Je kiest voor de hartenkaart, maar hoewel Naomi verder kan, moet je zelf de volgende ronde weer een keuze maken en nadat je voor schoppen bent gegaan, blijft Michiel wel met een hoop kaarten achter, maar zelf kom je ook niet meer verder. Tessa gaat ineens ook goed en uit het niets legt ze triomfantelijk de laatste kaart op tafel. Verbeeld je je het nu of kijkt Michiel een beetje beteuterd? “Even de balans opmaken,” zegt hij. “Naomi krijgt eenentwintig met de hand en negentien met de haarborstel, Irene krijgt dertien met de hand en zestien met de leren paddle. En dat alles keer twee deze ronde. Tessa, wie wil jij over de knie hebben?” Ze denkt even na. “Begin jij maar met Naomi, dan is Irene daarna bij mij aan de beurt.” Michiel zet zijn stoel een stukje achteruit en wenkt Naomi. Met een zucht maakt ze haar billen weer bloot en neemt ze plaats. De klappen van Michiel zijn traag en afgemeten en zo te zien ook niet al te hard. Michiel krijgt het ook in de gaten en gaat wat harder en sneller slaan, maar met de laatste klappen weet hij niet meer dan een paar wiebelende bewegingen van haar billen te ontlokken. Met de haarborstel heeft hij duidelijk andere plannen. Hij slaat weer traag, maar hard, en zo ontstaan er steeds weer nieuwe witte plekjes, net als bij de volgende ronde. Nu moet ze ook jammeren en het wurmen wordt groter, maar gelukkig is het dan voorbij. Ze huppelt even als ze overeind komt en doet dan haar broek weer goed. Dan is het jouw beurt, en die van Tessa, die dit natuurlijk ook niet elke dag doet. Je ontbloot je billen en gaat liggen, wat toch wat anders voelt, alsof ze wat kleiner is, zachter misschien ook. “Je moet niet denken dat ik me ga inhouden hoor, deze kans krijg ik niet elke dag!” zegt Tessa schalks. “Ga je gang maar, ik ben niet bang,” zeg je brutaal. Als Tessa nog aanmoediging nodig had, dan was dat nu wel geregeld. Je voelt dat ze echt haar best doet, maar de klappen met de hand landen niet allemaal even goed, waardoor de ene misschien best pijn doet, maar de volgende niet. “Dat was een eitje,” zeg je spottend als het eerste gedeelte klaar is. “Ow ja? Eens kijken of je dat straks nog vindt.” Met een flinke klap komt de slipper paddle neer. Shit, oké, dat doet wel pijn ja! Bij de tweede klap jammer je zachtjes. “Ah, al wat minder stoer, hoor ik?” zegt Tessa smalend. Ze voert het tempo op en slaat afwisselend links en rechts. Je danst over haar schoot en hebt moeite je handen voor je te houden. Als ze bij de laatste klap extra hard en extra laag slaat, vliegt je hand naar achter. Je wrijft over je brandende billen. “Voelde je dat toch wel?” “Hmm, ja, dat was wel pijnlijk…” geef je toe. Tessa wrijft over je rug. ” Je hebt het goed gedaan.” Dat voelt toch altijd wel fijn om te horen. Je komt overeind en trekt je broek weer omhoog, wat nu wel een beetje begint te schuren. “Tijd voor ronde drie!” kondigt George aan.

Eigenlijk ontwikkelt het spel zich op eenzelfde wijze als de vorige ronde. Je kunt verder met een klaveren kaart, maar dan kan George waarschijnlijk ook verder. Je kunt harten spelen, maar dat komt Naomi waarschijnlijk goed uit. Of je kunt voor schoppen gaan, waardoor je nog een paar kaarten meer kunt spelen.