Deze alternatieve straf staat niet bekend om zijn lange voorbereidingstijd of om een ritueel dat er naartoe werkt. Nee, deze straf komt plotseling, onverwacht (zeker toch voor de sub in kwestie die zonet nog dacht lekker bezig te zijn) en hevig, meestal als opmaat voor meer of als middel om iemand nu direct te laten luisteren. Het gaat natuurlijk om trekken aan het oor.

Daar “trek” ik me niets van aan hoor. Misschien moeten al die D’s ook gewoon eens gevoel voor humor leren. Dan kunnen jullie samen lachen in plaats van altijd dat luisteren en braaf zijn en ander saai gedoe.

Het oor kan op meerdere manieren worden vastgepakt, maar de meest gebruikelijke is om het met duim en wijsvinger bij de oorschelp te pakken. Bij het oorlelletje kan ook, al doet dat iets minder zeer en zal het ook minder indruk maken. Want zeer doen, dat doet het. Een uiterst onmiddellijke pijn die het moeilijk maakt om te bewegen in een andere richting dan die waarin de D wil dat je gaat. Een pijn die ervoor zorgt dat je op je tenen gaat staan als je omhoog getrokken wordt en dat je gewillig meegaat als je richting de hoek of een stoel gemarcheerd wordt. Kortom, een pijn die je direct verandert in een gehoorzame volger.

Of je gebruikt je woorden als je iets wil. Je weet wel, zoals grote mensen doen. Altijd dat geweld meteen, tsk tsk.

Deze manier van straffen is al heel oud en werd met name bij kinderen toegepast. “Wie niet luisteren wil, moet voelen” is erg van toepassing en het voelt ook beschamend dat je autonomie door een schijnbaar kleine handeling, met minieme inspanning, aan de kant gezet wordt. Ook kan de D nog aan het oor draaien om de pijn te vergroten of om nog een extra boodschap door te geven, namelijk dat het altijd erger kan en dat een poging doen om de controle terug te krijgen alleen maar averechts zal werken.

Dus: als we controle willen, moeten we de D aan zijn/haar oor trekken. Goed om weten!

Het oor is natuurlijk een delicaat lichaamsdeel, dus een klein beetje voorzichtigheid is geboden, maar zolang er niet heel lang of extreem hard getrokken wordt, is er geen kans op ongelukken. Nadat het oor is losgelaten, zal het vaak nog even rood zien en warm aanvoelen. Dit kan als een beschamende herinnering achterblijven, vooral wanneer de straf even tussendoor werd toegepast om de sub weer op het rechte pad te krijgen. In andere gevallen is er geen tijd om hierover na te denken, dan is de aandacht alweer bij de volgende straf.

Oké, oké, ik gedraag me wel weer… *wrijft over oor* (Voor heel even dan toch.)

Een alternatieve straf die zowel op zichzelf als tijdens het geven van een pak slaag is toe te passen, is het slaan op de handen. Van oudsher gebeurde dit met name op scholen, waar met de liniaal, tawse of cane tikken werden uitgedeeld op de uiterst gevoelige handen. Deze straf werd vaak als alternatief gezien voor straf op de billen, snel uit te voeren in de klas zelf zonder decorumverlies, maar vaak minstens zo erg voor de arme ontvanger. Gelukkig wordt deze straf nu niet meer toegepast, maar voor ongehoorzame subs kan deze nog zeer nuttig zijn!

Je zegt het zelf: de straf wordt nu “gelukkig” niet meer toegepast. Laten we dat dus maar zo houden en dit niet opnieuw invoeren. Nee, ook niet voor zogenaamd ongehoorzame subs. Want wat is ongehoorzaam nu ook? Dat is een heel subjectief begrip, met veel ruimte voor discussie. Beter om gewoon helemaal niet te straffen en alleen positive reinforcement toe te passen met beloningen.

Een eerste manier om het op de handen slaan toe te passen is als op zichzelf staande straf. Bijvoorbeeld wanneer de overtreder iets gedaan heeft met de handen, zoals dingen gooien terwijl dat niet mocht of knijpen of slaan uit frustratie na het horen van een opmerking over het gedrag, net zoals bij brutale woorden of onbetamelijke taal kan worden overgegaan tot het uitzepen van de mond.

Nee, nee, nee. We zouden NIET meer straffen, zei ik toch niet. Misschien moet ik jou maar aan je oor trekken, aangezien je niet luistert.

Een tweede manier is als extra straf tijdens het geven van een pak slaag. Wanneer de sub in kwestie bijvoorbeeld, ondanks herhaalde waarschuwingen, de handen naar achter blijft doen om de billen te beschermen, kan een extra les duidelijk maken dat dit niet alleen onwenselijk maar ook gevaarlijk is. Een houten instrument dat op de botten neerkomt kan voor kneuzingen zorgen (en een eind maken aan de sfeer). Een paar stevige tikken op de handen leren dat dit geen prettig alternatief is voor billenkoek en dat het niet volgen van de regels alleen leidt tot extra straf.

Of… Ik zeg maar iets… Je snapt de hint (moeilijk als man, ik weet het, vrouwelijke spankers kunnen dit vast beter, al schijnen die soms ook toondoof te zijn) en je slaat wat minder hard? Of je stopt zelfs helemaal met slaan, aangezien het duidelijk al genoeg pijn doet…

Hoewel slaan op de handen natuurlijk lang niet zo leuk en interessant is als slaan op de billen, zijn er ook grote voordelen aan deze manier van slaan. Zo staan de straffer en de gestrafte tegenover elkaar, waardoor ook makkelijk kan worden verlangd dat de sub de D aankijkt. Verder moet de sub ook in zeer grote mate meewerken aan de straf: de arm moet goed gestrekt zijn, de handen uitgestoken en plat, en deze mogen niet van de plek gaan tijdens de straf. Dit heeft ook met de veiligheid te maken: hoewel een leren instrument of een cane niet gauw blijvende schade zullen veroorzaken, zijn botjes in de vingers zeer gevoelig. Pas dus wel op met deze manier van spelen en mik bij voorkeur, met gepaste kracht, op de palmen. Ongetwijfeld doet dat al zeer genoeg!

Wanneer de straf is uitgevoerd, zijn complimentjes vaak op zijn plaats. Het is niet makkelijk om aan deze straf mee te werken. Door het accepteren van de straf heeft de sub laten zien zich beter te kunnen gedragen. Dat zal zeker van pas komen bij het vervolg van dit/een volgend pak slaag!

Of je besluit dat er genoeg gestraft is, dat de sub eigenlijk heel erg lief is en dat je hem/haar nooit meer zoveel pijn zult doen en voortaan alleen nog zachte spankings of een ggs uitdeelt en vooral veel knuffelt en chocola geeft. Je weet wel, positive reinforcement in plaats van straffen. Dat werkt vast veel beter!