouw er iedere klets aan herinnert worden dat de straf passend is voor haar gedrag. Op kleinere overtredingen staan 20 klappen, op zwaardere overtredingen wel 200 kletsen. Het aantal klappen is natuurlijk van meerdere factoren afhankelijk, maar ook de kracht waarmee de klappen worden toegediend en indien van toepassing, welk instrument gebruikt wordt.

De genoemde aantal klappen zijn natuurlijk voorbeelden. Sommige mannen zullen minder klappen toedienen, anderen juist meer. De hier genoemde aantallen zijn niet bedoeld als richtlijnen, omdat iedere vrouw anders is en haar strafmaat het beste door haar partner bepaald kan worden. Verder zal het aantal klappen ook sterk afhangen van de kracht waarmee ze toegebracht worden. Houd echter de uitgangspunten zoals genoemd in het artikel over “opwarmen” in gedachte, die stelt dat je een straf langzaam en voorzichtig moet beginnen. Door in het begin te hard te slaan, loop je het risico op blauwe plekken, maar ook op “ontoereikende straf”.

Een ander voordeel van het hardop tellen van de klappen door de heer des huizes is het gevoel van onvermijdelijkheid van iedere afzonderlijke klap die dit bij de vrouw te weeg brengt. Wanneer een van tevoren bepaald aantal klappen bekend is, is ze zich ervan bewust dat iedere klap van begin tot eind onvermijdelijk is. Dit gevoel van onvermijdelijkheid zal haar helpen zich aan de autoriteit van haar partner te over te geven.

Laten we vervolgens kijken naar een aantal negatieve neveneffecten van het hardop meetellen door de heer des huizes. Eén van de grootste problemen met hardop meetellen is dat hierdoor het uitdelen van een standje bemoeilijkt of zelfs onmogelijk maakt. Een “standje” is, zoals uitgelegd wordt in het gelijknamige artikel, een essentieel onderdeel van een effectieve straf. Het is over het algemeen effectiever de tranen los te maken dan de lichamelijke pijn die een pak op de billen met zich meebrengt. Als de heer des huizes zich te veel bezig houdt met het hardop meetellen van de klappen, is het niet ondenkbaar dat hij de gelegenheid haar eens goed te laten weten waar het opstaat, laat varen.

Effectief zullen tellen en het geven van een standje geïntegreerd dienen te worden:

“EEN… Ik zal je voor eens en voor altijd… TWEE… duidelijk maken… DRIE… dat je gedrag… VIER… alle grenzen te buiten gaat… VIJF… ik zal je een lesje leren… ZES… dat je niet snel zult vergeten… ZEVEN… jongedame… ACHT… en wanneer ik klaar met je ben… NEGEN… zul je me er netjes voor bedanken… TIEN… is het niet? … ELF… ik vroeg je wat!… TWAALF… dat klinkt al een stuk beter… DERTIEN… zo komen we tenminste ergens… VEERTIEN… Ik geloof dat ik tot je door… VIJFTIEN… begin te dringen… ZESTIEN… zo wordt je weer een… ZEVENTIEN… een welopgevoed meisje… ACHTTIEN… die niet meer… NEGENTIEN… ongehoorzaam… TWINTIG… disrespectvol… EENENTWINTIG… en oneerlijk is… TWEEENTWINTIG… niet waar? … DRIEENTWINTIG… mooi zo….”

Enzovoort, enzovoort. Let erop hoe de heer des huizes zijn vrouw bij de les roept als zij na de tiende klap op haar bips geen antwoord geeft op zijn vraag. Iedere onoplettendheid aan de kant van de vrouw zou met een aantal extra klappen beantwoord moeten worden.

Een negatief effect van het hardop meetellen van de heer des huizes is dat wanneer van tevoren een maximum aantal genoemd is, de vrouw het gevoel kan hebben dat het eind in zicht is. Dit zal het effect van de laatste klappen negatief beïnvloeden, omdat zij zich concentreert op het einde van haar straf, in plaats van op de pijn en schaamte, zoals zou moeten. Het kan tot gevolg hebben dat ze haar tanden op elkaar zet in de wetenschap dat het eind nabij is, in plaats van zich over te geven aan haar straf en de autoriteit van haar partner. Een pak op haar billen is voor een vrouw niet een uithoudingstest, het is een leerervaring. Alles wat haar een verkeerde voorstelling van zaken geeft, zal een averechts effect hebben op haar vermogen zich aan hem over te geven.

Een ander negatief effect van het hardop meetellen door de heer des huizes is dat het hem af kan leiden van het goed toedienen van het pak op haar bips, zeker als hij de hierboven beschreven methode gebruikt van meetellen en een standje geven. Dit zal voor een beginnende heer des huizes meer problemen geven dan bij een meer gevorderde. Met de nodige ervaring moet hij in staat geacht worden tegelijkertijd te slaan, te tellen en een standje uit te delen, er ondertussen voor zorgend dat hij zijn vrouw fysiek onder controle houdt.

Sommige mannen laten hun vrouw de klappen hardop meetellen. Dit doen ze om uiteenlopende redenen. Eén daarvan is dat hij zich kan concentreren op het pak op haar billen en op het uitdelen van een standje. Nu hij de klappen niet zelf hoeft te tellen, heeft hij zijn handen vrij om zich te wijden aan de belangrijkste elementen van de straf, namelijk het toedienen van een pak slaag en het uitdelen van een standje.

Een ander voordeel van de vrouw hardop mee laten tellen van de klappen is dat ze betrokken wordt bij de uitvoer van haar straf. Het effect hiervan is in het algemeen dat haar schaamte toe zal nemen, waardoor de effectiviteit van de straf toeneemt. Door haar iedere klap hardop mee te laten tellen nadat deze op haar brandende bips is neergedaald, is dat ze zich steeds beter zal kunnen overgeven.

Een derde voordeel van een vrouw de klappen hardop mee te laten tellen is om haar extra de consequenties van haar gedrag te laten voelen. Mocht ze het idee hebben dat haar laatste pak slaag (welke periodiek geweest kan zijn) niet zoveel voorstelde, dan kan de motivatie om haar beste beentje voor te zetten, minder groot geweest zijn. Maar als ze onderscheid kan maken tussen een relatief mild periodiek pak op haar billen en een flink pak op haar bips voor straf bestaande uit een precies aantal klappen voor een bepaalde overtreding, dan zal de kans dat ze snel de fout weer ingaat, aanzienlijk kleiner zijn.

Wat zijn de negatieve kanten aan het hardop mee moeten tellen als ze een flink pak op haar billen krijgt? Om te beginnen, kan de straf erdoor vertraagd worden. Sommige mannen dienen de klappen het liefst vlot achter elkaar door, zodat hun vrouw er wanhopig van wordt en haar emotionele verzet tegen zijn autoriteit snel overwonnen wordt. Het vertragen van het pak slaag door het meetellen, kan betekenen dat de tranen langer uitblijven.

In aansluiting hierop, wanneer een vrouw iedere klap moet meetellen, dan zal dit afhangen van haar vermogen te kunnen praten als ze op haar billen krijgt. Als ze moet huilen of naar adem ligt te happen tijdens het pak slaag, dan zal ze tijdelijk niet kunnen praten en daarom niet hardop mee kunnen tellen. Dit kan frustrerend zijn voor de heer des huizes die zijn vrouw een lesje wil leren en het strafproces op gang wil houden.

Het is aan de andere kant goed mogelijk het tempo erin te houden door de vrouw te bestraffen voor iedere klap die niet snel genoeg geteld wordt. Eén klap aan het totaal toe voegen is wellicht de eenvoudigste manier, maar is sommige gevallen wordt gekozen 5 of 10 extra klappen toe te voegen. Dit houdt haar scherp ten aanzien van haar verantwoordelijkheden tijdens een pak slaag.

Een probleem dat zich hierbij paradoxaal genoeg kan voordoen, is dat de vrouw haar tranen minder makkelijk kan laten gaan. Ze is te veel bezig met het tellen van de klappen in een poging extra straf te ontlopen, waardoor de tranen als het ware weggedrukt worden. Dit is echter het laatste ter wereld wat de heer des huizes wil bereiken. Haar te stimuleren haar tranen te laten gaan is een belangrijk onderdeel van het ontspannen en zich over te geven aan zijn autoriteit.

Een ander probleem wat zich kan voordoen als een vrouw de klappen hardop moet meetellen, is dat de aandacht afgeleid wordt van hetgeen waarvoor ze gestraft wordt. Ook al is ze zich ervan bewust dat ze voor bepaald gedrag bestraft wordt, is het enige dat haar bezig houdt het eerstvolgende getal dat ze moet roepen. Ze zou zich daarentegen beter bezig kunnen houden met hoe ze zich gedragen heeft en waarom ze daarvoor bestraft wordt.

Er zijn manieren om een paar nadelen van het hardop meetellen tijdens een pak slaag weg te nemen. Eén daarvan is het tellen flexibeler te maken. Dit houdt is dat de heer des huizes het totaal aantal klappen kan aanpassen, afhankelijk van zijn observaties hoe de straf aankomt. Als ze nog niet in de buurt van de tranen komt, zou hij de behoefte kunnen hebben, extra klappen toe te voegen zodat dit effect wel bereikt wordt.

Het verhogen van het totaal aantal klappen kan efficiënt zijn, het verlagen ervan is dit vaak niet. Wanneer een vrouw 40, of 100 of 200 kletsen op haar bips verwacht en dit aantal wordt uiteindelijk door haar partner gehalveerd, dan kan dit het effect hebben van een ontoereikende straf, ook al vloeien de tranen rijkelijk. Wanneer het aankomt op het straffen van een vrouw, blijkt soepelheid vaak een grote vergissing. Beter wordt iets te streng opgetreden dan te zacht. Zij kan er vaak maar moeilijk begrip voor op brengen wanneer hij haar strafmaat verlaagd, omdat het haar eenzaam en ongeliefd doet voelen. Een heer des huizes die echt van zijn vrouw houdt, zal zich eerder te streng dan te soepel opstellen wanneer hij haar een pak op haar bips geeft. Het is in beiderlei belang dat hij dit doet.

Zoals eerder opgemerkt, of er tijdens het pak slaag meegeteld moet worden of niet, is ter beoordeling van iedere heer des huizes. Er kleven zowel positieve als negatieve kanten aan. Meetellen is niet onlosmakelijk verbonden aan de levensstijl van de huiselijke discipline, maar is in dit artikel behandeld omdat sommige stellen zich ervan bedienen. Door middel van het zorgvuldig afwegen van de voor- en nadelen zal de heer des huizes moeten bepalen of het voor zijn relatie een toegevoegde waarde heeft. Iedereen die er voor kiest om het hardop meetellen tijdens het pak slaag in te voeren, moet zich afvragen of het een meerwaarde heeft of niet. Als het meetellen van de klappen een gunstig effect heeft op de vrouw, dan is het de moeite waard. Als de gevolgen ongunstig zijn, dan moet het tellen achterwege gelaten worden.

Straf, geen seks

Eén van de grootste problemen die je tegen kunt komen als je als stel aan huiselijke discipline doet, is hoe je de discipline geloofwaardig kunt houden. Een vaak voorkomende aanleiding voor inadequate discipline is wanneer de heer des huizes opgewonden raakt door het strafproces. In plaats van zich op het uitdelen van een flink pak op de billen te concentreren, kan hij alleen nog maar aan een vrijpartij denken.

Dit gebeurt soms al in een vroeg stadium van het strafproces. Zo kan een heer des huizes enkel van het zien van de blote billen van zijn vrouw al opgewonden raken. Het komt er dan niet eens van dat ze over zijn knie belandt, omdat zijn focus dan niet langer op straf, maar op erotiek is gericht.

Ook kan het gebeuren dat de heer des huizes opgewonden raakt, wanneer hij zijn vrouw op haar billen slaat. Hij zal haar straf dan onderbreken en met haar gaan vrijen.

Waarom is dit niet goed? Wat mankeert er aan het bedrijven van de liefde? We hebben het hier per slot van rekening over ‘Liefdevolle huiselijke discipline’. Er is eigenlijk helemaal niets mis met een vrijpartij, alleen is het moment dat er straf aan de orde is, niet het goede moment om aan vrijen te denken. Een vrouw wordt gestraft omdat dit goed voor haar is. Ze wordt niet gestraft omdat ze op die manier haar kleren uit moet doen om de heer des huizes seksueel op te winden. Ze dient tot huilens toe op haar blote bips te krijgen, om haar overgave, gehoorzaamheid, respect, eerlijkheid en liefde bij te brengen. Allemaal wijze en belangrijke lessen voor een vrouw om te leren.

Veel mensen besluiten uiteindelijk aan huiselijke discipline te doen, nadat ze al interesse hadden voor de erotische variant van billenkoek, vaak als inleiding tot een vrijpartij. De diepere betekenis en de persoonlijke voordelen van een levensstijl met huiselijke discipline zijn zo aantrekkelijk, dat de aanvankelijke interesse in de seksuele kant, omslaat naar een interesse in de persoonlijke groei die ermee bereikt kan worden.

Het mag daarom geen verbazing wekken dat de heer des huizes af en toe afgeleid wordt door de potentieel erotische kracht van een pak slaag, waardoor hij zijn verantwoordelijkheden, het bestraffen van zijn vrouw om haar gedrag en attitude te verbeteren, vergeet. Het is op zich heel gewoon dat de heer des huizes opgewonden raakt bij de aanblik van de blote billen van zijn vrouw. Dit wordt veroorzaakt door zijn van nature aanwezige seksuele instincten. Zo raken sommige mannen ook opgewonden van de aanraking van de billen van hun vrouw als ze een pak slaag uitdelen. Voor veel mannen hebben de billen van een vrouw, grote aantrekkingskracht.

De impact van een dergelijke afleiding op de vrouw die gestraft wordt, moet niet onderschat worden. Het kan een grote teleurstelling zijn voor een vrouw wanneer haar straf of de periodieke billenkoek getransformeerd wordt tot een vrijpartij, ondanks dat ze onder normale omstandigheden een vrijpartijtje met haar man niet zou versmaden. Het mag dan ongeloofwaardig klinken dat een vrouw teleurgesteld is wanneer haar straf omgezet wordt in een vrijpartij, maar het doel van de straf is geen seks, ondanks dat man en vrouw in veel gevallen niet lang na een straf de liefde zullen bedrijven.

Het doel van straf is om een vrouw overgave, gehoorzaamheid, eerlijkheid en liefde bij te brengen. Het doel van straf is om het gedrag van de vrouw te corrigeren en haar eraan te herinneren wie de baas is. Het doel van straf is om een vrouw zich vrouw te laten voelen. Het doel van straf is om haar en de heer des huizes op een diepe, liefdevolle en spirituele wijze met elkaar te verbinden.

Wanneer een vrouw een straf onthouden wordt waarvan ze weet dat ze die verdiend en nodig heeft, dan zal de teleurstelling dat ze niet krijgt wat ze nodig heeft niet volledig door het plezier van seks worden gecompenseerd. Ondanks het feit dat ze zich aanvankelijk opgelucht zal voelen, dat ze onder een pijnlijk en vernederend pak slaag uitkomt, zal de opluchting een kort leven beschoren zijn zodra ze zich realiseert dat ze dan ook het positieve leereffect dat huiselijke discipline met zich meebrengt misloopt. Ze zal het gevoel missen dat ze anders heeft nadat ze tot huilens toe van haar man op haar bips heeft gehad, namelijk dat ze weer helemaal met een schone lei kan beginnen. Ook zal ze de oprechte vergiffenis van haar man missen.

Ze zal zich door de heer des huizes in de steek gelaten voelen. In een bepaald opzicht klopt dit ook, omdat hij zijn plicht haar te straffen verwaarloosd heeft om in plaats hiervan zijn eigen plezier na te jagen. Alles dient echter op zijn tijd te gebeuren. Er is een tijd om de liefde te bedrijven en er is een tijd om haar te bestraffen. Er is niemand die hem het plezier kan ontzeggen dat hij beleeft wanneer hij naar het naakte lichaam van zijn vrouw kijkt, ook niet als hij haar voor straf een pak op haar blote bips geeft. Toch is het voor iedereen beter dat hij zijn seksuele impulsen onder controle houdt tot hij zijn vrouw flink bestraft heeft. Wanneer een vrouw lichamelijk gestraft wordt, dan moet ze flink gestraft worden en moet ze in een bepaalde staat van overgave gebracht worden. Wanneer ze niet adequaat gestraft wordt, dan is het goed mogelijk dat ze zich een stuk onmogelijker gaat gedragen dan wanneer ze helemaal niet gestraft zou zijn. Het is belangrijk dat wanneer een vrouw door de heer des huizes gestraft wordt, dat dit goed gebeurt. Als ze na afloop niet ligt te snikken, is de kans reëel dat ze niet afdoende gestraft is.

Het doel van dit artikel is om vrouwen die gefrustreerd zijn over het feit dat hun straf regelmatig vanwege seks onderbroken wordt, van argumenten te voorzien om hier verandering in aan te brengen. Ja, het is heel begrijpelijk wanneer een vrouw zich gefrustreerd, teleurgesteld en verlaten voelt wanneer een pak slaag niet afgemaakt wordt. Maar nee, het is niet acceptabel als ze haar boosheid op haar heer des huizes afreageert, omdat dat zowel contraproductief als weinig respectvol is. Als vrouw is ze gehoorzaamheid en respect aan haar heer des huizes verschuldigd. Ook is ze hem haar loyaliteit schuldig, die een uiting van haar liefde en gehoorzaamheid is.

Hoe kun je het probleem dat seks het tijdens het strafproces overneemt oplossen? De eerste oplossing zit hem eenvoudig in de bewustwording. Zich simpelweg te realiseren wat de effecten zijn als een straf vroegtijdig wordt beëindigd, kan vaak al genoeg voor de heer des huizes (en misschien ook wel voor zijn vrouw) zijn om zijn gedrag bij te stellen. Sommige vrouwen weten dat het beter voor hen is wanneer ze flink gestraft worden en zullen desondanks toch de seksuele attenties van hun man aanmoedigen, om onder de pijn van het pak slaag uit te komen. Dit is geen gedrag waar ze zelf veel beter van worden, dus dienen zij hiermee op te houden. Het moet aangetekend worden dat het niet altijd bij de man misgaat als het op dit onderwerp aankomt. Wanneer een man merkt dat de vrouw seksuele avances aanwendt om hem van zijn plicht om haar te straffen af te leiden, moet hij zich realiseren dat zijn vrouw zich schuldig maakt aan ongehoorzaamheid, oneerlijkheid en disrespect. Omdat zij zich misdraagt terwijl ze op haar billen krijgt, komt zij in aanmerking voor aanvullende billenkoek. Het is volledig onacceptabel dat een vrouw het strafproces ondermijnt door te trachten haar man met haar seksuele avances te verleiden om zo haar straf tot een vrijpartij te transformeren.

De tweede oplossing van dit probleem is om af te rekenen met de seksuele opwinding. Eén manier om dit te doen is door vaker seks te hebben. Wanneer de heer des huizes zijn vrouw moet straffen, maar al langere tijd geen seks gehad heeft, dan zal de kans dat hij opgewonden raakt als hij haar bestraft, groter zijn. Door vaker de liefde te bedrijven zal haar naakte lichaam geen geheimen meer voor hem hebben. Zijn seksuele behoeftes zullen kort geleden nog bevredigd zijn. Dit zal de weg voor hem vrijmaken om haar strenger te straffen, zodat ze moet huilen, maar zich uiteindelijk meer bevredigd zal voelen.

De derde oplossing om onafgemaakte straffen te voorkomen is door een hogere ratio tussen seks en periodieke billenkoek te bewerkstelligen. Sommige stellen zullen enigszins tot hun verbijstering ontdekken, dat er een verband tussen de frequentie van beiden bestaat. Als seksuele opwinding een goede uitvoering van de periodieke billenkoek in de weg begint te staan, dan dient er iets opgelost te worden. Door vaker de liefde te bedrijven dan periodieke billenkoek toe te passen, zal de kans op seksuele opwinding tijdens het straffen sterk gereduceerd worden.

Het komt voor dat een heer des huizes het gevoel heeft, dat hij alleen met zijn vrouw mag vrijen wanneer hij haar straft of nadat hij dat gedaan heeft. Een dergelijke heer des huizes realiseert zich nog onvoldoende, dat zijn vrouw te allen tijde aan haar huwelijkse plichten dient te voldoen, ook als ze niet gestraft wordt. Als een man bang is de touwtjes in handen te nemen, kan het gebeuren dat hij denkt dat de enige goede momenten om met haar naar bed te gaan, de momenten zijn waarop hij haar gestraft heeft, omdat hij er op die momenten vrij zeker van is, dat ze zijn seksuele toenaderingen niet zal afwijzen. Het is echter belangrijk dat hij zijn vrouw leert zich te allen tijde over te geven, niet alleen als ze gestraft wordt. Dit houdt ook in dat zij zich zijn amoureuze aandacht als een liefhebbende echtgenote laat welgevallen. Wanneer een heer deze huizes zich hier eenmaal van bewust is, zal hij zich vrij voelen haar seksueel te benaderen wanneer hij daar zin in heeft, in plaats van alleen maar wanneer hij haar straft.

De vierde oplossing is precies het tegenovergestelde van de derde, namelijk het opvoeren van de frequentie van de periodieke billenkoek. Wanneer een vrouw op periodieke basis, zeg één keer per maand, een pak op haar blote bips krijgt, dan kan het tijd zijn om deze frequentie naar twee keer per maand of zelfs een keer per week op te voeren. Als een vrouw al iedere week een keer op haar billen krijgt, dan kan de heer des huizes overwegen haar twee of drie keer per week over de knie te nemen.

Hoe kan het opvoeren van de frequentie waarmee periodieke billenkoek wordt gegeven bijdragen aan het oplossen van het probleem? Maakt deze ‘oplossing’ het niet alleen maar erger? In de meeste gevallen niet. Als je de frequentie van de periodieke billenkoek opschroeft, dan wordt dit type pak slaag steeds gewoner. Door de hogere frequentie wordt periodieke billenkoek belangrijker, maar doordat het tegelijk ook gewoner wordt, gaat het helemaal losstaan van seks. En periodieke billenkoek verdient ook een belangrijke plek in HD. Vergeet niet dat regelmatige periodieke billenkoek niet alleen nuttig voor een vrouw is, omdat zij zich hierdoor beter over leert geven, maar ook voor haar man, omdat dit een uitstekend hulpmiddel voor een consequente benadering is. Door frequenter periodieke billenkoek te geven, leert een heer des huizes consequenter met straf om te gaan en zal hij minder geneigd zijn een strafsessie op een vrijpartij te laten uitlopen, voordat zijn vrouw goed gestraft is.

De vijfde oplossing is er een waarvan vrouwen zich nog wel eens bedienen: ze beloven hun heer des huizes ongeremde en ongebreidelde seks als hij hen maar eerst tot huilens toe op hun billen geeft. Hoewel deze methode soms goed werkt, zou een dergelijke belofte helemaal niet nodig hoeven zijn. Na haar straf zou een vrouw immers onderdanig genoeg moeten zijn om zijn seksuele avances zonder meer te accepteren. Deze oplossing is dus alleen zinvol als een heer des huizes zich nog niet van zijn mannelijke rechten bewust is en hij er ten onrechte vanuit gaat dat hij om seks moet bedelen. Het is de verantwoordelijkheid van een vrouw om aan haar man duidelijk te maken dat ze zich op alle mogelijke manieren aan hem over zou willen geven, niet alleen als ze een pak slaag verdient. Seksuele overgave is een fundamentele verantwoordelijkheid van vrouwen. Mocht hun man dit nog niet doorhebben, dan zou zij hem daarop moeten wijzen.

De zesde oplossing is vaak reuze effectief en houdt in dat een stel eerst met elkaar naar bed gaat, VOORDAT de vrouw op haar billen krijgt. Dit kan zowel vlak van tevoren als een paar uur of langer voordat het pak slaag wordt gegeven. Je moet hiermee een beetje experimenteren om uit te zoeken wat het beste voor jullie werkt. Het succes van deze methode hangt ervan af hoe serieus de heer des huizes zijn taak neemt. Als hij die heel serieus neemt, dan zal hij zijn vrouw tot huilens toe op haar billen kunnen geven zonder dat hij het strafproces door seksuele gevoelens laat beïnvloeden. Het eindresultaat zal een effectieve straf zijn, waarna zijn vrouw in tranen is en goed haar lesje geleerd heeft.

Er zijn stellen die meer dan een keer zullen moeten vrijen, voordat de seksuele spanning van de heer des huizes afdoende afgevoerd is. Als hij erg opgewonden is, kan één vrijpartijtje onvoldoende zijn om ervoor te zorgen dat hij op het pak slaag van zijn vrouw kan blijven focussen. Maar vaak is een keer ook genoeg.

De zevende oplossing is een combinatie van de voorgaande oplossingen en houdt in dat meegegaan wordt op de impulsen. De heer des huizes onderbreekt de straf wanneer hij seksueel opgewonden raakt. Hij bedrijft de liefde met haar zolang als nodig is zonder zich om de tijd te bekommeren. Wanneer hun vrijpartij erop zit, legt de heer des huizes zijn vrouw weer over de knie om het pak slaag voort te zetten. Hij gaat door waar hij gebleven is, om het zo maar te zeggen.

Hij kan zijn vrouw in een eerder stadium bijna in een toestand gebracht hebben, dat ze moest huilen. Nu de straf onderbroken is om seks te hebben, is ze weer van dit punt afgeraakt. Het spreekt voor zich dat het noodzakelijk is dat de heer des huizes de taak op zich neemt haar opnieuw zover te brengen dat ze moet huilen. Dat de straf onderbroken is geweest, wil niet zeggen dat het niet serieus genomen moet worden wanneer deze hervat wordt. Na een pauze voor seks, is het nog steeds belangrijk dat de vrouw ongenadig gestraft wordt, hetgeen betekent dat ze op haar bips krijgt tot ze tranen van berouw huilt. Wanneer ze gewend is in de hoek te moeten staan na een pak slaag, dan moet dat ook in dit geval gebeuren.

Sommige mannen gebruiken het in de hoek staan om na de vrijpartij hun gedachten even te ordenen. Door hun vrouw in de hoek te zetten, heeft de heer des huizes de gelegenheid om zich mentaal voor te bereiden op de rest van de straf. Een dergelijke pauze kan nodig zijn om zich mentaal te ontdoen van alle opwinding en weer in een stemming te komen die noodzakelijk is om haar te straffen. Het kan best moeilijk zijn voor de heer des huizes om een dergelijke omschakeling te maken. Door haar even in de hoek te zetten, creëert hij voor zichzelf deze gelegenheid.

Is het dan zo slecht wanneer seks en straf door elkaar heen lopen? Als toegestaan wordt dat het strafproces onderbroken wordt, hoe kort dan ook, om seks te hebben, dan zou de essentie van de huiselijke discipline tenietgedaan worden. Of niet?

Nee, niet echt!

Zolang men maar goed begrijpt dat seks geen aanvaardbare vervanging voor straf is en zolang de straf maar in volle omvang voortgezet wordt zodra de seks erop zit, dan kan het geen kwaad de straf tijdelijk te onderbreken om te vrijen. Het mag dan wel niet de meest ideale situatie zijn, maar het is wel een denkbare oplossing om met de seksuele spanning om te gaan die ontstaat als zij gestraft wordt.

Aan de andere kant is het ook zo, dat sommige mannen van mening zijn dat het bedrijven van de liefde te veel energie van hen vergt. Door te vrijen verliezen ze de energie en vastberadenheid die nodig is om hun vrouw goed onder handen te nemen. Deze gedachte is op zichzelf niet zo gek als je in ogenschouw neemt dat algemeen wordt aangenomen, dat een zaadlozing met het (tijdelijke) verlies van mannelijke energie gepaard gaat. Als een heer des huizes het idee heeft dat seks voor een strafsessie ten koste van zijn helderheid en doelmatigheid gaat, dan dient de seks uitgesteld te worden, zodat hij zijn krachten volledig ten behoeve van de strafsessie kan inzetten. Ook als een stel een vrijpartij om emotionele, spirituele en lichamelijke redenen nodig heeft, mag dit een flink pak slaag niet in de weg staan als een vrouw dit nodig heeft. Ze hebben immers nog de rest van de dag om hier aan toe te geven. Als haar de straf onthouden wordt die ze nodig heeft, dan zal haar gedrag en attitude schrikbarend achteruit gaan. Het zal disharmonie in de relatie in de hand werken en de heer des huizes zal spijt krijgen dat hij het gedrag van zijn vrouw niet met een pak op haar blote bips heeft bijgestuurd.

Als in jullie geval seks geen enkele rol bij het strafproces speelt en alles rond de discipline goed verloopt, dan is er geen enkele reden om het een en ander gecompliceerd te maken door er seks bij te betrekken. Ideaal gesproken blijven seks en straf van elkaar gescheiden. Speelt seks echter wel een rol bij het strafproces, dan is de kans dat het strafproces aan effectiviteit inboet, aanzienlijk. Bij een effectieve straf krijgt een vrouw zo op haar billen, dat ze flink moet huilen. De suggesties die in dit artikel voor seksuele activiteiten zijn gedaan, zijn uitsluitend bedoeld om het strafproces te ondersteunen, zeker niet om het te ondermijnen.

Periodiek vs. straf

Periodieke billenkoek is een belangrijk onderdeel van de HD levensstijl. Het is een hulpmiddel om een vrouw zich goed te laten gedragen. Het helpt haar met andere woorden om gehoorzaam, respectvol, eerlijk en vrouwelijk te zijn. Door periodieke billenkoek worden deze al aanwezige goede eigenschappen verder uitgebouwd, zodat ze haar vrouwelijkheid en onderdanigheid verder kan ontwikkelen. In tegenstelling tot een pak slaag als straf voor een bepaalde overtreding, is periodieke billenkoek dus een positieve manier om haar vrouwelijkheid en onderdanigheid te stimuleren.

Veruit het belangrijkste aspect van periodieke billenkoek is de regelmaat ervan. Regelmaat is cruciaal. Als een vrouw niet regelmatig een periodiek pak op haar bips van haar heer des huizes krijgt, dan laat hij haar niet zijn betrokkenheid bij de HD levensstijl zien en blijft zij in het ongewisse over zijn commitment. Ook wordt zij niet aan haar onderdanige, vrouwelijke rol herinnerd. Haar gedrag zal hierdoor langzaam achteruit gaan. Meestal zal zij hem dan vaker uit gaan dagen of regelrecht gaan lopen klieren, met als gevolg dat zij vaker voor straf over de knie moet.

Een verstandige heer des huizes zal altijd de verhouding tussen straf en periodieke billenkoek nauwlettend in de gaten houden. Daarbij zou hij moeten turven hoe vaak hij zijn vrouw de afgelopen maand periodiek over de knie heeft gelegd en dit aantal vergelijken met de keren dat ze voor straf op haar bips heeft gehad.

Mocht ze vaker voor straf over de knie gaan dan periodiek, dan is er een probleem. Het geeft aan dat ze niet vaak genoeg periodieke billenkoek krijgt. Want anders zou ze niet zo vaak tegen straf aanlopen.

Stel een vrouw heeft gedurende een maand vijf keer periodieke billenkoek en vijf keer billenkoek voor straf gehad. Dan is ze in totaal tien keer over de knie gegaan. Het aandeel van periodieke billenkoek op het totaal is dan precies 50%. Krijgt ze daarentegen vijf keer periodieke billenkoek en twee keer voor straf op haar bips, dan is het aandeel van de periodieke billenkoek 71%.

Het aantal keren dat een vrouw een pak op haar blote billen krijgt is hierbij niet van belang. Wanneer de ene vrouw vijf keer periodiek en vijf keer voor straf en de andere tien keer periodiek en tien keer voor straf op haar billen krijgt, dan is de verhouding in beide gevallen gelijk, te weten 50%. Niet de kwantiteit is dus belangrijk, maar de verhouding tussen periodieke billenkoek en straf.

Het is aan te bevelen dat de heer des huizes regelmatig de verhouding tussen periodieke billenkoek en een pak slaag voor straf onder de loep neemt. Wanneer hij ontdekt dat hij haar vaker voor straf over de knie legt dan dat ze periodieke billenkoek krijgt, is er iets mis. Het is een teken dat zij onvoldoende periodieke billenkoek krijgt, zodat ze geen echte vooruitgang met haar overgave kan boeken. In het ergste geval mag het aandeel van periodieke billenkoek op het totaal aantal keren dat ze op haar bips krijgt, niet kleiner worden dan 50%. Wanneer een vrouw vaak voor straf, maar weinig periodiek op haar billen krijgt, betekent dit heel simpel dat dit laatste veel vaker dient te gebeuren. Ze misdraagt zich te vaak, waardoor haar heer des huizes haar te vaak moet straffen. In plaats daarvan zou ze vaker periodieke billenkoek en minder voor straf een pak slaag moeten krijgen.

Als een verhouding tussen periodieke billenkoek en straf van 50 staat tot 50, nog maar net acceptabel is, wat zou dan een goede verhouding zijn? Simpel gezegd is hoe hoger hoe beter. Als het percentage periodieke billenkoek tot 80% à 90% oploopt, is het aantal keren dat ze over de schreef gaat fors teruggebracht. De heer des huizes kan in een dergelijk geval met recht trots op de vooruitgang van zijn vrouw zijn. Haar overgave is goed. Ook met haar gehoorzaamheid is dan niets mis, net als met haar respect en eerlijkheid.

Een gemiddelde verhouding voor periodieke billenkoek is 70 à 75%, wat niet slecht is voor de meeste vrouwen. Dat zou er dan op neerkomen, dat ze in een bepaalde periode twaalf keer periodiek en vier keer voor straf over de knie gelegd moet worden. Hoewel dit behoorlijk goed is, kan het altijd beter. Zij zou er veel baat bij hebben als de verhouding nog verder opgeschroefd zou worden.

Een verhouding van minder dan 50% is eenvoudigweg te laag. Dit komt over het algemeen alleen voor wanneer een vrouw helemaal geen periodieke billenkoek krijgt of wanneer dit zonder vaste regelmaat gebeurt. Onregelmatigheid ondermijnt het effect van periodieke billenkoek zwaar, vandaar dat regelmaat zo ontzettend belangrijk is.

Een ratio van minder dan 50% kan ook voorkomen bij vrouwen voor wie de HD levensstijl nog nieuw is en van wie de partner nog niet ontdekt heeft hoe heilzaam periodieke billenkoek wel niet is. In het begin zal een vrouw waarschijnlijk behoorlijk vaak voor straf op haar blote billen moeten krijgen. Als dit niet met periodieke billenkoek in balans gebracht wordt zal de verhouding beneden de 50% blijven hangen, wat uiteraard geen goede zaak is.

Je kunt de verhouding tussen periodieke billenkoek en slaag voor straf overigens over een iedere willekeurige periode meten, dat hoeft niet per se een maand te zijn. De reden dat we het hier over een maand hebben, is dat een langere periode een beter beeld over gedrag en voortgang van een vrouw geeft. Als je een kortere periode zoals een week neemt, kan ongewoon goed of juist slecht gedrag de verhouding sterk beïnvloeden en zo een vertekend beeld geven.

Voor vrouwen die zich erg goed gedragen en die maar heel weinig periodiek op hun billen krijgen en nog minder voor straf, kan beter een langere meetperiode gebruikt worden, bijvoorbeeld drie maanden, een half jaar of zelfs een jaar. Het is wel belangrijk nauwkeurig bij te houden hoe vaak ze op haar billen krijgt, zeker als over zo’n lange periode gemeten wordt.

Als een heer des huizes de verhouding tussen periodieke billenkoek en slaag voor straf wil berekenen, moet hij goed bijhouden hoe vaak hij zijn vrouw over de knie legt. Hiervoor zou hij bijvoorbeeld een schema kunnen maken waarin hij aan kan tekenen hoe vaak zij een pak op haar blote bips krijgt en of dit voor straf of periodiek gebeurt. Een alternatief is het bijhouden van een dagboek, wat dan meestal door de vrouw zelf gebeurt. Als ze van ieder pak slaag een notitie maakt kan later gemakkelijk teruggezocht worden hoe vaak ze op haar billen gehad heeft, omdat precies staat vastgelegd waarom en hoe ze op haar bips gehad heeft.

Meervoudige straffen

Bij huiselijke discipline zal het meestal zo zijn, dat als een vrouw vanwege haar gedrag een pak op haar blote bips gaat krijgen, het bij één straf zal blijven. Als ze een pak slaag krijgt tot ze moet huilen en haar lesje grondig heeft geleerd, dan zal ze de heilzame effecten van huiselijke discipline ervaren, namelijk dat zij zich beter gaat gedragen, zich overgeeft, zich geestelijk gereinigd voelt en dat haar fouten zijn vergeven en vergeten.

Soms kan het nodig zijn, dat ze meer dan één straf krijgt en dat ze bijvoorbeeld nog een tweede keer op haar billen krijgt. Dat kan direct na het eerste pak slaag gebeuren, maar ook later. Als ze aan het einde van dezelfde dag twee (of meer) keren een pak op haar bips heeft gekregen, dan spreken we van een meervoudige straf. Deze definitie hoeft niet al te letterlijk te worden genomen, ook als ze twee dagen achter elkaar op haar billen krijgt, kun je van een meervoudige straf spreken.


Er zijn diverse redenen waarom een vrouw in plaats van één keer, twee keer op haar bips moet krijgen. Soms geeft het gedrag van de vrouw hiertoe aanleiding, soms heeft dit met het schema van periodieke billenkoek te maken: op de dag dat ze haar periodieke pak slaag krijgt, misdraagt ze zich zo, dat ze ook nog voor straf over de knie moet. Los van de reden kan het ook gewoon heilzaam zijn dat een vrouw twee keer kort achter elkaar (hetzij dezelfde dag, hetzij twee opeenvolgende dagen) een pak op haar bips krijgt.


Natuurlijk is het al pijnlijk en vernederend voor een vrouw als ze één keer op haar billen krijgt, of dit nu voor straf is of volgens een periodiek schema. In de huiselijke discipline is het normaal gesproken aan te bevelen te zorgen dat een vrouw moet huilen als ze een pak slaag krijgt. Meestal wordt dit door een combinatie van het standje, de schaamte en het pak op de billen bereikt. Tranen zijn nodig om ervoor te zorgen dat een vrouw echt berouw over haar gedrag voelt en dat zij zich voldoende aan haar straf kan overgeven.


Als een vrouw na korte tijd opnieuw een pak op haar bips krijgt dan is dat uitermate onplezierig, omdat haar billen al zeer doen van de eerste keer. Eén pak slaag doet al pijn, laat staan als er korte tijd daarna een tweede volgt. Veel vrouwen zijn gewend dat er tussen opeenvolgende straffen een week of langer zit, omdat ze zich over het algemeen goed gedragen en hun periodieke billenkoek vaak met tussenpozen van een week of langer gegeven wordt. Dit geeft hun bips de gelegenheid zich van het pak slaag te herstellen. Zo zijn ze dus aan hersteltijd gewend.


Wanneer een tweede pak slaag nog dezelfde dag of een dag later wordt gegeven, dan zullen haar toch al zere billen het tweede pak slaag extra vervelend maken. Het zal daardoor altijd meer pijn doen dan het eerste. Het is pijnlijker een pak slaag te krijgen op billen die al eerder onder handen zijn genomen, dan op maagdelijk witte billen.


Eén van de meest voorkomende redenen waarom een vrouw een pak slaag moet hebben op haar toch al pijnlijke bips, is dat ze zo dom is om op een dag dat er een periodiek pak slaag op de agenda staat, de fout in te gaan. Als het tijd is voor een periodiek pak billenkoek, dan is dat een vaststaand gegeven en hiervan mag niet worden afgeweken. Regelmaat is het sleutelbegrip als het om periodieke billenkoek gaat, omdat het dan optimale resultaten biedt. Daar periodieke billenkoek altijd doorgang moet vinden, behalve in zeer uitzonderlijke gevallen, moet een vrouw in het geval ze zich niet heeft gedragen, twee keer een pak slaag krijgen, namelijk het periodiek pak billenkoek en het pak voor haar blote billen als straf voor haar verkeerde gedrag.

Een andere reden voor meervoudige straf is wanneer een vrouw niet goed meewerkt als ze straf van haar man krijgt. Als ze tijdens een pak op haar billen bijvoorbeeld flink tegenwerkt, dat moet haar bijgebracht worden dat het volstrekt onacceptabel is het strafproces te frustreren. Bij huiselijke discipline is de belangrijkste manier om haar iets te leren, straf. Als haar dus naar aanleiding van een eerdere straf geleerd moet worden zich netjes te gedragen als ze op haar billen krijgt, dan is een meervoudige straf op zijn plaats, hoe sneu dat ook voor haar is. Ze heeft al voor straf een pak op haar blote billen gekregen voor iets wat ze misdaan had, maar nu moet er ook nog een pak slaag volgen vanwege het wangedrag tijdens dat pak op haar billen. In de praktijk zit er weinig verschil tussen die twee soorten straf. In beide gevallen krijgt ze een stevig pak op de blote bips om haar in tranen te krijgen en haar zo respect, overgave, eerlijkheid en liefde bij te brengen. En daarbij is medelijden niet op zijn plaats, want ze heeft het helemaal aan zichzelf te wijten, dat ze er twee keer van langs krijgt.


Een meervoudige straf kan ook nodig zijn als een vrouw het wel heel erg bont gemaakt heeft. Die situatie vraagt dan om een zware straf. Het eenvoudigste is dan om een meervoudige straf te gebruiken, ook lijkt het meer voor de hand te liggen gewoon een zwaarder instrument te gebruiken. Met een zwaarder instrument loop je echter het risico de huid te beschadigen. Een meervoudige straf daarentegen is twee keer zo pijnlijk en vernederend als een ‘normaal’ pak slaag, maar brengt geen noemenswaardige veiligheidsrisico’s met zich mee.


Een meervoudig pak slaag zal diepe indruk op een vrouw maken, omdat ze dubbel straf krijgt. Het eerste pak slaag is vaak al erg genoeg, omdat ze een standje krijgt, haar bips bloot moet maken en een pak slaag krijgt tot ze moet huilen. Het is dan te hopen dat de heer des huizes nog een poosje doorgaat, zodat ze echt effectief gestraft wordt en zich helemaal kan overgeven. Vervolgens moet ze op een door haar partner te bepalen, later tijdstip nog een keer over de knie voor een tweede pak slaag met de hand, mattenklopper of riem. Dit dubbele pak slaag zal haar ondubbelzinnig duidelijk maken, dat haar gedrag onacceptabel was. Mocht ze daar na de eerste dosis nog aan twijfelen, dan laat het tweede pak slaag er geen enkel misverstand over bestaan, dat haar heer des huizes wil dat ze haar gedrag in de toekomst verbetert; dat hij niet tolereert dat ze er een potje van maakt; dat hij niet toestaat dat ze respectloos met hem of wie dan ook omgaat en ongehoorzaam is. En dat is wat ze van het tweede pak slaag zal leren.


Soms zal een meervoudige straf een complete verrassing voor haar zijn. Na afloop van een pak slaag kan haar man haar informeren, dat ze nogmaals op haar bips gaat krijgen. Gewoonlijk is de aanleiding dat wat hij tijdens het eerste pak op haar blote billen heeft waargenomen. Als hij vindt dat ze onvoldoende spijt van haar gedrag toont, kan hij besluiten dat ze nog meer straf nodig heeft. Dit is vaak een organisch proces waarin noch de man, noch de vrouw, het extra pak slaag als een meervoudige straf zal onderkennen. Het is dan echter wel heel nuttig als hij haar uitlegt dat hij haar nog een keer voor hetzelfde vergrijp straft, omdat hij echte overgave en berouw van haar wil zien. Het is een manier om haar duidelijk te maken dat ze haar houding moet verbeteren wil ze niet nog meer straf krijgen.


Een ad hoc beslissing tot meervoudige straf kan ook worden genomen wanneer een vrouw zo eerlijk is te bekennen dat ze niet voldoende gestraft is door het eerste pak op haar billen. Hoewel een dergelijke eerlijkheid en volwassenheid vaak nog een brug te ver is voor vrouwen die net met huislijke discipline beginnen, begrijpen vrouwen die er al wat langer mee bezig zijn, dat ze maar het beste gewoon eerlijk kunnen zijn. Als een vrouw eerlijk aan zichzelf en de heer des huizes toegeeft, dat ze eigenlijk meer straf nodig heeft dan ze heeft gekregen, dan zal ze meer profijt bij huiselijke discipline hebben. Het getuigt van volwassenheid, eerlijkheid en liefde. Ze weet dat het in haar eigen belang is, ook al doet het zeer, omdat ze heel goed in de gaten heeft, dat ze beter een meervoudige straf kan accepteren, dan dat ze het strafproces met negatieve gevoelens en daardoor een negatieve instelling eindigt.


Af en toe zal de heer des huizes tot een meervoudige straf besluiten, als hij zijn vrouw bij het eerste pak op haar bips niet aan het huilen gebracht heeft. In de wetenschap dat ze veel baat bij een huilpartij heeft, besluit hij haar nog een keer over de knie te leggen en een tweede pak slaag te geven. Daarbij hoopt hij dat er dit keer wel tranen zullen vloeien. Vooropgesteld dat hij bij het tweede pak op haar bips oordeelkundig te werk gaat en hij haar veiligheid altijd voorop stelt, kan hij haar een tweede pak op haar bips geven en zo de kans vergroten dat ze moet huilen. Mocht dit niet gebeuren, dan is het niet aan te bevelen eindeloos door te gaan. De reden dat er geen tranen komen kan namelijk op een ander vlak dan onvoldoende slaag liggen: misschien is het standje niet genoeg overgekomen en schaamt ze zich niet genoeg. In dat geval is geen lichamelijke inspanning nodig, terwijl een goed standje heel effectief kan blijken om de tranen los te maken.


Soms moet een heer des huizes een pak slaag beëindigen, omdat zijn arm simpelweg te moe is om nog langer door te gaan. Dat gebeurt meestal als hij alleen zijn hand gebruikt om haar te straffen en geen instrumenten gebruikt. Het kan erg vermoeiend zijn een vrouw met de hand een pak op haar bips te geven. Als hij even een pauze nodig heeft, kan hij zijn vrouw voor een poosje in de hoek zetten, totdat hij weer voldoende uitgerust is om haar straf voort te zetten. In wezen hebben we het dan over één pak slaag dat in twee delen verdeeld is, al zal een vrouw het vaak als een meervoudige straf ervaren. Als een vrouw al tijdens het eerste deel van het pak op haar billen moet huilen, dan heeft ze gelegenheid om in de hoek verder te huilen totdat ze weer over de knie moet voor het tweede deel. Dan zal ze waarschijnlijk nog harder gaan huilen dan ze al deed.


Een oplossing voor de moe wordende arm van de heer des huizes is het gebruik van een instrument. Dit probleem treedt vaak op wanneer enkel met de hand wordt geslagen en geen instrument wordt gebruikt. Door een instrument te gebruiken kan een man zijn vrouw net zo hard als anders, maar met veel minder inspanning straffen. De mattenklopper en de riem zijn veel gebruikte instrumenten in de huiselijke discipline, hoewel sommige vrouwen ook met een rietje bestraft worden. Een man kan dus voorkomen dat hij vanwege een vermoeide arm pauzes in moet lassen, als hij een instrument gebruikt. Dan is het niet nodig een meervoudige straf te gebruiken.

Nog een reden voor een meervoudige straf kan zijn wanneer een pak slaag door onvoorziene omstandigheden, zoals een bezoeker of een belangrijk telefoontje, moet worden afgebroken. Als er tijdens de straf wordt aangebeld, kan de heer des huizes zijn vrouw naar de hoek of slaapkamer sturen en zelf de deur gaan opendoen. In de tussentijd wacht zij dan tot hij terugkomt en haar straf verder gaat. Ze weet dat ze voor haar eigen bestwil gestraft wordt, zodat het onwaarschijnlijk is dat ze aan het tweede deel van haar straf zal ontkomen. Als de heer des huizes de bezoeker niet kan wegsturen, kan hij zichzelf even verontschuldigen, naar de slaapkamer gaan en tegen zijn vrouw zeggen dat ze haar kleren in orde moet brengen, haar tranen moet drogen en zich bij het bezoek moet voegen. Het is niet nodig dat de bezoeker te weten komt dat ze net gestraft is. En het is al helemaal niet nodig dat de bezoeker komt te weten dat haar straf er nog niet opzit en vervolgd zal worden als hij eenmaal de deur uit is. De draad van het pak slaag oppakken is wel precies wat er dient te gebeuren zodra de bezoeker weer weg is: broek naar beneden en weer onmiddellijk over de knie. De abrupte hervatting van haar straf zal over het algemeen als vernederend worden ervaren, wat de straf effectiever maakt en de kans dat ze moet huilen vergroot.


Heel af en toe zal het voorkomen dat een vrouw een meervoudige straf krijgt, omdat ze al straf heeft gehad, maar zich diezelfde dag een situatie voordoet waarin ze al menigmaal de mist ingegaan is. Zo’n situatie vraagt normaal gesproken om een preventief pak slaag. Zoals bekend is, wordt dat gegeven op een moment dat zo dicht mogelijk ligt voor de situatie waarin een vrouw al eerder de fout is ingegaan. Het moet haar ten zeerste ontmoedigen nogmaals dezelfde fout te maken. Ook al heeft een vrouw ‘s ochtends voor straf een pak op haar blote bips gehad, dan is dat geen reden om haar ’s avonds geen preventief pak slaag te geven. Na een dergelijke meervoudige straf zal zij zich die avond hoogst waarschijnlijk keurig gedragen.


De meest voorkomende reden voor meervoudige straf is het regelmatige karakter van een periodiek pak slaag. Het is erg belangrijk om het ritme van het schema voor periodieke billenkoek niet te verstoren. Een deel van de effectiviteit van periodieke billenkoek is namelijk juist aan die regelmaat te danken. Als een vrouw op de dag van haar periodieke billenkoek om wat voor reden dan ook nog een ander pak op haar blote bips nodig heeft, dan mag dat niet ten koste van haar periodieke pak slaag gaan. Dat dient in alle gevallen door te gaan.

Wanneer een vrouw echt ontzettend dom is, kan ze het zelfs presteren om nog vaker dan twee keer op een dag tegen een pak op haar billen aan te lopen. Als ze ‘s ochtends gecorrigeerd moet worden vanwege haar gedrag, ’s middags een pak slaag wegens tegenwerken en ’s avonds een periodiek pak billenkoek moet hebben, dan gaat ze die dag maar liefst drie keer over de knie. Dit is natuurlijk een uitzonderlijke situatie die iedere vrouw met huiselijke discipline in haar leven, als het even kan moet vermijden.


Wanneer het tweede pak slaag in een meervoudige strafsituatie gegeven moet worden, hangt af van wat de heer des huizes het beste voor zijn vrouw vindt. Mogelijk vindt hij dat het zo snel mogelijk moet gebeuren, om snel en effectief met haar gedrag af te rekenen. Daarbij kan het zijn, dat hij wil profiteren van het feit dat ze nog huilt van het eerste pak slaag. Een tweede pak slaag vlak na het eerste, is dus een goede manier om een situatie te creëren dat ze op haar bips krijgt terwijl ze al ligt te huilen.


Het is echter ook goed mogelijk dat hij besluit nog een poos te wachten met dat tweede pak slaag, zodat ze de tijd krijgt te herstellen voordat ze weer op haar billen krijgt. Ook heeft ze zo, met nog straf in het vooruitzicht, mooi de gelegenheid eens goed over haar gedrag na te denken. Wellicht dat ze begrijpt, dat dit niet juist was en dat ze zich moet schamen. Zo zal ze zich realiseren dat ze nog meer straf verdiend en nodig heeft.


Om haar lichamelijk en emotioneel op adem te laten komen, schuiven veel mannen het tweede deel van de straf naar de volgende dag door. Ze hebben het idee dat een tweede pak slaag op dezelfde dag wel eens wat te veel van het goede kan zijn, zowel lichamelijk als emotioneel. Of dit zo is, zal per vrouw verschillen. Het is aan de heer des huizes om uit te maken of hij zijn vrouw twee keer op een dag over de knie legt. Over het algemeen bestaan er geen bezwaren tegen twee maal een pak op de bips op één dag, maar onder bepaalde omstandigheden kan het handig zijn het tweede een dag uit te stellen.


Sommige mannen proberen de tijd tussen de twee straffen te rekken, om de spanning zo veel mogelijk op te voeren. Doordat ze langer op het tweede pak slaag moet wachten heeft ze meer tijd om over haar gedrag na te denken, maar vooral om in de rats te zitten en zich af te vragen hoeveel pijn het gaat doen. Voor veel vrouwen is dat al een straf op zich. Ze maken zich voortdurend zorgen over hoe dit pak slaag zal gaan verlopen.

Normaal gesproken zal een vrouw het tweede deel van een meervoudige straf in dezelfde ruimte als het eerste krijgen, gewoon omdat het praktisch is of die ruimte de meeste privacy biedt. Een andere locatie is het overwegen waard als een heer des huizes een duidelijk onderscheid tussen de twee straffen wil aanbrengen. Het feit dat ze in een andere kamer op haar bips krijgt, benadrukt nog eens dat ze voor de tweede maal over de knie ligt. Dit zal helpen duidelijk te maken dat ze dit helemaal aan haar eigen gedrag te danken heeft.


Verder kan de tweede keer natuurlijk ook een ander instrument worden gebruikt: bijvoorbeeld de eerste keer met de hand en de tweede met de riem. Een heer des huizes kan al dan niet vinden, dat het tweede pak slaag extra hard aan dient te komen.

Soms krijgt een vrouw het tweede pak slaag op de achterkant van haar bovenbenen, in plaats van op haar bips, omdat de heer des huizes haar billen verder wil ontzien en geen blauwe plekken wil veroorzaken door te vaak op dezelfde plaats te slaan, of, juist omgekeerd, omdat hij vindt dat haar billen dermate verdoofd zijn dat ze het pak slaag onvoldoende voelt. Ook kan een heer des huizes er juist voor kiezen het tweede pak slaag op een toch al gevoelige en zere bips te geven, zodat het nog onplezieriger en pijnlijker, maar daardoor ook effectiever wordt. Zoals altijd bepaalt een man zelf hoe hij zijn vrouw het beste kan straffen, omdat hij haar het beste kent en het beste met haar voor heeft. Omdat hij haar voor haar eigen bestwil straft, zal hij zijn best doen het tweede pak slaag zo effectief mogelijk te maken.


Voor veel stellen hoort meervoudige straf gewoon bij huiselijke discipline. Er zijn veel aanleidingen die er om vragen. De meeste hebben met het gedrag en de houding van de vrouw te maken. Vrouwen dienen zich echter goed te realiseren, dat zij het zelf volledig in de hand hebben of ze een meervoudige straf krijgen of niet. Als ze zich niet weten te gedragen in een situatie dat ze toch al een pak op de bips te wachten staat, moeten ze niet verbaasd zijn als ze nog een tweede pak slaag krijgen. Een meervoudige straf is op zijn minst dubbel zo onplezierig als een enkele straf. Dat feit alleen al zou een vrouw ertoe moeten bewegen zich goed te gedragen, om zo te voorkomen dat ze twee keer op één dag, of als ze geluk heeft, in twee dagen, op haar billen krijgt.

Meervoudige straffen zijn nodig wanneer het gedrag van een vrouw hier aanleiding toe geeft. Ze zijn ook nodig als er een pak slaag plotseling onderbroken moet worden en de man de straf niet kan voltooien. Een verstandige heer des huizes zal waar nodig meervoudige discipline toepassen om er voor te zorgen dat de vrouw optimaal van huiselijke discipline profiteert.

Naakt

Bloot is een onlosmakelijk onderdeel van huiselijke discipline. En hoewel veel mensen bloot in de eerste plaats associëren met seksualiteit, is dit niet altijd het geval. In huiselijke discipline speelt naaktheid een belangrijke rol. Dit hoofdstuk gaat over gedeeltelijke of volledige naaktheid, voor, tijdens en na de straf.


Naakt is een van de redenen waarom billenkoek gewoonlijk veel effectiever is als andere vormen van correcties zoals strafregels schrijven of huisarrest. Het wil niet zeggen dat die niet effectief kunnen zijn, omdat ze dat voor sommige vrouwen in bepaalde situaties wel kunnen zijn. Maar beter is het als deze niet fysieke correctie-mogelijkheden aanvullend zijn om de kracht die uitgaat van het pak op de billen te versterken. Billenkoek blijft de meest effectieve vorm van huiselijke discipline. En ontbloting speelt hier een belangrijke rol in.


Er zijn verschillende redenen aan te geven waarom naakt zijn een voordeel is in het proces van huiselijke discipline. Om te beginnen is er een heel praktische reden, waaraan in het hoofdstuk “hoe billenkoek toe te dienen” behandeld is. Deze reden is dat het hoofd van de huishouding de resultaten van de tuchtiging op haar billen kan zien, zodat hij niet ongewild te hard slaat en daarom onbedoelde blauwe plekken op haar billen veroorzaakt. Zelfs als ze maar een laagje kleren aan heeft, bijvoorbeeld haar onderbroekje kan hij het effect van de straf niet waarnemen en onbedoelde schade veroorzaken. Dit is dus een heel praktische reden, zelfs een veiligheidskwestie. Het is in het belang van zowel de man als van de vrouw dat hij haar niet te hard straft. Uiteindelijk is dit de verantwoordelijkheid van de man, dus moet hij er voor zorgen dat er geen kleding in de weg zit.


Afgezien van deze praktische reden, zijn er nog veel meer redenen te bedenken om er op te staan dat de vrouw geheel of gedeeltelijk ongekleed is ten tijde van haar straf. Een van de belangrijkste is dat het naakt zijn zowel schaamte als onderwerping in de hand werkt. Als een vrouw naakt is zal ze haar van nature sterke gevoelens van beschikbaar zijn ervaren. Niet alleen is haar lichaam bloot, maar ook haar gevoelens zijn zichtbaar en onbeschermd, ongeacht of ze deze wil onderdrukken of ontkennen. Haar kwetsbaarheid zal haar onderdanigheid vergroten, zelfs als ze bevreesd is voor het pak slaag. Haar onderdanigheid zal er waarschijnlijk voor zorgen dat ze gehoorzaamt, ondanks haar weerstand om een pak op haar billen te ontvangen. Naaktheid is een krachtige weergave van de vrouwelijke onderdanigheid en is daarom behulpzaam in het strafproces.


Gedwongen naakt zijn is vernederend. Je gewoon uitkleden om naar bed te gaan is dat niet, omdat dat vrijwillig gebeurd. Maar als een vrouw in opdracht van haar partner haar kleren uit moet doen (of als hij dit onder dwang zelf doet) dan wordt haar naaktheid vernederend, omdat ze er normaal gesproken niet voor zou kiezen om naakt te zijn. Ze wordt tijdelijk gedegradeerd omdat ze geen kleren aan heeft. De gedwongen schaamte die wordt veroorzaakt omdat ze naakt is neutraliseert haar trots, haar arrogantie of koppigheid, die te maken heeft met haar gedrag dat te maken heeft de reden waarom ze een pak op haar billen krijgt. Het neutraliseren van haar trots is een belangrijk onderdeel van de huiselijke discipline omdat dit niet tot haar door zal dringen, tenzij haar geestestoestand wijzigt. Door haar trots haar arrogantie weg te nemen, wordt een belangrijke stap gezet om haar attitude te veranderen en zichzelf en haar gedrag in een ander daglicht te bekijken. Het vernederende effect van haar naakt zijn is een belangrijk hulpmiddel om haar te laten schamen. Het valt niet mee om arrogant en koppig te blijven als je in je blote billen staat.


Het contrast tussen de geklede man en de naakte vrouw werkt erg mee aan het proces van straffen. Het creëert een tijdelijke onbalans in macht tussen hen en dat helpt hem om haar te straffen, omdat het haar dwingt om zich nederig te onderwerpen aan het pak op haar blote billen, dan dat ze anders zou doen. Dit contrast is een reden waarom de man zijn kleren aan moet houden als hij haar straft. Het is belangrijk dat hij zo mannelijk mogelijk blijft gedurende het proces van de straf, zodat hij zijn gezag zo goed mogelijk kan laten gelden als hij haar op haar billen geeft. Als hij zijn kleren uitdoet, verzwakt hij zij autoriteit voor zijn seksuele plezier en ten koste van zijn vrouw haar persoonlijke ontwikkeling. Het feit dat hij haar begeleidt en daar waar nodig straft is een cadeau aan haar. En tenslotte zal hij ervan profiteren, omdat haar geluk essentieel is voor het geluk van hun relatie en omdat zij hem nog meer respecteert en lief heeft omdat hij de moed en de zelfdiscipline opbrengt om haar streng maar rechtvaardig te straffen voor haar misdragingen, zonder hierbij toe te geven aan zijn eigen seksuele wensen.


Hoe zorg je dat een vrouw bloot is voor het pak op haar billen? Er zijn eigenlijk maar twee manieren, of zij doet haar kleren uit of hij doet het voor haar. Als de man haar kleren uitdoet, moet hij dit voorzichtig doen en zorgen dat ze niet scheuren. Helaas is dit niet altijd te voorkomen, zeker niet als ze niet gehoorzaamt en zich verzet. Veel mannen geven er de voorkeur aan zelf haar kleren uit te doen, omdat het vernederender is als hij onder dwang haar kleren uit doet, dan dat ze dit zelf doet. Als een man onzeker is hoe de vrouw dit ervaart, moet hij hier gewoon naar vragen in plaats van ernaar te raden. Als ze zich meer onderworpen voelt als hij haar kleren uitdoet, dan is dat de beste methode als straf.


De tweede manier is de vrouw haar eigen kleren uit te laten doen. Dit kan in aanwezigheid van haar partner, het kan ook in een andere kamer, waarna hij arriveert om haar te straffen. Sommige mannen geven er de voorkeur aan hun vrouw naar de slaapkamer te sturen, zich uit te kleden en op hem te wachten, in plaats van dat ze erbij zijn als ze zich uitkleedt. Als de vrouw zich voor haar partner moet uitkleden, moet hij beducht zijn op vertragingstactieken. Sommige vrouwen trekken hun kleren zo langzaam mogelijk uit om het onvermijdelijke moment dat ze over de knie gelegd wordt en een pak op haar blote billen krijgt, zolang mogelijk uit te stellen. Het opzettelijk langzaam aandoen is een vorm van ongehoorzaamheid en moet beantwoord worden door op de één of andere manier te straffen, dit om te voorkomen dat ze de voortgang van het proces saboteert.


Sommige mannen hechten er niet aan dat een vrouw al haar kleren uitdoet, in plaats daarvan neemt hij er genoegen mee dat ze alleen haar billen bloot maakt, of alleen haar onderlichaam. Een blote bips is wel het minste voor een pak slaag.


Wanneer moet een vrouw zich uitkleden? Sommige mannen vinden het het beste als ze vanaf het begin naakt is, zodat de gevoelens van onderdanigheid zo snel mogelijk daar zijn. Voor veel stellen zou dit de beste keuze zijn, omdat het effect van discipline dan het grootst is. Anderen geven er de voorkeur aan haar eerst gekleed in de hoek te zetten, alvorens de man de kamer binnenkomt en haar een pak op haar billen geeft. Daarna kan hij haar weer teug naar de hoek sturen, met of zonder kleren. Een voorbeeld van minimale ontkleding is als zij gekleed over de knie gelegd wordt en hij vervolgens alleen haar bips bloot maakt voor de straf. Zodra de straf voorbij is, brengt hij vervolgens haar kleding in orde.


Bloot is een onlosmakelijk onderdeel van huiselijke discipline, maar maakt daar als strafmaatregel een belangrijk onderdeel van uit. Deze strafmaatregel wordt dan ook door de meeste stellen die deze effectieve levenswijze toepassen, gebruikt. Naaktheid helpt haar zich volledig te onderwerpen aan de discipline. En ten slotte, zorgt naakt zijn dat de discipline effectiever is, waardoor ze haar lesje beter leert en het beter blijft hangen, zodat ze niet meerdere malen gestraft hoeft te worden omdat ze in recidive vervalt.

Onterechte straf

Wanneer een vrouw een relatie met huiselijke discipline heeft, kan het gebeuren dat haar man haar een keer straft voor iets wat ze niet gedaan heeft, dat ze dus onterecht straf krijgt. Hoe moet je daar als vrouw mee omgaan? Moeten ze iets tegen hun man zeggen? En moet hun man het goedmaken? Dit artikel gaat in op zaken die een rol spelen bij onverdiende straf.

Ten eerste kun je je afvragen wanneer er sprake is van onterechte of onbillijke straf. Het eenvoudigste geval is dat een vrouw volkomen onverdiend op haar billen krijgt, bijvoorbeeld voor iets wat ze helemaal niet gedaan heeft, of voor iets wat ze zou hebben nagelaten, maar wat ze wel degelijk heeft uitgevoerd, of voor iets dat feitelijk door een ander is gedaan. Haar man denkt dan bijvoorbeeld dat zij de schade aan de auto heeft veroorzaakt, terwijl achteraf blijkt dat het haar zus was. Een ander voorbeeld is dat een vrouw op haar billen krijgt voor een overtreding die achteraf veel minder ernstig blijkt te zijn dan aanvankelijk gedacht, met als gevolg dat ze er veel harder van langs krijgt dan ze eigenlijk verdient.

Onrechtvaardig is ook wanneer een vrouw harder dan nodig wordt gestraft. In dat geval weet ze dat ze iets fout heeft gedaan en dat geeft ze ook toe, maar staat het pak voor haar billen in geen verhouding tot de overtreding. Nu is dit laatste natuurlijk sterk afhankelijk van hoe een vrouw haar straf ervaart. Elke straf lijkt altijd hard als je met een plak of riem op je billen krijgt. Maar uiteindelijk is het wel zo, dat een stel met een relatie met huiselijke discipline heeft afgesproken dat de man bepaalt hoe een overtreding wordt bestraft, niet de vrouw. Bovendien kan een straf die in eerste instantie veel te streng lijkt, achteraf toch heel redelijk blijken. En tot slot kan een strengere straf wangedrag van de vrouw corrigeren waarvan zij zich nog niet bewust was, maar dat haar partner al een tijdje irriteerde.

Er spelen uiteraard vele zaken rond een onbillijke straf. Een vrouw kan zich ontzettend onrechtvaardig behandeld voelen als ze gestraft wordt voor iets dat ze in haar ogen niet gedaan heeft. Maar men moet een aantal belangrijke punten voor ogen houden. Het belangrijkste punt is heel eenvoudig: niemand is ooit nog doodgegaan van een pak op haar billen. Bij huiselijke discipline worden geen verwondingen of blessures aan het lichaam van een vrouw toegebracht, maar wordt op een heel veilige manier en op een heel veilige plaats, namelijk haar bips, lijfstraf toegediend. Zolang haar man zijn hand gebruikt of een instrument met afgeronde hoeken, zoals een paddel of een riem, is het allerergste wat kan gebeuren, dat haar billen wat blauw worden en ze een paar dagen ongemakkelijk zit. Bij huiselijke discipline worden geen gevaarlijke instrumenten zoals zwepen of ketens gebruikt die de huid kunnen beschadigen. Er wordt alleen maar een pak voor de billen gegeven om slecht gedrag te bestraffen en te zorgen dat een vrouw zich beter gaat gedragen. Hoewel een onterechte straf fysiek pijn kan doen en op het emotionele vlak veel verontwaardiging kan opwekken (vanwege het onbillijke karakter), is het niet zo gevaarlijk of schadelijk dat dit het einde van de wereld of het einde van het huwelijk betekent. Het is onterecht, maar niet dodelijk of onherstelbaar.

Het basisprincipe dat van toepassing is op een onterecht pak billenkoek, is dat de onderwerping van een vrouw aan haar man en aan het pak slaag dat hij uitdeelt, belangrijker is dan de terechtheid van die straf. Dat klinkt misschien vreemd, maar is toch logisch: Niemand zegt dat een vrouw het leuk moet vinden om onterecht op haar billen te krijgen, of dat haar man niet de intentie moet hebben zijn vrouw alleen over de knie te nemen als ze dat ook echt verdient. Maar het fundamentele uitgangspunt van een relatie met huiselijke discipline is nu eenmaal dat de vrouw zich onderwerpt aan de liefdevolle leiding en tucht van haar man. Dat houdt ook in dat zij zonder protest en zonder zijn beslissing in twijfel te trekken, een pak slaag van hem accepteert.

Dus uiteindelijk is haar bereidheid zich neer te leggen bij zijn beslissing belangrijker dan of die beslissing juist was of niet. Wanneer het vrouwen lukt hun man om te praten en zo een pak slaag ontlopen, vinden ze dat diep in hun hart jammer: ze winnen de strijd, maar verliezen de oorlog. Wat ze eigenlijk willen is dat hun man hen, hoe hard ze ook protesteren, toch gewoon op hun billen geeft. Ze willen voelen wie de baas is. Als een vrouw dus zo graag wil dat een man haar ondanks al haar protesten straft, dan moet ze ook niet zeuren als hij dat zo nu en dan ten onrechte doet, ook al heeft ze hem verteld dat ze onschuldig was. Dit moet ze maar op de koop toenemen in een relatie met huiselijke discipline. Als ze wil dat hij haar beschermt en leidt, dan moet ze ook maar het risico accepteren dat ze op haar billen krijgt voor iets wat ze niet gedaan heeft.

Vaak is het juist de vrouw die een relatie met huiselijke discipline wilde en heeft ze haar man met veel moeite daartoe over weten te halen. Na al die moeite die ze heeft gedaan om hem ertoe te brengen een mannelijkere rol binnen hun relatie te gaan vervullen en haar te straffen als hij dat nodig vindt, is het niet erg logisch dat zij vervolgens zal proberen hun afspraak over huiselijke discipline te ondermijnen door hem te vertellen hoe hij zich als de heer des huizes dient te gedragen. Als zij wil dat hij de baas is, dan moet ze hem ook de ruimte daartoe geven, ook al maakt hij soms een vergissing. Een vergissing op zijn tijd is minder schadelijk voor hun relatie dan dat zij telkens vraagtekens zet bij zijn disciplinaire maatregelen, waardoor hij heel onzeker wordt en zich gaat afvragen waarom hij in godsnaam met huiselijke discipline heeft ingestemd. Als zij wil dat hij de baas is, dan moet zij hem gewoon volgen en hem niet voortdurend vertellen hoe hij zijn rol moet vervullen.

Ze zal het risico dat ze soms onterecht op haar billen krijgt, in het belang van hun afspraak en hun relatie moeten accepteren. Ze kan haar man niet vertellen hoe, wanneer en waarvoor hij billenkoek moet geven. Ze kan deze zaken uiteraard wel met hem bespreken buiten een strafsessie om, maar wanneer hij bepaald heeft dat ze straf nodig heeft, dan kan ze hem niet vertellen wat hij wel en niet mag doen. In de BDSM-scene heet dat topping from the bottom als een vrouw een man vertelt wat hij wel en niet moet doen. Huiselijke discipline en topping from de bottom zijn een contradictie, want de man is gewoon de baas.

Soms kan de waarheid later aan het licht komen. De man kan erachter komen dat hij zijn vrouw onterecht over de knie heeft genomen, omdat ze helemaal niet gedaan heeft wat hij dacht. Als dat gebeurt moet hij mans genoeg zijn om haar zijn excuses aan te bieden. De vrouw zou dan ladylike genoeg moeten zijn om hem zijn vergissing niet al te zeer in te wrijven. Een grapje is leuk, maar daar moet het ook bij blijven. Het is natuurlijk wel aardig als de man iets liefs voor zijn vrouw doet om het goed te maken. Hij kan bijvoorbeeld een bosje bloemen voor haar kopen, haar mee uit eten nemen of haar een cadeautje geven. Een eerlijk en oprecht excuus van de man en een liefdevol gebaar zou genoeg moeten zijn om het weer goed te maken. Het is niet zo’n goed idee om de vrouw een vrijstelling voor haar volgende overtreding te geven. De eerstvolgende keer dat ze over de knie moet, dient ze net zo streng gestraft te worden als anders. Dat zij onterecht voor haar billen heeft gekregen, wil niet zeggen dat ze de eerstkomende keer dat ze billenkoek verdient, haar straf niet hoeft te krijgen. Het idee van een vrijstelling ondermijnt alleen maar hun afspraak en hun relatie.

Wat gebeurt er met een vrouw als ze onterecht gestraft wordt en wat voelt ze dan? Ze kan van alles voelen. Ten eerste zal ze het allemaal heel onrechtvaardig vinden. Maar dan zou ze moeten afvragen: ‘Wat is er nu überhaupt ‘eerlijk’ aan huiselijke discipline?’ Dat blinkt nu niet bepaald uit in eerlijkheid, althans niet in de gebruikelijke betekenis van het woord. Er krijgt ten slotte maar één iemand op zijn billen, en dat is nooit het gezinshoofd! Wanneer een vrouw op haar billen krijgt, mag ze een rechtvaardige behandeling verwachten, maar dat wil niet zeggen dat ze zich niet bij het besluit van haar man om haar wel of niet te straffen hoeft neer te leggen.

Ten tweede kan een vrouw tijdens een pak op haar billenkoek dat ze ten onrechte krijgt, dezelfde dingen ervaren als andere keren dat ze over de knie ligt, namelijk het gevoel dat haar partner haar de baas is en de touwtjes in handen heeft, het gevoel dat zij zich aan hem onderwerpt en het gevoel dat haar partner genoeg om haar geeft om haar te straffen. En dat zijn allemaal positieve zaken. Ze kan het nare gevoel, dat het vreselijk oneerlijk is dat ze op haar billen krijgt terugdringen, door zich op die positievere gevoelens en emoties te focussen. En ook al kunnen die het gevoel van oneerlijkheid niet helemaal wegnemen, toch zal zij dankzij die gevoelens tijdens en na het pak slaag, baat bij de billenkoek hebben.

Je kunt je natuurlijk afvragen of een vrouw zich slechter gaat gedragen als ze onterecht voor haar billen heeft gekregen, omdat ze dan denkt dat het toch niet uitmaakt wat ze doet, omdat ze toch wel straf krijgt. ‘Als je me slecht behandelt, kan ik me net zo goed slecht gedragen’, zou ze kunnen denken. Die kans lijkt me niet zo groot, omdat de uitwisseling van dominante mannelijke energie en onderdanige vrouwelijke energie die tijdens een pak voor de billen in een relatie met huiselijke discipline plaatsvindt er eerder voor zal zorgen dat ze gehoorzamer is en zich beter gaat gedragen dan het omgekeerde. Doordat ze tijdens een pak voor haar billen heel direct en krachtig ervaart dat ze zich heeft overgegeven aan haar partner, zal ze daarna liefdevoller en meegaander zijn, ook al weet ze dat de straf niet terecht was. Maar dan moet de straf wel grondig genoeg zijn, want als een vrouw én ten onrechte, maar dan ook nog eens onvoldoende bestraft wordt, heeft haan man een groot probleem: hij zit dan opgescheept met een vrouw die boos is, omdat ze ten onrechte op haar billen heeft gekregen, maar die ook nog een keer haar respect voor haar man kwijt is, omdat hij niet stevig genoeg in zijn schoenen stond om haar genoeg te bestraffen. Dit is natuurlijk een doemscenario, maar het kan natuurlijk wel gebeuren. Straf moet altijd, ongeacht de reden, stevig aankomen. Ook al twijfelt een man of zijn vrouw wel echt een pak op haar billen verdient, toch moet hij haar zo stevig mogelijk aanpakken, omdat hij anders daarna met de gebakken peren zit.

Maar wat moet een vrouw na afloop doen? Wanneer en hoe moet ze aankaarten dat ze haar straf niet had verdiend? Ten eerste moet ze er pas enige tijd na een pak billenkoek over beginnen. Er moeten ten minste enkele uren en liever nog enkele dagen tussenzitten. Door wat te wachten geeft de vrouw niet alleen haar de tijd wat afstand te nemen, maar is ze ook zelf wat gekalmeerd en minder emotioneel over de onrechtvaardigheid van het pak op haar billen. Het beste moment om over de zaak te praten is als geen van tweeën haast heeft. Ook moet ze wel met nieuw bewijs komen om haar bewering te ondersteunen, anders lijkt het of ze er alleen maar over begint, omdat ze per se gelijk wil hebben. Ten tweede moet ze de zaak rustig te berde brengen, zonder haar man aan te vallen of op een woedende toon te spreken. Een onverdiend pak op de billen betekent niet het einde van de wereld, noch het einde van een levensstijl waarin huiselijke discipline een rol speelt, noch het einde van een levenswijze die erop gericht is meer liefde in een relatie te brengen.

Een grote mond

“Kom maar hier,” wenkte hij.
Op slag veranderde de sfeer in de kamer. Ze wisten allebei wat er zou volgen. Eerst hadden ze gezellig taart gegeten en thee gedronken en wat zitten babbelen. Ze was zenuwachtig, daar was hij zeker van, maar ze had goed haar best gedaan om het te verbergen. Toch was het hem opgevallen. Ze had extra lacherig gedaan, om zich niet te laten kennen. Hij had haar laten doen. Haar lot was al lang bezegeld, dat wisten ze allebei. Dan had ze de voorbije dagen maar niet zo bijdehand en brutaal moeten doen op de app. Maar dat hoorde er net bij. Echt erg vond hij het natuurlijk niet. Het hoorde erbij. En stiekem vond hij het wel grappig als er weer eens zo’n grappig-brutale opmerking op het scherm van zijn telefoon verscheen. Hij kon zich zo voorstellen hoe ze die met een ondeugende blik had zitten typen om daarna, zonder twee keer na te denken of het wel zo’n verstandig idee was, op send te duwen. Want ze hield zich dan wel graag van den domme, ze wist heel goed hoe ze hem jeukende handen moest bezorgen. Hoogste tijd om die jeuk wat te verlichten. Nee, niet met een hydraterende zalf, zoals ze liefjes had voorgesteld, maar door haar het pak slaag te geven dat ze verdiende, waar ze zelf ook naar verlangde, al zou ze dat niet met zoveel woorden toegeven.
Hij zat op de bank en keek haar doordringend aan, terwijl ze aarzelend voor hem kwam staan. Weg was de bravoure. Ze probeerde nog wel, maar aan het frunniken van haar vingers zag hij dat ze zich eigenlijk geen houding wist te geven. Mooi zo. Hij was niet van plan om het haar gemakkelijk te maken. Ook haar ogen schoten alle kanten op: moest ze hem aankijken? Nee, zijn blik was te doordringend. Naar de grond kijken dan? Dat stond haar trots haar niet toe. Dus keek ze van links naar rechts en af en toe wierp ze een blik op hem, terwijl een zenuwachtig lachje rond haar mond speelde.
Nog even wachtte hij.
“Doe je broek maar uit,” zei hij uiteindelijk, terwijl hij zijn blik nog steeds strak op haar gericht hield.
Eindelijk hadden haar vingers iets te doen. Ze trilde lichtjes terwijl ze de knoop van haar jeansbroek losmaakte en deze langs haar benen naar beneden wurmde. Ze stapte eruit en gooide de broek over de stoel waar ze daarnet nog gezellig taart op zat te eten.
Dan klopte hij op zijn knie. Ze mocht zichzelf aanbieden voor haar welverdiende straf. Hij wist zelf ook wel dat er geen elegante of waardige manier is om je over iemands knie te leggen voor een goed pak slaag. Maar elegantie en waardigheid had ze nu even niet nodig, die mochten even overboord gezet worden.
Haar billen schoven heen en weer over zijn benen. Hij liet haar doen. Het was belangrijk dat ze toch enigszins comfortabel lag, want dit zou wel even duren. “Die grote mond van jou,” zei hij dan. “Die heeft je weer eens goed in de problemen gebracht.”
Ze lachte even. Nu nog wel.
“Jij krijgt vandaag van mij een ouderwets pak slaag over de knie.” De magische woorden die elke spanko een kriebel in de buik geven. Nu nam hij met beide handen de bovenkant van haar onderbroek vast en trok die tergend langzaam naar beneden.
Ze lag muisstil. Haar schaamtegevoel primeerde. Maar dit was nog niets, hij had nog veel meer voor haar in petto.
“Ik wil hier echter ook een klein experimentje aan koppelen.” Hij voelde gewoon hoe ze haar oren spitste. Experimentje? Dat beloofde niet veel goeds, komende van een sadist…
“Dat je billen straks warmer zullen hebben dan nu, dat is zeker. Maar ik wil ook weten of je algemene temperatuur straks hoger zal liggen.”
“Bedoelde hij…?” Hij hoorde het haar bijna denken. En ja, dat was exact wat hij bedoelde. Hij strekte zich even uit om uit de kast naast zich de thermometer te kunnen nemen die hij daar voor dit exacte doel had klaargelegd. Dan hield hij met twee vingers haar bilspleet open, terwijl hij met zijn andere hand de thermometer anaal inbracht. Zijn linkerhand legde hij op haar onderrug, als om haar op haar plaats te houden. Niet dat dat nodig was, want ze was verlamd door de schaamte. Hij voelde haar zowat door de grond zakken. Zijn rechterhand plaatste hij losjes op haar bil. Wellicht was ze zich er nauwelijks van bewust: hoe hij haar aanraakte, kon haar nu echt niet schelen. Al haar aandacht was op die thermometer in haar achterste gericht. Maar toch… Dat hij zijn handen zo nonchalant op die toch wel intieme lichaamsdelen kon leggen, dat hij die macht had, ook dat voegde er iets aan toe, al besefte ze het zelf niet omdat ze te veel met andere dingen bezig was.
Naar zijn gevoel ging het biepje van de thermometer veel te snel af. Voor haar duurde het vast een eeuwigheid, maar in werkelijkheid waren het slechts een tiental seconden.
“37.1,” leest hij hardop af. “Ik ben benieuwd of dat straks nog zo zal zijn.”
De thermometer ging terug in de kast. Zonder verdere aankondiging begon hij in een rustig tempo te slaan. Dit kon ze hebben, dat wist hij. Maar er volgde nog veel meer en het was belangrijk dat ze goed opgewarmd was, zodat ze de rest straks ook kon incasseren. Na de opwarming nam hij de houten paddle erbij. Dit voelde ze duidelijk al wat meer. Stilliggen zat er niet meer helemaal in en er kwam ook al wat geluid uit haar keel. Na een minuut of twee, als haar billen al mooi egaal rood waren, hield hij op en legde hij de paddle weg. Afwachtend bleef ze liggen. Zou het al gedaan zijn? Nog lang niet, meisje, nog lang niet… Hij was nog maar net begonnen!
Opnieuw nam hij de thermometer, opnieuw spreidde hij haar billen met twee vingers, terwijl hij de thermometer inbracht. Jammer dat hij haar gezicht niet kon zien. Dat was intussen vast even rood als haar billen, waar hij even zacht in kneep, terwijl de thermometer zijn werk deed.
“37.2,” las hij af, nadat de biepjes de met haar schaamte gevulde stilte hadden doorbroken. “Krijg je het er al warm van?” vroeg hij gemeen.
“Mijn billen in elk geval wel,” mompelde ze zuur.
Zozo, haar mondje was nog niet bepaald gekrompen… Dat zou echter niet lang meer duren, gezien het volgende wat hij voor haar in petto had.
“Sta maar recht,” gaf hij aan. “Ga maar even in de hoek gaan staan nadenken waarom dat geen slimme opmerking was.”
Schoorvoetend gehoorzaamde ze. De hoek… Niets saaier dan dat. Hij wist dat ze haar oren gespitst hield om te proberen te weten te komen wat hij aan het doen was, wat hij van plan was. Laat haar maar raden…
Even later riep hij haar weer bij zich. In het midden van de kamer stond een hoge kruk met daarop een stuk gember. “Weet je wat dit is?” vroeg hij haar, terwijl hij het stuk gember omhoog hield.
Ze verbleekte. Ze hadden het er wel eens over gehad, maar ze had er niet op gerekend dat hij het echt zou doen.
“Deze mag jij even voor me schillen,” kondigde hij gemeen aan, terwijl hij haar de gember en een schilmesje aanreikte. Ze keek hem vuil aan. Waarschuwend trok hij een wenkbrauw op, waarna ze haar ogen neersloeg en timide de gember en het schilmesje van hem overnam. Handig schilde ze de gember. Toen ze klaar was, leek ze even te aarzelen. Hij stak zijn hand uit en toen kon ze niet anders meer dan hem de door haar zelf geschilde gember aanreiken. Hij legde die even op een bordje op tafel.
“Buig je maar over het krukje.”
Woordeloos deed ze wat hij zei. De emoties streden om voorrang op haar gezicht: schaamte, boosheid, vastberadenheid om zich niet te laten kennen, angst voor wat er zou komen,… Ze worstelde. Nu nog met zichzelf, straks met de gember en met de pijn die hij haar zou geven.
Het krukje was hoog en smal, waardoor ze met haar handen net aan de bar kon die zo’n tien centimeter boven de grond de poten met elkaar verbond. Vaardig knoopte hij haar polsen aan die bar vast. Daarna waren haar benen aan de beurt. Die bond hij elk aan de buitenkant van een poot vast, zodat haar benen licht gespreid stonden. Ze moest beseffen dat hij nu vrij zicht had op al haar intiemste delen. Weerloos vastgebonden, het hoofd naar beneden, de billen mooi omhoog gepresenteerd, wachtte ze af. Even deed hij niets, keek hij enkel maar. Laat de spanning maar wat oplopen. De kamer vulde zich met haar schaamte en angst. Eindelijk liep hij naar de tafel, waar hij de gember van het bord nam. Hij ging achter haar staan, opende haar billen nog wat verder en duwde langzaam de gember naar binnen. Toen liet hij haar los, liep een metertje achteruit en wachtte af. Lang duurde het niet eer ze de stoïcijnse controle, die ze zo graag wilde veinzen, moest laten varen. Ze snakte naar adem door de brand die zich binnen in haar verspreidde. Ze rukte aan de touwen in een poging om de pijn uit te bannen, maar ze zat goed vast. Ze kon geen kant op. Er zat niets anders op dan deze kwelling te ondergaan.
Het was tijd om een niveau hoger te gaan. Met een vlotte beweging en een luide “zwiep” trok hij zijn riem uit zijn broek. Bij elke slag zou ze haar billen willen aanspannen om de pijn op te vangen, waardoor de gember nog meer van z’n brandende sap zou vrijlaten in haar binnenste.
“Dit wordt een lesje in ontspannen,” kondigde hij aan. Bijna meteen landde de eerste slag met de riem vol in het midden van haar omhooggestoken zitvlak. Ze was er niet op voorbereid. Meteen spande ze haar billen aan. “ARGH!” schreeuwde ze.
Ja, dit leek er meer op. Dit wilde hij bereiken. Ze moest de controle loslaten, de leiding aan hem geven. Meteen sloeg hij nog eens, en nog eens. Ze vocht, worstelde tegen de touwen, spande zich op en probeerde zich tevergeefs los te rukken. In een hoog tempo liet hij de riem keer op keer op haar al gevoelige billen neerkomen.
“Ontspan je,” raadde hij haar aan.
“Dat. Gaat. Niet,” beet ze hem tussen de slagen in met op elkaar geklapte kaken toe.
“Dan moet je harder proberen.” Hij wist dat hij gemeen was, dat hij veel van haar vroeg. Maar ze kon dit. Meer nog: ze had dit nodig. En het werd echt tijd dat die grote mond van haar even in het gareel gebracht werd. Dus sloeg hij door, ervoor zorgend dat de brand op haar billen even groot werd als die in haar binnenste.
Soms ontspande ze even, maar dan sloeg hij heel gemeen net even wat lager, op haar bovenbenen, zodat ze in een reflex weer opspande.
“Je doet het erom!” riep ze na de derde keer boos uit.
“Natuurlijk,” lachte hij. “Net zoals jij het erom doet om elke keer opnieuw mijn handen te laten jeuken.”
Daar had ze geen antwoord op. Of ze begon te leren er niet elke brutaliteit zomaar uit te flappen. Nog twintig harde, nam hij zichzelf voor. Toen hij daarmee klaar was en de riem opnieuw in zijn broek begon te steken, lag ze uitgeput over het krukje. Hij haalde de gember uit haar achterste, maar maakte de touwen nog niet los. Daarna nam hij de thermometer er weer bij. “Even kijken wat het effect van gember op je temperatuur is,” kondigde hij aan.
Een kleine, protesterende kreun ontsnapte aan haar lippen. Hij negeerde het en bracht de thermometer voor de derde keer bij haar naar binnen, terwijl hij zijn linkerhand op haar onderrug hield, om haar op het krukje te houden. Niet dat ze kon ontsnappen, aangezien ze nog steeds vastgebonden was. Maar het bevestigde de machtsverhoudingen en daar was hij nu op uit.
“Nog steeds 37.2,” las hij even later. “Blijkbaar viel het nog mee met die brand.”
Er kwam geen reactie. Ze begon het eindelijk te leren.
“Dan volgen er nu nog six of the best. Met de senior cane.”
Hij hoefde haar gezicht niet te zien om te weten dat haar ogen groot werden van de angst. Six of the best… Daar fantaseerde ze al zo lang over, maar ze was er tegelijk doodsbang voor. En dan nog de senior cane, de ergste van allemaal! Toch wist hij dat ze heel diep vanbinnen teleurgesteld was geweest als hij een andere cane had gekozen hiervoor. Nee, de senior cane moest het worden. En hij zou haar niet sparen. Six of the best betekende echt wel six of the best. Hij zou hard slaan, en precies. Zes dubbele tramlijnen netjes onder elkaar. Daar ging hij voor.
“Dit heb je verdiend,” preekt hij. “Met al je gestook en geplaag. Je wist heel goed wat je deed, toen je me jeukende handen bezorgde, je hebt zelfs een paar keer toegegeven dat je het erom deed. Welnu, dit zijn de gevolgen.”
Ze slikte even hoorbaar en sloot dan haar ogen. Goed zo. Geen protest, geen verzet. Ze wist dat ze dit nodig had.
Zachtjes tikte hij de senior cane enkele keren tegen haar gehavende billen. Dan tilde hij hem hoog op om hem met een luide zwiep terug neer te laten komen. Heel even kwam er geen reactie, daarna gilde ze het uit. Op haar billen verscheen een donkerrode dubbele lijn. Jup, dat moest pijn doen. Perfect. Voor de tweede keer liet hij de cane neerkomen, precies onder de eerste dubbele lijn. Opnieuw die vertraagde reactie. Ze beet op haar tanden en kreunde luid om het niet helemaal uit te gillen. Het gekreun bleef duren, de pijn bouwde eerst een tijdje op voor die weer afnam. Maar hij was niet van plan om lang genoeg te wachten tot de pijn begon af te nemen. In plaats daarvan liet hij de cane meteen nog een derde keer neerkomen. “Zwiep, krak!” weergalmde het door de kamer. Intussen was ze beginnen huilen. “Nee!” schreeuwde ze. “Ik kan dit niet, het doet te veel pijn!” De vierde slag landde onder de vorige drie en was zeker niet minder zacht. Dit zouden er waarlijk six of the best worden. Nu huilde ze met lange uithalen.
“Nog twee,” zei hij. Zijn stem klonk warm, bemoedigend. Ze haalde even diep adem. Goed zo, dacht hij. Wat ben je toch dapper. Dan kwam de vijfde slag neer. Opnieuw gilde ze het uit en meteen kwam de laatste slag. Die mikte hij recht op het gevoelige plekje van de overgang tussen billen en benen. “Zwiep, krak!” En dan een luide schreeuw. Dierlijk bijna.
Voorzichtig begon hij haar los te maken, terwijl ze over het krukje lag uit te huilen. Hij wreef even over haar haar. “Je hebt het zo goed doorstaan,” fluisterde hij in haar oor. “Ik ben trots op je.”
Door de tranen heen glimlachte ze even. Langzaam nam het snikken af. Haar billen waren een slagveld. Donkerrood en blauw streden om voorrang, met hier en daar zelfs een paars-zwarte plek. Nu al. Over dat alles heen liepen zes dubbele striemen van de cane. Het zag er vreselijk pijnlijk uit. Precies wat ze nodig had gehad, ook al was de kans klein dat ze dat zou toegeven.
“Blijf nog even liggen, ik wil nog een laatste keer je temperatuur nemen.”
Gedwee deed ze wat hij zei. Haar verzet was gebroken. De eerstkomende tijd verwachtte hij geen al te brutale opmerkingen meer. Lang zou het niet duren, hooguit enkele dagen. Zo naïef was hij nu ook weer niet. Maar dit pak slaag zou haar nog heel lang heugen, daar was hij zeker van. Volgende keer als het de spuigaten uitliep met die grote mond van haar, hoefde hij haar er maar aan te herinneren om ervoor te zorgen dat ze even wat gas terug zou nemen.
“Nog steeds 37.2,” las hij voor na de verlossende biepjes. “Kom maar overeind als je daar klaar voor bent.”
Nog heel even bleef ze liggen, dan stond ze moeizaam recht, met stramme benen van het lang in dezelfde houding staan, en vleide ze zich tegen hem aan. Hij sloot zijn armen om haar heen in een warme knuffel. “Nu ben je weer een lief meisje,” zei hij. Ze knikte gretig, maar gaf geen antwoord. Ze drukte zich enkel nog wat steviger tegen hem aan. “Dank je wel,” fluisterde ze uiteindelijk.

Afspraak

“Hey schatje, hoe was je dag?” Ze loopt op hem toe en geeft hem een stevige knuffel, terwijl ze haar hoofd in zijn schouder nestelt.
“Vermoeiend. Ze wisten weer eens niet wat ze wilden, dus moest ik dat verslag vijf keer opnieuw schrijven en uiteindelijk moest het dan toch nog anders. Dus morgen kan ik opnieuw beginnen.”
“Pfff, ze moeten eens leren wat ze willen voor ze je aan het werk zetten!”
“Tja… Hoe was jouw dag?”
“Goed hoor, niet veel speciaals.”
“Heb je die afspraak bij de tandarts gemaakt?”
Ze doet alsof ze zijn laatste vraag niet gehoord heeft, terwijl ze snel naar de keuken probeert te ontsnappen.
“Wil je eerst nog wat soep voor ik aan het eten begin?” roept ze.
“Kom jij eens even terug.”
Ze schrikt van de toon waarop het gezegd wordt. Inwendig krimpt ze al ineen, maar uitwendig houdt ze zich nog groot. Ze steekt haar hoofd voorbij de deur. “Ja?”
“Kom hier,” wenkt hij, terwijl hij gaat zitten. Hij wijst naar de plek aan zijn voeten. Ze slikt, maar gaat toch gehoorzaam op haar knieën voor hem zitten. Haar plekje. Meestal voelt ze zich erg veilig als ze zo bij hem mag zitten, maar deze keer niet. Deze keer wil ze liefst gewoon opstaan en wegrennen, maar dat gaat alles alleen maar erger maken.
Hij neemt haar kin in zijn hand en dwingt haar ogen naar de zijne. Ze durft niet goed terugkijken, maar ze durft nog minder wegkijken. Ze doet een poging om haar ogen neer te slaan, maar onmiddellijk geeft hij een klein rukje aan haar kin, waardoor ze wel weer naar hem moet opkijken.
“Ik vroeg je daarnet wat,” zegt hij gevaarlijk rustig.
Onwillekeurig wil ze haar ogen opnieuw neerslaan, ontsnappen aan zijn doordringende blik, maar opnieuw krijgt ze daar geen kans toe.
“Heb jij die afspraak gemaakt bij de tandarts?”
Ze ziet geen mogelijkheid om te ontsnappen. Hij heeft nog steeds haar kin stevig in zijn ene hand vervat en dat houdt haar op haar plek. Verbazingwekkend, hoe zo’n klein gebaar haar aan de grond genageld kan houden.
Ze wil haar hoofd schudden, maar bedenkt dan dat dat niet gaat, dus ze moet de woorden wel uitspreken: “Nee,” klinkt het zacht.
“Ik hoop dat ik je verkeerd begrepen heb, wat was dat?”
“Nee, ik heb de afspraak niet gemaakt,” herhaalt ze iets luider.
Zijn hand bevindt zich nu niet meer onder haar kin, maar in haar haren.
“Auw,” klaagt ze, wat hij negeert.
Hij trekt nog harder, tot ze over zijn knie belandt. Enkele seconden later is haar jurk omhoog geschoven en haar onderbroek naar beneden getrokken en landt zijn hand al op haar billen. Met elke slag lijkt hij een handafdruk te willen achterlaten. Ze snakt naar adem.
“Ik dacht dat wij hadden afgesproken dat jij vandaag een afspraak zou maken?” zei hij.
“Nee, dat had jij besloten, maar ik had er geen zin in,” antwoordt ze. Het is een opstandig antwoord, maar het is wel de waarheid.
Abrupt stopt hij met slaan en trekt hij haar van zijn knie.
“Zo, denk jij dat? Dat kan dan wel zijn, maar ik meen me te herinneren dat jij knikte toen ik het je gisteren opdroeg.”
Zich geen houding wetend te geven staart ze naar het punt tussen zijn schoenen.
“Jij gaat nu naar boven. Daar ga je in de hoek gaan staan, handen op je hoofd. Nu.”
Het laatste woord wordt luider uitgesproken dan de rest. Hij is behoorlijk kwaad. Met haar onderbroek nog rond haar knieën haast ze zich naar boven. Ze weet beter dan die weer aan of helemaal uit te doen, hoe ongemakkelijk dat ook loopt. Eenmaal boven gaat ze zoals opgedragen in de hoek gaan staan. Met een zucht vouwt ze haar handen boven haar hoofd. Het lijkt een eeuwigheid te duren voor ze hem ook naar boven hoort komen. Onwillekeurig maakt ze zich wat kleiner. Ze weet wat hij ziet als hij de kamer binnenkomt: zij, in de hoek, haar blote billen tentoongesteld, haar onderbroek die tot rond haar enkels is gezakt. Haar kin zakt naar beneden. Liefst wil ze verdwijnen.
Gespannen luistert ze hoe hij in de kast begint te rommelen. Wat zou hij uithalen? In elk geval de paddle, maar wat nog? Ze schrikt op als ze zijn riem door de lussen van zijn broek hoort zoeven. Een angstige kriebel raast door haar buik.
Hij staat nu vlak achter haar. Dat voelt ze, ook al raakt hij haar niet aan. Hun aura’s zijn met elkaar verstrengeld. Ze houdt van zijn aanwezigheid, maar op dit moment is ze er ook een beetje bang voor. Intussen kan ze hooguit nog een paar centimeter groot zijn. Toch moet hij zich niet bukken om opnieuw haar haren te kunnen vastnemen in zijn vuist. Hij dwingt haar gezicht naar het zijne.
“Je weet waarom je gestraft wordt.” Hij geeft haar net genoeg speelruimte om te kunnen knikken. Ze slikt. Ze hoopt dat hij dat niet merkt, maar het klinkt erg luid, dus wellicht hoort hij het wel.
Hij trekt haar aan haar haren mee naar het bed en duwt haar er met haar bovenlichaam overheen. Naast haar liggen de paddle, de badborstel en de cane. Opnieuw slikt ze. Bevend knijpt ze in het dekbed en knijpt ze haar ogen dicht, terwijl hij de riem hoog boven haar billen optilt en vervolgens zoevend naar beneden laat komen. Ze weet nu al dat ze beter toch gewoon die afspraak had kunnen maken. Straks zal ze het alsnog doen, met haar pijnlijke billen op een kokosmatje gezeten, terwijl hij toekijkt. Het wordt een lange avond…

De cane

AAAAAAAAAUUUUUUUUUUUUUUW!!!
Ze schreeuwde het uit. Al haar waardigheid was verdwenen. Ze lag hier te janken als een klein kind, ze deed zelfs geen moeite meer om haar betraande gezicht te verbergen.
Het ergste was: ze wist dat ze het verdiend had. Ze had tegen hem gelogen. Ook al wist ze dat hij dat heel erg zou vinden. Maar ze deed het met zo’n goeie bedoelingen: ze wilde hem beschermen. Ze wilde niet laten merken dat ze het moeilijk had, dat ze hulp nodig had. Ze wilde sterk zijn. Dus had ze hem gezegd dat het ging, dat hij zich geen zorgen moest maken. Terwijl ze zich vanbinnen zat op te vreten. Iets knaagde in haar maag, ze voelde de bijtende pijn. Haar longen brandden door de ingehouden tranen. En toch zei ze dat het ging, dat er niets aan de hand was.
Natuurlijk had hij haar door, zo goed kent hij haar ook wel. Hij had haar even met rust gelaten. Hij voelde ook wel aan dat de muur te hoog en te breed was op dat moment. Hij zou even afwachten. Toen ze alleen was, had ze een paar tranen gelaten, het luchtte op. Maar het schuldgevoel over het liegen bleef wel. Ze had altijd haar dagboek… Maar dan moest ze de moed vinden om dat erin te schrijven… Ze twijfelde. Een paar keer deed ze het dagboek open, maar telkens sloot ze het meteen weer. Kon ze het niet beter gewoon niet zeggen? Als hij het niet wist, dan was het alsof het niet gebeurd was, toch?
De volgende dag was ze het al bijna vergeten, maar hij kwam er toch weer op terug. Heel plotseling, ze had geen tijd om haar verdediging op te bouwen. Hij viel meteen met de deur in huis. “Zo”, zei hij. “Ik wil het nog even met je over gisteren hebben. Je voelde je duidelijk niet zo goed, maar je zei dat alles ok was. Vertel nu eens wat er echt scheelde?”
Ze probeerde nog om zich te redden: “Niets, dat zei ik toch.” Ze voelde dat het ongemakkelijk klonk en dat het duidelijk was dat ze loog. “Ok, het ging misschien niet helemaal goed, maar dat maakt toch niet uit? Nu gaat het wel weer!”
“Zo werkt het niet,” zei hij. “Ik wil niet dat je tegen me liegt, dat weet je. Je weet dat je eerlijk met me moet zijn, ook over de minder leuke dingen.”
Dat deed pijn. Hij zei dat ze gelogen had. Het was waar, maar dat was niet haar bedoeling geweest.
“Het spijt me, het was niet mijn bedoeling om te liegen, ik wilde je gewoon beschermen.” Ze zei het zachtjes. Hij had duidelijk de overhand in dit gesprek. Ze voelde zich heel klein worden.
“Ik weet het, ik weet dat je dacht goed te doen, maar je zou al moeten weten dat ik er altijd voor je wil zijn, ook als het even minder goed gaat. Je bent van mij, altijd, vergeet dat niet.”
“Ja schat.” Ze was verslagen.
“Goed, dan ga ik je nog eens heel duidelijk laten voelen dat je altijd van mij bent. Haal de cane maar.”
Ze verstijfde. Niet de cane…
Hij zag haar blik. “Je hebt straf verdiend, dat weet je toch? Of vind jij van niet?”
“Ja schat…” mompelde ze.
“Wat zeg je? Luider graag: heb je straf verdiend?”
Ze slikte even, het was zo moeilijk om dit hardop te zeggen. “Ja schat, ik heb straf verdiend.” De krop in haar keel belemmerde haar om heel duidelijk te praten, maar het was goed genoeg. Ze vond ook echt dat ze straf had verdiend, alleen, tja, het is wel moeilijk om dat uit te spreken.
Ze liep naar de kamer om de cane te halen. Er zou vast niet zo heel veel straf volgen, anders zou hij het wel in de slaapkamer doen. Ze zou waarschijnlijk gewoon enkele slagen met de cane krijgen. Ze zuchtte opgelucht.
Toen ze terugkwam met de cane in haar hand, schrok ze echter even. Hij had de tafel leeg geruimd en enkele touwen klaar gelegd.
“Buig maar over de tafel,” zei hij nadat ze hem de cane had overhandigd.
Ze aarzelde een halve seconde, maar besloot dan dat het verstandiger was om te doen wat hij zei. Bovendien had ze het verdiend, ze had tegen hem gelogen…
De tafel voelde koud aan, maar dat zou vast niet lang meer duren. Hij bond haar voeten gespreid aan de tafelpoten vast. Daarna bond hij haar handen samen en trok hij daarna het touw tot over de tafel, zodat ze helemaal uitgestrekt over tafel lag, met haar billen als doelwit. Hij schoof ook nog een kussen tussen haar heupen en het tafelblad. Nu zou de tafelrand niet in haar vlees snijden, maar ze lag nu echt helemaal opgespannen en kon geen centimeter meer bewegen.
Gespannen wachtte ze af. Ze kon niet veel zien, ze kon haar hoofd enkel naar links of naar rechts draaien, en hij stond achter haar. Hij liet de cane een paar keer door de lucht zwiepen. Als de bewegingsvrijheid had gehad, was ze ineengekrompen door het geluid.
“Klaar?” vroeg hij.
Ze slikte even. “Ja schat,” mompelde ze.
De eerste slag landde meteen hard op haar onopgewarmde billen. Ze deed haar best om haar schreeuw binnen te houden, ze wilde zich niet meteen laten kennen. De tweede volgde al vlug, en de derde…
De strepen brandden op haar billen.
“Je bent van mij,” zei hij. “Vergeet dat nooit.
“Ja schat”, kermde ze.
De volgende slagen regenden op haar billen. Ze raakte al vlug de tel kwijt. Het brandde vreselijk. En hij bleef maar slaan. Ze voelde de tranen in haar ooghoeken prikken, maar ze wilde niet huilen. Was dit niet de hele reden waardoor dit begonnen was? Dat ze niet wilde huilen? Zich niet klein wilde tonen? Die gedachte zorgde ervoor dat er enkele tranen naar beneden rolden.
“Goed zo,” zei hij. Intussen bleef hij doorslaan, niet zacht, maar ook niet met volle kracht. Gewoon heel regelmatig, elke 3 of 4 seconden een slag. Haar billen stonden in brand en de tranen rolden nu vrijuit over haar wangen.
“Zul je het in het vervolg eerlijk zeggen als er iets scheelt?”
“Ja schat!” riep ze uit. “Echt waar!”
“Goed zo.” Hij stopte even met slaan. Zij stopte niet met huilen, dat ging niet. Het deed zo vreselijk veel pijn, en ze vond ook best wel dat ze het verdiend had.
“Je krijgt er nog 6 of the best.”
Ze schrok, maar knikte dapper. Door het besef dat ze nog even door moest bijten, stopte ze met huilen.
De eerste slag kwam bijna meteen. Hij was héél hard. Ze schreeuwde het uit. Hoe moest ze ooit 6 zo’n slagen opvangen?
De tweede slag kwam zo’n 30 seconden later, net op het hoogtepunt van de pijn. Ze begon weer te huilen. Dit was niet te verdragen, dit deed zo vreselijk veel pijn.
“Alsjeblieft…” smeekte ze, maar toen landde de derde slag al. De vierde slag kwam terecht waar de eerste slag ook terecht was gekomen. Daarna de vijfde. Ze schreeuwde bij elke slag.
Toen wachtte hij even. “De laatste nog. Die is het hardst.”
Ze registreerde zijn woorden nauwelijks meer, wist niet meer wat het betekende. Ze was helemaal verzwolgen door de brandende pijn in haar billen.
Toen landde de laatste slag. Heel hard. Vreselijk hard. Hij overtrof alle vorige slagen.
Ze hing slap in de touwen en huilde. Hij kwam naast haar staan. Wreef over haar haar. Kuste haar natte wangen. En zei: “ik ben trots op je, mijn meisje, helemaal van mij”.
Behalve haar gloeiende billen, gloeide er ook iets van binnen. Trots dat ze van hem was. Zijn meisje. Helemaal. Altijd.