Als Paul zich even omdraait, zie je je kans schoon. je maakt van je handen een kommetje, laat het kommetje zich vullen met water en zodra Paul zich weer omdraait, gooi je het water in zijn gezicht. Het ziet er heel komisch uit wanneer hij van de schok bekomen is en de druppels uit zijn gezicht wrijft en je schiet in de lach. Dan grijpt hij je arm en draait je om, om met zijn andere hand een flinke tik op je billen te geven. “Het was maar een grapje!” protesteer je nog. “We zullen eens zien of je het zo meteen nog grappig vindt,” antwoord hij droogjes (wat vrij lastig is gezien zijn natte gezicht). Je rolt met je ogen, wat hij niet kan zien, omdat je inmiddels met je gezicht richting de tegels neergezet bent. Je hoort hoe de badborstel van het haakje gehaald wordt. “Nee, dat is echt niet nodig, sorry, alsjeblieft!” In plaats van te luisteren, pakt Paul je bij je linkerhand en plaats deze tegen de muur, om vervolgens de rechter er zo’n 20 centimeter naast te plaatsen. Daarna pakt hij je bij je heup en trekt je lijf naar achter. “Billen goed naar achter blijven houden,” commandeert hij. Je zet je schrap, maar de badborstel op je natte billen doet echt verschrikkelijk veel pijn. Nadat je een tijdje op de plaats gedanst hebt en wat zielige geluidjes hebt uitgekraamd, zet je met veel moeite je handen weer tegen de tegels. De tweede klap doet minstens zoveel pijn, maar nu ben je in elk geval een beetje voorbereid. “Ga je je beter gedragen?” Pats, auw, pijn. “Ja daddy!” “En me niet meer natspetteren?” “Auw, nee daddy!” “Mooi, dan koel ik je billen nog even,” kondigt hij aan terwijl hij de handdouche pakt en het water kouder zet. Je gilt even als je voelt hoe koud het is, maar je weet dat ongehoorzaam zijn nu echt niet verstandig is. “Goed stilstaan, he!”