“Wat kijk je streng,” zegt Naomi brutaal wanneer ze net George weer geplaagd heeft. “Ja, je kijkt een beetje zoals die parkmedewerker van vanmiddag,” gooi je eruit. “Parkmedewerker?” vraagt Paul kritisch. Hij kent je natuurlijk en hij weet wanneer hij gealarmeerd moet zijn. “Euh ja, die kwamen we tegen, hij keek een beetje kritisch.” Je ziet de ogen van Tessa flitsen in een poging om je zonder woorden duidelijk te maken dat je je mond moet houden, maar het is al te laat. Als bloedhonden ruiken de mannen dat er wat meer speelt en beginnen ze jullie te verhoren. Eerst probeert Naomi de zaak nog te redden door te zeggen dat het alleen om het incident aan het begin van de dag ging, maar zodra de druk wordt opgevoerd en er wordt gedreigd dat als ze er oooooit achter komen dat er meer speelde, er echt wat zwaait, besluit Tessa om te vertellen dat er misschien nog wat meer incidenten waren en dat jullie mogelijk aan het eind van de dag ook op beschamende wijze gestraft zijn. Michel kijkt eerst naar George, daarna naar Paul. “Volgens mij is hier nog wat meer straf op zijn plaats, wat denken jullie?” “Neee, dat is niet nodig!” protesteer je, maar je wordt niet gehoord. “Wij gaan even overleggen wat hier op zijn plaats is, jullie mogen hier vast over nadenken,” kondigt Michiel aan. “Jullie worden bedankt!” zegt Naomi bozig zodra ze alleen in de kamer zitten. “Waar was het nou goed voor om dat te verklappen?” “Nou, misschien is het ook wel een klein beetje leuk en spannend?” zeg je in een poging niet helemaal toe te geven dat je het leuk vindt om billenkoek te krijgen, maar toch duidelijk te maken dat het soms wel aantrekkelijk kan zijn. Naomi zwijgt en haar opgekrulde mondhoek geven aan dat ze je misschien toch wel een klein beetje gelijk geeft. “Nou, jij hebt in elk geval meer verdiend dan ik, en jij helemaal, Tessa de klikspaan!” “Jullie krijgen allemaal straf,” maakt Paul een einde aan de discussie wanneer hij de kamer weer binnenstapt. “Jullie hebben dit samen gedaan dus jullie verdienen ook dezelfde straf, dat hebben we net besloten.” “Precies, en om het zo eerlijk mogelijk te maken, krijgen jullie van elk van ons een pak slaag.” De eensgezindheid neemt toe, want jullie protesteren alle drie tegen dit besluit, maar geen van de mannen wil luisteren. Sterker nog, ze pakken elk een stoel en zetten deze in een soort van kring. Paul gaat op een van de stoelen zitten en wanneer hij je bij de pols neemt en naar je toe trekt, zie je dat bij de andere twee stoelen zich iets soortgelijks afspeelt. Paul begeleidt je over de knie en zorgt dat je goed ligt, waarbij ‘goed’ betekent dat je billen een perfect doelwit zijn. Voor je zie je Naomi liggen en zonder twijfel kan Tessa, als ze opkijkt, naar jouw billen kijken. “Volgens mij weet jij best dat je je misdragen hebt, Irene, en het is duidelijk dat je een lesje nodig hebt, anders heb je de volgende keer dat je op stap gaat met Naomi en Tessa wat meer toezicht nodig.” Vaag hoor je dat er nog twee preken bezig zijn, maar iets aan deze weerloze positie zorgt ervoor dat de woorden die van net boven je worden gesproken toch het meest doordringen. Dan begint Paul te slaan, niet heel hard, maar genoeg om het goed te voelen. Je beweegt heen en weer met je heupen in een poging de klappen beter op te vangen, maar je krijgt direct te horen dat je stil moet blijven liggen. Als je je concentreert, dan lukt dat net. Blijkbaar is dat ook weer niet goed. “Volgens mij voelen ze er nog te weinig van, wat denken jullie?” vraagt Paul. “Nou, ik denk dat de broek wel naar beneden kan, wat denk jij George?” zegt Michiel. “Ja hoor, dat lijkt me een goed idee.” Je protesten, en zo te horen ook die van de anderen, worden genegeerd. Paul helpt je overeind, knoopt je broek los en trekt deze naar beneden. “Deze string bedekt bijna niets,” zegt George, “die kan net zo goed direct naar beneden. Doen jullie ook maar, voor de eerlijkheid.” Nu zijn de protesten nog wat luider, maar weer halen ze niets uit en voor je het weet, lig je met je blote billen weer over de schoot van Paul. Hij houdt het tempo hoog en je hebt het al snel een stuk zwaarder. Zonder dat je het in de gaten hebt, doe je je hand naar achter om je billen te beschermen. Paul is je echter voor, pakt je pols en pint die vast op je onderrug, om vervolgens stevig door te blijven slaan. Je billen worden gelukkig wat warmer, maar het blijft zwaar en je puft om het vol te houden. “Volgens mij zijn ze nu wel warm,” hoor je Michiel zeggen. Blijkbaar is Paul het met hem eens en hij helpt je overeind. Snel wrijf je even over je warme billen. “Nu mogen jullie allemaal met je neus tegen de muur en je handen op je rug gaan staan, terwijl we besluiten wat er nu moet gebeuren.” Je schuifelt naast de muur en kijkt voorzichtig naar links, waar je Naomi in deze beschamende positie ziet staan, en naar rechts, waar Tessa staat.

“Zo, draai jullie maar om,” kondigt George aan. Je draait je om en ziet Michiel, George en Paul op een rij staan. Paul heeft een leren paddle vast, George een grote houten lepel en Michiel een stevige haarborstel. “Tijd voor de volgende ronde. Jij mag kiezen, Irene, ga je bij George of Michiel over de knie?”