In eerste instantie is iedereen geblokkeerd, maar helaas kun je na de paar schoppenkaarten die je kunt leggen niet meer verder en moet je ook de harten spelen waarmee Naomi weer verder kan. Die maakt daar dankbaar gebruik van en met een enorme inhaalslag weet ze ervoor te zorgen dat ze als eerste uit is. Tessa kijkt beteuterd. Weer heeft ze geen ronde vrij en geen kans om eens iemand over de knie te nemen. “Eens even kijken, Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane en Irene krijgt veertien met de leren paddle en veertien met de haarborstel. En dat dan nog keer drie!” Jullie kreunen gelijktijdig. Dat wordt echt een pijnlijke aangelegenheid. “En Naomi, wie kies je?” Ze hoeft niet lang na te denken. “Tijd voor wraak, ik kies Irene. Jij mag Tessa slaan.” Ai, hier had je niet over nagedacht..

George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als hij meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij haar broek maar uit te laten.

Dat betekent dat jij nu aan de beurt bent. Terwijl Naomi gaat zitten, maak je aarzelend de knoop van je broek los en trek je deze, met je ondergoed, naar beneden. Je zorgt dat je goed ligt en sluit heel even je ogen als je het koude leer op je nog licht warme billen voelt. Dan echoot de eerste klap door de kamer, maar het voelt minder pijnlijk dan je verwacht had. Snel erna volgt er nog een, maar ook die doen niet zo’n zeer. Naomi krijgt het in de gaten en wordt een beetje onzeker. “Volgens mij doe ik het niet helemaal goed?” George loopt naar haar toe en neemt de paddle over. “Je moet hem wat laten zwiepen, kijkt zo.” Hij haalt hard uit en je piept, van schrik en pijn. “Hey, da’s niet eerlijk!” zeg je verontwaardigd. “Je hebt gelijk, die telt niet,” zegt George gemeen. “Laat nog eens een paar keer zien?” George doet het nog een paar keer voor, de ene klap nog pijnlijker dan de andere, terwijl Naomi doet alsof ze het nog niet snapt. Dan schraapt Paul zijn keel en zegt dat dit wel genoeg oefening is geweest. George geeft de paddle terug aan Naomi en ze probeert het opnieuw, onder zijn aanmoediging. Nu voel je de klappen een stuk beter. Het lukt niet zo goed om stil te blijven liggen of om stil te blijven. “Au, alsjeblieft Naomi, niet zo hard!” probeer je na een gemeen harde klap. “Natuurlijk wel, nu gaat het net zo goed!” zegt ze lachend. “Kijk, ik ben er al veel beter in!” Die laatste woorden worden onderstreept door twee klappen die je doen gillen. Gelukkig is dit gedeelte daarmee klaar. Helaas komt nu nog de haarborstel. Naomi tikt eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Oef, wat doet dat zeer! Je hand vliegt naar achteren, maar Naomi wil daar niets van weten en al gauw lig je, net als Tessa daarnet, vastgepind over de knie. Je worstelt nog wel, maar het heeft geen zin. Je arme billen zijn een doelwit voor de borstel, niets meer. Je jammert, je smeekt, je roept zelfs sorry dat je net zo gemeen was. Je billen staan in lichterlaaie. “Goed gedaan, Irene,” zegt Naomi met zachte stem. Dat voelt toch wel goed. “Zo, ik wist niet dat je zo gemeen was!” “Tsja,” antwoordt Naomi, “dit is soms ook wel eens leuk! En je had het verdiend.” Je komt overeind en besluit het voorbeeld van Tessa te volgen; die broek heb je nu even niet nodig.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan. Gezeten op een zacht kussentje laat je je billen nog even afkoelen.

Naomi kan inderdaad goed door, maar helaas kun je na de paar schoppenkaarten die te kunt leggen niet meer verder en moet je ook de klaveren spelen waarmee George weer verder kan. Die maakt daar dankbaar gebruik van en met een enorme inhaalslag weet hij ervoor te zorgen dat hij als eerste uit is. Tessa en Naomi kijken beteuterd. Weer hebben ze geen ronde vrij en geen kans om eens iemand over de knie te nemen. “Eens even kijken. Naomi krijgt twaalf met de hand en en tien met de haarborstel, Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane en Irene krijgt veertien met de leren paddle en veertien met de haarborstel. En dat dan nog keer drie!” Jullie kreunen gelijktijdig. Dat wordt echt een pijnlijke aangelegenheid.

George zet zijn stoel weer klaar en nodigt eerst Naomi uit over de knie. Je kunt goed de donkere, gezwollen plekken zien van de eerdere klappen die ze heeft gehad. Hij begint met de hand en dat gaat in een hoog tempo. Naomi kan niet stil blijven liggen, noch stil blijven. Dan is de haarborstel aan de beurt. Het geluid van de klappen knalt door de kamer en je moet denken aan je arme billen, want je weet dat jij er nog meer gaat krijgen dan Naomi, die inmiddels klinkt alsof ze het spelletje niet meer zo leuk vindt. Ze beweegt wild met haar heupen, maar inmiddels zijn haar benen vastgepind door George en kan ze geen kant op. Na de laatste klap, die haar billen doet trillen, mag ze eindelijk overeind komen. Ze doet een klein dansje en besluit haar broek maar gewoon helemaal uit te laten deze keer.

Dan is Tessa aan de beurt. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij ook haar broek maar uit te laten.

Dat betekent dat jij nu aan de beurt bent. Aarzelend maak je de knoop van je broek los en trek je deze, met je ondergoed, naar beneden. Je zorgt dat je goed ligt en sluit heel even je ogen als je het koude leer op je nog licht warme billen voelt. Dan echoot de eerste klap door de kamer en voel je de brandende afdruk. Snel erna volgt er nog een en algauw is je hele zitvlak bedekt met afdrukken. Het lukt niet zo goed om stil te blijven liggen of om stil te blijven. “Au, alsjeblieft George, niet zo hard!” probeer je na een gemeen harde klap. “Natuurlijk wel, als ik me zou inhouden, zou dat ook niet eerlijk zijn naar Tessa en Naomi toe. Nee, ik moet goed hard blijven slaan.” Die laatste woorden worden onderstreept door twee klappen die je doen gillen. Gelukkig is dit gedeelte daarmee klaar. Helaas komt nu nog de haarborstel. George tikt eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Oef, wat doet dat zeer! Je hand vliegt naar achteren, maar George wil daar niets van weten en al gauw lig je, net als Tessa daarnet, vastgepind over de knie. Je worstelt nog wel, maar het heeft geen zin. Je arme billen zijn een doelwit voor de borstel, niets meer. Je jammert, je smeekt, je roept zelfs sorry, al weet je niet goed waarvoor, maar ja, het kan maar helpen, tot het eindelijk klaar is. Je billen staan in lichterlaaie. “Goed gedaan, Irene,” zegt George met zachte stem. Dat voelt toch wel goed. Je komt overeind en besluit het voorbeeld van Tessa en Naomi te volgen; die broek heb je nu even niet nodig.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan. Gezeten op een zacht kussentje laat je je billen nog even afkoelen.

“Ik kies Tessa, dan mag jij Naomi over de knie nemen,” antwoord je. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt eerst Naomi uit over de knie. Je kunt goed de donkere, gezwollen plekken zien van de eerdere klappen die ze heeft gehad. Hij begint met de hand en dat gaat in een hoog tempo. Naomi kan niet stil blijven liggen, noch stil blijven. Dan is de haarborstel aan de beurt. Het geluid van de klappen knalt door de kamer en je krijgt bijna medelijden met Naomi, die inmiddels klinkt alsof ze het spelletje niet meer zo leuk vindt. Ze beweegt wild met haar heupen, maar inmiddels zijn haar benen vastgepind door George en kan ze geen kant op. Na de laatste klap, die haar billen doet trillen, mag ze eindelijk overeind komen. Ze doet een klein dansje en besluit haar broek maar gewoon helemaal uit te laten deze keer.

Dan is het jouw beurt, en die van Tessa. Je gaat wat onwennig zitten, want je doet dit natuurlijk ook niet elke dag. Tessa ontbloot haar billen en gaat in een beweging over je schoot liggen. Het is een apart gevoel, het gewicht dat op je benen drukt. “Je moet je maar inhouden hoor, laat maar zien dat je niet zo gemeen bent als George net,” zegt Tessa schalks. Nou, mooi niet, denk je. Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Je merkt dat het nog niet zo makkelijk is om elke klap goed te laten landen en je voelt het ook in je hand en in je pols. Hoe zou dat voor Paul zijn? Nou ja, oefening baart waarschijnlijk kunst. Je ziet ook dat Tessa’s reeds gekleurde billen nog een stukje donkerder roze worden. “Deed het zeer?” vraag je na de laatste klap. “He, was je al begonnen?” antwoordt Tessa uitdagend. “Ah, laten we eens kijken of je straks nog zo brutaal bent,” kaats je terug terwijl je de loopy cane oppakt. Met een scherpe beweging van je pols laat je de cane neerkomen. Deze laat direct een cirkel achter. “Shit, oké, dat doet wel pijn, ja!” Bij de tweede tik jammert ze zachtjes. “Ah, al wat minder stoer, hoor ik?” zeg je smalend. Je gaat nu echt snel slaan, over haar hele billen en bovenbenen. Overal blijven rode lijntjes achter. Ze danst over je schoot en ze heeft moeite haar handen voor zich te houden. Als je bij de laatste klap extra hard en extra laag slaat, vliegt haar hand naar achter. Je wrijft over haar brandende billen. “Voelde je dat toch wel?” “Hmm, ja, dat was wel pijnlijk…” geeft ze toe. Je wrijft over Tessa’s rug. “Je hebt het goed gedaan.” Dat voelt duidelijk fijn om te horen voor Tessa. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan, en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.

“Ik kies Naomi, dan mag jij Tessa over de knie nemen, tijd om wraak te nemen!” antwoord je. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als hij meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij haar broek maar uit te laten.

Dan is het jouw beurt, en die van Naomi. Je gaat zitten en je wrijft in je handen. “Zo, nu zijn de rollen omgedraaid!” Naomi ontbloot haar billen en gaat met een sierlijke beweging over je schoot liggen. Het is een apart gevoel, het gewicht dat op je benen drukt. “Ben je er klaar voor?” vraag je. Naomi schudt uitdagend met haar billen: “Kom maar op!” Je had geen motivatie nodig, maar nu zeker niet meer. Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Je merkt dat het nog niet zo makkelijk is om elke klap goed te laten landen en je voelt het ook in je hand en in je pols. Hoe zou dat voor Paul zijn? Nou ja, oefening baart waarschijnlijk kunst. “Zo, voel je het al?” vraag je na de laatste klap. “Mwa, een beetje,” antwoordt Naomi uitdagend. Hmm, tijd om een grotere indruk te maken met de haarborstel. Je tikt Naomi eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Naomi zucht en je ziet een grote witte afdruk ontstaan. Dat wordt morgen een blauwe plek. Je slaat nog een keer. Naomi zucht opnieuw en beweegt haar heupen heen en weer om de pijn uit te bannen. Nu raak je in een ritme en je kijkt naar de billen die dansen op je schoot. Ze begint te jammeren en doet bijna haar handen naar achter, maar je spreekt haar streng toe en zegt dat dat niet mag. Na de laatste klap slaakt Naomi een lange kreet. Daarna wrijft ze over haar pijnlijke, gezwollen billen. “Au, dat deed zeer hoor!” Je kriebelt even over haar rug. “Dat had je verdiend, maar nu staan we quitte.” Naomi komt overeind en lacht naar je. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.

Je kiest voor de klaverenkaart. Waar je bang was dat George nu alles zo uit kon spelen, blijkt hij nog langer geblokkeerd te zijn. Ook Naomi en Tessa komen niet veel verder en je wint! “Woehoe!” roep je uit. “Nou, dan mogen wij de slachtoffers verdelen, hè,” zegt George. “Eens even kijken. Naomi krijgt vierendertig met de hand en en tien met de haarborstel en Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane. En dat dan nog keer drie!” Tessa en Naomi kreunen gelijktijdig. “Irene, wie wil jij over de knie hebben?” Je denkt even na. Waar ga je voor?

In eerste instantie is iedereen geblokkeerd, maar helaas kun je na de paar schoppenkaarten die je kunt leggen niet meer verder en moet je ook de harten spelen waarmee Naomi weer verder kan. Die maakt daar dankbaar gebruik van en met een enorme inhaalslag weet ze ervoor te zorgen dat ze als eerste uit is. Je kijkt beteuterd. Weer heb je geen ronde vrij en geen kans om eens iemand over de knie te nemen. “Eens even kijken. Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane en Irene krijgt veertien met de leren paddle en veertien met de haarborstel. En dat dan nog keer drie!” Jullie kreunen gelijktijdig. Dat wordt echt een pijnlijke aangelegenheid. “En Naomi, wie kies je?” Ze hoeft niet lang na te denken. “Irene. Jij mag Tessa slaan.” “Wat, hoezo word ik alweer uitgekozen?” roep je uit. “Tsja,” zegt Naomi guitig, “zo kan ik straks makkelijker ervaringen uitwisselen met Tessa.”

George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij haar broek maar uit te laten.

Dat betekent dat jij nu aan de beurt bent. Terwijl Naomi gaat zitten, maak je aarzelend de knoop van je broek los en trek je deze, met je ondergoed, naar beneden. Je zorgt dat je goed ligt en sluit heel even je ogen als je het koude leer op je nog licht warme billen voelt. Dan echoot de eerste klap door de kamer, maar het voelt minder pijnlijk dan je verwacht had. Snel erna volgt er nog een, maar ook die doen niet zo’n zeer. Naomi krijgt het in de gaten en wordt een beetje onzeker. “Volgens mij doe ik het niet helemaal goed?” George loopt naar haar toe en neemt de paddle over. “Je moet hem wat laten zwiepen, kijkt zo.” Hij haalt hard uit en je piept, van schrik en pijn. “Hey, da’s niet eerlijk!” zeg je verontwaardigd. “Je hebt gelijk, die telt niet,” zegt George gemeen. Hij geeft de paddle terug aan Naomi en ze probeert het opnieuw, onder zijn aanmoediging. Nu voel je de klappen een stuk beter. Het lukt niet zo goed om stil te blijven liggen of om stil te blijven. “Au, alsjeblieft Naomi, niet zo hard!” probeer je na een gemeen harde klap. “Natuurlijk wel, nu gaat het net zo goed!” zegt ze lachend. “Kijk, ik ben er al veel beter in!” Die laatste woorden worden onderstreept door twee klappen die je doen gillen. Gelukkig is dit gedeelte daarmee klaar. Helaas komt nu nog de haarborstel. Naomi tikt eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Oef, wat doet dat zeer! Je hand vliegt naar achteren, maar Naomi wil daar niets van weten en algauw lig je, net als Tessa daarnet, vastgepind over de knie. Je worstelt nog wel, maar het heeft geen zin. Je arme billen zijn een doelwit voor de borstel, niets meer. Je jammert, je smeekt, je roept zelfs sorry, al weet je niet goed waarvoor, maar ja, het kan maar helpen, tot het eindelijk klaar is. Je billen staan in lichterlaaie. “Goed gedaan, Irene,” zegt Naomi met zachte stem. Dat voelt toch wel goed. “Zo, ik wist niet dat je zo gemeen was!” “Tsja,” antwoordt Naomi, “dit is soms ook wel eens leuk!” Je komt overeind en besluit het voorbeeld van Tessa te volgen; die broek heb je nu even niet nodig.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan. Gezeten op een zacht kussentje laat je je billen nog even afkoelen.

Naomi kan inderdaad goed door, maar helaas kun je na de paar schoppenkaarten die je kunt leggen niet meer verder en moet je ook de klaveren spelen waarmee George weer verder kan. Die maakt daar dankbaar gebruik van en met een enorme inhaalslag weet hij ervoor te zorgen dat hij als eerste uit is. Je kijkt net zo beteuterd als Naomi. Weer heb je beiden geen ronde vrij en geen kans om eens iemand over de knie te nemen. “Eens even kijken. Naomi krijgt twaalf met de hand en en tien met de haarborstel, Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane en Irene krijgt veertien met de leren paddle en veertien met de haarborstel. En dat dan nog keer drie!” Jullie kreunen gelijktijdig. Dat wordt echt een pijnlijke aangelegenheid.

George zet zijn stoel weer klaar en nodigt eerst Naomi uit over de knie. Je kunt goed de donkere, gezwollen plekken zien van de eerdere klappen die ze heeft gehad. Hij begint met de hand en dat gaat in een hoog tempo. Naomi kan niet stil blijven liggen, noch stil blijven. Dan is de haarborstel aan de beurt. Het geluid van de klappen knalt door de kamer en je moet denken aan je arme billen, want je weet dat jij er nog meer gaat krijgen dan Naomi, die inmiddels klinkt alsof ze het spelletje niet meer zo leuk vindt. Ze beweegt wild met haar heupen, maar inmiddels zijn haar benen vastgepind door George en kan ze geen kant op. Na de laatste klap, die haar billen doet trillen, mag ze eindelijk overeind komen. Ze doet een klein dansje en besluit haar broek maar gewoon helemaal uit te laten deze keer.

Dan is Tessa aan de beurt. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij ook haar broek maar uit te laten.

Dat betekent dat jij nu aan de beurt bent. Aarzelend maak je de knoop van je broek los en trek je deze, met je ondergoed, naar beneden. Je zorgt dat je goed ligt en sluit heel even je ogen als je het koude leer op je nog licht warme billen voelt. Dan echoot de eerste klap door de kamer en voel je de brandende afdruk. Snel erna volgt er nog een en algauw is je hele zitvlak bedekt met afdrukken. Het lukt niet zo goed om stil te blijven liggen of om stil te blijven. “Au, alsjeblieft George, niet zo hard!” probeer je na een gemeen harde klap. “Natuurlijk wel, als ik me zou inhouden, zou dat ook niet eerlijk zijn naar Tessa en Naomi toe. Nee, ik moet goed hard blijven slaan.” Die laatste woorden worden onderstreept door twee klappen die je doen gillen. Gelukkig is dit gedeelte daarmee klaar. Helaas komt nu nog de haarborstel. George tikt eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Oef, wat doet dat zeer! Je hand vliegt naar achteren, maar George wil daar niets van weten en algauw lig je, net als Tessa daarnet, vastgepind over de knie. Je worstelt nog wel, maar het heeft geen zin. Je arme billen zijn een doelwit voor de borstel, niets meer. Je jammert, je smeekt, je roept zelfs sorry, al weet je niet goed waarvoor, maar ja het kan maar helpen, tot het eindelijk klaar is. Je billen staan in lichterlaaie. “Goed gedaan, Irene,” zegt George met zachte stem. Dat voelt toch wel goed. Je komt overeind en besluit het voorbeeld van Tessa en Naomi te volgen; die broek heb je nu even niet nodig.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan. Gezeten op een zacht kussentje laat je je billen nog even afkoelen.

“Ik kies Tessa, dan mag jij Naomi over de knie nemen,” antwoord je. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt eerst Naomi uit over de knie. Je kunt goed de donkere, gezwollen plekken zien van de eerdere klappen die ze heeft gehad. Hij begint met de hand en dat gaat in een hoog tempo. Naomi kan niet stil blijven liggen, noch stil blijven. Dan is de haarborstel aan de beurt. Het geluid van de klappen knalt door de kamer en je krijgt bijna medelijden met Naomi, die inmiddels klinkt alsof ze het spelletje niet meer zo leuk vindt. Ze beweegt wild met haar heupen, maar inmiddels zijn haar benen vastgepind door George en kan ze geen kant op. Na de laatste klap, die haar billen doet trillen, mag ze eindelijk overeind komen. Ze doet een klein dansje en besluit haar broek maar gewoon helemaal uit te laten deze keer.

Dan is het jouw beurt, en die van Tessa. Je gaat wat onwennig zitten, want je doet dit natuurlijk ook niet elke dag. Tessa ontbloot haar billen en gaat in een beweging over je schoot liggen. Het is een apart gevoel, het gewicht dat op je benen drukt. “Je moet je maar inhouden hoor, laat maar zien dat je niet zo gemeen bent als George net,” zegt Tessa schalks. Nou, mooi niet, denk je. Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Je merkt dat het nog niet zo makkelijk is om elke klap goed te laten landen en je voelt het ook in je hand en in je pols. Hoe zou dat voor Paul zijn? Nou ja, oefening baart waarschijnlijk kunst. Je ziet ook dat Tessa’s reeds gekleurde billen nog een stukje donkerder roze worden. “Deed het zeer?” vraag je na de laatste klap. “He, was je al begonnen?” antwoordt Tessa uitdagend. “Ah, laten we eens kijken of je straks nog zo brutaal bent,” kaats je terug terwijl je de loopy cane oppakt. Met een scherpe beweging van je pols laat je de cane neerkomen. Deze laat direct een cirkel achter. “Shit, oké, dat doet wel pijn, ja!” Bij de tweede tik jammert ze zachtjes. “Ah, al wat minder stoer, hoor ik?” zeg je smalend. Je gaat nu echt snel slaan, over haar hele billen en bovenbenen. Overal blijven rode lijntjes achter. Ze danst over je schoot en ze heeft moeite haar handen voor zich te houden. Als je bij de laatste klap extra hard en extra laag slaat, vliegt haar hand naar achter. Je wrijft over haar brandende billen. “Voelde je dat toch wel?” “Hmm, ja, dat was wel pijnlijk…” geeft ze toe. Je wrijft over Tessa’s rug. “Je hebt het goed gedaan.” Dat voelt duidelijk fijn om te horen voor Tessa. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.

“Ik kies Naomi, dan mag jij Tessa over de knie nemen,” antwoord je. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als hij meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij haar broek maar uit te laten.

Dan is het jouw beurt, en die van Naomi. Je gaat wat onwennig zitten, want je doet dit natuurlijk ook niet elke dag. Naomi ontbloot haar billen en gaat met een sierlijke beweging over je schoot liggen. Het is een apart gevoel, het gewicht dat op je benen drukt. “Ben je er klaar voor?” vraag je, een beetje twijfelend. Naomi schudt uitdagend met haar billen: “Kom maar op!” Dat geeft je net dat beetje zelfvertrouwen dat je nodig hebt. Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Je merkt dat het nog niet zo makkelijk is om elke klap goed te laten landen en je voelt het ook in je hand en in je pols. Hoe zou dat voor Paul zijn? Nou ja, oefening baart waarschijnlijk kunst. “Deed het zeer?” vraag je na de laatste klap. “Wel een beetje hoor, je doet goed je best!” antwoordt Naomi aanmoedigend. Nu is het tijd voor de haarborstel. Je tikt Naomi eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Naomi zucht en je ziet een grote witte afdruk ontstaan. Dat wordt morgen een blauwe plek. Je slaat nog een keer. Naomi zucht opnieuw en beweegt haar heupen heen en weer om de pijn uit te bannen. Nu raak je in een ritme en je kijkt naar de billen die dansen op je schoot. Ze begint te jammeren en doet bijna haar handen naar achter, maar je spreekt haar streng toe en zegt dat dat niet mag. Na de laatste klap slaakt Naomi een lange kreet. Daarna wrijft ze over haar pijnlijke, gezwollen billen. “Au, dat deed zeer hoor!” Je kriebelt even over haar rug. “Je deed het anders goed en het was leuk om eens te doen.” Naomi komt overeind en lacht naar je. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.

Je kiest voor de klaverenkaart. Waar je bang was dat George nu alles zo uit kon spelen, blijkt hij nog langer geblokkeerd te zijn. Ook Naomi en Tessa komen niet veel verder en je wint! “Woehoe!” roep je uit. “Nou, dan mogen wij de slachtoffers verdelen, hè,” zegt George. “Eens even kijken. Naomi krijgt vierendertig met de hand en en tien met de haarborstel en Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane. En dat dan nog keer drie!” Tessa en Naomi kreunen gelijktijdig. “Irene, wie wil jij over de knie hebben?” Je denkt even na. Waar ga je voor?