Gina glimt van trots als hij haar hand vastpakt. Het is koud buiten, maar niet te koud. ‘Kijk Gina, hier verblijven de geiten als ze niet in de wei lopen.’ Hij duwt de grote deuren open en laat haar binnenstappen. Acht geiten kijken verwachtingsvol naar de deur. Opgetogen loopt ze de stal door. ‘Wat veel ruimte hebben ze hier! Wat prachtig Jonas. Ik kan niet geloven dat dit mijn thuis is.’

Hoe simpel de verandering van het woord huis met een letter verandert in zoveel meer diepgang. Hij is geraakt door haar enthousiasme. ‘Kan je eraan wennen?’ 

Gina knikt enthousiast. ‘Zeker weten Jonas.’ Hij lacht. 

‘Kom dan lopen we even langs de rivier.’

Het weiland is groot en helemaal achterin kun je via het hek van het erf af. Daarachter stroomt de rivier. Als je die volgt kom je via de andere kant het dorp in. 

‘In het voorjaar is het hier zo mooi.’ Mijmert Gina. ‘Ik kan haast niet wachten om hier te schilderen. Daar bijvoorbeeld aan de overkant. Dan heb ik perfect uitzicht op de boerderij. Dat wil ik zo graag schilderen!’ Enthousiast kijkt ze hem aan. 

Hij houdt haar even stil. ‘Dat gaan we zeker een keer doen, maar beloof me dat je nooit alleen de rivier oversteekt. Ik meen het Gina, ik denk niet dat ik mijn boosheid kan bedwingen als je het wel doet.’

Zijn mond is een dunne lijn geworden en zijn ogen staan kwaad. Dan herinnert ze zich het verhaal van het ongeluk in deze rivier jaren geleden. Zachtjes legt ze haar hand op zijn borst. ‘Rustig maar Jonas. Het is blijkbaar heel belangrijk voor je. Ik zal nooit alleen de rivier oversteken.’

‘Beloof het.’

Verbaasd van zijn hardheid trekt ze haar wenkbrauw op. Het blijft even stil. ‘Ik beloof je dat ik je billen met elk instrument dat ik heb bont en blauw sla als je daar alleen heen gaat.’ Hij klinkt ondanks zijn felheid kalm en gevaarlijk. 

‘Ik beloof het Jonas, echt. Kunnen we nu weer ontspannen alsjeblieft?’

Hij schrikt als hij de bezorgde blik in haar ogen ziet. Hij tilt haar op en draait haar in het rond. Ze gilt het uit van plezier. ‘Weet je? Ik denk dat ik nu al van je begin te houden Gina Clarckx.’

Zijn woorden boren zich in haar hart en stralen een warmte door heel haar lichaam. 

Hij ziet dat ze zich geen houding weet te geven. ‘Kom, je hebt nog een verrassing tegoed.’

Verbaasd en verward loopt ze met hem mee naar huis. Nu pas merkt ze hoe koud ze het heeft. Zijn woorden malen door haar hoofd. Zal hij het menen? Houdt hij van haar ondanks dat hij haar al twee keer sinds hun prille huwelijk op haar billen gegeven heeft? 

Het begint te sneeuwen als ze hun erf doorkruisen. ‘Oh Jonas, het sneeuwt. Ik hoop dat het blijft liggen.’

‘Die kans is wel aanwezig. Houd je van sneeuw?’

Ze knikt hevig. ‘Landschappen in de zon en de sneeuw zijn het mooiste om te schilderen.’

Schilderen is voor Gina een uitlaatklep. Een middel om rust te creëren in haar chaotische brein. 

Jonas opent de deur en laat haar binnen. ‘Doe je jas uit het is tijd voor je verrassing.’ Hij grijnst geheimzinnig. 

‘Wil je niet eerst thee om op te warmen?’

HIj schudt zijn hoofd. Hij neemt haar mee naar een kamer aan de de achterkant. Het is een kamer met heel veel ramen en een prachtig uitzicht op de bloementuin. Met de styliste heeft ze besproken dat dit een goede ruimte zou zijn om samen een glaasje te drinken en een boek te lezen. Rustgevend en het uitzicht op de bloemen maakt het romantisch. Voor hij de deur opent legt hij zijn handen op haar ogen. ‘Niet kijken nog.’

Nieuwsgierig wipt ze op en neer. Ze heeft haar ogen stijf dicht. Ze hoort de deur open gaan. Hij begeleidt haar naar binnen. ‘Nog steeds je ogen dicht houden hoor. Ik moet even wat doen. Niet stiekem spieken hoor.’

Jonas opent de gordijnen en komt dan naast haar staan. Hij wil haar reactie goed zien. ‘Kijk maar Gina.’

Met grote ogen kijkt ze om zich heen. Al haar schilderspullen staan hier. Als ze goed kijkt ziet ze dat er nog veel meer staat dan haar eigen spullen. Het is prachtig. Gina kijkt haar ogen uit. ‘Heb je dat allemaal voor mij gekocht?’ vraagt ze verbaasd. ‘Ik weet niet wat ik moet zeggen Jonas. Dit is een veel te groot cadeau.’

De tranen van ontroering staan in haar ogen. Van blijdschap vliegt ze hem in de armen. ‘Ik weet niet hoe ik je moet bedanken.’

Hij knijpt zachtjes in haar billen, maar hard genoeg om haar te herinneren aan haar bestraffing. ‘Graag gedaan Gina.’

Ze wordt rood aan de herinnering van zijn hand op haar billen. Hij kust haar wang, haar lippen, haar hals. Hij kneedt haar billen. Gretig drukt ze zich tegen hem aan. ‘Meneer Clarckx, ik weet wel hoe ik mijn dankbaarheid kan tonen.’

Jonas schuift haar stoel aan als ze plaatsneemt aan een tafel in een sfeervol restaurant. Er zijn nog blosjes zichtbaar op haar wangen van de lange, lome vrijpartij. Hij heeft haar laten voelen waar ze nooit van had durven dromen. ‘Lust je graag rode wijn?’

Gina wil stoer doen en ja knikken, maar als ze in de mooie ogen van Jonas kijkt besluit ze niet te liegen. ‘Ik heb eerlijk gezegd nog nooit gedronken.’ Hopelijk vindt hij haar geen suf meisje nu. ‘Wil je het proberen?’

Voorzichtig knikt ze. ‘Ja Jonas.’ Zegt ze dan vlug. Hij lacht en knipoogt naar haar. 

Verlegen wendt ze haar blik af. Haar gedachten dwalen af naar de vele gebeurtenissen van deze dag. Het is pas een dag na hun bruiloft en er is al zoveel gebeurt. Jonas bestelt een fles wijn en voor ze er erg in heeft staat er een glas wijn voor haar neus. Het gaat allemaal een beetje langs haar heen. ‘Het is niet heel netjes om niks te zeggen als je wat gebracht wordt.’ Verschrikt kijkt ze op. Toch kijkt hij niet boos of streng. Eerder bezorgd. 

‘Gaat het wel goed Gina? Volgens mij ben je ver weg met je gedachten.’

Gina bloost en plukt aan het tafellaken. ‘Sorry ik dacht gewoon aan ons gesprek bij de rivier en nu realiseer ik me pas dat je sprak over al je instrumenten en daar word ik een beetje bang van.’

Hij legt zijn hand op tafel. Gina legt haar hand in die van hem. Ze trilt een beetje. ‘En toen dacht jij ineens aan allemaal enge martelwerktuigen?’

Alsof hij haar gedachten kan lezen. Hij pakt zijn glas en kijkt haar verwachtingsvol aan. ‘Kleine slokjes nemen en niet te snel achter elkaar.’ Nieuwsgierig pakt ze haar glas. ‘Op mijn prachtige, lieve, ondeugende vrouw.’ Gina lacht. ‘Op ons.’

Voorzichtig neemt ze een slok. Het smaakt niet verkeerd. Het is wel even wennen en het voelt een beetje gek. ‘Lekker wel denk ik.’ 

Hij knijpt even in haar hand. ‘Weet je wat cane is? En een tawse? Of een paddle?’

Gina knippert met haar ogen. ‘De cane ken ik van oom Theodoor.’ Ze rilt bij de herinnering. Het gebeurde niet veel dat Shirleys vader haar strafte maar die paar keer dat ze daar logeerde staat nog goed in haar geheugen gegrift. ‘Die andere twee ken ik niet en ik kan me er ook geen voorstelling van maken.’

‘Een cane, tawse en paddle zijn specifiek gemaakt voor een tuchtiging op de billen. Daarnaast zijn er uiteraard nog andere middelen. Bijvoorbeeld de borstel en spatel van vanmorgen.’

Gina hapt naar adem als ze terugdenkt aan de bestraffing. ‘Er zijn wat zaken die ik in de slaapkamer klaar heb liggen voor het geval ik op moet treden, maar ik ben creatief genoeg om alledaagse voorwerpen in huis te hebben liggen voor als ik niet naar boven wil lopen om een ongehoorzame vrouw te straffen.’  

Gina staart naar beneden. ‘Het klinkt allemaal zo eng.’

Jonas knijpt zacht in haar hand. ‘Net zo eng als de borstel die toch niet zo eng bleek?’

Gina lacht een beetje. ‘Niet eng, maar wel pijnlijk.’

‘Maar ook best fijn toch?’

HIj knipoogt plagend. Gina verschiet nu helemaal van kleur. De gedachte alleen al dat ze opgewonden raakt van een pak slaag is beschamend. 

‘Niet zo gespannen Gina. Vanavond zal ik ze allemaal aan je laten zien. Dan zal ik ze ook rustig aan je laten voelen, zodat we daarna er lekker van kunnen genieten. En nu ga je ontspannen en maken we het gezellig. Als je zo nerveus blijft wordt het straf en dan valt er niks te genieten.’

Van schrik neemt ze een flinke slok wijn. Het vooruitzicht is aantrekkelijk, maar ook ongelooflijk spannend. Normaal zou ze dit soort dingen met Shirley bespreken, maar aangezien zij op huwelijksreis is zal ze alleen met al deze heftige nieuwe situaties moeten dealen. Beide moeten ze lachen om haar glas die plots een stuk leger is. ‘Oeps, dat was niet zo ladylike van me.’ Ze kijkt hem uitdagend aan. 

‘Heeft u een keus kunnen maken?’

‘Het gebruikelijke, tweemaal.’ Zegt hij zonder zijn blik van haar los te maken. De vlinders fladderen door haar buik. En nee die komen niet door de wijn.