“Hey Tessa, ik heb een dagje vrij genomen. heb je zin om met me naar het strand te gaan?” Tessa hoeft daar niet lang over na te denken. Ze reageert enthousiast en niet veel later is ze onderweg naar je huis om je op te halen. In de tussentijd pak je je spullen in en ga je vast naar buiten, zodat jullie dadelijk zo lang mogelijk van het mooie weer kunnen genieten. Tessa komt voorrijden en je stapt in. “Zo, dat is een leuk idee!” zegt ze als je instapt. “Ik ben al weken niet meer naar het strand geweest.” “Waarom is dat?” vraag je onschuldig. “Hadden je billen een kleurtje?” Tessa kijkt je vuil aan. “Nee, het regende veel. Ik heb me al weken als een engeltje gedragen.” Over dat laatste heb je zo je twijfels.

In de auto wordt een hoop gekletst. Vol enthousiasme vertellen jullie elkaar verhalen en het is erg gezellig. Dan merk je dat je al een tijdje achter dezelfde auto zit. “Pff, wat rijdt die traag zeg. Hoe hard mag je hier? 100, toch?” Tessa schudt haar hoofd. “Nee, 80. We rijden nu 70.” “In dit tempo duurt het uren,” klaag je, “kun je niet inhalen?” Tessa twijfelt. “Dit is een doorgetrokken streep, dat mag eigenlijk niet.” “Pfff, onzin. Niemand gaat het zien. Kom, inhalen!” Tessa kijkt je nog eens aan, maar besluit dan in te halen. Meteen beginnen er rode en blauwe lichten te knipperen in de spiegels. “Shit, politie, wat nu!” gilt Tessa in paniek. “Stoppen, je hebt geen keus,” help je haar. Ze wordt weer iets rustiger en stopt de wagen.

“Dames, goedemorgen. Mag ik de papieren even zien?” zegt de agent op vlakke toon wanneer hij bij het raampje verschijnt. Tessa pakt haar rijbewijs en laat het zien. “En, heeft u misschien de doorgetrokken streep gezien die u net gepasseerd bent?” vervolgt hij. Tessa knikt. “Wat betekent die streep, volgens u?” Tessa is gewend aan dit soort vragen naar de bekende weg en weet zich te beheersen. “Verboden in te halen, meneer de agent.” De agent knikt goedkeurend. “En waarom deed u dat dan toch?” “Ik had haast, meneer,” bekent Tessa. “U had haast. Haastige spoed is zelden goed, mevrouw. U brengt de andere weggebruikers in gevaar. Maar volgens mij weet u dat ook wel. Ik ga een boete uitschrijven, en dan mag u weer onderweg.” Hij schrijft een bekeuring uit en overhandigt die aan Tessa. “Een prettige dag, mevrouw.” “U ook, meneer!” antwoordt Tessa, maar ze kijkt zuur.

“Dit is allemaal jouw schuld!” schreeuwt Tessa naar je. “Mijn schuld? jij zit toch achter het stuur?” pareer je. “Jij zei dat ik moest inhalen!” zegt Tessa kwaad. Je antwoord over springen in het kanaal valt ook niet in goede aarde en zo blijven jullie nog een tijdje kibbelen. “Waarom maken we eigenlijk nog ruzie, we zouden al lang op het strand moeten zitten,” zeg je in een poging de strijdbijl te begraven. Tessa is even stil. “Ja, laten we er maar niet te veel meer aan denken, het is nu toch gebeurd. En het duurt nog wel even voor Paul en Michiel hier achter komen en ons onder handen nemen.” Je slikt de vraag wat Paul hiermee te maken heeft in. Het is nu tijd om plezier te maken. Niet veel later parkeert Tessa de bij de strandovergang en lopen jullie samen over de duinen naar het strand.

Eenmaal op het strand loopt Tessa direct naar de houten hokjes achter de voorste duinenrij. “Waar ga je naartoe, we moeten een mooi plekje uitzoeken,” zegt Tessa. Je wijst naar een groot houten bord:

Familiestrand: dit is een familiestrand, geen naaktstrand. Houd rekening met de andere bezoekers.

“We kunnen beter even daar omkleden, dat is wel zo netjes.” Ze wuift het weg. “Pff, dat is niet nodig hoor, we kleden wel achter een handdoek om.” Je twijfelt nog even, is dat wel verstandig?