© 2007 Patty

‘Er is niet veel te halen vanmorgen’, mompelde Femke wat afwezig. De versleten jutezak die een spoor naliet in het zand kon gemakkelijk getild worden. De eerste keren dat ze het strand afgestruind had, had de zak een diep spoor in het zand achtergelaten.

Ze was vier dagen geleden gestrand op een klein eilandje voor de Waddenkust. Door te gaan jutten verstreek de tijd en had ze tegelijk de gelegenheid de zee af te turen in de hoop iets te zien.

Hoewel het zeer waarschijnlijk was dat haar vrienden en familie haar inmiddels zouden missen, was de kans dat ze zouden weten waar ze zich zou bevinden zodat ze haar konden komen redden, nihil. Met een geluk zou Rick binnen een paar dagen ontdekken dat de boot weg was en er achter komen waar ze was. Als dit niet het geval was, kon het wel een maand of nog langer duren.

‘Verdomme! Als God hem de helft van de hersens van een slak had gegeven, dan zou hij er inmiddels wel achter zijn!’, schold ze terwijl ze tegen een stuk wrakhout schopte.

‘Nee, stommeling!’, mopperde zich tegen zichzelf. ‘Je hebt geen briefje achtergelaten en hem ook niet laten weten dat je boos op hem was. Hoe zou hij in vredesnaam moeten weten dat je op het onzalige idee gekomen bent hiernaar toe te gaan om hem een poosje in zijn sop gaar te laten koken?’

‘Nou ja, waar zou ik anders naar toe zijn?’

‘Naar je ouders in Amsterdam? Naar je vriendin in Groningen? Uitwaaien op een van de Waddeneilanden? Er zijn duizenden plaatsen waar je zou kunnen zijn’.

‘Ach nee! Hij weet heus wel dat ik niet naar de grote stad ben. Houd toch eens op met dat gezeur!’

‘Nee natuurlijk ben je niet naar de stad gegaan, daar zijn telefoon en stromend water en elektriciteit, daar ben je te dom voor. Je gaat liever naar de jachthaven om een boot te pakken die al een jaar geen onderhoud gehad heeft om naar een eiland te trekken waar in deze tijd van het jaar geen sterveling te bekennen is.

‘Ik heb genoeg conserven en brandstof bij me om het een hele winter vol te houden, dus dat valt wel mee. En ik zei dat je op moest houden met zeuren!’

Het begon te vervelen om de hele dag tegen zichzelf te praten. In het begin vroeg ze zich alleen maar af hoelang ze daar vast zou zitten en beklaagde zich over het feit dat de accu het opgaf nadat ze nog maar net op het eiland was. Maar sinds vandaag lag ze echt met zichzelf overhoop.

‘In ben nog veel erger dan Rick!’

‘Hoewel, misschien ook wel niet. Ik laat het tenminste bij verbaal geweld’. Die gedachte zorgde voor een nerveuze kriebel in haar buik.

‘He verdomme! Waarom moet je daar nu over beginnen?’ Femke voelde de huid van haar billen prikkelen. ‘Misschien dat het wel meevalt als ik hier een paar weken vast kom te zitten. Hij zal dan erg opgelucht zijn dat ik weer terecht ben dat zijn gedachten dáár niet naar staan!’

Haar bezorgdheid nam toe. Ze had er nooit bij stil gestaan wat haar vermissing bij de anderen in haar leven, behalve Rick teweeg zou brengen, totdat ze zich realiseerde dat ze gestrand was. Een nachtje zonder taal of teken onder water zijn, was één ding, maar vier dagen achtereen was heel andere koek.

‘Mijn God! Ik hoop niet dat hij de politie ingeschakeld heeft!’

‘Jezus, doe niet zo verschrikkelijk naïef! Natuurlijk heeft hij de politie ingeschakeld, en waarschijnlijk ook je ouders en je zusters en je vriendenkring. Als je echt vermist zou zijn, zou je ook willen dat hij dat zou doen, of niet?’

‘Hè, verdomme! Ja, natuurlijk. Maar ik ben niet echt vermist, toch?’

‘Nee! Je bent niet vermist. Maar niemand weet waar je uithangt! Dus het is logisch dat iedereen wel zal denken dat je vermist bent, jij idioot!’

‘Ja, dat klopt! Je hebt je ongelofelijk in de nesten gewerkt. Verdomme, wat ben je een ongelofelijke domoor!’

Halverwege de weg terug naar het rustieke zomerhuisje, waar haar familie altijd de vakantie doorbracht, ging Femke op een groot basaltblok midden op het strand zitten. Ze had veel afval verzameld wat in het afgelopen seizoen allemaal aangespoeld was.

‘Dat hoeven de kinderen niet te doen als ze hier weer zijn’, knikte ze tevreden.

Terwijl ze uitrustte keek ze naar de zeemeeuwen die luid krijsend overvlogen. Vanuit westelijke richting kwam een watervliegtuig aangevlogen. Femke sprong op en deed verwoedde pogingen om de aandacht van de piloot te trekken. Maar het vliegtuig vloog langs de kust om aan het eind van het eiland een bocht te maken en koers te zetten in de richting van het vasteland. Ze liet zich weer op de steen zakken en bleef in diepe gedachten verzonken een half uur roerloos zitten. Toen stond ze verveeld en rusteloos op. Ze liet de jutezak bij het basaltblok staan en besloot naar de boot te ploeteren. Tegen alle hoop in wilde ze de motor en de radio nog eens gaan proberen.

Maar er gebeurde geen wonder. De motor gaf niet het minste geluid toen de sleutel in het contact omdraaide.

‘Weet je, er zou meer aandacht moeten zijn voor techniek op de middelbare school. Ook voor meisjes. Dan zou ik in ieder geval kunnen inschatten wat er aan de hand was en hoe ernstig dat was.’

‘Ga jij maar kijken wat er aan de hand is, domoor! Wat maakt het allemaal uit? Je kunt immers geen kant uit?’

‘Als ik iets beschadig, dan zal Rick mee levend villen!’

‘Ja hoor, net alsof hij dat sowieso niet zal doen gezien de huidige omstandigheden’.

Femke schudde haar hoofd. Ze had geen idee waar ze naar moest kijken en of hetgeen ze zag zo hoorde te zijn of niet.

‘Je hebt je behoorlijk in de nesten gewerkt, jongedame! Ik hoop dat hij je billen bont en blauw slaat!’

‘Argghhhh! Het zijn ook jouw billen, naarling! Laat me met rust!’

Femke schoot in de lach. ‘Dit gebeurt ook met gevangenen in eenzame opsluiting! Tegen de tijd dat ze me gevonden hebben, ben ik compleet gek geworden!’

***********

Toen Rick die maandag naar zijn werk ging, wist hij dat er iets aan de hand was. Alle tekenen wezen erop dat Femke er vandoor gegaan was, compleet met een koppige radiostilte. Toen hij haar de avond ervoor had laten weten dat ze hun weekendje uit moesten stellen en dat hij de komende twee weken iedere avond over moest werken omdat hij een groot project neer moest zetten, had ze alleen maar geknikt. Geen geklaag, geen gezeur, zelfs niet de vraag wanneer ze er dan op uit gingen. Dus toen hij ’s avonds laat thuisgekomen was, was hij niet verbaasd in een leeg huis te komen.

Haar auto stond niet op de oprit en een kleine zoektocht leerde dat ze wat kleren meegenomen had en haar rubber laarzen.

Hij verwachtte niet een briefje aan te treffen gezien haar gemoedstoestand.

Dinsdagavond was er nog steeds geen teken van leven en toen er berichtjes van zowel haar ouders als haar zus op het antwoordapparaat stonden, begon hij zich zorgen te maken. Normaal gesproken liet ze haar zus altijd weten wat ze van plan was en waar ze uit hing. Die twee waren twee handen op een buik als een van de twee het even moeilijk had.

Een telefoontje naar Femke’s zus Linda bevestigde dat deze geen idee had waar ze uithing. Ze had er zelfs geen weet van dat Femke de smoor in had door de plotselinge drukte op Rick’s werk. Dit wierp een heel ander licht op de zaak en Rick begon zich ernstig zorgen te maken. Hij vroeg Linda hem te helpen door zoveel mogelijk vrienden en kennissen af te bellen.

Dinsdagmiddag was er nog steeds geen teken van leven van haar en toen ze wisten dat niemand die ze kende een idee had waar ze zou kunnen zijn, waarschuwde Rick de politie. Er werd een opsporingsbericht uitgedaan en een periode van tweeënzeventig uur zonder slaap diende zich aan voor Rick en zijn familie.

Woensdagmiddag werd de auto van Femke gevonden in de jachthaven. De havenmeester bevestigde dat deze er al sinds maandag stond. Hij had nachtdienst, dus kon niet precies aangeven sinds wanneer de auto er precies stond, maar hij wist zeker dat hij sinds maandag niet van zijn plaats was geweest. Rick begon een en een bij elkaar op te tellen.

‘Ze heeft de boot naar het eiland genomen!’ Ze was niet dom. Als ze in deze tijd van het jaar spoorloos wou verdwijnen, dan was het eiland een goede keuze. Het was ver weg, er woonden geen mensen en het was betrekkelijk veilig. Het was er geriefelijk, het ontbrak haar daar aan niets en ze kon daar lekker koppig zitten zijn. Rick kon zichzelf wel voor zijn kop slaan dat hij daar niet eerder aan gedacht had.

‘Wat een misselijkmakende streek!’ Als het een dagje was, om hem te laten voelen hoe ze erover dacht… maar al deze tijd? Ze moest toch weten dat hij alle registers open zou trekken zodra hij er achter kwam dat ook haar zus niet wist waar ze was. Hij voelde de boosheid opborrelen, maar deze werd weggedrukt door bezorgdheid. ‘Wat als ze het eiland niet gehaald had?’

De paniek begon toe te slaan.

Pogingen om de boot per radio te bereiken bleven succesloos, maar er kon ook geen signaal van het noodbaken worden opgevangen. Of de boot was nog in tact en bevond zich ergens in een jachthaven of ze was te ver weggevaren om het signaal op te kunnen vangen.

Steeds dezelfde hartenwens ging door Rick’s gedachte, ‘Laat haar alsjeblieft veilig op het eiland zijn’.

Donderdagochtend stuurde Rijkswaterstaat een reddingsvliegtuigje en om tien uur wist Rick dat ze veilig was. De boot lag in de kleine jachthaven en zijn vrouw zat op een basaltblok op het strand over het water te kijken. Ze probeerde de aandacht van de piloot te trekken.

Rick instrueerde de piloot niet te laten merken dat hij haar gezien had. De piloot had zich netjes aan de instructies gehouden, ook al had hij er niets van begrepen. Hij dacht dat als de vrouw zijn aandacht probeerde te trekken, ze graag gevonden wilde worden. Maar Rick gaf er de voorkeur aan dat hij degene zou zijn die haar zou vinden en zodra het vliegtuigje geland was maakte hij plannen om de daad bij het woord te voegen.

Hij deed genoeg kleren voor hen beiden in een plunjezak om tot zondag weg te kunnen blijven, een mobiele acculader, zaklampen en een oude scheerriem en de badborstel die hij vlak na hun trouwen gekocht had. Vervolgens belde hij zijn schoonvader met de vraag hem naar het eilandje te brengen.

Na een vaartocht van twee uur kwamen ze daar aan. Het begon al te schemeren. Het ontschepen was binnen een minuut gebeurd, maar voor dat hij vertrok zodat zijn zoon zich met Femke kon verenigen, raadde zijn schoonvader hem aan te kijken of met de boot alles in orde was.

Er verscheen een glimlach op het gezicht van Rick toen hij ontdekte dat de accu leeg was en de motor zo dood als een pier. ‘Domme, domme Femke. Voor het zelfde was je dit midden op zee gebeurd!’, mompelde hij hoofdschuddend tegen zichzelf. ‘Maar het verklaard tenminste waarom we al die tijd niets van haar gehoord hebben, pap’.

‘Dat is geen enkel excuus, jongen’. De oudere man schudde zijn hoofd. Hij kende de koppigheid van zijn dochter en kon geen enkel begrip opbrengen voor hetgeen ze uitgehaald had. Hoewel hij zielsgelukkig was dat ze terecht was en niets mankeerde, was hij woest op haar. ‘Je weet wat ik zou doen als ik jou was, jongen’.

Rick trok een rimpel in zijn voorhoofd en knikte. Hij was niet van plan te vertellen dat hij haar een pak op haar billen zou geven zoals ze nog nooit eerder gehad had, ook al wist hij maar al te goed dat dat precies was waar zijn schoonvader op doelde.

‘Ik moet er vandoor. Zondagmiddag zijn we weer terug. Mochten we nog iets nodig hebben, dan laat ik je dat weten’. Zijn vader knikte en haalde een zender tevoorschijn en gebaarde dat Rick deze mee moest nemen.

Nog voor Rick het jachthaventje uitliep op weg naar het zomerhuisje was zijn schoonvader uit het zicht verdwenen. Er stond Femke een verrassing te wachten.

‘Het lijkt erop dat je alsnog je weekendje uit voor elkaar gekregen hebt, jongedame. Je hoeft je alleen niet te verheugen op wat ik voor je in petto heb, dat beloof ik je’.

Femke zat in het schemer van de namiddag verdiept in een romannetje wat ze in een van de slaapkamers van het huisje gevonden had.

De dagen gingen snel voorbij als ze op het strand was. Nadat de piloot haar niet gezien had en de motor van de boot nog steeds dienst weigerde, was ze teruggegaan naar het zomerhuisje. Ze had een blikje kippensoep opgewarmd en had een paar afbakbroodjes uit de vriezer in de oven gedaan. Nadat ze gegeten had, nestelde ze zich met een stapeltje boeken en tijdschriften die ze gevonden had op de bank.

Femke was verbaasd wat ze allemaal in het huisje had aangetroffen. Onder de matrassen van de slaapkamers had ze een Penthouse en een Playboy van 1972 gevonden, twee Candy’s uit 1978, een paar romans van Konsalik en een beduimeld exemplaar van ‘Vrouwengeheimen’ van Nancy Friday.

Met die laatste was de hele woensdagmiddag en –avond onder de pannen geweest. Door de zeeën van tijd had ze alle gelegenheid zich mee te laten slepen door de spannende fantasieën die daar beschreven stonden. Het hoofdstuk met fantasieën over billenkoek en discipline deed haar hart sneller slaan. Eentje daarvan was erg extreem en ging over een vrouw die haar fantasie probeerde te beleven met een man die veel te ver ging. Hij toverde haar fantasie om een pak op haar blote billen te krijgen om in een parodie op zichzelf, doordrenkt met lichamelijke en emotionele brutaliteiten en veranderingen. Anderen waren weer te soft, maar een paar kwamen precies in haar straatje.

‘Wat zou Rick wel niet zeggen als hij wist dat het me opwindt als ik denk aan de keren dat hij me een pak op mijn bips heeft gegeven?’, vroeg ze zichzelf hardop af.

‘Jeetje, meid! Heb je momenteel niets anders om aan te denken? Er staat je vast een flink pak slaag te wachten voor de stunt die je nu uitgehaald hebt, en jij zit er doodleuk over te fantaseren’, diende ze zichzelf van repliek.

‘Ik weet het! Maar ik kan er niets aan doen. Ik ben bang en ik wil het pak slaag wat hij me zal geven helemaal niet, maar tegelijkertijd zou ik hevig gefrustreerd zijn als hij me geen pak op mijn billen zou geven’.

‘Je bent een schizofrene gek, dat ben je’.

Het kleine rollenspelletje wat ze met zichzelf speelde en het effect wat het boek op haar had liet zich niet onbetuigd. Femke was de tel kwijtgeraakt van het aantal keren dat ze het boek neergelegd had om haar vingers aan het werk te zetten tot ze een orgasme beleefde. Ze vond het heerlijk om zich alle fantasieën die ze in het boek las, zich eigen te maken.

Toen de voetstappen van Rick op de trap klonken, was Femke weggedoezeld en droomde over de hoofdfiguur van de roman die ze aan het lezen was en de sexy billenkoek fantasieën van een dag eerder. Het gerommel op de trap maakte haar wakker. Ze voelde een angstige spanning in haar buik.

‘Femke!’

De stem van Rick aan de andere kant van de deur joeg de spanning nog verder op. Opluchting, schuld, boosheid, liefde, opwinding, verrassing en nog veel meer emoties balden samen en kwamen met een luide gil naar buiten. Tenminste, Rick nam maar aan dat het daar vandaan kwam toen hij de deur opengooide.

‘Hee! Hee! Hee! Ik ben het maar’, hij liep snel naar haar toe, terwijl zij haar best deed haar evenwicht te bewaren toen ze uit haar stoel opgesprongen was. Een van haar voeten was blijven haken achter een band die de veren bedekte die de voetensteun aan de luie stoel verbond. Als Rick wat later bij haar was geweest, had ze waarschijnlijk haar enkel gebroken.

Femke klampte zich stevig aan hem vast en veranderde zijn greep om haar te redden in een wanhopige omhelzing. ‘Het spijt me heel erg, Rick! Ik heb je heel erg gemist!’

‘Ik heb jou ook gemist’. Rick haalde diep adem en genoot van haar geur en het gevoel van haar lichaam dicht tegen het zijne. Niets anders deed ertoe, dan dat Femke veilig was, tenminste niet in de volgende minuut. Toen keerden de angst en stress van de afgelopen dagen in zijn lichaam terug. Hij maakte zich los uit hun omhelzing en duwde haar een eindje van zich af. Hij hield haar zo beet dat ze haar best moest doen om geen oogcontact te maken.

‘Waar denk jij dat je mee bezig bent, Femke?’, vroeg hij.

Femke haalde haar schouders op. Ze was nog steeds overdonderd door de situatie. Haar eigen domheid, de akelige situatie van de boot die kapot ging, de wetenschap dat ze hem heel veel pijn gedaan had, dat ze hem miste en de opluchting dat alles voorbij was, maar ook het besef dat haar nog wat te wachten stond. Zou hij haar vergeven, zouden haar ouders en haar vrienden nu een hekel aan haar hebben, hoe hard zou hij haar slaan, hoelang zou het duren voor alles weer vergeven en vergeten zou zijn, zou het ooit weer goed komen, had ze het nu voor altijd verbruid? Alles spookte tegelijkertijd door haar hoofd en zorgde ervoor dat ze geen woord kon uitbrengen. Het enige antwoord wat er kwam, waren tranen.

‘Weet je wel wat je teweeg gebracht hebt? Dat je iedereen ongerust gemaakt hebt? Verdomme, Femke, ik heb de politie gewaarschuwd!’ Rick klonk eerder wanhopig dan boos, en dat deed Femke nog het meeste pijn.

Ze knikte, deed haar ogen dicht en liet haar hoofd voorover zakken. ‘Het spijt me’.

Rick voelde hoe haar spieren zich ontspanden ten teken van overgave. Hierdoor werd een appel gedaan op zijn instinct tot beschermen. Het lichaam van Femke liet hem precies het gene merken wat hij al vermoedde. Het was haar allemaal boven haar hoofd gegroeid. Ze was alleen maar van plan om hem iets duidelijk te maken.

‘Zie je nu wat er van komt als je zulke dingen uithaalt, Femke?’, zuchtte Rick en trok haar weer tegen zich aan.

‘Ja’, zei ze met een klein stemmetje wat gesmoord werd tegen zijn borst. ‘Ik zal het weer goedmaken met je, dat beloof ik. Ik zal het met iedereen goedmaken! Het was niet de bedoeling dat het zo uit de hand zou lopen.’ Toen ze de geruststellende armen van Rick om zich heen voelde, was Femke in staat haar angst los te laten.

‘Maar dat deed het wel, Femke’, Rick keek omlaag in haar ogen die op het zelfde moment omhoog keken. Zijn gezichtsuitdrukking stond streng en ernstig.

Femke voelde een welbekende spanning door haar lijf trekken. ‘Ik weet het?’, ze liet haar hoofd zakken, haalde haar schouders op en verstevigde haar omhelzing.

Rick pakte haar bij haar kin en dwong haar hoofd omhoog. Ze keek hem aan met een pruillip van een meisje wat veel spijt had van wat ze gedaan had. Er blonken tranen in haar ogen. De enorme opluchting die hij voelde omdat hij haar veilig in zijn armen hield, speelde hem bijna parten. Hij kuste haar en trok haar bij de stoel vandaan waar ze gezeten had.

‘Tja, jongedame, dan heb je toch je weekendje uit wat je zo graag wilde. Maar ik verzeker je dat je weinig plezier zult ontlenen aan het programma wat ik voor je in petto heb. Ga in de hoek staan en doe je broek en je onderbroekje omlaag. Ik ga je een pak op je blote bips geven wat je in je stoutste dromen nog niet beleefd hebt’.

‘Nu meteen? Maar Rick, kunnen we eerst niet…’, probeerde Femke, maar Rick stak zijn hand op om haar het zwijgen op te leggen.

‘Niks te maren. Ga als de wiedeweerga in de hoek staan en doe je broek naar beneden. Of nog beter, doe hem maar helemaal uit.

‘Kunnen we niet gewoon….’ Femke haar hele lichaam spande zich. Ze moest proberen wat tijd te winnen.

‘Als ik het je nog een keer moet zeggen, ga je daar heel veel spijt van krijgen’. Rick had zijn vastberadenheid weer helemaal teruggevonden.

Femke keek hem nog een keer met een smekende blik aan en staakte vervolgens haar verzet. Ze draaide zich om en liep naar de hoek van de kamer waar geen meubilair stond. Toen ze haar broek en onderbroekje van haar billen schoof en van het ene been op het andere stapte om de broekspijpen van haar benen te laten glijden, wierp Femke een blik naar buiten, over het strand. Ze prees zich gelukkig dat het geen hoogseizoen was. De hoek waar ze stond bestond uit twee grote, haaks op elkaar staande, ramen. Eentje daarvan keek richting het noorden naar de grote naaldbomen, de ander richting het oosten naar het strand en de zee.

‘Til je trui omhoog zodat ik je blote billen kan zien’, verstoorde Rick haar overpeinzingen.

Femke kreeg een kleur als vuur. De borstwering reikte tot net onder haar knieën en achter haar brandden de petroleumlampen. Buiten was het donker en als er nu mensen over het strand liepen, dan konden ze haar zien staan.

Venus en Mars waren zichtbaar. Nog even en het zou aardedonker zijn en de lucht een adembenemend schouwspel wat de melkweg bood. Tientallen kilometers scheidden hen van de rest van de bewoonde wereld. Femke glimlachte onzichtbaar. Rick had gelijk. Ze had toch nog haar zin gekregen. En heel misschien zou het pak op haar billen ervoor zorgen dat het een veel beter weekend zou worden dan wanneer ze aan de vaste wal waren gebleven.

De spanning over wat ging komen was niet helemaal verdwenen, maar werd vergezeld door een gevoel van veiligheid. De scherpe kantjes waren er vanaf.

Een andere man zou nooit in staat geweest zijn haar gevoel zo snel om te laten slaan. Femke wist dat ze het enorm getroffen had met Rick. Hij bleef nooit erg lang boos en zolang zij netjes het pak slaag in ontvangst nam wat hij voor haar in petto had als ze er weer eens een puinhoop van had gemaakt, dan nam hij haar voor wie ze was. Er was veel te zeggen voor de eenvoudige manier waarop ze hun zaken oplosten. Vanaf de allereerste keer dat hij haar over de knie legde en haar broek naar beneden deed, had het goed gevoeld. Het was ontegenzeggelijk een plus dat het al een van haar meest sexy fantasieën was sinds ze zich voor mannen begon te interesseren, ook al was een pak op haar blote billen niet echt sexy tot het achter de rug was.

Op zijn beurt was Rick in zijn nopjes met het gemak waarmee Femke akkoord ging met zijn manier van probleem oplossen. Soms probeerde ze zich er onderuit te kletsen, maar meestal wilde ze net zo graag als hij het probleem oplossen en de draad weer oppakken.

‘Ze moest eens weten hoe sexy ze is als ze zo in de hoek staat en hoe compleet ze me laat voelen’, zei hij in zichzelf.

Rick ging op de bank zitten en zag hoe de lucht achter zijn vrouw kleurde van grijsblauw, naar donkerblauw en ten slotte naar zwart. Femke kon Rick zien zitten in de weerspiegeling van het raam aan haar rechterkant. Nu het donker was, waren de ramen veranderd in spiegels. Nu het donker was, werd het ook killer en ze huiverde toen haar blote bovenbeen langs het glas streek. Rick voelde ook dat het kouder werd en stond op om nieuw hout in de haard te leggen. Toen hij zich ervan overtuigd had dat het vuur goed brandde, ging hij weer op de bank zitten en verlegde zijn aandacht weer naar zijn vrouw.

Femke stond inmiddels al bijna een uur in de hoek.

‘Ok Femke, het is tijd. Kom maar hier’, zei Rick. Hij ging er goed voor zitten en keek Femke streng en vastberaden aan toen ze zich gehoorzaam omdraaide.

‘Zo erg als deze keer ben je nog nooit de fout in gegaan, Femke’, zei hij waarschuwend.

‘Het was niet mijn bedoeling om het zo uit de hand te laten lopen, Rick, ik hoop dat je dat van me aan wilt nemen’, zei ze smekend. Haar hart ging tekeer bij de wetenschap dat hij gelijk had. Hoe erg zou het pak slaag worden om dit weer weg te poetsen?

‘Er zou helemaal niets gebeurd zijn als je gewoon gezegd had wat je dwars zat, denk je ook niet?’, vroeg hij.

‘Nee, maar?’ Femke zocht naar de juiste woorden.

‘Geen gemaar, Femke. Wat als de motor uitgevallen was toen je nog midden op zee zat? Wat als het nog weken geduurd had voor iemand je auto gevonden had. Heb je enig idee hoe ongerust iedereen was en hoeveel verdriet je iedereen gedaan hebt bij de gedachte dat je iets overkomen was?’

Daar konden inderdaad geen woorden tegen op. ‘Ik weet het Rick. Ik zal het nooit weer doen. Dat beloof ik met de hand op mijn hart’.

‘Dat klopt, Femke. Het zal inderdaad nooit weer gebeuren. Daar ben ik me wel van bewust. Je mag je handjes dichtknijpen dat een flink pak op je blote bips de enige consequentie is die je avontuur je oplevert’. De toon in de stem van Rick was bloedserieus en deed Femke huiveren. ‘Kom nu maar hier voor het eerste deel’.

Femke ging over de schoot van Rick liggen. ‘Het eerste deel?’, vroeg ze toen ze zich de betekenis van zijn woorden realiseerde.

‘Dat heb je goed gehoord, Femke. Ik heb drie dagen doodsangsten uitgestaan. Daarvoor zal ik je drie avonden achtereen hard en langdurig straffen. Dat lijkt me niet meer dan redelijk’.

‘Auw! Oh Rick!’, hijgde Femke toen Rick tijdens het laatste woord zijn hand hard op haar rechterbil liet neerdalen.

‘Ik hoop dat je hier aan terug zult denken als je weer de neiging hebt het koppige, kleine meisje uit te hangen, ok?’. Terwijl hij die woorden sprak, sloeg hij haar hard op haar blote bips.

‘Auw, ja!’, knikte Femke. Ze trappelde met haar voeten op de bank in een poging de pijn op te kunnen vangen. Tegen de tijd dat Rick zijn hand twee volle minuten neer had laten dalen, gaf ze haar pogingen om het op te vangen op en gaf ze toe aan de behoefte om weg te komen. ‘Oh alsjeblieft Rick. Het doet zo’n zeer. Laat me alsjeblieft gaan. Alsjeblieft!’

‘Denk je dat de pijn genoeg is, Femke? Staat deze in verhouding met de pijn die je veroorzaakt heb?’

‘Oh, auw! Alsjeblieft!’ Femke kon het niet opbrengen de harde waarheid onder ogen te zien.

‘Geef antwoord Femke, anders geef ik je net zolang op je billen tot je het wel doet, om vervolgens weer helemaal opnieuw te beginnen’, zei Rick streng.

‘Het doet er niet toe wat ik ervan vindt, Rick’, jammerde Femke terwijl ze in de kussens schopte. ‘Je zult toch niet ophouden. Dat weet ik heus wel!’

‘Je hebt helemaal gelijk. Ik houd ook helemaal niet op. Maar geef toch maar antwoord’. Hij sloeg haar een paar keer hard op haar brandende billen om zijn woorden kracht bij te zetten.

‘Ai! Auw!’, gilde Femke. ‘Nee! De pijn staat niet in verhouding met wat ik veroorzaakt heb!’

‘Dat ben ik helemaal met je eens’. Rick ging in het zelfde ritme door met slaan. Toen kwamen bij Femke de tranen.

Hij leek wel een eeuwigheid door te gaan met slaan. Ze had nog nooit zo’n lange sessie achtereen over zijn knie meegemaakt en toen het tempo uiteindelijk zakte, gaf hij nog 20 kletsen op de bovenkant van haar dijen. Femke had het gevoel dat haar billen zouden bloeden, zo’n pijn deed het.

Ze bleef nog een paar minuten over zijn schoot liggen en huilde in het kussen, dat ze tijdens het pak slaag vastgeklemd had of haar leven er vanaf hing.

‘Sta op, Femke en ga weer in de hoek staan. Kom even op adem voor we opnieuw beginnen. Rick gaf haar een knipoogje.

‘Oh Rick, alsjeblieft, niet meer, niet nog meer’, bracht Femke kreunend uit.

‘Dit voelt wel even anders, als de pijn niet ophoudt, hè liefje?’, zei Rick troostend, maar hij bleef bij zijn woorden.

‘Oh alsjeblieft Rick’, Femke schudde haar hoofd draaide haar hoofd om hem aan te kijken. Toen ze zijn gezicht zag wist ze dat hij onverbiddelijk was, maar ze putte moed toen ze tegelijkertijd de liefde en ongerustheid in zijn blik zag.

‘Heb je enig idee hoe vaak ik de afgelopen dagen ‘Oh alsjeblieft’ gezegd heb, Femke? ‘Oh alsjeblieft’, laat haar veilig zijn, ‘oh alsjeblieft’, laat haar nog in leven zijn?’ Hij wenkte haar om overeind te komen en hielp haar met opstaan.

Een paar tellen later stond Femke weer in de hoek; haar bips stond in brand en haar gezicht was verhit en nat van de tranen. Terwijl Femke tegen het koude glas leunde en op adem kwam, liep Rick naar de keuken om iets te eten te maken.

Hij vond een blik ragout en zag een paar afbakbroodjes liggen, die Femke overgehouden had van haar lunch. Hij deed de ragout in een pannetje en zette het op het vuur. Ook zette hij water op om chocolademelk te kunnen maken.

Er was niet genoeg tijd om het pak slaag af te ronden voor het eten klaar zou zijn. Hij zou meer tijd nodig hebben dan tien minuten of een kwartiertje.

‘Femke?’, zei hij zachtjes.

‘Ja?’, klonk haar antwoord uit de hoek van de kamer.

‘Ik hou van je’, hij spreidde zijn armen uitnodigend. Ze liep onmiddellijk naar hem toe en beantwoordde zijn uitnodiging met een dikke kus.

‘Ik hou zo ontzettend veel van je, Rick! Ik was bang dat je me voor altijd zou haten om wat ik gedaan heb’, snikte ze. Rick kuste haar en proefde haar zoute tranen. Met zijn lippen veegde hij de laatste tranen weg.

‘God, wat heb ik je gemist! Ik zou me geen raad weten als ik je kwijt zou zijn geraakt. Hij kuste haar hongerig op haar mond. Alsof hij haar in wou slikken zodat hij haar altijd bij zich zou hebben.

Minder dan een paar seconden later had hij haar trui en bh uitgedaan evenals zijn bovenkleding. Zijn verlangen om hard bij haar binnen te dringen, was bijna beangstigend. Femke voelde zijn verlangen en deelde het op hetzelfde moment.

‘Nu alsjeblieft, liefje’, fluisterde ze. Rick tilde haar op en liep naar de keukentafel. Femke boog voorover over de tafel en haalde diep adem toen ze hoorde hoe hij zijn broek openmaakte en bij haar naar binnen drong. Haar kruis trok samen toen hij met zijn eerste stoot helemaal naar binnen gleed. De stugge haartjes van zijn schaamstreek raspten over haar gestrafte billen, maar door de opwinding voelde ze de pijn niet meer.

Rick kuste haar schouders en nek. Zijn heupen bewogen nu langzaam naar voren en achteren. ‘Ahhhhh, oh, liefje’, kreunde hij.

Femke strekte haar armen uit en streek langzaam over het koude oppervlak van het tafelblad en gaf zich over aan de aangename sensatie. Ze probeerde haar orgasme in te houden om zolang mogelijk te genieten, tot ze de explosie niet langer tegen kon houden. Rick stuwde haar verder op door zijn handen onder haar buik en tussen haar benen te laten glijden. Zijn vingers gleden over haar glibberige knopje.

‘Oh God! Niet doen! Niet doen’, smeekte ze. Ze verlangde hevig naar het aankomende moment en wilde het tegelijkertijd zo lang mogelijk uitstellen. Maar net zoals tijdens een pak slaag, deed hij het op zijn manier en binnen enkele seconden liet hij haar ontploffen. De samentrekking van haar spieren was heftig en haar orgasme een van de heftigste die ze ooit beleefd had. Rick verhoogde het tempo van zijn stoten en voelde de spanning in zijn onderbuik opbouwen. Na nog twee of drie minuten hard stoten kwam hij ook klaar.

‘Je bent onvoorstelbaar’, fluisterde hij, terwijl hij naar de zijkant boog en met zijn bovenlichaam naast haar over het tafelblad ging liggen. Hun heupen nog steeds tegen elkaar, zachtjes bewegend van de laatste stuiptrekkingen.

‘Mmmm, jij ook’. Femke glimlachte zachtjes terwijl ze hem aankeek. Rick trok zich terug en trok haar overeind om haar te kussen.

‘En nu weer terug in je hoek, jongedame. We gaan zo eerst eten en dan leg ik je weer over de knie’.

Femke knikte en deed wat er van haar gevraagd werd. Ze was nu helemaal naakt, maar was zich er niet meer van bewust dat ze te kijk stond en dat mensen haar misschien konden zien.

Rick was uitgehongerd en Femke voelde zich voldaan. De na effecten van de vrijpartij overdekte de angst van het pak slaag wat nog ging volgen, maar toen Rick het laatste beetje ragout uit zijn kom opveegde met een stuk brood, liep de spanning weer behoorlijk op.

‘Eet je dat laatste beetje nog op?’, vroeg hij haar.

‘Straks misschien’. Femke haalde haar schouders op en bloosde toen hij knikte en glimlachte.

‘Haal dan maar even de badborstel en mijn scheerriem uit mijn plunjezak’, bromde hij.

‘Ohhhhhh!’ Femke trok een pijnlijk gezicht.

‘Niet zeuren, Femke. Je hebt tot nu toe netjes in ontvangst genomen wat ik voor je in petto had’, probeerde Rick haar gerust te stellen. ‘De rest zal niet meevallen, maar je weet dat je het verdiend hebt’.

De tranen brandden weer in haar ogen. Hij had gelijk. Ze had het verdiend. Dit was veel beter dan wanneer hij haar afwees. Bovendien had ze het nodig om het zelf af te kunnen sluiten. Dit besef was voor Femke voldoende om zich op te laden voor wat komen ging. Ze gehoorzaamde, en trof de gevraagde instrumenten bovenop de rest van zijn bagage in de plunjezak.

‘Over de knie’, gebood hij, toen ze hem de spullen bracht bij de bank waar hij weer was gaan zitten.

De koude achterkant van de badborstel wreef over haar warme en pijnlijke billen om even daarna een bijtende pijn achter te laten. De eerste klappen waren hard en zorgde voor kreten van pijn toen ze neer kwamen. Daarna ging hij over op rustige klappen die vanuit de pols gegeven werden. Na een minuut was de pijn zo heftig dat Femke verwoede pogingen deed om weg te komen. Rick reageerde hierop door even te pauzeren om haar benen vast te klemmen tussen de zijne. Toen hij daarmee klaar was, vervolgde hij het pak slaag.

Hij maakte zijn belofte dat hij niet mild zou zijn helemaal waar. Toen hij uiteindelijk stopte, huilde Femke hartverscheurend en schokte haar lichaam mee op de uithalen.

‘Je weet dat je dit goed doet, liefje, deze huilbui. Dat alle spanningen eruit komen?’. Rick trok haar overeind en drukte haar stevig tegen zich aan.

Femke keek naar hem op en knikte.

‘Je moeder, je zus en ik waren doodongerust de afgelopen dagen’. Hij drukte haar nog steviger tegen zich aan.

‘Het spijt me zo, Rick’, Femke duwde haar gezicht tegen zijn borst. ‘Dat was helemaal mijn bedoeling niet’.

‘Dat weet ik, liefje. Dat weten we allemaal. En we gaan er dit weekend voor eens en voor altijd voor zorgen dat je voortaan anders met je frustraties omgaat. Je zult nooit weer zulke stunts uithalen vanwege je koppigheid, toch?’ Rick streek door haar haren en hielp haar zo te gaan zitten dat ze op haar bovenbenen zat in plaats van dat haar gewicht op de zere plekken leunde.

‘Dat beloof ik’, ze schudde nee als antwoord op zijn vraag.

Het vuur was bezig langzaam uit te gaan en Femke begon het koud te krijgen. Ook al was het al begin april, toch kon het ’s nachts nog vriezen. Toen hij haar voelde rillen, besloot Rick dat het tijd was om er een eind aan te maken.

‘Femke?’, fluisterde hij.

‘Hmmm?’

‘Laten het afmaken, liefje. Nog dertig met de scheerriem, dan kunnen we daarna bij de haard gaan zitten’.

‘OK’, knikte Femke. Haar stem klonk zwakjes. Alles in haar verzette zich tegen de gedachte aan meer straf, maar haar verzet was gebroken. Ze stond op en liet zich naar het eind van de bank leiden. Daar aangekomen boog ze zich voorover over de armleuning.

De riem beet in haar bips. Rick diende de eerste tien hard en onverbiddelijk toe en de volgende 20 zo snel als zijn arm op en neer kon gaan.

‘Trek een sweater aan, liefje’, zei hij toen hij zag dat de spanning uit haar spieren verdwenen was en ze zich realiseerde dat het voorbij was.

Toen ze ging staan en stijfjes in de richting van de slaapkamer liep waar haar kleren lagen, pakte Rick haar bij haar kin en keek haar aan.

‘Alles OK?’ Hij klonk bezorgd.

‘Ja’, knikte ze. Hij kon aan haar zien dat ze moe was, maar dat verder alles in orde was.

‘Ik hou van je’, voegde hij eraan toe toen hij haar naar de slaapkamer liet gaan.

‘Ik hou ook van jou’.

Femke at haar restantje ragout terwijl ze op de vloer voor de haard tegen Rick aan zat. Haar billen branden zoals ze nog nooit eerder gedaan hadden, maar ze voelde tegelijkertijd een soort kalmte die ze nog nooit eerder gevoeld had.

Toen ze uiteindelijk in bed kropen, bedreven ze opnieuw de liefde en vielen vervolgens in een diepe slaap, die tot ver in de volgende ochtend duurde. Het was al bijna middag toen Femke hem wakker maakte met een kus en zacht geknabbel aan zijn tepels, terwijl haar andere hand hem lager op zijn lichaam streelde.

‘Goedemorgen’, glimlachte ze toen hij zijn ogen open deed.

‘Hey’, glimlachte hij terug.

Femke liet er geen gras over groeien, maar ging op zijn erectie zitten en begon hem langzaam te berijden. Zijn handen gingen omhoog en begonnen haar borsten te kneden. Femke trok haar gezicht samen toen hij zachtjes in haar tepels kneep en er voorzichtig aan trok.

‘Doe je wel een beetje voorzichtig?’, hijgde ze.

‘Natuurlijk, liefje’, grijnsde Rick. Hij deed zijn ogen dicht en liet het initiatief aan haar. Hij hield er wel van wanneer zij het deed op een manier die ze zelf lekker vond.. Het gevoel van haar lichaam en de bewegingen van haar heupen waren al even sexy als haar gelaatsuitdrukking wanneer ze haar orgasme naderde.

Femke haar ritje ging de eerste minuten langzaam en sensueel, maar begon al snel te versnellen. Haar schaambeen wreef over het zijne met agressieve bewegingen van haar heupen. Ze hield haar orgasme zo lang mogelijk tegen totdat dit uiteindelijk niet langer ging. Toen ze klaar kwam, hijgde ze en wreef zichzelf tegen hem aan, terwijl de stuiptrekkingen kwamen en weer verdwenen. Maar het was nog niet voorbij. Toen Rick hen om wilde draaien om zelf klaar te komen, begon ze opnieuw zwaar te ademen.

‘Nee, wacht, ik wil nog een keer komen’. Rick keek in haar glimmende ogen en keek toe hoe ze hem hard begon te berijden totdat ze opnieuw klaar kwam. Toen ze dat deed, gaf hij haar geen gelegenheid hem nog eens tegen te houden. In een snelle beweging, lag ze op haar rug en was het de beurt aan Rick om naar een hoogtepunt toe te werken.

‘Het is verdomd lang geleden dat we dit gedaan hebben’, hijgde hij toen ze uitgeput naast elkaar op de matras lagen.

‘Wat?’

‘Drie keer seks hebben in minder dan een dag tijd’, glimlachte hij.

‘Zullen we dan maar proberen een nieuw record te zetten’, giechelde Femke.

‘Daar ben ik wel voor te porren’, lachte Rick en draaide Femke op haar buik. Hij gaf haar twee kletsen op haar billen. ‘Maar je gaat vanmiddag en morgen ook nog een pak op je bips krijgen’.

‘Ik weet het’, bloosde Femke. Ze kroop dicht tegen hem aan.

‘Zal ik je eens wat vertellen?’, vroeg ze nadat ze een comfortabel plekje op zijn borst gevonden had.

‘Hm hm’, antwoordde hij. Ze voelde hoe hij met zijn hoofd knikte.

‘Als ik je eens vertel dat ik ervan houd om een pak op mijn bips te krijgen, vind je me dan gek?, zei ze terwijl ze haar vingers door zijn borsthaar liet glijden.

‘Nee dat niet, maar ik geloof dat ik wel verbaasd zou zijn’.

‘Begrijp me niet verkeerd, het doet hartstikke zeer en ik wil helemaal niet dat het gebeurt, maar wil het tegelijkertijd ook weer wel’, probeerde ze uit te leggen.

‘Vertel’. Rick wilde dat zij het hem uit zou leggen.

‘Het voelt gewoon goed en ik voel me achteraf een stuk beter. Het is net alsof je niet boos op me kunt zijn, omdat je alle slechte dingen uit me wegneemt met dat pak slaag. Klinkt dat stom?’

‘Nee, het klinkt eigenlijk wel logisch’.

‘Wind het je op als je me een pak op mijn blote bips geeft?’ Femke draaide haar hoofd zodat ze hem aan kon kijken.

‘Nog veel meer dan jij je voor kunt stellen’, glimlachte Rick.

‘Mooi zo’, lachte ze terug en legde haar hoofd weer neer.

De volgende minuten verstreken zonder dat er iets gezegd werd.

‘Was dat het?’, vroeg Rick.

‘Ik vinger me wanneer ik er aan denk, wist je dat?’, biechtte Femke op.

‘Aan een pak op je billen?’

‘Ja. Dat jij me een pak op mijn blote billen geeft. Ik denk eraan dat je heel streng bent. En als ik dan nat ben, dan ga ik liggen en denk eraan hoe bang ik ben en hoe streng jij bent en hoeveel pijn het zal doen en dat je niet zult stoppen. Denken aan de keren dat het echt gebeurde werkt nog het best’.

‘Wel heb ik ooit’, grinnikte Rick. ‘En wat als ik je nu eens een pak op je billen zou geven alleen maar om je op te winden? Hoe zou je dat vinden?’

‘Zou je dat willen doen?’, glimlachte Femke en deed haar ogen dicht.

‘Reken maar’. Rick liet zijn vingers door haar haren glijden.

‘Mooi zo’.

‘Maar niet dit weekend’. Dit weekend zul je zo vaak seks hebben als je maar wilt, maar de billenkoek zal echt zeer doen. Ze zullen echt voor straf zijn.

‘Dat is goed. Ik heb het verdiend’.

Rick heeft zijn woord gehouden. Tegen de tijd dat het zondagmiddag was, waren Femke’s billen gezwollen en bont en blauw van de bovenkant van haar bilspleet tot halverwege haar bovenbenen. En in de drie weken daarna was Femke al bezig met hun volgende weekendje samen. Deze keer gingen ze terug naar het vakantiehuisje en kreeg ze zo vaak op haar billen als ze maar kon verdragen. Deze keer wilde Rick ontdekken of hij Femke ook op haar billen kon geven tot ze klaar kwam.