Daar stond Marieke met haar rode warme billen die de kamer inkeken, haar rokje omhoog en haar slipje rond haar enkels. Marieke zelf had niet meer dan 15 cm zicht, dan hield het op en zag ze niet meer dan de hoek van diezelfde kamer.
 
“Weet je het nog? Je belofte? Hier is het allemaal mee begonnen 6 jaar geleden” dat waren de laatste woorden die Maarten gezegd had voordat hij haar in de hoek zette.

 
Ja, ze wist het nog, daar was het allemaal mee begonnen toen ze haar relatie met Maarten begon.

 
Marieke was toen nog een 18 jarige tiener die niet altijd nadacht voordat ze iets deed. Maarten was de beste vriend van haar oudere broer, Steven. Steven was dol op zijn zusje, ondanks haar koppigheid. Toen Marieke haar eindexamen VWO deed en haar fiets net op die dag een lekke band had en ze al erg laat was had Steven haar met de auto naar school gebracht en gezegd dat ze de terugweg de bus maar moest nemen. 
 
Nadat ze het examen had gedaan was ze nog even op het schoolplein gebleven om samen met wat vrienden het zojuist gemaakte examen te bespreken. Ze hield de tijd niet in de gaten en toen ze er achterkwam dat de bus over 2 minuten haar halte zou passeren moest ze zich haasten naar de bushalte. Helemaal buiten adem zag ze haar bus in de verte wegrijden. Boos trapte ze tegen het bankje in de bushalte aan en smeet haar tas op de grond. “Wat nu? Wachten op de volgende bus?”. Ze liep naar de informatiepaal en zag dat de volgende bus pas over een half uurtje kwam. “Hier ga ik dus mooi niet op wachten!”. Ze probeerde Steven te bellen of die haar kon ophalen bij de bushalte. “Nee, Marieke ik kan je echt niet ophalen, ik kan hier niet zomaar weg, Sorry.” 
 
Daar stond Marieke dan, geen zin om op de volgende bus te wachten. Ze besloot dan maar te gaan liften al was het maar tot aan de stad dan kon ze lekker nog even shoppen voordat ze naar huis ging. Marieke pakte haar tas, liep een stukje van de bushalte vandaan en stak haar duim omhoog bij iedere auto die passeerde en zette nog even een lieve lach op haar gezicht. Na een minuut of 5 stopte er een wagen met een man van middelbare leeftijd en bood haar een lift aan tot aan de stad. Marieke stapte in maar had niet gezien dat Maarten op dat moment ook aan kwam rijden. Steven vond het vervelend voor zijn zusje dat ze daar een half uur moest wachten en had Maarten gebeld en gevraagd of hij misschien de gelegenheid had haar even op te pikken en haar naar huis te brengen. Maarten werkte op nog geen 2 km afstand van Marieke’s school en zag wel even tijd haar weg te brengen.
 
Maarten die al lange tijd een oogje had op Marieke maar haar dat nog nooit had verteld, werd ontzettend boos en bezorgd toen hij zag dat Marieke bij een totaal onbekende man in de auto stapte. “Hoe haalt ze het in haar hoofd? Wat als die man haar helemaal geen lift wil geven maar andere dingen van plan is?” Bij die gedachte begon het bloed in zijn lichaam te koken en volgde hij de auto tot deze in de stad stopte. Marieke bedankte de man en stapte uit. De onbekende man reed weg en Marieke liep richting de winkelstraat, ze kwam echter niet ver. Ineens voelde ze een stevige hand om haar arm. 
 
“Hoe haal jij het in je hoofd om te gaan liften?” vroeg Maarten haar en draaide haar naar hem toe. 
 
“Maarten? Wat doe jij hier?” vroeg ze hem geschrokken. 
 
“Steven belde me, of ik je bij de bushalte wilde ophalen en naar huis brengen, maar dat was geloof ik al niet meer nodig. Je besloot maar even bij een volstrekt vreemde man in te stappen en te hopen dat die man zo netjes was om je ook daadwerkelijk daar te brengen waar jij naartoe wilde? Enig idee hoe gevaarlijk dat is, een jonge aantrekkelijke meid? Alleen?”
 
“Wat maak je je nou druk? Er is toch niets gebeurd?” Marieke werd boos omdat Maarten zich met haar zaken bemoeide en probeerde zich los te rukken uit zijn greep. “Laat me los, Maarten!”
 
“Nee, inderdaad er is niks gebeurd, dus je mag van geluk spreken. Wat als er wel wat was gebeurd?” vroeg hij haar boos terwijl hij haar meenam naar zijn auto.
 
“Nou dan had ik jou toch? Jij hebt alles gezien, dus je had me dan ook vast wel geholpen, toch!” antwoordde ze beledigend. 
 
Zonder iets te zeggen liet Maarten Marieke instappen, sloot de portier en ging zelf achter het stuur zitten en reed weg.
 
“Ik kan heus wel voor mezelf opkomen hoor als iemand IETS had willen doen. Ik heb vaak genoeg met Steven gevochten.” Probeerde ze zichzelf te verdedigen.
 
“Een stoeipartij met je broer is wel iets anders dan een vent die geen goedbedoelde dingen met je wil doen, meisje.” Maarten werd alweer wat rustiger maar was vastbesloten ervoor te zorgen dat ze dit niet nog eens zou doen. Daarvoor hield hij teveel van haar, ook al wist zij dat niet. “Deze jonge dame gaat zo als een klein meisje over de knie voor een stevig pak op haar broek” besloot Maarten en reed naar zijn flat.
 
Toen Marieke merkte dat Maarten haar helemaal niet naar huis bracht vroeg ze hem wat angstig: “Waar gaan we eigenlijk naartoe?” 
 
“Wij gaan even naar mijn flat om even rustig hierover te kunnen praten, Marieke” was zijn antwoord. 
 
“Praten? Hierover? Waar is dat nou weer voor nodig, er is niets gebeurd klaar! Kun je weer omdraaien, ik heb niets meer te zeggen”.
 
Het bleef een poosje stil terwijl Marieke Maarten vragend aankeek. “Maarten? – Hallo! – Contact! – Kun je me naar huis brengen? Anders bel ik Steven wel.” Ze graaide met haar hand in haar tas om haar mobieltje tevoorschijn te halen. 
 
“Doe maar, vertel hem dan ook even wat je zojuist gedaan hebt, ik denk niet dat Maarten er erg blij mee zal zijn en je ouders ook niet trouwens.” Maarten stopte even langs de kant van de weg. “Nou, bel dan! Blijft het tussen ons of zullen we de rest van je familie er maar over informeren?”
 
“Okay! Ik ga wel even mee om te PRATEN, als je dat zo nodig vindt”. Het mobieltje verdween weer in haar tas, ze gooide haar hoofd boos in de rugleuning van de autostoel en sloeg demonstratief haar armen over elkaar. Maarten glimlachte tevreden, wat Marieke niet zag. 
 
“Goed” zei Maarten, toen ze zijn flat binnenstapte en hij de deur achter hen dicht deed. “Wat zei je daarnet in de auto ook alweer? Dat je best voor jezelf kan opkomen?”
 
“Ja, dat kan ik best!” zei ze nog eens. 
 
Zonder iets te zeggen, pakte Maarten haar bij haar arm, trok haar mee door de woonkamer, naar de hal en door naar zijn slaapkamer. Daar duwde hij haar met haar rug op zijn bed en drukte haar polsen stevig op het bed.
 
“Auw, laat me los Maarten!” begon ze boos te schreeuwen en te vechten. 
 
“Nou, laat dan maar eens zien dat je voor jezelf op kan komen, vecht je dan maar eens los uit mijn greep”.  
Wat Marieke ook probeerde ze kon niet los komen uit zijn greep, of wilde ze misschien niet loskomen uit zijn greep? Marieke was ook al jaren verliefd op Maarten maar ook zij had het nog nooit eerder durven te vertellen. 
 
“Dit stoere meisje lijkt toch iets minder sterk dan ze zelf had gedacht? Niet waar, Marieke?” Maarten keek Marieke diep in haar ogen en wachtte op haar antwoord. 
 
“Alsjeblieft! Maarten, laat me los!” Smeekte ze hem terwijl ze nog steeds los probeerde te komen. 
 
Maarten trok Marieke overeind maar liet haar niet los. Hij ging op het bed zitten, leidde Marieke naar zijn rechter been en trok haar vervolgens over zijn knie. “Aaah, Maarten?! wat doe je?” Geschrokken probeerde ze weer overeind te komen, maar de grootste schok moest nog komen. Die kwam toen zijn hand keer op keer op haar spijkerbroek neerdaalde en haar billen in brand zette. KLETS – KLATS – KLETS
 
“Auw Maarten, stop alsjeblieft! Ik ben geen klein kind meer, auw!” Ze lag als een wilde kat te vechten en te draaien om de klappen te ontwijken. KLETS – KLATS – KLETS. Maarten hield haar echter goed in bedwang en kon zo mooi zijn plannetje uitvoeren zoals hij het in gedachte had … een stevig pak op haar broek zodat ze inzag dat ze fout was en zichzelf wel in gevaar had kunnen brengen, net zolang tot ze hem zou smeken op te houden en zou beloven nooit weer te liften. KLETS – KLATS – KLETS. 
 
Marieke werd wanhopig toen alle pogingen om los te komen uit zijn greep en te ontsnappen aan al die steeds harder neerkomende klappen mislukte, dat ze uitbarstte in tranen. Maarten stopte met slaan, legde zijn hand op haar onderrug en vroeg haar of ze begreep waarom ze daar zo lag.
 
Marieke huilde en huilde. Maarten gaf haar even de tijd om zijn vraag te beantwoorden. Toen er geen antwoord kwam, zette hij het pak slaag voort. KLETS – KLATS – KLETS
 
“Auw, stop Maarten, alsjeblieft, stop”. Ze lag slap over zijn knie, haar verzet was gestopt. Nogmaals vroeg Maarten haar of ze begreep waarom ze een pak op haar broek kreeg. 
 
“Ja haa ” huilde ze. KLETS – KLATS – KLETS
“Vertel dan maar eens waarom.” Maarten stopte weer.
“Omdat – omdat ik ben gaan liften.” bracht ze al huilend uit.
“En?” vroeg hij. KLETS – KLATS – KLETS
“En, wat? Maarten?” Ze begreep niet dat Maarten op een wat uitgebreider antwoord wachtte.
“Nou, wat dacht je van me te vertellen WAAROM je niet mag liften?” KLETS – KLATS -KLETS
“Auw – omdat het – snik – gevaarlijk is – auw – stop nou!”
“Ja, juist ja, omdat het gevaarlijk is!” KLETS – KLATS – KLETS
“Omdat die vent je had kunnen verkrachten, Marieke” KLETS – KLATS – KLETS “Omdat hij je … je wel had …” Maarten werd misselijk van de gedachte alleen al dat hij haar kwijt had kunnen raken. Hij trok haar overeind, zette haar op het bed naast hem en keek in haar betraande ogen. Hij nam even de tijd om zelf rustig te worden en zei haar toen: “Meisje, er zijn te veel mensen die van je houden, je kan jezelf niet op deze manier in gevaar brengen, dat kan je je ouders niet aan doen, Steven niet aandoen en …” even was het stil “en mij ook niet aan doen, Marieke. Ik hou van je, ik wil je niet kwijt.” Nu stonden ook de tranen bij Maarten in zijn ogen. 
 
“Maarten?” Marieke was helemaal verrast over zijn laatste woorden. “Jij houdt van mij? Ik … ik dacht altijd dat je me maar het vervelende eigenwijze zusje van Steven vond”.
 
“Wel nee, ik houd wel een beetje van eigenwijze meisjes en ik weet er ook wel raad mee.” plaagde hij haar. 
 
“Ja, dat heb ik gemerkt” zei ze terwijl ze even over haar broek wreef.
 
“Beloof me dat je het nooit weer zal doen, Marieke, anders zullen je billen er van lusten! En dan gaat die broek ook uit, op je blote billen zul je krijgen.” zijn stem was rustig maar er klonk een vastberadenheid in hem.
 
Marieke bloosde toen ze dat hoorde, haar billen bloot? Het pak slaag had pijn gedaan maar ze had er wel een goed gevoel bij, het voelde Okay.

“Ja dat beloof ik je Maarten, ik zal nooit weer liften”.

“Ja dat beloof ik je Maarten, ik zal nooit weer liften”.  Het hele verhaal van die eerste keer kwam als een film voorbij. Marieke stond nu al zeker 15 minuten in de hoek.  Ze had haar belofte vandaag verbroken, tranen liepen weer over haar wangen. Hij had haar destijds uit liefde gestraft en dat deed hij nu ook weer.
 
De auto van Marieke moest vandaag voor een APK-keuring naar de garage. Maarten had haar naar haar werk gebracht maar zou vanmiddag een late vergadering hebben zodat hij haar niet op kon halen en zij dus weer met de bus naar huis moest gaan. Weer had ze de bus gemist en weer had ze geen zin om zo lang te wachten op de volgende.

De vergadering van Maarten duurde minder lang dan hij had verwacht, zodat hij haar toch op kon halen. Hij wilde haar verrassen bij de bushalte maar wederom werd hij verrast door haar onnadenkendheid. Deze keer had hij niet aangekeken hoe ze met deze onbekende man meeging. Hij toeterde hard en lang tot Marieke, die nog maar net in de auto zat, had omgekeken en maar vlug was uitgestapt. Meteen wist dat ze fout bezig was geweest, met haar hoofd naar beneden liep ze naar de wagen van Maarten en stapte in. “Het spijt me” zei ze nog voordat er een stilte ontstond die aanhield tot ze thuis waren.
 
“Het heeft geen zin om je nu te straffen, Marieke, dat begrijp je toch?” had Maarten gezegd. “Ik wil er eerst even goed over nadenken en zal er na het eten op terugkomen.”
 
“Ja, ik begrijp het, Maarten. Ik zal wel koken vandaag”. Had ze geantwoord, als ze zelf ging koken was ze tenminste bezig en ging de tijd wat sneller voorbij.
 
Maarten had zich teruggetrokken in de studeerkamer en Marieke was gaan koken. De tranen stonden in haar ogen toen ze het eten klaarmaakte. Het liefst had ze nu al een preek gekregen en haar straf maar ze begreep best dat Maarten hier wat meer tijd voor nodig had. Ze had tenslotte een belofte verbroken, zich weer in gevaar willen brengen en dat allemaal vanwege een half uurtje.
 
Na het eten werd Marieke naar de hoek gestuurd om na te denken over haar fout. Ze had dat allang gedaan tijdens het eten koken en tijdens het eten en iedere minuut die ze langer in die hoek stond voelde ze zich steeds verdrietiger. Tegen de tijd dat Maarten haar over de knie legde en haar billen eerst goed opwarmde lag ze al te hardop te huilen.
 
“Je had me beloofd nooit weer te gaan liften, jezelf niet weer in gevaar te brengen daarmee. Het is te gevaarlijk meisje. En ik zal je dat vandaag dubbel en dwars duidelijk maken”. Deze woorden werden met kracht benadrukt door een regen aan slagen die op haar blote billen neerkwamen. Marieke had zich vanaf de eerste klap al overgegeven en liet ieder woord en iedere klap goed tot haar doordringen. Ze was boos op zichzelf en vond iedere straf die Maarten nu voor haar in petto had terecht.
 
Toen haar billen warm en rood waren had hij haar nogmaals in de hoek gezet. Marieke hoorde hem van alles doen, de kamer in en weer uit. Ze durfde niet om te kijken of over haar billen te wrijven. Ze wist ook wel dat dit niet alles was, dat dit slechts een opwarmertje was en dat de echte straf nog moest komen. Het duurde lang voordat hij achter haar kwam staan en haar rokje helemaal naar beneden schoof en Marieke tegelijkertijd uit het rokje en haar slipje hielp. Ook haar T-shirt ging uit en tenslotte haar BH.
 
Maarten had haar in het midden van de kamer gezet en was een paar keer om haar heen gelopen en bekeek haar van top tot teen. Marieke voelde zich erg kwetsbaar, zo helemaal naakt. Ze huilde zacht. Dat was ook de bedoeling van Maarten geweest, haar tonen hoe kwetsbaar ze als vrouw kan zijn tegenover een sterke man.
“Weet je waarom je nu gestraft wordt, Marieke?” zijn stem was kalm.
“Ja, Maarten, ik heb door te gaan liften mezelf in gevaar kunnen brengen en ik heb mijn belofte aan jou gebroken.” Marieke’s stem was alles behalve kalm geweest, ze trilde en het was nog wel een warme zomerdag.
 
Maarten nam Marieke mee naar de eettafel daar had hij wel 5 strafinstrumenten neergelegd. Vragend keek Marieke Maarten aan. “Nee liefje, ik ga ze niet allemaal gebruiken vandaag.” Beantwoordde Maarten Marieke’s vragende ogen. “Jij kiest hier 2 instrumenten uit waarvan jij denkt dat die voldoende zijn om ervoor te zorgen dat je niet nog eens dezelfde fout gaat maken, met het ene instrument straf ik je omdat je jezelf in gevaar hebt gebracht en met de ander straf ik je omdat je je niet aan je belofte hebt gehouden. Ik raad je aan een serieuze keuze te maken anders kies ik nog een derde instrument uit.”
 
“Auw!” dacht Marieke. “Ik zal dus maar een juiste keuze maken”.
Maarten leerde Marieke op deze manier nog een derde les. Eerst nadenken, dan doen.
 
Marieke liet haar ogen over de 5 strafinstrumenten gaan: de riem, het rietje, de HEMA-paddel, de tawse en de kledingborstel. Ze pakte de tawse en legde deze aan de kant en vertelde Maarten dat ze deze niet koos omdat de tawse wel pijnlijk is maar het na-effect te klein om de boodschap te laten hangen. Ook de riem werd al vrij snel aan de kant gelegd, daar was ze niet zo heel bang voor tenzij het langer en sneller op haar billen neerkomt. Vervolgens pakte ze de HEMA-paddel, gaf deze aan Maarten en zei “deze is voor het verbreken van de belofte, je weet dat ik dat ding vrees, dus lijkt me dit het meest geschikte instrument voor deze straf.”
 
Nu lagen er nog 2 instrumenten waaruit ze moest kiezen, “Ik weet het niet meer, ze zouden allebei geschikt kunnen zijn, kies jij maar”
“Nee, liefje jij kiest ik beoordeel je keuze alleen maar”.
Marieke wist het niet, het rietje gaf een gemene snijdende pijn, de kledingborstel was ongenadig, snel en hard. Ze deed haar ogen dicht en wilde er één blind kiezen, zodat zij de keuze zelf niet hoefde te maken. Maarten had het direct in de gaten en hield haar hand tegen.
 
“Marieke, waarom denk je dat ik je deze opdacht geef? Om je te stangen? Nee, meisje, om je te leren eerst na te denken over wat je gaat doen. Eerst goed overwegen, voordelen tegenover de nadelen, dan pas kiezen”. Maarten bleef rustig en besloot Marieke te helpen bij haar keuze. “Vertel me eens, wat doet het rietje met je?” Vroeg hij haar kalm.
 
“Het rietje is gemeen, bijt, iedere slag brand lang na” dreunde ze op.
“En de borstel?”
“Dat is zo moeilijk om te omschrijven, doordat de borstel snel en hard op mijn billen neerkomt vind ik het altijd zo moeilijk om die klappen op te vangen, ik word dan wanhopig.”
“En hoe zit het met het na-effect van beide instrumenten? Welke boodschap blijft beter hangen?”
“Ik denk die van de borstel.” Antwoordde Marieke en pakte de kledingborstel en gaf deze aan Maarten. Het rietje legde ze bij de riem en de tawse.
 
“Goed” zei Maarten hij schoof één stoel onder de tafel vandaan en ging daar op zitten. “Kom dan maar weer over de knie liggen en vertel mij eens waarom je vanmiddag koos voor liften in plaats van wachten op de volgende bus”. Marieke liet zich over zijn schoot vallen en antwoordde: “Ik … ik weet het niet zo goed. Ik had niet zo veel zin om in die hitte te moeten wachten, ik was moe en wilde graag naar huis.”
 
Maarten liet de haarborstel snel en hard op haar billen neerkomen, Marieke schreeuwde het uit. Wanhopig lag ze te spartelen over zijn schoot en moest moeite doen geen hand naar achteren te doen om haar billen te beschermen. Intussen begon Maarten haar ook streng toe te spreken. “Liften … Marieke … is gevaarlijk. Dringt dat tot je door?”
 
<p>”Ja haa. Auw.” Veel meer dan dat kon ze op dit moment niet uitbrengen.
“Hoe lang zou je hebben moeten wachten op die volgende bus?”
“Een … aahaa … half uurtje auwwww!”
“En is dat halve uurtje je veiligheid en een paar zere billen waard?”
“Neeee. Auww STOP!”
“Niet? is het je dat niet waard? Gek, waarom beslis je dan toch om te gaan liften?”
“Ik heb … auw … er niet over … auw nagedacht.”
 
<p>Maarten stopte even.
“Je hebt er niet over nagedacht?”
“Nee” jammerde Marieke.

“Jij denkt niet na als je bedenkt dat je geen zin hebt om te wachten … dat gebeurt gewoon … je loopt gewoon naar de stoeprand, steekt gewoon je duim omhoog en stapt zonder na te denken bij iemand in de auto?” Maarten was niet van plan het haar makkelijk te maken.
“Nee … ik … ik … wilde niet gaan liften … maar die hitte … ” stamelde Marieke.
“Je hebt er dus wel over nagedacht? althans het is wel door je hoofd gegaan die gedachte?” Weer viel de borstel 10x snel en hard op haar billen neer.
“Ja … ik heb er bewust voor gekozen wel te gaan liften, sorry ik had het niet mogen doen” Marieke lag nu hard op te huilen nu ze besefte dat ze Maarten de waarheid verteld had en hij dus nog wel eens bozer kon worden dan hij al was.
“Dat valt me dan vies van je tegen, meisje.” De borstel bewerkte nu ook de zijkant van haar billen zodat deze van alle kanten donker rood werden.
 
Maarten stopte weer. Zette Marieke op haar benen en vroeg haar voorover te buigen en haar handen op de zitting van de leuning te zetten. Marieke deed gehoorzaam wat haar gevraagd werd en kon alleen maar hopen dat het voorbij was.
 
“Je gaat er 20 met de paddel krijgen, je blijft netjes staan, zo niet dan beginnen we opnieuw. Begrepen?”
“Ja.” huilde ze.
“Je hoeft niet mee te tellen” Daar was Marieke al heel blij om.
 
PATS!
Dat was de eerste gemene klap. Ze haatte die HEMA-paddel zo. Maar gelukkig kwam die ook slechts voor grote misstappen uit de kast. En dit was er een van, dat wist ze.
PATS, PATS. “Aauuwww ooowww” danste Marieke licht op en neer bij ieder klap die op haar billen neerkwam.
De borstel had haar billen al zo in brand gezet dat deze HEMA-Paddel ondraaglijk was. Marieke had zoveel moeite om op haar plaats te blijven staan dat ze bij de 8 smeekte of Maarten op wilde houden.
Maarten zag aan haar houding dat 20 te veel zou worden en besloot er nog 3 te geven.
“Heb je je lesje geleerd vandaag Marieke?” PATS.
“Aauuw, ja, dat heb ik, ik zal nooit weer liften”
“Eerst nadenken dan doen?” PATS.
“Aauuuwww, ja, ik zal voortaan mijn verstand gebruiken en niet mijn gevoel. Ik … ik kan niet meer Maarten, echt niet”
PATS. Zelfs Maarten kon niets meer uitbrengen, hij wilde nu alleen nog maar zijn vriendin in zijn armen nemen.
 
Hij legde de paddel op de tafel, hielp Marieke overeind en tilde haar op. Marieke lag helemaal slap in zijn armen toen hij haar naar boven droeg en haar op haar buik op het bed neerlegde en er zelf naast ging liggen. Zachtjes streelde hij met zijn hand over de gloeiende billen van Marieke. “Ik hou van je meisje.” Marieke huilde wel zeker 10 minuten lang omdat ze wist dat Maarten haar uit liefde had gestraft.