Het is eind van de middag als ze wakker wordt. Gina luistert waar Adeleine is. Het is stil. Voorzichtig loopt ze naar beneden. ‘Zo heb je lekker geslapen?’ Adeleine kijkt haar bezorgd aan. ‘Was je zo moe? Geeft niet hoor. Ga maar lekker zitten. Wil je wat hebben? Je zal wel honger hebben. Ik zal even je bord pakken. Ik heb een broodje voor je gesmeerd, niks bijzonders hoor gewoon een broodje.’

Gina wrijft over haar slapen. ‘Sorry Adeleine. Ik ben in de war. Dit is mijn leven niet. Ik wil helemaal niets leren.’

‘Ik begrijp het mevrouw.’ Adeleine kijkt haar even bezorgd aan. ‘Oh ik wil me nergens mee bemoeien, maar je telefoon bliepte een aantal keer. Misschien is het belangrijk.’

Gina pakt de telefoon en kijkt op het scherm. Het zijn berichtjes. Allemaal van Jonas. Eerst om haar te bedanken voor het lieve briefje. Dan om de lunch de hemel in te prijzen en vervolgens een bezorgd berichtje omdat ze niet reageert. Ze besluit heel kort te reageren om hem niet boos te maken.

De rest van de dag probeert ze Adeleine te ontwijken. Het lukt aardig, voornamelijk omdat Adeleine haar met rust laat.

Als ze de deur hoort merkt ze pas dat het heerlijk ruikt. Blijkbaar heeft Adeleine eten opgezet. Adeleine staat al klaar met haar jas aan. ‘Goedenavond Mijnheer.’

‘Dag Adeleine is het goed gegaan?’

‘Ja hoor, ze leert snel. Komt vast goed.’ Zonder verdere confrontatie aan te gaan loopt ze de deur uit.

‘Dag knappe vrouw. Hoe gaat het?’

Hij neemt haar in zijn armen en houdt haar stevig vast. Gina wringt zich los. ‘We moeten praten.’

Jonas kijkt haar even strak aan. Het kriebelt in haar buik. ‘Wacht, ik haal het eten van het vuur anders brandt het aan.’

Snel loopt ze naar de keuken. Ze draait het gas uit en barst dan in huilen uit. Dit maakt de verwarring compleet. Vanaf het moment dat hij in haar aanwezigheid is wordt ze weer de brave, welwillende huisvrouw. Zodra hij uit het zicht verdwenen is wordt ze weer de opstandige, weerbarstige Gina.

‘Kom bij me Gina, je wilde praten. Hier ben ik. Praat met me.’

Hij neemt haar mee naar zijn makkelijke stoel en trekt haar op schoot. Ze legt haar wang op zijn schouder. ‘Ik heb het zo verpest. Ik ben zo in de war. Adeleine heeft gelogen. Ik heb vandaag helemaal niks van haar geleerd.’

Jonas ademt rustig. Het brengt ontspanning. ‘Ik ben een slechte vrouw geweest.’

Jonas streelt haar rug. ‘Wat goed dat je me dit vertelt. Ik ben blij dat je eerlijk bent. Wat maakt je zo in de war?’

Er ontsnapt een traan uit haar ogen. ‘Ik vind het moeilijk om te accepteren dat ik nooit meer zal zijn dan alleen maar een simpele huisvrouw. Ik heb altijd makelaar willen worden. Een eenvoudige versie van wie jij bent zeg maar.’

Jonas houdt haar nog steviger vast. ‘Je zal nooit een simpele huisvrouw zijn. Je bent mijn vrouw. De vrouw naast mij. Samen zijn we een team. Mijn vader kan wel een goede frisse blik gebruiken binnen het bedrijf. Wij zijn allemaal gefocust, hebben misschien wel last van tunnelvisie. Ga met hem sparren. Gewoon als schoonvader en schoondochter. Wie weet steekt hij wat van je op en jij van hem.’

Gina gaat rechtop zitten. ‘Ben je niet boos?’

‘Nee Gina, ik ben niet boos. Je bent eerlijk, je bent in de war. Het is een compleet nieuw leven waar je in bent gerold. Ik verwacht niet dat je in een keer perfect alles accepteert.’

Gina haalt diep adem. ‘Het spijt me zo. Ik heb iedereen teleurgesteld vandaag.’

‘Wie dan? Je bent eerlijk geweest, je hebt je emoties getoond en je hebt je gevoelens en gedachten met me gedeeld. Morgen nieuwe dag nieuwe kansen.’

Gina huilt. Het is allemaal zo ingewikkeld. Was Shirley er maar om haar te helpen.

‘Adeleine probeerde zo te helpen, maar ik liet haar niet toe.’

‘Het is al goed meisje. Het is niet erg. Je doet zo je best. En vandaag vond je het lastig. Ik ben blij dat je zo open en eerlijk bent tegen me.’

Gina kijkt hem bedenkelijk aan. ‘Ben je echt niet boos?’

Hij lacht. ‘Nee, tenzij je me nog langer laat wachten met eten dan word ik wel boos.’

Gina lacht. ‘Oké, ik begin ook wel trek te krijgen ja.’

Het is een gezellige avond. Ze praten nog veel over haar onzekerheden, haar frustratie en haar angst om niet te kunnen voldoen aan zijn verwachtingen. Het is dan ook laat als ze eindelijk in slaap vallen.

De volgende ochtend begint Gina met goede moed aan een nieuwe dag. Het loopt precies hetzelfde als de dag ervoor. Als Adeleine de gang in loopt, loopt Gina haar meteen tegemoet. ‘Het spijt me van gister. Ik hoop dat ik het vandaag goed kan maken met je.’

Adeleine slaat een arm om haar heen. ‘Joh het is al helemaal goed. Zullen we er een leuke dag van maken vandaag?’

Gina knikt. Ze draait zich om naar Jonas en geeft hem een kus. ‘Vergeet je lunch niet lieverd?’ Jonas schudt zijn hoofd. ‘Die heb ik allang veilig gesteld. Fijne dag schat. Ben je me even halverwege de dag?’

Gina knikt. Hij geeft een bemoedigende tik op haar billen. ‘Ik ben trots op je meisje.’

Gina houdt hem nog even stevig vast.

‘Maar wat jou betreft Adeleine.’ Hij laat een korte stilte vallen. Er verschijnt meteen een kleur op haar gezich. Gina kijkt gespannen toe. Hij zal toch niet?

‘Ik ben er niet van gediend dat je tegen me liegt. Ook al was het uit goede bedoeling.’

Hij pakt een spatel die hij overduidelijk al klaargelegd had en knikt naar het werkblad. Adeleine laat haar broek zakken en leunt met haar armen op het werkblad. Gina staart haar man met grote ogen aan. Jonas laat de spatel tien keer hard neerkomen. Adeleine trekt een van pijn verwrongen gezicht. ‘Goed. Laat me dit in de laatste dagen dat je hier bent niet nog een keer hoeven doen.’

Adeleine komt overeind en wrijft over haar billen. ‘Nee Mijnheer. Het spijt me dat ik gelogen heb.’

Hij knikt goedkeurend. De verbaasde Gina geeft hij nog een laatste kus en dan loopt hij echt de deur uit.

Adeleine heeft haar broek weer omhoog gedaan en leunt nonchalant tegen de muur. Gina voelt een steek van jaloezie.

‘Oké Adeleine, op naar de dieren. Alleen die boodschappen? Die gaan we toch echt in de winkel doen.’ 

Adeleine loopt achter Gina aan en als ze haar ingehaald heeft slaat ze een arm om haar heen. ‘Ik ben blij dat je je beter voelt dan gister.’

Gina lacht voorzichtig. ‘Het spijt me echt dat ik gister zo’n monster was. Ik moet nog zo wennen aan dit leven.’ Met een wijds gebaar zwaait ze om zich heen.

‘Ik snap het wel. Zo’n huwelijk uit status in plaats van liefde is niet niks. Je kan er nog zo in geloven, de praktijk blijft toch hard werken om het te laten slagen.’

Gina knikt. ‘Maar eigenlijk is dat wel bij elk huwelijk.’

Gina duwt de staldeuren open en trekt het overall aan wat Adeleine haar gister heeft aangeraden. Het zit een beetje vreemd zo over haar rok, maar dat hindert niet. Haar schoenen verwisselt ze voor laarzen. Samen verversen ze het voer voor de geiten en het water wordt ook vervangen. ‘Zeker met deze kou zou ik het water vaker op een dag verversen. Anders is het wel heel koud. Ze zijn nou eenmaal verwend door mij.’

Daar zou Gina nooit bij stil gestaan hebben. ‘Staat dat op die instructielijst die je voor me gemaakt hebt?’

Adeleine knikt. ‘Dank je wel. Vertel eens wat meer over jezelf. Hoe oud ben je? Ben je getrouwd? Je komt hier niet vandaan toch? Ik kende je eerst nog niet dus ik denk dat je niet hier woont.’

Adeleine pakt de bezem aan van Gina. Samen vegen ze de stal. ‘Ik ben 28. Oorspronkelijk kom ik uit de hoofdstad, maar woon sinds zeven jaar met mijn vrouw in Venen. Ik heb voor de rest geen school afgemaakt dus ik werk bij gezinnen in de huishouding. De laatste drie jaar ongeveer voor Mijnheer Clarckx en over vier weken ga ik naar een familie in de stad.’

Gina laat alle informatie even op zich inwerken. ‘Hoe heb je jouw vrouw leren kennen? Jullie zijn getrouwd uit liefde neem ik aan.’

Adeleine begint hard te lachen. ‘Ja mijn familie had voor mij een hele andere partner voor ogen. Maar die heb ik voor het altaar laten staan. Op dat moment had iedereen het te druk met de bruiloft waardoor ik kon vluchten met Mara. We waren altijd al vriendinnen. Alleen haar ouders lieten haar wel vrij in haar keuze voor de liefde. Het zijn fantastische mensen. Dus ik ben mijn familie verloren, maar ook een familie rijker.’

Al kletsend lopen ze naar de kippen. ‘In de winter leggen de kippen over het algemeen niet. Dus als je eieren wil moet je die in de winkel kopen. Maar je moet wel goed voor ze zorgen. Ze hebben lichaamsbeweging nodig om zich goed warm te houden. En ze moeten goed eten natuurlijk.’

Gina probeert alles zo goed mogelijk te onthouden wat Adeleine haar allemaal laat zien en vertelt. Ze lopen nog een stukje verder het land op waar normaal de moestuin is. ‘Als het straks voorjaar wordt is dit wel jouw verantwoordelijkheid. Heb je verstand van groente verbouwen?’

Gina knikt. ‘Ik ben altijd gek geweest op het buitenleven. Mijn ouders wilde geen dieren, maar groenten en fruit telen deden we wel zelf.’

‘Mooi. Negeer die pagina’s uit mijn instructieboekje dan maar.’

Gina haakt haar arm in die van haar. ‘Kom ik doe dit overall uit en dan gaan we lekker naar binnen.’

Het is aangenaam warm binnen. Samen lopen ze naar de bijkeuken. In een kast staan alle schoonmaakspullen keurig geordend. ‘Hier staan alle schoonmaakspullen. Hier op de deur heb ik een briefje geplakt met welke kleuren en middelen voor welk doeleinde is. Je wil natuurlijk niet met de doek van de wc het bureau van je man schoonmaken.’

Gina schiet in de lach. ‘Ach als hij onuitstaanbaar is behoort het tot de mogelijkheden.’

Adeleine grijnst. ‘Dan ben je in ieder geval verzekerd van een pak op je billen.’

Gina bloost en voelt zich ongemakkelijk. Adeleine merkt het. ‘Sorry ik wil je niet in verlegenheid brengen.’

Ze pakt wat spullen. ‘Ik ga er van uit dat je weet hoe je moet poetsen. Daar twijfel ik niet aan. Er zijn alleen een paar dingen waar Mijnheer specifieke wensen voor heeft en dat zal ik je laten zien.’

De tijd vliegt voorbij. Gina geniet ervan om te kletsen met Adeleine. Het is jammer dat ze over twee weken afscheid moet nemen. De hele bovenverdieping is gedaan. Het is eind van de ochtend en Gina heeft dorst. ‘Zullen we een boodschappenlijst maken onder het genot van een kopje thee?’

Adeleine knikt. ‘Is goed, lekker.’

Gina wil het water opzetten, maar Adeleine is haar voor. ‘De vrouw des huizes zet nooit thee voor de hulp.’

Verontwaardigd zet Gina de waterkoker aan. ‘Wat een onzin. In mijn huis beslis ik dat zelf wel. En als Jonas daar problemen mee heeft gaat hij zelf maar over de knie.’

Adeleine proest het uit. ‘Laat het hem maar niet horen.’

Ondertussen heeft Adeleine een theepot klaargezet en twee grote theeglazen. Gina vult de pot en pakt de boodschappenlijst en een pen. ‘Kom we gaan in de salon zitten. In de serre is het nu niet zo warm.’

‘Ik heb gister wel gewoon boodschappen besteld hoor. Die komen eind van de middag. Maar niet zo uitgebreid, want ik wilde het vandaag nog een keer met je doen zodat je alles zou weten.’

Gina zucht. ‘Ik ga echt never nooit meer bestellen. Ik wil naar de winkel en naar de markt.’

Adeleine schudt haar hoofd. ‘Je hebt geen rijbewijs. Hoe wil je alles meenemen?’

‘De ene hand een boodschappenmand en de andere hand een boodschappentas op wielen. En ik kan best een paar keer per week boodschappen doen.’

‘Wat jij wil.’

Samen stellen ze de boodschappenlijst op. Adeleine geeft haar tips over wat Jonas graag eet en drinkt en welke verzorgingsproducten hij graag in huis heeft.

Als ze alles doorgenomen hebben staat Gina op. ‘Ga je mee?’

Adeleine kijkt haar afwachtend aan als ze bij de deur staan. ‘Mevrouw, volgens mij liggen de sleutels, de telefoon en de pinpas nog in de keuken.’

‘Heb jij die niet dan? En noem me alsjeblieft Gina.’

Adeleine grijnst. ‘Oké Gina, maar vanaf nu is het jouw huis, zijn het jouw boodschappen en moet jij daaraan denken.’

Gina rolt met haar ogen en loopt terug. Aan de kapstok hangt haar handtas.Alles propt ze daarin. ‘Die telefoon is echt onhandig, die laat ik thuis hoor.’

Adeleine kijkt bedenkelijk. ‘Geloof me, daar zal Mijnheer Clarckx niet blij mee zijn. Stel dat er wat gebeurt en je kan niemand bellen of hij heeft je ergens voor nodig en je neemt niet op. Hoe denk je dat hij zal reageren?’

Gina ziet hem al staan met zijn strenge blik en de haarborstel in zijn handen. ‘Oké, dan kan ik straks in het dorp gelijk kijken naar een grotere tas.’

Het is een flinke wandeling naar het dorpsplein. Gina twijfelt of ze in de winter echt een paar keer per week dit zal ondernemen. Maar als ze op de markt aankomen weet ze weer waarom ze het doet. Ondanks dat er vanwege de winter veel marktkramen er niet zijn is het toch erg gezellig. ‘Eerst even snel de supermarkt in, dat is het handigst lijkt me.’

Gina knikt. ‘Doen we.’

Als ze een tijdje later weer buiten komen is Gina blij dat Adeleine mee is. Twee extra handen zijn nu erg welkom. ‘Nu op zoek naar een tas voor jou.’ Adeleine sleept haar mee naar een kraam. Gina ziet meteen een tas waar ze helemaal weg van is. ‘Die is echt gaaf! Mevrouw zou ik die eens mogen bekijken alstublieft?’

Het is een beetje norse dame. Zonder al te veel woorden reikt ze de tas aan zonder Gina uit het oog te verliezen. Gina bekijkt hem van alle kanten. ‘Perfect. Wat kost deze, mevrouw?’

‘Even kijken hoor. Honderdzestig euro.’

Gina zucht even. ‘Gewoon doen.’ Adviseert Adeleine. Gina kijkt bedenkelijk. ‘Zal Jonas dat wel goed vinden?’

‘Smijt je gewoonlijk met geld?’

Resoluut schudt Gina haar hoofd. ‘Zeker niet. Ik ben juist erg zuinig en ik vind sparen belangrijk.’

‘Dan is het toch niet erg?’

Gina kijkt op naar de marktkoopvrouw. ‘Ik neem hem.’

De mevrouw is plots een stuk vriendelijker. Tevreden pakt Gina haar nieuwe aanwinst aan.

Na de groente- en fruitkraam wil Gina alleen nog naar de bloemenstal. ‘Echt niet meer hoor Gina. Ik kan het haast niet dragen!’ Klaagt Adeleine.

‘Kom, neem jij de trolley, dan neem ik de tassen wel.’

Het gaat allemaal zo snel dat Adeleine niet kan protesteren. ‘Maar dat was niet de bedoeling! Kom, geef die tassen terug.’

‘Gina!’ Verheugd draait Gina zich om. Haar schoonmoeder komt aangesneld. ‘Wat leuk je hier tegen te komen.’

Gina kust haar schoonmoeder op haar wang. ‘Gaat u ook altijd naar de markt?’

Mevrouw Clarckx schudt Adeleine de hand. ‘Ja ik ga elke week. Zo fijn altijd even rondkijken en verse producten te kopen. Zo te zien heb jij ook aardig ingeslagen schat.’

Gina bloost. ‘Ik hoorde van Adeleine dat Jonas de boodschappen altijd laat bezorgen, maar ik wil graag zelf naar de supermarkt. Zeker als er markt is.’

Mevrouw Clarckx kijkt naar de tassen. ‘Heb je nog meer nodig? Ik breng jullie wel even thuis. Dit is geen doen. En voortaan gaan we lekker samen naar het dorp. Dan haal ik je op en kunnen we ook even samen tijd doorbrengen. Goed idee kind?’

‘Nou graag! Dat vind ik enig. Dat zou ik erg gezellig vinden. Ik wilde eigenlijk alleen nog bloemen halen, vindt u dat goed?’

Mevrouw Clarckx overhandigd Adeleine de autosleutels. ‘Je weet welke auto van mij is toch? Als jij vast de spullen inlaad, komen wij er zo aan.’

Adeleine pakt de sleutels aan. ‘Geen probleem mevrouw. Dan zie ik u beide zometeen. Zal ik de auto vast laten verwarmen?’

‘Graag Adeleine.’

Een beetje verbouwereerd door de hele situatie laat Gina zich meevoeren naar de bloemenstal. Daar kijkt ze haar ogen uit. Voor de keuken, de eettafel, de woonkamer, haar atelier en de werkkamer wil ze eigenlijk wat bloemen hebben, maar dat is misschien teveel van het goede. Ze besluit het te houden bij de eettafel en de woonkamer. Haar schoonmoeder adviseert haar. Toch weet ze ook aardig haar eigen keuze naar voren te brengen. Het worden uiteindelijk twee prachtige bloemstukken. Tevreden loopt ze arm in arm met haar schoonmoeder naar de parkeerplaats.  

Gina houdt haar ogen stijf dicht. Klaar voor dat vreselijke onding. Jonas komt weer staan en fatsoeneert zichzelf enigszins. De paddle neemt hij in zijn hand. Hoeveel zal hij haar eens geven? Hij besluit dat het al heel wat is geweest voor haar. ‘Twintig Gina.’

Er klinkt een gesmoorde kreet bij de eerste klap. Keer op keer landt de paddle op haar billen. Gezien de grootte van het instrument is de plek waar hij neerkomt steeds hetzelfde. Geen variatie, alleen maar constante pijn. ‘Ik hoop dat je wat meer controle krijgt over die grote mond van je. Als ik dit frequent moet doen dan zal je nooit meer fatsoenlijk kunnen zitten.’

Gina biedt geen weerstand meer. De tranen lopen over haar wangen. Door de roes van hun eerdere avontuur en alle vermoeidheid van de laatste dagen is al haar verzet gebroken.

Jonas slaat allang zo hard niet meer. Hij merkt ook dat het aankomt en dat de straf zijn werk doet.

‘Nog twee en dan is het klaar.’

Gina gilt het uit. Die laatste twee zijn nog erger dan de hel. Voor zover ze zich een voorstelling kan maken van de hel.

Jonas ruimt alle voorwerpen op in de kast. Gina blijft snikkend op bed, over het kussen, liggen. Hij buigt naar haar toe en helpt haar overeind. Dan neemt hij haar in zijn arm. Met lange uithalen huilt ze bij hem uit. Als ze wat gekalmeerd is laat hij haar los. ‘Kom we gaan ons klaarmaken voor de nacht.’

Voetje voor voetje loopt ze naar de badkamer. Ze schrikt als ze haar betraande gezicht in de spiegel ziet. Ze wast haar gezicht en poetst haar tanden. Hij houdt haar goed in de gaten. Als ze klaar is tilt hij haar op in zijn armen. Verschrikt slaat ze haar armen om zijn hals. ‘Ik bof met jou mevrouw Clarckx.’

Verbaasd staart ze hem aan. ‘Echt waar ik ben nu al zo gek op jou. Het kan alleen maar beter worden.’

Gina wordt er verlegen van en weet niet goed wat ze moet zeggen. Voorzichtig legt hij haar in bed. Ze trekt een pruillip als haar billen contact maken met het matras. Snel drukt ze haar wekker aan. Jonas maakt de lichten uit en komt naast haar liggen. Hij neemt haar in zijn armen. Verbaasd van hoe goed dat voelt drukt ze zich tegen hem aan. ‘Slaap lekker schoonheid.’

‘Slaap lekker lieverd.’

Gina kreunt klagelijk als haar wekken gaat maar drukt hem snel uit. Voorzichtig stapt ze uit bed. Dat is best een opgaven met spierpijn en pijnlijke billen. Vlug schiet ze haar makkelijke jurk aan en poetst ze haar tanden. Het is koud in de keuken. Bedenkelijk kijkt ze naar het schermpje van de thermostaat. ‘Op hoop van zege.’ Fluistert ze tegen zichzelf.

Gina zet de koffie klaar en maakt een lunchpakket. Uit het notitieblokje voor de boodschappenlijst scheurt ze een papiertje. Geniet van je lunch echtgenoot. Liefs Gina, schrijft ze erop. Die verstopt ze tussen zijn lunch.

Boven hoort ze hem rommelen. Hij is dus ook wakker. Haar moeder heeft haar geleerd de wekker een half uur voor die van hem te zetten om op tijd zijn ontbijt klaar te hebben staan.

Even spookt er een gedachte door haar hoofd. Zal ze? Voor ze zich kan bedenken snelt ze zich naar boven. In de kleedkamer doet ze haar ondergoed uit. Zo te horen zet hij net de douche aan. Verlegen stapt ze bij hem onder de douche. ‘Dat is een aangename verrassing. Goedemorgen Gina.’

Ze drukt haar lichaam tegen dat van hem. ‘Goedemorgen Jonas.’

Een tikkeltje zenuwachtig pakt ze de shampoo van het plankje en geeft het hem aan. Ze kijkt gretig toe hoe hij zich wast. Ondertussen wast ze ook snel haar haren. Gelukkig heeft ze makkelijk haar en dankzij de goede tips van haar moeder heeft ze weinig tijd nodig om het goed in model te krijgen.

Gina slaat haar armen om zijn lichaam. ‘Ik hoop niet dat je het vervelend vindt dat ik je zo kom storen.’

Hij grijnst en geeft haar een kus. ‘Nee ik word graag zo wakker.’

Gina stapt vast onder de douche vandaan en slaat een handdoek om haar lichaam. Als hij de douchekraan dichtdraait geeft ze hem een handdoek aan. Snel droogt ze zich af. Het wordt haar eerste dag zonder hem en zonder de hulp van haar moeder. Het is een koude dag dus ze kleedt zichzelf goed warm aan.

Beneden drukt ze de koffiemachine aan. Meteen wordt de keuken vervult met het heerlijke koffie aroma. Ze vult twee bakjes met yoghurt, fruit, noten en zaden. In de keukenmachine maakt ze een lekkere frambozensaus. Die druppelt ze over de yoghurt en als laatste toevoeging een kleine lepel stroop. ‘Dat ziet er heerlijk uit Gina. Zal ik het meenemen? Dan kan jij de koffie pakken.’

Samen lopen ze naar de ontbijttafel. Als Gina de koffie neerzet bedenkt ze zich wat. Zichtbaar teleurgesteld kijkt ze naar de tafel. ‘Sorry ik ben de krant vergeten.’

Jonas proest het uit. ‘Sorry, ik wil je niet uitlachen, maar je zou je eigen gezicht moeten zien. Schatje toch, ik heb een goddelijk ontbijt, lekkere koffie, een schat van een vrouw en de krant lees ik altijd op mijn telefoon. Gelukkig ben je niet voor niks naar de brievenbus gelopen.’

Gina lacht een beetje onbeholpen. Zwijgzaam eten ze hun ontbijt. Gina wil net de tafel afruimen als ze wat hoort in de gang. Verschrikt veert ze op. ‘Oh dat is Adeleine.’

Dan herinnert ze zich weer dat ze hulp vandaag krijgt.

Een vrolijke verschijning stapt de kamer in. ‘Wat leuk dat ik je eindelijk kan ontmoeten! Ik ben Adeleine. Oh goedemorgen Mijnheer Clackx.’

Jonas lacht om haar. ‘Goedemorgen Adeleine. Wat ben je toch weer energiek en gezellig.’

Adeleine doet een stap richting Gina en geeft haar een knuffel. Het overvalt Gina. Een beetje onhandig klopt ze haar op haar rug. ‘Ik ga even mijn spullen neerzetten en mijn jas uit doen. Tot straks mevrouw Clarckx. Prettige werkdag Mijnheer.’

Zo snel als ze binnen kwam vallen, zo snel is ze ook weer de kamer uit. Jonas volgt Gina mee naar de keuken. ‘Ik heb hier een betaalpas voor je. De pincode is 2366. Je kan me altijd bellen als er iets is.’

‘Waar is de telefoon?’

HIj wijst naar het grote aanrecht. ‘Daar ligt jouw telefoon. Alle nummers van de mensen die voor jou belangrijk zijn staan erin. Dus als je even met je moeder wil kletsen bijvoorbeeld of met Shirley als ze thuis is van haar huwelijksreis.’

Blij vliegt ze hem om de hals. Nooit eerder heeft ze een telefoon mogen hebben. ‘Dank je wel Jonas. Ik ben je zo dankbaar. Oh voor ik het vergeet, je lunch staat in de koelkast.’

Jonas kijkt verrast. ‘Wat fijn. Ik lunch altijd buiten de deur op werk, maar een lunch van mijn vrouw sla ik niet af.’

‘Oh dat wist ik niet. Dan weet ik het voor de volgende keer.’ Ze klinkt teleurgesteld.

‘Volgens mij heb je me niet goed begrepen. Ik ben heel blij dat je lunch voor me hebt gemaakt en daar kan ik goed aan wennen.’

Het is nu dat ze hem goed aankijkt dat ze een bijzonder gevoel voelt. Iets wat gelijktijdig haar in verwarring brengt. Dit is niet het leven wat ze wil. Waarom bevalt het dan zo goed?

‘Geniet van je dag Gina. Tot vanavond mooie vrouw.’

‘Tot vanavond Jonas.’

Hij merkt haar verandering, maar laat het even voor wat het is. Vanavond praten ze er wel over.

Gina kijkt hem na als hij de deur uit loopt. Meteen komt Adeleine druk pratend binnen. ‘Zullen we maar meteen beginnen met de diertjes?’

Gina kijkt op en knikt kortaf. ‘Kijk, je kan maar beter even de overall aandoen die in de stal hangt. Dan blijf je schoon. Er komt twee keer per week iemand die de dieren grondig verzorgd. Jij moet ze wel elke dag voorzien van voer, water en lichte verzorging. De geiten borstelen, eieren rapen, vegen en dat soort dingen. Ik heb alles voor je opgeschreven, mocht je het even niet meer weten.’

Adeleine ratelt maar door. Gina laat het gelaten over zich heen komen. Niks van wat ze zegt blijft hangen. Gedachteloos doet ze precies hetzelfde als wat Adeleine doet.

Als ze niet zo in de war was zou ze juist genieten van het zorgen voor de dieren. ‘Kom het is koud buiten, laten we binnen boodschappen bestellen.’

‘Bestellen?’

‘Ja lekker makkelijk. Dan wordt het aan huis geleverd.’

Gina schudt haar hoofd. Het wordt haar nu echt even te veel. Ze rent naar boven. In blinde paniek rent ze naar de badkamer. Dat is de enige kamer die op slot kan boven. Pas als ze de koelte tegels voelt komt ze een beetje tot rust. Het duurt even voor ze zich realiseert waarom ze zo van slag is. Ze wil niet wennen aan dit leven. Ze wil studeren, carrière maken, van nut zijn voor de maatschappij. Wat nu? Ze kan niet de rest van haar leven in de badkamer blijven zitten. ‘Mevrouw? Ik heb een kop thee naast de deur gezet. Als je wil praten dan ben ik in de woonkamer aan het schoonmaken.’

Het duurt niet lang voor de voetstappen wegsterven. Gina haalt diep adem. Die thee, hoe goed bedoeld ook, hoeft ze niet. Ze opent de deur en loopt naar de slaapkamer.

Het duurt niet lang voor ze slaapt.

Gearmd lopen ze door de sneeuw naar huis. Het is een lekkere wandeling. Hun boerderij ligt net buiten het dorp. Gina legt haar wang tegen zijn arm. ‘Ik vond het erg gezellig lieverd.’ 

Even schrikt ze van haar uitspraak. Hij houdt haar nog steviger vast. ‘Dat klinkt goed. Daar kan ik wel aan wennen denk ik.’

Dit had ze allemaal gemist als ze ook was gaan studeren en het vrije leven tegemoet gegaan was. Vaak genoeg had ze gefantaseerd over weglopen van huis om carrière te maken en haar eigen toekomst te kiezen. Toch is deze levensweg zo gek nog niet. Oké, ze heeft voor niks het Gymnasium doorlopen, want ze zal er nooit iets mee gaan doen. Maar als dit soort gezellige, fijne, romantische dagen haar leven zullen kleuren dan is dat een prachtige alternatieve route. 

‘Hebben jij en je broer een goede band?’

Jonas kijkt schuin naar haar. ‘Ja zeker. We werken natuurlijk samen, maar daarnaast doen we vaak dingen samen en we delen veel met elkaar. We hebben geen geheimen voor elkaar.’

Gina stelt zich voor hoe de mannen met elkaar een biertje drinken in een hotellobby en zich beklagen over hun dwarse vrouwen. Alhoewel Oscar waarschijnlijk weinig te klagen heeft met Shirley. Ze durft te wedden dat Shirley nog geen pak slaag gehad heeft. 

‘Wat is er Gina? Wat kijk je sip. Heb ik iets verkeerd gezegd?’

Gina schudt stellig haar hoofd. ‘Nee hoor, echt niet. Ik besefte me ineens dat ik nooit langer dan een paar uur Shirley niet heb gesproken. Eigenlijk is dit de eerste keer dat we elkaar zo lang niet zien of spreken. Ik mis haar denk ik.’

Jonas knikt. ‘Ik begrijp het. Ik heb hetzelfde bij Oscar. Eigenlijk zijn wij nog nooit een dag zonder elkaar geweest en nu met de bruiloften en de voorbereidingen daarvoor en de huizen die we beide aangepakt hebben voor jullie en de huwelijksreis hebben we elkaar nauwelijks gesproken en dat voelt gek. Dus ik denk dat we hetzelfde voelen. Van wat ik begrepen heb van jouw vader zijn jullie net zussen.’

‘Ja dat klopt wel. Shirley is als een zus. We zijn altijd samen. We waren wel vaker bij haar thuis. Mijn oom is veel minder hard en stug dan mijn vader. Dus hij was vaak een bemiddelaar als mijn moeder het ook niet meer kon oplossen tussen ons.’

Jonas laat zijn gedachte even gaan. Hij heeft in aanloop naar hun huwelijk vaak met zijn schoonvader gesproken. Het is hem duidelijk dat de band tussen zijn vrouw en haar vader behoorlijk turbulent is. Hij houdt overduidelijk van Gina, maar hij kan maar moeilijk omgaan met haar vrije, explosieve karakter. En dat explosieve is juist datgene waar Jonas gek op is.

‘Morgen maar even het pad sneeuwvrij maken.’ Mompelt Gina als ze naar de deur loopt. Jonas geeft haar een kus voordat ze naar binnen gaan. ‘Ik ben trots op je.’

Gina loopt aarzelend de gang door. Wat is hij van plan? Eerst nog wat drinken of gelijk door naar de slaapkamer? Hij loopt achter haar aan de keuken in. Hij opent een kast en haalt er een mand uit. Daar liggen nog veel meer spatels in dan in de la. Ze heeft nu ook meteen gevonden waar het dienblad ligt. ‘Kijk, deze zijn nog nooit gebruikt om te koken.’

‘Nou zeg nu doe je alsof je honderden vrouwen op hun billen slaat.’ Bitst ze zuur. 

Geamuseerd kijkt hij haar aan. ‘Jaloers?’

Hij pakt een flinke houten lepel uit de mand en tikt ermee op zijn hand. ‘Dit is in deze ruimte mijn favoriet. Draai je eens om.’

Langzaam draait ze zich om. Hij tikt even flink op haar billen. Ondanks de stof van haar jurk voelt ze het toch aardig. Laat staan als die op haar blote huid kletst. Hij legt hem terug en verspreidt zich een aangename gloed over haar billen. Er verschijnen blosjes op haar wangen. Hetgeen hem niet ontgaat. Hij pakt haar hand en loopt met haar naar de woonkamer. Op de schouw ligt een mooi bewerkte lat. Het handvat doet vermoeden dat de sierlijst niet bepaald voor de sier is. Hij laat het gevaarte door de lucht zwiepen. Ze krijgt de rillingen van het suizende geluid. ‘Over de bank, handen op de zitting.’

Een tikkeltje zenuwachtig doet ze wat hij van haar vraagt. Deze keer maakt hij wel eerst haar billen bloot. Haar panty en slipje laat brengt hij net tot onder haar billen. Hij meet een paar keer af en laat dan een scherpe tik neerkomen. Haar hele lijf wil protesteren, maar ze weet wel beter. Met haar vuisten drukt ze in de bank. Hij merkt dat dit een gunstig effect op haar heeft. Zijn vermoeden is dat hij alleen maar naar de lat hoeft te kijken om haar te doen krimpen. Goed om te weten. ‘Wat vind je ervan Gina?’

‘Ik denk dat dit een onding is waar ik oprecht bang voor ben.’

Hij grijnst. ‘Dat dacht ik al.’ Hij geeft haar nog een zacht tikje en helpt haar omhoog. 

‘Dan houden we die voor wanneer je zwaar gestraft moet worden.’

Gina slikt. Ze hoopt dat ze hem nooit zo ver drijft, maar diep van binnen weet ze dat ze hem vaker zal voelen dan haar lief is. 

‘Aan de muur boven de plant hangt iets waarvan ik wil dat je het pakt.’

Gina draait zich om en ziet meteen waar hij op doelt. Er hangt een kleine variant van de mattenklopper. Het loopt wat ongemakkelijk nu haar panty en slipje zo tussen haar benen bungelen. Met trillende handen haalt ze het ding van de haak af. Hij kijkt haar lachend aan als ze naar hem terug loopt. Het liefst smijt ze het ding naar zijn hoofd, dat ziet hij aan haar lichaamstaal. Hij knikt veelbetekenend naar de bank. Ze neemt dezelfde positie weer aan. 

‘Was het moeilijk om je in te houden en deze niet naar mijn hoofd te smijten.’ Bij het woord ‘deze’ laat hij de klopper hard op haar billen neerkomen. 

Gina slaat verwoed in de zitting van de bank. Hoe weet hij dat? De pijn is vele malen minder heftig dan van het instrument hiervoor, maar ook deze wil ze graag ontwijken. Weer komt hij hard op haar billen neer. ‘Nou, ik vroeg je wat meisje.’ Ze voelt zichzelf bezwijken onder zijn woorden. Ze voelt zich een stout meisje dat wordt toegesproken. Tranen van frustratie wellen op. ‘Ja, ik had het liefst de hele inboedel naar je hoofd gesmeten.’ schreeuwt ze. 

Hij trekt haar overeind. ‘Ben je zo gefrustreerd? Meisje toch.’ Hij klinkt gemeen en gevaarlijk. 

Hij duwt haar dwingend in een stoel en knielt voor haar neer. Zonder zijn blik van haar los te maken trekt hij haar schoenen uit, haar panty en als laatste haar slipje. Het verwart haar. Wat is hij allemaal van plan? Hij neemt haar in zijn armen en tilt haar op. ‘Nu naar boven. Voor de echte pret.’

Ze slaat haar armen om zijn nek en laat zich meevoeren naar boven. In de slaapkamer zet hij haar weer neer. ‘Ga naar de kleedkamer. Ik wil je alleen in een shirtje zonder mouwen en een slipje.’

‘Nou ja, die heb je net uitgedaan en nou moet ik het weer aandoen!’ Antwoordt ze brutaal. 

Er verschijnt een gevaarlijke glinstering in zijn ogen. ‘Dat is een stap te ver meisje. Dat wordt met een van de instrumenten straf. Ik weet met welke, jij nog niet.’

Verlegen slaat ze haar ogen neer. Het is onmogelijk om haar grote mond te houden. Dat is iets wat ze nooit zal afleren, hoe vaak ze ook ervoor op haar billen zal krijgen. 

In de kast ligt een kanten hemdje. Dat is beter dan die saaie andere mouwloze shirts. Ze kiest een bijpassend zwart kanten slipje. Zelfverzekerd loopt ze terug. Maar al snel zakt de moed haar in de schoenen. Het licht is wat meer gedimd. Op het bed liggen stuk voor stuk eng ogende voorwerpen. 

Jonas kan zijn ogen niet van haar af houden. Hij komt achter haar staan en legt zijn handen op haar schouders. Voorzichtig kust hij haar hals. ‘Het bevalt me wel wat ik zie. Bevalt jouw uitzicht ook?’

Ze bekijkt de voorwerpen stuk voor stuk. ‘Nee.’ Antwoordt ze dan. ‘Eh, nee Jonas bedoel ik.’

Hij lacht even.

‘Ga maar liggen.’ 

Op het bed ligt een soort kussen. Hij laat haar daar overheen liggen. ‘Dit is ook een speciaal hulpmiddel om stoute meisjes goed op hun billen te kunnen slaan.’

Ze schuift een beetje tot ze goed ligt. ‘Sinds wanneer ben ik geen vrouw meer maar een meisje?’ Pruilt ze.

‘Nu ben je een stout, ondeugend meisje.’

Hij gaat naast haar zitten en streelt zacht haar rug, benen en billen. Hij wijst naar het eerste voorwerp wat voor haar ligt. ‘Dat is een leren paddle. Vervolgens krijg je de tawse.’ Hij peilt haar reactie bij elk voorwerp. ‘Daarnaast ligt de welbekende riem, de badborstel, de haarborstel.’ Haar ogen blijven bij de riem hangen. Dat is de meest indrukwekkende riem ooit. ‘Souvenir van een van mijn reizen met mijn broer. Hand gelooid en speciaal voor mij gemaakt door een indianenstam die we bezochten. Daar werden we uitgenodigd op onze reis.’

Gina slikt. Het blijft even stil. Hij wijst weer iets aan. ‘Dat is de houten paddle en daarnaast de lichte cane en als laatste de zware cane.’

Van die laatste drie kan ze haar blik niet los maken. Wat een vreselijke voorwerpen. De lichte cane is haar bekend, maar die zware cane lijkt de hel. En die paddle lijkt haar helemaal verschrikkelijk. 

De paddle schuift hij naar voren. ‘Daarmee krijg je straf.’

Verschrikt schudt ze haar hoofd. ‘Nee dat kun je niet doen. Nee, alsjeblieft niet.’

Hij woelt door haar haren. ‘Rustig maar, altijd in verhouding weet je nog?’

HIj verplaatst zijn hand naar haar billen en wisselt strelingen af met lichte tikken. ‘Maar dit is mijn favoriete instrument. Mijn hand heb ik altijd bij me en kan ik gebruiken, waar en wanneer ik maar wil.’

De strelingen en tikken afgewisseld brengen haar in een soort roes. Tevreden sluit ze haar ogen en ze geniet van alle nieuwe gevoelens. Hij voert de intensiteit van de tikken iets op. De aangename gloed maakt haar ook een beetje in de war. Telkens drukt ze zichzelf iets op om zijn hand te ontvangen. Waar hij ook gretig gehoor aan geeft. Het duurt niet lang voor haar billen een mooi rood kleurtje hebben. Hij ziet een plekjes van de borstel en spatel. Die ontwijkt hij zoveel mogelijk. Toch is het niet blauw zoals ze gedacht had. 

‘Ben je klaar voor de kennismaking met mijn collectie?’ Fluistert hij zachtjes.

Gina schudt haar hoofd. ‘Nee dit is net zo lekker.’ Meteen schrikt ze van haar eerlijkheid. 

Jonas laat even zijn hand hand tussen haar benen glijden. Hij voelt hoe nat ze is. ‘Foei meisje. Geniet je zo van klappen op je billen?’

Ze drukt haar hoofd in de lakens zodat hij haar niet kan zien. Hij pakt haar hand. ‘Je bent niet de enige.’ Als hij haar hand op zijn broek legt voelt ze hoe hard hij is. Er verschijnt een lach op haar gezicht. Hij pakt de leren paddle en staat op. Hij gaat achter haar staan. Ze jammert klagelijk. ‘Even een paar regels. Geen handen voor je billen en je blijft over dit kussen liggen. Zo niet volgt er straf. Begrepen?’

‘Ja Jonas.’ Klinkt het timide. 

Plagerig tikt hij een beetje met de paddle tegen haar billen. De onzekerheid wanneer hij echt begint is haast ondoenlijk. Dan hoort ze een licht suizen. De realiteit is minder erg dan de verwachting. Hij wacht even kort en dan klinkt weer het suizende geluid. Ze ontspant. Dit is goed vol te houden. Na de vijfde klap legt hij de leren paddle neer. ‘Hoe gaat het?’

Gina kijkt iets op en glimlacht naar hem. ‘Het voelt wel goed eigenlijk.’ Klinkt het loom. 

Hij grijnst. Nu nog wel. ‘Geef de tawse maar eens hier.’

Ze geeft hem de tawse aan en gaat weer goed liggen. ‘Deze voelt heel anders dan de paddle van net.’

De tawse met drie strengen legt hij even op haar billen. Dan laat hij hem flink neerkomen. Even denkt ze dat het heel erg meevalt, maar dan wordt ze overvallen door de scherpe, vurige pijn. Alsof er een hete lat op haar billen gelegd wordt. Er ontsnapt haar een gil. Dit is absoluut geen instrument waar ze van ontspant. Gina hapt naar adem. 

Pas als de afdruk van de tawse weer weggetrokken is volgt de volgende klap. Deze lijkt nog erger dan de vorige. Niet dat de pijn onhoudbaar is, maar het mentale spelletje maakt haar gek. Het harde geluid, de pijn die wel meevalt en de vurige pijn die een paar seconde later in alle hevigheid zich manifesteert. 

Na de vierde klap kan ze niet meer. ‘Stop alsjeblieft. Even wachten.’

Jonas stopt even en komt naast haar zitten. ‘Kortsluiting in mijn hoofd geloof ik. Mijn chaotische brein snapt dit niet.’

Jonas veegt de haren uit haar gezicht. ‘Oké liefje, rustig maar. Deze laten we nu voor wat het is. Daar laat ik je een andere keer aan wennen.’

Gina haalt opgelucht adem, maar niet voor lang. Als ze de riem uit het zicht ziet verdwijnen huivert ze. Jonas laat de riem door zijn handen glijden. De gesp maakt een onheilspellend geluid. Het geluid echoot in haar oren. De pijn is intens, maar vervliegt ook weer snel. Het kriebelt in haar buik als ze bedenkt hoe Jonas er nu bij staat. Stoer, mannelijk en zelfverzekerd. Ze sluit haar ogen en kreunt. Ze kan het niet helpen. ‘Is het lekker meisje?’

Gina zucht diep. ‘Ja!’ roept ze terwijl de riem nogmaals neerkomt. 

Ze grijpt even in het laken en ontspant dan weer. Dit kan ze voor haar gevoel wel eeuwig volhouden. Als hij de vijfde striem aftekent zucht ze klagelijk. ‘Niet stoppen.’

Jonas gooit zijn riem neer. ‘Badborstel alsjeblieft.’

Met grote tegenzin reikt ze hem de borstel aan. Aangezien de borstel al zeer deed vanmorgen, kan ze zich indenken hoeveel erger deze zal zijn. De badborstel ligt dreigend op haar billen. Ze houdt haar adem in als hij hem omhoog brengt. De doffe pijn is heftig, maar niet ondraaglijk. De volgende tik laat hij precies onder de vorige landen. Ze haalt diep adem en zucht flink uit. Wat gebeurt er met haar? Waarom geniet ze hier zo van? 

Gina probeert zich zo goed mogelijk aan te bieden voor hem. Hij geniet van het aanblik. De serie met de badborstel maakt hij af. ‘De haarborstel graag. Daarna hebben we een korte pauze.’

Snel overhandigt ze hem de borstel. Hij slaat beduidend minder hard van eerder die dag. Hij legt de borstel op bed en komt weer naast haar zitten. Hij laat zijn hand over haar lichaam glijden. ‘Volgens mij geniet je volop, klopt dat?’

Als ze niet antwoord brengt hij zonder enige waarschuwing twee vingers bij haar naar binnen. Er ontsnapt haar een kreun. Jonas zoekt met zijn vingers naar haar gevoelige plekje. Het duurt niet lang voor hij goed zit. Het lukt haar niet om stil te blijven liggen. 

Hij geeft haar een scherpe tik met zijn hand. ‘Lig stil.’ Het klinkt streng, maar ze hoort dat het gespeeld is. ‘Ga je me anders straffen?’ Vraagt ze met haar liefste stem. 

HIj begrijpt dat ze meespeelt. Hij geeft haar nog een tik terwijl hij haar ook tot het uiterste drijft. Als ze echt niet meer rustig kan blijven liggen stopt hij abrupt. ‘Dat is oneerlijk.’ Klaagt ze. 

‘We zijn nog niet klaar.’ Klinkt het gemeen. 

Hij pakt de houten paddle en staat weer op. Ondanks al het genot wordt ze nu weer angstig. Die paddle is reusachtig en van heel dik hout. De intensiteit is nog erger dan ze zich kon voorstellen. Het idee dat ze daar straks straf mee gaat krijgen drijft haar tot wanhoop. 

Al haar waardigheid is weg. Ze jammert en trappelt met haar voeten bij elke klap. Jonas merkt dat ze het moeilijk heeft, maar het laat haar toch ook niet onberoerd. De doffe, overweldigende pijn geeft haar opnieuw een warm en kriebelig gevoel in haar buik. 

Ze kreunt, huilt en ademt onregelmatig. De tegenstrijdige gevoelens maken haar gek. De vijfde geeft hij net wat harder om haar vast een voorproefje te geven voor later. 

‘Wat jammer nou, zijn we bijna klaar met dit gedeelte.’

Hij pakt beide canes van het bed en gaat er even goed voor staan. De lichte eerst. Hij mikt een paar keer goed en dan hoort ze het onmiskenbare zwiepende geluid en dan die scherpe, striemende pijn. ‘Aah!’ Het klinkt niet als een uitroep van pijn. 

‘Kan je me al in je voelen?’

Gina hapt naar adem. De vurige pijn straalt door naar de warme plek tussen haar benen. 

Ze duwt haar billen wat omhoog alsof ze zo vraag om nog een tik. De vijf tikken zijn voor haar gevoel veel te snel voorbij. 

Als ze de zware cane voelt tikken op haar billen weet ze meteen dat dit verschilt met de lichte cane als dag en nacht. Ze zet zich schrap en wacht tot hij toeslaat. Hij laat haar nog even in spanning. De pijn die ze dan voelt is vreselijk. Ze wiebelt en schopt en knijp de lakens fijn. ‘Wacht even, wacht even dit kan ik nooit volhouden.’

Dat had ze beter niet kunnen zeggen. De volgende vier volgen zich in rap tempo na elkaar op. Gina weet niet hoe ze het hebben moet. Als Jonas vervolgens zonder enige waarschuwing bij haar naar binnen stoot valt ze van binnenuit in duizend stukken door een intens orgasme. 

Het duurt niet lang voor hij ook stotend klaarkomt. 

Het blijft even stil. Gina weet niet wat ze moet zeggen en ze ligt zwevend na te genieten van de warmte in haar lichaam en de warme gloed van haar billen. 

‘Dat was hemels.’ Verbreekt ze uiteindelijk de stilte. Jonas zoent haar en kijkt haar diep in haar ogen. ‘Dat was het zeker, knappe vrouw van mij. Het is heerlijk om te zien hoe jij die lekkere billen van je aanbiedt voor nog meer slaag.’

Gina kijkt verlegen de andere kant op. ‘Het is zo gek dat pijn zo lekker kan zijn. Verwarrend eigenlijk.’

Hij draait haar van het kussen af en neemt haar dicht tegen zich aan. Hij geniet van haar lichaam tegen dat van hem. Ze sluit haar ogen en snuift zijn geur op. Het liefst valt ze zo in slaap in zijn armen. Maar ze weet dat er nog wat op de planning staat.

Gina werkt zich uit zijn armen. Enigszins verlegen buigt ze zich weer over het speciale kussen. ‘Ik heb nog wat tegoed geloof ik.’

Jonas gromt en gaat staan. ‘Dat heb je zeker.’

Gina glimt van trots als hij haar hand vastpakt. Het is koud buiten, maar niet te koud. ‘Kijk Gina, hier verblijven de geiten als ze niet in de wei lopen.’ Hij duwt de grote deuren open en laat haar binnenstappen. Acht geiten kijken verwachtingsvol naar de deur. Opgetogen loopt ze de stal door. ‘Wat veel ruimte hebben ze hier! Wat prachtig Jonas. Ik kan niet geloven dat dit mijn thuis is.’

Hoe simpel de verandering van het woord huis met een letter verandert in zoveel meer diepgang. Hij is geraakt door haar enthousiasme. ‘Kan je eraan wennen?’ 

Gina knikt enthousiast. ‘Zeker weten Jonas.’ Hij lacht. 

‘Kom dan lopen we even langs de rivier.’

Het weiland is groot en helemaal achterin kun je via het hek van het erf af. Daarachter stroomt de rivier. Als je die volgt kom je via de andere kant het dorp in. 

‘In het voorjaar is het hier zo mooi.’ Mijmert Gina. ‘Ik kan haast niet wachten om hier te schilderen. Daar bijvoorbeeld aan de overkant. Dan heb ik perfect uitzicht op de boerderij. Dat wil ik zo graag schilderen!’ Enthousiast kijkt ze hem aan. 

Hij houdt haar even stil. ‘Dat gaan we zeker een keer doen, maar beloof me dat je nooit alleen de rivier oversteekt. Ik meen het Gina, ik denk niet dat ik mijn boosheid kan bedwingen als je het wel doet.’

Zijn mond is een dunne lijn geworden en zijn ogen staan kwaad. Dan herinnert ze zich het verhaal van het ongeluk in deze rivier jaren geleden. Zachtjes legt ze haar hand op zijn borst. ‘Rustig maar Jonas. Het is blijkbaar heel belangrijk voor je. Ik zal nooit alleen de rivier oversteken.’

‘Beloof het.’

Verbaasd van zijn hardheid trekt ze haar wenkbrauw op. Het blijft even stil. ‘Ik beloof je dat ik je billen met elk instrument dat ik heb bont en blauw sla als je daar alleen heen gaat.’ Hij klinkt ondanks zijn felheid kalm en gevaarlijk. 

‘Ik beloof het Jonas, echt. Kunnen we nu weer ontspannen alsjeblieft?’

Hij schrikt als hij de bezorgde blik in haar ogen ziet. Hij tilt haar op en draait haar in het rond. Ze gilt het uit van plezier. ‘Weet je? Ik denk dat ik nu al van je begin te houden Gina Clarckx.’

Zijn woorden boren zich in haar hart en stralen een warmte door heel haar lichaam. 

Hij ziet dat ze zich geen houding weet te geven. ‘Kom, je hebt nog een verrassing tegoed.’

Verbaasd en verward loopt ze met hem mee naar huis. Nu pas merkt ze hoe koud ze het heeft. Zijn woorden malen door haar hoofd. Zal hij het menen? Houdt hij van haar ondanks dat hij haar al twee keer sinds hun prille huwelijk op haar billen gegeven heeft? 

Het begint te sneeuwen als ze hun erf doorkruisen. ‘Oh Jonas, het sneeuwt. Ik hoop dat het blijft liggen.’

‘Die kans is wel aanwezig. Houd je van sneeuw?’

Ze knikt hevig. ‘Landschappen in de zon en de sneeuw zijn het mooiste om te schilderen.’

Schilderen is voor Gina een uitlaatklep. Een middel om rust te creëren in haar chaotische brein. 

Jonas opent de deur en laat haar binnen. ‘Doe je jas uit het is tijd voor je verrassing.’ Hij grijnst geheimzinnig. 

‘Wil je niet eerst thee om op te warmen?’

HIj schudt zijn hoofd. Hij neemt haar mee naar een kamer aan de de achterkant. Het is een kamer met heel veel ramen en een prachtig uitzicht op de bloementuin. Met de styliste heeft ze besproken dat dit een goede ruimte zou zijn om samen een glaasje te drinken en een boek te lezen. Rustgevend en het uitzicht op de bloemen maakt het romantisch. Voor hij de deur opent legt hij zijn handen op haar ogen. ‘Niet kijken nog.’

Nieuwsgierig wipt ze op en neer. Ze heeft haar ogen stijf dicht. Ze hoort de deur open gaan. Hij begeleidt haar naar binnen. ‘Nog steeds je ogen dicht houden hoor. Ik moet even wat doen. Niet stiekem spieken hoor.’

Jonas opent de gordijnen en komt dan naast haar staan. Hij wil haar reactie goed zien. ‘Kijk maar Gina.’

Met grote ogen kijkt ze om zich heen. Al haar schilderspullen staan hier. Als ze goed kijkt ziet ze dat er nog veel meer staat dan haar eigen spullen. Het is prachtig. Gina kijkt haar ogen uit. ‘Heb je dat allemaal voor mij gekocht?’ vraagt ze verbaasd. ‘Ik weet niet wat ik moet zeggen Jonas. Dit is een veel te groot cadeau.’

De tranen van ontroering staan in haar ogen. Van blijdschap vliegt ze hem in de armen. ‘Ik weet niet hoe ik je moet bedanken.’

Hij knijpt zachtjes in haar billen, maar hard genoeg om haar te herinneren aan haar bestraffing. ‘Graag gedaan Gina.’

Ze wordt rood aan de herinnering van zijn hand op haar billen. Hij kust haar wang, haar lippen, haar hals. Hij kneedt haar billen. Gretig drukt ze zich tegen hem aan. ‘Meneer Clarckx, ik weet wel hoe ik mijn dankbaarheid kan tonen.’

Jonas schuift haar stoel aan als ze plaatsneemt aan een tafel in een sfeervol restaurant. Er zijn nog blosjes zichtbaar op haar wangen van de lange, lome vrijpartij. Hij heeft haar laten voelen waar ze nooit van had durven dromen. ‘Lust je graag rode wijn?’

Gina wil stoer doen en ja knikken, maar als ze in de mooie ogen van Jonas kijkt besluit ze niet te liegen. ‘Ik heb eerlijk gezegd nog nooit gedronken.’ Hopelijk vindt hij haar geen suf meisje nu. ‘Wil je het proberen?’

Voorzichtig knikt ze. ‘Ja Jonas.’ Zegt ze dan vlug. Hij lacht en knipoogt naar haar. 

Verlegen wendt ze haar blik af. Haar gedachten dwalen af naar de vele gebeurtenissen van deze dag. Het is pas een dag na hun bruiloft en er is al zoveel gebeurt. Jonas bestelt een fles wijn en voor ze er erg in heeft staat er een glas wijn voor haar neus. Het gaat allemaal een beetje langs haar heen. ‘Het is niet heel netjes om niks te zeggen als je wat gebracht wordt.’ Verschrikt kijkt ze op. Toch kijkt hij niet boos of streng. Eerder bezorgd. 

‘Gaat het wel goed Gina? Volgens mij ben je ver weg met je gedachten.’

Gina bloost en plukt aan het tafellaken. ‘Sorry ik dacht gewoon aan ons gesprek bij de rivier en nu realiseer ik me pas dat je sprak over al je instrumenten en daar word ik een beetje bang van.’

Hij legt zijn hand op tafel. Gina legt haar hand in die van hem. Ze trilt een beetje. ‘En toen dacht jij ineens aan allemaal enge martelwerktuigen?’

Alsof hij haar gedachten kan lezen. Hij pakt zijn glas en kijkt haar verwachtingsvol aan. ‘Kleine slokjes nemen en niet te snel achter elkaar.’ Nieuwsgierig pakt ze haar glas. ‘Op mijn prachtige, lieve, ondeugende vrouw.’ Gina lacht. ‘Op ons.’

Voorzichtig neemt ze een slok. Het smaakt niet verkeerd. Het is wel even wennen en het voelt een beetje gek. ‘Lekker wel denk ik.’ 

Hij knijpt even in haar hand. ‘Weet je wat cane is? En een tawse? Of een paddle?’

Gina knippert met haar ogen. ‘De cane ken ik van oom Theodoor.’ Ze rilt bij de herinnering. Het gebeurde niet veel dat Shirleys vader haar strafte maar die paar keer dat ze daar logeerde staat nog goed in haar geheugen gegrift. ‘Die andere twee ken ik niet en ik kan me er ook geen voorstelling van maken.’

‘Een cane, tawse en paddle zijn specifiek gemaakt voor een tuchtiging op de billen. Daarnaast zijn er uiteraard nog andere middelen. Bijvoorbeeld de borstel en spatel van vanmorgen.’

Gina hapt naar adem als ze terugdenkt aan de bestraffing. ‘Er zijn wat zaken die ik in de slaapkamer klaar heb liggen voor het geval ik op moet treden, maar ik ben creatief genoeg om alledaagse voorwerpen in huis te hebben liggen voor als ik niet naar boven wil lopen om een ongehoorzame vrouw te straffen.’  

Gina staart naar beneden. ‘Het klinkt allemaal zo eng.’

Jonas knijpt zacht in haar hand. ‘Net zo eng als de borstel die toch niet zo eng bleek?’

Gina lacht een beetje. ‘Niet eng, maar wel pijnlijk.’

‘Maar ook best fijn toch?’

HIj knipoogt plagend. Gina verschiet nu helemaal van kleur. De gedachte alleen al dat ze opgewonden raakt van een pak slaag is beschamend. 

‘Niet zo gespannen Gina. Vanavond zal ik ze allemaal aan je laten zien. Dan zal ik ze ook rustig aan je laten voelen, zodat we daarna er lekker van kunnen genieten. En nu ga je ontspannen en maken we het gezellig. Als je zo nerveus blijft wordt het straf en dan valt er niks te genieten.’

Van schrik neemt ze een flinke slok wijn. Het vooruitzicht is aantrekkelijk, maar ook ongelooflijk spannend. Normaal zou ze dit soort dingen met Shirley bespreken, maar aangezien zij op huwelijksreis is zal ze alleen met al deze heftige nieuwe situaties moeten dealen. Beide moeten ze lachen om haar glas die plots een stuk leger is. ‘Oeps, dat was niet zo ladylike van me.’ Ze kijkt hem uitdagend aan. 

‘Heeft u een keus kunnen maken?’

‘Het gebruikelijke, tweemaal.’ Zegt hij zonder zijn blik van haar los te maken. De vlinders fladderen door haar buik. En nee die komen niet door de wijn. 

Gina wordt langzaam wakker. Er verschijnt een grote glimlach op haar gezicht. Het was een fantastische nacht. Eerst was het onwennig, maar Jonas was zo geduldig en teder. Ze prijst zich gelukkig met haar man. Hij ligt haar tevreden aan te kijken. ‘Goedemorgen schoonheid.’

Voorzichtig draait ze zich naar hem toe en geeft hem een kus.

‘Goedemorgen.’

Hij streelt haar wang en laat zijn vinger naar beneden dwalen. ‘Kom, we gaan douchen. Daarna heb ik nog een belofte in te lossen weet je nog.’

Gina bloost bij het idee. Verlegen loopt ze mee naar de badkamer. Af en toe kijkt ze terloops naar zijn lichaam. ‘Bevalt het?’ 

Betrapt. ‘Eh ja dat zeker.’

Hij legt zijn vinger onder haar kin en dwingt haar hem aan te kijken. ‘Niet zo stiekem. We zijn getrouwd.’ 

Hij neemt haar mee onder de douche. Voorzichtig legt ze haar wang tegen zijn borst en drukt haar lichaam tegen hem aan. Hij streelt haar lichaam en kust haar teder. Om beurten zepen ze elkaar in en genieten ze van elkaars lichaam. 

Ze zucht klagelijk als hij de kraan uitdraait. Gina droogt zich af en trekt haar ondergoed aan. Dan loopt ze naar de kleedkamer om haar kleding uit te kiezen. Het is een koude winterdag. Ze trekt een eenvoudige, maar mooie jurk aan. ‘Laat die panty nog maar even uit.’ 

Gina draait zich om en kijkt in de ogen van haar man. Hij slaat de mouwen van zijn overhemd om en rolt ze op tot net onder zijn ellebogen. Zijn natte haren bewegen mee met elke beweging die hij maakt. Ze is even betoverd door zijn prachtige verschijning.  De panty legt ze terug in de kast. Ze pakt zijn uitgestoken hand en laat zich meevoeren naar zijn werkkamer. Hij legt zijn handen op haar schouders. ‘Gina Clarckx, ik had niet verwacht dat ik je al zo snel een pak op je billen zou geven. Alleen toen ik gister jouw opvliegendheid en dwarsheid zag wist ik dat het noodzakelijk is.’ 

‘Ja maar ik heb toch niks gezegd?’

Er vlamt een gevaarlijk vuur in zijn ogen. ‘Spreek je mij nu tegen?’

De moed zinkt haar in de schoenen. ‘Ja Jonas. Het spijt me.’

De tranen van frustratie springen in haar ogen. Hij pakt haar bij haar pols en leidt haar over zijn schoot. Langzaam stroopt hij haar jurk omhoog. ‘Ik zal ervoor zorgen dat die  dwarsheid van jou wordt aangepakt. Dit is geen gedrag wat past bij mijn vrouw.’

Het is goed dat hij haar nu niet aan kan kijken, want haar ogen vlammen. 

Hij haakt zijn duimen achter haar slipje en trekt deze vakkundig omlaag. Ze slaakt een zucht. Het voelt ontzettend beschaamd om bij je man over de knie te liggen als een klein kind. Haar vader liet haar altijd over de bankleuning buigen, dus het is ontzettend lang geleden dat ze zich in deze positie bevond. Gina voelt hoe hij zijn hand opheft en vervolgens hard keer op keer op haar billen laat neerkomen. De pijn valt haar tegen. Hij slaat in een flink tempo door en rustig opbouwen is niet aan hem besteed. Gina zucht en steunt en probeert onder de klappen uit te komen. Even houdt hij op. ‘Gina stop daarmee! Onderga het pak slaag gehoorzaam en als een vrouw. Dat gezeur en gespartel als een meisje wil ik niet hebben.’

Gina krimpt ineen bij het horen van zijn preek. Ze zijn nog geen 24 uur getrouwd en voor haar gevoel laat ze zich van een hele slechte kant zien. Op dat moment gelooft ze heilig dat ze de rest van het pak slaag waardig in ontvangst zal nemen.

Alleen is ze op dat moment nog niet voorbereid op de kracht van haar echtgenoot. Hij hervat het pak slaag. Zijn vrije arm heeft hij om haar middel gelegd om haar bewegingsvrijheid te beperken. Tot een paar minuten geleden was Gina overtuigd dat een pak slaag met de hand enkel ongemak veroorzaakte, maar geen pijn. Daar komt ze nu op terug. Binnen luttele seconden is de pijn al zo heftig dat ze twijfelt of ze deze bestraffing waardig in ontvangst kan nemen. Hij ziet dat ze het zwaar heeft. Haar lichaam staat gespannen en hij ziet dat ze moeite moet doen om haar voeten stil te houden. 

Hij slaat nog een volle minuut door in stevig tempo. Dan laat hij zijn hand op haar billen rusten. Opgelucht laat ze haar lichaam wat verslappen. Hij helpt haar overeind en kijkt haar doordringend aan. ‘We zijn nog niet klaar.’ klinkt het waarschuwend. Hij dirigeert haar naar de muur. ‘Blijf hier maar even staan. Ik ben zo terug. Ik wil dat je je jurk omhoog houdt zodat ik mijn resultaat kan zien.’

Gina voelt hoe haar wangen kleuren. Zo hier tentoongesteld staan voelt vreselijk. Het duurt inderdaad niet lang voor ze hem weer de kamer in hoort lopen. Hij laat iets in zijn hand tikken. Het geluid alleen al bezorgd haar kippenvel. Dan hoort ze hem op de stoel plaatsnemen. ‘Kom maar weer over de knie liggen.’ 

Als ze zich omdraait schrikt ze. In zijn hand houdt hij een stevige houten haarborstel vast. Alle kleur trekt weg uit haar gezicht. Hij ziet dat ze geschrokken is. Hij trekt haar even bij zich op schoot en slaat een arm om haar heen. ‘Nooit eerder met de borst gehad?’ 

Ze schudt haar hoofd. Het lukt haar even niet om iets te zeggen. ‘Ben je bang?’

Ze knikt en ze doet verwoede pogingen om haar tranen weg te knipperen. 

Even streelt hij over haar wang. ‘Hoe werd je thuis dan gestraft?’

Gina zucht diep. ‘Met de riem.’

‘Aha.  Wees maar niet bang. Ik geef alleen maar wat je verdient. Ik zal je nooit buitenproportioneel straffen.’

Het overvalt haar dat hij zo lief en teder voor haar is. De angst verdwijnt uit haar lichaam. ‘Ik denk dat ik niet meer zo bang ben.’

Hij lacht en geeft haar een kus. ‘Goed zo.’ 

Uit zichzelf staat ze op en een beetje ongemakkelijk buigt ze over zijn schoot. Ze sluit haar ogen als ze het koele hout op haar billen voelt. Ondanks alle goede voornemens ontsnapt haar een gil als hij de borstel hard laat neerkomen. Haar hele lichaam biedt weerstand tegen de scherpe pijn. Ik een reflex brengt ze haar hand naar achter. Hij pakt haar hand en pint hem vast op haar rug. Hij had dit wel verwacht. De ergste pijn ebt weer weg. De volgende klap doet net zo’n zeer. Ze probeert te draaien en los te komen, maar Jonas is sterk. ‘Gina ik begrijp dat het pijn doet en dat je dit niet gewend bent, maar dit kan ik niet goedkeuren. Je krijgt er dertig en die neem je braaf in ontvangst. Als je zo blijft tegenwerken dan zal ik ervoor zorgen dat je op onze huwelijksreis nog steeds niet in staat bent om te zitten! Het is jouw keuze. Of dertig klappen of dertig minuten.’

Gina haalt een paar keer diep adem. Dertig, dat moet toch gewoon kunnen. Misschien niet geheel stoïcijns, maar ze is ook geen robot. Haar vrije hand grijpt in het vloerkleed. Hopelijk kan ze het volhouden. 

Er klinkt een hard petsend geluid en Gina knijpt haar ogen dicht. In haar hoofd telt ze af. De eerste tien gaan goed. Dan laat hij twee keer achter elkaar op dezelfde plek de borstel neerkomen. Wanhopig schopt ze met haar voet. Meteen heeft ze daar weer spijt van. ‘Sorry, dat ging per ongeluk. Het spijt me.’

Jonas knijpt even bemoedigend in haar hand. ‘Het is al goed. Nog even en dan zijn we op de helft.’

Gina zet zich schrap. Het lukt haar om stil te blijven liggen tot de vijftien. Er heerst een gespannen stilte. Dan verplaatst hij naar het onderste gedeelte van haar billen waar ze overlopen in haar bovenbenen. Verschrikt hapt ze naar adem. Uit ervaring weet ze dat dat nog meer zeer doet. Het voelt nog erger dan dat ze had verwacht. De tranen kan ze nu niet meer tegenhouden en ze probeert haar hand los te krijgen. Dan wordt ze weer rustig. Ze merkt dat hij haar langer de tijd geeft om te herstellen. Ze haalt diep adem en stelt zich in op de volgende klap. Ook die voelt weer hels aan, maar het lukt haar om nauwelijk te bewegen. Nu ze weet dat hij haar helpt lukt het haar beter om de klappen te incasseren. Als ze er nog tien te gaan heeft kan ze zich er nog meer aan over geven. Het is bijna klaar. In gedachte telt ze af. Dan stopt hij weer. Nog vier. Of vindt hij het al genoeg?

‘Ik verwacht geen perfectie, maar ik verwacht wel dat je je best doet.’

Lang de tijd om na te denken wat dat moet betekenen heeft ze niet. De volgende klap beneemt haar alle adem en vergt al haar wilskracht om niet te gaan schoppen en gillen. De volgende klap is net zo hard. ‘Au!’ Is dat haar stem? Zo breekbaar en vol berouw. 

Nog twee. Ze kan niet omhoog komen doordat hij haar stevig in bedwang houdt, maar anders was ze opgevlogen. Ze huilt met lange uithalen. En als hij de laatste, tevens hardste klap op haar billen laat neerkomen ligt ze slap over zijn schoot te huilen zonder zich in te houden. Jonas legt de borstel op zijn bureau en aait zachtjes over haar gekwetste huid. ‘Zo zie ik het graag.’

Hij helpt haar overeind. ‘Je hebt me echt hard gestraft.’ Klinkt het klagend. 

Hij lacht. ‘Nee hoor, dit valt nog mee. En zo erg vond je het volgens mij niet. Kleed je aan, want ik begin onderhand echt honger te krijgen. Ik zie je zo beneden.’

Hij laat haar verward achter.

Haar slip ligt ondertussen op de grond. Die raapt ze op en snel loopt ze naar de kleedkamer. Met grote ogen kijkt ze naar haar spiegelbeeld. Haar billen zijn vuurrood met hier en daar een donkerdere plek. Het gloeit en het kriebelt in haar buik. Plotseling verlangt ze ernaar om met hem te vrijen. Dan merkt ze hoe nat ze eigenlijk is. Dat verwart haar. Hoe kan ze nou opgewonden raken van straf? Snel kleed ze zich goed aan. Het is hoog tijd om het ontbijt te maken. Als ze nog langer treuzelt legt hij haar misschien straks nog een keer over de knie. 

Een beetje onwennig kijkt ze de keuken rond. De koffie heeft ze vast naar de ontbijttafel gebracht. Dat was een tip van haar moeder. Een goede tip, want het valt in goede aarde. In het voorbijgaan klopt hij even op haar billen. Meteen bloost ze. ‘Zijn er dingen die je niet graag eet?’

Hij schudt zijn hoofd. ‘Nee hoor, verras me maar.’

Er ligt genoeg in de keuken waar ze een lekker ontbijt mee kan maken. Ze bakt wat broodjes af en bakt wat eieren. Ook snijdt ze wat fruit voor erbij. Als de broodjes klaar zijn belegd ze ze rijkelijk. Overal zoekt ze naar een dienblad. Het liefst wil ze hem niet storen om het hem te vragen. Dan ziet ze een paar grote, houten snijplanken. Hoe zouden die op haar billen voelen? Meteen duwt ze die gedachte weg. Ze pakt er twee en maakt die mooi op met alle ontbijtspullen. Voorzichtig loopt ze naar de salon. Als ze maar niet valt, denkt ze.

Jonas kijkt op als hij haar aan hoort komen. ‘Zo dat ziet er goed uit.’

‘Ik kon het niet allemaal dragen, dus ik moet nog een keer terug.’

Samen genieten ze van het ontbijt. Het is gezellig. ‘Wat staat er vandaag op de planning?’

Weer een tip van haar moeder. Interesse tonen in hem en zo weet je ook hoe jouw dag eruit kan zien. 

‘Vandaag heb ik helemaal vrij gehouden om tijd door te brengen met mijn kersverse vrouw. Ik heb nog een verrassing voor je en ik wil gewoon gezellig samenzijn. De liefde zijn werk laten doen.’ Besluit hij met een knipoog.

Gina lacht. Het is goed mogelijk dat ze op den duur verliefd worden op elkaar. Ze mag hem graag, hij is knap en ze geniet ervan om bij hem te zijn. 

‘Morgen moet ik wel gewoon weer werken. Dan komt Adeleine je helpen.’

Niet begrijpend kijkt ze hem aan. ‘Adeleine werkt nog twee weken hier en dan vertrekt ze naar de stad. Zij komt je nog twee weken wegwijs maken in het huis en op het land. Zo wordt je niet meteen in het diepe gegooid.’

‘Oh wat fijn!’ Klinkt het opgetogen. Ze is hem oprecht dankbaar dat hij met haar meedenkt. 

‘Wil je nog koffie?’

Jonas knikt. ‘Graag, Gina.’ Zijn stem klinkt anders, waarschuwend. Ze kan alleen niet goed bedenken waarom. ‘Oké, ik haal het even voor je en dan ruim ik even de boel op.’

Opgewekt loopt ze naar de keuken. Een beetje extra heupwiegend, om hem wat milder te stemmen. Hij moet om haar lachen. Hij zal het nog druk met haar krijgen. ‘Dank je wel Gina.’ Zegt hij als ze zijn koffie neerzet. Ze lacht en begint de tafel af te ruimen. 

Als ze terugkomt met een schoonmaakdoek voor de tafel pakt hij even haar hand. ‘Ik verlang van mijn vrouw dat ze respectvol omgaat met mensen en dat duidelijk laat merken. Met twee woorden spreken bijvoorbeeld en als ik je bedank verwacht ik daar ook een reactie op.’

Gina slaat haar ogen neer en slikt. ‘Ben ik duidelijk?’

Zachtjes knikt ze. ‘Blijkbaar niet. Haal maar even een spatel uit de keuken.’

Met een flinke pets op haar billen dirigeert hij haar naar de keuken. Snel loopt ze bij hem vandaan. Dit gaat niet goed. Als ze niet meer nadenkt heeft ze eind van de dag geen billen meer over. Met trillende handen opent ze de la. Er liggen veel soorten spatels. Welke zou hij willen? Die hele dikke krijgt ze de kriebels van en die dunne is te licht. Er tussenin dus. Als ze die oppakt twijfelt ze toch. Misschien is hij wat milder gestemd als ze toch die angstaanjagende spatel meeneemt. Ja, dat besluit ze te doen. Zonder oogcontact te maken overhandigd ze hem de spatel. Hij neemt hem van haar over. ‘Het doet me goed dat je waarde hecht aan degelijke discipline Gina. Buig over de tafel heen en steun op je onderarmen.’

Gehoorzaam doet ze wat hij van haar vraagt, maar bedenkt zich dan toch weer. Vliegensvlug veert ze op om haar panty en slip omlaag te doen. Daarna neemt ze weer de gevraagde positie in. Met een hand probeert ze haar jurk omhoog te schuiven. Jonas helpt haar. ‘Dit is het gedrag waar je me tevreden mee stelt. Heel goed Gina.’

Even huivert ze als ze de spatel op haar billen voelt. Hij slaat haar hard en vlug twintig keer op haar billen. Voor ze het goed en wel beseft is het alweer over.

Als ze overeind mag komen heeft ze spijt van haar keuze. Haar billen moeten wel blauw zijn nu, dat kan niet anders. Voorzichtig fatsoeneert ze haar kleding. ‘Ik heb nog veel te leren Jonas.’ zegt ze zachtjes. 

Hij neemt haar in zijn armen. ‘En daar help ik je graag bij Gina.’

Gina zit tussen de bomen in op het landgoed van haar ouders te schilderen. Ze heeft een mooie plek uitgezocht met uitzicht op het dal. Daar net buiten het dorp staat de boerderij van Jonas Clarckx. Als ze aan hem denkt prikken de tranen alweer achter haar ogen. Drie dagen geleden in Shirley ten huwelijk gevraagd door Oscar Clarckx. Alleen Gina heeft sinds hun formele ontmoeting niks meer vernomen van Jonas Clarckx. Haar vader kan maar niet ophouden met inpeperen hoezeer zij het verpest heeft. Wie wil er nou een vrouw die niet volmondig ja kan zeggen op de vraag of ze een gehoorzame echtgenote zal zijn. 

Gelukkig laat haar vader haar vandaag al de hele dag met rust. Hij is zelfs best goed gehumeurd. Toch zoekt ze daar niks achter. Ze is veel te veel bezig met de teleurstelling dat ze blijkbaar toch geen goede partij is voor Jonas Clarckx. Shirley daarentegen is door dolle heen. Haar bruiloft zal plaatsvinden in december. Volgens Shirley is haar moeder ervan overtuigd dat ze in de maanden ervoor alles zal leren om een goede huisvrouw te worden. 

Achter Gina klinkt een kuch. Verschrikt draait ze zich om. ‘Goedenavond juffrouw Gina.’

Plotseling staat ze oog in oog met Jonas Clarckx. Hij ziet er onberispelijk uit. ‘G-g-goedenavond.’ Fluistert ze. Ze is zich bewust van haar warrige haren en het vieze schilderschort wat ze draagt. Meteen knoopt ze deze los en gooit hem op het krukje. 

‘Je kan prachtig schilderen zeg.’ Hij klinkt oprecht. 

‘Bedankt, ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Sorry.’

Hij glimlacht. Hij zakt op een knie en pakt haar hand. ‘Juffrouw Gina van Laeren, wil je mijn vrouw worden en het leven met mij delen?’

Met grote ogen staart ze hem aan. Hier had ze allang niet meer op gerekend. ‘Ja! Heel graag, oh god. Ja!’

Er verschijnt een grijns op zijn gezicht. Uit zijn broekzak haalt hij een ring tevoorschijn die hij voorzichtig om haar vinger schuift. ‘Hij is prachtig. Dank je wel.’

Jonas staat op. ‘Kom we lopen een stukje.’

‘Ik ben overdonderd. Ik had het niet meer verwacht ik dacht dat ik je had afgeschrikt en dat je liever een onderdanig en braaf meisje wilde zoals Shirley.’

Hij pakt haar hand en zo lopen ze samen een stukje op. ‘Dat zou het leven een stuk makkelijker maken ja. Alleen ben ik op zoek naar iemand waar ik verliefd op kan worden. Iemand waarmee ik gesprekken kan voeren. Een vrouw die haar mening durft te geven en die zichzelf is. Ik denk dat ik dat ik dat in jou kan vinden. Dat ik dan wat meer moet investeren in discipline dat neem ik maar voor lief.’

Er verschijnt een blos op haar wangen. Zijn woorden galmen na in haar hoofd. Iemand waar ik verliefd op kan worden. ‘Ik ga mijn best doen om je niet teleur te stellen.’

‘Dat weet ik. Echter zijn er wel wat regels verbonden aan onze verloving. Jij bent nog geen achttien. Dat betekent ook dat wij tot die tijd elkaar niet meer zullen zien. Op jouw verjaardag zal ik er zijn zodat je mij kan introduceren aan jouw familie en vrienden. Daarna wil ik dat je mij vergezeld naar zakendiners, feesten, belangrijke bijeenkomsten en dergelijke. De zondagen zijn we om en om bij elkaars ouders. Dan verwacht ik wel dat je je gedraagt als mijn verloofde. Zolang wij niet getrouwd zijn laat ik de disciplinaire maatregelen over aan jouw vader, indien nodig. Er wordt ook niet gezoend er er is geen ander lichamelijk contact behalve een kus op de wang als we elkaar groeten. Ik wil je leren kennen dus ik zal je af en toe mee uit nemen. Ik heb dan voorrang op andere afspraken.’

‘Ja maar…’ Meteen houdt ze weer haar mond. 

‘Het spijt me, ik had je niet tegen mogen spreken. Ik moet er nog gewoon aan wennen.’

‘Het is goed dat je het je realiseert en je op tijd herstelt. Ik zal het door de vingers zien.’

Zwijgzaam lopen ze nog een stukje verder. 

Vlak bij haar ouderlijk huis houdt hij haar tegen. ‘Ik heb met onze ouders besproken dat we veertien december trouwen, twee dagen na het huwelijk van mijn broer. Meteen daarna zal je bij me intrekken. Ik vind het belangrijk dat het ook jouw thuis wordt dus voor die tijd wil ik dat je jouw wensen met de aannemer en stylist bespreekt zodat het in orde gemaakt wordt.’

Het is in een keer wel veel informatie om te behappen. ‘Gaat het wel?’ vraagt hij bezorgd.

Gina knikt. ‘Ik ben gewoon heel gelukkig denk ik. En overweldigd, dat ook.’

De deur vliegt open en haar moeder komt hun tegemoet. Ze omhelst hun en zo te zien is ze dolblij. ‘Gefeliciteerd lieverds. Jullie zijn een geweldig koppel!’

Haar vader staat tevreden in de deuropening. Gina is blij. Geen internaat, geen onzekere toekomst en over een half jaar is ze verlost van haar vaders strenge regels.

Het is de dag voor Shirleys verjaardag. Gina en Shirley staan stralend naast elkaar in een prachtige bruidsjurk. Gina heeft sinds haar eigen verjaardag een permanente lach op haar gezicht. Iedereen is stik jaloers op haar super knappe verloofde. De ketting om haar hals heeft ze van hem gekregen. Haar andere nichten en wat kennissen hebben haar overstelpt met vragen over hem. Die ze met trots allemaal beantwoord heeft. 

En nu staat ze met haar nicht en beste vriendin in hun droomjurk. Beide enorm verschillend, maar ze stralen beide even trots. De moeders en aanstaande schoonmoeder knikken goedkeurend. Op aanraden van haar moeder gaat Gina elke woensdagochtend bij haar schoonmoeder op de koffie om te leren wat belangrijk is voor Jonas en zijn familie. Sindsdien heeft Gina er een moeder bij voor haar gevoel. Ze had het niet beter kunnen treffen. 

Gina ziet Shirley met de dag veranderen in een volwassen vrouw, terwijl ze zelf struggelt met alle verantwoordelijkheden en alle nieuwe indrukken. 

Twee dames helpen de meiden uit de jurken. Gina en Shirley zijn erg tevreden met de gekozen jurken. Er is weinig tijd om alles voor de bruiloft te regelen. Gelukkig is dat grotendeels de taak voor de moeders. Af en toe vragen ze hun mening, maar dat komt niet vaak voor. 

Het is al bijna etenstijd als alle vrouwen weer op huis aan gaan. ‘Goed Gina, ik zal je laten zien hoe je toch een smakelijke, voedzame maaltijd op tafel zet als je weinig tijd hebt.’

Gina zucht. ‘Mam ik ben moe, mag ik niet gewoon even op mijn kamer bijkomen van deze dag?’

Haar moeder schudt haar hoofd. ‘Gina, als je straks getrouwd ben kan je ook niet zeggen dat je moe bent. Ik doe maar alsof dit niet is voorgevallen en dat kan jij beter ook doen als je zitcomfort je lief is tenminste.’

Gina loopt geïrriteerd met haar moeder mee. Sinds haar achttiende verjaardag is haar moeder een stuk strenger voor haar. Dat leren om een vrouw te zijn is een stuk zwaarder dan Gina verwacht had. 

Haar moeder geeft haar een schort aan en wijst naar de koelkast. ‘Ik bewaar de groenterestjes altijd in een bak. Pak jij die even. Dan pak ik de rest. Met tegenzin haalt Gina de groenten tevoorschijn. ‘Dit bedoel je?’

Haar moeder knikt. ‘Snijd alles maar fijn. Gina pakt een mes en doet wat haar gevraagd wordt. Het werktempo is met sprongen vooruit gegaan dankzij de bemoeienis van haar vader en de goede lessen van haar moeder. ‘Even aanfruiten in die pan en dan water erbij tot drie kwart ongeveer.’ Het ruikt heerlijk en Gina krijgt er wat meer plezier in. Haar moeder verkruimelt de bouillon en gooit er het een en ander bij. Gina herhaalt in haar hoofd wat haar moeder heeft gezegd totdat ze haar receptenboekje en pen gevonden heeft. Snel krabbelt ze alle stappen neer. ‘Even laten koken. Ondertussen kan je een brood snijden en wat sla wassen en aanmaken.’

Vlug doet Gina wat haar gezegd is. Even houdt ze stil om te controleren of ze alle stappen gevolgd heeft. ‘Volgens mij is het zo goed.’

Haar moeder werpt een vlugge blik in de schalen en drukt daarna een kus op haar voorhoofd. ‘Ik ben trots op je.’

Gina pakt haar moeder even vast. ‘Dank je wel voor je hulp en voor de jurk uiteraard.’

Haar moeder glimlacht. ‘Graag gedaan meisje. Ik geniet zo van jou nu je nog om me heen bent. Straks heb je je eigen huis en dan komen we ineens bij elkaar op visite.’

Vlug veegt ze haar tranen af aan haar schort. Ook Gina krijgt het te kwaad. 

‘Kom, tafel dekken voordat papa ongeduldig wordt.’

Dat laat Gina zich geen twee keer zeggen. Ze is vastbesloten haar vaders tuchtigingen te vermijden nu ze achttien is. Tot nu toe lukt het aardig.

Haar vader proeft van de soep. ‘Heerlijk zeg. Smaakt goed!’

De dames kijken elkaar opgelucht aan. ‘Pap ik heb een prachtige jurk uitgezocht.’

Het duurt even voor hij reageert. Is hij nou geëmotioneerd?

‘Niks verklappen hoor. Ik wil je pas zien als ik je weggeef.’

Gina gloeit van trots. Dit is een kant van haar vader die ze niet vaak ziet. Na het eten ruimt ze de tafel af. ‘Mam ik doe de keuken wel. Kom jij maar even bij van de dag.’

Haar vader knikt tevreden. ‘Ik denk dat je goed werk verricht met Gina. Ik ben trots op je. Ik krijg steeds meer vertrouwen in het huwelijk van de jonggeliefde. Dat had ik eerst niet.’

14 December

Het is een koude, maar mooie dag in december. Gina zit nerveus voor de spiegel. De visagiste maakt haar subtiel op en de kapper maakt haar mooie krullen nog mooier. Shirley, haar tante en haar moeder zitten om haar heen en om beurten laat er iemand een traan. Het waren intensieve maanden. Gina ontdekte een hele nieuwe wereld, wat haar niet altijd even goed af ging. Het is haar niet gelukt om haar vader altijd tevreden te stellen en heeft vaker zijn riem gevoeld dan haar lief is. Shirley heeft een prachtige bruiloft gehad en vertrekt morgen op huwelijksreis. Gina en Jonas vertrekken de dag na kerst voor een korte reis. 

Als de kapper en visagiste klaar zijn is het de beurt aan de vrouwen om Gina in haar jurk te helpen. Haar moeder vetert haar korset in. Shirley helpt haar met haar sierraden die ze allemaal van Jonas heeft gekregen. Shirley reikt haar een flesje parfum aan. ‘Je moet wel lekker ruiken voor je huwelijksnacht.’ 

Gina bloost. En de moeders klakken afkeurend met hun tong. 

‘Kom, je vader staat op je te wachten. En je aanstaande ook.’

Gina bekijkt zichzelf nog een laatste keer. Ongelooflijk dat ze kort geleden nog examen deed en nu als jonge vrouw op het punt staat om te trouwen. Over enkele uren zal ze door het leven gaan als Mevrouw Clarckx. 

Een beetje onzeker loopt ze de gang door. 

‘Pap?’ 

Het duurt even voor haar vader zich omdraait. Hij bekijkt haar van top tot teen. 

‘Het is me een eer om je weg te geven lieverd. Je bent prachtig.’ zijn stem klinkt onvast. 

Voetje voor voetje lopen ze het lange gangpad door. Jonas ziet er in zijn pak nog knapper uit. Het gaat allemaal een beetje langs haar heen. Jonas ziet er ontspannen uit. Dat is bij Gina wel het tegenovergestelde. Voor ze het weet komt het aan op het ja-woord. Ze staan tegenover elkaar en kijken elkaar diep in de ogen. 

‘En beloof jij hem te gehoorzamen en te dienen?’

Het opstandige meisje in haar komt spontaan tot leven. Haar ogen schieten vuur. Jonas ziet haar weerstand en enige frustratie. Subtiel waarschuwend kijkt hij haar aan. 

‘En verklaar je getrouw alle plichten te vervullen die de wet aan de huwelijkse staat verbindt. Wat is daarop jouw antwoord?’

Gina haalt diep adem. ‘Ja, dat beloof ik.’

De kus daarna is adembenemend. Alles wat ze van te voren bedacht had vervaagd in het niks. De receptie, het diner, het feest alles is meer en beter dan ze ooit had durven dromen. Tijdens het feest nemen ze afscheid van hun ouders en verlaten ze de prachtige locatie. Jonas helpt haar instappen in de auto. Het is maar een paar minuten rijden naar hun huis. Jonas kijkt haar af en toe even lachend aan. Gina wordt zenuwachtig als ze afslaan. De boerderij doemt op in het donker. ‘Welkom thuis mevrouw Clarckx.’

Dankbaar laat ze zich het huis in dragen. Hij brengt haar direct naar de slaapkamer.

Liefdevol legt hij haar op bed. ‘Ik heb lang uitgekeken naar deze dag. Het was betoverend en jij bent nog mooier dan ik had durven dromen.’ 

Gina beantwoordt gretig de kus die daarop volgt. ‘Vertel is mevrouw Clarckx. Was het zo moeilijk om gehoorzaamheid te beloven? En nog moeilijker om je ergernis te verbergen?’ Hij klinkt donker en gevaarlijk. Gina hapt naar adem. Dit gaat de verkeerde kant op.  

‘Ja ik werd er prikkelbaar van. Vooral dat jij met u aangesproken werd en ik met jij. En dat moet ik ook nog ten overstaande van iedereen gehoorzaamheid beloven.’ Antwoordt ze maar eerlijk.

Jonas streelt haar wang. ‘We gaan zo het bed met elkaar delen. Ik zal je nu echt tot mijn vrouw maken. En nog voor het ontbijt zal ik je laten ervaren wat er gebeurt als je mij niet gehoorzaamt.’

Er draait zich een knoop in haar maag. 

Hij kijkt haar even dreigend aan. ‘Ja Jonas.’ zegt ze vlug. 

Gina en Shirley zijn nichtjes en groeien op in een hechte, traditionele familie. Zij leven volgens het gedachtengoed dat mannen buitenshuis werken en zorgen voor het geld en de vrouwen thuis werken en hun echtgenoot dienen. Wanneer de eindexamens naderen praten hun klasgenoten over hun vervolgopleidingen en toekomstplannen. Terwijl Shirley en Gina wegdromen over hun droombruiloft met de man die ze nog moeten ontmoeten.

Niet dat zij daar zelf zeggenschap over hebben. De welgestelde familie beslist met welke man zij hun toekomst tegemoet zullen gaan.

Gina en Shirley doen alles samen. In de zomervakantie worden ze beide, een week na elkaar, achttien. De ideale leeftijd om te trouwen volgens hun ouders. Shirley heeft er wel vrede mee, maar Gina heeft meer moeite met haar al uitgestippelde toekomst. ‘Ik hoorde pap en mam en jouw ouders gisteravond praten.’

Shirley kijkt nieuwsgierig op uit haar letterkunde boek. ‘Heb je staan luistervinken? Oom Jerald had je te grazen genomen als hij je had betrapt.’

Haar ogen fonkelen. ‘Maar dat is niet gebeurd. Wil je weten wie wij binnenkort gaan leren kennen?’

Shirley zit op het puntje van haar stoel.’Vertel!’

Gina kijkt geheimzinnig in het rond. Langzaam staat ze op en loopt naar de deur om deze te sluiten. De moeder van Shirley is beneden in de keuken bezig dus de kans dat ze worden gehoord is minimaal, maar toch. ‘Raad eens.’

Shirley rolt met haar ogen. ‘Wat ben jij gemeen zeg.’

Gina lacht. ‘Het zijn mannen uit eenzelfde soort familie als waar wij uit komen. Mannen met een goede baan. Knap en broers!’

Shirley springt op. ‘Nee toch. Ben je serieus?’

Gina klapt in haar handen. ‘Oscar en Jonas Clarckx!’

Shirley staart haar met open mond aan. ‘Ik kan het niet geloven. Wat moeten zij nou met ons? Zij zijn toch al ver in de twintig? En ontzettend knap.’

Gina lacht. ‘Nou wij mogen er anders ook best wezen. Oscar is 25 en Jonas 27. Onze familie is natuurlijk wel gewoon een graag geziene familie. We zijn gewoon een goede partij.’

‘Oh Gina, ik hoop dat we meer worden dan een goede partij. Ik droom van romantische diners, verrassingen, cadeaus, bloemen, liefdevolle vrijpartijen.’

Gina giechelt. ‘Dromen mag altijd Shir, maar als ik kijk naar mijn ouders dan geven ze om elkaar en kunnen ze elkaar verdragen, maar romantiek is er niet hoor. Ik denk dat wij datzelfde leven tegemoet gaan. Onze echtgenoten dienen en zorgen voor een gestroomlijnd huishouden.’ Ze trekt er een zuur gezicht bij als ze de woorden uitspuugt.

Shirley zucht diep. ‘Ik ben altijd een beetje bang voor Mijnheer Clarckx. Ik hoop niet dan zijn zoons net zo streng en intimiderend zijn als hij.’

Gina zucht. ‘Ik ben bang dat de gebroeders Clarckx ook aardig de handen kunnen laten wapperen.’

Shirley trekt een pruillip. ‘Zullen we ons maar weer focussen op Letterkunde?’

Het is een prachtige dag. Over een week starten de eindexamens van Shirley en Gina. Er is een groot schoolfeest aan de gang. Alleen Shirley en Gina zitten klaar voor een heel andere avondbesteding. De moeders zijn al tijden bezig om de meiden er op hun best uit te laten zien. De meiden zullen kennismaken met Oscar en Jonas Clarckx. Ze weten allang wie het zijn, maar vandaag worden de families aan elkaar voorgesteld als zijnde toekomstige schoonfamilie. Oscar en Jonas beslissen na vanavond of zij Shirley en Gina zien als toekomstige echtgenoten. Shirley is enorm zenuwachtig. Gina is vooral koppig. Boos dat ze niet naar het schoolfeest mag. Je moet je eens gaan gedragen als een vrouw, had haar vader geschreeuwd. En als haar moeder niet tussenbeide had gekomen had ze nu een heel ander zitcomfort gehad.

‘Gaan jullie maar vast naar de salon. Daar kunnen jullie wachten samen. En alsjeblieft meiden, gedraag jullie en doe jullie best.’

De moeder van Gina kijkt haar smekend aan. Gina zucht en drukt een kus op haar moeders wang. Shirley krijgt van haar geëmotioneerde moeder een knuffel. Hand in hand verdwijnen de meiden naar de salon.

‘Gina? Verpest het niet hoor.’ Zegt Shirley met trillende stem.Gina antwoordt niet.

‘Straks sturen ze je naar een internaat als dit niks wordt. Ik wil je niet kwijt hoor. Je bent als een zus voor mij en straks zijn we echt zussen.’ Er klinkt hoop in haar stem.

Gina gaat aan de ronde tafel zitten. Haar toekomst is toch al uitgestippeld. Daar kan ze niets meer aan veranderen. Dan kan ze maar beter het beste van het slechtste kiezen.

De meiden houden even hun adem in als de deuren openen. Een beetje ongemakkelijk staan ze op. De mannen met hun ouders en hun eigen ouders komen de salon in. Oscar en Jonas steken hun hand uit en drukken een kus op de hand van de meisjes. ‘Aangenaam kennis te maken.’ Jonas knipoogt naar Gina en kijkt haar een paar seconde lang diep in haar ogen. Ze voelt zich rood worden en er stijgen vlinders op in haar buik.

Shirley klinkt een stuk zelfverzekerder in haar kennismaking met Oscar. De moeder van de mannen slaat haar armen om Gina heen en houdt haar even stevig vast. Gina is er op de een of andere manier door ontroert. Snel dept ze haar ogen droog. ‘Excuus Mevrouw, ik ben geraakt door uw liefdevolle benadering. Het spijt me ik was hier niet op bedacht.’

Vlug kijkt ze even naar haar vader wiens mond tot een streep gevormd is. ‘Wat mooi liefje. Dit raakt mij ook.’ Antwoordt Mevrouw Clarckx. Ook Meneer Clarckx kust de meiden op hun hand en kijkt hun beide streng aan. Ergens ziet Gina toch een vleugje tederheid. Misschien is deze familie toch echt een hele goede familie om mee samen te voegen.

De moeder van Shirley voorziet iedereen van thee. ‘Juffrouw Gina, hoe zie jij jouw toekomst?’ Vraagt Jonas haar.

‘De toekomst die mijn ouders bepaald hebben?’ Het is eruit voor ze er erg in heeft.

Er verschijnt een minimale glimlach om zijn lippen. ‘Ja, die ja.’

Vanuit haar ooghoeken ziet zij haar ouders zich opwinden. Shirley geeft haar een schop onder de tafel. ‘Het lijkt mij heerlijk om bezig te zijn in de tuin. Lekker buiten, het buitenleven dat is waar ik van droom. Ook hoop ik dat ik zal leren om een goede huisvrouw en echtgenote te worden, maar ik heb een fantastisch voorbeeld aan mijn moeder. Als ik maar een fractie word van wie zij is dan ben ik tevreden, want zoals mijn moeder is er geen ander.’

Verwoed knippert haar moeder de tranen weg. Haar vader knikt goedkeurend. Shirley grijnst van oor tot oor. Hiermee is alles goed gemaakt, dat weet ze zeker.

Shirley geeft moeiteloos antwoord op alles wat gevraagd wordt. Gina is jaloers op het gemak waarmee Shirley alles doorstaat. Haar tante kennende heeft ze tot in den treure geoefend met Shirley om haar de perfecte vrouw te laten lijken. Shirley is ook meer onderdanig dan Gina, dus dat zal het ook makkelijker maken. 

‘Mijnheer Clarckx? Mag ik u misschien wat vragen alstublieft?’ Het klinkt wat onvast, maar Gina is trots op haar beleefdheid.

‘Ja zeker juffrouw.’

Even huivert ze van zijn indringende blik. Zijn zoon heeft het niet van een vreemde. ‘Wat is uw geheim voor het succes van uw bedrijf? Ik hoop niet dat ik nieuwsgierig overkom. Ik ben al jaren geïnteresseerd in uw Vastgoedbedrijf. Daar heb ik veel bewondering voor.’

Er valt een stilte. Even denkt Gina dat ze het compleet verprutst heeft. ‘Daar praat ik graag een keer over met mijn schoondochter bij een kopje koffie op de veranda. Dus dan weet je wat je ervoor moet doen.’

Gina bloost. Shirley staat op. ‘Zal ik nog een ronde thee verzorgen?’

GIna is blij met deze onderbreking. Het loopt compleet anders dan de meiden hadden bedacht, maar geen van beide zijn ze ontevreden. De mannen zijn erg interessant en de familie vriendelijker dan verwacht.

Na de thee is iedereen ontspannen genoeg om echt de diepte in te gaan. Er worden persoonlijke vragen over en weer gesteld.

Shirley hoopt met heel haar hart dat Oscar voor haar gevallen is en Gina vindt een toekomst als traditionele huisvrouw een stuk minder erg.

‘Dames, denken jullie dat jullie in staat zijn een volgzame, gehoorzame echtgenote te zijn.’ vraagt Oscar. Zijn stem klinkt warm en zwoel.

Shirley antwoordt volmondig met ja. Daar hoeft zij niet lang over na te denken. Gina weet dat Shirley een fantastische vrouw zal zijn en daar weinig moeite voor hoeft te doen.

Alle ogen zijn nu gericht op Gina. Zij slaat haar ogen neer en friemelt aan de zoom van haar rok. ‘Ik wou dat ik zo stellig kon antwoorden als Shirley. Pap en mam het spijt me als ik jullie teleurstel. Jonas Clarckx, over een kleine anderhalve maand word ik achttien. Ik ben nog jong en onbezonnen. Als wij het leven samen gaan delen zal ik mijn uiterste best doen om een gehoorzame vrouw te zijn, maar ik weet ook dat het in mijn karakter zit om daar niet heel goed in te zijn. Ik heb nog veel te leren, te ontdekken en te ervaren. Het zit in mijn aard om dwars en opstandig te zijn. Daarentegen erken ik mijn fouten en aanvaard ik de consequenties van mijn gedrag. Ik heb wel heel veel liefde te geven en dat is ook wat waard toch?’

Voorzichtig kijkt ze weer op naar de mensen die haar allemaal met andere gelaatsuitdrukking aankijken. Jonas grijnst. ‘Je zal haar dus vaak over de knie moeten leggen zoon.’ Meneer Clarckx slaat zijn zoon vermakelijk op zijn schouder.

Gina hapt naar adem. Er wordt flink gelachen.

‘Mannen, ik denk dat wij genoeg te bespreken hebben. Als jullie ons willen excuseren dames?’

De moeders nemen de meisje mee naar de tuin. De mannen blijven achter in de salon.

Gina voelt een arm om haar schouder. Het is haar moeder. ‘Ik ben zo trots op je. Je hebt me verbaasd met je volwassen antwoorden. En wat je over mij zei dat is het grootste geschenk wat je me ooit hebt gegeven en ik zal het nooit vergeten.’

Mevrouw Clarckx pakt haar hand vast. ‘Meisje toch, ik kan niet wachten om jou in de familie te verwelkomen. Jullie beide trouwens. Als mijn zoons verstandig zijn, en dat zijn ze, dan heb ik er twee geweldige schoondochters bij. Ik vind jou zo dapper Gina. Ik denk dat er weinig meisjes en vrouwen zo eerlijk durven zijn.’

Gina voelt zich helemaal warm worden van al die lieve woorden. Hoe het leven ook zal lopen, zij heeft zich in ieder geval laten zien zoals ze is.