Gina schenkt een kop thee in. ‘Als je er niet over wil praten is dat prima hoor, maar is Oscar altijd zo afstandelijk?’

Shirley zucht. ‘Met Oscar kan ik zo lachen en hij kan zo ontzettend romantisch zijn. Dat zou je nou niet zeggen hè.’

Gina proest het uit. ‘Alleen is hij ook ontzettend streng. Dus als hij vindt dat ik straf verdien dan is hij nogal duidelijk om het zo maar te stellen. Het duurt wel even tot hij weer ontdooit is.’

Gina stikt zowat van het lachen. ‘Shir, werkelijk! Wat een omschrijving. Ik zou hem omschrijven als ijskonijn en boeman. Jonas is een stuk milder.’

‘Laat het hem maar niet horen.’ Verschrikt veren ze op van de onverwachte stem van hun schoonmoeder.

‘Sorry dat ik mijzelf zomaar heb binnengelaten. Ik wilde even kijken hoe het met jullie gaat en ik kom even wat brengen.’

Shirley en Gina krijgen beide een kus op hun wang. ‘Ga zitten mevr eh mam. Ik zal meteen een kopje bijpakken.’

Gina springt op en pakt een kopje uit de kast en schenkt thee in. ‘Het spijt me dat u hierbij betrokken bent geraakt. Dat is niet onze bedoeling geweest.’

Gina voelt dat ze rood wordt bij het idee dat hun schoonmoeder op de hoogte is. 

‘Dat geeft niet kind. Ik ben blij dat alles goed afgelopen is.’

Shirley houdt haar blik strak op de grond gericht. ‘Het spijt mij ook.’

‘Meiden jullie moeten ophouden hoor. Jullie zijn nog jong. Ik was net zo toen ik jullie leeftijd had. Ik ben allang blij dat jullie nog enigszins kunnen zitten en kunnen lachen.’

Mevrouw Clarckx nipt van haar thee en moet dan lachen om de beschaamde meiden. 

‘Niet zo verlegen hoor. Ik heb ook in jullie schoenen gestaan. Door mijn koppigheid heb ik een brand veroorzaakt. Nou geloof me dat pap dat niet zomaar voorbij heeft laten gaan. Ik heb een jaar lang elke vrijdagavond honderd slagen met de riem gehad om te boeten voor mijn misstap.’

Shirley en Gina kijken haar met open mond aan. ‘Het is niet erg om fouten te maken. Jullie echtgenoten weten precies hoe ze daarmee om moeten gaan.’ Lacht mevrouw Clarckx. 

‘En ik weet dat Oscar nog heel wat goed te maken heeft met jou Gina, maar echt hij is geen boeman. Hij zal sneller iets door de vingers zien dan Jonas, maar hij is dan weer wel een ijskonijn. Het duurt even voordat hij de zaken naast zich neer kan leggen.’

Gina lacht. ‘Gelukkig is hij niet mijn echtgenoot. Ik moet er niet aan denken dat Jonas me met dingen weg laat komen. En zo’n koele kikker zou ik ook niet kunnen verdragen.’

Shirley kent haar nichtje goed genoeg om te weten dat ze zou ontsporen als ze niet kort gehouden wordt. ‘En ik ben juist wel blij dat ik na een straf even de tijd heb om tot mezelf te komen en alles te laten bezinken.’

Mevrouw Clarckx bekijkt hun met een liefdevolle blik. ‘Ik heb iets voor jullie zoals ik al zei toen ik binnen kwam.’

Ze pakt wat uit haar tas. ‘Aangezien je vanaf een kilometer afstand al kan zien dat jullie moeilijk kunnen zitten heb ik verkoelende zalf voor jullie.’

Dankbaar pakt Gina het aan. ‘Dat is wel welkom na die stomme lat.’

Mevrouw Clarckx knikt naar de schouw. ‘Dat is een erfstuk. Vreselijk ding.’

Gina kijkt zuur. ‘Waarom heeft Oscar die niet gekregen, maar uitgerekend mijn echtgenoot?’

‘Omdat Jonas de voorkeur geeft aan vurige, dwarse meisjes die daar meer baat bij hebben dan volgzame meisjes.’

Verlegen kijkt Gina naar de grond. ‘Daar heeft u wel een punt.’

Mevrouw Clarckx staat op. ‘Nou ik denk dat jullie elkaar wel even kunnen insmeren. Jullie weten dat mijn deur altijd open staat. Ik ben een gezegend mens met zulke fantastische schoondochters.’

Gina en Shirley omhelzen hun schoonmoeder. Samen zwaaien ze haar uit. 

De sfeer is enigszins gespannen als de mannen uit hun werk komen. Shirley en Gina hebben een ovenschotel gemaakt. Er is weinig gezelligheid. De mannen praten voornamelijk met elkaar. Shirley eet met een sip gezicht. Gina bekijkt het geheel met verbazing. Liever had ze nu alleen met Jonas geweest. Ze durft met zekerheid te zeggen dat hij haar gerustgesteld had dat alles weer vergeven was en dat ze het moest laten rusten. Deze gespannen sfeer geeft haar alleen maar meer een rotgevoel. 

‘Hoe was jullie werkdag?’ Probeert Gina. 

‘Dat zijn jouw zaken niet. Dat jij een keer langs bent geweest betekent niet dat je direct bij het bedrijf hoort.’

Het kost Gina moeite om haar woede in te houden. Hoe durft hij zo tegen haar te spreken. In haar eigen huis nog wel. Shirley kijkt verschrikt van Oscar naar Gina. 

‘Dat was niet nodig Oscar. Gina is gewoon geïnteresseerd.’ Antwoordt Jonas. 

Gina doet haar best om niet in tranen uit te barsten. Het liefst gooit ze er alles uit wat er nu in haar hoofd opkomt, maar ze houdt zich in. ‘Het lijkt mij verstandig dat ik mij met vrouwenzaken ga bezighouden. Fijne voortzetting nog.’ Nijdig gooit ze haar servet op tafel en loopt naar de keuken. ‘Ga haar maar helpen.’ Hoort ze Oscar koeltjes zeggen. 

Het duurt niet lang voordat Shirley voorzichtig de keuken in loopt. Gina probeert haar kalmte terug te krijgen. ‘Sorry Gina. Oscar houdt er niet van om met een vrouw over zaken te praten.’

‘Waar praten jullie dan wel over bij het eten of in de avond?’ Het komt er feller uit dan dat ze bedoelt. 

Er springen tranen in Shirleys ogen. ‘Het gaat bij ons nou eenmaal anders dan bij jullie! Wij hebben een echt traditionele relatie. In het weekend doen we leuke dingen en neemt hij mij mee uit, maar doordeweeks heeft hij zijn bezigheden en in het huishouden. Dan praten we gewoon niet zo heel veel.’

Gina sluit haar ogen en zucht diep. Het leven met Jonas is niet zoals ze het van te voren had bedacht. Het leven van Shirley is het leven wat Gina altijd heeft gevreesd. 

‘Ben je daar wel gelukkig mee?’

Shirley pakt haar hand. ‘Gina, dit is het leven wat ons altijd voorgehouden is. Ik vind het prima. Het is precies zoals ik het verwacht had. Ik ben blij met de tijd die ik weekends met Oscar doorbreng. En ik ben blij dat jij het anders getroffen hebt. Iets wat meer bij je past.’

Gina zucht. Shirley heeft gelijk. Met Jonas is het getrouwde leven geen straf. Ze heeft geluk gehad. Jonas steekt zijn hoofd om de hoek. ‘Shirley, jullie gaan naar huis. Oscar wil graag thuis koffie drinken. Kom je even gedag zeggen Gina?’

‘Gaat hij zijn excuses aanbieden?’ Klinkt het koppig.

Jonas lacht van binnen. ‘Ik denk het niet.’

Gina trekt een zuur gezicht, maar loopt toch achter Shirley aan. Ze geeft Shirley een dikke knuffel en naar Oscar knikt ze alleen maar. Ze krijgt net zo’n koel knikje terug. Terwijl Jonas met hun meeloopt naar de deur verdwijnt Gina in haar schilderkamer. 

Even later hoort ze een zachte klop op de deur. ‘Ja.’ Antwoordt ze kort. 

Jonas komt binnen en kijkt even rond. Hij is blij dat hij deze ruimte voor haar ingericht heeft. Ze geniet er zichtbaar van. 

‘Straf me alsjeblieft niet hier. Niet in deze kamer.’

Hij leunt tegen de vensterbank aan. ‘Ik ga je niet straffen. Oscar is niet makkelijk in omgang. Ik neem je niks kwalijk.’

Snel wisselt ze haar doek. ‘Oh, dank je wel.’ zegt ze zachtjes terwijl haar kwast continu over het doek danst. 

‘Het eten was heerlijk weer lieverd. Ik heb er weer van genoten.’

‘Blijf zo staan.’ 

Jonas kijkt haar aan, maar als hij haar vurige blik ziet draait hij snel zijn hoofd weer terug. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Hij moet denken aan de dag dat hij haar ten huwelijk vroeg. Toen trof hij haar ook aan terwijl ze aan het schilderen was. Hij wist meteen dat haar karakter voor vuurwerk zou zorgen. En vuurwerk is er zeker. 

‘Kende je dat meisje? Of was je toen toevallig bij de rivier?’

Jonas verstijft. Voorzichtig gaat Gina verder. ‘Als je er niet over wil praten is dat ook goed. Ik probeer het gewoon beter te begrijpen.’

‘Wat begrijp je er dan niet aan?’ Het klinkt gemener dan bedoeld.

‘Op de weg verongelukken regelmatig mensen, maar ik ben niet bang op het moment dat jij de auto instapt. Toch ben jij wel bang op het moment dat ik alleen maar praat over de rivier.’

Het blijft stil. Alleen de penseelstreken zijn hoorbaar. ‘Ik zal er niet meer heengaan zonder jou als dat je een goed gevoel geeft. Toch wil ik erheen als hier alles in bloei staat. Ik moet het op doek zetten snap je?’

Jonas kijkt even naar haar. Ze glimlacht naar hem. Hij richt zijn blik weer naar buiten. 

‘Ze had nog een leven voor zich. Het weer was omgeslagen. Haar moeder zei dat ze terug moest komen om via de noordkant over te steken. Daar kan je gewoon veilig over. Ze stak haar tong uit naar haar ouders en liep toch verder. Het water was veel te wild en de brug glad. Haar moeder was de beste vriendin van mijn moeder. Toen ze uitgleed begon iedereen te schreeuwen en te roepen, maar niemand deed wat. Ik sprong erin, maar het was onbegonnen werk. Het is me niet gelukt om haar te vinden. De schreeuw van haar moeder toen ze uit het water gehaald werd hoor ik soms nog in mijn slaap.’

Voorzichtig veegt Gina een traan van haar wang. Wat een last om mee te dragen. ‘Dank je wel dat je het mij vertelt. Ik begrijp het nu.’

Gina draait het schildersezel. ‘Je bent een fantastisch model.’

Jonas kijkt er met bewondering naar. ‘Je bent echt steengoed!’

Gina slaat haar armen om zijn middel en laat waar wang op zijn borst rusten. ‘Ik beloof je dat ik nooit zonder jou de rivier oversteek. Het spijt me dat ik ongehoorzaam ben geweest.’

Jonas houdt haar dicht tegen zich aan. ‘Ik hou van je Gina.’