Met een zucht loop je achter hem aan en enkele instructies later sta je, met je billen al bloot, met je neus tegen de witte spachtelputz in de hoek waar je al veel vaker gestaan hebt. Achter je wordt gerommeld. Wat Paul precies van plan is, blijft onduidelijk, maar het duurt in elk geval erg lang. Sowieso duurt dat hele in de hoek staan altijd wel te lang. “Zo, dame, draai je maar om.” Voor je op het bed liggen allerlei strafinstrumenten uitgestald. Bij elk instrument ligt een klein briefje. Het lijken wel prijskaartjes. Wat zou dit zijn? “Jij hebt besloten om 599 euro uit te geven uit een budget dat er eigenlijk niet is. Om het leereffect wat te vergroten, ga je nu je eigen straf budgetteren. Elk instrument heeft een prijskaartje gekregen. De prijs staat voor 1 klap met dat instrument. Jij gaat bepalen hoeveel klappen je van elk instrument krijgt. Voor het gemak rond ik af naar 600, dat rekent een stuk eenvoudiger.”

Wat een belachelijke opdracht weer! Je hebt er een hekel aan als Paul creatief gaat doen met zijn straffen. Kan het niet gewoon snel voorbij zijn? Hij staat echter kaarsrecht, met zijn armen over elkaar, en dat betekent over t algemeen dat er weinig onderhandelingsruimte is. Je zucht en bekijkt de instrumenten van dichtbij.

Bij een tekening van een hand ligt een bordje van 50 cent. Pff, dat schiet echt niet op. Aan de andere kant, het is wel een wat minder heftig begin misschien. Daarnaast, een kleine haarborstel, 2 euro. De leren paddle is dubbel zo veel waard, maar dat is best een gemeen ding. Een brede, leren riem is op 5 euro gewaardeerd. Dan een rubber paddle op 8 en een tawse en badborstel, beide met 10. Helemaal rechts liggen nog een grote, houten paddle met 15 en een cane met 20. Je rekent even snel door. Dat zouden 50 klappen met de paddle zijn, of 40 met de cane. Pff, heftig! Je twijfelt, je voelt aan de instrumenten, maar je maakt nog geen keuze. “Kom dame, we hebben niet de hele dag,” zegt Paul ongeduldig. Waar start je mee?