“Hallo, Naomi? Ik heb een dagje vrij genomen en het is prachtig weer. Heb je zin om naar het zwembad te gaan?” Aan de andere kant van de lijn wordt enthousiast gereageerd. Niet veel later ben je onderweg naar haar huis om haar op te halen. Wanneer je voor het huis parkeert, staat ze al klaar met haar sporttas. Ze zwaait enthousiast. Hey Irene, wat leuk dat we gaan zwemmen! Ik ben al weken niet meer geweest. Laten we naar ‘De Duiker’ gaan. Dat is wat verder rijden, maar daar hebben ze de beste glijbanen! Je glimlacht om haar enthousiasme en haar voorspelbaarheid. Ze wil altijd naar ‘De Duiker’ en je hebt online al kaartjes gekocht. Dat scheelt toch weer 20% op de prijs. Paul zal blij zijn met je spaarzaamheid.

In de auto praten jullie honderduit over wat je de afgelopen maanden allemaal hebt meegemaakt. Het is erg gezellig en de gesprekken worden steeds luider. Midden in een van je verhalen draait Naomi het geluid omhoog. “Dit is echt een lekker nummer!” schreeuwt ze uit. Geïrriteerd kijk je opzij. “Zo kun je me niet verstaan,” zeg je en je draait het geluid omlaag. Naomi kijkt je vlak aan en draait het volume weer omhoog. Er ontstaat een soort kleine oorlog, waarbij jullie steeds aan de knop zitten. Dan kijken jullie elkaar aan terwijl je gelijktijdig aan de knop probeert te draaien. “Pas op!” roept Naomi plots. Je kijkt naar voren en ziet nog net de flits van de foto en de rand van het verkeerslicht dat je passeert. Geschrokken trap je op de rem, maar voor je stilstaat ben je de oversteekplaats al gepasseerd. Achter je zie je een overstekend echtpaar woedend zwaaien.

Je denkt aan wat had kunnen gebeuren en je denkt aan Paul. Die zal wel flink kwaad zijn. En dat zal hij je laten weten ook. Dat zal een heel flink pak slaag worden! Je kijkt Naomi aan en beseft dan hoe oneerlijk dat is. “Kijk nu wat je doet! Je moet de bestuurder niet afleiden. We hadden bijna een ongeluk gehad.” Naomi wordt boos. “Het is niet mijn schuld dat jij niet oplet! Je had gewoon voor je moeten kijken.” “Dat ging niet, omdat jij met de radio zat te klooien,” werp je tegen. “Dat zeg je alleen maar, omdat Paul je over de knie neemt als hij de boete binnenkrijgt,” zegt Naomi gemeen. Je blik verhardt zich. “Ik zal George ook maar vertellen dat je me aan het afleiden was. Dan zullen we eens zien of jij er zonder kleurscheuren vanaf komt.” Zonder op een weerwoord te wachten begin je weer te rijden. De rest van de rit is het ijzig stil in de auto, op de radio na dan. Wanneer je de parkeerplaats oprijdt, is de ergste spanning verdwenen. “Zullen we het maar even vergeten en gewoon plezier maken? Het duurt toch nog weken voor die boete binnenkomt, hoe dat afloopt zie ik dan wel weer.” Naomi aanvaardt je niet-uitgesproken vredesvoorstel. “Ach je hebt ook gelijk. Niet meer denken aan die gemene mannen van ons, lekker zwemmen. Ze hebben een nieuwe glijbaan, wist je dat?”

Samen loop je naar binnen. Onlangs is er een nieuwe eigenaar gekomen en er zijn duidelijk wat veranderingen. Er staat een groot, nieuw bord met regels, dat uiteraard direct jullie aandacht trekt. Het meest opvallend is:

9: Maximaal één volwassene per kleedhokje.

“Zullen we samen gaan?” vraagt Naomi ondeugend. Je twijfelt even. “Zouden we dat wel doen? ‘Overtredingen worden aangepakt naar discretie van de staf’ staat hier. Straks worden we er nog uitgezet!” Naomi rolt met haar ogen. “Niet zo saai doen, een strenge badmeester achter je aan is toch leuk? Kom we gaan samen!”