Stan stond voor het raam en zag Lotte haar armen ver vooruit strekken op de lichtblauwe bank met “tig” riempjes en riemen. Lotte legde haar hoofd met staartjes neer op haar armen. De rode linten vielen over haar armen op de lichtblauwe bank. Stan had allerlei gevoelens gehad de afgelopen minuten. Vanaf het strenge oor vastpakken vak voor zijn raam. Lotte die, toen ze alleen was, zo dichtbij haar prachtige billen in alle kwetsbaarheid toonde. O, die billen waren zo toe aan nazorg. Hij had door het glas willen springen om haar te strelen. Hij had haar in een reflex willen opvangen toen ze per ongeluk zacht tegen het sterke glas viel met haar billen. Had zijn hand tegen het glas gehouden op de plek waar Lotte haar billen tegen drukte.
Contact zonder contact. Vol en toch leeg. Venster tegenover spiegel.
Daar lag ze nu, haar rode billen fier omhoog en helemaal uitgestrekt wachtend op haar strengste straf. O wat was ze mooi nu ze daar zo lag. Dat witte ondergoed en rode linten in de staartjes. Het stond haar zo mooi. Zo kwetsbaar, zo vol overgave, zo, ja, gewoon stout. Een lief stout schoolmeisje, klaar om met haar billen bloot te boeten voor wat ze had misdaan.
Stan zag de deur van het kantoor opengaan en directeur Thalen stapte naar binnen. In zijn hand had hij een rol zwart gaffer-tape. Thalen liep naar het podiumpje met bank en Lotte. Hij legde de tape naast de takken en begon vervolgens de riemen vast te maken. Vanaf de enkels omhoog werkend.
Stan zag dat Lotte geen weerstand bood en haar gezicht liet liggen op haar armen.
Voordat Thalen de bovenbenen vastgespte, zag hij dat Thalen iets tegen Lotte zei. Vervolgens trok hij de onderbroek verder naar beneden. Tot aan de riempjes van haar onderbenen. Bibs en onderbenen waren nu bloot. Stan zag dat Lotte hierop reageerde. Ze hief haar hoofd op en probeerde achteruit te kijken. Stan zag Lotte haar mond bewegen. Thalen ging onverstoorbaar door.
Bovenbenen werden vastgepakt en vastgegespt. Daarna liep Thalen naar voren en trok Lotte aan haar polsen nogmaals stevig naar voren. Riempjes aan de bank werden om haar polsen gelegd en vastgegespt. Bovenarmen volgden. Als laatste werd een brede stevige riem over haar middel vastgesjord.
Lotte keek even omhoog in de spiegel niet wetend dat Stan haar recht aankeek. Stan zag dat haar mond open was. Een mix van angst en overgave was te zien in Lotte haar ogen.
Rode billen staken parmantig omhoog ondersteund door de 2 stevige kussens die bij deze bank behoorden. Stan was gaan zitten. Hij had een perfect uitzicht op Lotte haar omhoog gestoken billen als ook op haar gezichtsuitdrukkingen.
Lotte vleide haar hoofd weer neer op haar vastgebonden armen.
Thalen vouwde nu Lotte haar hemd terug over de riem die om haar middel was gegespt. Hierdoor het gebied van de rug ontblotend wat Lotte had willen beschermen.
Stan zag dat Lotte niet reageerde.
Nu Lotte geheel klaar lag, pakte Thalen de 2 takken en de tape. Hij bracht de takken zo bij elkaar dat ze aan het uiteinde ongeveer 10 cm uit elkaar stonden. Toen bracht hij tape aan om de takken te fixeren en tevens dienende als handvat.
Stan huiverde bij de gedachte hoe zoiets zou voelen op zijn eigen billen. Hij moest er niet aan denken!
Lotte lag daar nu weerloos om dit te ondergaan. De directeur zou gaan slaan, niet hij. Stan voelde een soort jaloezie in zichzelf opkomen. Hij had dit gewoon zelf moeten kunnen doen. Zelf streng genoeg zijn. Niet van dat benauwde. Dan had Lotte hier niet hoeven te zijn. Dan had hij Lotte echt en ongenadig kunnen straffen. Het gevoel van macht over zijn meisje. Macht gegeven vanuit consent.

Hij voelde in zichzelf een liefdevolle kracht. Lotte had dat ook. Ze had dat eens verteld na een pak slaag waarbij hij verder had durven gaan. De oerkracht en intense verbondenheid.
Die kracht, macht en verbondenheid had hij nu uit handen gegeven.
Thalen was duidelijk klaar met tapen en legde de 2 strengen-roede op de blote billen en benen van Lotte. Klaar voor actie. Thalen liet de roede zo liggen en liep naar zijn labtop op tafel. Stan zag dat Thalen zijn labtop opende. Thalen keek op richting de spiegel, waarbij het net leek of Thalen Stan recht in zijn ogen aankeek. Met een kort knikje van verstandhouding en een tikje met zijn vinger op het toetsenbord werd in de kamer van Stan de doodse stilte doorbroken met langzame muziek. Een piano begon te spelen. Heel simpel, langzaam, maar met veel zeggingskracht.
Stan kende de muziek niet maar het was prachtig.
Thalen liep langzaam naar Lotte op het moment dat een lage pianotoon klonk. Een cello begon te spelen met een hele langzame melodie. De tijd leek stil te staan en Stan werd geraakt door deze muziek vol emotie en diepte.
Op een 3e diepe basnoot van de piano pakte Thalen de roede op en legde die nu op het midden van haar omhoog gestoken billen. Vervolgens stapte hij rustig achteruit om de juiste afstand te bepalen arm-tak-bil.
Meteen hierna hief hij de tweetaks-roe hoog in de lucht.
Stan zag dat Lotte met open mond en met een langzaam “nee schuddend hoofd” vol angst in de spiegel keek.
De muziek van cello en piano leek alles in vertraging te zetten. Slow motion, de tijd stond stil.
Precies op het moment dat de 4e diepe basnoot van de piano klonk, sloeg Thalen met een sierlijke felle zwaai vol op het hoogste punt van haar billen vliegensvlug gevolgd door een tweede slag iets lager op haar billen.
Lotte gooide haar hoofd naar achter en een onhoorbare lange gil kwam overduidelijk uit haar mond.
Ze begon hevig te schudden.
De muziek ging door. Muziek was het enige wat er te horen was op de kamer bij Stan. De cello vertelde een verhaal. Langzaam en emotioneel.
Weer een basnoot van de piano en de roede zwiepte voor de tweede keer 2 maal over Lotte haar billen. Lotte haar staartjes vlogen wild heen en weer. De muziek deed de rode linten visueel langzaam vliegen.
Het was duidelijk dat de muziek ook te horen was in het kantoor en dat Thalen de muziek precies kende. Steeds op een piano basnoot kwamen 2 wilgen-slagen vliegensvlug achter elkaar over haar billen en benen.
Stan stond op en wilde dit stoppen. Maar kon niet, kon niet.
De cello vertelde een verhaal van volledig begrijpen. Stan begon zachtjes te huilen bij deze combinatie van de wrede actie die zich voor hem, achter het venster zich afspeelde. Het was alsof Stan nu volledig Lotte haar gedachten kon begrijpen door deze muziek samen met dit ongenadige tafereel.
Lotte was nu aan het gillen, haar billen en benen werden door de 2 taks-roede voor haar gevoel open gesneden. Muziek klonk vanuit de diepte maar ze hoorde het niet. Ze schudde uit alle macht om hieruit te komen. Ze had geen idee meer van tijd, plaats, aantal. Alleen was daar de roede die Thalen met precisie telkens 2 keer liet zwiepen over haar billen en benen.
De takken zwiepten helemaal door over haar zijkanten. Helse pijn, alles duizelde, haar hele lichaam trilde. Weg, weg, WEG!
Daar kwamen ze weeeERRR!!
Zwwwieiepp, zwwwieiepp

Nog hoger gilde ze. Alles draaide, hevig schudde ze. Alle kracht die ze nog had om Weg, Weg te Vliegen van deze plek. Ze schudde haar lichaam. Nog meer, nog meer oerkracht. De bank kwam in beweging, langzaam als in vertraging kantelde de bank. Alles duizelde, draaide, ze viel, weg, ze viel verder.
Ze hoorde haar naam
Lotte!
LOTTE!
LOTTE!!!