Sonja was al op en zat buiten op de veranda, nog voor zonsopgang. Ze had een paar uur heerlijk geslapen, maar was om 4:00 uitgerust en klaarwakker. Ze wilde Marco niet wakker maken en even rustig nadenken. Ze ging heel omzichtig op één van de stoelen zitten. Ze liet het grootste deel van haar gewicht op het hek rond de veranda rusten en kantelde de stoel waar ze op haar knieën op zat voorover.

Ze wist dat het niet lang meer zou duren voor de zon op zou komen, omdat de vogels onder haar al druk in actie waren. Ze tsjilpten en kwetterden luid tegen elkaar. Deze vredige omgeving zorgde ervoor dat ze nadacht over hoe dingen zich tussen Marco en haar begonnen te ontwikkelen. Hij was aardig en had een rustgevende werking op haar. Het was geruststellend om te weten dat de gevoelens die ze bij zichzelf merkte, wederzijds waren en niet eenzijdig en dus een verspilling van tijd. Aan de andere kant bracht hij haar van haar stuk. De hele dynamiek tussen hen bracht haar van haar stuk.

Hij had een ongekend talent om haar boos te krijgen. Zo sterk had ze dat nog nooit eerder beleefd. Erger nog was dat ze zichzelf helemaal niet onder controle had als hij haar triggerde, het verontrustte haar hoe ze dan volledig de controle kwijt kon raken. Ze moest ontdekken waar het steeds fout ging, anders zouden haar billen het nooit overleven, sprak ze streng tegen zichzelf.

Hij deed een beroep op haar medewerking zoals ze die nog nooit eerder ervaren had. Dat was in ieder geval één van de factoren. Zelfs nu, als ze aan zijn dominante gedrag dacht, gingen haar nekharen overeind staan. Dat was iets waar ze in ieder geval op reageerde. Het voelde alsof hij helemaal geen vertrouwen had in haar professionaliteit. En toch was hij gul met het geven van complimentjes als hij het had over haar mogelijkheden en talenten.

Ze dacht terug aan haar aanvaringen met hem in de afgelopen week en ook aan de momenten eerder in haar opleiding. Er ging een golf van schaamte door haar heen steeds als ze terugdacht aan de momenten dat hij haar streng toesprak of haar een pak op haar blote bips gaf. Iedere keer als ze dat deed maakte zich een merkwaardige opwinding zich van haar meester, die ze niet wilde toestaan. Maar ook al wilde ze dat niet, toch nam die ongemerkt bezit van haar.

Toen de eerste lichtstralen aan de hemel verschenen, begon het ook bij Sonja te dagen. ‘Hij heeft mijn werk helemaal niet bekritiseerd! Dat heeft hij nog nooit gedaan! Hij kan alleen niet overweg met mijn gedrag en koppigheid! Hij windt zich op als ik me zo eigenwijs opstel!’ Sonja glimlachte. ‘En hij maakte mij weer kwaad door steeds zo op de regels te gaan staan’.

‘Maar ja, hij is de nu eenmaal de baas, waarom maak ik me dan zo kwaad als hij me zegt wat ik moet doen of laten?’

‘Omdat je een verwaand nest bent, daarom!’ Ze schrok zo van Marco’s stem dat ze zijwaarts van haar stoel tuimelde. Haar billen werden gered door zijn snelle reactie.

‘Wel godver….’, gilde Sonja. Ze realiseerde zich niet dat ze hardop aan het praten was.

’Ho, ho, ho, wacht eens even’, grijnsde Marco toen hij haar overeind hielp.

‘Je bezorgt me bijna een hartverlamming!’, Sonja krabbelde overeind.

‘Je was even heel diep in gedachten’, als je het mij vraagt, lachte Marco.

‘Het is niet belangrijk waar ik aan dacht’, antwoordde Sonja en gleed langs hem heen de hut in.

Het ontbijt bestond uit koffie, bananen en Brinta. Marco slaagde erin Sonja een glimlach te ontlokken. Hij was ervan overtuigd dat ze in ieder geval een paar rustige dagen zouden hebben, en dat ze een stuk vriendelijker tegen elkaar zouden zijn.

Hoewel ze dag ervoor veel tijd verloren hadden, maakte Marco geen haast om aan het werk te gaan. Toen Sonja het ontbijt op had, om zich te gaan verfrissen en de spullen bij elkaar die ze die dag nodig hadden bij elkaar te zoeken, maakte Marco een gebaar dat ze weer moest gaan zitten. Toen ze dat deed vertrok haar gezicht tot een grimas. Marco grijnsde.

‘Een pak op je billen blijft je wel een poosje bij, is het niet?’

‘Dat is niet grappig’, klaagde Sonja.

‘Dat zei ik ook niet’, knikte Marco. ‘Het is een ernstige zaak’. Zijn geamuseerde gezicht had iets duivels. Sonja overwoog een snedig antwoord, maar de boosheid die daarvoor nodig was, was er gewoon niet. Ze bloosde alleen maar, knikte en dronk haar beker koffie leeg.

‘Misschien moet je nog even rust nemen om de gedachten die je daarnet had, verder uitwerken? Het zou kunnen dat als je dat doet en de antwoorden op je vragen vindt, dat je niet zoveel last hebt van dat probleem?’ Marco glimlachte en wees naar haar stoelzitting.

Sonja keek hem aan. Er was geen spot of kritiek in te lezen, alleen maar een open en belangstellende blik.

‘Ik kan me niet herinneren waar ik aan dacht’, antwoordde Sonja eerlijk. ‘Ik ben over een heleboel dingen in verwarring, als je het wilt weten’.

‘Laten we het er dan over hebben’, stelde Marco voor.

‘Je zei dat je me wel mocht. Maar je bent altijd zo snel kwaad’, zei Sonja.

‘Klopt. Dat is ook zo. Je eigenwijze houding maakt dat heel gemakkelijk in me los. Misschien verandert dat als we het erover hebben’, antwoordde Marco. ‘Want doe je altijd zo koppig als ik je zeg hoe we iets gaan doen? Of zelfs als ik je maar vraag hoe jij vindt dat we het aan moeten pakken?’

Sonja staarde een poos  naar haar handen. ‘Ik weet het niet. Misschien is het omdat het steeds lijkt dat je vindt dat ik dingen niet goed doe, in plaats van dat je vraagt wat ik ervan vind’.

‘Ik kan me niet herinneren dat ik ooit kritiek op je werk heb geleverd, behalve dat ik het niet zie zitten het veldwerk alleen te doen en dat ik heb gereageerd op dat gestunt van je op de ladder, gisteren’, legde Marco uit.

’Toch voelt het zo. Misschien ligt het aan de manier waarop je dingen brengt. Weet ik veel???’ Sonja kon zich geen specifieke voorbeelden voor de geest halen. Het was in het algemeen gesproken dat ze zo op hem reageerde.

‘Laten we het volgende afspreken’, stelde Marco voor, ‘iedere keer als je het gevoel hebt dat ik kritiek op je heb, zeg je het onmiddellijk in plaats van een scène te schoppen. Hoe klinkt dat?’

‘Je wordt alleen maar kwaad als ik dat doe’, klaagde Sonja.

’Ik beloof dat ik mijn uiterste best zal doen, dat niet te doen’, probeerde Marco haar gerust te stellen. Ik zal het nog beter maken. Iedere keer als ik zie dat je je opwindt, maar je er niets mee doet, zal ik je vragen wat er aan de hand is. Voordat ik kwaad wordt’, voegde hij eraan toe. De laatste woorden werden vergezeld van een vette glimlach.

‘Voordat je kwaad wordt?’, Sonja pikte allen zijn laatste woorden op en die deden haar nekharen alweer overeind staan.

‘Kijk, daar reageer je al!, lachte Marco. ‘En als je het nog eens wilt horen: Ja, voordat ik kwaad wordt. Als je het gevoel hebt dat ik je bekritiseer en me verkeerd begrijpt, dan zal ik mijn bedoeling aan je uitleggen. Als je alleen maar brutaal en onredelijk wordt, dan zal ik je daarvoor ter verantwoording roepen’.

’Oh’. Sonja accepteerde wat hij zei en knikte.

‘Denk je dat we zo beter met elkaar over weg kunnen’, vroeg Marco.

‘Ik wil het graag proberen’, antwoordde Sonja lachend.

Marco lachte ook, stond op, boog zich voorover en kuste haar op haar wang. Sonja begon te blozen.

Vanaf dat moment keerde het tij volledig. Wat een gespannen verhouding was geweest, vol tegenstelling af en toe collegiaal werd omgetoverd tot leuk, meestal collegiaal en op sommige momenten gespannen relatie. De spanning tussen hen had altijd al een seksuele lading, maar werd nu door beiden begrepen.

Marco werd gemakkelijker in de omgang en zijn gevoel voor humor kwam tot bloei. Niet lang daarna veranderden interacties die in het verleden geleid zouden hebben tot hoogdravende conflicten. Sonja had nog steeds op- en aanmerkingen op zijn plannen en ideeën, maar werden nu opgevat als plagerijtjes. Marco reageerde wel op haar snedige opmerkingen, maar deed dat ook op een plagerige manier.

Na een poos verdween ook het machtsverschil tussen beiden. Het was niet langer een baas – werknemer of een leraar – student verhouding. De verhouding van Marco ten opzicht van Sonja en andersom veranderde. De ontspanning tussen hen had de weg daarvoor geëffend. Sonja was helemaal verbaasd toen ze hier later over nadacht.

Na een paar dagen vol met plagerijtjes hoe bazig hij wel niet was, merkte Sonja dat ze de zaken het liefst afhandelde zoals Marco ze voorstelde. Wat nog verbazingwekkender was dat ze zijn goedkeuring en complimentjes wilde horen, als ze iets gedaan had. Ze wilde het hem graag naar de zin maken, en het bleek ook nog heel goed te doen zijn ook.

Op zijn beurt, veranderde Marco niet eens zo veel in zijn omgang met haar. Het feit dat ze zich meer bewust was van haar reacties leek alles wat nodig was om niet zo eigenwijs te doen.

Het was een verschil van dag en nacht.

Dit duurde tot de donderdag. Twee dagen voor Sonja op vakantie zou vertrekken. Er resten haar nog maar drie dagen samen met Marco. Sonja begon hier een verloren gevoel over te krijgen. Marco bekeek het allemaal meer op de langere termijn en maakte zich niet zoveel zorgen over de korte tijd die ze nog te gaan hadden. Aan de andere kant wist hij zeker dat hij haar zou gaan missen in de paar weken dat ze er niet zou zijn.

Toen Marco de volgende ochtend vroeg opstond, merkte hij dat Sonja er al uit was en beneden aan het werk was in de werkplaats. Het licht door de ramen beneden was goed te zien. Hij vroeg zich af wat ze aan het doen was en stond zichzelf de ergernis toe over het feit dat ze de accu’s gebruikte terwijl het over een uurtje licht zou zijn. In de tussentijd liet hij zich er niet van weerhouden een ontbijtje klaar te maken.

Toen de koffie doorliep, rukte Marco aan de touwen van de tafellift in de hoop dat Sonja dit als een teken zou zien naar boven te komen. Een paar minuten later voelde hij aan de bekende trillingen dat iemand de ladder opklom.

‘Waarom was je zo vroeg beneden?’, vroeg Marco. Hij deed zijn best om zijn vraag zo luchtig mogelijk te laten klinken.

‘Ik kon niet slapen. Ik ben dus begonnen met het uitlezen van de proeven van gisteren’, antwoordde Sonja.

‘Het was misschien verstandiger als je met het ontbijt begonnen was in plaats van de accu’s te belasten’, zei Marco.

‘Als ik dat gedaan had, dan had ik je wakker gemaakt’, legde Sonja uit. Ze keek naar zijn gezicht. Ze was zich ervan bewust dat de accu’s een teer punt waren.

‘Maak me voortaan maar wakker, OK? Dat heb ik liever dan energie verspillen’. Marco stem zakte in toon, maar hij klonk niet kritisch. Hij vond het aardig dat ze rekening met hem hield. En toch vond hij dat de proeven niet zo belangrijk waren dat ze het gebruik van de accu’s rechtvaardigden.

‘Er is helemaal geen volgende keer, of wel soms?’, mompelde Sonja, meer tegen zichzelf dan tegen Marco. Ze bedacht zich dat er niet veel ochtenden meer zouden zijn waarop ze bang hoefde te zijn Marco wakker te maken. Ze zou op vakantie gaan en als ze terugkwam ging hij terug naar het basisstation. Het idee stond haar tegen. De gevoelens die ze voor deze man had, waren sterk geworden.

‘Dat mag ik niet hopen’, diende Marco haar van repliek. Hij had het over de accu’s en veronderstelde dat zij dat ook deed.

‘Nou dan krijg je je zin en ik hoop dat je er in blijft’, beet ze hem toe.

‘Waar slaat dat nou weer op?’, vroeg Marco, die er niets meer van begreep.

Sonja keek hem onderzoekend aan. Ze kon er niet bij dat hij zo blij was dat ze hem niet wakker had gemaakt en tegelijkertijd geen enkele last leek te hebben dat ze er binnenkort niet meer eens zou zijn om hem wakker te maken.

‘Het kan je kennelijk helemaal niets schelen wat ik voel. Dus vergeet het maar, OK!’, antwoordde Sonja.

’Ik dacht dat we dit stadium gepasseerd hadden’. Marco keek haar onderzoekend aan op zoek naar een verklaring voor haar gedrag.

‘Luister dan! Ik zei dat er helemaal geen volgende keer zal zijn. Kunnen we nu over ophouden? Alsjeblieft?’ Sonja voelde zich steeds kwader worden. Ze wilde het liefst gaan huilen, maar dat gunde ze hem niet.

‘OK. We houden er over op’, gaf Marco toe. Hij had een erg onbevredigend gevoel over de hele situatie, maar hij wilde de zaak zo vlak voor haar vakantie niet op de spits drijven. Hij liet het dus maar gaan.

Het ontbijt verliep gespannen en in stilte. Toen ze uitgegeten was, nam Sonja het woord.

‘Kun jij hier de boel opruimen? Dan ga ik terug naar de proeven’. Er zat een bijtende toon in haar stem.

‘Ga maar. Denk alleen een beetje om dat toontje van je’, antwoordde Marco.

‘Prima. Zal ik doen’. Sonja’s antwoord was zo mogelijk nog bijtender. Ze keek hem uitdagend aan toen ze naar het luik liep en daar beneden begon te klimmen. Haar gezicht straalde ongenoegen uit. Op die van hem was duidelijk een waarschuwing te lezen, ze zag de donkere schittering in zijn ogen. Als hij er bij had gekund, had ze nu een flinke klets op haar bips gekregen.

Marco dacht na over de stemmingswisseling bij Sonja. Maar omdat dingen de laatste dagen heel goed waren gegaan, maakte hij zich er niet druk over. Hij ruimde de pantry op, pakte een rugzak in voor een wandeltocht over de heide en begon de ladder af te klimmen. Het stel zou vandaag apart van elkaar te werk gaan en voor de tweede keer monsters in een bepaald gebied nemen sinds de storm.

Er was sinds die dag geen regen meer gevallen en de luchtvochtigheid was tot 28% gedaald. Als het nog langer droog zou blijven dan zou de kans op heidebranden de kritische grens gaan naderen.

Voor dat Marco op weg ging, keek hij even bij Sonja in de werkplaats om haar te laten weten dat hij vertrok. Er was slechts minimale communicatie. Sonja was geconcentreerd met haar werk bezig, zodat ze er zelfs niet aan toe kwam om hem een veeg uit de pan te geven.

Qua werk was haar ochtend productief. Emotioneel had ze last van het gekibbel met Marco tijdens het ontbijt. Haar gedachten bleven gericht op haar werk, zodat ze er in slaagde van alle monsters preparaten te maken en alle proefjes af te nemen, voordat Marco halverwege de middag terugkeerde. Hij was verrast toen hij zag dat al het werk klaar was, ook met de monsters die ze zelf die dag nog genomen had, ondanks dat er nog heel wat moest gebeuren voor hij vertrok.

’Ben je nu al terug?’, vroeg hij overbodig,  Hij bedoelde er eigenlijk mee te zeggen, ‘Wow, jij bent snel, zeg!’ Maar Sonja kon met haar humeur het niet anders opvatten als een insinuatie.

‘Is dat ook al een overtreding? Ik heb alles af hoor. Ik heb me nergens van af gemaakt’, snauwde ze terug.

‘Woaw! Een beetje rustig aan! Wat mankeert je toch?’, vroeg Marco. In zijn stem klonk bezorgdheid door en een beetje ergernis.

‘Niets. Ik heb het druk’. Sonja draaide zich om en ging weer aan het werk.

Marco wist dat er niet zoveel aan de hand was. Hij lachte in zichzelf. Er waren ergere dingen die ze kon doen, dan alleen maar een beetje humeurig zijn, maar ze kon het maar beter niet al te lang volhouden. Hij vermoedde dat ze met het verkeerde been uit bed gestapt was, omdat haar humeur niet erg opgeknapt was. Zover hij kon overzien, had hij deze keer niets gedaan om haar over de kling te jagen. Aan de andere kant zou hij het ook niet over zijn kant laten gaan dat ze haar rothumeur maar ongebreideld op hem botvierde. 

’Soms heb je gewoon je dag niet, maar goed ik laat het mooi bij jou, wat het ook is. Probeer er alleen over heen te stappen voor het te laat is en je jezelf ermee in de problemen brengt. Begrepen?’ Marco grijnsde terwijl hij dit zei.

Sonja verstijfde. Wat kon die man ongevoelig zijn! Ze deed erg haar best om haar emoties onder controle te houden. Het deed pijn! Wat haar uiteindelijk hielp haar frustratie binnen te houden was de wetenschap dat ze in tranen uit zou barsten zo gauw ze mond maar open zou doen.

‘Hier zijn nog wat meer monsters, ze zullen je helpen uit de problemen te blijven’. Marco zette zijn rugzak op de werkbank.

‘Bekijk het maar! Het zijn jouw monsters. Ik ben bijna klaar met de mijne”. Sonja pakte de tas op en slingerde hem hard in de richting van Marco, zodat hij in zijn maag getroffen werd.

‘Dan heb je nu nog een aantal te doen, is het niet’, zei Marco met een uitdagende glimlach.

‘Jij en je verdomde werk! Ik ga zwemmen! Ik heb me niet drie slagen in de rondte gewerkt om mijn werk vroeg af te hebben, zodat jij misbruik van me kon maken door me jouw vuile werk ook nog te laten opknappen’.

‘Zwemmen? Mmmmm, dat klinkt goed! Ik ga vast! Als je klaar bent kun je me gezelschap komen houden. Ik zou wel een beetje opschieten, zodat het nog lang genoeg licht is, zodat je ook nog even kunt zwemmen’. Marco draaide zich om en liep de werkplaats uit.

‘Verdomde, vuile, smerige…’ Sonja draaide zich om en begon achter Marco aan te lopen, maar stopte toen hij zich plotseling omdraaide. Marco hief zijn hand op en wierp haar een strenge blik toe.

‘Ben je er zeker van dat dit de weg is die je verder af wilt lopen, jongedame?’, vroeg hij.

‘Ohhhhh!!! Je bent onuitstaanbaar! Sonja’s stem sloeg zo ver over, dat haar woorden op gillen leken.

‘Best mogelijk’, grijnsde Marco. Hij wist dat zijn onderkoelde reacties haar alleen maar kwaaier maakten. Dit kon maar op twee manieren eindigen, dacht hij. Ze zou uiteindelijk toch voor de draad komen met wat haar zo dwars zat of ze zou te ver doordraven en een flink pak op haar blote bips krijgen. En welke van de twee het ook werd, aan het eind ervan zou hij antwoord op zijn vraag hebben.

‘Klootzak!’, beet Sonja hem toe.

‘Eén’, telde Marco waarschuwend.

‘Ach, donder op, met je één!’, siste Sonja.

‘Twee en drie, in één keer, met stijl behaald!’ Marco stapte op haar af, pakte haar bij haar arm en trok haar uit de werkplaats naar de beschutting onder de toren.

‘Laat me los, lul!’. Sonja probeerde zich lost e rukken. Maar Marco trok haar zonder al te veel moeite met zich mee. Zijn lange stappen zorgden ervoor dat ze paar keer bijna struikelde. Ze slaagde er evenwel in om Marco een harde trap tegen zijn kuit te geven. Marco kromp ineen en liet haar arm los.

Werkschoenen met ijzeren punten en jarenlange gymnastiektraining zorgden voor meer venijn in de trap dan boosheid en frustratie alleen. Sonja verspilde geen tijd, en zorgde ervoor dat er in een ommezien zich 50 meter tussen hen bevond, voordat Marco goed en wel hersteld was van haar aanval.

De ijzeren punt van Sonja’s schoen had hem midden op zijn kuit geraakt. De klap bezorgde hem meteen een krampaanval die niet na te vertellen was. Gelukkig had hij de tegenwoordigheid van geest om zijn tenen omhoog te trekken zodat de kramp onmiddellijk weer verdween. De pijn bereikte een hoogtepunt. Het leek wel een eeuwigheid te duren. In werkelijkheid was het een kwestie van seconden.

Toen de pijn wat weggezakt was, begon Marco aan de achtervolging. De voorsprong van 50 meter voor Sonja hield even stand, maar werd vervolgens zienderogen kleiner.

‘Het zal een maand duren voor je weer kunt zitten, lelijk kreng’, Marco kookte van woede toen hij haar bij haar shirt te pakken kreeg.

‘Hee!’, gilde Sonja. Ze was zich er nog niet eens van bewust dat hij de achtervolging had ingezet, toen hij haar al te pakken had.

Marco trok aan haar shorts, zodat ze haar evenwicht verloor, vooroverboog als een zakmes en tuimelde vervolgens in zijn armen. Toen hij haar eenmaal in zijn armen had, was het een koud kunstje voor Marco om haar als een zak meel op zijn heup te laten rusten en haar met zijn linkerarm te omklemmen. Het verbaasde hem hoe licht ze was en hoe goed hij haar kon houden, ondanks dat ze verwoed om zich heen schopte.

Het was een peulenschil om haar shorts los te knopen en van haar billen te schuiven.

‘Jij verdomde klootzak! Jij smerige…’, gilde Sonja toen hij haar bips bloot maakte. ‘AAUUAAUUWW!!!’ haar woorden werden afgebroken toen de eerste brandende klets neerkwam.

‘Je houdt niet van halve maatregelen, is het wel?’ Marco sloeg een paar keer heel hard toe. ‘Als je blijft schelden en vloeken, dan zal ik een zwiepende stok afsnijden om je een extraatje te geven bovenop wat je toch al tegoed hebt’. 

Toen hij dat gezegd had begon Marco haar billen in vuur en vlam te zetten. Sonja gilde en jammerde dat het een lust had. In de houding waarin ze zich nu bevond voelde ze zich hulpeloos. Marco, aan de andere kant, had genoeg bewegingsvrijheid om zijn evenwicht te bewaren, ondanks het getrappel van haar benen.

Marco sloeg hard, de klappen kwamen flink aan en zijn spieren maakten overuren om in balans te blijven.

Na enkele minuten en meer dan 100 harde kletsen, begon Sonja langzaam in paniek te raken. Het pak slaag deed zo’n verschrikkelijk zeer. Ze moest het laten ophouden.

‘Asjeblieft!!!! Stop! Asjeblieft!!!’, gilde ze.

‘Ik stop waneer ik denk dat je genoeg gehad hebt! Denk jij maar eens na waarom je vandaag in zo’n snerthumeur bent. Ik stop niet voor ik er alles van weet.           EN * IK * ZAL * JE * NIET * VRAGEN * WAAROM * VOORDAT * IK * JE * VOLDOENDE * OPGEWARMD * HEB * !!! Marco articuleerde alle woorden van zijn laatste zin duidelijk en liet ze met harde klappen vergezeld gaan, allemaal op het gevoelige plekje tussen haar bips en dijen gericht.

Deze gerichte aanval deed de paniek bij Sonja nog verder toenemen en ze schopte nog fanatieker om zich heen. ‘Houd je gemak!’ Marco sloeg zo mogelijk nog harder.

‘Dat kan ik niet! Het doet veel te veel zeer! Asjeblieft! Houd Op!’, jammerde Sonja.

Marco grijnsde, maar negeerde haar smeekbeden.

Die reactie had Sonja nodig om tot een oplossing te komen en te ontsnappen uit haar benarde positie. Terwijl Marco door ging haar hard op haar blote billen te slaan, greep ze hem met beide handen bij zijn broek beet en legde haar gezicht op de overgang tussen zijn benen en zijn billen. Terwijl ze nog voor een laatste keer hard gilde, hapte ze met haar tanden in zijn vlees en beet zo hard als ze maar kon.

Marco reageerde als door een wesp gestoken. Zijn kreet was tot in de wijde omtrek te horen. Hij wankelde en viel voorover op zijn linkerknie. En toen dit gebeurde zat Sonja op haar handen en knieën naast hem. Hij liet haar niet los, maar verplaatste zijn hand wel van haar bips naar haar lange blonde haren.

Toen hij haar hoofd probeerde weg te trekken, beet Sonja nog harder toen. Marco schreeuwde als een gewond dier.

‘Jij klein monster!’, wist hij uit te brengen. Hij draaide zij hand in haar haren en begon zo hard als mogelijk te trekken. Sonja kon niets anders doen dan haar tanden los te maken. ‘Nu zul je het beleven, jongedame! Je bips zal de prijs van mijn beschadigde huid duur betalen!’

Terwijl hij dit zei, maakte Marco zijn broeksriem los en trok hem uit de lussen van zijn broek. Hij ging op de grond zitten en trok Sonja over zijn schoot. Zijn gezicht vetrok even bij het gevoel van de kiezelstenen onder zijn billen. Het leed geen twijfel dat zij zijn huid kapotgebeten had en dat hij dit nog wel even zou voelen de komende dagen.

‘Nee!!! AAAUUUUUAAUUUUAUUUUWWWW!”  Sonja gilde toen Marco’s riem hard over haar toch al brandende billen eerst striemde.

‘Oh Kut! Nee! Stop!’, klaagde ze. ‘Dit is echt verschrikkelijk’ dacht ze, ‘dit kan ik helemaal niet uithouden’.

‘Ja, nu heb je spijt, hè? Toch is dit de manier. Mijn arm werd doodmoe en je bips is nog lang niet genoeg gestraft’, zei Marco. Zijn stem klonk woedend.

Sonja’s eerste pak slaag met de riem was er eentje dat ze niet snel zou vergeten. Marco zorgde ervoor dat de kennismaking indruk op haar maakte. En toe hij uiteindelijk ophield met slaan, zaten ze beiden onder het stof, Sonja’s gezicht zat onder de zwarte strepen. De tranen hadden er vervolgens helemaal een smeerboel van gemaakt. Haar nagels waren helemaal zwart en het gras onder hen was helemaal losgetrapt door haar pogingen onder zijn tuchtigende hand uit te komen.

Toen hij haar optilde en haar op zijn schoot zette, kon Marco een glimlach niet onderdrukken toen hij het vervuilde gezicht voor zich zag. Hij knuffelde haar en trok haar stijf tegen zich aan. Hij liet haar rustig een paar minuten huilen voordat hij haar vroeg waarom ze die dag zo’n ongelofelijk rothumeur had.

Sonja gaf antwoord en hij realiseerde zich hoe hij niet allen op haar, maar zij ook op hem gesteld was.

‘Is dit allemaal omdat je me al mist voor ik überhaupt ben vertrokken?’, vroeg Marco. ‘Waarom heb je dat niet meteen gezegd?’

‘Ik weet het niet’, antwoordde Sonja naar waarheid.

‘Probeer het de volgende keer, OK? Dit zou allemaal niet gebeurd zijn als je wat duidelijker was geweest’, stelde Marco voor. Hij wiegde haar zachtjes heen en weer. Hij zocht haar kin, en toen hij die gevonden had, tolde hij haar hoofd op zodat ze hem aankeek. Haar vervuilde gezicht was erg aantrekkelijk, hij had het gevoel dat zijn emotie hem verstikte. Hij kuste haar. Hij gaf vooral aan deze impuls toe om te voorkomen dat hij door emotie overmand zou raken door zijn gevoel voor haar.

Sonja weigerde zijn kus niet. Ze zag iets in zijn ogen voor hij haar kuste en realiseerde zich dat ze zich ten onrechte zorgen maakte dat ze elkaar de komende twee weken niet zouden zien. Ze schoof heen en weer op zijn schoot toen hun kussen hartstochtelijker werd. De hitte die ze op haar bips voelde had zich inmiddels naar haar kruis verplaatst. Toen ze heen en weer schoof, voelde ze het vocht van haar opwinding. En onder haar linkerbeen voelde ze ook de zijne.

Marco was de eerste die zijn mond terugtrok. Dingen kwamen nu zo beangstigend dichtbij als hij dat nu niet deed.

‘Ga terug en maak de notities af. Als je klaar bent kom je naar beneden om te gaan zwemmen. Schiet wel op, anders wordt het te donker’.

Sonja deed wat haar gevraagd werd. Terwijl ze met haar werk bezig was, overdacht ze haar gevoelens. Ze waren intens, en erg ingewikkeld. Ze voelde liefde en was verdwaasd, boos, beschaamd en moe. Daaronder groeide een gevoel van intense tevredenheid.

De proeven die ze deed, lieten een verhoogd risico zien, maar de monsters die Marco uit het noorden had meegnomen, waren ronduit alarmerend. De plantjes waren uiterst brandbaar. Een blikseminslag in dat gebied kon de heide in no-time in vuur en vlam zetten. De berekeningen lieten zien dat het vuur zo snel om zich heen zou grijpen dat er geen redden meer aan was, tegen de tijd dat de brandweer gearriveerd was.

Sonja bracht Marco het nieuws bij het vennetje. Hij dacht na over maatregelen toen Sonja zich van haar shirt en short ontdeed en in het koele water dook.

Sonja ontspande zich zelf even toen ze zich even liet uitdrijven na een paar krachtige slagen. Het water leek naar bier te smaken en voelde weldadig aan op haar huid. Het verzachtte ook de pijn die nog steeds voelbaar was op haar bips.

Marco liet haar een paar minuten haar gang gaan en riep haar toen naar de kant. Het was tijd om terug naar de toren te gaan. Met enige moeite wurmde Sonja haar shorts omhoog over haar natte onderbroekje en trok haar shirt over haar natte bovenlijf.

Toen de rapporten aan het basisstation waren doorgegeven werd duidelijk dat het niet alleen hun gebied waar een verhoogd brandgevaar heerste. Het werd nu voor de werkers zaak hun kerntaak te gaan uitoefenen: preventie.

’Sonja, liefje, het lijkt erop dat je vakantie danig zal worden ingekort’, zei Marco toen hij haar informeerde over de gang van zaken in de komende weken.

Verschillende brandweerkorpsen zouden naar de heide toekomen om de situatie te lijf te gaan. Bepaalde gebieden zouden gecontroleerd platgebrand worden om eventuele grote branden tijdig tot staan te dwingen. Paul zou teruggeroepen worden en de torens zouden basiskampen worden voor de calamiteitenteams.

‘Ga jij dan terug naar het basisstation?’, vroeg Sonja.

‘Een paar dagen misschien, maar de teamleiders zijn hier in het veld nodig wanneer de teams hier zijn. Je zult je wel zorgen maken als ik er niet ben, wie je dan een pak op je billen moet geven als je dat nodig hebt. Marco wierp haar een uitdagende glimlach toe.

Sonja gaf hem een stomp tegen zijn schouder. Terwijl ze dat deed, greep Marco haar arm beet en trok haar naar zich toe. Opnieuw kusten ze, en deze keer trok geen van beiden zich terug.

’Vrij met me. Alsjeblieft’, fluisterde Sonja terwijl ze haar handen over zijn lichaam liet glijden. Ze keek in zijn ogen. Haar uitdrukking was bezorgd en haar bewegingen aarzelend.

‘Weet je het zeker’, vroeg Marco, terwijl hij met beide handen haar gezicht beet pakte.

Sonja glimlachte verlegen en knikte. Ze kusten opnieuw en dit keer hadden hun zoekende handen een doel. Marco kleedde haar langzaam uit, en Sonja ontdeed hem van zijn kleren. Hij was mooi om te zien, naakt en opgewonden in het lichte van de zonnestralen van een late namiddag. Haar zachte vingers streelden hem en raakten hem voorzichtig aan.

Marco huiverde van opwinding door haar zachte aanrakingen. Zijn hand trok te hare naar zich toe en hij vouwde haar vingers om hem heen. Hij begeleidde de bewegingen, terwijl zijn andere hand en mond haar borsten vonden. Nu was het Sonja’s beurt om te huiveren. Haar tepels werden stijf van opwinding.

‘Ooohhh…., Ik kan hier niet tegen’, fluisterde Sonja.

‘Natuurlijk wel’, zei Marco zacht. Hij hield wel even op, tilde haar op en droeg haar naar het bed. Samen gingen ze liggen. Met zijn handen en zijn mond verkende hij haar lichaam. Sonja verdronk bijna in het gevoel. Toen hij tussen haar benen was aanbeland, deed ze haar benen van elkaar om hem toegang te verschaffen.

Zijn vingers speelden voorzichtig met haar. Hij streelde haar venusheuvel en deed haar lipjes uit elkaar. De sensaties stonden bol van de elektriciteit en ze voelde een opwinding opbouwen die ze zelf nog nooit eerder bereikt had. Toen zijn mond en tong de bewegingen van zijn vingers nog een keer overdeden, begon Sonja hevig te trillen. Haar heupen schokten onwillekeurig en een zacht kreuntje ontsnapte haar.

Marco bespeelde haar en streelde haar met zijn tong. Sonja wist dat haar orgasme niet meer ver weg was en wilde hem in haar voelen als het zo ver was.

’Asjeblieft, ik wil je in me voelen. Asjeblieft’, kreunde ze.

Marco glimlachte en werkte zich omhoog. Zijn mond vond de hare en ze deelden haar smaak. Ze was verbaasd dat het zo zoet smaakte. Dit duurde echter maar even, want hij had zich tussen haar benen gewerkt en duwde tegen haar opening. Hij kwam gemakkelijk bij haar binnen. Haar vocht had de weg voor hem voorbereid. Toch had hij geen vrije doorgang.

Sonja snakte naar adem toen ze het scherpe scheurende gevoel voelde van haar maagdelijkheid. Marco was al helemaal in haar doorgedrongen toen hij zich realiseerde wat er aan de hand was.

‘Je bent nog maagd’, nu was het zijn beurt om naar adem te snakken.

‘Niet ophouden’, antwoordde Sonja. ‘Ik houd van je. Alsjeblieft? Ik wil dit!’

’Ik houd ook van jou’, antwoordde Marco en begon voorzichtig op en neer te bewegen. ‘Doet het pijn?’, vroeg hij.

‘Nee, het voelt geweldig’, fluisterde Sonja en haar heupen pasten zich aan zijn bewegingen aan. ‘Doe het een beetje harder’.

Hij deed wat ze vroeg en werd  na een paar stoten beloond met de ritmische krampen van haar orgasme. Hij was nog niet klaar. Zijn stoten gingen nog minuten lang door. Sonja volgde hem en nadat haar eerste orgasme weggeëbd was, voelde ze een nieuwe opkomen. En toen het daar was, liet ze het gepaard gaan met een zacht gekreun. Deze keer waren de krampen nog intenser. Marco voelde ze, en stootte nog harder.

Hij was echter nog niet z over en zijn opwinding bouwde zich tot bijna pijnlijke hoogte op. Hij trilde van inspanning en stootte nog harder. Sonja’s opwinding naderde ook weer een hoogtepunt. Het was deze keer zo intens dat ze kreunde bij iedere keer dat hij in haar stootte.

Toen ze nogmaals klaar kwam, schreeuwde ze uit, ‘Oh, asjeblieft!’Marco kon zijn opwinding niet langer bedwingen en zodra haar spieren zich om hem samenknepen, werd hij verlost. Het was explosief. Zijn bewegingen vertraagden, maar hij stootte harder in haar, terwijl hun orgasmen samensmolten.

‘Zal het altijd zo zijn?’, vroeg Sonja na een poosje, toen ze zichzelf herpakt had.

‘Ik hoop van wel, liefje’, antwoordde Marco. Ze bleven nog een poosje knuffelen. Uiteindelijk dreef de honger en het werk wat nog lag te wachten, hen uit bed.

Ze genoten van het avondeten en keken samen naar de zonsondergang. Het was een verbazingwekkende dag geweest, zo vol tegenstellingen.

De nacht was donker. Ze konden maar geen genoeg van elkaar krijgen. Slaap hadden ze niet nodig, want ieder samenzijn zorgde voor een nieuwe dosis energie. Nu had Sonja iets heel anders om zich zorgen om te maken.

Als de aflos zou arriveren en Paul terug zou zijn, was het gedaan met hun privacy.