“Heb je ook zo’n honger?” begin je tegen Tessa. Ze denkt even na. “Hmm, ja, ik kan wel wat eten.” Je zet je meest onschuldige blik op. “Ga je dan wat halen? Een broodje zalm voor mij graag, en misschien een cola.” Tessa kijkt je heel vuil aan. “Ik lig net zo lekker! Dan haal ik straks nog wat te drinken. En een ijsje!” Dat is net genoeg. Tessa schopt nog plagerig wat zand tegen je aan wanneer ze opstaat en loopt dan naar de strandtent aan de rand van de duinen.

Het duurt even voor Tessa terug is. Blijkbaar is het best druk. Je draait je op je rug. De zon is fel en je bruint snel. Wel een beetje jammer dat je straks precies het patroon van je bikini op je huid hebt staan. Misschien kun je heel even je bovenstukje uitdoen. De meeste kinderen zijn toch in het water of even een ijsje halen, niemand die er echt last van heeft. Een paar minuutjes moeten voldoende zijn, anders verbrandt je huid toch alleen maar. Je kijkt even boven je zonnebril of je niks geks ziet en knoopt dan het bovenstukje los. Je gaat weer liggen en sluit je ogen.

Plots word je opschrikt door een luid gekuch. “Jongedame!” hoor je vlak naast je. Je vliegt overeind en bedekt met je handen je borsten. De strandwacht die jou en Tessa vanmorgen een standje heeft gegevens, staat je met harde ogen aan te staren. “Volgens mij heb ik jou vanmorgen al verteld dat dit een familiestrand is. Nu lig je hier weer naakt op het strand. Breng daar eerst maar eens heel snel verandering in!” Haastig knoop je het bovenstukje weer om. “Zo, nu je weer toonbaar bent, ga je met mij mee het strand af.” “Maar mijn vriendin is nog eten halen,” werp je tegen. De strandwacht kijkt zo mogelijk nog duisterder. Dan schiet hij ineens naar voren en grijpt je bij je oor. Met twee handen probeer je zijn hand weg te krijgen, maar hij is te sterk. Je kunt niet anders dan opstaan en meewerken. Aan je oor trekt hij je mee over het strand. Het doet zo’n pijn dat je je nauwelijks bewust bent van de starende ogen van de andere strandgasten.

“Stop, stop, wat doe je!” hoor je Tessa roepen. Het trekken stopt even, al blijft je oor gevangen in een ijzeren grip. “Ah, daar heb je de andere naaktloper. Wat ik aan het doen ben, is jouw vriendin, die het nodig vond het borsten aan het hele strand te laten zien, over de duinen te begeleiden. Ik stel voor dat jij jullie spullen opruimt en met haar meegaat. Tessa denkt haar anders over. Ze probeert zijn handen van je oor af te krijgen. De strandwacht is echter veel te sterk. Dan slaat ze hem in zijn gezicht en schreeuwt “Laat haar los!” Dat heeft effect. Hij laat los en je begint direct je kloppende oor te masseren. Tessa deinst terug nu de strandwacht op haar af komt gelopen. “Daar krijg je spijt van, meisje,” gromt hij. Hij grijpt met links haar arm en draait die op haar rug. Met rechts geeft hij een tiental ferme klappen op haar nu uitgestoken billen. Dan laat hij haar los. Even kijkt ze hem boos aan. Zijn blik laat haar echter niet los. Ze staren elkaar aan voor wat wel een eeuwigheid lijkt en dan slaat Tessa haar ogen neer. “Ik stel voor dat je nu je spullen haalt, tenzij je natuurlijk nog een lesje wilt?” Tessa houdt wijselijk haar mond.

Ook al waren het maar een paar klappen, vanwege Tessa’s bleke complexie wordt ze heel snel rood en daardoor zijn haar lichtrode billen duidelijk zichtbaar terwijl ze in haar stringbikini de strandspullen op gaat halen. Enkele strandgangers wijzen lachend naar haar achterwerk. Haar gezicht is nog roder dan haar billen terwijl ze met stevige pas naar de spullen loopt. “Zo te zien had ze veel eerder een pak slaag moeten krijgen,” zegt de strandwacht hoofdschuddend. Hij zou eens moeten weten …

Wanneer Tessa terug is, beloof je netjes mee te gaan. Zo wordt je oor nog een beetje gespaard. “Als jullie je de volgende keer gedragen, heb ik er geen probleem mee dat jullie terugkomen. Maar pas op, nog een keer over de schreef en jullie gaan op het strand over de knie. Is dat duidelijk?” Snel knikken jullie ja en beloven jullie beterschap. “Pfoe, wat een eikel!” gooi je eruit wanneer de strandwacht verdwenen is en je in de auto stapt. “Ja nou! Zullen we teruggaan? Dit kan toch niet?” Je twijfelt. “Hmm, ik weet niet of dat goed afloopt. Bij wie moeten we dan klagen? En de politie gaat hier ook niet voor komen.” Tessa zucht, “Nee dat zal wel niet.” Je zwijgt allebei. “Het was wel een beetje spannend,” beken je dan. “Wel een beetje,” geeft ook Tessa toe.

Niet veel later rijden jullie terug naar huis en begint de schaamte te verdwijnen. Misschien kan deze dag toch nog wat worden. “Kan ik met Paul bij jou en Michiel blijven eten? Dan bestellen we wat, glaasje wijn erbij? Tessa kan zich hier wel in vinden. Je belt Paul even op om te vragen of hij hier wel zin in heeft na zijn lange werkbezoek, maar hij gaat graag mee. Dat hij zei dat hij nog wat met je te ‘bespreken’ had, is je bijna ontgaan.

Een uurtje later zit je bij Tessa thuis aan de wijn. Aan het eind van de middag komen Michiel en Paul terug van hun werk. Niet veel later wordt het eten bezorgd en komt de sushi op tafel. Uitgehongerd neem je plaats aan tafel.