Met je vinger voor je mond, een ‘ssshhtt’-gebaar makend, stap je bij Naomi in het hokje. Je draait je naar Naomi en begint je af te drogen. Ineens spring je in de lucht. Je draait je vliegensvlug naar Naomi om en ziet haar grijnzen. Ze heft flink uitgehaald naar je nog natte bil en je voelt deze gloeien. “Dat zet ik je betaald!” fluister je. Voor ze doorheeft wat er in de gaten heeft, heb je Naomi omgedraaid en met een hand tegen de deur geduwd. Met de andere haal je hard uit. Naomi weet stil te houden, maar de klap weergalmt in de holle ruimte. “Wat gebeurt daar?!” wordt er boos buiten de deur gevraagd. Nerveus kijk je Naomi aan. “Shit wat doen we nu?” fluistert ze. “Niets, meneer, alles in orde!” roep je door de deur. Het klinkt weinig overtuigend. Snel trekken jullie je kleren aan. “Is hij weg?” vraagt Naomi? “Geen idee, ik kijk wel even.” Je duwt het hokje open en kijkt recht in de ogen van een strenge badmeester. “Dames, kijk eens even naar dat bord en besteed vooral extra aandacht aan regel 9. Waarom zitten jullie samen in een hokje?” “Ze moest mij helpen omkleden” zegt Naomi brutaal. De badmeester is alles behalve onder de indruk. “Ik stel voor dat, wanneer jullie weer terugkomen, jullie de regels netjes opvolgen. Anders kunnen jullie direct weer omdraaien. Is dat duidelijk?” Toch wel wat onder de indruk knik je, en ook Naomi weet niks uit te brengen. Je zucht wanneer de badmeester wegloopt. “Spannend, he!” zegt Naomi. Ze heeft wel gelijk, maar iets minder kriebels was ook niet erg geweest.

Enkele minuten later zit je weer met Naomi in de auto. Je rijdt deze keer wel wat voorzichtiger, want één boete is meer dan genoeg. “Zal ik Paul vragen of jij en George kunnen blijven eten?” Naomi heeft er wel zin in en appt vast naar George terwijl je Paul op de speaker zet. “Hey schatje, ik weet dat je straks thuiskomt en misschien nog moe bent, maar zullen we Naomi en George uitnodigen om samen te eten?” Paul aarzelt even. “Hmm, ja kan wel, al hebben we nog wel wat te bespreken.” Bespreken? Dat klinkt niet perse goed. Nog voor je kan vragen wat dan, hoor je Paul weer. “Hoor ik daar Naomi naast je?” “Ja,” bevestig je, “we zijn samen naar het zwembad geweest. Ik had vandaag een dagje vrij.” “Ah, ik snap het,” zegt Paul. Dan lijkt het me een goed idee als George en Naomi blijven eten. Zie je straks!” Paul klinkt een stuk vrolijker en je vergeet al snel de ondertoon bij het woord ‘bespreken’. Niet veel later parkeer je de auto bij het huis. Paul blijkt er al te zijn en George sluit niet veel later aan. “Ik heb chinees besteld,” zegt Paul en een half uur later wordt het bezorgd. Uitgehongerd neem je plaats aan tafel.