Ze keek op haar telefoon naar het appje wat ze net had ontvangen en ze voelde zich warm en rood worden. Ze keek snel om haar heen of er ook iemand naar haar keek maar dat was gelukkig niet zo. Ze had het idee dat iedereen aan haar kon zien dat er wat was. Snel pakte ze haar telefoon en stond op en liep bij haar computer vandaan. Ff snel naar de wc. Op het toilet pakte ze de telefoon weer en opende opnieuw het bericht. Het was van haar coach. En wat ze las bracht haar in verwarring. Niet dat de opdracht onduidelijk was maar ze wist niet zo goed waarom. Of eigenlijk ze kon verschillende redenen bedenken maar wist niet of hij dat ook kon. En hij zei er niets over. Ze las het nog een keer. “Karin ik verwacht dat je morgen om 17.00 uur bij mij thuis komt, je gaat op je welbekende plek staan en blijft daar wachten.” Dit was nog nooit voorgekomen en deze mededeling zorgde voor acute zenuwen. Om 17.00 uur was hij volgens haar nog niet eens thuis maar morgen misschien wel dus. Ze zou er op moeten antwoorden. Het enige wat ze typte was: OK. Ze had altijd moeite om te reageren op zulke dingen, of het nu in gesprek was of via de app. Het eerste wat bij haar opkwam was: “Ja Frank” maar dat deed ze nooit. Op een of andere manier voelde ze zich daardoor beschaamt en hield ze het kort en antwoordde ze juist bewust niet met 2 woorden. Er kwam geen reactie meer maar ze zag dat het bericht wel gelezen was. Nu begon het wachten. Ze was allang blij dat de werkdag er bijna opzat en dat ze vanavond nog te sporten ging. Dat zou haar even afleiden.

Die avond kon ze maar slecht in slaap komen, hij zou haar niet zomaar laten komen. De afgelopen tijd had ze echt wel een aantal dingen gedaan die niet volgens de afspraken waren maar hij had haar er niet op aangesproken. Wat haar op zich wel een beetje had verbaasd maar ze had het ook niet besproken maar voor kennisgeving aangenomen en was langzamerhand steeds een beetje slordiger geworden. Dit werd een hele lange nacht. Het voelde erg dubbel die spanning. Ze zou er niet zonder willen maar het haalde haar ook behoorlijk uit haar doen. Haar fantasie maakte overuren over wat er ging gebeuren of kon gaan gebeuren. Morgen had ze maar een halve dag werken en daarna een paar uurtjes naar huis voor ze om 16.30 moest vertrekken om op tijd te zijn. Het leek haar geen goed plan om te laat te komen, niet dat ze dat normaal wel deed maar ze nam zich nu voor om een beetje extra tijd in te plannen. De nacht duurde inderdaad lang! Het leek wel of ze elk uur had gezien maar ze moest toch geslapen hebben want ze schrok wakker van de wekker. Versuft sloeg ze het ding uit en moest zich bedwingen om zich niet meer om te draaien. Het was waarschijnlijk niet zo’n heel goed idee om vandaag “schoolziek” te zijn. Dus hees ze zich uit bed en ging maar ff douchen kon de gelijk wakker worden. De ochtend ging verbazend snel voorbij het was druk op haar werk en het vroeg al haar aandacht. Om 12.00 uur sloot ze haar computer af en ging naar huis.

Eerst even een hapje eten en dan misschien nog maar even op bed, zo’n goede nacht had ze niet gehad en het zorgde er ook voor dat ze even niet aan vanavond dacht. Nou ja wanneer ze kon slapen tenminste.

Op bed was ze aan het woelen en haar gedachten werden in beslag genomen door wat er zou kunnen gaan gebeuren. Automatisch gingen haar handen naar beneden, zou ze? Het maakte ook andere gevoelens bij haar los die ze over het algemeen best verwarrend vond maar het waren geen vervelende gevoelens. Langzaam gingen haar vingers aan het werk en ze had maar heel weinig nodig. Haar lichaam schokte en haar vingers werkten sneller en sneller, ze voelde hoe nat ze was. Even niet nadenken maar alleen maar voelen. Ze duwde haar heupen omhoog om haar vingers te ontmoeten en al heel snel werd de ademhaling nog sneller en bewoog ze heel haar lichaam totdat de ontlading kwam. Ze voelde zich loom maar voelde zich ook beschaamd.

Zo raar deze combi. Maar het was nu eenmaal zo. Ervoor en erna was de fantasie opwindend en ze vond het fijn zo eerlijk moest ze ook zijn. Fantasie doet geen pijn. Ze was zo slim om de wekker te zetten want het duurde niet lang of ze viel in slaap. 2 uurtjes later ging de wekker en het was tijd om zich klaar te maken. Ze sprong nog een keertje onder de douche om zich even wat op te frissen.

Om 16.30 stapte ze in de auto en was onderweg, onderweg naar wat vroeg ze zich af. Ja dat ze op haar bips zou krijgen dat wist ze wel maar nog niet waarom. Ze had het niet willen vragen want ze was bang voor de wedervraag. Waar ze zelf dacht dat het voor was. Dat was een gevaarlijk gebied. Wanneer ze dingen zou aandragen waar hij niet aan gedacht had dan sneed ze zichzelf in de vingers en dat was ze niet van plan. En echt fijn was het ook niet om op te biechten waar ze dacht dat ze straf voor had verdiend. Ze zou het wel merken. Ze was behoorlijk in beslag genomen door haar gedachten en voor ze het wist was ze al bij zijn huis aangekomen. Ze stapte uit de auto en liep naar de deur. Ze zag hem niet in de kamer maar de deur was los.

Waar zou hij zijn? Ze wandelde de kamer binnen en liep door naar de wel bekende hoek. Ze ging staan en begon te twijfelen. Waar was hij, wat moest ze doen. Normaal stond ze niet aangekleed in de hoek, maar moest ze nu haar broek laten zakken? De deur was los en wat als er iemand langs het raam liep dan zou die haar toch kunnen zien? Maar toch had ze wel het idee dat het wel de bedoeling was. Frank was er nog steeds niet en ze moest een keuze maken. Ze besloot dat ze moest gaan staan zoals altijd en maakte haar riep los, knoopte de broek los en liet hem zakken haar onderbroek nam ze maar in 1 keer mee. Normaal deed ze dat niet maar hij was er toch niet dus maakte het niet uit. Ze keek snel om haar heen en werd steeds zenuwachtiger. Waar bleef hij.

Ze voelde zich wel erg kwetsbaar zo maar durfde niet uit de hoek te gaan, stel je voor dat hij dan net binnen zou komen dus bleef ze maar staan. Het duurde en duurde ze keek op haar horloge en ze zag dat het al bijna half 6 was. Wanneer het de bedoeling was om haar nog zenuwachtiger en ontvankelijk te maken dan ze al was dan was hij in die opzet behoorlijk geslaagd. Ze hoorde buiten een autodeur dichtslaan en vroeg zich af of hij dat was. En ja ze hoorde de buitendeur opengaan. Ze wist niet dat het nog kon maar ze werd acuut nog een stuk zenuwachtiger. Ze hoorde dat hij de deur dicht deed en de autosleutels op de tafel legde, zijn voetstappen kwamen richting de woonkamer.

Hij zei helemaal niets en ze durfde niet achterom te kijken. Ze hoorde dat hij op een stoel ging zitten en ze hoorde dat hij even extra adem haalde. Nu komt het dacht ze en ja ze had gelijk. “Zo meisje daar sta je dan” “was je er aan toe? “ Wat moest ze daar nou op antwoorden?, wat wilde hij nu. Ze koos ervoor om niet te antwoorden en de vraag als retorisch te beschouwen. Maar dat was het niet merkte ze al snel. Ze hoorde hem opstaan en hij was heel snel bij haar. Voor ze het wist had ze 2 zeer forse meppen op haar billen te pakken. Ze slaakte een gilletje, meer van de schrik dan echt van de pijn. Zou je niet eens antwoorden wanneer ik je wat vraag Karin? Jaaa stamelde ze, maar ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze moest antwoorden dus duurde het even. “was je er aan toe?” vroeg Frank nog een keer. Wat moest ze nou? Ze was er altijd aan toe maar had niet het idee dat het nu meer aanwezig was dan anders. “Nee dat denk ik niet” zei ze dus maar. Om toe te geven dat de drang er bijna altijd was ging haar toch wat te ver. “Nou dat lijkt er helemaal niet op Karin!” hoorde ze Frank zeggen. “Volgens mij doe je er alles aan om het zover te laten komen” . Omdat ze nog steeds niet wist waar dit op uit ging draaien hield ze zich maar stil. Waar is je telefoon? Hoorde ze, Huh telefoon? O shit dit gaat de verkeerde kant op! “In mijn jas” antwoordde ze. “ga maar halen” zei Frank. Ze draaide zich om en aarzelde, ze keek vanonder haar wimpers Frank aan en die zag er wel uit alsof hij het meende dus liep ze naar de stoel waar ze de jas overheen had gehangen.

Ze was blij dat de broek nog boven haar knieën zat en niet op haar enkels. Zo in haar blote bips door de kamer lopen maakte dat ze zich super ongemakkelijk voelde. Ze pakte de telefoon uit de jas en liep er mee terug naar Frank toe. “Geef maar hier” zei hij en hij stak zijn hand uit. Ze gaf hem de telefoon en wachtte af. Misschien moet ik hem maar even een poosje houden hoorde ze hem zeggen. O god! Nee! Ze voelde een paniek gevoel opkomen. Haar telefoon was heel belangrijk, veel te belangrijk! Dat wist ze ook wel maar wilde daar niet aan toegeven. Haar gevoel was duidelijk van gezicht af te lezen en hij reageerde daar ook op. Nee? Niet? Vertel mij maar eens waarom ik dat niet zou doen? Volgens mij heb ik je hier voor gewaarschuwd of niet? Ze kon niet anders dan dat toegeven en knikte en keek snel naar beneden. Frank legde zijn hand onder haar kin en duwde haar hoofd weer omhoog. “wat zei je?, ik hoorde je niet” “Ja je hebt mij er voor gewaarschuwd” moest ze wel toegeven. “Maar ik heb hem ook echt nodig!” ze hoorde zelf hoe klein dit klonk. Bah hier had ze rekening mee moeten houden maar daar had ze nu niets meer aan. “Dat had je iets eerder moeten bedenken, vind je ook niet Karin?” “Ja Frank” antwoordde ze timide, het viel haar zelfs nu op dat ze nu wel met twee woorden sprak dat had ze nog nooit gedaan.

Hij legde haar telefoon op de kast en pakte zijn eigen erbij. “Laat mij eens kijken, hoorde ze hem zeggen. Ze stond nog steeds voor hem en dat werd er niet gemakkelijker op. Ze zag hem bladeren en hoorde hem opsommen. Maandag 30 minuten, dinsdag 33, woensdag 19. Ze voelde zich nog warmer worden. Ze wist precies waar hij mee bezig was en ze wist ook hoeveel dagen ze fors over de internet tijd heen gegaan was. Ze had er tijden geen probleem mee gehad en ging het redelijk goed maar de laatste paar weken ging ze er elke dag overheen. Dat moest een keer fout gaan natuurlijk. Ze had het wel geweten maar had de rem er niet op gezet. En ja ze kon de vraag nu wel begrijpen of ze er aan toe was. Zo leek het in ieder geval wel. En misschien was het ook wel zo. Ondertussen was Frank gewoon doorgegaan met opsommen. Het klonk als een monotone achtergrond. Ze moest haar gedachten er weer bijhouden!” Dat maakt het totaal op 467 minuten teveel” zei hij Wow zoveel! Dat had ze niet gedacht. “Kom maar mee” zei hij en ze was verrast maar liep achter hem aan. Wat zou hij nou van plan zijn? Hij liep naar de achterkamer en trok een stoel naar achteren. Toen zag ze dat daar een matje op lag. Shit! “Ga maar zitten” zei hij. Ze zuchtte en liep naar de stoel, maar hij hield haar tegen. “Wacht even” Hij draaide haar om zodat ze met de rug naar hem toe stond. Ze voelde dat hij haar broek vastpakte en met een kleine ruk liet hij de broek meer zakken. Nu was hij voorbij haar knieën en ze voelde dat de broek nog meer naar beneden gleed.

“Nu kan je gaan zitten” zei hij. Ze ging voorzichtig zitten en voelde het matje in haar billen prikken. Frank liep bij haar vandaan en ze hoorde hem iets uit de lade achter haar pakken. Het was een notitie blok met een pen. Zo nu mag je 467 keer gaan opschrijven : “ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden” “elke regel ga je nummeren” Ze knikte wat moest ze zeggen? Hij schoof het blok naar haar toe. “begin maar en schrijf netjes” Ze pakte de pen en zette 1 op het papier. “Moet ik de zin nog een keer herhalen vroeg Frank? Ze schudde van nee. “Nou laat maar horen dan, wat ga je opschrijven?” ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden” antwoordde ze. “inderdaad, dat is precies wat je gaat doen wanneer ik klaar met je ben!” “En nu aan het werk!” Hij was echt serieus en dat maakte behoorlijk indruk. Ze begon met schrijven maar netjes schrijven was nooit haar sterkste punt geweest dus het zou heel wat moeite kosten om het netjes te blijven doen. De mat prikte behoorlijk in haar billen en zo probeerde zo weinig mogelijk gewicht op haar billen te zetten maar dat lukte niet zo goed. Inmiddels was ze bij zin 10 en kreeg ze in de gaten dat het een lange zit ging worden. Frank was bij haar weggelopen en ze hoorde hem in de keuken bezig. Het klonk alsof hij aan het eten koken was. Nou lekker dan! Zij hier in haar blote bips op een stekelig matje strafregels schrijven en hij stond doodleuk in de keuken eten te koken! Maar eigenlijk was ze ook wel blij dat hij niet bij haar stond. Nu kon ze in haar eigen gedachten zinken. Ze kreeg kramp in haar vingers en ze wist bijna niet meer hoe ze moest zetten. Ze zette zich een beetje af op haar benen om de druk op haar billen te verminderen maar daardoor werd de druk op een andere plek weer meer dus dat hielp ook niet.

Zo snel mogelijk als het kon dan maar doorschrijven dan was het misschien ook sneller afgelopen. Frank liep haar voorbij en ging naar de woonkamer. Ze hoorde hem de tv aanzetten het maakte hem blijkbaar niet uit hoe lang ze er over deed hij had blijkbaar de tijd. Ze was al bijna een uur aan het schrijven en haar billen deden meer dan zeer. Haar gemoedstoestand was een stuk zachter geworden dan toen ze begon. Eerst was ze vooral geschokt, toen boos en nu vond ze het voornamelijk eigen schuld. 467 ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden. Zo dat was de laatste. Met een zucht legde ze de pen neer. De kramp in haar vinger probeerde ze wat weg te masseren. Het was heel lang geleden dat ze echt wat geschreven had. Dat zal op school geweest zijn, nu deed ze alles via de telefoon of laptop en had ze amper meer een pen vast. “Klaar?” hoorde ze Frank vragen. “ja klaar” antwoordde ze. Frank stond op en liep naar haar toe. Laat maar eens zien en hij hield zijn hand op. Ze pakte het blok en gaf het aan Frank. Oei hier was ze niet op bedacht maar toen ze het blok overhandigde voelde ze zich ineens super onzeker worden en ze wilde niets liever dan dat hij tevreden zou zijn. Hij leek echt alle regels te lezen maar ze kon niet aan zijn gezicht zien wat hij er van vond. “Goed” zei hij en hij gaf het blok terug. “Ga maar staan en neem het blok mee” Opgelucht dat ze nu eindelijk kon gaan staan was ze blij met de opdracht. Alleen had ze er even geen rekening mee gehouden dat gaan staan behoorlijk pijnlijk was. Ze kon niet voorkomen dat er een kreun ontsnapte en dat haar gezicht verstrakte. O kut dat doet zeer! Het liefst wilde ze de pijn weg wrijven maar dat durfde ze niet aan. “Kom mee” zei Frank en hij liep naar de woonkamer. Met haar strafregels in haar hand de spijkerbroek op haar enkels en met hoogstwaarschijnlijk een super rode en geprinte bips voelde dat toch behoorlijk ongemakkelijk. Met kleine pasjes volgde ze Frank naar de woonkamer. “Neem plaats” zei Frank en hij wees naar de salon tafel, ze keek hem aan. Zitten zal wel niet de bedoeling zijn maar ze snapte ook niet precies wat hij wel wilde. Op handen en knieën, verduidelijkte hij. Met het blok nog steeds in haar handen kroop ze op de tafel wat nog niet meeviel met haar spijkerbroek zo om de enkels. “leg je blok maar voor je neer” hoorde ze. Ze begon te begrijpen wat hij van plan was en keek daar niet naar uit. Ja ze was heel blij dat ze van de klote mat af was maar wat er nu kwam daar zou die mat een zachte deken bij lijken dacht ze zo. Frank liet haar zo maar staan en liep wat om haar heen. Ga maar op je ellebogen steunen hoorde ze. Met een onderdrukte kreun volgde ze zijn opdracht op. Nu staken haar billen wel heel erg de lucht in. Ze hoorde hoe hij de riem uit zijn broek haalde en ze was min of meer blij dat het de riem was en niet een stuk hout. Nou begin maar met regel 1 zei Frank. Ze aarzelde even en zei toen: 1: ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden” ze was nog niet uitgesproken of de riem kwam keihard op haar bips terecht. O god! Hoe kon ze nou blij geweest zijn met de riem? Hij tikte even op haar bil, volgende zei hij. Ze slikte en zei 2” ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden” En weer gelijk erna kwam de riem keihard op haar billen. Ooo dit ga ik nooit volhouden dacht ze. Volgende! Hoorde ze Frank zeggen. 3” ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden” en weer kwam de riem hard neer. Ze begon al te wiebelen en haar knieën en ellebogen deden nu ook al pijn en ze waren nog maar net begonnen!. Hoe moest ze dit in vredesnaam volhouden. Maar veel tijd om na te denken had ze niet. Frank wilde dat ze doorging. 4: ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden” en weer swoosch. 5: ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden” Haar stem was al niet zo krachtig meer. Het ging maar door en het waren er zoveel! Oo had ze maar een beetje meer opgelet, of eigenlijk had ze maar niet alles genegeerd. Want het was niet per ongeluk gegaan. Ze wist het wel maar het was schijnbaar niet zo’n issue meer voor Frank want hij had er niets van gezegd. Maar dat was dus een misrekening. 40” ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden” en weer kwam die riem op haar billen terecht. Ze ging met haar billen naar beneden en op haar hakken zitten. Maar dat leverde alleen maar nog een extra mep op en het commando dat ze haar billen moest aanbieden voor de straf. Ze probeerde weer in de houding te gaan zitten maar dat viel niet mee. De tranen stroomden al over haar wangen en ze was er nog lang niet. 100” ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden” en weer die riem die er gelijk achteraan kwam. En weer door, alles wat ze voelde waren haar gloeiende billen en hij bleef ze maar bewerken met de riem. Na elke regel die ze opnoemde volgde er een nieuwe aanslag op haar billen. Totdat ze eindelijk bij 467 was. 467: ik ga mij zoals een volwassen vrouw betaamd mij aan mijn afgesproken internettijd houden” en de riem kwam weer keihard neer. Dit keer niet op haar billen maar op haar benen. Ze gilde en schoot naar voren. Met haar hoofd in haar armen en de billen omhoog lag ze te huilen op de tafel. Even niet meer bewust van de wereld om haar heen. Frank liet haar begaan. Toen ze iets bijgekomen was pakte hij haar hand en begeleide haar van de tafel en trok haar in zijn armen. Met zijn armen om haar heen begon ze weer te huilen. Hij trok haar iets steviger naar hem toe en liet haar huilen. Toen ze weer wat bedaard was pakte hij haar hoofd tussen zijn handen en bewoog het zo dat ze hem aankeek. “Denk je dat het nu weer gaat lukken Karin?” vroeg hij. Ze wilde wegkijken maar hij hield haar gezicht stevig tussen zijn handen. Ze knikte en zei zachtjes ja het gaat weer lukken. Mooi was zijn reactie en hij gaf haar een kus op haar voorhoofd. “ga je dan maar weer aankleden” en hij begeleide die woorden met een tik op haar billen. Ze glimlachte en probeerde zo goed als het ging de spijkerbroek weer over haar billen te krijgen.

Hij liep naar de kast toe waar haar telefoon lag en kwam ermee naar haar toe. Let wel ,dit was je laatste waarschuwing Karin. Wanneer je er weer zo’n potje van maakt dan kan je hem hier voor 2 weken achterlaten. En met die woorden gaf hij haar de telefoon terug. Blij nam ze de telefoon weer aan en besloot heeeeeel voorzichtig te zijn.

Eet je een hapje mee? Dan kan je daarna naar huis. Oei dat was wel verleidelijk, ze keek op haar horloge en zag dat het al 19.00 uur was. Voor ze thuis was zou het half 8 zijn en dan moest ze nog koken. “Ja graag” antwoordde ze . En even later zaten ze samen te eten en te praten over van alles en nog wat. Het matje was verdwenen van de stoel maar de stoel op zichzelf was ook niet bepaald zacht. Ze kon het niet helpen maar ze moest zo nu en dan even haar gewicht verplaatsen en ze zag hem glimlachen.