Maxine, Barbara en Anna zijn beste vriendinnen en zitten samen op het Aloysius college te Rechten.  Een school voor moeilijk opvoedbare volwassen eigenwijze dames. Een hele mondvol…laten we  zeggen meiden met een uitdaging, met veel plichten en geen voor- of aanrechten. Tja…  

In de hal van de school is kort geleden een moderne snoepautomaat met kit-kat, M&M chips en  allerlei andere zoetigheden geïnstalleerd. De automaat heeft enorme aantrekkingskracht op de 3  meiden en ze zijn er steeds als de kippen bij zodra de automaat door de beheerder wordt bijgevuld.  Dit op elke maandagmorgen in de eerste pauze. De snoep heeft een onweerstaanbare  aantrekkingskracht op de 3 meiden maar er zit helaas een barrière tussen van glas. Een barrière,  zuiver en alleen te overwinnen en te doorbreken met 1 euro!  

Anna had thuis al eens gevraagd of ze wat geld mocht meenemen voor de automaat. Maar ze wist  het antwoord eigenlijk al. Thuis werd er minimaal gesnoept en gekoekt. “Gezond eten” was bij haar  thuis het credo! Haar vader en moeder waren van het moderne slag. Opvoeden via overleg en  consensus en eten moest in ieder geval gezond zijn. Als Anna zich niet aan afspraken hield, dan was  de standaard straf beeldscherm verbod! Dat was soms wel balen voor Anna, Oh wat had ze vaak een  hekel aan deze manier van opvoeden. Zeker nu was haar telefoon haar belangrijkste bezit.  Nee, neem dan Maxine, die was zeker ook geen lieverdje thuis. Anna had van Maxine gehoord dat bij  haar beeldschermverbod vrijwel nooit aan de orde was, ze kreeg wel straf, maar daar wilde Maxine  eigenlijk nooit veel over kwijt. Barbara en Anna plaagden haar ermee en bedachten allerlei mogelijke  straffen die Maxine wellicht zou krijgen. Maxine ontkende echter alles en zei verder niets over de  strafmaatregelen thuis. Barbara had net zoals Anna een zelfde soort “moderne” ouders, ze waren  dan ook bevriend met haar vader en moeder en konden het zeer goed met elkaar vinden.  

De toestemming voor de snoepautomaat werd inderdaad door Anna’s ouders linea recta naar de  prullenbak verwezen. Baal…. Anna was echter niet voor 1 gat te vangen en nam de volgende dag  plastic muntjes mee naar school die voor de AH karretjes worden gebruikt. Ze konden in ieder geval  proberen om in een onbewaakt moment de muntjes in de automaat te stoppen.  Aldus stonden Anna, Barb en Max de volgende dag stiekem bij de snoepautomaat om te proberen of  de AH muntjes zouden passen. Barbara zei tegen Anna dat het best link was om dit te proberen. Stel  dat de automaat kapot zou gaan. Maar Anna luisterde niet en stopte het muntje in de automaat.  Er gebeurde niets…. Helemaal niets. Zelfs niet toen ze op de retourknop drukten.  “Zei ik het niet!” zei Barbara op zachte maar scherpe toon. Ook Maxine voelde dat dit niet goed was.  “Wegwezen” zei Anna, en niets zeggen! Wij weten van niets Oke?!  

Barbara en Maxine durfden niet tegen te spreken maar voelden zich wel medeschuldig. Snel gingen  ze ergens anders heen en hielden met een schuin oog de automaat in de gaten die het nu  hoogstwaarschijnlijk bij de eerstvolgende klant het niet meer zou doen…  

Het was duidelijk dat alleen echt geld zou functioneren. Er moest dus een ander plan worden  bedacht.  

De volgende dag was de snoepautomaat weer in bedrijf, de technische dienst moest er inderdaad  aan te pas komen om het vastgelopen muntje te verwijderen. De daders van het euvel….niemand die  het wist.  

Een paar dagen later, had Anna een verrassing meegenomen naar school. Ze liet aan Barbara en  Maxine zien wat ze had meegenomen. 3 echte euro munten. Barb en Max keken verbaasd naar Anna  en vroegen: Heb je toestemming gekregen?  

Nee dat heb ik niet, zei Anna, maarrrr….en ze trok met haar handen een beetje aan haar staartjes, we  hebben thuis een bakje met allemaal muntgeld voor als er mensen komen collecteren of voor als wij  betaalde klusjes doen. Ik weet waar het bakje verstopt is en heb stiekem 3 euro eruit gehaald. Even  voor de duidelijkheid, geheimhouding verplicht Ok? Ieder 1 euro, wie doet mee. 

Barbara was meteen enthousiast maar Maxine was toch wel bang om mee te doen. “weet je zeker  dat je vader of moeder hier niet achter komen” zei Maxine.  

Zeker niet, zei Anna, het bakje zit helemaal vol met verschillende muntjes en papa houdt totaal niet  bij hoeveel erin zit, die sukkel. Dus deze 3 euro vallen echt niet op. Kom op allemaal samen? Wie wil  een Mars!  

De 3 meiden zochten wat lekkers uit en oh, het voelde zo simpel en lekker deze actie van Anna.  

Om de andere dag nam Anna 3 euro mee om uit te delen. Dit ging zo een tijdje door totdat Anna ook  wel inzag dat het bakje steeds leger werd en dat het wellicht toch ging opvallen…. Dit was het  moment dat Anna aan Barbara en Maxine vroeg dat het nu wel eens hun beurt was om wat geld uit  eigen spaarpot of anders mee te nemen. Het was toch niet eerlijk dat Anna steeds moest uitdelen.  Aangezien Barbara en Maxine al die tijd hadden meegedaan met het snoepen en “into the game”  waren, konden ze dit nu moeilijk weigeren. Barbara zei; ik kan wel een paar keer geld uit mijn eigen  spaarpot halen maar daarna is Maxine ook aan de beurt. Maxine werd zenuwachtig en zei; Ik heb  helemaal geen spaarpot thuis, hoe moet ik dat geld dan krijgen?  

Jullie hebben toch een winkel thuis met een kassa? Zei Anna, kun je daar niet wat mee. Tjee Anna, zei  Maxine, dat kan echt niet als ik gepakt wordt…  

“Een week lang schoenveters eten” riep Barbara. Barbara en Anna proesten het uit. Maxine zag sip,  jullie hebben makkelijk praten, jullie weten niet wat papa dan doet.  

Aha zei Anna, Vertel! Wat gaat jou papa doen?  

Duhh…kunnen we niet beter stoppen met dit gedoe, zei Maxine.  

Nou, doe niet zo flauw zei Anna, ik heb nu al tijden risico gelopen en geld aan jullie gegeven voor de snoepautomaat, nu zijn jullie echt aan de beurt.  

Ja, Maxine, zei Barbara, ik geef straks ook mijn spaargeld eraan uit dus jij moet ook meedoen.  Met een zwaar gemoed en met gezonde tegenzin gaf Maxine uiteindelijk toe…..  

En zo geschiede, Barbara haalde een aantal keer geld uit haar eigen spaarpot. Daarna was het de  beurt van Maxine. Maxine had bedacht om vlak voor het slapen gaan stiekem de winkel van papa in  te sluipen om de kassa “te inspecteren”. Dat was uiteindelijk het beste moment had ze al even  uitgezocht. En toch, het ging uiteindelijk mis.  

Maxine wist niet dat de kassa altijd moest “kloppen”. Dus bij het tellen aan het einde van de dag  kwam steeds een verschil aan het licht. Iets wat papa Mark eerst op toeval schoof, maar toen het  steeds vaker gebeurde ging hij zijn medewerkers controleren en vragen stellen. Tot het moment dat  de broer van Maxine toevallig zag dat Maxine s’avonds bij de kassa stond. Hij was het die het meteen  aan papa vertelde dat Maxine iets geheimzinnigs aan het doen was bij de kassa. Mark ging heel stil  naar de winkel en zag nog net hoe Maxine de kassalade dicht deed. Mark knipte meteen het licht van  de winkel aan, en daar stond Maxine op heterdaad betrapt!  

Maxine was gesnapt en dat wist ze. Ze wist meteen dat haar billen, nu nog zacht en blank, straks over  een uurtje door papa een stevige wellicht verschrikkelijke beurt “billenschilderen” hadden gehad. Ze  zouden zo rood zijn, dat bavianen er jaloers op zouden worden. Het tintelde in haar buik nu ze wist  dat papa haar mooie billen tot strafeigendom zou maken. Ze was gesnapt, ze was gesnapt!! Haar  handen gingen als vanzelf naar de volle rondingen om ze op een soort hulpeloze manier toch nog te  beschermen. Papa was zo sterk en kon haar in 1 zwaai over zijn knie leggen. Of op de rug liggend de  benen omhoog tillen waardoor ze machteloos de slagen met zijn handen op haar 2 rondingen moest  ontvangen. Dat machteloze, de volledige overgave, de uiteindelijke rust en weten dat er na de pijn  volledige vrijheid is. Dat gaf Maxine ook wel vlinders in haar buik. Ze hoefde niet meer stiekem te  doen voor haar vader. De brandende billen zouden daar dagenlang het bevrijdende gevoel van zijn.  Na zo’n verschrikkelijk pak voor haar billen kon papa juist weer heel lief zijn.  

Maar daar waren we nu nog niet, wat gaat papa doen, oh help! Toen kwam er een soort berusting bij  Maxine, ze zou zich er nu aan overgeven, helemaal en echt eerlijk zijn. Maar zou ze de schuld zelf op 

zich nemen….Anna en Barbara niet “verraden” wat ga ik opbiechten, en de innerlijke spanning kwam  weer terug.  

Tijdens al deze gedachten van Maxine pakte Papa Maxine mee aan de arm en trok haar naar de  woonkamer. Zo jonge dame! Je begrijpt dat ik van jou heel graag uitleg wil wat jij bij de kassa deed!  Of eigenlijk beter laten we jou eens goed over de knie leggen om deze uitleg te bespoedigen. Maxine  werd simpel van de grond getild en over de knie gelegd. Er volgde een pak billenkoek die ze nog  nooit had gehad en ervaren. Niet alleen kreeg ze slaag voor haar stelen, ze moest ook vertellen  waarom en wie hier eventueel aan mee hadden gedaan. En dat was een gevecht. Dit wilde Maxine in  eerste instantie niet vertellen, maar de billenkoek werd steeds meer en verschillende instrumenten  om billen te tuchtigen werden in stelling gebracht om de waarheid boven water te krijgen. En water  vloeide er, tranen met tuiten! Maxine gaf uiteindelijk maar 1 naam: Anna! En smeekte haar vader te  stoppen nadat ze Anna “verraden” had. Al huilend smeekte ze dat de andere vriendin die mee had  gedaan door Anna zelf maar moest worden opgebiecht. Want het was Anna toch die dit allemaal had  bedacht.  

Na nog een extra pak voor haar mooie scharlaken rode billen, stopte Mark met de billenkoek en  stemde erin toe dat hij de volgende dag contact zou opnemen met de vader van Anna om eens een  stevig woordje met hem te wisselen over dit voorval. Maxine vertelde, nog een beetje snikkend, dat  volgens haar Anna nog nooit billenkoek had gehad en altijd wegkwam met een beetje beeldscherm  straf. Goed, had Mark gezegd, daar zal ik eens met de vader van Anna over hebben. Ik zorg ervoor  dat hij weet wat voor straf jij hebt gehad en wel heel uitgebreid en in detail.