“Zullen we gewoon samen lekker op de bank zitten vanavond? Het laatste seizoen van Modern Family staat op Netflix.” Paul laat zich makkelijk overtuigen en niet veel later lig je in zijn armen op de bank met twee flinke glazen wijn op tafel. Halverwege de eerste aflevering voel je je telefoon trillen. Je herkent het nummer van je werk, wat moeten die nu op dit tijdstip? Je klinkt het telefoontje weg, maar een paar minuten later bellen ze nog een keer. Weer klik je ze weg. Direct word je nog een derde keer gebeld. Met een zucht neem je op. “Goeieavond, we willen het graag even hebben over je verzuim.” Direct gaan alle alarmbellen af. “Schatje, ik moet deze even opnemen, ik ben zo terug.” Terwijl je het zegt probeer je de paniek in je stem te verbergen. “Blijf niet te lang weg!” zegt Paul nog en je loopt de kamer uit.

“Hallo, ben je daar nog?” hoor je aan de andere kant van de lijn. “Ja, eum, ja, ik ben er nog.” “Mooi, zoals ik zei, wilde ik het graag even over je verzuim van vandaag hebben. Je hebt je ziek gemeld, maar toen de bedrijfsarts langskwam voor de controle was je niet thuis. We kregen je ook niet telefonisch te pakken.” Shit, al die belletjes van het werk die je genegeerd hebt! Je hebt nooit aan deze mogelijkheid gedacht. “Euh, ja, ik sliep een hoop, om een beetje te herstellen. Misschien heb ik daarom ook gemist dat er iemand aan de deur stond.” Even blijft het stil, maar dan volgt een goedkeurend bromgeluid. “Nu ja, beterschap in elk geval.” “Het gaat al veel beter, hoor!” zeg je snel. “Nou, dat is mooi! Hopelijk ben je morgen dan weer terug.” Je haalt opgelucht adem. “Ja, dat hoop ik ook.”

Niet veel later lig je weer terug tegen de borst van Paul en voel je bijna geen schuldgevoel meer over het feit dat je nu weer gelogen hebt. Na het tweede glas wijn voel je hoe Paul zijn hand langzaam over je broek beweegt, van de zijkant van je knie naar je heupen en door naar je billen. Zachtjes begint hij de kneden. Dan blaast hij licht in je nek. Er verschijnt kippenvel op je arm. Aangemoedigd door je reacties schuift hij zijn andere arm onder je lichaam en begint hij de bovenste knoopjes van je blouse los te maken. Zijn hand glijdt onder je shirt en bij je BH naar binnen en hij begint zachtjes met je rechterborst te spelen. Plots hap je naar adem als hij heel even hard in je tepel knijpt en daarna direct weer loslaat. Dan gaat hij weer verder met zachtjes strelen om niet veel later nog net iets harder te knijpen. Zo wisselt hij de zachte en harde bewegingen af. Even valt je op dat Netflix al tijden vraagt of je nog aan het kijken bent, maar jullie hebben er beide geen aandacht meer voor. Paul zijn rechterhand schuift nu langzaam naar de voorkant van je broek en terwijl hij je in je nek kust, maakt hij de knoop en de rits los om vervolgens met zijn vingers tussen je benen te glijden. Je kreunt inmiddels door zijn aanrakingen en je voelt dat je aardig nat geworden bent. “Zullen wij eens naar de slaapkamer verhuizen?” zegt Paul en je kunt alleen knikken. Je knoopt je broek snel dicht en volgt Paul. “Handen omhoog,” beveelt hij en langzaam trekt hij al je kleren uit. “Blijven staan.” Helemaal naakt, met nieuw kippenvel, zie je hoe ook Paul zijn kleren uittrekt. Wat ziet hij er toch goed uit, zeker als hij zo de leiding neemt. Met zijn piemel al klaar voor de strijd loopt hij naar je toe en kust je vurig. “Zo, dame, meekomen,” zegt hij en hij trekt je naar het bed.