Julia zat achter de computer en had zich zojuist door een hele rij mails heen geworsteld en de nota’s voor die week betaald. Ziezo, dacht ze, Romeo kon tevreden zijn dat alles gedaan was. Er was nog één dingetje wat ze wilde doen en dan zou ze klaar zijn. Ze zoog in gedachten op haar onderlip terwijl ze uitlogde uit haar emailaccount en ‘Romeo‘ invulde in het gebruikersschermpje. Julia voerde zijn wachtwoord in. Ze wist dat het helemaal niet de bedoeling was dat ze dit deed. Romeo had er geen idee van dat ze zijn wachtwoord wist. Maar het was zo voor de hand liggend, hij had hun huwelijksdatum gebruikt. Haar gezicht begon te branden, maar ze was vastbesloten zijn privé-domein te betreden. Ze ademde zwaar toen ze op de button klikte en de mail van Romeo zich opende. Ze liet haar ogen over de lijst glijden en zag dat er zowel zakelijke als privé berichten waren. Haar oog viel op eentje van een juwelierszaak, die ze nieuwsgierig opende. Het betrof een bestelling van een armband. Ze begon te blozen en sloot het programma snel af. Ze sloot de computer af en verliet het bureau om het avondeten klaar te maken.

Ze voelde zich schuldig over wat ze gedaan had. In het begin van hun relatie hadden ze al eens gediscussieerd over het thema ‘privacy’, die ze vervolgens altijd gerespecteerd hadden. Voor Romeo was dit een belangrijk item. Hij had haar privacy nog nooit geschonden. Zijn ouders keken daar vroeger heel anders tegen aan. Privacy bestond niet. zijn moeder runde de huishouding en nam de meeste beslissingen. Julia kookte het eten en toen het bijna klaar was kwam Romeo binnen. Ze aten en voerden een gesprek. Na het eten ging Romeo naar de studeerkamer en Julia ruimde de tafel af en deed de afwas. Ze was net klaar, toen Romeo haar riep vanuit de studeerkamer en haar vroeg bij hem te komen omdat ze iets te bespreken hadden. Ze hing de theedoek op en liep op kousenvoeten door de hal naar de studeerkamer om te zien wat hij wilde. Ze stapte de studeerkamer binnen en schrok van de boze blik die hij haar toewierp.

“Is er iets dat je me wilt vertellen, jongedame?” Hij zat erbij met samengeknepen ogen. Hij had zijn armen over elkaar en fronste zijn wenkbrauwen.

“Nee hoor, schatje. Ik heb geen idee waar je het over hebt. Ik heb alle rekeningen vandaag betaald en het kasboek helemaal bijgewerkt, dus nee, ik weet niet wat je bedoelt”. Ze keek hem aan.

Romeo wenkte haar met zijn wijsvinger en gebaarde dat ze naar zijn kant van het bureau moest komen. Hij wees op het scherm , waar de bewuste email stond. Hij zei alleen maar, “Ik stel voor dat je me onmiddellijk vertelt wat je hebt gedaan, liefje!”

Julia bloosde tot in haar haarwortels en zei dat ze zich niets kon bedenken. Hij antwoordde dat het allemaal geen zin had, omdat hij wist dat ze in zijn emailaccount geweest was. Haar hersenen maakte overuren en ze raakte langzaam in paniek.

“Je hebt zo’n groot probleem, meisje, dat je beter kunt gaan zitten nu je dat nog kunt”, snauwde hij. “Je hebt mijn vertrouwen geschonden en bent in mijn email geweest en hebt mijn berichten geopend! Wat heeft je in godsnaam bezield?” Romeo was woedend en zijn gezicht vertrokken.

Julia opende haar mond om te roepen dat ze onschuldig was, omdat ze zich schaamde voor wat ze gedaan had en liever niet wilde toegeven. Ze opende haar mond, maar een handgebaar van Romeo legde haar het zwijgen op. “Eerst schend je mijn privacy en vervolgens lieg je erover. Wil je het nu nog erger maken voor jezelf? Jij verdient een ongenadig pak op je blote bips, jongedame. Ga naar de kast en haal de paddle, nu!”

Julia liep naar de kast, terwijl de tranen over haar wangen liepen. Ze hoopte dat haar tranen ervoor zouden zorgen dat hij medelijden met haar zou krijgen. Ze opende de kast, pakte de paddle en nam deze met een schuldbewust gezicht mee naar Romeo, die met opgetrokken wenkbrauwen en een uitgestoken hand op haar wachtte. Ze realiseerde zich dat hij haar billen niet zou sparen omdat ze hem bedrogen had en er daarna over gelogen had. Ze liep treuzelend op hem af en reikte hem die verschrikkelijke paddle aan. Het was eentje met een kort handvat, met een 25 centimeter lang, ovaalvormig deel. Ze kende de pijn en het brandende gevoel dat het ding kon veroorzaken.

Romeo zat op een stoel zonder armleuningen en liet Julia vlak voor zich staan. Hij begon haar een standje te geven omdat ze zijn privacy geschonden had en het vervolgens nog erger gemaakt had door erover te liegen. Julia vond het moeilijk Romeo aan te kijken, maar een hand onder haar kin dwong haar dit wel te doen. Julia had zich nog nooit zo klein gevoeld als op dat moment. Zijn blik hield die van haar gevangen. Ze schaamde zich dood dat ze Romeo zo teleurgesteld had. Hij ging maar door. En dit mentale pak slaag was minstens even erg als het werkelijke pak op haar bips wat zou volgen. Romeo wist precies hoe hij haar met zijn woorden moest raken, zonder dat hij zijn stem hoefde te verheffen. Oh, wat had ze hier een hekel aan! En toen kwam het moment van de waarheid.

“Jij gaat een pak voor je billen krijgen zoals je nog nooit eerder gehad hebt, jongedame!”, vervolgde Romeo terwijl hij ondertussen haar spijkerbroek open knoopte en deze tot haar knieën naar beneden deed, om vervolgens zijn vingers achter het elastiek van haar onderbroek haakte en deze dezelfde weg liet volgen als haar jeans. Hij trok haar over zijn knie zodat haar bips omhoog stak en begon haar hard met zijn hand op haar blote billen te slaan, terwijl hij haar ondertussen duidelijk maakte dat snuffelen en liegen verachtelijk en onacceptabele gedragingen zijn.

KLETS! De eerste klap kwam neer op het midden van beide billen. Geen aankondiging, geen waarschuwing. KLETS! Aan de rechterkant en vlak daarna KLETS! op de linkerkant van haar billen. KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! Zonder enige genade kwam zijn hand van links naar rechts neer en vervolgens op de plaats waar haar billen en benen elkaar ontmoeten. KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! Zijn prekende stem bleef de klappen vergezellen. Op het moment dat Julia dacht dat ze het niet langer kon verdragen, stopte hij en trok haar overeind.

Hij droeg haar op de paddle te pakken en in de hoek van de kamer te gaan staan en na te denken over wat haar nog te wachten stond en waarom ze in hemelsnaam bezielde zijn vertrouwen te beschamen. Julia luisterde snikkend en snotterend naar hem. Romeo gaf haar een papieren zakdoekje zodat ze haar neus kon snuiten. Hij boog voorover en trok haar broek en onderbroek helemaal tot haar voeten omlaag en hielp haar eruit te stappen. Julia stond snikkend in de hoek en veegde haar tranen weg met het zakdoekje. Ze wist dat ze fout was geweest en hoopte dat Romeo het niet te zwaar zou opvatten omdat het de eerste keer was dat ze dit gedaan had. Ze hoopte van ganser harte dat het hierbij zou blijven.

“Kom hier,jongedame en neem de paddle mee. Je krijgt nu als een stout klein meisje een pak op je blote bips. Eerst stiekem gedrag vertonen en er vervolgens nog over liegen, is volstrekt onacceptabel. Ben je klaar voor het pak slaag dat je gaat krijgen, jongedame?” Romeo trok zijn wenkbrauw op. Julia knikte en fluisterde, “Ja meneer“. Hij zat op de bank en trok haar over zijn schoot, deed haar benen uit elkaar en sloot één van haar benen op tussen die van hem. Julia legde haar bovenlichaam op de bank en kneep met al haar kracht met beide handen in één van de kussens, om het mogelijk te maken de klappen die zouden volgen, op te kunnen vangen. Romeo schikte haar zo dat haar bips hoog in de lucht stak en deelde haar mee dat ze 20 kletsen met de paddle zou krijgen en dat ze ze één voor één mee moest tellen en haar excuses na iedere klap moest aanbieden.

Toen begon de verschrikkelijke aanval op haar toch al zere en gloeiende billen. KLETS! De eerste klap viel op het midden van haar bips neer. Julia gilde en riep “Eén, dank u meneer, het spijt me!” De pijn trok over haar billen. KLETS! Na KLETS! viel en het huilen van Julia en verontschuldigingen klonken door de kamer. Romeo voelde medelijden in zich opkomen toen hij haar huiverende en donkerrode billen zag, maar hij bleef de paddle neerregenen op haar bips. Het gillen, smeken en tellen was aan dovenmansoren gericht. Hij voelde dat als hij nu niet op zijn strepen zou gaan staan, dat hij de controle zou verliezen en dat het zou leiden tot nog meer snuffelen en liegen. Voor hem was het een kwestie van beschaamd vertrouwen. Punt uit.

KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! De paddle knalde links en recht op haar bips neer en Julia brulde en gilde en telde door en dacht dat ze dit ongenadige pak slaag niet langer kon verdragen. KLETS! Veertien meneer, Het spijt me. Ik zal niet weer snuffelen of liegen. Eerlijk waar! Ik beloof het! Ze jammerde en telde de nog resterende klappen. KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! KLETS! En tot kwam de laatste echoënde KLETS! neer. Julia gilde “20 meneer, het spijt me. Alsjeblieft vergeef me. Ze bleef stijf en huilend over de knie van Romeo liggen.

Romeo wierp de paddle op de bank en hielp Julia overeind. Hij liet haar op zijn schoot zitten en streelde haar gloeiende bips en drukte haar trillende lichaam dicht tegen zich aan. Hij streek door haar haren. Julia huilde en beloofde hem het nooit weer te zullen doen. Ze hoopte dat hij haar na verloop van tijd weer zou gaan vertrouwen. Romeo luisterde naar haar en wiegde haar lichaam zachtjes heen en weer en zei haar dat het vergeven was en dat hij haar weer vertrouwde omdat iedereen fouten maakt. Fouten dienen gecorrigeerd en daarna vergeten te worden.

Julia voelde troost en liefde in deze woorden en terwijl hij haar tegen zich aandrukte beloofde ze hem nog een keer dat ze het nooooit weer zou doen. Ze kon er niet tegen teleurstelling in zijn ogen te zien en zou alles doen wat in haar vermogen lag om te voorkomen dat ze dat nog een keer zou zien.