Meneer Clarckx, Oscar, Jonas en Gina staan in een grote hal. Overal staan opstellingen van keukens, badkamers en installatiemateriaal. Gina en Meneer Clarckx lopen druk discussierend voorop. Gina vindt dat in de luxe familiewoningen en in de, zoals zij ze noemt, vrijgezellenwoningen alles duurzaam moet. De meeste woningen in het project zijn rijtjeswoningen waarbij alles al voor uitgezocht is.

Oscar versnelt zijn pas. ‘Ik ben het er niet mee eens. Dit wordt te duur. Dat beperkt de markt.’

Haar ogen schieten vuur als ze hem een vernietigende blik toewerpt. ‘Nee het zorgt ervoor dat er normale mensen in deze wijk komen wonen en niet allemaal blaaskaken zoals jij.’

Meneer Clarckx richt zijn blik op het plafond om niet in lachen uit te barsten. Jonas probeert haar blik te vangen, maar ze negeert hem expres. Hij pakt haar bij haar hand en stapt een beetje weg bij de rest. ‘Moet ik volgende keer dat je Oscar gaat zien je preventief over de knie leggen? Of ben je volwassen genoeg om je in te houden?’

Gina rukt haar hand los. ‘Begrepen.’ Snauwt ze hem toe.

Zijn blik zegt genoeg. Uitdagend blijft ze hem aankijken. ‘Ik hoef niet te wachten tot thuis als het nodig is.’

Voor nu is dat voldoende waarschuwing. Gina ontdooit wat en besluit Oscar te negeren.

‘Dus geen gas.’ Gaat meneer Clarckx verder. Er verschijnt een tevreden lach om haar lippen. Ze heeft het voor elkaar. Oscar zucht hoorbaar. ‘Hier is het laatste woord nog niet over gesproken.’ Antwoordt hij geërgerd.

Meneer Clackx draait zich om naar zijn zoon ‘Oh jawel. Geen gas zei ik toch. Zorg jij er nou maar voor dat je een goede keus maakt voor een badkamer, dan is het nog nuttig dat je er bent.’

Gina focust zich op een grote stelling tegels die haar aanspreekt. Jonas komt naast haar staan. ‘Niet naast je schoenen gaan lopen hoor.’  Klinkt het geamuseerd.

‘Zorg jij er nou maak voor dat je een goede kleur van deze tegels kiest, dan is het nog nuttig dat je er bent.’ Herhaalt ze haar schoonvader.

Jonas lacht hard. ‘Wacht maar mevrouw Clarckx. Jij bent vanavond van mij.’

Het is al laat als ze bij de auto’s staan. Meneer Clarckx pakt haar hand en drukt er een kus op. ‘Het was fijn zaken te doen met u mevrouw. Ik ben blij met de gemaakte keuzes.’

‘Het genoegen is geheel aan mijn zijde meneer.’ Giechelt ze.

Oscar stapt in zijn auto. ‘Ik ga. Shirley wacht vast al met het eten.’

Zonder verder dag te zeggen rijdt hij weg. Jonas schudt zijn hoofd. Oscar kan er niet goed tegen als de dingen anders gaan dan dat hij wil. ‘Komen jullie anders bij ons eten? Als Gina nu nog moet koken wordt het zo laat voor jullie.’

Jonas knikt. ‘Prima, als mam het niet erg vindt.’

Mevrouw Clackx staat al op hun te wachten. Enthousiast groet ze hun. ‘Wat fijn dat jullie er zijn. Gezellig. Ga zitten.’

Jonas en Gina gaan aan tafel zitten. Het is gezellig en Gina is blij dat ze niet nog heeft hoeven koken. ‘Ik ben zo benieuwd wie ons als eerste grootouders zal maken.’ Zegt meneer Clarckx. Het valt meteen stil. Gina blijft stoïcijns naar haar bord staren. Mevrouw Clarckx geeft haar man een schop onder tafel. Jonas kucht. ‘Ik denk Shirley pa.’

‘Zal ik koffie zetten?’ Vraagt Gina als ze de laatste borden naar de keuken brengt.

‘Nee hoor kind. Ga lekker zitten. Dat apparaat van ons heeft binnen mum van tijd iedereen voorzien van koffie. Neem jij anders vast de gebakjes mee?’

Gina draagt voorzichtig de doos naar de tafel. Iedereen kiest een gebakje en zij neemt het gebakje dat overblijft. De eerste hap smaakt verschrikkelijk. Uit beleefdheid neemt ze nog twee happen en dan laat ze het staan. ‘Het spijt me mevrouw, maar ik heb echt genoeg gehad.’

‘Geeft niet kind. Lekker laten staan.’

Jonas pakt haar schoteltje. HIj neemt een hap, maar spuugt het in een servet uit. ‘Dat is niet goed hoor. Dat jij nog een hap genomen hebt is echt een heldendaad.’

Mevrouw Clarckx pakt het schoteltje en ruikt eraan. ‘Ik ga morgen meteen terug naar de bakker. Deze is bedorven. Gina je bent hier gewoon thuis hoor je kan gewoon zeggen als iets niet lekker is. Doen hoor de volgende keer.’

Gina knikt verlegen.

In de auto knijpt Jonas even in haar been. ‘Vond je het vervelend dat pa dat zei over kinderen?’

Gina knikt, maar zegt verder niks. ‘We moeten er beide klaar voor zijn Gina. Voel je niet verplicht om meteen een gezin te stichten.’

Gina haalt diep adem en sluit haar ogen. ‘Ik wil graag meteen naar bed. Ik voel me niet lekker.’

Jonas knikt. Ze ziet bleek. Misschien is haar maag van slag door dat gebakje. Als ze thuis zijn rent Gina meteen naar het toilet. Ze blijft overgeven. Jonas klopt op de deur. ‘Gaat het? Kan ik wat voor je doen?’

Hij krijgt geen reactie. Gina kan niet stoppen. Na een tijdje komt er niks meer op. Als ze de deur opent schrikt Jonas van hoe bleek ze ziet. ‘Kom lieverd ik breng je naar bed. Wil je een beetje water?’

Ze schudt haar hoofd. Halverwege de trap voelt ze zich weer beroerd. Net op tijd weet ze de badkamer te bereiken. Als ze op haar bed gaat zitten voelt ze zich slap en erg lamlendig. Jonas helpt haar met uitkleden en stopt haar lekker in. Hij blijft naast haar zitten tot ze slaapt.

De nacht verloopt onrustig. Meerdere keren loopt ze naar de badkamer. Je zou denken dat haar maag toch eens leeg moet zijn.

Als de wekker gaat komt ze overeind. Jonas duwd haar meteen terug in bed. ‘Geen denken aan. Jij blijft in bed. Ik zal je moeder bellen of ze straks bij je wil komen.’

Gina kreunt zacht. Haar hoofd doet pijn en haar maag is nog steeds van slag. ‘Ik wil naar beneden. En ik wil niet dat mijn moeder komt hoor.’

Jonas werpt haar een strenge blik toe. ‘Ik breng je beneden dat is goed, maar ik laat je hier niet de hele dag alleen zitten.’

Gina is te lamlendig om tegen te spreken. Als ze opstaat voelt ze pas hoe wankel ze op haar benen staat. Ze steunt op Jonas. Hij is bezorgd. ‘Ik denk dat ik een dokter bel.’

Gina schudt haar hoofd. ‘Het zal straks wel beter gaan. Misschien moet ik een cracker eten of iets dergelijks.’

Gina laat zich langzaam op de bank zakken. Jonas loopt naar de keuken. Ze hoort hem telefoneren. Als hij terugkomt heeft hij een kop thee bij zich en een droge cracker. ‘Je moeder komt meteen hierheen.’

Gina zucht diep. ‘Het is dat je te ziek bent om op je benen te staan anders had ik je over de knie gelegd.’

Gina krijgt een kleur. ‘Maar…’ Hij legt zijn vinger op haar lippen. ‘Neem een slok en probeer wat te eten.’

Voorzichtig neemt ze een slok thee. Het is nog te heet. Ze neemt een paar happen van de cracker. Het valt meteen verkeerd. Ze wil naar rennen, maar ze is te wankel en valt om. Jonas wil haar helpen, maar het is al te laat. ‘Oh shit sorry. Ik zal het opruimen.’

Jonas tilt haar op en legt haar terug op de bank. ‘Niks daarvan.’

Hij haalt een emmer en zet die naast haar neer. Dan loopt hij naar de keuken en maakt een sopje. ‘Ik ga de dokter bellen. Dit is niet goed.’

Terwijl hij de vloer schoonmaakt belt hij de dokter. Ze probeert het gesprek te volgen, maar het bonkt zo in haar hoofd dat ze zich laat wegzakken in slaap.

Later wordt ze wakker van gedempte stemmen. Voorzichtig komt ze overeind. Elke beweging is te veel. Gina kan nog net op tijd de emmer pakken. De deur gaat open en haar moeder loopt bezorgd naar haar toe. Ze voelt de koele hand van haar moeder op haar hoofd. ‘Volgens mij heeft ze koorts.’

Gina sluit haar ogen. De koele aanraking voelt prettig. ‘Dat is fijn mam.’

Haar moeder glimlacht. ‘Kan je een washandje nat maken Jonas?’

Jonas doet wat hem gevraagd wordt. Voorzichtig legt hij het koude washandje op haar voorhoofd. De deurbel gaat. Jonas doet open. Gina wil opstaan om de dokter een hand te geven, maar haar moeder duwd haar terug naar achter. ‘Spaar je krachten meisje, je hebt niet in de gaten hoe beroerd je bent.’

De dokter lacht vriendelijk naar haar. ‘Mevrouw Clarckx, ik wil dat u rustig blijft liggen. Ik ga u onderzoeken.’

Gina knikt. Haar mond is droog en ze heeft de kracht niet wat te zeggen.

‘Mevrouw, ik denk niet dat het heel ernstig is. Uw man vertelde, dat u maar heel weinig van het bedorven voedsel heeft gegeten. Toch heeft u er erg last van. Ik schrijf u wat voor zodat het spugen stopt. Het is belangrijk om te drinken, maar wel met kleine slokjes. Eten hoeft even niet, maar wel blijven drinken. Als het spugen na de medicatie niet stopt wil ik dat u contact met mij opneemt.’

Gina sluit haar ogen. ‘Dank u dokter.’ Zegt ze zacht.

Jonas laat de huisarts naar buiten.

‘Ik moet echt even de deur uit voor een afspraak, maar daarna kom ik weer terug. Fijn dat u hier bent, want ik wil niet dat Gina alleen is.’

‘Natuurlijk Jonas ik blijf hier zolang als nodig is. Maak je geen zorgen.’

De medicijnen slaan snel aan. Gina heeft nog wel een volle week nodig om echt weer op kracht te komen, maar dan is ze ook weer helemaal zichzelf.