Katy verbleef de hele week in het ziekenhuis. Haar temperatuur schommelde voortdurend tussen de 38 en de 40 graden. Niets leek haar temperatuur omlaag te kunnen brengen. Haar longen zaten vol en ze moest beademd worden. Dr. Freek was niet erg in zijn nopjes over haar toestand, de eerste drie dagen was hij zelfs behoorlijk ongerust geweest.

Hij en Tom hadden urenlang aan het bed van Katy gezeten. Tom was alleen van haar zijde geweken als de dokter erop gestaan had. Met veel tegenzin was hij naar huis gereden om te douchen, snel wat te eten, om binnen een uur weer terug te zijn. Dr. Freek had een extra bed laten plaatsen zodat Tom ’s nachts zou kunnen blijven slapen. Maar Tom bleef over het algemeen liever in een stoel naast zijn Katy zitten. Hij hield haar hand constant vast. Hij depte haar gezicht met een nat washandje of zat stilletjes voor zich uit te kijken.

‘Verdomme’, bromde hij af en toe. ‘Wat heb ik hier een gloeiende hekel aan’.

Op donderdag begon Katy eindelijk tekenen van herstel te vertonen, toen de koorts begon te wijken. Een paar uur later wilde ze al weer naar huis. Dr. Freek wilde haar echter niet te vroeg laten gaan en trok zich niets van haar protesten aan. Katy bleef echter aandringen en op vrijdagochtend, tijdens de ronde van dr. Freek deed ze opnieuw verwoede pogingen.

‘Katy, wanneer in nee zeg, bedoel ik ook nee! Houd eens een keer op met zeuren, wil je? Ik ben degene die bepaald wanneer je weer naar huis kunt. Als je me nog een keer durft te vragen, zal ik je hoogstpersoonlijk een pak op je billen geven!’, zei dr. Freek toen hij haar temperatuurcurve bekeek.

‘Maar dokter, ik beloof dat ik thuis netjes in bed zal blijven’, zeurde Katy. ‘Ik beloof het!’

De dokter legde het dossier terug op het nachtkastje. Vervolgens liep hij naar de andere kant van het bed. ‘Katy, je gaat niet naar huis totdat ik het idee heb dat dit ook kan. Ik heb er geen vertrouwen in dat je thuis je rust zult pakken. Ik heb het uitgebreid met Tom overlegd. Het antwoord, en daar blijf ik bij, is NEE! Je blijft hier nog een dag of twee, misschien wel drie. Hij pakte zijn stethoscoop en zette deze op haar rechterborst. Terwijl hij luisterde, begon Katy weer te praten. ‘Ahhhh!’, zei hij. Toen hij klaar was, zei hij, ‘Ga eens op je zij liggen, Katy’. Hij duwde de stethoscoop op haar rug en luisterde. ‘Haal eens diep adem’.

‘Dat wil ik niet, dokter. Dat doet zeer’, zeurde Katy. ‘Ik wil gewoon naar huis’.

Terwijl Katy zo lag te zeuren, kwam Tom binnen. Hij had alles gehoord. Hij schudde zijn hoofd, liep naar het bed, en trok het dekbed van Katy af. Hij trok Katy aan haar rechterbeen naar zich toe, schoof haar nachthemd omhoog en liet zijn hand een paar keer hard op haar blote billen neerdalen. Katy lag op haar buik. ‘Oh, auw!’, gilde ze.

‘Zul je diep zuchten als de dokter erom vraagt, of wil je nog meer?’

Dokter Freek grijnsde breed. ‘Ik heb de indruk dat de longen een stuk beter zijn’. Hij en Tom moesten grinniken, terwijl Katy nog harder begon te klagen terwijl ze diep zuchtte.

Uiteindelijk zei ze, ‘Jullie zijn erg leuk hoor! Laat me overeind’.

Katy probeerde op haar rug te draaien, maar de dokter hield zijn hand op haar schouders om haar op haar plaats te houden. Tom had zijn hand op haar onderrug.

‘Katy, blijf stil liggen en laat de dokter zijn werk doen’, zei Tom streng. “Je gedraagt je nog erger dan je kleinzoon van twee’. Hij gaf haar weer een paar tikken op haar billen.

‘Auw!, Oh!, OK!, Ik zal erom denken. Heb je nu je zin?’, vroeg ze sarcastisch. ‘Verdomme, dat doet zeer! Mijn longen branden. Je bent een grote boerenlul’.

Dokter Freek verplaatste de stethoscoop en luisterde naar haar longen. De rust in de kamer keerde terug. Tom haalde zijn hand weg en stopte Katy in. Zij schurkte zich onder het dekbed en ging op haar zij liggen. Ze deed haar hand naar achter en wreef over haar bips.

‘Verdomme’, zei de met een pijnlijke grimas op haar gezicht.

‘Het is je eigen schuld’, liet Tom weten en gaf Katy een vluchtige kus op haar mond. De dokter was weer naar het nachtkastje gelopen en maakte een aantekening in het dossier. ‘Hoelang ben je al wakker?’, vroeg hij.

‘Lang genoeg om te willen dat ik weer sliep’, zei Katy met een pruillip.

De dokter hield op met schrijven en Petra kwam de kamer in. Hij gaf het dossier aan de verpleegster. ‘Ik wil dat haar longen behandeld worden. Verder is het ook weer tijd voor een injectie’. Petra sloeg het dossier open en las wat hij geschreven had.

‘Komt in orde’, zei Petra en draaide zich om en liep de kamer uit.

‘Ach, kom, dokter’, zei Katy. ‘Ik ben al een hele poos beademd. Het gaat nu al een stuk beter. Ik hoef niet meer…’

‘Katy!’, zei Tom. Hij onderbrak zijn vrouw. ‘Nog één woord… ik zeg nog één woord… en ik pak die stoel erbij’. Zijn blik verraadde dat het hem ernst was.

Ze deed haar mond open om te protesteren, maar deed hem snel weer dicht, toen ze de vastberaden blik in de ogen van Tom zag, samen met zijn opgetrokken wenkbrauw. Katy zette haar kiezen op elkaar. ‘Verdomme’, dacht ze. ‘Ik haat dit! ’

Voordat Katy zichzelf hervonden had, kwam Petra binnen met de beademingsapparatuur. De verpleegster installeerde het en gaf het kapje aan Katy. Katy keek van Tom naar dr. Freek en wist dat ze maar beter mee kon werken. Het was ongemakkelijk, maar nog niet de helft van het pak op haar bips wat Tom haar in het vooruitzicht had gesteld. Voor ze het wist, was Petra weer vertrokken en had dr. Freek haar de injectie in haar rechterbil gegeven.

‘Het spijt me dokter, dat ik zo’n lastige patiënt ben’, zei Katy zachtjes. Ze was moe en stond op het punt in slaap te vallen.

‘Het is al goed, Katy. Ik weet dat je je verre van goed voelt. Ik weet ook dat je verlangd naar je eigen bedje. Ik beloof dat ik je naar huis laat gaan, zodra ik het gevoel heb dat dit veilig kan. Geloof me’, zei hij terwijl hij haar op haar hand klopte. ‘Ik kom nog even bij je kijken voor ik vanavond naar huis ga’.

‘Dan lig ik waarschijnlijk te slapen en droom dat ik een pak op mijn billen krijg. Dat is alles wat ik hier doe. Slapen en dromen over billenkoek.’, klaagde ze. ‘En nu krijg ik ook al op mijn billen als ik gewoon wakker ben’. Tom en dr. Freek moesten lachen. Niet veel later was de dokter vertrokken en had Tom zich geïnstalleerd in de stoel naast haar bed. En Katy? Tja… die lag te slapen en was verwikkeld in een oude herinnering…

Er kwam geluid van de linkerkant van haar bed. Katy draaide haar hoofd om. Ze moest goed kijken in het donker, maar ze zag dat Tom zijn camouflageshirt aantrok. Ze glimlachte en trok het dekbed tot vlak onder haar kin. Hij maakte zich klaar om te gaan jagen. Het jachtseizoen was geopend. Tom was net een kleine jongen zodra het ging over jagen of vissen. Katy vond het leuk om te zien.

‘Sorry, liefje. Ik wilde je niet wakker maken’, zei Tom en boog zich voorover en gaf Katy een kusje op haar lippen.

‘Geeft niks. Ik slaap zo weer in als je weg bent. Waar ga je naartoe?, vroeg ze.

‘Oh, ik denk dat ik de polder in ga’, antwoordde Tom, terwijl hij zijn shirt bij zijn broek in duwde.

“Gaat Wouter met je mee?’, vroeg ze.

‘Nee. Hij is met een klus bezig die af moet’, antwoordde Tom. Hij pakte zijn riem en reeg deze door de lussen van zijn broek.

Zonder wat te zeggen ging Katy rechtop zitten. Klaarwakker stapte ze haar bed uit en liep naar het dressoir. Ze haalde een spijkerbroek tevoorschijn en schoof de la weer dicht. Ze liep naar de linnenkast, opende deze en zocht tussen haar kleren. Tom keek op toen hij zijn riem vastmaakte.

‘En waar denk jij dat je mee bezig bent, jongedame?’, vroeg hij.

‘Ik kleed me aan. Ik ga met je mee. Wat had jij gedacht?’, antwoordde ze toen ze de deur van de kast sloot. Katy was naakt en hield haar kleren en schoenen in haar handen. Tom moest lachen om de vastbesloten blik op haar gezicht.

‘Jij gaat helemaal niet mee! Jij moet aan het werk. Dat heb je gisteravond zelf gezegd’, zei Tom. Hij stond met beide handen in zijn zij. Katy liep naar het bed en legde haar kleren neer. Ze draaide zich richting Tom, zette haar handen ook in haar zij en zei, ‘Je gaat me niet vertellen dat je vandaag alleen gaat jagen. Daar komt niets van in. Ik ga met je mee’.

‘Niks daarvan!’ zei Tom streng en moest tegelijkertijd grinniken. ‘Dat is nergens goed voor’.

‘Vertel me anders maar eens precies waar ik iemand naartoe moet sturen, mocht er iets gebeuren?’ Katy sloeg driftig met haar armen in het rond. ‘Het zou hartstikke lang duren voor ze je zouden vinden. Ik weet wel hoe dat gaat. Je begint ergens en vervolgens ga je aan het dwalen’. Ze zette haar armen weer in haar zij. ‘Ik ga gewoon mee, einde discussie’. Katy draaide zich om, griste haar kleren van het bed en liep in de richting van de badkamer.

Zonder een woord te zeggen, volgde Tom haar bewegingen tot ze uit het zicht verdwenen was. Er speelde een brede lach om zijn mond. Hij schudde zijn hoofd en pakte zijn laarzen. Hij ging naar de keuken en ging op een stoel zitten  om ze aan te trekken. Tom moest toegeven dat hij het leuk vond dat Katy met hem mee ging. Het is lang geleden dat ze op zo’n manier weerwoord gaf. Hij moest er weer om lachen.

Een paar minuten later was Katy aangekleed. Ze schonk twee mokken koffie in en ging bij Tom aan de keukentafel zitten. Het was amper vier uur in de ochtend. Het was nog steeds donker en ze waren klaar om op jacht te gaan. Katy zette de spullen in de auto.

Tom legde zij geweer in de kofferbak, stapte in en draaide de sleutel in het contact. De motor sloeg aan en bromde op zijn vertrouwde manier. Katy herkende het geluid uit duizenden. Als ze het hoorde, wist ze dat haar man in de buurt was. Katy pakte Tom’s arm en drukte zich stevig tegen hem aan. Tom boog zich naar haar toe en gaf haar een kus. Dan sloeg hij zijn arm om haar heen en drukte haar nog steviger tegen zich aan. Toen hij haar losliet, keken ze elkaar aan. Katy glimlachte.

‘Bedankt dat ik met je mee mag’, fluisterde ze.

‘Leuk dat je mee wilt’, antwoordde Tom en gaf haar een knipoog.

Toen gingen beide jagers op pad. De auto reed richting de polder. De rit zou een half uurtje duren. Het begon al een beetje licht te worden, toen Tom de auto parkeerde. Een paar minuten later hadden ze de spullen gepakt. Tom zijn geweer en de munitie. Katy haar fototoestel. Hij zou proberen een haas te schieten en zij een paar mooie foto’s.

Ze spraken niet veel. Katy volgde haar man en lette goed op of ze iets zag bewegen. Ze voelde zich als een klein meisje op een spannend avontuur. Ondanks dat het nog koud was, voelde ze zich warm van binnen. Ze zag struikjes die ze in geen jaren gezien had.

‘De dieren liggen vaak in deze bosjes te rusten’, legde hij uit. ‘Eerst gaan ze op zoek naar eten en drinken en vervolgens gaan ze rusten in de bosjes. Het struikgewas biedt ze een veilige plek’.

Het was een prachtige ochtend. Terwijl ze beiden de omgeving afspeurden of ze iets zagen bewegen, zagen ze de kleurschakeringen in de lucht. Van bijna wit, tot donkerblauw. Op de achtergrond stonden grote populieren. Her en der stonden struiken, sommigen met bessen waar de dieren zich te goed aan konden doen. Her en der zagen ze een eekhoorn die druk bezig was voedsel bijeen te scharrelen. Tom en Katy genoten van de buitengeur. Het maakte alles compleet.

Na een poosje hield Tom zijn pas in. Hij draaide zich om en keek naar zijn vrouw. Er verscheen een brede lach om zijn mond toen hij de blosjes op haar wangen zag en haar glinsterende ogen. Oh, wat zag ze er mooi uit. Hij keek om zich heen en zag een dikke boomstam liggen. Hij liep er naar toe, zette zijn geweer tegen de boomstam en draaide zich om. Katy was vlak achter hem.

‘We gaan even rusten’, zei Tom.

‘Ik ben OK hoor, we hoeven helemaal niet te stoppen’, antwoordde Katy.

Tom ging op de boomstam zitten en trok Katy tussen zijn benen. Hij draaide haar om zodat ze kon gaan zitten. Toen ze tegen zijn borst leunde, zei hij, ‘We gaan even rusten en daarmee uit!’.

Er werd in de volgende minuten niets gezegd. Tom sloeg zijn arm om haar schouders en kruiste zijn polsen op haar borst. Katy deed haar armen omhoog en pakte zijn sterke onderarmen. Hun ogen gleden langs de horizon.

Hoe langer Tom haar vasthield hoe langzamer de ademhaling van Katy werd. Hij was vergeten dat zij steeds twee stappen moest zetten tegen één pas van hem. Ze was helemaal buiten adem geweest toen ze stopten. Tom boog zich naar haar toe en gaf haar een kus in haar nek. Ze veerde hierdoor omhoog. Ze was helemaal opgegaan in de omgeving, ze schrok van zijn aanraking.

‘Ik hou van je, liefje’, fluisterde hij.

‘Ik ook van jou’, fluisterde ze terug. Ze kneep zachtjes in zijn arm.

‘Ben je klaar om verder te gaan, liefje?’, vroeg hij.

‘Jazeker, schatje. Alles is in orde. Echt waar’.

Hij gaf Katy nog een dikke kus, pakte zijn geweer en zette zich weer in beweging. Hij zei niet dat hij zich een beetje schuldig voelde dat ze niet eerder gestopt waren. Hij besloot wat rustiger aan te lopen. Hij wist dat ze uit zichzelf niet zou klagen of zou vragen het wat rustiger aan te doen.

‘Wat is ze soms ook een koppig meisje’, zei hij tegen zichzelf.

Het duurde niet lang of Tom zag een haas. Het enige probleem was dat de haas hen ook gezien had en het hazenpad had gekozen. Zij volgden het spoor op afstand. Tom vond dat ze ver genoeg waren. Hij had weinig zin om zijn buit zo ver terug naar de auto te moeten dragen, zeker niet nu Katy bij hem was. Ze zou erop staan mee te helpen dragen. Maar dat zou hij niet laten gebeuren. Tom besloot niets te zeggen, het zou alleen maar tot een flinke discussie leiden. ‘Mijn laatste woord zou alleen maar tot een paar zere billen leiden’, hield hij zichzelf voor.

Terwijl ze terugliepen in de richting van de auto, genoot Katy nog steeds van de schoonheid van de polder. Het gebeurde niet vaak dat ze vrij was van haar werk en genoot van de mooie natuur. Ze genoot met volle teugen. Ze probeerde alles in zich op te nemen. Maar ze had vooral oog voor haar partner die met krachtige passen voor haar liep. Ze voelde zich apetrots toen ze zich realiseerde dat hij haar beschermheer, echtgenoot en minnaar was.

Het duurde een flinke poos voor ze terug bij de auto waren. Tom verbaasde zich erover hoe ver ze afgedwaald waren. Hij vroeg Katy of ze geen zin had om wat te eten. Dat had ze. En dus zaten ze even later aan sandwiches met pindakaas en jam. Katy schonk voor hen beiden een beker koffie is. Ze zaten te genieten van de broodjes toen de zon doorbrak. Het voelde heerlijk aan. Tot dit moment had Katy zich niet gerealiseerd dat ze eigenlijk best moe was. Ze was best blij dat ze even uitrustten.

Tom observeerde haar maar zei niet veel. Hij bedacht zich hoeveel hij van haar hield. Hij bedacht zich dat ze na een korte pauze de jacht vanuit de auto zouden voortzetten. En dus pakten ze de spullen weer in en vervolgden hun weg.

De herfstkleuren vulden het landschap en Katy raakte in vervoering toen Tom naar delen van de polder reed waar ze nog nooit geweest was. Toen ze een klein vennetje bereikten, parkeerde Tom de auto. Het was tijd voor de lunch. Katy stalde de gebraden kip, aardappelsalade uit op een grote deken die Tom uitgespreid had. Hij pakte de koelbox met bier en ijsthee.

‘Heb je je medicijnen meegenomen, liefje’, vroeg Tom.

‘Nee, ik ben bang dat ik die vergeten ben’, antwoordde Katy met een glimlach.

Tom keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Dat zal wel! Je hebt mazzel dat we zo ver van huis zijn, jongedame. Ik zou je een flink pak op je billen moeten geven’.

Voordat Tom verder kon gaan met zijn standje, legde Katy hem het zwijgen op. ‘OK, ik ben ze niet vergeten. Ik heb ze niet mee genomen omdat ik er geen last van wilde hebben. Ik zal ze innemen zodra we weer thuis zijn’.

Tom nam haar uitgebreid in zich op. Hij wilde boos op haar zijn, maar kon het niet. Hij gromde wat om zijn afkeuren te laten blijken. Het zorgde er altijd voor dat Katy zich een poosje rustig hield, omdat ze niet goed wist of hij boos was of niet.

‘Ik beloof het. Ik zal ze zodra we thuis zijn innemen, liefje’, beloofde Katy.

‘Daar houd ik je aan’, antwoordde hij kort en bondig.

Toen hij genoeg gegeten had, leunde Tom achterover tegen een boom. Hij trok Katy tussen zijn benen zodat ze tegen zijn borst kon gaan liggen. Samen keken ze naar het water en de vogels. Ze zeiden niet veel. Ze zaten te genieten van de omgeving. Maar ze genoten nog het meest van elkaar. Het gebeurde niet zo vaak dat ze de hele dag samen waren. Katy draaide zich een beetje en legde haar hoofd op zijn schouder. Tom hield haar stevig beet en samen lagen ze een poosje te doezelen. Toen ze wakker werd was ze helemaal verbaasd.

Ze keek Tom aan. ‘het spijt me, liefje. Het was niet mijn bedoeling te gaan slapen.

‘Geeft niets, meisje. Ik had zelf mijn ogen ook even dicht. Zullen we verder gaan, of wil je nog een poosje lekker op de deken liggen?’, vroeg hij met een grijns.

Katy glimlachte. ‘We kunnen maar beter op zoek gaan naar die haas van je’.  Tom greep haar beet en kuste haar gepassioneerd.

‘Je hebt gelijk. We kunnen beter verder gaan’, antwoordde hij. Katy stak haar hand uit en Tom trok haar overeind. Hij gaf haar een vriendschappelijk tikje op haar bips toen ze in de auto stapte. ‘Zeker weten dat je niet even een dutje wilt doen?’, vroeg Tom nogmaals. Ze moesten beiden lachen.

De weg werd steeds slechter. Tom moest vaak om diepe kuilen in de weg heen sturen. Op een gegeven moment reed hij dwars door een diepe kuil, waardoor Katy uit haar stoel gelanceerd werd en haar hoofd tegen het dak van de auto stootte.

Met een onderzoekende blik keek ze naar Tom. ‘Dat deed je met opzet!’, riep ze.

Tom moest er hard om lachen. ‘Dat is niet waar! Echt niet!’, zei hij. ‘Ik keek even de andere kant op en had daardoor die kuil niet gezien. Het spijt me, liefje!’

‘Dat zal wel, dat je er spijt van hebt’, zei Katy en wreef over haar hoofd.

Toen Tom even later stopte zodat ze even de benen konden strekken en wat te drinken konden pakken, keek Katy hem verwoestend aan. Toen hij zich realiseerde wat er aan de hand was, zei Tom. ‘Het spijt me liefje, had dan even wat gezegd’.  Katy stond in no-time naast de auto.

‘Ja dat zal wel, dat je spijt hebt’, zei ze over haar schouder. ‘Maar mijn wraak zal zoet zijn’, mompelde ze en haastte zich om haar ding te zoen.

Tom grinnikte. ‘Ik zou me maar rustig houden als ik jou was. Je bent al in de gevarenzone doordat je je medicijnen niet meegenomen hebt’.

Nu het wat later was geworden, was de ochtendkou helemaal verdwenen. Het was warm genoeg om hun jas uit te doen. Tom besloot dat Katy ook wel een stuk zou kunnen rijden.

Katy wilde haar man verder niet op ideeën brengen. Ze liet hem weten dat hij maar op het wild moest letten en het rijden aan haar over moest laten. Tom grinnikte en liep naar de kofferbak. Hij haalde een flesje bier voor zichzelf en een ijsthee voor haar uit de koelbox.

‘Kijk chauffeur, iets tegen de dorst’.

‘Waarom krijgt de chauffeur niet een biertje?’, pruilde ze.

‘Daar is het nog je vroeg voor’. Hij ging naast haar zitten en gaf haar een kus. ‘Laten we geen tijd verloren gaan. Kom, we gaan’.

Katy had hem alleen maar wat uitgedaagd. Ze wilde helemaal geen bier… nog niet in ieder geval. Dat wist hij ook wel. Dus startte ze de motor en ze gingen weer op weg. Ze reden een heel eind. Katy vond het leuk om te rijden. Tom tuurde naar buiten.

Ze kwamen op een splitsing. Ze gingen rechts af. De weg was hier minder slecht. Katy vond dat een stuk beter. Ze tuurden de omgeving af of ze wild zagen.

Toen Katy genoot van de prachtige veldbloemen langs de kant van de weg, reed ze door een diepe kuil. Nu was het Tom die uit zijn stoel gelanceerd werd en zijn hoofd stootte tegen het dak van de auto.

‘Dat deed je met opzet’, zei Tom.

“Nee! Dat is niet zo. Echt waar niet. Ik keek langs de kant van de weg. Ik had die kuil niet gezien’, verdedigde Katy zich.

‘Ik hoor je wel’, zei hij en ze moesten beiden lachen. ‘Stop even, als je wilt. Ik wil nog een biertje’.

Katy stopte de auto. ‘Hoe gaat ie?’, zei ze met een grote grijns en sprong uit de auto. Tom schudde zijn hoofd en stapte ook uit. Ze liepen samen naar de koelbox. Tom gaf haar een ruwe knuffel en begon haar vervolgens te kietelen.

‘Vertel me nu niet dat je het per ongeluk deed’, plaagde hij. ‘Ik weet wel beter’.

‘Liefje, hoe kun je dat nu zeggen’, giechelde ze.

Katy probeerde zich uit zijn greep los te wurmen. Maar daar stak Tom een stokje voor. Hij boog haar voorover onder zijn linkerarm en gaf haar een stuk of vier harde kletsen op haar billen.

‘Dat is niet eerlijk!’, gromde Katy. Ze deed haar handen naar achter en begon over de pijnlijke plekken te wrijven die Tom op haar bips had achtergelaten.

‘Nee. Dat denk ik ook niet’, antwoordde Tom en boog zich naar de koelbox. ‘Wil je dat ik er mee door ga? Ik wil je best een pak op je billen geven, als dat nodig is. Of… drink je liever een biertje met me?’ Ze keken elkaar aan moesten lachen. Tom gaf Katy een ijskoud biertje.

Ze liepen naar de zijkant van de auto. Tom ging er met zijn rug tegen aan staan en nam Katy in zijn armen. Ze stond met haar rug tegen zijn borst. Ze keken beiden de polder in en genoten van hun bier. Het was een adembenemend mooi moment…

‘Wat mooi’, fluisterde Katy.

“Dat is het zeker’, beaamde Tom. Hij gaf haar een liefdevol kneepje.

Vermoeidheid begon het gezicht van Katy te tekenen. Tom liet haar weten dat hij het stuur weer over zou nemen als ze hun bier op zouden hebben. Hij verwachtte dat Katy wel zou protesteren, maar tot zijn verbazing klonk het, ‘Ok, liefje’. Hoe meer de middag vorderde, hoe meer Tom haar in de gaten ging houden. Hij had een bloedhekel aan haar gewoonte om hem niet te zeggen hoe ze zich voelde. Nu hoefde ze niets te zeggen, hij kon het wel zien.

Tom bedacht zich dat ze de kortste route naar huis zouden nemen. Ze waren flink afgedwaald. Toch wilde hij Katy nog iets laten zien. Even verderop lag een heuveltje in de polder. Van daar af had je een prachtig uitzicht. Ze waren er vlakbij. Bij de volgende kruising wilde Katy naar links, maar Tom liet haar weten liever rechtsaf te gaan. Katy ging glimlachend akkoord. Ze vond het wel spannend dat Tom haar iets wilde laten zien. De weg werd weer een stuk slechter. Op het moment dat Tom weer een diepe kuil ontweek, zag Katy een paar prachtige plantjes langs de kant van de weg staan.

‘Oh Tom! Stop’, schreeuwde ze. ‘Die moet ik hebben’, dacht ze.

Tom stopte de auto en stond in een mum van tijd buiten met zijn geweer in de aanslag, voordat tot Katy doordrong wat er aan de hand was.

‘Oh, mijn God’, zei Katy geschokt. ‘Nee! Oh, Tom, het is geen haas. Het spijt me’. Tom zag de verwarring op haar gezicht.

‘Wat is er dan?’, vroeg hij.

‘Nou… ik… ik zag wat mooie plantjes staan’, zei Katy en wees naar de kant van de weg.

‘Plantjes! PLANTJES!’, zei Tom.

Katy was er even niet zeker van of hij haar neer zou schieten of zou wurgen. Tom bleef lange tijd zo staan, zijn geweer in de aanslag en zijn blik op Katy gericht. Hij was niet geamuseerd om het maar eens zachtjes uit te drukken. Katy hield haar adem in. Ze durfde niets te zeggen. Uiteindelijk liet Tom zijn geweer zakken en liep naar de auto. Hij stapte in, zette hem in de versnelling en reed weg.

Er viel een lange stilte. Na een poos keek Tom naar Katy en zei met een diepe stem, ‘Kijk uit naar wild, wil je?’

‘Maar liefje, daar kijk ik al de hele tijd naar. Ik zag alleen die plantjes staan. Ik had het je moeten zeggen, het spijt me’. Katy hoopte dat Tom het zou begrijpen.

De volgende kilometer heerste er een diepe stilte. Katy was bijna in tranen. Ze voelde zich schuldig. Ze hoopte dat er snel een grote haas op zou duiken. ‘Het is Tom’s feestje’ hield ze zichzelf voor. ‘En ik heb alleen maar oog voor plantjes’.

Tom voelde zich ook schuldig. Hij genoot ervan dat Katy met hem mee was. Hij keek naar haar. Haar haren wapperden door de wind en ze had blosjes op de wangen. Ze zag er prachtig uit in haar camouflagekleren. Tom stopte de auto.

‘Wat? waar?’ zei Katy en ze keek hem aan.

Tom grinnikte. ‘Wat vind je van die plantjes daar?’, wees hij. ‘Zijn dat de goede?’

Katy kon haar oren niet geloven. Ze keek hem verward aan. Toen barstten ze beiden in schaterlachen uit. Hij trok haar in zijn armen. ‘Kom’, zei Tom, ‘Laten we die vermaledijde plantjes gaan pakken’.

Ze laadden de plantjes in de auto en plukten meteen een groot boeket veldbloemen. De hele kofferbak van de auto lag er mee vol. Tom liep met een gemene grijns achter zijn vrouw.

‘Wat is er’, vroeg Katy. Ze kon zien dat hij wat in zijn schild voerde.

‘Dat zul je wel zien’, zei Tom. ‘Kom maar mee’, voegde hij er streng aan toe. Ze liepen naar de voorkant van de auto. Tom greep onder de bestuurdersstoel en trok een plaid tevoorschijn. Hand in hand liepen ze een eind de struiken in. Ze stopten bij een boomstam. Hij draaide zich naar Katy en zei, ‘Ik wil dat je doet wat ik je zeg! Als je de discussie met me aangaat, dan snijdt ik een dikke twijg af. En nu je broek naar beneden’.

Katy haalde diep adem. Ze opende haar mond, maar deed hem weer dicht toen ze de strenge uitdrukking op het gezicht van Tom zag. Tom legde de deken op de boomstam. Met zijn wijsvinger wenkte hij haar en wees naar de deken. ‘Hier, liefje. Ik wil je met je billen omhoog over die boomstam’.

‘Maar ik wil geen pak op mijn billen, liefje’, smeekte Katy. In een flits stond Tom naast haar. Zijn snelheid van handelen verraste haar. Zijn blik verried dat Katy maar beter mee kon werken. Ze bleven elkaar aankijken. Katy greep naar de knoop van haar broek, haar handen trilden. Ze knoopte haar broek open en schoof hem tot haar knieën omlaag. Tom volgde iedere beweging.

‘Je onderbroek ook!’, instrueerde Tom. Katy deed deze naar beneden tot waar haar broek hing. Er stonden tranen in haar ogen. Hij liet zich echter niet door haar tranen afleiden. Hij wees weer naar de deken. Met kleine dribbelpasjes schuifelde ze er naar toe.

‘Hier, pak mijn hand’. Tom hielp Katy op haar knieën en over de boomstam. Haar billen lagen nu helemaal bloot en waren aan zijn genade overgeleverd. Hij ging naast haar zitten. Hij legde zijn linkerhand op het smalste gedeelte van haar rug. Met zijn rechterhand wreef hij over haar billen. ‘Wat heb je toch een hemelse billen, liefje’. Hij gaf er een paar niet al te harde tikjes op. ‘Ik wil dat je netjes blijft liggen tot ik zeg dat je overeind mag komen. Ik ga eerst op zoek naar een mooie twijg. In de tussentijd ga jij maar eens bedenken waarom je hier zo ligt, jongedame. Dan hebben we het daar straks over. Bereid je zelf voor!’

‘Tom, nee! Liefje, alsjeblieft’, smeekte Katy.

‘Stil!’, zei hij en gaf haar een paar harde tikken op haar bips. ‘Je weet toch nog wat de consequenties zijn als je de discussie aangaat, toch?’

‘Oh! Oh! Oh!’, jammerde Katy van de pijn aan haar billen.

‘Ik vroeg je wat’. Opnieuw daalde zijn hand een keer of zes op haar bips neer. ‘Ik wil een antwoord, Katy. Ik zal niet eerder ophouden’.

‘Ja, Tom, ik weet wat de consequenties zijn’, gilde ze. ‘Oh, alsjeblieft, liefje. AUW!’

Nadat hij nog eens tuk of tien kletsen had uitgedeeld hield Tom op.

‘Oh! Oh! Oh! Je hand doet zeer’, jammerde Katy.

‘Mooi zo! De twijg doet nog veel meer zeer’, voegde Tom er aan toe.

Hij wreef weer over haar billen. Zachtjes gaf hij haar nog een paar tikjes. Hij liet zijn vingers tussen haar benen glijden. Het lichaam van Katy begon te reageren. Katy was opgewonden. Tom grinnikte. ‘Ik ben zo terug. Gedraag je, en waag het niet overeind te komen!’ Hij gaf haar nog een tikje, stond op en liep weg.

‘Verdomme, je bent een smeerlap, Tom!’, mompelde Katy.

‘Dat heb ik gehoord, liefje’, klonk de stem van Tom achter haar. ‘Zo te horen kan ik maar beter meer dan één twijg gaan halen’. Katy huiverde en haar kruis tintelde. Een koud briesje blies over haar naakte huid en veroorzaakte kippenvel.

‘Verdomme… niet alleen is mijn man gek geworden, maar mijn lichaam verraad me ook al’. Hoe langer Tom haar over de boomstam liet liggen met haar blote bips in de lucht, hoe opgewondener ze werd. Katy was er van overtuigd dat haar gezicht al even rood was als haar billen, hoewel er niemand was die ze kon zien. ‘Wat als er iemand langs komt terwijl Tom er niet is’, vroeg ze zichzelf af. ‘Ik vermoord hem. Ik vermoord hem’.

Het scheen een eeuwigheid te duren voor Tom terug was. ‘Goed zo, meisje!’, zei Tom, toen hij een paar minuten later achter haar opdook. Hij ging zitten en begon haar rode billen te masseren. Katy wilde eigenlijk boos blijven, maar ze genoot veel te veel van zijn aanrakingen. Hij toverde een glimlach om haar lippen.

Tom legde zijn linkerhand op haar rug en begon haar bips met zijn rechterhand te masseren. ‘En wat heb je allemaal te zeggen, jongedame?’

Katy grinnikte. ‘het is ongelofelijk dat je dit doet’, antwoordde ze.

‘Dat is niet wat ik wil horen!’, zei Tom en begon haar weer op haar billen te slaan. Na een stuk of dertig kletsen op haar bips en bovenbenen, vroeg Tom, ‘Heb je nog iets te zeggen over je gedrag van vandaag, Katy?’

‘Oh! Auw! Als ik iets heb gedaan om je boos te maken, dan was dat niet mijn bedoeling, liefje. Alles wat ik vandaag gedaan heb was met de beste bedoelingen’, antwoordde Katy.

‘Nee! Niet goed genoeg. Je bent me de hele dag al aan het uitdagen, Katy. Het begon vanmorgen vroeg al toen je je bed uitkwam en het is de hele dag door gegaan. Je bent de hele dag al aan het uitdagen’, legde Tom uit. ‘En nu is de tijd gekomen om af te rekenen’. Tom glimlachte toen hij naar de heerlijke billen van Katy keek. ‘Je hebt geen pak meer op je blote bips gehad in de buitenlucht, sinds we op Schiermonnikoog geweest zijn. Je bent er weer hard aan toe. Ja, zo is het. Je bent er weer hard aan toe’.

‘Toe nou, Tom’, smeekte Katy. ‘Vind je niet dat ik genoeg gehad heb?’

Tom grinnikte. ‘Nee, nog lang niet genoeg. Volgens mij heb je, afgezien van wat je al gehad hebt, tien met de twijg tegoed wegens ongehoorzaamheid toen ik je zei over de boomstam te gaan liggen, nog eens tien voor hoe je me vanmorgen tegemoet trad toen ik zei dat ik ging jagen en misschien ook nog wel tien omdat je me hele dag met je charmante gedrag van het jagen afgeleid hebt’.

‘Jij smeerlap!’, stiet Katy uit.

‘Nou, nou, nou, liefje’, grinnikte Tom. ‘Je wilt me toch niet vertellen dat ik nog meer toe moet voegen? Of wel?, vroeg hij.

‘Liefje, alsjeblieft, sla me niet met een twijg’, smeekte Katy. ‘Geef me maar een pak op mijn bips, maar… Oh! Auw!’, gilde ze. Tom negeerde haar verzoek In plaats daarvan begon hij de dertig met de twijg uit te delen.

‘Oh liefje. Ik denk niet dat ik dit vol kan houden’, zei ze.

‘Natuurlijk wel, schatje. Ik zal je wel helpen’, zei Tom. Hij gaf haar een paar zachte tikjes en liet vervolgens zijn hand weer tussen haar benen glijden. ‘Oh, liefje, je mag dan verbaal protesteren, maar volgens mij denkt je lichaam er heel anders over’.

‘Ga door, liefje’, zei Katy met spijt in haar stem.

‘Geduld, schatje, geduld’, zei Tom. ‘We gaan zo weer verder’. Hij legde zijn hand weer op haar rug en hief zijn rechterarm.

Bij nummer tien, begon Katy te reageren. Ze beleefde een orgasme. ‘Jij kleine deugniet’, grinnikte Tom. Bij nummer twintig toen een nieuw orgasme naderde, kon hij het niet langer aanzien. Hij gooide de twijg op de grond en nam haar in zijn armen. Niet lang daarna werd de plaid op de grond uitgespreid en lagen Tom en Katy naakt in elkaars armen. Ze bedreven langzaam de liefde. Katy’s billen stonden in brand. De aanrakingen van Tom zorgden voor een nieuw orgasme. En uiteindelijk, toen Tom zich niet langer kon inhouden, beleefden ze samen het ultieme hoogtepunt van de dag. Niet lang daarna liet Katy haar tranen de vrije loop. Hij hield haar stevig in zijn sterke armen. Hij kuste haar gezicht en liet zijn vingers door haar haren glijden, terwijl hij in haar oor fluisterde, ‘Ik hou van je’.

Toen ze zich weer wat herpakt hadden, nam Katy het gezicht van Tom in haar beide handen. Ze kuste hem teder. ‘Ik heb me in mijn hele leven nog nooit zo goed gevoeld, liefje. Dank je wel’.

‘Heel graag gedaan, schatje’, zei Tom met een gelukkige glimlach.

Ze kleden zich aan en liepen terug naar de auto. Tom wilde haar nog het uitzicht vanaf het heuveltje laten zien. Niet lang daarna parkeerde hij de auto er bovenop en samen stapten ze uit.

‘Oh Tom’, fluisterde Katy. ‘Wat is het hier mooi. Schitterend!’, Ze sloeg haar arm om zijn middel en legde haar hoofd op zijn schouder. Ze stonden dicht tegen elkaar aan en genoten van het moment. Ze hadden een heerlijke dag beleefd.

Op de terugweg zat Katy met gevoelige billen naast Tom. Haar linkerhand lag op zijn rechter been. Ze schurkte zich lekker tegen hem aan. Ze hadden dan wel geen wild gezien, maar hadden enorm van elkaar genoten.

Toen de auto op hun oprit stopte, draaide Tom de motor uit. Deze pruttelde nog even na en zweeg toen definitief.

‘Dank je wel dat ik vandaag met je mee mocht, liefje. Ik heb ervan genoten’, fluisterde Katy met een glimlach.

‘Dank je wel dat je met me mee bent gegaan’, antwoordde Tom met een grijns en een knipoog. ‘Ik heb het ook heel leuk gevonden. We moeten het snel maar weer eens doen’. Hij kuste haar nogmaals.

“Katy? Voel je je wel goed?’, vroeg Tom. Hij wreef met de achterkant van zijn vingers over haar wang.

Katy opende langzaam haar ogen. ‘Liefje? Is er iets?’, vroeg ze zachtjes.

‘Je zei wat. Ik wist niet of je wakker was of nog lag te slapen. Heb je iets nodig?’, vroeg hij.

Katy had even een paar tellen nodig. Toen realiseerde ze zich weer waar ze was. ‘Oh, liefje. Ik denk dat ik heb liggen dromen.’ Ze glimlachte.

‘Dan moet het vast een leuke droom geweest zijn, zover ik kon zien’, zei Tom.

‘Dat was het zeker, liefje’, zei ze toen ze zich haar droom herinnerde. ‘Het was een heerlijke droom’. Tom stond op en boog zich over het ziekenhuis bed om Katy een kus te geven. Ze deed uitnodigend het dekbed omhoog. Even later lagen Tom en Katy in elkaars armen.

‘Zal ik je mijn droom vertellen? Je zult het je vast nog wel herinneren’. Tom luisterde hoe Katy hem vertelde over de dag dat ze met mee was gegaan op jacht. Hij voelde zich dolgelukkig toen hij naar haar verhaal luisterde.

Hij dacht bij zichzelf, ‘Katy zal weer helemaal herstellen. Godzijdank, mijn Katy zal weer helemaal beter worden.’ Toen Katy hem herinnerde aan het pak op haar billen wat ze gehad had, dacht hij, ‘Oh, ja, dat is ook zo. Wacht maar tot we weer thuis zijn, kleine deugniet. Wat zal ik je dan een pak op je blote bips geven’, dacht hij bij zichzelf. En ondertussen vertelde Katy verder over haar droom. Tom boog zich naar haar toe en gaf haar een kus op haar voorhoofd. ‘Je moest eens weten, liefje, ik zal je snel een nieuwe ervaring geven waar je over kunt dromen’. Hij gaf haar een dikke knuffel.

En zo verliepen weer een paar dagen in het leven van Tom en Katy. Zomaar een alledaags stel uit het dorp.