Gina loopt fluitend het huis door. Het is een heerlijk weekend geweest Het was gezellig om alle ouders weer te zien en zondagavond heeft ze kort nog even gebeld met Shirley. Vandaag gaat ze naar haar toe. Eerst doet ze met Adeleine een rondje door het huis en eind van de ochtend heeft ze bij Shirley afgesproken. 

‘Adeleine? Kan je even helpen? Ik snap maar niet waarom die wasmachine niet doet wat ik wil.’

Adeleine steekt haar hoofd op het hoekje. ‘Wat is er aan de hand?’

‘Waarom zijn er zoveel opties? Bij mam had ik gewoon een knop voor het aantal graden en dat was het. Ik wil dat beddengoed aanzetten, maar als ik dat programma kies kan hij niet aan.’

‘Het is eigenlijk heel simpel. Van links naar rechts. Eerst het programma, dan temperatuur en als laatst heel of half kiezen. Dan kan je hem aandoen.’

Gina zucht. ‘Dank je wel. Vind je het echt niet erg dat ik wegga?’

Adeleine rolt met haar ogen. ‘Jij begrijpt het principe van de hulp niet echt geloof ik. Al laat je me alles doen en ben je de hele dag weg. Het maakt niet uit.’

‘Ja, maar ik moet toch van je leren. Zorg wel goed voor jezelf hè. Eten, drinken, alles pakken hoor.’

Adeleine lacht. Ze zal het nooit echt leren, omdat het niet in haar zit. Hopelijk treft ze in het volgende gezin net zulke goede werkgevers als deze lieve mensen. 

Gina checkt voor de tiende keer hoe ze eruit ziet en doet dan haar jas aan. ‘Weet je zeker dat je gaat lopen? Ik kan een taxi bellen.’

‘Nee ik vind het niet erg om even te wandelen. Heerlijk juist. Succes en tot later. Bellen hoor als er iets is.’

En weg is ze. Vrolijk loopt ze naar de weg. Het is rustig dus ze kan zo oversteken naar het voetpad. Het is een zachte winterdag dus het is zeker geen straf om naar Shirley te lopen. 

Een tikkeltje zenuwachtig drukt ze op de bel van het grote huis. Oscar heeft een hele andere smaak dan Jonas. Shirley doet open. ‘Kijk nou! Wat zie je er goed uit Shir. Jeetje wat ben jij ineens volwassen.’

Er verschijnt een grote glimlach bij Shirley op het gezicht. ‘Kom binnen, kom binnen. Jij bent anders ook geen meisje meer hoor.’

Als Gina haar jas heeft opgehangen vliegt ze Shirley om de hals. Wat is het fijn om elkaar eindelijk weer te zien. ‘Hoe was jullie reis? Heb je genoten?’

Shirley schenkt twee koppen thee vol en schuift Gina een gebakje toe. ‘Het was fantastisch. Het voelt zo vertrouwd met Oscar en hij is zo lief en gezellig. We hebben gewandeld, vaak ergens wat geluncht en gedineerd en vooral veel gepraat om elkaar beter te leren kennen. Ik denk echt dat we heel goed bij elkaar passen. Niet zoals de meeste huwelijken van onze stand. Wat wij hebben is uniek.’ Iets in de toon van haar stem bevalt Gina niet zo. Alleen kan ze er niet goed de vinger op leggen wat het nu is.

‘Zeker nog geen pak op je billen gehad brave huisvrouw.’

Shirley bloost en kijkt naar buiten. ‘Wel? Shirley toch. Dat had ik niet van jou verwacht.’

‘Oscar is nog traditioneler dan jouw vader dus dan kan je je wel indenken hoe dat gaat.’

Als Shirley opstaat om de gebaksbordjes weg te brengen loopt Gina achter haar aan. ‘Jeetje Shir, wat vervelend. Wat had je in hemelsnaam gedaan dat je op jullie huwelijksreis hem boos gemaakt had?’

‘Hij vond mijn blouse te modern. Toen ik vroeg wat hij er niet goed aan vond zag hij dat als tegenspreken. Ik denk dat het hele hotel heeft gehoord hoe ik er van langs kreeg met de borstel. Maar daar kan jij over meepraten toch.’

Shirley steekt haar neus in de lucht. Gina voelt zich enigszins gekwets, maar probeert het luchtig te houden. ‘Nou ben jij gewoon heel volgzaam en lief dus ik verwacht niet dat jij vaak gestraft zal worden. Maar ik denk dat ze ons perfect gematcht hebben. Jonas is compleet anders dan Oscar en ik denk dat we bij onze mannen op onze plek zijn. Ik vind jullie leuk samen voor zover ik dat kan beoordelen en ik vind dat Jonas en ik ook heel goed bij elkaar passen.’

Shirley lacht schamper. Dat negeert Gina maar even, maar het voelt niet prettig.  

‘Oscar is ook heel romantisch hoor en hij is ook heel zachtaardig, maar hij heeft zijn standpunten. Volgens hem is Jonas strenger en hij denkt dat jij het heel zwaar zal krijgen. Jullie huwelijk zal echt een standenhuwelijk zijn. Zoals jouw ouders eigenlijk.’

Het steekt een beetje. Gina krijgt het gevoel dat Oscar een heel verkeerd beeld van haar heeft. ‘Is hij echt zo streng als Oscar beweert?’

Onverschillig haalt Gina haar schouders op. ‘Als ik hem moet vergelijken met iemand die een redelijke vraag bestempeld als tegenspreken dan zie ik mijn echtgenoot als een hele redelijke, milde man.’

Dat kwam er gemener uit dan bedoelt. Shirley blijft stil en de sfeer is gespannen. 

‘Ik denk dat ik verliefd ben.’ Zegt Gina in een poging de spanning te doorbreken.

Shirley trekt een wenkbrauw op. ‘Jij? Op Jonas?’ Er klinkt flinke spot door in haar stem. 

Gina probeert haar tranen weg te slikken. ‘Weet je Shirley, wij hebben nog nooit ruzie gehad en er is nog nooit een moment geweest dat ik het niet prettig vond om bij je te zijn. Als het getrouwde leven ons dit brengt dan begin ik mij af te vragen of die man van jou wel de juiste is voor jou. Het is overduidelijk dat hij een mening over mij heeft en dit projecteert op jou. Fijne dag en ik hoop dat het de volgende keer een stuk gezelliger is. Als er al een volgende keer komt.’

Zo snel als ze kan loopt Gina de deur uit. Pas als ze buiten is en een zijstraat ingelopen is doet ze haar jas aan. Meteen komen alle emoties eruit. Trillend en snikkend leunt ze tegen een muur. Gina haalt een paar keer diep adem en veegt boos haar tranen weg. Met snelle tred loopt ze terug naar huis. Een verbaasde Adeleine komt haar tegemoet als ze de voordeur hoort. ‘Wat ben jij snel terug.’

Dan ziet ze het betraand gezicht van Gina. ‘Och jeetje wat is er aan de hand? Is er onderweg iets gebeurd? Kom geef je jas.’

Ze pakt de jas van Gina aan en neemt de opnieuw huilende Gina mee naar de woonkamer. ‘Vertel eens waar je zo’n verdriet van hebt.’

Gina neemt dankbaar een zakdoek aan. ‘Het was helemaal niet gezellig. Shirley was heel afstandelijk en heel erg uit de hoogte. Dat ken ik helemaal niet van haar en ik ben weggelopen. Ik was zo gekwetst.’

Adeleine pakt haar hand en knijpt er bemoedigend in. ‘Wat ontzettend naar. Ik zou ook verdrietig zijn. Kan ik wat voor je doen?’

Gina knikt. ‘Wil je mijn telefoon pakken? Ik wil Jonas bellen.’

Adeleine geeft haar de telefoon en laat haar even alleen, zodat ze ongestoord kan bellen. 

Zodra ze Jonas hoort aan de andere kant van de lijn begint ze weer met huilen. 

‘Och jeetje lieverd is er wat gebeurd? Zal ik naar je toe komen?’

De verleiding is groot om ja te zeggen, maar ze wil het niet van zijn werk houden. ‘Nee dat hoeft niet het was gewoon heel rot bij Shirley en ik weet niet wat ik nu moet doen.’

Jonas blijft even stil. ‘Vertel het maar lieverd, ik ben even alleen gaan zitten zodat ik alle aandacht voor je heb.’

‘Ik vind dat ik heel respectvol bleef ook al was ik het oneens over een beslissing van Oscar. Het is niet aan mij om daarover te oordelen, maar Shirley deed ronduit respectloos en neerbuigend over ons. Ik kreeg heel erg het gevoel dat Oscar een mening over mij heeft en die overbrengt op Shirley. We hebben nog nooit ruzie gehad, maar ik kan me niet voor schut laten zetten, zelfs niet door Shirley. Het was gewoon heel naar.’

Het blijft weer stil. ‘Sorry ik wil helemaal niet jouw broer ergens van beschuldigen, maar zo kwam het over.’

‘Alsjeblieft meisje, verontschuldig je niet. Dat is niet nodig. Ik vind het heel erg voor je dat het zo gelopen is. Jullie hebben elkaar zo gemist en dan is het weerzien niet bepaald wat je voor ogen had. Hebben jullie erg ruzie gemaakt?’

Gina snuit even haar neus. ‘Nee helemaal niet. Ik ben opgestaan en heb gezegd dat ik hoop dat het de volgende keer gezelliger is, maar dat als ze de mening van haar man overneemt dat er dan geen volgende keer komt. Helemaal letterlijk zo zei ik het niet, maar het kwam daar wel op neer. Ook heb ik gezegd dat als haar man zo duidelijk een mening vormt over iemand die hij niet kent dat ik betwijfel of het dan wel zo’n geschikte man is.’

Er klinkt een lach. ‘Sorry het was niet de bedoeling om te lachen, maar ik denk dat je daar een hele slechte eigenschap van mijn broer blootlegt. Vanavond praten we er verder over. Maak je niet te druk oké? Probeer te ontspannen. Ga anders even met Adeleine een stuk wandelen of iets leuks doen.’

Gina zucht diep. ‘Fijn dat je even naar me geluisterd hebt.’

Jonas kijkt met een schuin oog naar zijn agenda. Een uurtje eerder weg moet geen probleem zijn. ‘Ik ben blij dat je me gebeld hebt. Tot later lieverd.’

Het kriebelt aangenaam van binnen als hij dat zegt. ‘Tot later lieve Jonas.’

Nog snikkend loopt ze naar de keuken om Adeleine te zoeken. ‘Wil je me leren hoe je die koekjes bakt waar je het laatst over had?’

Verschrikt veert Adeleine op. Ze had haar niet aan horen komen. ‘Gelukkig kijk je een stuk minder sip. Gaat het weer? Koekjes bakken, leuk! Ik stem voor!’

Gina lacht. Ze heeft nog nooit iemand ontmoet die zoveel praat als Adeleine.

Het is erg gezellig om zo samen te bakken. Adeleine leert haar de lievelingskoekjes bakken van Jonas en omdat het zo gezellig is en ze de smaak te pakken hebben leert Gina haar het succesrecept van haar citroentaart.

Door alle gezelligheid en plezier hebben ze geen benul van de tijd. Als de taart helemaal klaar is en de koekjes in het blik gedaan zijn schrikken ze dat het al eind van de middag is. Samen maken ze de keuken weer toonbaar. ‘Ik maak het hier wel af, zet jij even de droger aan?’

Als Adeleine naar het washok vertrokken is gaat Gina op zoek naar iets waarin ze de taart voor Adeleine in kan doen. Als ze de voordeur hoort kijkt ze verbaasd op de klok. Zou dat haar schoonmoeder zijn die onaangekondigd langskomt? Nee die zal aanbellen. 

Jonas loopt haar tegemoet. ‘Goedemiddag schoonheid.’

Gina kruipt dicht tegen hem aan. ‘Wat ben je vroeg. Is er iets gebeurd?’

‘Nee, ik ben eerder thuisgekomen om lekker bij jou te zijn. Wat ruikt het hier trouwens heerlijk.’

Adeleine komt ook weer de keuken in. ‘Huh Mijnheer wat bent u vroeg.’

Jonas lacht. ‘Goedemiddag Adeleine. Ik ben lekker op tijd thuis. Maar hebben jullie gebakken samen?’

‘Ja Adeleine heeft mij geleerd hoe ik jouw lievelingskoekjes maak en ik heb haar mijn beroemde citroentaart geleerd. Maar die maak ik nog wel een andere keer, deze is voor haar.’

Jonas geeft Gina een dikke kus. ‘Ik ben blij dat jullie je hebben vermaakt. Ga jij ook lekker naar huis Adeleine, ik betaal je gewoon je normale uren. En hier, neem je vrouw lekker uit eten vanavond.’ Hij steekt haar een envelop toe. 

Adeleine krijgt een kleur. ‘Nee hoor dat kan ik niet aannemen hoor echt niet. Niet doen hoor ik doe gewoon mijn werk en zoveel gewerkt heb ik vandaag niet en.’

Ze houdt even in als ze de stenge blik van Jonas ziet. ‘Ga je die envelop nog aannemen of moet ik eerst nog even wat anders doen?’

Verlegen neemt ze het aan. ‘Dank u wel. Ik weet niet wat ik moet zeggen Mijnheer. Ik ben sprakeloos.’

‘Bel je vrouw op dat je eraan komt en dat jullie uit eten gaan. En nu lekker gaan, want ik heb het nodige te bespreken met mijn vrouw.’

Adeleine zwaait en rent snel de deur uit. Gina loopt met Jonas naar de woonkamer en gaat lekker tegen hem aanzitten. Hij slaat een arm om haar heen. ‘Ik heb even met mijn broer gesproken. Nou ja, eigenlijk niet even maar een hele tijd. Ik heb verteld wat voor een fantastische vrouw jij bent en hoe blij ik ben dat jij in mijn leven bent. Ook heb ik hem duidelijk gemaakt dat het niet goed is om invloed uit te oefenen op de band tussen jou en Shirley. En nu wil ik heel graag weten wat Shirley precies tegen jou heeft gezegd waardoor je zo overstuur was.’

Het raakt haar dat Jonas zo in de bres gesprongen is voor haar. ‘Wat lief dat je met hem hebt gepraat. En dat je dat over mij gezegd hebt.’

Jonas streelt haar gezicht. ‘Ik heb alleen maar de waarheid gezegd, niets meer en niets minder. Nu wil ik antwoord op mijn vraag, want die ontwijk jij om Shirley te beschermen. Zie, ook dat siert je. Ondanks dat ze je gekwetst heeft bescherm je haar nog.’

Vertwijfeld staart Gina naar de grond. Waarschuwend knijpt hij in haar hand. ‘Nou ze had allemaal van die opmerkingen die zeer deden. Alsof ze me naar beneden wilde halen. Ook deed ze alsof haar huwelijk en match helemaal perfect is en door de dingen die ze zei leek het alsof ze ons huwelijk naar beneden wilde halen. Dat ons huwelijk vergelijkbaar is met dat van mijn ouders. En toen ik uiteindelijk zei.’

Er valt een stilte. Jonas geeft haar even de tijd. ‘Wat zei je lieverd?’

‘Ik zei dat ik denk dat ik verliefd ben. Toen lachte ze heel neerbuigend en vroeg ze of ik verliefd was op jou. Met een toon alsof het dan wel op iemand anders moet zijn.’

Ze gaat steeds zachter praten. Het voelt alsof ze haar vriendin verraadt en tegelijk een bekentenis doet naar haar echtgenoot.

Opgelucht haalt Jonas adem en hij knijpt haar haast fijn. ‘Ik ben blij dat jij dezelfde kriebels voelt.’

Verbaasd kijkt ze hem aan. Dan drukt hij een dikke zoen op haar mond. ‘Ik eh weet even niet wat ik moet zeggen.’

‘Je hoeft niks te zeggen lieverd. Ik ben gewoon blij dat we hetzelfde voelen. Ik denk dat het heel moeilijk zou worden als ik liefde voor jou ontwikkel en jij niet voor mij.’

Gina lacht. ‘Als ik bij je ben dan voelt het helemaal perfect, maar zodra je weg bent dan voel ik alle dwarsheid en weerstand weer optrekken.’

‘Daar hebben we mijn grote vriend voor.’ Hij knikt lachend naar de schouw waar de lat prominent pronkt. 

‘Maar even terug naar Shirley. Ik ben ontzettend trots op je dat je geen scène hebt getrapt en dat je heel netjes en duidelijk je uitgesproken hebt. Als jij zo tegen iemand had gesproken zoals zij tegen jou heeft gedaan dan had ik ervoor gezorgd dat je dagen niet zou kunnen zitten. Je hebt je eigenlijk een beetje te veel laten kwetsen. Dat zegt wat over hoeveel je geeft om Shirley. Ik ben echt ontzettend trots op je.’

Dan beseft Gina dat als Oscar hoort hoe Shirley zich heeft gedragen dat hij haar daar ook op zal aanspreken. Er draait zich een knoop in haar maag. Straks wordt Shirley gestraft door haar. ‘Wat is er Gina, wat kijk je ineens bang.’

Haar schouders beginnen te schokken. De tranen stromen over haar wangen. ‘Straks wordt Shirley misschien gestraft door mijn geklik.’

Jonas pakt haar schouders beet en dwingt haar hem aan te kijken. ‘Ik mag hopen dat ze gestraft wordt. Het is geen klikken. Als je dit voor me achtergehouden had en ik had hier later achter gekomen dan had ik jou gestraft. Niemand mag jou ooit zo behandelen. Zelfs je beste vriendin en schoonzus verdient daarvoor een ongenadig pak slaag. Al praat zij honderd keer zo tegen jou, dan verwacht ik dat jij dat ook honderd keer tegen mij verteld.’

Gina werkt zich los uit zijn greep om weer lekker tegen hem aan te kunnen kruipen. Hij troost haar en ze laat alles even op zich inwerken. Wat een dag. Het had in haar voorstelling zo anders kunnen lopen.

‘Zullen we samen koken?’

Verbaasd kijkt ze naar hem op. ‘Samen?’

Jonas lacht om haar verbaasde gezicht. ‘Ja ik kan helemaal niet koken en het lijkt mij wel leuk om samen te doen. Aangezien jij heerlijk bakt en kookt denk ik dat jij het meest geschikt bent om het mij te leren.’

Met een verbeterd humeur springt Gina op. ‘Nou aan de slag dan maar!’

Voorzichtig knoopt hij haar schort vast. Gina geniet van zijn aandacht. ‘Deze groenten moeten allemaal gesneden worden. Daar beginnen we mee.’

Ze schuift hem een mes en een snijplank toe. ‘Jij bent wel van de groente zeg. Ik heb nooit zoveel groente gegeten als nu met jou.’

Gina lacht. ‘Kletsen en werken tegelijk hoor, anders staan we hier vanavond nog. Gezond eten is belangrijk. En het is ook gewoon heel lekker. Ik kan niet wachten tot ik het gewoon allemaal weer uit de tuin kan halen.’

Met enige aanwijzingen en bijsturingen snijdt hij de aubergine en courgette. Gina doet de rest. Het gaat bij haar een stuk sneller. ‘Het is belangrijk dat je de pan eerst goed heet laat worden en je moet je aandacht erbij houden. Op mijn teken kan je de ui en knoflook in de pan doen.’

Jonas bekijkt haar aandachtig. ‘Waar zit je met je gedachte? Ik zei nu.’

Betrapt! Hij doet vlug wat ze vraagt. Onhandig roert hij wat in de pan. Hoofdschuddend pakt ze zijn hand. ‘Kijk zo moet het. Dan krijg je ook geen lamme arm.’

De rest van de ingrediënten doet ze erbij en dat laat ze zachtjes garen. In een andere pan bakt ze gehaktballetjes. Als alles gaar is doet ze alles in een pan en maakt ze de saus aan. 

‘Wat is dat?’ Vraagt hij verbaasd. 

‘Gnocchi. Echt super lekker dit zo samen. Mijn ouders houden hier helemaal niet van, maar ik ben er gek op. Het meeste wat ik kook vinden zij niks trouwens.’

Jonas snuift alle geuren op. ‘Ze weten niet wat ze missen. Ik heb trek gekregen.’

‘Eerst even brood snijden! Daarna kunnen we het opdienen.’

‘Ja mevrouw Clarckx.’ Lacht hij plagerig. Hij slaat een arm om haar heen. ‘Ik vind het gezellig met jou.’

Gina kust hem verlegen. ‘Ik vind het ook gezellig met jou.’

Gina kijkt weg en draait zich weer terug. Waarom kon ze zich niet inhouden? Geamuseerd drinkt hij zijn koffie op. Hij ziet dat ze nadenkt en dat ze zichtbaar gefrustreerd is. Hij neemt de tijd om haar goed in zich op te nemen. 

‘Aangezien je het nodig vond om mij voor schut te zetten ten overstaan van mijn vader leek het me eerlijk om je ook te straffen in het bijzijn van mijn vader.’

Gina verstijfd. Dat zal toch niet? ‘Toch heb ik besloten dat niet te doen.’

Gina zucht opgelucht. ‘Kom bij me.’

Haar hart maakt een sprongetje als ze in zijn ogen kijkt. Hoe krijgt ze zichzelf toch elke keer weer in deze positie? ‘Kijk me aan Gina. Als je zo doorgaat dan zal ik je elke dag moeten straffen. Dat wil ik niet. Je gaat serieus met je gedrag aan de gang. Anders zal ik er wel voor zorgen dat je een gehoorzame vrouw wordt, maar dan op een andere manier.’

Gina slikt. Ze weet niet dat hij alleen maar zit te bluffen. 

‘Over de knie nu.’

Hij blijft haar strak aankijken. Even sluit ze haar ogen en haalt ze diep adem. Een beetje onhandig gaat ze over zijn schoot liggen. Jonas laat er geen gras over groeien. Hij begint haar meteen hard en snel op haar billen te slaan. Verschrikt trappelt ze met haar voeten. In korte tijd zet hij haar billen in vuur en vlam. Het duurt dan ook niet lang voor hij weer stopt. Er prikken tranen van pijn in haar ogen. 

‘Sta op.’

Snel krabbelt ze overeind. Ze heeft hem nog niet eerder zo boos horen klinken. Hij knikt naar de schouw. Zonder dat hij iets hoeft te zeggen voelt ze wat ze moet doen. Als ze de lat van de schouw pakt kan ze het huilen niet meer tegenhouden. Zonder hem aan te kijken overhandigt ze hem het tot nu toe meest gevreesde voorwerp. Haar lichaam trilt als ze zich over de leuning heen buigt. Als ze zijn hand troostend op haar rug voelt moet ze nog harder huilen. ‘Kom eerst maar even tot rust.’

Het lukt haar niet goed om te kalmeren. ‘Ik vind dat je vreselijk tegen me gesproken hebt. Erg onredelijk ook. Ik vind niet dat ik dat verdiend heb. Ook vind ik het niet kunnen dat mijn vrouw zich zo onbeheersbaar kan laten gaan. Dus ik vind dat een passende straf op zijn plaats is.’

Gina luistert naar zijn stem. Dat maakt haar rustiger. Hij heeft gelijk. Het was onbehoorlijk hoe ze tegen hem gesproken heeft en totaal onterecht.

Ondanks de spanning trilt ze niet meer. Dat is voor hem het teken dat ze er klaar voor is. Hij brengt de lat op en geeft haar de eerste, hard tik. Wanhopig hapt ze naar adem. Dit doet heel veel zeer. Ze knijpt een kussen fijn, maar presteert het om te blijven liggen. Het voelt als een brandende striem. Met moeite kan ze de verleiding weerstaan om het brandende gevoel van haar billen te wrijven. De volgende brandt mogelijk nog erger. Bij de derde slaat ze met haar vuisten in het kussen. ‘Au au au. Ik kan dit niet!’

Hij glimlacht om haar strijd. Ze doet zo haar best. ‘Ja hoor, dit kan jij wel.’

De vierde en vijfde komen zo rap achter elkaar. Daar was ze niet op bedacht. Boos veert ze op. Daar staan ze dan, neus aan neus. Zijn ogen spreken boekdelen. ‘Terug! Meer kansen krijg je niet. Geloof me, je wil het echt niet meemaken dat ik echt boos word.’

Zijn woorden laten haar rillen. Met grote tegenzin gaat ze weer in positie liggen. 

Jonas wisselt het tempo. Hij wil haar van haar stuk brengen. Het duurt dan ook niet lang voor ze zielig snikkend over de leuning ligt. Al haar verzet heeft ze opgegeven. ‘Zo hoort het meisje. De laatste tien krijg je om je een herinnering te geven zodat je je de komende tijd gedraagt.’

‘Nee nee nee alsjeblieft niet meer.’ Snikt ze wanhopig. 

‘Toch wel. Laat jij maar weten wanneer je er klaar voor bent.’

Even overweegt ze net zo lang niks te zeggen tot het tijd is om naar bed te gaan, maar die gedachte laat ze snel varen. In deze positie is het niet bepaald handig om hem uit te testen. 

Met haar hand veegt ze haar tranen weg. Een paar keer ademt ze diep in en uit. 

‘Ik ben er klaar voor Jonas.’

‘Goed dan. Het zal niet makkelijk voor je worden, maar ik verwacht dat je je best doet en in positie blijft liggen.’

Zonder op antwoord te wachten laat hij de eerste tik neerkomen. Verschrikt schudt ze haar hoofd. Dit doet nog veel meer zeer dan de eerste ronde. Elke drie seconde voelt ze die vreselijke lat neerkomen. Als een slappe vaatdoek hangt ze snikkend over de leuning. Zichzelf berustend in haar lot. Als ze de laatste, ergste tik voelt vloeit ook het laatste restje spanning uit haar lichaam.

Hij helpt haar met opstaan en hij houdt haar dan stevig in zijn armen. Zo blijven ze staan totdat ze alleen nog zachtjes snikt. ‘Het spijt me zo Jonas. Echt het spijt me heel erg.’

Hij geeft haar een kus. ‘Ik weet het lieverd.’

Hij veegt de losse haren uit haar gezicht. ‘Ga je maar even opfrissen. Daarna kunnen we nog even wat drinken.’

Gina pakt haar kleren en loopt voorzichtig naar boven. Elke beweging doet pijn. Even overweegt ze om dat onding te verbranden, maar als ze de pijn in haar billen voelt verwerpt ze die gedachte meteen. 

Als ze weer beneden komt zit hij in de woonkamer en heeft hij het gezellig gemaakt. 

Voorzichtig gaat ze naast hem op de bank zitten. Hij trekt haar knus tegen zich aan. ‘Gaat het meisje?’

Ze knikt. Hij kust haar. ‘Doet het veel zeer?’

‘Ja.’ Klinkt het klagend.

Hij glimlacht. ‘Heb je zin om morgenavond bij mijn ouders te eten? Zondag komen jouw ouders bij ons op de koffie. Maar als je geen zin hebt is het ook goed hoor.’

Een beetje vermoeid komt ze overeind. ‘Nee is goed, gezellig. Ik kwam je moeder nog tegen vandaag. We hebben afgesproken voortaan samen naar het dorp te gaan voor boodschappen.’

Jonas geeft haar haar glas aan. Ongemakkelijk wiebelt Gina wat heen en weer. 

‘Waarom laat je het niet bezorgen, dat is toch makkelijker?’

Gina haalt haar neus op. ‘Daar vind ik niks aan. Ik wil naar de supermarkt en de markt. Dat is veel gezelliger. Zeker samen met mijn schoonmoeder. Dan doen we iets samen.’

Jonas knikt. ‘Als jullie dat leuk vinden moeten jullie dat zeker doen.’

Zo wordt het toch nog een ontspannen avond. Ze kletsen wat en mijmeren over hoe Oscar en Shirley het hebben op reis. Het zit er al bijna op voor hun en ze kijken er naar uit om hun weer te zien.

‘Kom we gaan lekker naar bed.’

Gina laat zich graag meevoeren naar boven. Alle emoties en werkzaamheden op de dag hebben haar uitgeput. Als ze uit de badkamer komt zit Jonas op bed. ‘Kom eens hier.’

Hij klopt op zijn bovenbeen. Gina begint spontaan te huilen. ‘Ik heb echt genoeg gehad Jonas!’

Hij zucht diep. ‘Ik geloof niet dat ik om een discussie gevraagd heb.’

Ze is zo bezig met haar zelfmedelijden dat ze niet ziet wat hij van plan is. Als ze over zijn schoot ligt schuift hij haar slipje iets naar beneden. Hij pakt de tube zalf van het bed en knijpt er wat uit. Gina schrikt als ze de koele substantie op haar huid voelt. Meteen daarna ontspant ze als ze zijn hand voelt die voorzichtig over haar billen wrijft. ‘Meisje toch, je hebt nog zoveel te leren.’

Gina schaamt zich voor haar reactie. Wat haar betreft mag dit wel eeuwig duren. 

Ze is al bijna in slaap als hij haar omhoog helpt. Snel kruipt ze in bed. Als hij dit altijd doet na die vreselijke lat, dan mag het voorwerp toch blijven. Het duurt niet lang voor ze in een diepe slaap valt. 

Het is een droge winterdag. Gina is er al vroeg uit om de dieren te voeren. Als ze daarna gedoucht heeft maakt ze zingend en dansend een uitgebreid ontbijt. Het is immers weekend. Als Jonas fris en wel de keuke in loopt slaat hij een arm om haar middel. ‘Het getrouwde leven doet je goed’ Hij klopt veelbetekenend op haar billen. Gina bloost en doet haar best niet te laten merken dat het nog erg gevoelig is. ‘Wat heb jij er een werk van gemaakt zeg! Ik mag wel oppassen dat ik niet ontzettend aankom van al die lekkere verwennerijen van je.’

Gebiologeerd kijkt hij naar de taart. ‘Oh, maar het is allemaal heel gezond hoor. Dit is ontbijttaart, dat is allemaal heel verantwoord enzo. Alleen je croissantje met zelfgemaakte jam is wat minder verantwoord. En ik dacht ik maak een grote taart, dan kan ik wat aan je ouders geven vanavond.’

Jonas grijpt haar bij haar middel en trekt haar naar zich toe. Hij kust haar en streelt even teder over haar wang. ‘Ik heb zoveel geluk met jou. Ik kan me geen lievere vrouw wensen.’

Gina krijgt een kleur. ‘Ben je gek. Zo geweldig ben ik helemaal niet. Kijk maar naar gister.’

Jonas neemt het dienblad van haar over. Gina pakt de theepot mee. ‘Ieder echtpaar heeft onenigheid en strijd. Er zouden meer koppels moeten zijn die leven zoals wij. Dan zouden er veel minder echtscheidingen zijn. Een pak op de billen klaart de lucht.’ 

Gina snijdt een stuk van de ontbijttaart voor Jonas en schenkt een kop thee in. ‘Maar goed, jij kan toch ook wel eens iets doen waarvan we vinden dat het niet zo handig was of jij kan toch ook wel eens fouten maken.’

Jonas knikt. ‘Ja en dan praten we erover en krijg je alsnog billenkoek.’

Gina fronst. ‘Waarom?’

‘Omdat we daarna goede seks hebben.’ Lacht Jonas.

Gina hapt naar adem en gooit een servet naar zijn hoofd. ‘Jonas! Praat niet zo onbehoorlijk.’

De sfeer is meteen bepaald. Het is erg gezellig. Gina kletst honderduit over de dieren en hoe ze daarvan geniet. Ook kan ze niet wachten tot het voorjaar is om de mooie omgeving te kunnen schilderen. 

‘Morgen komen Oscar en Shirley weer terug. Zonde dat ze niet een langere reis hebben kunnen maken, maar ik denk dat ze dat in de zomer wel inhalen. Ik zal blij zijn als ik maandag weer met mijn broertje aan het werk ben.’

Gina weet zeker dat ze maandag even bij Shirley langs gaat. ‘Zullen we anders even wat boodschappen voor ze halen? Dan komen ze tenminste een beetje ontspannen thuis. En misschien kan ik wat te eten voor hun klaar zetten?’

Jonas knijpt zachtjes in haar hand. ‘Dat is lief van je. Dat gaan we straks zeker even doen. Ik wil vandaag ook nog een klein beetje werken. Hooguit een uurtje hoor, maar er is nog het een en ander blijven liggen.’

Gina knikt. ‘Goed. Ik ga even opruimen. Dan kan ik als jij werkt nog even wat schilderen als je het goed vindt.’

Jonas legt zijn vinger onder haar kin en dwingt haar hem aan te kijken. ‘Jij mag altijd schilderen. Of ik nou aan het werk ben of niet. Heb je dat begrepen lieverd?’

Gina slikt. ‘Ja maar…’

Hij geeft haar een tik op haar billen. Dat voelt ze behoorlijk na het pak slaag van gister. 

‘Begrepen?’

Nog even en ze verdrinkt in zijn ogen. ‘Ja schat.’

Hij knipoogt en drukt een kus op haar mond. 

Voor ze naar het dorp gaan wil Gina nog snel even de woonkamer stofzuigen. Dat doet ze wel een beetje op zijn Gina’s. Wat je niet ziet is er ook niet. Jonas kijkt het aan. Hij wil haar niet ergens op aanspreken. Hij ziet dat ze ontzettend haar best doet. Dan weet hij hoe hij haar kan helpen. ‘Zal ik de bank even voor je verschuiven? Dan kan je daarachter er ook bij. Je moet ervan profiteren als ik thuis ben liefje.’

Gina bloost. Ze zou er gewoonweg niet aan denken om iets te verschuiven om erachter ook schoon te maken. Teleurgesteld in zichzelf stampt ze de woonkamer door. Verwoede pogingen om haar tranen terug te dringen mislukken. Jonas drukt de stofzuiger uit. Bezorgd pakt hij haar vast. ‘Wat is er aan de hand? Heb ik iets verkeerds gezegd?’

Boos schudt ze haar hoofd. ‘Ik ben een waardeloze huisvrouw. Als je dat niet zou zeggen over de bank dan zou er over een jaar genoeg stof liggen om de boerderij mee in te pakken.’

Jonas kan er niks aan doen, maar hij moet erg lachen om haar dwarse, stampvoetende houding. ‘Het is niet grappig!’

Er stromen nog meer tranen over haar wangen. Hij neemt haar gezicht in zijn handen en kust haar. ‘Je bent zo lief. Het maakt toch niet uit. Je bent nog zo jong. Denk je dat onze moeders meteen alles konden? Mijn moeder deed de was toen ze net getrouwd was met mijn vader en alle witte overhemden van mijn vader waren daarna roze.’

Er verschijnt een glimlach op haar gezicht. ‘Zo erg ben ik dus niet.

Jonas schudt zijn hoofd. ‘Nee lieverd, je bent juist fantastisch.’

Adeleine ruimt al fluitend de boodschappen op. ‘Ik hoop niet dat we je een naar gevoel hebben gegeven. Ik heb er persoonlijk nogal moeite mee hoe ze tegen je sprak.’

Adeleine haalt lachend haar schouders op. ‘Ik ben het gewend. Eigenlijk denk ik dat jij een beetje uniek in jouw soort bent. Als ze hoort dat ik jou Gina noem dan wordt ze gek. Jouw man ook trouwens.’

Gina heeft de mooiste vazen uit de bijkeuken gehaald. ‘Echt? Wat een onzin. Ik ben niet meer of minder dan jij. Ik zal nooit wennen aan dat standengezanik.’

Grinnikend schuift Adeleine de telefoon naar Gina. ‘Je hebt beloofd te bellen. Misschien moet je het even doen. Het is al aardig laat.’

Verschrikt kijkt Gina naar de klok. Dat is wel wennen dat ze nu een telefoon heeft en dat er verwacht wordt dat ze die ook gebruikt. ‘Bedankt dat je me eraan herinnert.’

Het duurt niet lang voor Jonas opneemt. ‘Goedemiddag Gina. Hoe gaat het?’

Gina zucht. ‘Zo klink je net alsof een klant je opbelt. Ik ben je vrouw hoor. Vanmorgen sprak je nog heel anders tegen mij.’

Er klinkt een geïrriteerde zucht. Meteen heeft Gina spijt van haar reactie. In plaats van het goed te maken maakt ze het alleen maar erger. ‘Als ik zin heb in een zakelijk gesprek dan zoek ik wel een baan.’

Nog zo’n geïrriteerde zucht. ‘Gina Clarckx, na het avondeten zorg jij dat je met je blote billen in de hoek gaat staan van de woonkamer. Zorg ervoor dat ik je er niet aan hoef te helpen herinneren. Daarna zal je wat beleven jongedame.’ 

Het kost haar grote moeite om niet hem de huid vol te schelden. ‘Heb je dat begrepen? Ik wil graag een reactie als ik met je praat.’

‘Voel je je nou stoer? Kunnen al je collega’s het horen? Stoer hoor om de baas te spelen over je vrouw! Zoek het lekker uit.’

Kwaad drukt ze de telefoon uit. Adeleine staart haar met open mond aan. Ergens halverwege is ze in een beweging blijven steken waardoor haar hand een beetje vreemd in de lucht hangt. Als Gina dat ziet begint ze te lachen tot de tranen over haar wangen lopen. Adeleine lacht niet mee. ‘Jij hebt echt lef. Of zin in pijn. Maar ik weet wel dat ik niet met je zou willen ruilen vanavond.’

Gina heeft spijt van haar explosieve reactie. Dit zal haar duur komen te staan. Er klinkt een meldingstoon van een inkomend bericht. Nee, alleen mijn vader heeft wat meegekregen. Ik zat namelijk met hem in overleg. Je bent echt veel te ver gegaan zojuist. 

‘Wil jij de bloemen even verder schikken? Dan zet ik het stoofvlees vast op.’

Binnen mum van tijd staat de stoofschotel te pruttelen. Dit gerecht heeft ze zo vaak met haar moeder gemaakt dat ze het kan maken met haar ogen dicht. Pas als alles klaar staat reageert ze op zijn bericht. 

Ik weet het. Het spijt me, maar je maakt me ook zo boos.

Niet veel later krijgt ze een reactie. Maar nooit zo boos als ik nu ben. Ik geloof niet dat je echt spijt hebt. Dan had je je wel anders opgesteld. We hebben het hier vanavond wel over. x.

Dat kusje erachter doet haar wat. De zenuwen slikt ze weg. Hoe kan het dat ze zich toch altijd zo in de problemen werkt. 

Adeleine drukt een beker koffie in haar handen. ‘Nog voor Mijnheer Clarckx thuis komt ben ik vertrokken.’

‘Dan ga ik met je mee.’

Adeleine schudt haar hoofd. ‘Echt niet. Dan heb ik het straks weer gedaan.’

‘Dan hoop ik maar dat mijn kookkunsten hem wat kunnen milder kunnen stemmen.’

De rest van de middag vliegt voorbij. De boodschappen die nog bezorgd zouden worden pakt Adeleine aan terwijl Gina zich uitleefd in de keuken. Het hele huis ruikt heerlijk naar het gerecht wat Gina gemaakt heeft. Adeleine kijkt op de klok. ‘Nou ik ga maar. Sterkte vanavond. Fijn weekend en tot maandag.’

Gina geeft haar een knuffel en Adeleine vlugt dan letterlijk het huis uit. In de verte ziet ze hem al aan komen rijden. Snel steekt ze nog even wat kaarsen aan op de eettafel. Fijn weekend had Adeleine gezegd. Daar had ze nog niet bij stil gestaan. Een heel weekend met Jonas. Als ze zijn boosheid überhaupt zou overleven.  

Er draait zich een knoop in haar maag als ze de sleutel in de deur hoort. Met haar zoetste glimlach loopt ze hem tegemoet. Hij kijkt haar strak aan. Zijn strenge blik maakt haar nerveus. Zwijgzaam staren ze elkaar aan. Voorzichtig loopt ze dichter naar hem toe. Onverwachts trekt hij haar bezitterig tegen zich aan. Zacht drukt ze haar lippen op die van hem. Hij kust haar hebberig terug. ‘Goedenavond echtgenoot.’ Fluistert ze. 

‘Goedenavond opvliegend meisje.’ Met een simpele zin voelt ze zich enorm op haar plek gezet. Schuldbewust slaat ze haar ogen neer. ‘Wat ruikt het lekker.’

Als door een wesp geprikt rent ze naar de keuken. Hoofdschuddend trekt Jonas zijn jas uit. Gina is net op tijd om de groente te redden. Het vlees staat al een tijd te pruttelen, dat zal voorlopig niet verbranden. Met beleid maakt ze de borden op. De gegratineerde aardappels, het stoofvlees en de groente schikt ze vakkundig op de borden. Tevreden neemt ze het mee. Haar schoonmoeder heeft haar een geschikte rode wijn aanbevolen. Die staat al klaar op tafel. Als ze met de borden naar de eettafel slaat haar hart een slag over. Hoe hij zit aan tafel, met zijn been nonchalant over de de ander, arm los leunend op de stoel, gemene grijns en fonkelende ogen. Woestaantrekkelijk! ‘Tering, ik wist niet dat verliefd worden zo hard binnen kan komen.’

Het kost hem moeite om het niet uit te proesten van het lachen. ‘Dat is geen taalgebruik voor een jonge dame. En zeker niet voor mijn vrouw!’

Hij laat zijn hand hard op de tafel neerkomen. Daar schrikt ze van. Met trillende handen zet ze de borden op tafel en gaat zitten. ‘Het spijt me. Het overviel me gewoon nogal.’ Zegt ze timide.

Jonas blijft haar strak aankijken. ‘Eet smakelijk Gina.’

‘Eet smakelijk Jonas.’

Hij pakt zijn vork, maar houdt hem nog even doelloos vast. ‘Wat kwam er precies zo hard binnen?’

Gina verslikt zich haast in een champignon. ‘Dat je zo ontzettend knap bent. En zo eh hard, standvastig en toch liefdevol. Denk ik.’

Hij blijft grijnzen. 

Het valt haar op dat hij onder de indruk is van haar kookkunst. Hij geniet er zichtbaar van. 

‘Hemels. Je hebt voortreffelijk gekookt. Dank je wel Gina.’

Het brengt haar even van haar stuk. Ze heeft haar vader nog nooit iemand horen bedanken voor het eten. ‘Lief dat je dat zegt.’

Hij knipoogt naar haar. Ze wordt helemaal warm van binnen. Voorzichtig nipt ze aan de wijn. 

‘Ben je al uitgegeten?’

Gina knikt. ‘Ik heb niet zo’n trek.’

‘Laat je wijn maar even staan. Ik wil je niet roezig hebben.’

Hij pakt hun borden van tafel. ‘Nee, ben jij gek, ga zitten.’

Als ze hem aankijkt ziet ze een bepaalde blik waardoor ze zich beseft wat zijn bedoeling is. Het voelt zo tegennatuurlijk, maar het lukt haar om zonder te mopperen naar de woonkamer te lopen. Het is even priegelen, maar het lukt toch om met haar trillende handen haar rok los te maken. Ze legt deze op de leuning van de bank. Daarop legt ze haar maillot en als laatste met de grootst mogelijke tegenzin haar slipje. Er ontsnapt haar een traan. Een traan van boosheid, frustratie en schaamte. Bovenal voelt ze spijt. Ze kan er niet bij dat ze daadwerkelijk zo vreselijk tegen hem gesproken heeft. Ze leunt met haar voorhoofd tegen de muur. Het voelt erg beschamend om zo als een klein kind in de hoek te staan. 

‘Kijk, zo zie ik het graag.’ Jonas klinkt kil en afstandelijk. 

Ze ruikt koffie. Meteen voelt ze de weerstand weer opborrelen. Gaat hij nou daadwerkelijk koffie drinken terwijl ze daar zo staat?

Gefrustreerd balt ze haar handen tot vuisten. Jonas merkt haar veranderende lichaamshouding op. Hij gaat er eens goed voor zitten. Dit gaat een interessante avond worden. 

Met een ruk draait ze zich om. Hij kijkt haar waarschuwend aan. Een paar tellen kijkt ze hem fel aan. Hij zit in zijn stoel, met inderdaad koffie. De slechtste krachttermen komen bij haar boven. Even haalt ze diep adem.