Aan het eind van de middag kom je van de bank om het avondmaal voor jou en Paul te maken. Dan hoor je de sleutel in het slot. “Schatje, ik ben thuis!” Enthousiast ren je naar hem toe en vlieg je hem om de hals. “Ik ben ook blij jou te zien,” zegt hij met een lach.

Even later zitten jullie aan tafel. “Lekker liefje, waar heb ik dit aan te danken?” “Gewoon, ik ben blij dat je er weer bent!” Je buigt over de tafel en geeft Paul een dikke zoen. Het is niet moeilijk om Paul de rest van de maaltijd over zijn zakenreis te laten praten en zo kun je voorkomen dat het gesprek over je eigen dag gaat. De wijn komt op tafel en jullie praten nog gezellig even door. Na het tweede glas ruimen jullie samen de tafel af. Je zet de laatste glazen in de afwasmachine terwijl Paul naast je op zijn telefoon bezig is. Plots kijkt hij op met een ernstige blik. “Irene, kun je me uitleggen wat dit is?” Hij houdt het scherm naar je toe. Het is de bankapp, maar wat wil hij nu precies laten zien? Dan zie je het: het is jouw rekening! En daar staat het afschrift, 599 euro. “Hoe, hoe kun je dit zien?” probeer je nog. Verkeerde keus, zijn gezicht betrekt meteen. “Nou, dame, wij hadden afgesproken dat ik je zou helpen bij je maandbudget. Daarom heb ik me wat inzicht verschaft. Waarvoor is deze rekening? De tandarts, waar je nog steeds naar toe zou gaan, mag ik hopen? Dat zal wel niet he, volgens mij heb je van dit merk in de beschrijving wel meer tassen.”

Nou, dit is ineens goed misgegaan! En het wordt nog erger, want Paul denkt intussen ook na. “Hoe komt het dat je hier überhaupt tijd voor had? Je moest vandaag gewoon werken, toch?” Shit, shit, ook dat nog! Je twijfelt heel even, waarheid of een smoesje, maar aangezien je toch al in de problemen zit lijkt het je niet verstandig om nu te liegen. Als hij daar doorheen prikt, dan houd je geen zitvlees meer over. Je kijkt naar de grond, ver van zijn ogen, “Ik heb me ziek gemeld vanmorgen. Maar daar ben ik eigenlijk al voor gestraft, hoor! Er kwam een bedrijfsarts langs en die had me in de gaten. Toen heeft hij mijn temperatuur opgenomen, in m’n … nou ja, je weet wel. Heel vernederend! Misschien moet je daar eens achteraan bellen, want dat kan echt niet hoor!” Even lijkt het te werken als ze opkijkt en Paul ziet fronsen. “Dat is inderdaad wel gek voor een arts, hij … Hey! Jij probeert mij af te leiden van je overtredingen” Je kijkt hem met reeënogen aan, maar het gewenste effect blijft uit. “Jij, mee naar de slaapkamer, nu!”