Tessa en Irene mogen tegen de muur gaan staan, handen achter het hoofd en benen een stukje uit elkaar, en wachten tot ze aan de beurt zijn. Naomi, jij gaat over de bank liggen,” kondigt Michiel aan op een toon die geen tegenspraak duldt. Daar sta je dan, met je brandende billen in deze beschamende positie terwijl je hoort hoe Naomi er met de strap van langs krijgt. Zo’n instrument is van zichzelf al luid, maar als je de klappen helemaal niet aan voelt komen, lijkt het wel nog luider te zijn. Eerst hoor je Naomi kreunen, daarna worden het meer kreten van pijn. Als Michiel vervolgens aan George vraagt haar vast te houden voor het laatste stuk en de klappen elkaar daarna snel opvolgen, is het meer een hoog gegil, wat, zonder dat je kunt zien wat er gebeurt, des te meer indruk maakt. Je hoort hoe George Naomi zachtjes troost en Michiel complimenten uitdeelt en dan krijg je te horen dat het jouw beurt is.

Met vlinders in de buik draai je je om. Je ziet Naomi staan, hangend tegen George en met ontbloot onderlijf, naast de bank. Haar bruine billen staan vol met duidelijk zichtbare donkere strepen en banen over de hele breedte met witte randjes waar ze door de rand van de strap geraakt is en soortgelijke patronen op haar bovenbenen. Michiel geeft Tessa nog even een knuffel en neemt dan de strap over van Paul. Hij wijst richting de bank en je gaat eroverheen liggen, je arme billen hoog in de lucht. George is niet zo van het preken, dus zonder te wachten laat hij de strap hard op je billen neerkomen. Dan laat hij de strap op je achterwerk rusten en haalt vervolgens uit. Je ademt diep in wanneer je de vurige streep dwars over je billen voelt. Niet veel later volgt er nog een, net onder de eerste. Je ademt diep in om de klappen op te vangen. Zo werkt George steeds een stukje naar beneden. “Zo, volgens mij houd je het goed vol, maar nu gaan we eens zien of je nog zo stil blijft liggen als ik je op je dijen sla,” zegt hij uitdagend. Je vliegt omhoog om over je dijbenen te wrijven als de strap gemeen neerkomt, maar je weet je daarna weer te beheersen. Met tegenzin neem je weer plaats over de bank. “Dat viel niet mee he? Maar volgens mij was dat niet de bedoeling, je moet je straf netjes ondergaan.” Hij slaat nog eens op precies dezelfde plek. Je jammert, maar blijft wel liggen. ‘Gelukkig’ zijn de klappen erna wat hoger gemikt. “Volgens mij wordt het tijd om de straf af te ronden. Paul, houd jij haar vast?” vraagt George. Paul loopt naar voren en grijpt je armen. Zijn blik is zacht en liefdevol, wat een beetje helpt om te onthouden dat straf zowel erg als leuk als spannend kan zijn. “Ben je er klaar voor?” vraagt George. Je knikt en als je in de gaten hebt dat hij dat niet kan zien zeg je “Ja George.” Dan laat hij de strap hard neerkomen, harder dan eerst, en voordat je hersenen de pijn kunnen verwerken, komt de volgende slag al en de volgende. Het tempo ligt veel hoger, je jammert en piept en probeert overeind te komen, maar Paul heeft je stevig vast. “Zo, nu nog even die gevoelige plekjes die je net zo lastig vond,” zegt George gemeen en hij onderstreept zijn woorden met wat klappen op je benen. Je probeert het, maar het is moeilijk. Wanneer je denkt het niet meer vol te kunnen houden, is het klaar. Paul wrijft zachtjes over je haar en je nek. “Complimenten hoor, goed gedaan!” zegt George hardop. “Heel goed gedaan,” fluistert Paul in je oor. Het is toch wel een fijn, klein gevoel om zoiets te horen. Je komt overeind en probeert achterom te kijken naar je rode, gevoelige billen. Het is moeilijk om het hele plaatje te zien, maar dat het een slachtveld is, is wel duidelijk…

Als laatste is Tessa aan de beurt. Aarzelend draait ze zich om nadat Paul de strap heeft overgenomen en haar heeft uitgenodigd om over de bank plaats te nemen. Het is zowel erg als fascinerend om te kijken hoe ze, met haar duidelijk gestrafte billen, plaatsneemt over de bank en je bent ook wel dankbaar dat het niet jouw beurt meer is. Paul preekt niet lang en haalt dan voor de eerste keer uit met de strap. Tessa kermt, maar blijft nog stil liggen. Bij de volgende slag gaat ze afwisselend op haar linkerbeen de lucht in, in een poging de pijn uit te bannen. Bij de volgende klap vliegt het rechterbeen naar boven. Dat ritueel blijft zich herhalen, terwijl haar billen, die als een doelwit boven de bank uitsteken, als maar roder worden, terwijl het al lijkt alsof haar hele achterwerk in vlam staat. Als Paul bij de dijbenen is aangekomen laat elke klap een brede rode baan met een wit randje achter. Nadat Paul de strap gemeen onder aan haar billen laat landen, vliegt Tessa overeind om haar billen te beschermen. “Ik denk dat jij haar beter kunt vasthouden, Michiel.” Tessa protesteert fel dat het niet nodig is, maar buigt zich terug over de bank. “Je krijgt er nog tien, als je de slagen telt en me netjes bedankt na elke klap.” Paul haalt hard uit. “Au, één, dankjewel .” Ze stampt op de grond en trappelt tegen de bank. Bij elke volgende klap gilt ze het uit voor ze telt. Tot slot laat Paul gemeen de strap snel achter elkaar neerkomen voor de laatste twee klappen. Tessa jammert, maar zegt dan netjes (maar enigszins brutaal) “Auwau, negen dankjewel Paul, tien dankjewel Paul.” Michiel kijkt haar even streng aan, maar moet dan lachen en aait zachtjes over haar haren en nek.

Niet veel later liggen jullie allemaal op de bank, elke dame in de armen van haar eigen vriend die haar knuffelt en zachtjes aait. Je voelt een inmiddels prettige warmte uitstralen van je nog steeds blote billen, want je bent de schaamte wel voorbij en dit voelt een stuk prettiger. Met een glas wijn en geniet je samen nog van de avond.