Paul begint weer te wrijven over je billen en langzaam ontspan je weer. Hij begint zachtjes te slaan, langzaam steeds een beetje harder en eigenlijk voelt het best fijn. Je zoemt zachtjes en droomt zelfs een beetje weg. “Tijd om de borstel te proberen,” kondigt hij aan. Hij pakt de borstel en legt het hout tegen je billen. “Je krijgt er 20,” zegt Paul. Je zet je schrap en zuigt de lucht naar binnen wanneer je de eerste klapt voelt. Dat is best een gemeen ding! Paul maakt langzaam rondjes met het koude hout over je billen en slaat dan nog eens, deze keer aan de andere kant. Deze doet ook zeer, maar stiekem is het wel fijn wat hij doet. Je duwt je billen een beetje achteruit en wiegt ze zachtjes heen en weer terwijl Paul je om beurten wrijft en slaat. Met enige spijt hoor je dat Paul de twintigste klap telt. Je billen voelen warm en prettig en je hebt een warm, comfortabel gevoel in je buik. “Niet stoppen!” roep je en je wiebelt met je billen. “Ben je vandaag een braaf meisje geweest?” “Ja daddy!” “Dat geen straf verdiend heeft?” “Ja daddy!” “Vooruit, dan gaan we nog even door.” Net iets sneller dan hiervoor komt de haarborstel ritmisch neer op je billen en je raakt bijna in een trance. Wanneer je helemaal ontspannen en gelukkig bent, legt Paul de borstel opzij. Voorzichtig helpt hij je overeind en trekt je pyjamabroek weer omhoog. “Ik zal je even instoppen, dan haal ik nog een koekje,” zegt hij. Je laat je dankbaar meevoeren. “Ik ben zo terug.” Hoe lang hij wegblijft, zul je nooit weten, want nog voor hij terug is, val je rozig in slaap.