Goed! Ik zal het dan maar zelf zeggen.
Het onderdeel wat we absoluut nodig hebben is… muziek! Balletmuziek! Alhoewel, nee geen Balletmuziek. Billenkoekmuziek! Ritmisch versterkend. Mooi opgebouwd. Ja ik zou zeggen, zeer mooi en goed opgebouwd.
Heren, en Thalen keek naar de 6 leraren, ik zet de stream op gang, u weet wat u moet doen.
Thalen liep naar zijn mobiele telefoon, zocht daar op spotify en drukte op “play”
Uit de sonos-speakers die rondom waren opgesteld kwam een strak ritme op een snare-drum. Heel zacht. Super strak gespeeld.
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie voelden een krachtige impuls komen uit dit stille maar dwingende ritme. Ze kenden deze muziek niet, maar toch ook wel. Vaag. Kwam het uit een bekende film? 50 shades? In de spiegel konden ze precies zien wat er in het hele kantoor gebeurde. Ze lagen alle drie in een perfecte billenkoek houding met hun billen omhoog over de balletbar. Klaar om uitgeklopt te gaan worden door de mattekloppers die daar naast hun stonden. Wachtend op hun taak om de 3 omhooggestoken billen en ondergoed van stof te ontdoen.
Lotte voelde hoe ze machteloos klaarlag en een soort van vrijwillig haar billen aanbood voor haar tuchtiging. Haar enkels waren strak vastgebonden waardoor haar lange slanke benen gespreid waren. Haar lichaam werd door haar vastgebonden polsen voorover gebogen zodat haar ronde billen omhoog staken. Haar staartjes met rode linten hingen langs haar gezicht rustig in afwachting.
Lotte wist niet hoe dit verder zou gaan maar haar aandacht was volledig gefocust op haar billen en op de kleine trom die het statige ritme voortzette.
Op het moment dat een fluit een prachtige melodie begon te spelen kwamen de leraren ritmisch in beweging met hun handen op de rug, kin in de lucht, gezichten strak in de plooi. Ze liepen op het ritme van de muziek alle 6 in colonne richting de korven. Bij de korven aangekomen stopten ze. Een solo klarinet had de melodie overgenomen, zacht en statig. Staand naast de korven luisterden de 6 mannen met zichtbaar respect naar de muziek. Na dit bevroren moment pakten ze tegelijk alle 6 met een sierlijke arm beweging elk 1 mattekloppersteel vast en haalden die langzaam tevoorschijn. De klarinet was klaar met zijn melodie en de fagot was aan de beurt. De mannen kwamen met hun matteklopper weer in beweging ze liepen in een onvoorspelbare choreografie statig naar de van te voren afgesproken plaats achter de billen van Anne-Fleur, Lotte en Rosalie.
Lotte kon in de spiegel meekijken hoe haar twee leraren langzaam en gestileerd alles uitvoerden en na een tijdje in slagorde klaar stonden.
Ze wist dat aanstonds deze 2 mattekloppers haar billen zouden gaan geselen en probeerde alles zoveel mogelijk te ontspannen. Ze was overgeleverd en die machteloosheid voelde ze hevig.
Een hoge es-clarinet begon dezelfde melodie te spelen en directeur kwam nu langzaam en gestileerd maar juist niet in het ritme van de muziek alles controleren. De muziek ging daarbij statig en met innerlijke energie door. Alle kleine handelingen werden hierdoor opgetild in eenvoud.
Mattekloppers een beetje rechtzetten , mouwen van de leraren strak en recht trekken. Allemaal kleine dingentjes die de spanning verhoogden.
De drie meisjes waren alles in de spiegel aan het volgen.
De hobo sloot het solo-instrumenten rijtje af met zijn versie van de melodie. Thalen ging rustig zitten en 3 leraren legden hun matteklopper nu zacht maar beslist op de billen van de 3 meiden.
Ze voelden aankomen dat het nu ging gebeuren en Lotte hield haar eigen houten handvat stevig vast toen ze het rotan voorzichtig maar dwingend op haar billen geplaatst voelde worden. Een soort wrede-tedere streling.

De tussenmaten van de snare-drum klonken. De beurt was aan de fluit, hobo en gedempte trompet die dezelfde melodie tegelijk gingen vertolken.
Toen begon het!
Maar..
Heel zachtjes en voorzichtig!
Op elke 1e tel van de drie-kwarts maat tikten eerst 3 leraren precies tegelijk op de billen van de meiden. Op de 1e tel van de volgende maat de andere 3 leraren.
Het stelde helemaal niets voor, hele zachte tikjes op hun billen en dat op deze muziek. .
Lotte zag in de spiegel hoe de matteklopper steeds zacht lande, links, rechts, links, rechts links, rechts, links, als een perpetuum mobile.
Ze voelde gek genoeg dat ze haar spanning kwijt raakte. Ze begon te genieten van deze indringende combinatie van muziek en zachte billekoek. En eigenlijk was dit gewoon mooi teder en helemaal niet pijnlijk.
Een saxofoon nam het nu over waarna de melodie door fluit hoorn en celesta een oriëntaals tintje kreeg.
De tussenmaten van de snare-drum klonken. De mattekloppers gingen plotseling iets harder en in het midden op billen slaan. Lotte, Anne-Fleur keken elkaar zijwaarts aan en uit hun open mond kwam een soort zucht.
De melodie werd nu in kwinten meegespeeld door een hobo. Een trombone nam de melodie over en ging zonder maar ook iets sneller te worden luider spelen. De leraren gingen mee in deze crescendo en gingen beetje bij beetje harder slaan. De tikjes waren nu echte slagen geworden en de billen van de 3 meisjes begonnen mee te dansen op het ritme.
Ondanks dat Lotte gister ongenadig slaag had gekregen en haar billen heel pijnlijk waren, kwam Lotte door de het strakke voorspelbare ritme en de drive van de muziek in een flow terecht.
Ze keek in de spiegel en zag de gelijk opgaande mattekloppers die nu bij alle 3 best stevig de witte stof aan het kloppen waren.
De muziek werd luider, de billenkoek intensiveerde. Meer instrumenten van het symfonieorkest gingen meedoen. Lotte zag dat de 6 leraren hun voeten uit elkaar gingen zetten om hun mattekloppers meer schwung te kunnen geven.
Lotte kon nog steeds ontspannen en haar billen zonder te verkrampen vrij aanbieden aan de 2 mattekloppers die haar billen deden dansen. Ze probeerde haar ademhaling in het ritme mee te laten gaan om de slagen beter op te kunnen vangen. Precies op het moment dat de pauken erbij kwamen gingen de mattekloppers over in een ander ritme. Een extra slag per maat. De 3 meiden hadden moeite om deze plotselinge overgang mentaal op te vangen.
Lotte bleef in de spiegel kijken en haar ademhaling mee te laten gaan. Haar billen volgden ook dit ritme en haar flow was er nog. Lotte deed haar ogen nu dicht. Ze bleef luisteren naar de muziek die als een locomotief onverbiddelijk doorging en alles meenam op zijn weg vooruit. Het was moeilijk nu, moeilijk, ze moest ontspannen blijven. Nog eens kwam dezelfde melodie. Alle violen, meerstemmig. De mattekloppers gingen mee als zijnde extra slagwerk in de partituur. Lotte hoorde naast zich Anne-Fleur breken. Haar kenmerkende klaagzang klonk weer. Ook nu weer auditief oplichtend perfect ritmisch in de maat…aaahhhhhaa.Aaaahhhhhhhhhhaa.Aaahhhhhhhhhhh
Trombones en trompetten namen nu de melodie in een soort triomf over van het orkest. Het hele orkest begeleide en werd nog luider. Vooral de 2 slagen nu steeds vlak achter elkaar waren erg.
Lotte kon haar heupen en billen niet meer stil houden. Ze kneep haar ogen stijf dicht en sloeg haar hoofd naar beneden op haar handen. Haar staartjes volgden in een sierlijke rode zwaai voorwaarts.
Ook Rosalie begon te kermen op de nu echt harde meedogenloze slagen op haar strak gespannen en billenkoek vragende achterwerk

Ging dit eindeloze muziekstuk nog luider worden. Dat kon toch niet. Trombones scheurden de melodie in stukken, de mattekloppers deden dat nu met hun billen.
Swoesjjss………..swoesj Swoesjjss………..swoesj Swoesjjss………..swoesj Swoesjjs……
Lotte hield haar flow niet meer vol. Het harde rotan kwam nu loeihard op haar billen. Ze begon hevig met haar benen te trillen reagerend op de pijn die de mattekloppers veroorzaakten. Ongenadig ging het door, ongenadig ging de locomotief door. De flow was weg de pijn was daar. Lotte begon te huilen en liet net als gisteren een luide jammerklacht horen. Heel hoog als een sopraan boven het orkest uit. Samen met Anne-Fleur laag en Rosalie staccato in een trio.
De mattekloppers gingen door.
Plotseling een complete draai in de muziek. De 6 leraren zetten nu alles op alles om de competitie met het orkest op de sonos bij te houden. Elke tel werd er nu op de billen gemept. Swoesjjs, swoesj, swoesj. Swoesjjss, swoesj, swoesj
De rotan kloppers kwamen ongenadig en keihard nu links,rechts,midden, overal terecht. Lotte, Anne-Fleur en Rosalie schokten met hun lichamen naar links, rechts, omhoog, omlaag. Lotte haar gezicht en vlechten vloog nu wild heen en weer en ze schreeuwde samen met de andere 2 van de pijn. De pijn die hun billen nu onophoudelijk en keihard doorgaven aan hun brein.
Alles vermengde met alles. Alles was uitvergroot tot het maximum. In een moordend strak en meedogenloos ritme en tempo. Billen dansten op en neer. Vlechten in 3 kleuren dansten samen met de billen wild heen en weer.
Plotseling stopte het ritme, een dissonant wrang schreeuwend slotakkoord en …..
Alles stopte.
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie, lieten hun hoofden meteen uitgeput tussen hun armen zakken. Ze hingen slap over de bar hangend aan hun polsen en rechtgetrokken aan hun enkels.
De 6 heren stonden nu weer strak in de houding. Mattekloppers tegen hun borst en uit te hijgen van hun 14 minuten opgebouwde billenballet op muziek.
Thalen was aan het einde van de opbouw opgestaan en was recht achter dit schouwspel gaan staan.
Dit om de apotheose goed te kunnen aanschouwen.
Nu liep hij langzaam naar Rosalie en ging achter haar staan. Hij pakte haar sloggi vast en bracht die voorzichtig naar beneden.
Rosalie was zo uitgeput dat ze slap bleef hangen.
Een totale donkerrode en opgezwollen bilpartij kwam tevoorschijn.
Thalen knikte goedkeurend naar de 2 verantwoordelijke leraren en liep statig door naar Lotte.
Lotte hief haar hoofd op om in de spiegel te kijken. Ze zag door haar tranen echter alles maar vaag en gaf haar hoofd weer rust door die te laten hangen
Ook haar billen hadden een extreem opgezwollen matteklopper patroon.
Nadat Thalen zich had vergewist van het “klop”resultaat. Werden Lotte, Anne-Fleur en Rosalie losgemaakt door de 6 leerkrachten.
Alle 3 werden ze in een hoek gezet wachtend op hun laatste meedogenloze straf
Waar een wilg is, is een weg!

Heren, wilt u de 3 dames begeleiden naar hun plek aan de bar? Graag in dezelfde volgorde als bij de knotwilgen.
De leraren zetten Lotte, Anne-Fleur en Rosalie met hun heupen tegen de houten bar met hun gezichten naar de grote spiegel gericht. Lotte in het midden, de andere aan weerszijden van haar.
Het zag er heel gek uit. 3 dames in wit ondergoed een beetje nat door de regendruppels en 2 takken recht omhoog naast hen in hun rechterhand.
Dames, ik wil dat jullie nu netjes vooroverbukken over de houten bar, de takken dan voor jullie op de grond leggen en daarna het handvat vastpakken die jullie voor je zien.
Lotte bukte voorover over de bar. Ze voelde hoe haar billen strak begonnen te staan tijdens het bukken en uitnodigend zich aanboden voor een volgend pak slaag.
Ze legde de takken op de grond waarna ze gedwee het handvat vastpakte met gestrekte armen. Vlak naast haar stond de korf met de 2 mattekloppers die hoogstwaarschijnlijk voor haar billen waren bedoeld.
Toen ze haar hoofd optilde keek ze recht in de spiegel die ongeveer 1 meter van haar vandaan was.
Ze zag aan de linkerkant Rosalie zich positioneren en aan de rechterkant Anne-Fleur.
Anne-Fleur was wat kleiner zodat ze op haar tenen over de bar heen lag terwijl ze het handvat ook met gestrekte armen vasthield.
Heren, wilt u nu de polsen en enkels zekeren.
De 6 leraren liepen naar Lotte, Anne-Fleur en Rosalie. 3 bij hun voeten, 3 bij hun handen.
Naast elke voet kon een breed luikje open waar zachte riempjes uit tevoorschijn kwamen aan een schuifsysteem. Hiermee werden ze aan hun enkels vastgezet. Vervolgens werden hun benen zodanig uit elkaar gezet dat hun volle heup gewicht op de bar lag en ze met hun tenen op de grond stonden.
Ook om hun polsen kwamen zachte riempjes die aan het handvat werden vastgemaakt.
Dames, We gaan nu beginnen met deze speciale opwarmronde. Zoals jullie hebben gemerkt liggen jullie gebukt over een soort balletbar en hebben jullie ook nog een mooi balletpakje aan.
Het kan niet mooier zei Thalen cynisch.
Nou mist er eigenlijk nog 1 ding. Thalen liep achter de 3 meiden langs en haalde bij alle 3 hun hemd wat naar boven zodat alle billen maar 1 laagje stof hadden ter bescherming.
Er mist maar 1 ding. Zei Thalen nogmaals.
Wat hoort er altijd bij ballet?
Hij ging achter Rosalie staan en legde zijn rechterhand op de linkerbil van Rosalie.
Mevrouw Neervoort, wat is daarop uw antwoord, en snel een beetje.
Rosalie dacht zenuwachtig na wat dat kon zijn.
Een balletrokje meneer de directeur?
PETS!!
AHHH…
Rosalie strekte haar armen en sloeg haar hoofd omhoog door deze pijnlijke verrassing.
Is wel goed Rosalie, maar vind je niet dat een dergelijk rokje te veel bescherming zou bieden voor de straf die jij verdient?
Ja meneer de directeur, zei Rosalie snel.
Thalen liep door naar Lotte.

Lotte voelde een hand op haar zwakke rechterbil en ging al met haar hoofd naar beneden klaar om een klap mentaal op te vangen.
Mevrouw van Laar, hebt u de vraag begrepen?
Ja meneer de directeur.
Nou wellicht kunt u dan ons uit de droom helpen wat er in deze balletvoorstelling nu eigenlijk mist.
Ehhh, balletschoentjes? Ehh meneer de directeur!
De hand van de directeur bleef zacht liggen op Lotte haar rechterbil.
Heren, zei de directeur tegen zijn leraren, vinden jullie dat een goed antwoord?
Op het moment dat de leraren een antwoord wilden geven, ging de hand van Thalen vliegensvlug omhoog om daarna keihard te landen op Lotte haar rechterbil.
PETTSS!!
AHHHHH!!
Ook niet goed, mevrouw van Laar!
Deze leraren hebben deze balletuitvoering al een aantal keren uitgevoerd. Zei Thalen. Zij weten precies wat er mist. Balletschoentjes zijn dus zeker niet nodig.
Thalen haalde zijn hand van de rechterbil van Lotte. Lotte maakte zich klaar voor nog een klap.
De directeur liep echter door.
Mevrouw Kleikers is vast ballet deskundige en gaat ons nu vertellen wat er nog mist bij dit ballet.
Anne-Fleur had al een tijdje nagedacht wat het toch zou kunnen zijn wat dhr Thalen zou bedoelen.
En had bedacht dat hij misschien wel een strenge straffende balletjuffrouw ofzo zou bedoelen. Ja dat moest vast zo zijn.
Dus gaf ze als antwoord.
Een strenge balletmeester, meneer de directeur
Directeur Thalen begon te lachen.
Nou, nou Anne Fleur Kleikers! Dat is inderdaad een mooi antwoord. Ben ik zeker mee eens.
Echter, helaas voor jou, die zijn er al. 6 zelfs en als ik mezelf meereken 7. Maar, ik vind het een creatief antwoord. Dat moet ik je wel nageven.
Wel, om dat te belonen, waar had u gedacht dat ik mijn hand zou moeten vleien voor dit toch wel foute antwoord.
Anne-Fleur was even van haar à propos, deze vraag.
Ehh, wat bedoelt u precies meneer de directeur.
U mag zelf nu kiezen waar ik heel hard op uw welgevormde billen mag gaan slaan. Ik wil wel snel een antwoord, anders kies ik toch weer zelf.
Anne-Fleur boog moedeloos haar hoofd en zei. Dan maar in midden op mijn billen meneer de directeur.
Meneer Thalen legde zijn hand midden op haar billen. Is dit een goede plek juffrouw Kleikers? Of iets meer naar rechts. En hij schoof zijn hand die kant wat op.
In het midden meneer de directeur.
PETSSS,
TSSSSS…
Siste Anne-Fleur bij deze keiharde impact.
Haar billen dansten nog na van deze voltreffer midden op haar bibs.
Ok, dames. Ik denk dat we zo niet verder komen en we moeten een beetjes opschieten om straks ook nog de wilgentenen te kunnen doen.
Zou toch zonde zijn dat die niet meer aan de beurt zouden komen door tijdgebrek.
Is het niet?
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie zeiden wijselijk niets.

Goed! Ik zal het dan maar zelf zeggen.
Het onderdeel wat we absoluut nodig hebben bij ballet is…….

6 mannen kwamen binnen, leraren zo te zien aan hun pak. Ze gingen achter in het kantoor staan.
Dames, zei meneer Thalen. Hier zijn de leraren van dienst. Zij zullen jullie begeleiden naar de knotwilgen buiten. Jullie gaan daar elk 2 wilgentakken snoeien die voldoen aan de eisen van onze school. De leraren zullen aangeven of jullie uitgezochte takken aan de norm voldoen.
Is dat begrepen dames!
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie zeiden niet al te luid: ja meneer de directeur.
Beter! Ik wil jullie duidelijk horen! Commandeerde Thalen. Is Dat Begrepen Dames!
Ja Meneer de Directeur! Kwam het er nu luid en duidelijk uit.
Mooi!
Heren, en Thalen keek naar de leraren achter in het kantoor, wilt u de dames nu begeleiden naar de knotwilgen. Zorg dat ze snel terug zijn, het is momenteel wat fris buiten.
3 leraren stapten naar voren en pakten elk een arm van 1 van de meisjes vast en bonjourden ze richting de deur van het kantoor.
In alleen hun ondergoed werden ze door de gangen begeleid naar de achterkant van het gebouw waar ze door een grote dubbele deur naar buiten moesten gaan. Ze werden alle drie stevig vastgehouden bij hun arm door 3 leraren terwijl de andere 3 leraren achter bleven in het kantoor om iets voor te bereiden voor de komende sessie met mattekloppers.
Het was behoorlijk fris buiten maar gelukkig stond er geen wind en een waterig zonnetje verscheen nadat het nu net droog was geworden.
Alles was nat van de regen die de afgelopen uren gevallen was.
De 3 mannen haasten zich met de 3 dames naar de knotwilgen om dit buitenverblijf niet te lang te laten duren.
Lotte liet zich gewillig meevoeren aangezien er toch geen keus meer was. Ze mocht het middelste plateau gaan bezoeken. Anne-Fleur en Rosalie de beide buitenste.
Met een snelle blik had Lotte gezien dat in de eetzaal de schoolmeiden ook hadden gezien dat er weer wilgentheater zou gaan komen. Een aantal meiden stonden echt voor het raam te kijken hoe zij hun kastijdings-takken zouden gaan uitkiezen.
Lotte schaamde zich een beetje om zo zonder schooluniform hierbuiten te moeten zijn met deze uiteindelijk pijnlijke opdracht.
Bij het plateau aangekomen gaf de leraar haar een stevige snoeischaar die aan de balk hing van de trap die naar het plateau leidde.
Lotte nam het gereedschap onwillig aan en werd daarna de trap opgeduwd, die ze met enige tegenzin beklom.
Vijf treden had de trap die ze opklom waarna ze uitkwam op het plateau. De wilgentenen stonden wreed uitnodigend in het gelid te wachten om uitgekozen te worden. Welke moest ze kiezen voor haar blote billen. Een vreemde spanning en nervositeit overmande haar. De tak die ze nu ging aanraken zou straks zwiepend haar billen geselen. Ze keek naar beneden waar de leraar stond te wachten. Hij maakte een gebaar van opschieten. Nou er was toch niets meer aan te doen. Het maakte ook niet uit. Beter nu meteen maar doorpakken en ze rijkte met haar linkerhand naar een tak in het midden.
Een regen van waterdruppetjes daalde neer op haar hemd. Ze schrok even terug maar zette toen door de tak stevig vast te pakken en met haar rechterhand de snoeischaar midden op de tak te zetten.
LAGER! Riep de leraar van beneden. Lotte keek omlaag.
De tak lager snoeien! Zei de leraar nog eens. Lotte ging met haar snoeischaar langzaam omlaag totdat ze bij het begin van de tak kwam.
Ja, daar! Zei de leraar. De Wilgenteen die ze nu afknipte was wel meer dan 2 meter. En begon duimdik tot een venijnig dun sliertje aan het einde.
De Snoeischaar ging makkelijk door het hout en ze haalde de tak uit het midden langs alle andere takken naar voren. Weer daalde een regen van waterdruppels op haar neer vanuit de andere takken.
Ze huiverde van de koude druppels.
Ze legde deze de wilgentak op het plateau en ging nu voor de 2e tak. Die zocht ze meer aan de rand zodat ze wellicht niet nog meer druppels op haar zou krijgen.
Ook die knipte ze af. Zorgvuldig pakte ze de andere tak die op het plateau lag er weer bij en met deze 2 lange wilgentenen daalde ze de vijf treden af richting de wachtende leraar op de grond.
De snoeischaar werd aan de balk gehangen en Lotte werd weer bij haar arm vastgehouden.
Ze zag en voelde hoe veerkrachtig de takken waren, ze bogen nu al heen en weer. Ze dacht aan haar billen en aan haar zijkanten. O, daar zouden deze takken omheen gaan zwiepen.
Anne-Fleur had de opdracht gekregen een derde tak te snoeien. 1 tak was afgekeurd. Ze moest nogmaals omhoog voor een betere tak.
Rosalie was evenals Lotte wel meteen klaar. En het tweetal stond nu te wachten op Anne-Fleur die nu een tak aangewezen kreeg door haar begeleidende leraar.
Zij moest nu ook in het midden een tak uitkiezen en Lotte zag dat Anne-Fleur zo voorzichtig mogelijk de takken opzij duwde om in het midden uit te komen. Dit om te voorkomen dat ook zij een regen van waterdruppels vanaf de wilgentakken over zich heen kreeg.
Al gauw had ze haar snoeiklus gedaan, snel liep ze de trap af waar de leraar haar de 1e tak overhandigde. Alle drie meiden hadden nu 2 takken in hun handen en een leraar aan hun zijde. Snel liepen ze richting het gebouw waar ze aan het zicht van de meiden in de eetzaal verdwenen.
Terug in het kantoor aangekomen hadden de andere drie leraren samen met directeur Thalen 3 metalen staanders uit de houten vloer omhoog getrokken waar ze een houten balletbar op hadden bevestigd. De eiken ronde balletbar was precies even lang als de spiegel en min of meer op heuphoogte en op 2 meter afstand van de spiegel. Tussen de spiegel en deze houten bar kwamen nogmaals 3 metalen stangen uit de houten vloer iets lager, met een eveneens een eikenhouten handvat. Naast elk handvat stond een korf met 2 mattekloppers. Steel omhoog.
De bedoeling was duidelijk, dit was de plek waar de 3 meiden hun uitklop-sessie zouden gaan ontvangen.

De volgende ochtend werden de 3 meiden rond half acht s’morgens door de bode gewekt. Hij had heerlijk ontbijt op tafel gezet. Lotte, Anne-Fleur en Rosalie hadden best goed geslapen en de pijn op de billen was een stuk minder. Dat was zeker ook een geluk bij het aankleden. Vandaag konden ze op een rustige manier op hun eigen kamer ontbijten.
Dames, even goed opletten had de bode gezegd. Om 9 uur worden jullie verwacht op het kantoor.
De directeur wil dat jullie weer keurig aangekleed verschijnen. Tevens wil hij dat jullie vandaag jullie haar in staartjes hebben gevlochten. Alle benodigdheden heb ik hier bij me. De bode had vervolgens op elk nachtkastje met een elegant gebaar elastiekjes en haarlinten neergelegd in 3 kleuren.
Bordeauxrood voor Lotte, violet voor Anne-Fleur en een turquoise lint voor Rosalie.
Nadat ze zich hadden aangekleed gingen ze ontbijten.
Aangezien ze gister eigenlijk geen hap door hun keel hadden kunnen krijgen smaakte het ontbijt nu juist heerlijk. De spanning voor de straf van vandaag was op 1 of andere manier minder. Er was een soort gelatenheid bij de meiden. Wat moest komen, komt dan maar!
Zitten was helaas niet mogelijk, dus stonden ze aan tafel en moesten eigenlijk ook wel lachen om deze situatie.
Heb je nog een pilletje codeïne Rosalie? Vroeg Anne-Fleur. Nee helaas, meer heb ik niet. Maar het hielp wel hè. Nou en of, ik begon al heel snel te zweven zei Anne-Fleur. Zou dat het pilletje de endorfine versterkt hebben? Wat denk jij Lotte.
Lotte haalde haar schouders op. Ze was nog steeds niet erg spraakzaam. Maar ook zij had een soort geluksgevoel ervaren toen eenmaal de codeïne ging werken vannacht.
Zou de billenkoek vandaag nog erger kunnen dan gisteren? Vroeg Rosalie.
Lotte keek haar aan en besloot om daar toch antwoord op te geven.
Nou na gistermiddag! Wat mevrouw Kerstens met mij heeft gedaan. Gruwelijk, gruwelijk veel pijn heb ik moeten doorstaan. En daarna Thalen….Lotte sloot haar ogen en haar handen hielden zachtjes haar billen vast.
Anne-Fleur en Rosalie hielden even op met eten en keken naar Lotte.
Dus…zei Lotte betekenisvol. Maar daar wil ik het niet meer over hebben. Misschien dat ik het Stan ooit nog ga vertellen.
De 3 meiden aten zwijgend verder. Toen Rosalie op de klok keek was het al half negen.
Oei, zei Rosalie, we moeten opschieten.
Zal ik anders jou haar in vlechtjes doen Anne-Fleur? Vroeg Rosalie.
Anne-Fleur vond het prima en ging voor Rosalie staan.
Lotte pakte de haarspulletjes van Rosalie en vroeg of ze meteen het haar van Rosalie mocht doen. Anne-Fleur deed vervolgens het haar van Lotte.
Meneer Thalen had voor vandaag een agenda wijziging doorgevoerd en had de opwarming billenkoek vervroegd naar 10 uur en de echte straf naar 11 uur. Hij had ook Stan via een wat uitgebreide mail op de hoogte gebracht. Stan kon dus eerder komen.
Om tien voor negen waren alle haren keurig gevlecht, haarlinten aangebracht en vertrokken de 3 meisjes richting kantoor. De deur stond al open en directeur Thalen zat voor op het bureau op hen te wachten.
Dames, daar zijn jullie!
Jullie zien er prachtig uit, Thalen keek naar de 3 knappe verschijningen in prachtig strak
schooluniform en alle 3 nu mooie staartjes met een gekleurd lint aan elk uiteinde.
Hij dacht al aan het moment in de nabije toekomst waarbij deze staartjes en linten wild heen weer zouden gaan dansen.
Thalen schraapte zijn keel en ging verder.
Vandaag is dag 2. Ik wil als eerste weten hoe jullie billen eruitzien om te kunnen bepalen hoe streng vandaag de straf zal kunnen zijn.
Ga hier voor me staan en kleed je weer uit tot hemd en onderbroek. NU!
De meisjes deden wat hun was opgedragen. En weldra stonden ze in hun witte ondergoed voor directeur Thalen. Hun gekleurde haarlinten kwamen nu extra mooi uit en Thalen genoot van dit geheel.
Handen op jullie hoofd! Zei Thalen rustig.
Lotte had haar handen al op haar hoofd gedaan omdat ze wel wist dat dit de volgende actie zou moeten zijn.
Ze keek naar buiten, de wind was gaan liggen en de laatste regen viel van een regengebied dat was overgetrokken vanaf 6 uur vanmorgen. De Plotseling verstijfde ze. Ze zag bij 3 knotwilgen een plateau opgebouwd. Drie Plateau’s!! haar hart sloeg in haar keel! Betekend dat! Nee, oh nee toch!
Thalen stond op van zijn bureautafel en liep om Lotte, Anne-Fleur en Rosalie heen.
Ik wil jullie billen nu inspecteren voor het vervolg. Daarvoor moeten jullie je billen bloot maken.
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie deden wat bevolen was en plaatsten daarna hunnen handen weer op hun hoofd.
Alle 6 billen waren vol met striemen en rode zwellingen.
Thalen liep langzaam achter de drie dames langs en voelde voorzichtig aan elk paar billen hoe de toestand was.
Nou, nou, dat is gister zeer goed behandeld zie ik wel.
Vannacht heb ik nagedacht over jullie straf voor vandaag. Thalen stapte rustig om de dames heen en kwam uit achter zijn bureau waar hij op zijn stoel ging zitten.
Gister zijn jullie als schoolmeisje behandeld. Eerst ouderwets over de knie en daarna strenge billenkoek op jullie blote billen. Vastgezet over min of meer ouderwets meubilair.
Klopt dat Rosalie?
Rosalie keek meneer Thalen aan en zei: Ja meneer de directeur!
Prima.
Welnu, Ik ben van mening dat jullie straf als echte schoolmeisjes eigenlijk alleen maar te
complementeren is met iets speciaals. Iets speciaals wat jullie al hebben mogen aanschouwen.
Lotte wist het, ze wist het! Die plateau’s, die waren vast voor hen! Ze voelde zich zwaar worden en werd bang voor wat Thalen nu ging zeggen.
Ik ga jullie nu precies vertellen wat voor straf vandaag gaat komen. Jullie weten dan van tevoren wat je vandaag op je billen kunt verwachten. Geen verrassingen in die zin dus.
Thalen ging verder. Gezien de staat van jullie billen, met dank aan mijn personeel, denk ik dat het verstandig is om de opwarming van vandaag wat beter op te bouwen. De echte straf aan het einde wil ik namelijk vol inzetten. De combinatie van deze 2 straffen van vandaag, moet ervoor gaan zorgen dat jullie zoals beloofd minstens 4 dagen niet kunnen zitten.
Thalen ging nu voor de drie meisjes staan.
Onderbroeken omhoog commandeerde hij.
De meisjes pakte de witte stof vast en schoven het weer over hun gehavende billen.
Thalen bekeek het tafereel met veel genoegen.
De opwarmronde zal vandaag meer een uitklopronde zijn. Thalen keek de dames veelbetekenend aan. Als ik het zo bekijk, zei hij rustig, zijn jullie witte broekjes nog niet geheel stofvrij.
Ze moeten hoognodig worden uitgeklopt!
Met de matteklopper!
Thalen pakte een haar-staart vast van Anne-Fleur en trok die omhoog zodat Anne-Fleur met haar hoofd scheef omhoog werd getrokken.

Wat denk jij Anne-Fleur, zou de onderbroek uit moeten om uitgeklopt te worden?
Ehhhh…Au ehhhh, kreunde ze toen Thalen haar staartje stevig omhoogtrok.
Kom op Anne-Fleur geef eens antwoord.
Ehhh..ik denk het niet meneer de directeur.
Wat bedoel je precies Anne-Fleur, en hij trok nog harder aan haar staart.
Auau..mijn onderbroek moet aanblijven om uitgeklopt te worden meneer de directeur…
Goed zo Anne-Fleur, en hij liet haar staart weer los.
Thalen stapte naar Lotte en pakte ook haar staart met prachtig rode lint vast. Hij legde zijn andere hand op de witte stof van haar billen
Lotte, ben jij het daarmee eens?
Lotte voelde haar staart steeds strakker getrokken en een strenge stevige hand op haar rechterbil als een soort dreigement om vooral niet haar echte eigen mening te vertellen.
Meneer de directeur, mijn onderbroek moet nodig uitgeklopt worden terwijl ik hem aan heb.
Goed zo! Hij liet Lotte weer los.
Welnu!
Jullie krijgen dan alle 3 met de matteklopper voor jullie onderbroek.
Het uitkloppen en dus opwarmen zal straks om 10 uur beginnen hier in mijn kantoor.
Als jullie billen voldoende opgewarmd zijn, gaat om 11 uur Rosalie naar strafkamer 4, Anne-Fleur naar strafkamer 3 en Lotte blijft hier in mijn kantoor.
Thalen liep bedachtzaam en statig met zijn armen op zijn rug om de meisjes heen.
Toen hij achter hen stond ging hij verder.
Jullie alle drie krijgen dan om 11 uur dezelfde straf die jullie gister Marie Ovink hebben zien krijgen.
Precies dezelfde straf.
Met de wilgentenen.
Immers, waar een wilg is, is vaak ook een weg. Toch dames?
De meisjes zeiden niets maar waren zichtbaar aangeslagen over dit hele slechte nieuws.
Net zoals Marie Ovink!
Op jullie blote billen.
18 slagen
Zelf uitgezochte wilgentakken.
Langzaam en beheerst.
Ongenadig.
Volledig vastgebonden!
Directeur Thalen was steeds even stil tussen elke zin om dat wat hij had gezegd in te laten dalen bij de drie meisjes.
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie stonden nog steeds in hun witte ondergoed en met hun handen op hun hoofd. Ze keken naar de grond en wisten dat dit wellicht al vanaf het begin de bedoeling was.
Daarom moesten ze natuurlijk gister getuige zijn van alles in de centrale hal, op het podium. Hoe zouden straks die takken op hun billen gaan zwiepen en wat voor helse pijn zou dat gaan veroorzaken. Ze hadden de ongelooflijke reactie gezien van Marie. Haar onmogelijke en verloren worsteling om haar billen weg te krijgen van die almaar door zwiepende grote twijgen. Ze hadden haar langs zien strompelen op de terugweg. Ondersteund door de bodes. Helemaal op! De striemen van de takken overal op haar billen en benen.

Het was even na middernacht dinsdag 14 maart 2023. De wind buiten was een stuk minder geworden en de warmte van bijna 17 graden de dag ervoor werd verdreven door een wat rustigere koele westenwind. De bewolking nam toe en het zomaar kunnen gaan regenen.
Lotte zou deze koelte wel kunnen gebruiken maar naar buiten gaan was natuurlijk geen optie. Ze lag met blote billen op haar buik in bed maar had de dekens met haar voeten naar het eind van haar bed geduwd. Het gewicht en wrijving daarvan was al niet fijn en haar billen werden helemaal heet en begonnen te kloppen. Alsof de 2 heuvels van haar koorts hadden.
Anne-Fleur en Rosalie lagen op dezelfde manier op hun bed. Zo waren er 3 blote rode kacheltjes die in deze slaapkamer omhoog staken. De eigenaren daarvan probeerden de knop te vinden om de kacheltjes wat lager te zetten. Maar zonder al te veel resultaat.
Lotte had niet kunnen praten toen ze terug gebracht was vanuit lokaal 4 naar hun slaapkamer. Ze was huilend op bed gelegd door meneer Thalen zelf. Thalen had nog kort iets gezegd tegen alle drie, maar dat had Lotte totaal niet meegekregen in haar mentale toestand en pijn.
Rosalie had, toen Thalen was vertrokken, vanuit eigen ervaring Lotte geholpen door haar billen vrij en bloot te maken. Dat was wel aangenaam. Maar insmeren zou te pijnlijk zijn geweest. Dus Lotte had met haar hand Rosalie weggewuifd. Ook op de vraag van Anne-fleur hoe het ging had Lotte nog niet kunnen antwoorden. Al was haar woordeloze snikken wellicht de beste uitleg en antwoord op dat moment.
Nu midden in de nacht waren Anne-Fleur en Rosalie nog steeds met elkaar aan het praten. Lotte volgde het gesprek half en had geen zin om zelf hieraan mee te doen.
Rosalie was nu bezig te vertellen over haar strafkamer ervaring. Even daarvoor had Anne-Fleur haar verhaal verteld. Over de speciale matteklopper en de lange tafel.
Rosalie had over de Tsjechische bok moeten gaan liggen en was daarop helemaal vastgezet. Een zeer oncomfortabele houding en hard voor haar buik. Door de manier van vastzetten en daardoor de hoek van haar benen en rug kwamen haar billen strak naar achteren te staan. Omdat dit al haar 4e keer was had ze nu met 2 instrumenten op haar blote billen gekregen. De Klabatse en daarna de Cane! Heel gemeen!
De klabatse was vooral gemeen doordat de 7 leren slierten over haar billen steeds op haar zijkanten terecht kwamen. Vijf aan de ene kant, vijf aan de andere kant. De leraar liep na elke vijf slagen rustig naar de andere kant voor de volgende vijf. En zo maar door.
Tot slot 18 met het Spaanse rietje, de Cane!
Ze had 18 keer moeten vragen: “Meneer De With, mag ik alstublieft een slag met uw cane op mijn blote bibs”. De Leraar zei daarna het nummer van de slag.
Het was verschrikkelijk geweest om dat te moeten vragen omdat elke keer als ze “blote bibs” zei, kwam de cane al aangesuisd. Dus op laatst stopte ze bij “op mijn” en durfde niet verder.
Meneer De With had even gewacht en toen plotseling een cane-slag onder haar billen op haar achterbenen gegeven. Keihard. Ze had nog nooit zo hard geschreeuwd.
Die telde dus niet, had meneer De With koeltjes gezegd. Nog een keer je zin niet afmaken is twee extra op je benen. Begrepen Rosalie!!
Al huilend en jammerend had ze de 18 zinnen voltooid waarbij ze “blote bibs” steeds met angst had benaderd.
Langzaam, snel, hakkelend, uitrekkend, roepend, fluisterend. Alle slagen waren met dezelfde kracht en intensiteit. En nu, een aantal uur later was een groot 18 karaats streeppatroon te zien op haar billen én 1 grote rode gezwollen streep scheef over haar achterbenen.

Lotte, hoe gaat het meid. Vroeg Rosalie. Lotte draaide haar hoofd richting Rosalie en haalde haar schouders op.
Wil je nog steeds er niet over praten?
Lotte schudde zachtjes haar hoofd.
Het was allemaal nog te pijnlijk.
Rosalie liep naar de badkamer en rommelde wat. Rosalie kwam even later naar de badkamer uit met een flink glas water en 3 pilletjes in hand.
Codeïne zei Rosalie Het helpt echt heel goed tegen de pijn, én wellicht toekomstige pijn. Ze knipoogde naar de beide meisjes die op bed lagen.

De deur van de slaapkamer ging weer open en Rosalie kwam helemaal rood en betraand binnen. Ze maakte in tegenstelling tot Anne-Fleur geen geluid maar ging direct op haar buik op haar bed liggen.
Thijs kwam achter haar aan en wenkte met zijn vinger naar Lotte. Lotte wist hoe laat het was. Haar beurt!
Zonder iets te zeggen pakte Thijs Lotte bij haar arm en drukte haar zachtjes richting de deuropening en op de gang. Hij sloot de deur weer.
Rob en Joep waren er niet meer.
Loop voor mij zei Thijs rustig.
Het duo, Lotte in wit ondergoed en Thijs in donker maatpak, liep door de gang richting de straflocatie.
Lotte voelde weer haar hart in de keel bonzen. Nu gaat het gebeuren. Nog erger dan net. Veel en veel erger dan billenkoek van Stan. Met elke stap vooruit wilde ze 10 achteruit zetten. Maar daar liep Thijs die dwingend doorliep zodat Lotte tempo zou blijven houden.
Linksaf, door een klapdeur, meteen rechtsaf. En daar waren een aantal deuren.
Ze las “straflokaal 1” de deur stond open en ze zag dat bode iets aan het opruimen was.
Ze liepen door en kwamen bij “straflokaal” 4 aan. Ook daar stond de deur open en Lotte werd weer aan de arm genomen door Thijs en het lokaal ingebracht en in een hoek gezet.
Haar armen werden op haar hoofd geplaatst en haar billen werden weer aan de heupen achteruit getrokken en in de traditionele “dit heeft slaag nodig” positie gezet.
Hier Wachten! Zei Thijs streng en liep toen het lokaal uit en sloot de deur.
Al gauw ging de deur weer open en hoorde Lotte snelle voetstappen binnenkomen.
De stem van directeur Thalen klonk streng: Lotte draai je om!
Lotte draaide zich om met haar handen nog op haar hoofd. Ze zag dat naast directeur Thalen mevrouw Kerstens stond. Ze had een bizar grote paddle met gaten in haar rechterhand die ze losjes tikte op haar open linkerhand. Lotte schrok hevig bij de aanblik van een dergelijk groot instrument in de handen van deze oersterke dame.
Lotte, zei meneer Thalen. Wij hebben een keus gemaakt uit alle opties die jou vriend hier op het formulier heeft ingevuld. En hij liet het formulier aan Lotte zien die Stan 2 dagen geleden had ingevuld.
Zoals je ziet hebben we de keus gemaakt voor de paddle. De Schoolpaddle!
Tevens heb je de eer om plaatst te mogen nemen op onze speciaal voor jou gemaakte bank.
Weliswaar niet zittend, maar uiteraard met jou blote bibs omhoog in billenkoekstand. Als een stout schoolmeisje die op het strafbankje moet plaatsnemen.
Lotte zag dat Kerstens een glimlach kreeg bij deze wat cynische grapjes van directeur Thalen.
Het is de platte bank met riemen waar jou vriend Stan Voncken om heeft gevraagd.
Welnu, die wordt hier zo binnen gebracht en dan kan de straf beginnen.
Juffrouw Kerstens, ik laat u hier en laat u straks vrij om te bepalen hoe lang u wilt doorgaa. Er volgen vandaag geen andere kandidaten. Ga uw gang en laat de schoolpaddle goed inwerken op de blote billen van deze jongedame! Na afloop wil ik dat u even met juffrouw van Laar langskomt op mijn kantoor ter controle.
Jawel meneer de directeur, zei Mevrouw Kerstens keurig.
Thalen stapte de kamer uit maar liet de deur open in afwachting van de bank die nog geplaatst moest worden in de kamer.
Kerstens pakte nu met haar linkerhand Lotte stevig bij haar oor vast om haar zo naar de andere kant van de kamer te slepen.
Daar zette ze haar neer met de ogen gericht op de open deur en in afwachting van de nieuwe bank, speciaal voor Lotte gemaakt en in een donkere fantasie door haar lieve vriend Stan bedacht!

Lotte hoorde de klapdeur in de verte open en dichtgaan en een aantal voetstappen naderden
straflokaal 4 hoorde Lotte zeggen.
Een bode met achter zich een zware lichtblauwe bank met zwarte brede riemen en gespen kwam het lokaal in. De bank draaide bij om door de deur te kunnen en een tweede bode werd zichtbaar.
Waar zullen we hem neerzetten juffrouw?
Kerstens liep richting het midden en wees met haar vinger de plek aan voor het gloednieuwe billenkoekmeubel moest komen te staan.
Het was een zware platte bank met 6 poten. 2 voor, 2 achter en 2 in het midden. De poten waren niet gelijk van hoogte. Toen de bank werd neergezet zag Lotte dat de bank dus in een hellingshoek stond. Het voorkant was 1 meter hoog, de achterkant iets van 60 cm hoog. De dikke vierkante poten waren schuin afgewerkt bij het bankgedeelte zodat de poten daardoor keurig plat op de vloer konden staan. Wat nu de voor- of achterkant van de bank was, het was niet duidelijk. Overal waren zachte zwart leren riemen en riempjes aan de bovenkant van de bank bevestigd. Dat deze bank nooit gezellig in het park zou komen te staan, was zo duidelijk als wat.
Lotte werd weer stevig vastgepakt aan haar oor en naar de bank geleid.
Stefan, zei mevrouw Kerstens tegen de bode. Wil je de onderbroek van Lotte uitdoen. Die hebben we nu niet meer nodig.
De bode liep naar Lotte en met handige beweging schoof hij het geheel naar beneden zodat haar hemd nog over de tevoorschijn komende vuurrode billen viel.
Leg hem maar in de kast aan de overkant, en haal dan meteen 2 witte kussens voor onder haar heupen.
De Bode deed wat hem werd gevraagd en kwam weer terug met 2 kussens.
Lotte werd door Kerstens aan haar oor verder naar de bank begeleid en het commando volgde:
Liggen!
Lotte moest met haar hoofd op het hoogste gedeelte op de bank gaan liggen. Kerstens legde de Schoolpaddle rustig op de bank naast Lotte en vervolgens gingen de bodes en mevrouw Kerstens zorgvuldig de onderbenen en bovenbenen met riemen en gespen vastmaken.
De kussens werden nu onder Lotte haar heupen aangebracht zodat haar billen parmantig omhoog staken alsof ze twee mooie rode Hollandsche tulpen waren, vol in bloei.
Vervolgens kwam een brede riem over haar middel heen te liggen die aan de andere kant van de bank door een gesp, vastgemaakt aan de bank werd getrokken. Het was een brede riem met steeds 2 gaten. Stefan zorgde ervoor dat de riem stevig werd aangetrokken zodat Lotte haar middel naar beneden werd getrokken en haar heupen een nog mooiere hoek maakten tov haar middel door de stevige kussens onder haar heupen.
Vervolgens werden haar armen recht vooruit getrokken en met 3 riemen per arm vastgezet. 1x bovenarm, 1x onderarm en 1x pols.
Lotte lag compleet vast en uitgestrekt op de schuine bank en op een hoogte dat haar bibs een fantastisch doelwit of beter gezegd, doelrood was geworden.
Kerstens pakte haar Paddle weer op en ging voor Lotte staan zodat Lotte haar recht kon aankijken en haar billenmartelwerktuig in volle glorie kon aanschouwen.
Dank jullie wel mannen, zei Kerstens tegen de bodes. Jullie mogen gaan en sluit de deur alsjeblieft goed af.
De bodes liepen de deur uit en viel achter hun in het slot.
Wel, wel, zei Kerstens cynisch en streng tegen Lotte. Ik ben niet op de hoogte van waarom je hier bent, wil ik ook niet weten. Wat ik wel weet is dat ik jou gehele bilpartij vandaag flink ga laten dansen. Ik bepaal hoelang en hoe hard ik op jou blote bibs ga slaan. Jammeren, krijsen, schreeuwen, schudden, het mag…maar het heeft geen zin. Ik bepaal wat er gebeurd.

Sterker nog, mocht je mij gaan uitschelden, ga je gang. Is voor mij een extra motivatie om door te gaan. Pas als ik moe en voldaan ben, ben ik klaar. Eerder niet.
Lotte voelde hoe alle riemen haar hele lichaam muurvast in hun greep hielden. Er was werkelijk geen enkele mogelijkheid om te bewegen. Ze voelde hoe haar billen weerloos omhoog lagen alsof haar eigen billen op eigen initiatief en zonder aan Lotte te vragen slaag met de paddle wilden hebben. Zo van: Hier zijn wij, hier zijn wij, sla ons, sla ons, Lotte kan toch niet weg met ons.
Kerstens was ondertussen aan de linkerzijde van Lotte gaan staan en had het slaghout op de weerloze rode billen gelegd. Oei, die was echt zwaar voelde Lotte. Lotte haar hart sloeg over en haar mond werd droog met de gedachte dat de schoolpaddle direct zou inslaan op haar billen.
Nou Lotte ik ga beginnen.
Lotte voelde dat de dikke paddle met ventilatiegaten van haar billen werd opgetild.
Een korte stilte volgde. Ze sloot haar ogen voor het onvermijdelijke. Ze hoorde een suizende zwoeoesjjj!

Lotte en Rosalie keken elkaar aan. Dat wordt wachten Lotte, zei Rosalie. Lotte haar benen trilden nog steeds. Rosalie zag het en pakte Lotte haar handen vast. Kom op Lotte, we zijn hier samen nu, we komen deze wachttijd heus wel door. Zal ik nu jou billen toch maar insmeren met Arnica zalf?
Lotte knikte.
Nou ga op je buik liggen en maak het comfortabel.
Lotte hurkte halverwege op haar bed met haar gezicht naar het hoofdgedeelte.
Wil jij 2 kussens hiervoor me leggen, dat ligt zo heerlijk altijd.
Rosalie pakte haar eigen kussen en legde die samen met het kussen van Lotte tegen de bovenkant van de knieën van Lotte aan.
Lotte had ondertussen weer voorzichtig haar witte broekje naar beneden gedaan en drapeerde zichzelf over de 2 kussens die uitnodigend haar heupen opvingen.
Vuurrode billen lagen kwetsbaar klaar voor de strelende handen van Rosalie. Lotte legde haar hoofd zijwaarts op haar opgevouwen armen en ontspande helemaal.
Ze voelde hoe koude zalf in allerlei plukjes overal op haar billen en benen werd verdeeld.
Daarna voelde ze hoe Rosalie heel teder en voorzichtig met haar handen de zalf vanuit het midden langzaam verdeelde over het hele vuurrode slagveld.
Oh, Lotte hier aan deze zijkant, daar zitten echt harde plekken bij jou joh! En ze hield haar hand even stil op de rechterbilflank van Lotte.
Hmhm, zei Lotte zacht.
Rosalie kneedde een heel klein beetje de hard plekken daar om de zalf iets meer zijn werk te laten doen op die plek.
Lotte spande haar billen een beetje aan.
Doet dat zeer Lotte? Zei Rosalie.
Valt mee Rosalie het gaat, je doet het echt lief hoor. Lotte ontspande haar rode heuvels weer.
Rosalie ging door met insmeren op de andere vuurrode gedeelten. Toen ze aan de binnenkanten van de benen begon merkte ze dat Lotte haar benen iets uit elkaar deed zodat ze Rosalie de kans gaf om daar ook te kunnen smeren.
Dat is echt heerlijk Rosalie, zei Lotte. Ik wist niet dat dit zo heerlijk kon zijn.
Doet jou vriend dat nooit na een pak voor jou billen?
Nee, we knuffelen wel heel veel na afloop van echte straf, maar insmeren op deze manier hebben we inderdaad nog niet gedaan.
Nou moet je gewoon zeggen hoor tegen hem. Koop gewoon deze zalf en vraag hem na afloop om een billen reparatie. Rosalie lachte daarbij een beetje.
De tijd vloog om en Lotte was helemaal ontspannen toen ze op de gang gestommel hoorden.
De deur ging open en een luid huilende Anne-Fleur werd naar binnen gebracht door Rob.
Joep kwam nu ook de kamer binnen en Rosalie wist wat dit betekende. Zij was nu aan de beurt voor lokaal 4!
Lotte en Rosalie keken elkaar kort aan waarna Rosalie opstond en naar Joep liep. Joep pakte haar bij haar linker pols vast. Rosalie liep meteen door zodat Joep haar niet hoefde mee te voeren.
Rob, Joep en Rosalie gingen door de deur en Rob deed de deur weer dicht.
Anne-Fleur was huilend op haar bed gaan liggen en had haar kussen met haar armen onder haar hoofd gedrukt en snikte nu luid in het kussen.
Lotte lag nog steeds met haar rode billen omhoog op haar 2 kussens. Ze was nu niet van plan deze ontspannen houding te verlaten. Ze wachtte daarom af hoe het met Anne-Fleur zou gaan. Dit duurde best lang, maar langzaam werd het snikken minder. Lotte zag dat Anne-Fleur haar linkerhand op haar onderbroek legde en heel zachtjes haar linker bil bewoog.

Het snikken hield op en Anne-Fleur draaide haar hoofd richting Lotte. Er waren nu al wel 10 minuten verstreken voordat de eerste woorden uit Anne-Fleur haar mond kwamen.
Verschrikkelijk, Verschrikkelijk! Anne-Fleur begon weer te huilen.
Lotte wachtte maar rustig af.
Verschrikkelijk… Anne-Fleur kreunde een beetje toen ze haar andere bil voelde. Lotte, ben je daar nog?
Ja, Anne-Fleur ik ben hier op mijn eigen bed.
Oh, Zou je me even willen helpen Lotte?
Ja,ja, zei Lotte. Waarmee.
Zou je mijn onderbroek voorzichtjes uit willen doen. Hij doet nu zo’n pijn bij de elastieken.
Ok, goed, en Lotte stapte zelf behoedzaam van haar bed richting Anne-Fleur.
Anne-Fleur tilde haar heupen op om Lotte de kans te geven om haar billen te ontbloten.
Lotte zag vuurrode ronde striemen op haar onderbenen. Dat was nog een uitdaging om haar onderbroek zonder pijn uit te krijgen.
Heel voorzichtig pakte Lotte het middelelastiek van het broekje op en bracht het naar de
beenelastieken. Die pakte ze erbij op en al omhoog houdend schoof ze het over haar richting haar knieën. Anne-Fleur kreunde zachtjes toen de beenelastieken van het broekje over een paar striemen aan de zijkant van haar benen schoven.
Een nieuw groot rood gebied van dunne ronde striemen kris kras door elkaar werd zichtbaar.
Zelfs redelijk hoog op de onderrug van Anne-Fleur zaten een paar flinke half ronde striemen.
Ik heb met de matteklopper gehad, snikte Anne-Fleur. Een hele grote! Eentje die speciaal was gemaakt door dat bedrijf die spullen maakt voor Meneer Thalen.
Lotte was stil en luisterde.
Anne-Fleur begon rustiger te worden nu ze op haar buik op bed lag en de elastieken van de onderbroek niet meer in haar gehavende gebied drukten. Ook wist ze dat haar beurt nu voorbij was.
Tenminste voor vandaag.
Anne-Fleur begon te vertellen.
Toen ik aankwam in het straflokaal stond daar dus Meneer Kleinsma. Toen wist ik het al, de matteklopper.
Anne-Fleur zuchtte heel diep en vertelde verder.
Ik moest mijn broekje uitdoen en op een lange vrij smalle tafel klimmen waar in het midden een ronde zwart leren verhoging was geplaatst. Daar moest ik met mijn heupen overheen liggen.
Ik werd door Kleinsma vastgebonden bovenop deze lange brede tafel waar ik gestrekt helemaal op paste. De verhoger was wel van zacht leer maar mijn grote billen staken uiteindelijk wel 25 cm de lucht in.
Alleen mijn polsen en enkels werden vastgebonden. Strak getrokken en vastgezet aan de 4 tafelpoten. Mijn benen dus iets uit elkaar. Meneer had vol zicht, als je begrijpt wat ik bedoel!
Hij heeft eerst een matteklopper uitgezocht die over mijn hele bibs paste. Nou je ziet, ik heb hele grote billen dus dat werd een matteklopper die een extra lange steel had en een groter oppervlak.
Mijn heupen en middel werden niet vastgezet. Gelukkig dacht ik.. maar dat heb ik geweten!
Hoezo? Vroeg Lotte.
Nou, en Anne-Fleur zuchtte weer diep. Als je geslagen word en je beweegt je heupen te veel, dan vallen de matteklopper slagen plotseling op plekken die nog veel meer zeer doen.
Lotte ging met haar vinger naar de rode striemen boven het stuitje van Anne-Fleur.
Je bedoelt dit Anne-Fleur? En ze raakte daar een halfronde striem voorzichtig aan.
Anne-Fleur verstijfde een beetje.
Ja, dat ja!
Maar misschien heeft Kleinsma dat ook wel gewoon met opzet gedaan, ik weet het niet. Het deed in ieder geval gruwelijk zeer als de matteklopper daar terecht kwam.
Lotte legde heel zacht haar beide handen op de volle gestriemde billen van Anne-Fleur en voelde hoe hard en heet de billen waren.

Ohhh, kreunde Anne-Fleur zacht. Wat heerlijk koel zijn jou handen zeg!
Zal ik jou billen anders verkoelen met de zalf van Rosalie? Het ligt nog op mijn bed.
Zijn er geen open plekken Lotte? Want zo voelt het wel.
Nee, alles ziet er best goed uit. Wel gezwollen, hard en vuurrood maar nergens iets open.
Nou dan mag je me wel insmeren, wil je dat?
Lotte pakte de zalf en deed precies wat Rosalie ook had gedaan. Voorzichtig allemaal puntjes zalf overal op de gezwollen billen en benen van Anne-Fleur.
Een diepe zucht kwam uit de open mond van Anne-Fleur, ohhh, wat lekker koel is dat.
Lotte begon voorzichtig de zalf uit te wrijven. Ook de onderrug nam Lotte helemaal mee.
Anne-Fleur ontspande helemaal, de endorfine en de zachte aanraking maakte haar helemaal slap.
Ohhh, Lotte, ik zweef helemaal nu. Heerlijk.
Lotte ging rustig maar heel voorzichtig door en zo nu en dan deed ze wat zalf erbij om de billen glad te houden.
Was Kleinsma erg hard voor jou Anne-Fleur?
Ja, hij was ongenadig hard! Hij mocht doorgaan totdat directeur Thalen weer binnen zou komen. Dat duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid.
Hij heeft aan alle kanten van de tafel gestaan met die matteklopper.
Oh, zei Lotte.
Ja, met die lange steel kon hij ook vanaf mijn voeten en vanaf mijn hoofd billenkoek uitdelen.
Oh ja, zo had ik dat nog niet bekeken, zei Lotte. En ze stopte even met smeren terwijl ze in gedachten zich voorstelde hoe lang die matteklopper-steel dan wel niet was.
Vanaf mijn voeten heeft hij hard uitgehaald vlak boven mijn stuitje toen ik teveel mijn billen naar beneden drukte in het kussen. En vanaf mijn hoofd hebben mijn benen juist veel slaag gehad omdat de matteklopper over mijn billen heen zwiepte.
Telkens liep hij langzaam naar zijn nieuwe plek terwijl de matteklopper op mijn billen lag. Als een soort draaischijf.
Wat gemeen, zei Lotte.
Hij zei helemaal niets en ging maar door. Ik heb echt gegild en aan de touwen getrokken.
De deur van de slaapkamer ging weer open en Rosalie kwam helemaal rood en betraand binnen. Ze maakte in tegenstelling tot Anne-Fleur geen geluid maar ging direct op haar buik op haar bed liggen.
Thijs kwam achter haar aan en wenkte met zijn vinger naar Lotte. Lotte wist hoe laat het was. Haar beurt!
Zonder iets te zeggen pakte Thijs Lotte bij haar arm en drukte haar zachtjes richting de deuropening en op de gang. Hij sloot de deur weer.

Lotte, Anne-Fleur en Rosalie stonden alle 3 in de hoek met de billen bloot. De opwarm billenkoek was geweest en de meiden stonden bij te komen van deze straf. Nog nooit had Lotte een dergelijk pak voor haar billen gehad met de hand. En dan moest de echte straf hierna nog volgen! Ze moest er niet aan denken. Ohh, kon ze dit wel volhouden. Kon Stan niet gewoon komen en haar nu mee naar huis nemen en haar verwennen met liefdevolle aandacht en zacht contact. Ze verlangde nu ontzettend sterk naar Stan. Haar brandende en kloppende billen maakten dat er endorfine vrijkwam die een gelukzalig en warm gevoel opleverde. Ze droomde weg naar die zachte momenten met Stan en kon even het hier en nu en de nabije enge toekomst vergeten.
Directeur Thalen was nog een tweede kopje thee aan het drinken met de 3 stagiares. Hij was uiterst tevreden over de geleverde diensten van de jonge heren en vroeg of ze nu als slot de dames wilden begeleiden naar hun slaapkamer.
Dat vonden ze prima.
Thalen stond op en zei tegen alle drie meisjes dat ze uit de hoek mochten komen en dat ze hun ondergoed weer fatsoenlijk aan mochten trekken.
Lotte deed wat haar gevraagd werd en ging wat stijfjes op zoek naar haar witte broekje op haar enkels. Toen ze die omhoog deed voelde ze hoe haar achterkant pijn deed. Heel voorzichtig trok ze het elastiek van het broekje over de kwetsbare plekken en wiebelde een beetje met haar billen om dat wat te begeleiden.
Daarna stapte ze richting de tafel waar Anne-Fleur en Rosalie ook al waren aangekomen. Alle twee hadden evenals Lotte roodomrande ogen van het huilen. Maar ze waren weer een beetje bijgekomen gelukkig. Ook voor hen had de endorfine het werk gedaan om tot rust te komen.
Dames, de jongeheren zullen jullie naar jullie kamer brengen.
Ik kom vervolgens half drie bij jullie op de kamer. Dan zal ik alles uitleggen over jullie echte straf.
Rob, Thijs, Joep pakten elk hun eigen toegedeelde meid bij hun arm en stapten beslist door de deur van het kantoor de gang op. Rosalie voorop, Lotte volgde en Anne-Fleur als laatste.
Zo liepen ze in duo door de gangen richting hun slaapkamer. Eenmaal aangekomen mochten de drie dames naar binnen, de 3 heren bleven buiten bij de deur als een soort “op wacht” staan. Dit had Thalen zo met hun afgesproken.
Lotte ging meteen naar haar bed en ging op haar buik liggen. Rosalie ging juist meteen naar de badkamer. Al snel kwam ze terug en had een tube in haar hand.
Lotte, Anne-Fleur zal ik jullie voorzichtig insmeren met deze Arnica zalf?
Wat is dat dan, vroeg Lotte.
Dat helpt tegen blauwe plekken en stimuleert de bloedsomloop. Wellicht kun je dan straks ook beter tegen de echte straf.
Lotte wist niet of haar billen en bovenbenen al wel aangeraakt konden worden. Maar Anne-Fleur zei direct dat ze wel wilde. Anne-Fleur ontblote haar billen voorzichtig en ging op haar buik op haar eigen bed liggen. Een diep rode bilpartij en achterbenen waren zichtbaar. Scherp afgegrensd door een hagelwitte onderbroek die in tot halverwege haar bovenbenen naar beneden was getrokken.
Ga maar ontspannen liggen zei Rosalie, ik zal heel voorzichtig zijn.
Lotte zag hoe liefdevol en behoedzaam de zalf over de billen werd gesmeerd en kreeg er vertrouwen in dat dit ook voor haar billen best wel goed zou kunnen zijn.
Toen Anne-Fleur ingesmeerd was zei Anne-Fleur meteen tegen Rosalie: zal ik jou nu doen?
Ja dat is goed. Anne-Fleur stapte van haar bed en trok heel voorzichtig haar onderbroek weer over haar billen. Rosalie op haar beurt ontblote voorzichtig haar billen en ging op het bed van Anne-Fleur liggen. Anne-Fleur had iets minder de professionaliteit van het insmeren waardoor Rosalie soms toch even kreunde als het net wat te ruw was wat Anne-Fleur deed.
Oh, sorry zei Anne-Fleur dan en stopte even om vervolgens met een extra dot zalf meer gladheid toevoegde aan de billen en benen van Rosalie.
De deur ging plotseling open en directeur Thalen stapte in hun kamer. Opstaan dames, het is tijd voor de echte straf. De 3 meiden kwamen voorzichtig van hun bed waarbij Rosalie nog haar broekje omhoog deed, maar iets te snel. Ahh, was haar reactie, maar toen stond ook zij naast het bed van Anne-Fleur.
Lokaal 4 is geheel in gereedheid gebracht. De leraar van dienst is klaar om jullie te ontvangen. Dat wil zeggen één voor één. De rest blijft hier in de slaapkamer wachten.
Wie mag ik uitnodigen om als eerste te gaan?
Geen van de meisjes had hier zin in en ze keken alle drie naar de grond of naar hun handen.
Lotte die voor haar bed stond begon een beetje te trillen. Haar benen kon ze niet in bedwang houden.
Nou dames een beetje enthousiasme kan geen kwaad hoor, zei meneer Thalen.
Hij keek de 3 dames stuk voor stuk aan en zag ondertussen dat Lotte haar benen aan het trillen waren.
Zal ik dan maar een vrijwilliger aanwijzen?
Het bleef stil.
Anne-Fleur, jij eerst! Meekomen. Nu!
Rob, wil jij weer Anne-Fleur begeleiden naar straflokaal 4?
Jawel meneer. En Rob stapte de slaapkamer binnen en pakte Anne-Fleur bij de bovenarm.
Anne-Fleur keek angstig naar Lotte en Rosalie terwijl ze door de deur van de slaapkamer op de gang verdween met Anne-Fleur voorop als slachtoffer voortgestuwd door Rob en daarachter een met hoofd opgeheven directeur Thalen.
De deur van de slaapkamer viel dicht en Lotte en Rosalie bleven achter.

Lotte, Anne-Fleur en Rosalie hadden alles in angst gevolgd in de centrale hal en zaten nu op hun kamer zich zogenaamd voor te bereiden op hun straf van vandaag. Het was bijna 1 uur s’middags en zo meteen zouden ze worden opgehaald door een bode voor wat de traditionele opwarm-ronde zou moeten gaan worden.
Rosalie was daar al duidelijk over geweest, opwarm rondes waren gewoon gemeen harde pakken voor de billen in ongemakkelijke houdingen. Ok, weliswaar alleen met de hand en op de onderbroek. De zogenaamde institutionele broek-bescherming volgens heer Thalen. Nou ja zeg! Hij heeft daar wat mee zei Rosalie tegen Lotte.
Waarmee? Vroeg Lotte.
Nou dat ondergoed wat wij nu aanhebben. Dat is toch niet normaal, zo beschamend.
Oh, dat ja. Ja is wel een beetje erg. Maar het zit eigenlijk wel lekker. En zolang het over mijn billen zit tijdens billenkoek, hoor je mij niet klagen.
Eens, riep Anne-Fleur vanuit de badkamer die het gesprek ook had gevolgd.

Er werd stevig op de deur geklopt en Rosalie deed open. Twee bodes stonden op de gang en verzochten de dames om nu direct mee te komen.
Anne-Fleur kwam snel uit de badkamer en voegde zich bij Lotte en Rosalie.
Op weg door de gangen van het instituut naar het kantoor waar de echte straf nu definitief ging beginnen.

Aangekomen bij de deur van de directeur klopte 1 van de boden op de deur.
Thalen deed zelf open en verwelkomde de drie dames en met een open handgebaar en glimlach nodigde hij ze uit in zijn kantoor alsof er iets leuks stond te wachten voor hen.
Rosalie stapte schoorvoetend de grote ruime kamer binnen. Lotte en Anne-Fleur volgden.
Dankjewel Stefan, Charlie. Jullie hulp is nu nodig bij straflokaal 3. Er is daar een technische storing. Wellicht kunnen jullie nu even kijken of het snel te repareren is. Zo niet dan even de technische dienst bellen en het lokaal op non-actief zetten. De straf voor Maxime kan dan verder door gaan in straflokaal 2. Ok? Straflokaal 4 is niet beschikbaar, daar komen straks deze dames in.
Jawel meneer de directeur.
Thalen sloot de deur.
Lotte, Anne-Fleur en Rosalie waren ondertussen voorbij directeur Thalen gestapt en zagen dat er 3 ouderwetse maar mooie stoelen op een rijtje stonden. Midden in het kantoor.
Naast elke stoel stond een knappe jonge man kaarsrecht en keurig gekleed in maatpak. Alle 3 hielden ze met 1 hand de stoel vast. Alsof ze in de houding stonden zoals opgedragen.
De Stoelen stonden zo opgesteld dat de mannen zichzelf in de grote spiegel konden zien. Precies zoals in een balletzaal een spiegel aanwezig was om zelf houding en beweging te kunnen verbeteren.

Dames, jullie weten waarvoor jullie hier zijn. We gaan snel beginnen.
Alle drie: Uitkleden tot hemd en onderbroek. Kleren netjes opvouwen en hier op mijn bureau leggen.
Opschieten, want jullie strafkamer voor half drie tot half vijf is reeds gereserveerd voor een volgende sessie daarna. Dus ik duld geen getreuzel!
Lotte begon evenals de andere 2 meteen met uitkleden alhoewel ze zich best schaamde omdat de knappe heren in de spiegel konden zien hoe ze zich aan het uitkleden waren en hun billen in schaamtevol wit ondergoed zichtbaar werden.

Thalen begon te spreken tegen de mannen en maakte duidelijk dat er zo meteen controle zou moeten plaatsvinden van het ondergoed.
Toen de meisjes klaar waren met uitkleden stonden ze met z’n drieën met hun handen schaamtevol gekruist en hoofd naar beneden bij het bureau.

Dames, handen op jullie hoofd. Commandeerde Thalen.

Rob, Thijs, Joep, omdraaien en elk tegenover een meisje gaan staan. Commandeerde hij vervolgens de 3 jonge mannen.
Lotte keek omhoog en zag dat de 3 knappe en goed gebouwde jongemannen zonder twijfel naar hun toe kwamen en zonder iets te zeggen een keus maakten voor wie ze gingen staan.
Ok, zei Thalen, Joep wil jij even wisselen met Thijs. Ik wil dat Thijs tegenover jou meisje komt te staan.
Kennelijk stond Joep dus tegenover Lotte en kreeg ze nu dus Thijs daarvoor in de plek.
Jawel meneer, zei Joep en hij wisselde met Thijs die eerst voor Rosalie stond.
Het was een gek gezicht, 3 sterke stoere heren in donker maatpak handen over elkaar, benen een beetje stoer uit elkaar tegenover 3 knappe schuchtere dames in wit ondergoed met hun handen op hun hoofd.
Dames, Heren, ik zal jullie even voorstellen en wat uitleggen.
Onze opwarm ronde zal deze keer worden verzorgd door 3 stagiaires die vandaag door mij geëxamineerd gaan worden. Daarbij ligt de focus op hun hand-billenkoek technieken en houdingen. Jullie aanvragers zijn akkoord met deze gang van zaken, dus daar geen enkele twijfel.
Vandaag is het onderdeel “verbale kwaliteiten” niet aan de orde. Opdrachten en commando’s ga ik zelf geven. Is dat duidelijk dames?
Ja meneer de directeur zeiden ze in koor.
Alle opdrachten zullen zonder tegenspraak moeten worden opgevolgd en uitgevoerd. Jullie houden jullie mond als ik opdrachten geef. Dit is zeer belangrijk voor deze 3 heren om hun examen met goed gevolg te kunnen doorlopen.
Huilen is geoorloofd, ik denk goed zelfs, maar dat laat ik aan jullie.
Er is nooit een stopwoord in dit instituut, bij dit examen ook niet. Alle smeekbedes zullen daarom dan ook linea recta richting prullenbak gaan.
Is alles duidelijk dames!
Alle 3 zeiden ze gedwee: Ja meneer de directeur.

Rob, jij staat tegenover mevrouw Anne-Fleur Kleikers. Zij is hier voor de 2e keer en weet al een beetje hoe alles gaat. Wellicht dat Anne-Fleur het een beetje apart gaat vinden bij jou Rob. Want Anne-Fleur, Rob is 3e jaars maar linkshandig!

Joep, jij staat tegenover Rosalie Neervoort. Zij is hier al voor de 4e keer en ik verwacht van jou dat je als jongerejaars, je hier terdege je best gaat doen om het volgende leerjaar te gaan halen. Ik heb je gezet bij een echte “dondersteen”. Doe je best zou ik zeggen.

Thijs, jij als eindexamenkandidaat staat tegenover Lotte van Laar, zij is hier voor het eerst maar we hebben van de aanvrager de wens gekregen dat Lotte ongenadig hard aangepakt moet gaan worden. Vandaar dat ik jou deze vrolijke kleine dondersteen als examenopdracht heb toebedeeld.
Lotte kreeg een tinteling in haar buik. Het was echt een knappe en sportieve man. En dan ook nog in dat pak. Ja dat deed haar echt wel wat. Maar ja straks over de knie bij hem, wat dan?

Mooi genoeg gepraat. ACTIE! Zei Thalen kort.

Rob, Joep en Thijs pakten resoluut een oor van de meisjes vast en trokken ze snel mee naar hun stoel. De 3 meisjes huppelden in een soort struikelende pas met hun handen op hun hoofd achter hun strafgever aan.
Alle drie mannen zetten hun been over de leuning van de stoel en planten hun voet op de zitting van de stoel. In 1 beweging tilden ze de 3 dames over deze ene knie. Lotte en Rosalie links-over. Anne-Fleur rechts-over. Hierdoor kwam Anne-Fleur met haar gezicht tegenover Lotte haar gezicht te bungelen. Hoog boven de vloer.
Ze keken elkaar even kort aan in hun nu al hulpeloze positie.

Dames, pak de rand van de stoel stevig vast.

Lotte deed wat haar opgedragen was en zag Anne-Fleur hetzelfde doen. Lotte begon nu echt zenuwachtig te worden. Begin nu maar, begin nu maar dan weet ik wat het is.

Thalen pakte uit een la van zijn bureau een ouderwetse grote zandlopen. Hij ging tussen de spiegel en de bungelende meisjes staan en zette met een sierlijke zwaai de zandloper in werking.
Meteen begonnen de 3 mannen rustig en beheerst keihard op de billen te slaan.
Lotte voelde meteen dat dit menens was. Er werd totaal niet ingehouden met het slaan en elke slag was ongelooflijk raak en pijnlijk. Jeee, en Lotte begon te zuchten. Vooral de slagen op de rechterbil, aan de buitenkant kwamen keihard binnen en branden vreselijk.
De stoel kraakte bij elke voltreffer op de linker bil. Die waren niet zo talrijk als op de rechterbil maar de stoel kraakte gek genoeg alleen bij slagen op de linker bil. Lotte ging hier op letten zodat ze haar gedachten kon focussen in deze opwarm ronde. Nou ja op-heet-ronde was het eerder. Echt vooral haar rechter bil brandde, bij elke slag aan die kant meer en meer. Ze probeerde iets te verplaatsen zodat de hand misschien beter op die rechterbil terecht kwam. Maar daardoor werd het alleen maar erger aan de linkerkant en drukte de knie van meneer Thijs extra hard in haar maagstreek. Dus weer terug.
AUAU riep ze plots toen de rechterkant weer vol geraakt werd weer op diezelfde stomme zijkant.
Dat gaf kennelijk Thijs de kennis waar Lotte haar zwakke bil-plek zat en hij ging vol voor deze rechterkant en dan specifiek de zijkant.
KLETS..AUAU KLETS … AHHHH.. KLETS,KLETS, KLETS…
Alles op deze zijkant.
Lotte begon heftig tegen te stribbelen en als automatische reactie ging ze met haar rechterhand haar rechterbil beschermen.
Resoluut werd haar arm vastgepakt en door Thijs rustig op haar rug gevouwen. Met nog maar 1 hand op de stoelrand werd het nu lastig en oncomfortabel om de knie van Thijs uit haar maagstreek te houden.
Dat lukte niet meer en ze liet zich steeds slapper hangen over de ene knie om alle pijn en oncomfortabel-heden maar over zich heen te laten komen.
Het kantoor vulde zich met luide doffe klappen op witte billen. Aangezien alle 3 meiden goed gebroekt waren. Tevens was vooral Rosalie luid aan het “AU” roepen bij elke slag. Anne-Fleur was meer het zangerige type die een constante ahhhahhaaaahhhaaahhaahhhaahh liet horen waarbij er steeds een “a” accentje auditief oplichtte op het moment dat 1 van haar billen op elasticiteit werd getest. Ook bij Anne-Fleur was een zwakke plek ontdekt. Rob zette daar volledig op in toen de zandloper het laatste zand aan het strooien was.
Lotte had zich al overgegeven aan deze bilmarteling want van opwarmen was echt geen sprake.
15 minuten billenkoek was nu gaande en de zandloper was eindelijk leeg.

STOP! Zei Thalen kort.

De 3 heren stopten met slaan en Thijs liet de arm van Lotte los.
Lotte liet haar hand automatisch richting haar brandende rechterbil gaan. Dat werd hardhandig afgestraft door haar hand van haar bil af te gooien en 5 extra petsen op deze plek te geven.
AU AU AU AU AU, riep Lotte in tempo mee.

Goed zo Thijs, zo mag ik het graag zien, zei dhr. Thalen.
Heren, zet de dames in een hoek en kom dan hier aan tafel zitten voor een korte evaluatie.

Lotte voelde hoe Thijs haar bij haar middel en om haar linkerbeen vastpakte en met een makkelijk zwaai terug op aarde deed landen. Ze was duizelig en hield zich even vast aan Thijs. Thijs pakte haar bij de arm en bij het oor en bracht haar naar de hoek waar ook de korven met mattekloppers stonden.
Hij zette haar daar neer en Lotte voelde hoe Thijs haar armen optilde en netjes boven op haar hoofd legde. Vervolgens voelde ze hoe Thijs de vingers in het elastiek van haar onderbroek plaatste en hem naar beneden geleide over haar zere billen. Ze voelde hoe zijn sterke handen haar heupen iets naar achter trok zodat haar billen onder een kleine hoek het kantoor in wezen.
De 2 andere meiden werden in de andere hoeken precies eender behandeld zodat het kantoor 3 hoeken had bevolkt door gestrafte dames.

Dames! Zo blijven staan. Ik wil geen beweging zien. Zei Thalen.

Thalen pakte zijn mobiel en appte iets door. Vervolgens wenkte hij de 3 heren om aan tafel te komen zitten voor het vervolg.
Rob, Thijs en Joep gingen aan tafel zitten en er werd op de deur geklopt.
Binnen, riep Thalen.
De deur ging open en een bode met een dienblad kwam binnen.
U had om thee gevraagd, meneer de directeur?
Ja, dat is mooi snel, zet maar hier op tafel Stefan.
De Thee werd op tafel gezet en Thalen schonk de 3 heren en zichzelf wat thee in. Op deze manier konden ze weer energie opdoen voor de volgende ronde.
Thalen was best tevreden over de voortgang maar wilde nu toch echt dat de meisjes zo slaag zouden krijgen dat er meer vocaal iets te beleven was.
Hij besprak stilletjes zijn plan.

Lotte hoorde dat er een stoelen werden verplaatst.
Er klonken voetstappen die een andere richting opgingen. Plotseling hoorde ze “au,au” en gek geschuifel? Toen stil. Of met Rosalie of met Anne-Fleur werd kennelijk iets gedaan.

Thalen maakte meteen duidelijk om wie het ging.

Rosalie, handen uitsteken! Commandeerde Thalen
Er volgde een zachte plof en iets gekraakt van een stoel of stoelen
Benen recht! Commandeerde Thalen.

Lotte kon niet zien wat er gebeurde en de spiegel was aan de andere kant, dus daar kon ze ook niet stiekem inkijken. Ook durfde ze echt niet om te kijken uit angst voor represailles

Een korte klak hoorde Lotte gevolgd door een snel en heftig pak slaag op, ja op een onderbroek. De klappen waren daar niet helder genoeg voor.
Na een korte tijd hoorde ze Rosalie “auauau” beginnen te zeggen. Maar al gauw werd dat meer “AUIEIEAUUAU” overgaand in een gehuil en echt luid roepend AUAUSTOOOAUAUA.
De doffe klappen gingen maar door en Lotte snapte niet dat iemand zo snel en hard zo lang door kon gaan. Dat kon toch niet, het ging maar door en hield niet op. Ohhh stond dat haar ook te wachten? Haar houding met uitgestoken blote billen begon vermoeiend te worden en ze probeerde een klein beetje te smokkelen. Gelukkig waren de heren geconcentreerd met Rosalie bezig zodat het niet opviel. Ze hoorde wat gesmoezel en even daarna gingen de doffe klappen over in heldere petsen, het gehuil en geschreeuw van Rosalie steeg meteen ongekend. 10, 20, 30 oorverdovend petsen in deze open houten akoestische kamer en een gekrijs van Rosalie.
Plotseling stopte de heldere klappen in het kantoor. Het  concert voor Hand en Bil was over. Alleen Rosalie bleef in een soort solozang over toen het orkest van klappen stilviel. Met een mooie decrescendo stierf de klaagzang van Rosalie uit overgaand in zacht gesnik.
Lotte hoorde gekraak van stoelen en geschuifel. Zou Rosalie nu weer in de hoek staan? Lotte werd zenuwachtig. Ze hoorde voetstappen richting haar komen. Ze stak haar billen in een soort van bescherming maar weer verder het kantoor in. Maar er was geen ontkomen. Ze werd aan haar arm op haar hoofd vastgepakt en omgedraaid. Eenmaal omgedraaid zag ze dat directeur Thalen en Thijs op 2 stoelen zaten. Recht tegenover elkaar met hun knieën in elkaar geschoven.
Joep was naar haar toe gekomen nadat hij Rosalie weer in de hoek had gezet. Lotte keek naar Rosalie die nog stond te schokschouderen en zacht te snikken. En oeioeioei, dat waren rode billen!! Donker rood, bijna paars en over de volle lengte van onderbenen tot wel de hoogte van haar stuitje.
Joep pakte ondertussen Lotte haar rechteroor stevig vast en trok haar met zich mee terwijl haar onderbroek nog om haar bovenbenen bungelde.
Aangekomen bij de 2 zittende heren liet Joep Lotte los en voelde Lotte dat haar ondergoed weer over haar billen werd getrokken.
Lotte stond rechts van de 2 heren en Joep liep nu om de stoel om tegenover Lotte uit te komen.

Joep en Lotte zagen elkaar in de ogen aan met daartussen 4 benen van Thalen en Thijs.

Lotte, handen uitsteken! Commandeerde Thalen

Lotte stak haar handen richting Joep die de polsen vastpakte en Lotte naar zich toetrok waardoor ze als het ware over de 4 wachtende knieën viel.
Lotte voelde de arm van Thijs om haar middel die haar in de val opving en begeleide.
De stoel van Dhr Thalen kraakte een beetje toen Lotte over hun knieën kwam te liggen.
Haar onderbenen floepten van de grond en van weeromstuit klapten ze door, richting haar billen.

Benen recht! Commandeerde Thalen.

Lotte strekte haar benen snel, maar kon de grond niet raken. Joep had haar zover vooruit getrokken dat dat ook een stukje van haar bovenbenen op de knieën lagen van de strafuitvoerders.
Joep hield haar polsen stevig vast en stond fier rechtop zodat haar bovenlichaam in een kleine boog boven de grond hing. Haar borsten waren in zoverre het dichts bij de grond.

Ze zag hoe Rob de zandloper pakte en met een rustige draai en een zachte klak op de grond zetten vlak voor haar neus. Meteen volgde een regen van slagen op haar onderbroek. Waarbij onduidelijk was wie Thijs was en wie Thalen. Meteen daarop voelde ze 2 handen om haar enkels. Rob was nu omgelopen en fixeerde haar benen.

Joep haar armen, Rob haar benen en Thalen en Thijs haar billen…
Ze lag volledig overgeleverd aan deze 4 heren voor de duur van de hele zandlopen. 15 Hele minuten.
Overal kwamen de keiharde slagen, ze probeerde te draaien, het hielp niet. Ze probeerde haar billen te knijpen, de slagen vielen op haar onderbenen. Ze probeerde te ontspannen de 4 handen sloegen keihard in staccato ritme op haar rechter zwakke bil. Toen begon ze te schreeuwen, te huilen, te jammeren, te smeken. Dikke tranen vielen naast de zandloper die daardoor helaas niet sneller ging lopen.
Plotseling hoorde ze Thalen zacht zeggen: Openen.
En ze voelde hoe Joep haar enkels en dus benen langzaam een beetje uit elkaar deed, zodat de binnenkanten van haar bovenbenen helemaal bloot kwamen te liggen.
Zodra dit het geval was ging Thijs aan de ene kant en Thalen aan de andere kant deze blote en tedere binnenkanten met ongenadige klappen bewerken. De doffe klappen gingen nu evenals bij Rosalie over in heldere petsen. Ook Lotte begon nu hard te gillen. Het was niet te zeggen wie er nu won qua decibellen. 10 klappen,20, 30, 40. Lotte probeerde te schoppen, probeerde te trekken te draaien, haar heupen gooide ze omhoog. Niets hielp tegen deze ongenadige en gemene manier van slaan. Stan zou dit echt nooit zo doen.
Plotseling stopte het!
Net zoals Rosalie bleef nu ook Lotte alleen over in haar huilconcert. Nadat ze een beetje tot rust was gekomen hielp Thalen haar van zijn schoot af en stond ook Thijs op. Thalen bleef zitten en Rob nam nu de plaats in voor Thijs. Immers Anne-Fleur was nu aan de beurt, de kandidaat van Rob.
Lotte kon bijna niet meer staan en zag in de spiegel dat haar billen vanaf de rand van haar onderbroek tot halverwege de knieholtes donkerrood was, een ravage. Hoe de toestand onder haar witte onderbroek was, daar hoefde ze niet naar te raden.
Thijs ondersteunde haar richting hoek en haar onderbroek werd weer naar beneden getrokken. Dit keer helemaal tot aan de enkels.
Haar handen werden vanaf haar rug weer op het hoofd geplaatst billen achteruit getrokken en Thijs vertrok naar de laatste kandidaat.

In de eetzaal aangekomen stonden lange tafels met schalen brood. Veel meisjes waren al gaan zitten op een voor hun vaste plek. Het waren vooral meisjes in de leeftijd van 18 tot 25 jaar.

Anne-Fleur, Rosalie en Lotte pasten daar dus wel tussen. Ze keken even wat rond om te zien waar nog plek was. Rosalie stapte snel richting een tafel bij het raam. Er zaten al wat meisjes maar er waren nog 3 plekjes naast elkaar vrij met uitzicht op de tuin.

Tegenover hen zaten een aantal wat oudere meisjes van rond de 30. Ze stelden elkaar even voor waarna ze elkaar eet smakelijk wensten.

Lotte had echt geen zin in eten, er zat een knoop in haar maag over wat er allemaal ging gebeuren.

Het meisje tegenover haar, die zich had voorgesteld met Heleen, zag dat en vroeg wat haar boven haar billen hing. Jullie zijn toch van de vlegelafdeling?

Ja dat zeg je wel zoals het is, zei Lotte. Er hangt ons inderdaad iets “boven onze billen”.

Nou wij alle 3 gaan voor de meest strenge vlegel-straf en dat begint voor ons vanmiddag.

Oei zei Heleen, Product 4 zeker, ik heb al een paar keer gehoord van meisjes die product 4 hebben gehad. Moet je straks om 11 uur maar goed opletten. Dan weet je een beetje wat jullie ook gaat gebeuren.

Huh, zei Anne-Fleur tegen Heleen, wat is er om 11 uur?

Die bijeenkomst sufferd, zie Rosalie. Op maandag worden er straffen uitgedeeld in de centrale hal om 11 uur. Ja zei Heleen, daar moet iedereen aanwezig zijn om te moeten kijken bij de uitvoering daarvan.

Echt waar, zei Lotte.

Jazeker zei Heleen, en de voorbereiding daarvan is nu in volle gang. Kijk maar hier door het raam.

Heleen draaide zich om en keek ook naar buiten.

De bedrijvigheid die Lotte eerder al had gezien vanuit het kantoor van directeur Thalen, was verder gegaan. De bodes hadden een houten plateau met trapgedeelte geplaatst tegen een knotwilg.  Twee andere bodes kwamen nu samen met een meisje in schooluniform het grindpad afgelopen richting de geprepareerde knotwilg.

Het viel Lotte inmiddels op dat de hele eetzaal stil was geworden en iedereen keek naar het schouwspel vlakbij de Vecht in de schooltuin.

Het meisje liep samen met de streng uitziende mannen naar het plateau. Een bode overhandigde een stuk gereedschap aan het meisje waarna ze de traptreden opliep naar het plateau. Dit was precies zo hoog dat de wilgentenen goed bereikbaar waren.

Heleen draaide zich even om naar Lotte. Nu moet Marie met die snoeischaar haar eigen takken knippen. Ze krijgt straks 12 zwiep slagen op haar blote billen hier op het podium.

Oh nee! Lotte werd helemaal rood en haar hart klopte plotseling weer in haar keel met de gedachte dat dit ook hun lot zou kunnen gaan worden.

Heleen, zei Lotte zacht. Heleen draaide zich even weer naar Lotte. En jij denkt dat wij ook die zwieptakken op onze billen gaan krijgen?

Ja, dat weet ik wel zeker, zei Heleen. Op jullie blote billen. Heleen schudde meewarig met haar hoofd en kneep haar lippen stijf op elkaar uit een soort medelijden met Lotte.

Het meisje was in de verte met zichtbare tegenzin haar snoeiwerk aan het doen en de bodes hadden een tak afgekeurd. Het meisjes kreeg nu opdracht om een tak te knippen die de bode zelf aanwees.

Toen moest ze van het plateau afkomen en liep ze richting het gebouw met in haar handen de 3 wilgenzwieptakken. De strenge bodes liepen in haar kielzog en ze werd door een zijdeur van het gebouw naar binnen gemarcheerd.

Lotte kreeg geen hap meer door haar keel. Evenzo hadden Anne-Fleur en Rosalie met een wit vertrokken gezicht dit tafereel aanschouwd. Ook zij hadden opeens geen honger meer.

Sorry dames, zei Heleen, maar zo gaat het hier nu eenmaal.

Zelf heb ik ook 1 keer deze straf moeten ondergaan. Een paar jaar geleden. Was gesnapt met een spiekbriefje. Moest bij de directeur komen op kantoor. Toen ik daar was hield hij mij het spiekbriefje onder mijn neus. Dat wordt “Waar een Wilg is, is een Weg” Jongedame. Heleen keek de dames veelbetekenend aan.

Nou, toen heb ook ik het schavot moeten beklimmen en de takken gesnoeid om die vervolgens snoeihard over mijn blote billen gestriemd te krijgen op het podium. Twaalf op mijn blote billen zonder enige genade! Zei ze nadrukkelijk.

Heleen was even stil en keek één voor één naar de 3 vlegelkandidaten die met grote ogen haar verhaal volgden. Nou dames, de tijd dat Marie op dit moment zogenaamd moet wachten, is helemaal geen wachttijd. Nee, nee, zij moet zich nu uitkleden tot hemd en onderbroek en wordt over de knie gelegd bij de leraar van dienst. Die moet volgens protocol haar billen eerst “opwarmen” met de hand over haar te grote onderbroek. Nou, nou wat een privilege, Zogenaamd om schade aan bolle uitstekende meisjes onderdelen te voorkomen.

Toen ik na het opwarmen die 12 striemen van die wilgentakken op mijn inmiddels rode ontblote derriere kreeg, ik kan je zeggen, dat kan ik me nog als de dag van gister herinneren. Ze waren nog dagen daarna bont en blauw. Ik heb volgens mij 2 dagen gewoon moeten staan in de klas. Zitten was een hel.

Lotte en haar 2 vlegelgenoten waren stil en keken naar buiten waar inmiddels het plateau weer werd ontmanteld en wellicht opgeruimd voor een volgend klim en snoei spektakel

Nadat de dames de eetzaal hadden verlaten en in de bieb maar eens hadden gekeken omdat ze toch anders niet te doen hadden. Was het bijna 11 uur geworden. Tijd om naar de centrale hal te gaan.

In de hal waren allemaal stoelen klaar gezet in een soort theater opstelling met in het midden een gangpad. Van alle kanten kwamen de scholieren aan om plaats te nemen op de stoelen. Waarbij vooral de achterste rijen meteen gevuld werden. Een paar meiden gingen juist helemaal voorin zitten. Achter in de hal stonden alle leraren in keurig pak.

Rosalie, Anne-Fleur en Lotte zagen Heleen in het midden zitten. Heleen wenkte hen om naast haar te komen zitten. Op het podium was een soort metalen stoel te zien die met 2 stevige stangen op de grond bevestigd was. Het zitgedeelte was echter compleet open gelaten en er waren allerlei beugels te zien bij de armleuningen. Waar de benen en voeten zouden moeten komen waren ook bevestigings-beugels. Op veel plaatsen was het metaal zacht gepolsterd met rode kussentjes. Maar over het algemeen was het meer een geraamte dan een echte stoel.

Op het podium stond een stevige dame in afwachting met naast zich een bak waar de uitgezochte 3 wilgentenen in stonden.

De zaal vulde zich nu snel in afwachting van Marie, die op dit moment wellicht nog over de knie lag bij de leraar van dienst.

Heleen stootte Lotte aan toen 2 mannen het podium opkwamen. Dat zijn meneer Reitsma van aardrijkskunde en meneer Timmermans van natuurkunde. Zij gaan vandaag de straf uitvoeren denk ik. De mannen zagen er knap en onberispelijk uit. Van hun witte overhemd waren hun mouwen opgestroopt.

Wie is die stevige strenge mevrouw eigenlijk op het podium? Vroeg Lotte aan Heleen.

Ja, dat is mevrouw Kerstens, ze is 1 van de meest gevreesde leraressen van dit instituut.

Lotte dacht even weer aan het verhaal van Rosalie de vorige avond. En huiverde.

Een gespannen stilte daalde neer op de zaal toen de deur achterin de hal openging en Marie werd binnengeleid.

Lotte, Anne-Fleur en Rosalie keken naar het meisje die nu zonder uniform en alleen in het kenmerkende witte ondergoed door het middenpad naar voren liepen.

Voor haar een bode, achter haar een bode.

Toen ze vlak langs Lotte liep zag ze dat ze had gehuild. Het opwarmen was kennelijk toch best hard aangekomen. Of zou ze huilen van angst voor de komende straf?

De 3 man’s stoet liep het podium op en Marie werd naar de soort stoel geleid waarin ze plaats moest nemen. Meteen werden haar armen vastgepakt en op de rode gepolsterde smalle leuningen vast gezet. Bovenarmen en polsen. De andere mannen waren bezig om haar benen goed vast te maken. Daarna werd er aandacht besteed aan haar middel. Als in een attractie van de Efteling werd haar middel gefixeerd alsof ze zo meteen een 8-baan zou gaan meemaken.

Er werd een hendel overgehaald naast de stoel waardoor het geheel omhoog kwam van de grond en begon te bewegen en langzaam te kantelen. De stangen waaraan de stoel zat liepen kennelijk door onder het podium en konden omhoog via een hydraulisch systeem.

Marie keek nog steeds angstig de zaal in toen één van de leraren de stoel vastpakte en langzaam de stoel verder voorover kantelde. Marie kwam nu ondersteboven te hangen met haar gezicht naar voren richting de zaal. Doordat de stoel haar benen en rug de juiste hoek gaven en het zitvlak van de stoel ontbrak, kwamen haar billen nu als mooie heuvels vol in zicht voor het ook zenuwachtige publiek. Door haar parelwitte ondergoed waren het net twee witte alpen-toppen die weerloos boven alles uitstaken. Als Marie haar hoofd optilde, zag ze recht de zaal in. De leraren verstelden de stoel nog een beetje in hoogte en hellingshoek. Alles werd nauwkeurig bepaald zodat de billen van Marie het meest kwetsbaar en optimaal te bereiken waren voor de zwiepstokken.

Ook voor de zaal was alles perfect te zien. De billen als soort topattractie en daarbij ook nog de gezichtsuitdrukkingen van Marie. De Hendel werd weer met enige kracht teruggezet waardoor alles gefixeerd werd.

1 van de leraren pakte nu een wilgentak uit de bak. En testte die even in de lucht voor het publiek. Dit leverde een “ohhh” op bij de meiden die vooraan zaten. Ondertussen was de andere leraar bezig om de laatste voorbereiding te treffen voor het tuchtigen van Marie haar meisjesbillen. Haar onderbroek werd langzaam van haar billen gestroopt en keurig laag over haar onderbenen tegen de beugels aangelegd. De witte alpen veranderden met het verwijderen van de onderbroek in donkerrode heuvels. Het opwarmen was duidelijk goed gelukt!

De leraar met de zwieptak in zijn hand liep naar Marie en ging voor het publiek rechts naast haar staan met de tak in zijn rechterhand. Hij legde de koude tak op de weerloze rode billen van Marie en keek naar de stevige dame voor op het podium.

Marie tilde haar hoofd op en keek met grote ogen de zaal in. Haar mond had ze open in angstige afwachting van wat zou gaan komen.

De andere leraar had inmiddels ook een wilgentak gepakt uit de bak en stond aan de rechterzijde af te wachten.

Mevrouw Kerstens nam het woord.

Geachte aanwezigen, we gaan beginnen met de maandagmorgen straf. Mejuffrouw Ovink, Marie Ovink, gaat vandaag 18 slagen ontvangen met de door haar zelf uitgekozen wilgen.

Er ging een “oooohhhhh” door de zaal. 18 slagen, dat hadden velen niet verwacht.

Heleen stootte Lotte aan en zei, dat gebeurd niet vaak hier!

Kersten hief haar handen op en riep: Ik verwacht stilte in de zaal en concentratie zodat Marie haar straf op een goede manier kan ontvangen op haar blote bibs.

Mevrouw Kerstens draaide zich om en keek naar Marie die inmiddels naar de grond vlak onder haar was gaan kijken.

Marie, kijk me aan!

Marie tilde haar hoofd op

Je gaat nu zeggen: Mijn billen hebben 18 slagen verdiend van mijn zelf uitgekozen wilgentakken.

Marie wist dat dit zou komen en herhaalde met trillende stem de zin, gelukkig zonder hier fouten in te maken.

Meneer Reitsma, bent u klaar?

Jazeker mevrouw Kerstens, en de leraar haalde de wilgentak van de uitpuilende rode billen omhoog en ging klaar staan voor de 1e impact.

10 slagen in rustig tempo, kondigde Kerstens aan. Ik geef aan.

Marie sloot haar ogen en wachtte op Kerstens haar “1”

Kerstens nam de tijd wetende dat het wachten voor Marie vreselijk was.

Maar dan plotseling:

Eén!

Zwiep, Klets.

De heuvels van Marie deinden bij de inslag.

Het hoofd van Marie schoot omhoog en een ingehouden kreun was net hoorbaar. De zaal zag 2 uitpuilende ogen van Marie en een open mond.

Twee, zwiep, klets

Drie, zwiep, klets

3 grote rode striemen over de volle breedte van de billen werden zichtbaar.

Marie hield nog steeds vol om niet te schreeuwen.

Vier, zwiep, klets, op de onderbenen.

Ahhhhh, schreeuwde Marie. Die had ze niet verwacht. Zo gemeen laag.

Vijf, zwiep, klets vol in het midden maar de tak zwiepte helemaal door over haar flank.

Oohhhhh schreeuwde Marie. Ze begon te huilen.

Lotte zat als bevroren op haar stoel alles te volgen. Tijd en ruimte waren weg voor haar en een soort medelijden overviel haar nu. De slagen volgden elkaar snel op en Marie was nu luid aan het huilen en jammeren.

Toch had Lotte bij alle voorbereiding van het hele schouwspel ook een vreemde sensatie gevoeld in haar lijf. Een bepaalde opwinding die best wel fijn was. Ze kon dat niet plaatsen.

Maar nu, nu de billen van Marie in volle heftigheid werden getroffen door de zwiepende takken. Nee, dat kwam te dicht bij, vanmiddag, vanmiddag, dan was zij aan de beurt.

Inmiddels had meneer Timmermans het direct overgenomen aan de andere kant van Marie met een nieuwe tak. Mevrouw Kerstens was consequent doorgegaan maar had een ander ritme opgepikt bij de 2e tak. Langzamer en met tussenposen.

Zes!

Zwiep, Klets.

Marie gooide haar hoofd omhoog met een hoge gil kwam uit haar keel. De tak had nieuw bilvlees geraakt op de andere flank.

Zeven, zwiep, klets

Kerstens wachtte even.

Acht, zwiep, klets

Negen, zwiep, klets

Kerstens stapte richting Marie.

Ennnn…..

Tien

zwiep, klets op haar bil en linker onderbeen

Marie die helemaal vast zat kon alleen met haar hoofd bewegen. Ze krijste het uit bij iedere slag en schudde met haar hoofd wild heen en weer. Het billenkoek meubel was hier prima tegen bestand en gaf geen millimeter toe. Marie werd met haar blote gestriemde billen en onderbenen stevig op haar plaatst gehouden.

Aangekomen bij 10 stopte mevrouw Kerstens.

Marie liet haar hoofd bungelen. Vocht van haar gezicht drupte zichtbaar op de vloer.

Kerstens liep naar de stoel en haalde de hendel over zodat de stoel los kwam. Ze zette de stoel weer langzaam in de neutrale houding en hield die zo vast zonder de stoel te fixeren. Marie keek hoopvol schuin omhoog naar mevrouw Kerstens in de hoop dat de kastijding nu wellicht over was.

Marie Ovink heeft het gewaagd om een mobiele telefoon binnen dit instituut te smokkelen. Zei mevrouw Kerstens tegen de zaal meiden. Strikt verboden, ze keek naar Marie.

Helaas voor Marie hebben wij digitale technieken om dit op te sporen. En opgespoord hebben we dat. Of niet Marie. Marie legde haar kin op haar borst.

Kerstens keek de zaal in. Dat jullie dat ook allemaal even weten. Mochten er dames zijn die ook snode plannen hebben om mobieltjes hier te verbergen. De kans is levensgroot dat jullie op deze zelfde wilgenstoel terecht zullen komen. Is dat voor iedereen duidelijk!

Een doodse stilte was het antwoord van de gehele zaal.

Wel, zei mevrouw Kerstens, ik denk dat dit is overgekomen. En om extra duidelijk te zijn!

Er zijn nog 8 slagen te gaan voor Marie.

Marie begon wanhopig te schudden in haar stoel en te smeken om genade.

Kerstens kantelde onvermurwbaar de stoel weer in vrijwel dezelfde positie. Marie kantelde jammerend en schuddend voorover voor de laatste 8 zwiepers. Kerstens zette de stoel zelfs iets meer voorover waardoor Marie haar achterkant van de bovenbenen extra kwetsbaar doelwit werden.

De stoel werd pas met de hendel weer gefixeerd op het moment dat Kerstens tevreden was over de positie van de billen van Marie. Kersten legde nog even heel gemeen haar hand op de gezwollen blote billen. Dit valt toch best mee Marie, hier kunnen echt nog wel acht klapjes bij. Vind je niet. Ze wachtte niet op een reactie maar wenkte de 2 leraren om allebeide plaats te nemen aan weerzijden van Marie. Allebeide met een wilgentak in de hand.

Marie, zei Kerstens, we gaan het snel en netjes tot een goed einde brengen. Jij wilt toch ook weer snel bezig met je huiswerk toch?

Marie keek al niet meer.

Marie kijk mij aan zei Kerstens streng.

Op het moment dat Marie langzaam opkeek om te antwoorden riep Kerstens luid en supersnel achterelkaar:

ELF, TWAALF, DERTIEN, VEERTIEN, VIJFTIEN, ZESTIEN ZEVETIEN ENNN ACHTIEN

De slagen kwamen van beide kanten overal op Marie haar gehavende billen. Ze dansten op en neer en Marie was luid aan het schreeuwen van de helse pijn.

Losmaken commandeerde Kerstens tegen de bodes en leraren.