Gina loopt fluitend het huis door. Het is een heerlijk weekend geweest Het was gezellig om alle ouders weer te zien en zondagavond heeft ze kort nog even gebeld met Shirley. Vandaag gaat ze naar haar toe. Eerst doet ze met Adeleine een rondje door het huis en eind van de ochtend heeft ze bij Shirley afgesproken. 

‘Adeleine? Kan je even helpen? Ik snap maar niet waarom die wasmachine niet doet wat ik wil.’

Adeleine steekt haar hoofd op het hoekje. ‘Wat is er aan de hand?’

‘Waarom zijn er zoveel opties? Bij mam had ik gewoon een knop voor het aantal graden en dat was het. Ik wil dat beddengoed aanzetten, maar als ik dat programma kies kan hij niet aan.’

‘Het is eigenlijk heel simpel. Van links naar rechts. Eerst het programma, dan temperatuur en als laatst heel of half kiezen. Dan kan je hem aandoen.’

Gina zucht. ‘Dank je wel. Vind je het echt niet erg dat ik wegga?’

Adeleine rolt met haar ogen. ‘Jij begrijpt het principe van de hulp niet echt geloof ik. Al laat je me alles doen en ben je de hele dag weg. Het maakt niet uit.’

‘Ja, maar ik moet toch van je leren. Zorg wel goed voor jezelf hè. Eten, drinken, alles pakken hoor.’

Adeleine lacht. Ze zal het nooit echt leren, omdat het niet in haar zit. Hopelijk treft ze in het volgende gezin net zulke goede werkgevers als deze lieve mensen. 

Gina checkt voor de tiende keer hoe ze eruit ziet en doet dan haar jas aan. ‘Weet je zeker dat je gaat lopen? Ik kan een taxi bellen.’

‘Nee ik vind het niet erg om even te wandelen. Heerlijk juist. Succes en tot later. Bellen hoor als er iets is.’

En weg is ze. Vrolijk loopt ze naar de weg. Het is rustig dus ze kan zo oversteken naar het voetpad. Het is een zachte winterdag dus het is zeker geen straf om naar Shirley te lopen. 

Een tikkeltje zenuwachtig drukt ze op de bel van het grote huis. Oscar heeft een hele andere smaak dan Jonas. Shirley doet open. ‘Kijk nou! Wat zie je er goed uit Shir. Jeetje wat ben jij ineens volwassen.’

Er verschijnt een grote glimlach bij Shirley op het gezicht. ‘Kom binnen, kom binnen. Jij bent anders ook geen meisje meer hoor.’

Als Gina haar jas heeft opgehangen vliegt ze Shirley om de hals. Wat is het fijn om elkaar eindelijk weer te zien. ‘Hoe was jullie reis? Heb je genoten?’

Shirley schenkt twee koppen thee vol en schuift Gina een gebakje toe. ‘Het was fantastisch. Het voelt zo vertrouwd met Oscar en hij is zo lief en gezellig. We hebben gewandeld, vaak ergens wat geluncht en gedineerd en vooral veel gepraat om elkaar beter te leren kennen. Ik denk echt dat we heel goed bij elkaar passen. Niet zoals de meeste huwelijken van onze stand. Wat wij hebben is uniek.’ Iets in de toon van haar stem bevalt Gina niet zo. Alleen kan ze er niet goed de vinger op leggen wat het nu is.

‘Zeker nog geen pak op je billen gehad brave huisvrouw.’

Shirley bloost en kijkt naar buiten. ‘Wel? Shirley toch. Dat had ik niet van jou verwacht.’

‘Oscar is nog traditioneler dan jouw vader dus dan kan je je wel indenken hoe dat gaat.’

Als Shirley opstaat om de gebaksbordjes weg te brengen loopt Gina achter haar aan. ‘Jeetje Shir, wat vervelend. Wat had je in hemelsnaam gedaan dat je op jullie huwelijksreis hem boos gemaakt had?’

‘Hij vond mijn blouse te modern. Toen ik vroeg wat hij er niet goed aan vond zag hij dat als tegenspreken. Ik denk dat het hele hotel heeft gehoord hoe ik er van langs kreeg met de borstel. Maar daar kan jij over meepraten toch.’

Shirley steekt haar neus in de lucht. Gina voelt zich enigszins gekwets, maar probeert het luchtig te houden. ‘Nou ben jij gewoon heel volgzaam en lief dus ik verwacht niet dat jij vaak gestraft zal worden. Maar ik denk dat ze ons perfect gematcht hebben. Jonas is compleet anders dan Oscar en ik denk dat we bij onze mannen op onze plek zijn. Ik vind jullie leuk samen voor zover ik dat kan beoordelen en ik vind dat Jonas en ik ook heel goed bij elkaar passen.’

Shirley lacht schamper. Dat negeert Gina maar even, maar het voelt niet prettig.  

‘Oscar is ook heel romantisch hoor en hij is ook heel zachtaardig, maar hij heeft zijn standpunten. Volgens hem is Jonas strenger en hij denkt dat jij het heel zwaar zal krijgen. Jullie huwelijk zal echt een standenhuwelijk zijn. Zoals jouw ouders eigenlijk.’

Het steekt een beetje. Gina krijgt het gevoel dat Oscar een heel verkeerd beeld van haar heeft. ‘Is hij echt zo streng als Oscar beweert?’

Onverschillig haalt Gina haar schouders op. ‘Als ik hem moet vergelijken met iemand die een redelijke vraag bestempeld als tegenspreken dan zie ik mijn echtgenoot als een hele redelijke, milde man.’

Dat kwam er gemener uit dan bedoelt. Shirley blijft stil en de sfeer is gespannen. 

‘Ik denk dat ik verliefd ben.’ Zegt Gina in een poging de spanning te doorbreken.

Shirley trekt een wenkbrauw op. ‘Jij? Op Jonas?’ Er klinkt flinke spot door in haar stem. 

Gina probeert haar tranen weg te slikken. ‘Weet je Shirley, wij hebben nog nooit ruzie gehad en er is nog nooit een moment geweest dat ik het niet prettig vond om bij je te zijn. Als het getrouwde leven ons dit brengt dan begin ik mij af te vragen of die man van jou wel de juiste is voor jou. Het is overduidelijk dat hij een mening over mij heeft en dit projecteert op jou. Fijne dag en ik hoop dat het de volgende keer een stuk gezelliger is. Als er al een volgende keer komt.’

Zo snel als ze kan loopt Gina de deur uit. Pas als ze buiten is en een zijstraat ingelopen is doet ze haar jas aan. Meteen komen alle emoties eruit. Trillend en snikkend leunt ze tegen een muur. Gina haalt een paar keer diep adem en veegt boos haar tranen weg. Met snelle tred loopt ze terug naar huis. Een verbaasde Adeleine komt haar tegemoet als ze de voordeur hoort. ‘Wat ben jij snel terug.’

Dan ziet ze het betraand gezicht van Gina. ‘Och jeetje wat is er aan de hand? Is er onderweg iets gebeurd? Kom geef je jas.’

Ze pakt de jas van Gina aan en neemt de opnieuw huilende Gina mee naar de woonkamer. ‘Vertel eens waar je zo’n verdriet van hebt.’

Gina neemt dankbaar een zakdoek aan. ‘Het was helemaal niet gezellig. Shirley was heel afstandelijk en heel erg uit de hoogte. Dat ken ik helemaal niet van haar en ik ben weggelopen. Ik was zo gekwetst.’

Adeleine pakt haar hand en knijpt er bemoedigend in. ‘Wat ontzettend naar. Ik zou ook verdrietig zijn. Kan ik wat voor je doen?’

Gina knikt. ‘Wil je mijn telefoon pakken? Ik wil Jonas bellen.’

Adeleine geeft haar de telefoon en laat haar even alleen, zodat ze ongestoord kan bellen. 

Zodra ze Jonas hoort aan de andere kant van de lijn begint ze weer met huilen. 

‘Och jeetje lieverd is er wat gebeurd? Zal ik naar je toe komen?’

De verleiding is groot om ja te zeggen, maar ze wil het niet van zijn werk houden. ‘Nee dat hoeft niet het was gewoon heel rot bij Shirley en ik weet niet wat ik nu moet doen.’

Jonas blijft even stil. ‘Vertel het maar lieverd, ik ben even alleen gaan zitten zodat ik alle aandacht voor je heb.’

‘Ik vind dat ik heel respectvol bleef ook al was ik het oneens over een beslissing van Oscar. Het is niet aan mij om daarover te oordelen, maar Shirley deed ronduit respectloos en neerbuigend over ons. Ik kreeg heel erg het gevoel dat Oscar een mening over mij heeft en die overbrengt op Shirley. We hebben nog nooit ruzie gehad, maar ik kan me niet voor schut laten zetten, zelfs niet door Shirley. Het was gewoon heel naar.’

Het blijft weer stil. ‘Sorry ik wil helemaal niet jouw broer ergens van beschuldigen, maar zo kwam het over.’

‘Alsjeblieft meisje, verontschuldig je niet. Dat is niet nodig. Ik vind het heel erg voor je dat het zo gelopen is. Jullie hebben elkaar zo gemist en dan is het weerzien niet bepaald wat je voor ogen had. Hebben jullie erg ruzie gemaakt?’

Gina snuit even haar neus. ‘Nee helemaal niet. Ik ben opgestaan en heb gezegd dat ik hoop dat het de volgende keer gezelliger is, maar dat als ze de mening van haar man overneemt dat er dan geen volgende keer komt. Helemaal letterlijk zo zei ik het niet, maar het kwam daar wel op neer. Ook heb ik gezegd dat als haar man zo duidelijk een mening vormt over iemand die hij niet kent dat ik betwijfel of het dan wel zo’n geschikte man is.’

Er klinkt een lach. ‘Sorry het was niet de bedoeling om te lachen, maar ik denk dat je daar een hele slechte eigenschap van mijn broer blootlegt. Vanavond praten we er verder over. Maak je niet te druk oké? Probeer te ontspannen. Ga anders even met Adeleine een stuk wandelen of iets leuks doen.’

Gina zucht diep. ‘Fijn dat je even naar me geluisterd hebt.’

Jonas kijkt met een schuin oog naar zijn agenda. Een uurtje eerder weg moet geen probleem zijn. ‘Ik ben blij dat je me gebeld hebt. Tot later lieverd.’

Het kriebelt aangenaam van binnen als hij dat zegt. ‘Tot later lieve Jonas.’

Nog snikkend loopt ze naar de keuken om Adeleine te zoeken. ‘Wil je me leren hoe je die koekjes bakt waar je het laatst over had?’

Verschrikt veert Adeleine op. Ze had haar niet aan horen komen. ‘Gelukkig kijk je een stuk minder sip. Gaat het weer? Koekjes bakken, leuk! Ik stem voor!’

Gina lacht. Ze heeft nog nooit iemand ontmoet die zoveel praat als Adeleine.

Het is erg gezellig om zo samen te bakken. Adeleine leert haar de lievelingskoekjes bakken van Jonas en omdat het zo gezellig is en ze de smaak te pakken hebben leert Gina haar het succesrecept van haar citroentaart.

Door alle gezelligheid en plezier hebben ze geen benul van de tijd. Als de taart helemaal klaar is en de koekjes in het blik gedaan zijn schrikken ze dat het al eind van de middag is. Samen maken ze de keuken weer toonbaar. ‘Ik maak het hier wel af, zet jij even de droger aan?’

Als Adeleine naar het washok vertrokken is gaat Gina op zoek naar iets waarin ze de taart voor Adeleine in kan doen. Als ze de voordeur hoort kijkt ze verbaasd op de klok. Zou dat haar schoonmoeder zijn die onaangekondigd langskomt? Nee die zal aanbellen. 

Jonas loopt haar tegemoet. ‘Goedemiddag schoonheid.’

Gina kruipt dicht tegen hem aan. ‘Wat ben je vroeg. Is er iets gebeurd?’

‘Nee, ik ben eerder thuisgekomen om lekker bij jou te zijn. Wat ruikt het hier trouwens heerlijk.’

Adeleine komt ook weer de keuken in. ‘Huh Mijnheer wat bent u vroeg.’

Jonas lacht. ‘Goedemiddag Adeleine. Ik ben lekker op tijd thuis. Maar hebben jullie gebakken samen?’

‘Ja Adeleine heeft mij geleerd hoe ik jouw lievelingskoekjes maak en ik heb haar mijn beroemde citroentaart geleerd. Maar die maak ik nog wel een andere keer, deze is voor haar.’

Jonas geeft Gina een dikke kus. ‘Ik ben blij dat jullie je hebben vermaakt. Ga jij ook lekker naar huis Adeleine, ik betaal je gewoon je normale uren. En hier, neem je vrouw lekker uit eten vanavond.’ Hij steekt haar een envelop toe. 

Adeleine krijgt een kleur. ‘Nee hoor dat kan ik niet aannemen hoor echt niet. Niet doen hoor ik doe gewoon mijn werk en zoveel gewerkt heb ik vandaag niet en.’

Ze houdt even in als ze de stenge blik van Jonas ziet. ‘Ga je die envelop nog aannemen of moet ik eerst nog even wat anders doen?’

Verlegen neemt ze het aan. ‘Dank u wel. Ik weet niet wat ik moet zeggen Mijnheer. Ik ben sprakeloos.’

‘Bel je vrouw op dat je eraan komt en dat jullie uit eten gaan. En nu lekker gaan, want ik heb het nodige te bespreken met mijn vrouw.’

Adeleine zwaait en rent snel de deur uit. Gina loopt met Jonas naar de woonkamer en gaat lekker tegen hem aanzitten. Hij slaat een arm om haar heen. ‘Ik heb even met mijn broer gesproken. Nou ja, eigenlijk niet even maar een hele tijd. Ik heb verteld wat voor een fantastische vrouw jij bent en hoe blij ik ben dat jij in mijn leven bent. Ook heb ik hem duidelijk gemaakt dat het niet goed is om invloed uit te oefenen op de band tussen jou en Shirley. En nu wil ik heel graag weten wat Shirley precies tegen jou heeft gezegd waardoor je zo overstuur was.’

Het raakt haar dat Jonas zo in de bres gesprongen is voor haar. ‘Wat lief dat je met hem hebt gepraat. En dat je dat over mij gezegd hebt.’

Jonas streelt haar gezicht. ‘Ik heb alleen maar de waarheid gezegd, niets meer en niets minder. Nu wil ik antwoord op mijn vraag, want die ontwijk jij om Shirley te beschermen. Zie, ook dat siert je. Ondanks dat ze je gekwetst heeft bescherm je haar nog.’

Vertwijfeld staart Gina naar de grond. Waarschuwend knijpt hij in haar hand. ‘Nou ze had allemaal van die opmerkingen die zeer deden. Alsof ze me naar beneden wilde halen. Ook deed ze alsof haar huwelijk en match helemaal perfect is en door de dingen die ze zei leek het alsof ze ons huwelijk naar beneden wilde halen. Dat ons huwelijk vergelijkbaar is met dat van mijn ouders. En toen ik uiteindelijk zei.’

Er valt een stilte. Jonas geeft haar even de tijd. ‘Wat zei je lieverd?’

‘Ik zei dat ik denk dat ik verliefd ben. Toen lachte ze heel neerbuigend en vroeg ze of ik verliefd was op jou. Met een toon alsof het dan wel op iemand anders moet zijn.’

Ze gaat steeds zachter praten. Het voelt alsof ze haar vriendin verraadt en tegelijk een bekentenis doet naar haar echtgenoot.

Opgelucht haalt Jonas adem en hij knijpt haar haast fijn. ‘Ik ben blij dat jij dezelfde kriebels voelt.’

Verbaasd kijkt ze hem aan. Dan drukt hij een dikke zoen op haar mond. ‘Ik eh weet even niet wat ik moet zeggen.’

‘Je hoeft niks te zeggen lieverd. Ik ben gewoon blij dat we hetzelfde voelen. Ik denk dat het heel moeilijk zou worden als ik liefde voor jou ontwikkel en jij niet voor mij.’

Gina lacht. ‘Als ik bij je ben dan voelt het helemaal perfect, maar zodra je weg bent dan voel ik alle dwarsheid en weerstand weer optrekken.’

‘Daar hebben we mijn grote vriend voor.’ Hij knikt lachend naar de schouw waar de lat prominent pronkt. 

‘Maar even terug naar Shirley. Ik ben ontzettend trots op je dat je geen scène hebt getrapt en dat je heel netjes en duidelijk je uitgesproken hebt. Als jij zo tegen iemand had gesproken zoals zij tegen jou heeft gedaan dan had ik ervoor gezorgd dat je dagen niet zou kunnen zitten. Je hebt je eigenlijk een beetje te veel laten kwetsen. Dat zegt wat over hoeveel je geeft om Shirley. Ik ben echt ontzettend trots op je.’

Dan beseft Gina dat als Oscar hoort hoe Shirley zich heeft gedragen dat hij haar daar ook op zal aanspreken. Er draait zich een knoop in haar maag. Straks wordt Shirley gestraft door haar. ‘Wat is er Gina, wat kijk je ineens bang.’

Haar schouders beginnen te schokken. De tranen stromen over haar wangen. ‘Straks wordt Shirley misschien gestraft door mijn geklik.’

Jonas pakt haar schouders beet en dwingt haar hem aan te kijken. ‘Ik mag hopen dat ze gestraft wordt. Het is geen klikken. Als je dit voor me achtergehouden had en ik had hier later achter gekomen dan had ik jou gestraft. Niemand mag jou ooit zo behandelen. Zelfs je beste vriendin en schoonzus verdient daarvoor een ongenadig pak slaag. Al praat zij honderd keer zo tegen jou, dan verwacht ik dat jij dat ook honderd keer tegen mij verteld.’

Gina werkt zich los uit zijn greep om weer lekker tegen hem aan te kunnen kruipen. Hij troost haar en ze laat alles even op zich inwerken. Wat een dag. Het had in haar voorstelling zo anders kunnen lopen.

‘Zullen we samen koken?’

Verbaasd kijkt ze naar hem op. ‘Samen?’

Jonas lacht om haar verbaasde gezicht. ‘Ja ik kan helemaal niet koken en het lijkt mij wel leuk om samen te doen. Aangezien jij heerlijk bakt en kookt denk ik dat jij het meest geschikt bent om het mij te leren.’

Met een verbeterd humeur springt Gina op. ‘Nou aan de slag dan maar!’

Voorzichtig knoopt hij haar schort vast. Gina geniet van zijn aandacht. ‘Deze groenten moeten allemaal gesneden worden. Daar beginnen we mee.’

Ze schuift hem een mes en een snijplank toe. ‘Jij bent wel van de groente zeg. Ik heb nooit zoveel groente gegeten als nu met jou.’

Gina lacht. ‘Kletsen en werken tegelijk hoor, anders staan we hier vanavond nog. Gezond eten is belangrijk. En het is ook gewoon heel lekker. Ik kan niet wachten tot ik het gewoon allemaal weer uit de tuin kan halen.’

Met enige aanwijzingen en bijsturingen snijdt hij de aubergine en courgette. Gina doet de rest. Het gaat bij haar een stuk sneller. ‘Het is belangrijk dat je de pan eerst goed heet laat worden en je moet je aandacht erbij houden. Op mijn teken kan je de ui en knoflook in de pan doen.’

Jonas bekijkt haar aandachtig. ‘Waar zit je met je gedachte? Ik zei nu.’

Betrapt! Hij doet vlug wat ze vraagt. Onhandig roert hij wat in de pan. Hoofdschuddend pakt ze zijn hand. ‘Kijk zo moet het. Dan krijg je ook geen lamme arm.’

De rest van de ingrediënten doet ze erbij en dat laat ze zachtjes garen. In een andere pan bakt ze gehaktballetjes. Als alles gaar is doet ze alles in een pan en maakt ze de saus aan. 

‘Wat is dat?’ Vraagt hij verbaasd. 

‘Gnocchi. Echt super lekker dit zo samen. Mijn ouders houden hier helemaal niet van, maar ik ben er gek op. Het meeste wat ik kook vinden zij niks trouwens.’

Jonas snuift alle geuren op. ‘Ze weten niet wat ze missen. Ik heb trek gekregen.’

‘Eerst even brood snijden! Daarna kunnen we het opdienen.’

‘Ja mevrouw Clarckx.’ Lacht hij plagerig. Hij slaat een arm om haar heen. ‘Ik vind het gezellig met jou.’

Gina kust hem verlegen. ‘Ik vind het ook gezellig met jou.’