“Zo, ik heb soep voor je gemaakt, maar wel een beetje goed gevulde, want volgens mij kun je nog wel wat voedzaams gebruiken,” zegt Paul. Je knikt dankbaar en neemt een hap van de soep, die heerlijk is. Terwijl je eet, zorgt Paul voor een extra kussentje. Na het eten ruimt hij alles weer op en hoef je niets te doen. Je voelt je heerlijk klein en verzorgd. Net op het moment dat je rond gaat kijken om ervoor te zorgen dat je je niet gaat vervelen, komt Paul weer terug. “Zal ik wat voor je voorlezen?” Dat klinkt wel fijn! Je ligt ontspannen in je bed, maar niet zo slaperig omdat je al een dutje hebt gedaan, en luistert naar de stem van Paul terwijl hij voorleest uit je boek. Hier kun je echt wel aan wennen. Maar ja, eigenlijk ben je niet ziek, dus een beetje schuldgevoel heb je wel. Misschien moet je toch maar bekennen dat je niet echt ziek bent? Waarschijnlijk zal Paul niet heel blij zijn … Moet je jezelf dat wel aandoen? Eigenlijk heb je het ook wel verdiend om een avondje verzorgd te worden, toch?