Dinsdagochtend ging de wekker van Martin om half zes af. Als hij moest werken was dit zijn normale tijd om op te staan. Kim kreunde als gewoonlijk en draaide van het geluid weg. Martin strekte zijn arm en drukte de wekker uit. Toen het geluid opgehouden was, rekte hij zich uitgebreid uit. Hij probeerde zich voor de geest te halen hoe zijn dag eruit zag. Toen reikte hij naar Kim en liet zijn hand door haar haren glijden. Hij draaide zijn hoofd en keek in de richting van zijn vrouw, Hij kon haar nauwelijks zien, zo donker was het nog. Hij glimlachte toen hij terugdacht aan de geweldige vrijpartij die ze een paar uur eerder gehad hadden. Hij draaide op zijn zij en ging in de lepeltjeshouding tegen haar aanliggen. Hij sloeg zijn arm om haar heen.

‘Goedemorgen, schatje’, fluisterde hij in haar oor. Er klonk een onverstaanbaar gemurmel uit het lichaam wat hij tegen zich aan drukte. Martin wist dat dit het beste was wat ze het komende uur uit kon brengen. Met een brede grijns gaf hij Kim een kus op haar schouder, gaf haar een tikje op haar billen en stapte het bed uit.

Martin had weinig last van de duisternis. Hij kende de weg naar de badkamer blindelings vinden. Onderweg raakte zijn voet iets zachts. Hij pakte het op en nam het mee naar de badkamer. Daar aangekomen knipte hij het licht aan en zag hij dat het het nachthemdje van Kim was. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Hij hing het nachthemd op het haakje aan de deur. Martin nam een douche, schoor zich en kleedde zich aan. Al die tijd was hij met zijn gedachten bij het nachthemdje en diens eigenares.

Martin werkte ’s ochtends altijd dezelfde routine af. Hij zette koffie en maakte een ontbijtje klaar. Vervolgens las hij de krant onder het genot van een broodje en een kop koffie. Voor de tweede ochtend achtereen schonk hij ook voor Kim een kop koffie in. Hij legde zijn bordje in de gootsteen en de krant netjes opgevouwen op de keukentafel. Vervolgens liep hij met twee koppen koffie naar de slaapkamer.

Kim lag zoals gewoonlijk in het midden van het bed. Ze lag op haar buik en omhelsde haar kussen. Martin vond het een mooi gezicht om te zien. Hij grijnsde toen hij bedacht dat ze helemaal naakt onder het dekbed lag. Voor de tweede nacht achtereen had kim zonder T-shirt of nachthemd liggen slapen. Martin dacht dat hij haar die avond moest laten weten hoe gelukkig hij momenteel was. Hopelijk maakte ze er een gewoonte van om bloot te gaan slapen.

Hij zette de koffie op het nachtkastje en kroop voorzichtig op zijn vrouw af. Hij gaf haar net als de vorige ochtend een kus op haar schouder en op haar wang.  

Kim glimlachte en deed langzaam haar ogen open. Ze rekte zich kreunend uit.

‘Ik hoopte al dat je niet zou vergeten vanochtend nog even binnen te lopen’, zei ze met een slaperige stem.

‘En,… hoe voel je je vanmorgen?’, vroeg Martin. Zijn rechterhand gleed over zijn schouder en masseerde de spieren van haar nek.

‘Mmmm… het is goed met me, hoor. en het is lekker wat je nu doet’.

Martin bleef haar nog een poosje met beide handen masseren. Toen ging zijn hand omlaag en klopte op haar bips. ‘Genoeg. De koffie wordt koud. Ga eens zitten, wil je?’, zei hij.

Kim rekte zich nog een keer uit en kwam voorzichtig overeind, terwijl Martin haar de koffie aangaf. Toen ze de beker aanpakte, kreunde ze.

‘Oh, liefje, het is nog veel te vroeg om wakker te worden. Vindt je ook niet?’, vroeg ze met een smekende blik. Voor Martin antwoord kon geven, kreunde ze nog een keer.

‘Dat wil ik wel geloven’, grinnikte Martin. ‘Volgens mij heb ik je vannacht behoorlijk uitgewoond.

‘Dat heb je inderdaad!’, pruilde Kim. ‘Dank je voor de koffie. Het is een lekker bakkie’. Martin vond het nu een heerlijkheid als Kim iets tegen hem zei. Voorheen werden er om deze tijd van de dag alleen cynische opmerkingen gemaakt.

‘Graag gedaan’, antwoordde hij.

Hun gesprek ging nog even door. Toen ze de koffie op hadden, was het voor Martin tijd om naar het werk te gaan. Ze hadden beiden een druk programma. Martin op zijn werk en Kim met werk voor de vereniging en het voorbereiden van de vakantie.

Martin gaf Kim een kus voor hij vertrok en zei, ‘Ik hou van je, schatje. Zul je lief zijn vandaag?’

Hij pakte de koffiebekers en liep naar de deur.

‘Martin, wat gebeurt er als ik vandaag niet lief ben?’, vroeg Kim plagend.

‘Dan denk ik dat er vanavond geen goodgirl spanking in zit voor je’, antwoordde hij al even plagend.

‘Ach, maak dat je op je werk komt, jij!’, zei Kim terwijl ze een kussen in zijn richting gooide. ‘ik wil helemaal niet een pak op mijn billen! Mijn bips moet nodig een paar dagen ontzien worden om te herstellen’.

‘Tja, je kunt wel geen pak op je billen willen, schatje, maar die beslissingen neem ik tegenwoordig, is het niet?’, zei Martin. Er zeilde nog een kussen in zijn richting. Hij maakte een afkeurend geluid. Dit soort gedrag staat juist garant voor een flink pak op je billen, jongedame. Het is helemaal aan jou of het een goodgirl spanking wordt of een pak op je billen voor straf. is het nodig dat ik je het verschil nog eens een keer ga uitleggen?’, vroeg Martin met opgetrokken wenkbrauwen.

‘Ach, maak dat je wegkomt, bruut’, riep Kim met een pruillip.

‘OK. Ik hou van je’, zei Martin. Hij draaide zich om en was weg.

Kim trok haar knieën op tot haar borst en legde haar armen er om heen. Ze haalde diep adem en blies langzaam uit. Ze hoorde Martins auto starten en hem de oprit afrijden. Ze wenste dat ze hem daarnet niet geplaagd was. Ze voelde zich alleen. Ze miste hem en hij was nog maar net weg.

‘Dat klinkt alsof ik vanavond weer een flink pak op mijn blote billen krijg’, dacht Kim bij zichzelf terwijl ze weer ging liggen. Ze trok het bekbed tot haar kin omhoog. Ze deed haar handen naar achteren en wreef voorzichtig over haar bips. Het was nog behoorlijk gevoelig, al deed het niet zo zeer als ze Martin die ochtend had doen willen geloven.

‘Wat is er toch met me vanochtend’, zei ze hardop. Ze ging op haar buik liggen en deed een poging om weer in slaap te vallen. Een uur later besloot ze op te staan. Ze nam een douche en voelde zich meteen weer een ander mens. Tegen de tijd dat ze zich aangekleed had, haar haar en make-up gedaan had, zag de dag er weer wat aangenamer uit, maar niet veel. Ze liep naar de keuken, maakte een ontbijtje en schonk een verse kop koffie in.

Kim lummelde wat in huis rond tot de ochtend half verstreken was en ze nog niets van haar werk gedaan had. De gedachte aan Martin en zijn laatste woorden bleven haar bezig houden tot ze de telefoon pakte om hem op zijn werk te bellen. Dat deed ze anders nooit. toen ze Martin aan de lijn kreeg, klonk hij bezorgd.

‘Dag liefste’, antwoordde Martin. ‘Is er wat aan de hand?’

‘Oh Martin’, snikte Kim. ‘Ik bel even om mijn excuses aan te bieden  voor mijn reactie van vanochtend’. Ze snikte nog een keer.

Er klonk gegrinnik aan de andere kant van de lijn. Dit kwam vooral omdat Martin opgelucht was dat er niets ernstigs aan de hand was. Nog voor hij kon antwoorden, ging Kim verder, ‘Je mag met niet uitlachen, Martin. Ik heb het er moeilijk mee’.

‘Rustig nou maar, schatje. Ik plaagde je alleen maar omdat je mij ook aan het plagen was. Zullen we bij ‘Het wapen van Almere’ afspreken om één uur? Dan lunchen we samen. Dan hebben we het er over. Ik denk dat je je daarna wel beter zult voelen. Bovendien heb ik jou ook erg gemist vanmorgen. We hebben al in geen tijden samen gelunched. wat zeg je ervan?’

‘Oh, Martin’, zei Kim en begon te huilen.

‘Het is al goed, schatje. Ik ben niet boos op je. Ik hou van je. Ga alsjeblieft met me lunchen’, vroeg Martin nogmaals.

‘Dat kan niet, liefste. Ik heb vandaag nog niets gedaan. Ik heb helemaal geen tijd om te gaan lunchen’.

‘Ben je aangekleed?’, vroeg Martin.

‘Ja, dat is het enige wat ik vanmorgen gedaan heb. Verder niets’, antwoordde ze snikkend.

‘Het is al goed. ik zal je straks wel helpen. Hier is mijn voorstel. Ik verwacht je om één uur in ‘het Wapen’, ok? Laat me nu niet zitten’.

‘Oh, goed dan’, antwoordde Kim. ‘Ik zal er zijn’.

‘Oh, en schatje?’, vroeg Martin voor hij ophing.

‘Ja?’

‘Stop alsjeblieft met huilen. Je zou een lief meisje zijn, weet je nog? Ik hou van je’.

‘Ik hou ook van jou’, zei Kim met een laatste snik.

Martin voelde zich goed toen hij opgehangen had. Kim belde hem nooit als ze ergens mee zat of niet lekker in haar vel zat. ‘Tom en Wouter zij geprezen!’, grinnikte hij hardop. “Anders zou ik niet weten hoe ik momenten als deze met Kim om zou moeten gaan’.

Toen hij op zijn horloge keek, zag Martin dat hij nog drie kwartier tijd had tot hij met kim afgesproken had. Hij pakte de telefoon en vroeg zijn management assistente zo snel mogelijk naar zijn kantoor te komen. Martin was in staat om alles voor half één te regelen. Daarna gaf hij zijn assistente de laatste informatie die ze nodig had. Hij legde nog een paar papieren in zijn koffertje en deed deze voorzichtig dicht.

‘Ik ben maandag over twee weken terug. Mocht er zich iets voor doen dan kunnen jullie mij mobiel bereiken, maar probeer dat tot het uiterste te beperken’, zei Martin glimlachend terwijl hij zijn assistente een stapel papieren overhandigde. ‘Hier is een lijst met dossiers die ik met me mee neem. Ik zal eraan werken als ik weg ben. Als ik terug ben, kunnen we meteen van start met het project. Heb je nog vragen’, vroeg hij.

Om één uur wachtte Martin geduldig buiten ‘het Wapen van Almere’. Hij twijfelde er niet aan dat kim een paar minuten te laat zou zijn. Hij wist dat ze moeilijk met zichzelf had, dus hij besloot geduldig op haar te wachten, in plaats van boos te worden omdat ze te laat was of omdat ze hem niet kon vinden.

Tien over één kwam Kim opdagen. Ze zag dat Martin buiten op haar stond te wachten en begon zich meteen te verontschuldigen. ‘Het spijt me liefje. Ik had nooit af moeten spreken. Nu moest je je ook nog haasten. Mijn hele dag…’

Martin kalmeerde haar door zijn armen om haar middel heen te slaan. ‘Het is al goed, schatje. Het is al goed. Rustig nu maar’. Kim was een brok zenuwen. Hij voelde dat aan haar lichaam. ‘Laat me je even vasthouden. Alles is in orde’. Hij gaf haar een dikke knuffel. ‘Hm, je ruikt lekker, schatje’.

‘Oh, Martin’, zei Kim terwijl de tranen over haar gezicht liepen. Ze verborg haar gezicht op zijn schouder.

‘He, wat is er nou?’, vroeg hij vriendelijk, terwijl hij zijn hand over haar rug liet glijden. ‘er is toch helemaal geen reden om zo opgefokt te raken?’

Even was het helemaal stil. Zijn hand bleef over haar rug wrijven. Hij gaf haar een kusje op haar voorhoofd. ‘Ik hou van je’, fluisterde hij.

‘Ik hou ook van jou’. Kim keek hem aan en zei, ‘ik weet niet of ik wel trek heb, liefje. Ik kan misschien maar beter naar huis gaan’.

‘Wat heb je dan voor ontbijt gehad, liefje?’, vroeg Martin.

‘Een broodje’, antwoordde ze.

‘Hoeveel broodjes’, vroeg hij door.

‘Dat weet ik niet meer’.

‘Jij gaat gewoon met mij lunchen, jongedame. Je hebt je kennelijk druk gemaakt om niets en nu verwaarloos je je gezondheid ook nog eens. Volgens mij ben je aan het solliciteren naar een flink pak op je blote billen, is het niet?’, zei Martin streng.

Kim kromp ineen. ‘Nee Martin. Ik wil geen pak op mijn billen’.

‘Dan stel ik voor, dat je jezelf herpakt, meisje en met mij naar binnen gaat voor een uitgebreide lunch met je allerliefste echtgenoot. Ik ben toch je allerliefste echtgenoot?’, vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw.

Kim keek hem aan en kneep haar ogen dicht. Toen ze deze weer open deed, zei ze, ‘Oh Martin. Houd daar mee op’. Hij lachte en gaf haar een knipoog. Toen moesten ze beiden lachen.

‘Kom. Laten we wat gaan eten. Het was druk op de zaak en ik ben compleet uitgehongerd’, zei Martin toen hij Kim naar binnen leidde.

Martin bestelde een lichte lunch voor hen beiden. Hij vroeg Kim niet wat ze wilde eten. Hij had zich voorgenomen vandaag de beslissingen te nemen, zoals Kim spoedig zou ervaren. De lunch was gezellig en Kim begon al snel te ontspannen. Toen de ober de theeglazen nog een er gevuld had, reikte Martin over de tafel en pakte de handen van Kim.

“Ik heb mijn werk op het kantoor afgerond. Er zijn nog een paar kleine dingetjes die ik moet doen, maar verder ben ik er de hele dag voor jou. Nadat je me overstuur gebeld had vanochtend, heb ik ook maar de vrijheid genomen om Tineke te bellen. Ze heeft alles onder controle binnen de vereniging’, zei Martin.

Kim wilde er tegen ingaan, maar Martin schudde zijn hoofd.

‘Ik zeg je wat, schatje. Ik wil dat je naar me luistert’, zei Martin. Hij wachtte even tot hij zeker wist dat Kim niet zou beginnen te protesteren. ‘Goed zo’, zei hij toen het stil bleef ook al had kim een verwarde uitdrukking op haar gezicht.

‘Je hebt je vanochtend in de nesten gewerkt, jongedame. Niet vanwege de plagerijtjes over en weer. Je hebt je in de nesten gewerkt omdat je een lijst zou opstellen wat er allemaal schort aan onze relatie’. Martin wachtte even om te kijken of Kim er wat tegenin zou brengen. Maar ze zei niets. Er verscheen onmiddellijk een diepe rimpel in haar voorhoofd.

‘Welnu. Hier volgt het programma voor de rest van de middag. Ik moet nog een paar klusjes doen, maar ik zal daar niet zo lang mee bezig zijn. Jij gaat onmiddellijk naar huis. Je stopt niet onderweg. je komt niet in de buurt van een pin automaat. Als je thuis bent trek je je roze jurkje aan. Weet je nog, het jurkje wat ik een beetje aangepast heb?’ Martin wachtte op een antwoord.

‘Ja, Martin’, fluisterde Kim met een trieste gezichtsuitdrukking.

‘Mooi zo. Dan begrijpen we elkaar. Nadat je het jurkje aangedaan hebt, wil ik dat je mijn stoel in het midden van de kamer zet en zelf in de hoek gaat staan. Is dat duidelijk?’, vroeg Martin.

‘Ja Martin’, antwoordde Kim.

‘Ik stel voor dat jij vanmiddag eens heel goed na gaat denken. Zodra ik thuis ben, zullen we samen je lijst opstellen om mee te nemen naar de camping. Later vanmiddag zal ik je helpen met inpakken. Als het niet te laat wordt, vertrekken we vanmiddag misschien nog wel. Anders gaan we morgen zoals we eerder van plan waren’. Martin zweeg. Hij keek Kim aan.

‘Ik zal je vanmiddag als ik thuiskom een pak op je billen geven. Laten we zeggen dat dit bedoeld is om alle spanning die je hebt te laten verdwijnen. Wat de lijst met punten betreft, die gaan we pas afrekenen als we op de camping zijn’. Martin trok de rechterhand naar zijn mond en gaf haar een kus op haar vingers. ‘Ik hou van je. Ik hou heel veel van je. Het komt wel goed met ons, Kim. Het komt allemaal wel goed’, voegde hij er met een glimlach aan toe,

Het gesprek was afgelopen. Martin en kim verlieten het restaurant. Nadat hij Kim naar haar auto gebracht had, gaf hij haar een kus en stuurde haar naar huis. Hij zou zijn klussen afronden en daarna naar huis komen.

Kim was één brik zenuwen tegen de tijd dat ze thuis was en zich hulde in de vermaledijde roze jurk. Ze had hier een gloeiende hekel aan. ‘Hoe heb ik me toch zo in de nesten kunnen werken?’, vroeg ze zich af terwijl ze in de hoek van de kamer stond. Telkens als ze dacht aan het pak slaag wat haar stond te wachten, trok haar maag samen. ‘Zelfs mijn lichaam laat me in de steek’, beklaagde Kim zichzelf. Ze leunde met haar voorhoofd in de hoek en liet haar tranen de vrije loop.

Martin kwam twintig minuten nadat Kim in de hoek was gaan staan de kamer binnen. Hij glimlachte toen hij de stoel zag staan. De glimlach werd nog breder toen hij Kim in de hoek zag staan.

‘Goed zo, meisje’, zei Martin. Maar hij riep haar nog niet bij zich. Hij ging eerst naar de slaapkamer om zich te verkleden. Kim hoorde het geluid van plastic zakken met boodschappen. Ze vroeg zich af wat hij gekocht had.

Toen Martin terug kwam in de keuken ging hij op de stoel zitten. Hij haalde een paar keer diep adem bestudeerde zijn vrouw in de hoek een aantal minuten. Uiteindelijk zei hij haar bij hem te komen. Kim draaide zich om en ging naast hem staan. Hij zette haar op zijn knie.

‘Je hebt weer staan huilen, schatje. Vertel eens hoe dit deze keer kwam?’, vroeg hij teder.

‘Oh Martin. Ik baal ervan dat ik telkens zulke domme dingen doe. Het lijkt wel of ik mezelf niet meer onder controle heb’, antwoordde Kim.

‘Liefje, om te beginnen, ben je niet dom. Ik moet wel toegeven dat je de laatste tijd jezelf niet helemaal bent. Maar daar gaan we mee aan de slag.  Ik zal geduld met je hebben en je helpen waar ik kan. We komen hier wel overheen. Je zult het wel zien. En je zult ook zien dat je je dan een stuk beter zult voelen. ‘Martin trok haar tegen zich aan en gaf haar een dikke knuffel.

‘Tot voor kort heb ik me nooit gerealiseerd, Kim, hoeveel ik van je hou. Het spijt me dat het zolang geduurd heeft voor ik mezelf voor je geopend heb. Geloof me als ik zeg, dat ik ieder dag ontzettend veel van je zal houden, voor zolang ik leef. Soms zal dit betekenen dat ik je een pak op je bips moet geven. Ik zal je geen pak slaag geven om je pijn te doen. Ik geef je op je billen om je te helpen en om ervoor te zorgen dat onze relatie goed blijft. Laat me je dit vragen: begrijp je waarom ik je straks een pak op je billen ga geven?’, vroeg hij.

Kim’s hart begon sneller te slaan. Haar schouders schokten op en neer. ‘Je gaat me een pak op mijn bips geven omdat ik mezelf vandaag zo opgefokt heb dat ik in paniek geraakt ben’.

‘Precies, schatje. Maar ik wil dat je weet, dat ik niet zo hard zal slaan als ik gedaan zou hebben als ik je bij thuiskomst zo aangetroffen zou hebben. Ik vind het heel goed dat je me gebeld hebt. Je hebt me te hulp geroepen. Ik kan je niet zeggen hoeveel het voor me betekent dat je op mij terugvalt, liefste’. Martin gaf haar een kus op haar voorhoofd.

‘En wat dat pak slaag betreft, natuurlijk doet dat zeer. Dat is ook de bedoeling van billenkoek. De stress die je opgebouwd hebt moet eruit en de enige manier die ik weet om dat te bereiken, is door middel van een flink pak op je billen. Begrijp je wat ik je wil zeggen?’

Kim knikte ja. Er liep een traan over haar gezicht. Martin voelde haar lichaam heen en weer schokken.

‘Mooi zo. Laten we dan maar beginnen’, zei Martin en hij legde Kim over zijn linkerknie. Hij legde haar goed en zette vervolgens zijn rechterbeen over haar onderbenen. Hij vroeg haar om haar rechterhand naar achteren doen, zodat hij deze op haar rug kon houden en trok haar stevig tegen zich aan.

Er werden verder geen woorden vuil gemaakt en het pak slaag begon. Martin leverde geen half werk toen hij begon te slaan. Zijn rechterhand ging voortvarend te werk. De blote billen warden in korte tijd vuurrood. Kim lag zoals gebruikelijk te kronkelen om de klappen te ontwijken. Maar het hielp haar geen zier. Martin hield haar stevig in bedwang en ze kon geen kant op.

De emoties van Kim gingen van verzet naar boosheid en ten slotte naar overgave. Toch heeft het zes tot acht minuten geduurd tot het zover was. Martin begon zich al af te vragen of de bips van Kim het zou winnen van zijn hand. Maar Martin won en Kim gaf zich uiteindelijk over. Toen stopte ook het pak slaag.

Wouter wreef over haar rug en luisterde naar haar huilen. Hij had liever een goodgirl spanking gegeven dan dit. Maar dat zou het probleem niet opgelost hebben. ‘Het zit er gelukkig op’, dacht hij bij zichzelf en trok Kim in zijn armen. Ze bleef een hele tijd huilen. En hij drukte haar zo stevig mogelijk tegen zich aan en probeerde haar te kalmeren. Toen het snikken afnam, droeg hij haar naar de slaapkamer, legde haar op bed en stopte haar in. Hij ging achter haar liggen, in de lepeltjeshouding, net zoals een avond eerder. Het duurde niet lang voor Kim in slaap viel. Martin lag te rusten. Hij viel niet in slaap. Zijn hoofd was nog teveel bij de vakantietrip die ze gingen maken.

Toen Kim wakker werd, lag ze alleen in bed. Ze stond op om te kijken waar Martin gebleven was. Ze trof hem aan in de studeerkamer.

‘Dag liefste’, zei hij glimlachend. Toen hij zijn armen spreidde, liep Kim naar hem toe.

‘Ben je nog boos op me’, vroeg Kim.

‘Schatje, ik ben helemaal niet boos. En ik was ook niet boos toen ik je een pak op je bips gaf. Ik vond het niet leuk dat je jezelf zo opgefokt had. Maar dat is nu weer over. Ik denk dat dit het grote voordeel is van huiselijke discipline. Vergeven en vergeten is onlosmakelijk verbonden met een pak op de billen.

Martin trok Kim dicht tegen zich aan. Ze kusten elkaar gepassioneerd. Kim voelde dat ze niet meer in de knoop zat. De glimlach was weer terug op haar gezicht. De glimlach die Martin zo graag zag.

De rest van de middag verliep zoals Martin in het restaurant geschetst had. Ze gingen er samen uitgebreid voor zitten. Ze stelden een lijst op met punten die tot irritatie en frustratie leidde in hun relatie. Zowel Martin als Kim probeerden hun eigen aandeel hierin zo eerlijk mogelijk onder ogen te zien.

‘Oh, Martin’, zei Kim toen ze besloten hadden dat de lijst af was. ‘Het spijt me zo. Je hebt helemaal gelijk. We hadden het hier al veel eerder over moeten hebben’.

‘Het ligt net zo goed aan mij, hoor schatje. Een relatie is de verantwoordelijkheid voor beiden’, antwoordde Martin. Hij vouwde het papier op en gaf het aan Kim. ‘Zou je dit in mijn koffertje willen doen? Het ligt op mijn bureau’.

Kim stond op en deed wat hij gevraagd had. Ze wreef over haar zere billen. Toen ze zich omdraaide om de kamer uit te lopen, riep Martin haar.

‘Schatje’, zei hij .Het

Kim draaide zich om. ‘Wat is er Martin’, vroeg ze.

‘Ja mag je weer verkleden’, zei hij met een glimlach.

‘Dank je wel’, zei ze ze voor ze kamer uitliep.

De rest van de middag waren ze druk met inpakken voor de twee weken vakantie. Uiteindelijk zat alles in de auto. In eerste instantie hadden ze besloten nog thuis te slapen en de volgende ochtend vroeg op pad te gaan. Toen de laatste spullen in de auto zaten, stapte Martin de woonkamer binnen.

‘Wat dacht je ervan, meisje? Zullen we maar vast op pad gaan? Als we moe worden kunnen we een hotelletje nemen. Wat zeg je?”

‘Goed, liefje. Ik vind het niet erg om nu al weg te gaan. Het betekent dat ik ook niet meer hoef te koken en de afwas te doen’. Daar moesten ze beiden hard om lachen. Een paar minuten waren ze onderweg.

EN zo verliep een dag uit het leven van Martin en Kim, een alledaags stel uit het leven van Tom en Katy, ook al een alledaags stel uit een alledaags dorp, ergens vlakbij jouw alledaagse huis.