Gina wordt langzaam wakker. Er verschijnt een grote glimlach op haar gezicht. Het was een fantastische nacht. Eerst was het onwennig, maar Jonas was zo geduldig en teder. Ze prijst zich gelukkig met haar man. Hij ligt haar tevreden aan te kijken. ‘Goedemorgen schoonheid.’

Voorzichtig draait ze zich naar hem toe en geeft hem een kus.

‘Goedemorgen.’

Hij streelt haar wang en laat zijn vinger naar beneden dwalen. ‘Kom, we gaan douchen. Daarna heb ik nog een belofte in te lossen weet je nog.’

Gina bloost bij het idee. Verlegen loopt ze mee naar de badkamer. Af en toe kijkt ze terloops naar zijn lichaam. ‘Bevalt het?’ 

Betrapt. ‘Eh ja dat zeker.’

Hij legt zijn vinger onder haar kin en dwingt haar hem aan te kijken. ‘Niet zo stiekem. We zijn getrouwd.’ 

Hij neemt haar mee onder de douche. Voorzichtig legt ze haar wang tegen zijn borst en drukt haar lichaam tegen hem aan. Hij streelt haar lichaam en kust haar teder. Om beurten zepen ze elkaar in en genieten ze van elkaars lichaam. 

Ze zucht klagelijk als hij de kraan uitdraait. Gina droogt zich af en trekt haar ondergoed aan. Dan loopt ze naar de kleedkamer om haar kleding uit te kiezen. Het is een koude winterdag. Ze trekt een eenvoudige, maar mooie jurk aan. ‘Laat die panty nog maar even uit.’ 

Gina draait zich om en kijkt in de ogen van haar man. Hij slaat de mouwen van zijn overhemd om en rolt ze op tot net onder zijn ellebogen. Zijn natte haren bewegen mee met elke beweging die hij maakt. Ze is even betoverd door zijn prachtige verschijning.  De panty legt ze terug in de kast. Ze pakt zijn uitgestoken hand en laat zich meevoeren naar zijn werkkamer. Hij legt zijn handen op haar schouders. ‘Gina Clarckx, ik had niet verwacht dat ik je al zo snel een pak op je billen zou geven. Alleen toen ik gister jouw opvliegendheid en dwarsheid zag wist ik dat het noodzakelijk is.’ 

‘Ja maar ik heb toch niks gezegd?’

Er vlamt een gevaarlijk vuur in zijn ogen. ‘Spreek je mij nu tegen?’

De moed zinkt haar in de schoenen. ‘Ja Jonas. Het spijt me.’

De tranen van frustratie springen in haar ogen. Hij pakt haar bij haar pols en leidt haar over zijn schoot. Langzaam stroopt hij haar jurk omhoog. ‘Ik zal ervoor zorgen dat die  dwarsheid van jou wordt aangepakt. Dit is geen gedrag wat past bij mijn vrouw.’

Het is goed dat hij haar nu niet aan kan kijken, want haar ogen vlammen. 

Hij haakt zijn duimen achter haar slipje en trekt deze vakkundig omlaag. Ze slaakt een zucht. Het voelt ontzettend beschaamd om bij je man over de knie te liggen als een klein kind. Haar vader liet haar altijd over de bankleuning buigen, dus het is ontzettend lang geleden dat ze zich in deze positie bevond. Gina voelt hoe hij zijn hand opheft en vervolgens hard keer op keer op haar billen laat neerkomen. De pijn valt haar tegen. Hij slaat in een flink tempo door en rustig opbouwen is niet aan hem besteed. Gina zucht en steunt en probeert onder de klappen uit te komen. Even houdt hij op. ‘Gina stop daarmee! Onderga het pak slaag gehoorzaam en als een vrouw. Dat gezeur en gespartel als een meisje wil ik niet hebben.’

Gina krimpt ineen bij het horen van zijn preek. Ze zijn nog geen 24 uur getrouwd en voor haar gevoel laat ze zich van een hele slechte kant zien. Op dat moment gelooft ze heilig dat ze de rest van het pak slaag waardig in ontvangst zal nemen.

Alleen is ze op dat moment nog niet voorbereid op de kracht van haar echtgenoot. Hij hervat het pak slaag. Zijn vrije arm heeft hij om haar middel gelegd om haar bewegingsvrijheid te beperken. Tot een paar minuten geleden was Gina overtuigd dat een pak slaag met de hand enkel ongemak veroorzaakte, maar geen pijn. Daar komt ze nu op terug. Binnen luttele seconden is de pijn al zo heftig dat ze twijfelt of ze deze bestraffing waardig in ontvangst kan nemen. Hij ziet dat ze het zwaar heeft. Haar lichaam staat gespannen en hij ziet dat ze moeite moet doen om haar voeten stil te houden. 

Hij slaat nog een volle minuut door in stevig tempo. Dan laat hij zijn hand op haar billen rusten. Opgelucht laat ze haar lichaam wat verslappen. Hij helpt haar overeind en kijkt haar doordringend aan. ‘We zijn nog niet klaar.’ klinkt het waarschuwend. Hij dirigeert haar naar de muur. ‘Blijf hier maar even staan. Ik ben zo terug. Ik wil dat je je jurk omhoog houdt zodat ik mijn resultaat kan zien.’

Gina voelt hoe haar wangen kleuren. Zo hier tentoongesteld staan voelt vreselijk. Het duurt inderdaad niet lang voor ze hem weer de kamer in hoort lopen. Hij laat iets in zijn hand tikken. Het geluid alleen al bezorgd haar kippenvel. Dan hoort ze hem op de stoel plaatsnemen. ‘Kom maar weer over de knie liggen.’ 

Als ze zich omdraait schrikt ze. In zijn hand houdt hij een stevige houten haarborstel vast. Alle kleur trekt weg uit haar gezicht. Hij ziet dat ze geschrokken is. Hij trekt haar even bij zich op schoot en slaat een arm om haar heen. ‘Nooit eerder met de borst gehad?’ 

Ze schudt haar hoofd. Het lukt haar even niet om iets te zeggen. ‘Ben je bang?’

Ze knikt en ze doet verwoede pogingen om haar tranen weg te knipperen. 

Even streelt hij over haar wang. ‘Hoe werd je thuis dan gestraft?’

Gina zucht diep. ‘Met de riem.’

‘Aha.  Wees maar niet bang. Ik geef alleen maar wat je verdient. Ik zal je nooit buitenproportioneel straffen.’

Het overvalt haar dat hij zo lief en teder voor haar is. De angst verdwijnt uit haar lichaam. ‘Ik denk dat ik niet meer zo bang ben.’

Hij lacht en geeft haar een kus. ‘Goed zo.’ 

Uit zichzelf staat ze op en een beetje ongemakkelijk buigt ze over zijn schoot. Ze sluit haar ogen als ze het koele hout op haar billen voelt. Ondanks alle goede voornemens ontsnapt haar een gil als hij de borstel hard laat neerkomen. Haar hele lichaam biedt weerstand tegen de scherpe pijn. Ik een reflex brengt ze haar hand naar achter. Hij pakt haar hand en pint hem vast op haar rug. Hij had dit wel verwacht. De ergste pijn ebt weer weg. De volgende klap doet net zo’n zeer. Ze probeert te draaien en los te komen, maar Jonas is sterk. ‘Gina ik begrijp dat het pijn doet en dat je dit niet gewend bent, maar dit kan ik niet goedkeuren. Je krijgt er dertig en die neem je braaf in ontvangst. Als je zo blijft tegenwerken dan zal ik ervoor zorgen dat je op onze huwelijksreis nog steeds niet in staat bent om te zitten! Het is jouw keuze. Of dertig klappen of dertig minuten.’

Gina haalt een paar keer diep adem. Dertig, dat moet toch gewoon kunnen. Misschien niet geheel stoïcijns, maar ze is ook geen robot. Haar vrije hand grijpt in het vloerkleed. Hopelijk kan ze het volhouden. 

Er klinkt een hard petsend geluid en Gina knijpt haar ogen dicht. In haar hoofd telt ze af. De eerste tien gaan goed. Dan laat hij twee keer achter elkaar op dezelfde plek de borstel neerkomen. Wanhopig schopt ze met haar voet. Meteen heeft ze daar weer spijt van. ‘Sorry, dat ging per ongeluk. Het spijt me.’

Jonas knijpt even bemoedigend in haar hand. ‘Het is al goed. Nog even en dan zijn we op de helft.’

Gina zet zich schrap. Het lukt haar om stil te blijven liggen tot de vijftien. Er heerst een gespannen stilte. Dan verplaatst hij naar het onderste gedeelte van haar billen waar ze overlopen in haar bovenbenen. Verschrikt hapt ze naar adem. Uit ervaring weet ze dat dat nog meer zeer doet. Het voelt nog erger dan dat ze had verwacht. De tranen kan ze nu niet meer tegenhouden en ze probeert haar hand los te krijgen. Dan wordt ze weer rustig. Ze merkt dat hij haar langer de tijd geeft om te herstellen. Ze haalt diep adem en stelt zich in op de volgende klap. Ook die voelt weer hels aan, maar het lukt haar om nauwelijk te bewegen. Nu ze weet dat hij haar helpt lukt het haar beter om de klappen te incasseren. Als ze er nog tien te gaan heeft kan ze zich er nog meer aan over geven. Het is bijna klaar. In gedachte telt ze af. Dan stopt hij weer. Nog vier. Of vindt hij het al genoeg?

‘Ik verwacht geen perfectie, maar ik verwacht wel dat je je best doet.’

Lang de tijd om na te denken wat dat moet betekenen heeft ze niet. De volgende klap beneemt haar alle adem en vergt al haar wilskracht om niet te gaan schoppen en gillen. De volgende klap is net zo hard. ‘Au!’ Is dat haar stem? Zo breekbaar en vol berouw. 

Nog twee. Ze kan niet omhoog komen doordat hij haar stevig in bedwang houdt, maar anders was ze opgevlogen. Ze huilt met lange uithalen. En als hij de laatste, tevens hardste klap op haar billen laat neerkomen ligt ze slap over zijn schoot te huilen zonder zich in te houden. Jonas legt de borstel op zijn bureau en aait zachtjes over haar gekwetste huid. ‘Zo zie ik het graag.’

Hij helpt haar overeind. ‘Je hebt me echt hard gestraft.’ Klinkt het klagend. 

Hij lacht. ‘Nee hoor, dit valt nog mee. En zo erg vond je het volgens mij niet. Kleed je aan, want ik begin onderhand echt honger te krijgen. Ik zie je zo beneden.’

Hij laat haar verward achter.

Haar slip ligt ondertussen op de grond. Die raapt ze op en snel loopt ze naar de kleedkamer. Met grote ogen kijkt ze naar haar spiegelbeeld. Haar billen zijn vuurrood met hier en daar een donkerdere plek. Het gloeit en het kriebelt in haar buik. Plotseling verlangt ze ernaar om met hem te vrijen. Dan merkt ze hoe nat ze eigenlijk is. Dat verwart haar. Hoe kan ze nou opgewonden raken van straf? Snel kleed ze zich goed aan. Het is hoog tijd om het ontbijt te maken. Als ze nog langer treuzelt legt hij haar misschien straks nog een keer over de knie. 

Een beetje onwennig kijkt ze de keuken rond. De koffie heeft ze vast naar de ontbijttafel gebracht. Dat was een tip van haar moeder. Een goede tip, want het valt in goede aarde. In het voorbijgaan klopt hij even op haar billen. Meteen bloost ze. ‘Zijn er dingen die je niet graag eet?’

Hij schudt zijn hoofd. ‘Nee hoor, verras me maar.’

Er ligt genoeg in de keuken waar ze een lekker ontbijt mee kan maken. Ze bakt wat broodjes af en bakt wat eieren. Ook snijdt ze wat fruit voor erbij. Als de broodjes klaar zijn belegd ze ze rijkelijk. Overal zoekt ze naar een dienblad. Het liefst wil ze hem niet storen om het hem te vragen. Dan ziet ze een paar grote, houten snijplanken. Hoe zouden die op haar billen voelen? Meteen duwt ze die gedachte weg. Ze pakt er twee en maakt die mooi op met alle ontbijtspullen. Voorzichtig loopt ze naar de salon. Als ze maar niet valt, denkt ze.

Jonas kijkt op als hij haar aan hoort komen. ‘Zo dat ziet er goed uit.’

‘Ik kon het niet allemaal dragen, dus ik moet nog een keer terug.’

Samen genieten ze van het ontbijt. Het is gezellig. ‘Wat staat er vandaag op de planning?’

Weer een tip van haar moeder. Interesse tonen in hem en zo weet je ook hoe jouw dag eruit kan zien. 

‘Vandaag heb ik helemaal vrij gehouden om tijd door te brengen met mijn kersverse vrouw. Ik heb nog een verrassing voor je en ik wil gewoon gezellig samenzijn. De liefde zijn werk laten doen.’ Besluit hij met een knipoog.

Gina lacht. Het is goed mogelijk dat ze op den duur verliefd worden op elkaar. Ze mag hem graag, hij is knap en ze geniet ervan om bij hem te zijn. 

‘Morgen moet ik wel gewoon weer werken. Dan komt Adeleine je helpen.’

Niet begrijpend kijkt ze hem aan. ‘Adeleine werkt nog twee weken hier en dan vertrekt ze naar de stad. Zij komt je nog twee weken wegwijs maken in het huis en op het land. Zo wordt je niet meteen in het diepe gegooid.’

‘Oh wat fijn!’ Klinkt het opgetogen. Ze is hem oprecht dankbaar dat hij met haar meedenkt. 

‘Wil je nog koffie?’

Jonas knikt. ‘Graag, Gina.’ Zijn stem klinkt anders, waarschuwend. Ze kan alleen niet goed bedenken waarom. ‘Oké, ik haal het even voor je en dan ruim ik even de boel op.’

Opgewekt loopt ze naar de keuken. Een beetje extra heupwiegend, om hem wat milder te stemmen. Hij moet om haar lachen. Hij zal het nog druk met haar krijgen. ‘Dank je wel Gina.’ Zegt hij als ze zijn koffie neerzet. Ze lacht en begint de tafel af te ruimen. 

Als ze terugkomt met een schoonmaakdoek voor de tafel pakt hij even haar hand. ‘Ik verlang van mijn vrouw dat ze respectvol omgaat met mensen en dat duidelijk laat merken. Met twee woorden spreken bijvoorbeeld en als ik je bedank verwacht ik daar ook een reactie op.’

Gina slaat haar ogen neer en slikt. ‘Ben ik duidelijk?’

Zachtjes knikt ze. ‘Blijkbaar niet. Haal maar even een spatel uit de keuken.’

Met een flinke pets op haar billen dirigeert hij haar naar de keuken. Snel loopt ze bij hem vandaan. Dit gaat niet goed. Als ze niet meer nadenkt heeft ze eind van de dag geen billen meer over. Met trillende handen opent ze de la. Er liggen veel soorten spatels. Welke zou hij willen? Die hele dikke krijgt ze de kriebels van en die dunne is te licht. Er tussenin dus. Als ze die oppakt twijfelt ze toch. Misschien is hij wat milder gestemd als ze toch die angstaanjagende spatel meeneemt. Ja, dat besluit ze te doen. Zonder oogcontact te maken overhandigd ze hem de spatel. Hij neemt hem van haar over. ‘Het doet me goed dat je waarde hecht aan degelijke discipline Gina. Buig over de tafel heen en steun op je onderarmen.’

Gehoorzaam doet ze wat hij van haar vraagt, maar bedenkt zich dan toch weer. Vliegensvlug veert ze op om haar panty en slip omlaag te doen. Daarna neemt ze weer de gevraagde positie in. Met een hand probeert ze haar jurk omhoog te schuiven. Jonas helpt haar. ‘Dit is het gedrag waar je me tevreden mee stelt. Heel goed Gina.’

Even huivert ze als ze de spatel op haar billen voelt. Hij slaat haar hard en vlug twintig keer op haar billen. Voor ze het goed en wel beseft is het alweer over.

Als ze overeind mag komen heeft ze spijt van haar keuze. Haar billen moeten wel blauw zijn nu, dat kan niet anders. Voorzichtig fatsoeneert ze haar kleding. ‘Ik heb nog veel te leren Jonas.’ zegt ze zachtjes. 

Hij neemt haar in zijn armen. ‘En daar help ik je graag bij Gina.’

Gina zit tussen de bomen in op het landgoed van haar ouders te schilderen. Ze heeft een mooie plek uitgezocht met uitzicht op het dal. Daar net buiten het dorp staat de boerderij van Jonas Clarckx. Als ze aan hem denkt prikken de tranen alweer achter haar ogen. Drie dagen geleden in Shirley ten huwelijk gevraagd door Oscar Clarckx. Alleen Gina heeft sinds hun formele ontmoeting niks meer vernomen van Jonas Clarckx. Haar vader kan maar niet ophouden met inpeperen hoezeer zij het verpest heeft. Wie wil er nou een vrouw die niet volmondig ja kan zeggen op de vraag of ze een gehoorzame echtgenote zal zijn. 

Gelukkig laat haar vader haar vandaag al de hele dag met rust. Hij is zelfs best goed gehumeurd. Toch zoekt ze daar niks achter. Ze is veel te veel bezig met de teleurstelling dat ze blijkbaar toch geen goede partij is voor Jonas Clarckx. Shirley daarentegen is door dolle heen. Haar bruiloft zal plaatsvinden in december. Volgens Shirley is haar moeder ervan overtuigd dat ze in de maanden ervoor alles zal leren om een goede huisvrouw te worden. 

Achter Gina klinkt een kuch. Verschrikt draait ze zich om. ‘Goedenavond juffrouw Gina.’

Plotseling staat ze oog in oog met Jonas Clarckx. Hij ziet er onberispelijk uit. ‘G-g-goedenavond.’ Fluistert ze. Ze is zich bewust van haar warrige haren en het vieze schilderschort wat ze draagt. Meteen knoopt ze deze los en gooit hem op het krukje. 

‘Je kan prachtig schilderen zeg.’ Hij klinkt oprecht. 

‘Bedankt, ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Sorry.’

Hij glimlacht. Hij zakt op een knie en pakt haar hand. ‘Juffrouw Gina van Laeren, wil je mijn vrouw worden en het leven met mij delen?’

Met grote ogen staart ze hem aan. Hier had ze allang niet meer op gerekend. ‘Ja! Heel graag, oh god. Ja!’

Er verschijnt een grijns op zijn gezicht. Uit zijn broekzak haalt hij een ring tevoorschijn die hij voorzichtig om haar vinger schuift. ‘Hij is prachtig. Dank je wel.’

Jonas staat op. ‘Kom we lopen een stukje.’

‘Ik ben overdonderd. Ik had het niet meer verwacht ik dacht dat ik je had afgeschrikt en dat je liever een onderdanig en braaf meisje wilde zoals Shirley.’

Hij pakt haar hand en zo lopen ze samen een stukje op. ‘Dat zou het leven een stuk makkelijker maken ja. Alleen ben ik op zoek naar iemand waar ik verliefd op kan worden. Iemand waarmee ik gesprekken kan voeren. Een vrouw die haar mening durft te geven en die zichzelf is. Ik denk dat ik dat ik dat in jou kan vinden. Dat ik dan wat meer moet investeren in discipline dat neem ik maar voor lief.’

Er verschijnt een blos op haar wangen. Zijn woorden galmen na in haar hoofd. Iemand waar ik verliefd op kan worden. ‘Ik ga mijn best doen om je niet teleur te stellen.’

‘Dat weet ik. Echter zijn er wel wat regels verbonden aan onze verloving. Jij bent nog geen achttien. Dat betekent ook dat wij tot die tijd elkaar niet meer zullen zien. Op jouw verjaardag zal ik er zijn zodat je mij kan introduceren aan jouw familie en vrienden. Daarna wil ik dat je mij vergezeld naar zakendiners, feesten, belangrijke bijeenkomsten en dergelijke. De zondagen zijn we om en om bij elkaars ouders. Dan verwacht ik wel dat je je gedraagt als mijn verloofde. Zolang wij niet getrouwd zijn laat ik de disciplinaire maatregelen over aan jouw vader, indien nodig. Er wordt ook niet gezoend er er is geen ander lichamelijk contact behalve een kus op de wang als we elkaar groeten. Ik wil je leren kennen dus ik zal je af en toe mee uit nemen. Ik heb dan voorrang op andere afspraken.’

‘Ja maar…’ Meteen houdt ze weer haar mond. 

‘Het spijt me, ik had je niet tegen mogen spreken. Ik moet er nog gewoon aan wennen.’

‘Het is goed dat je het je realiseert en je op tijd herstelt. Ik zal het door de vingers zien.’

Zwijgzaam lopen ze nog een stukje verder. 

Vlak bij haar ouderlijk huis houdt hij haar tegen. ‘Ik heb met onze ouders besproken dat we veertien december trouwen, twee dagen na het huwelijk van mijn broer. Meteen daarna zal je bij me intrekken. Ik vind het belangrijk dat het ook jouw thuis wordt dus voor die tijd wil ik dat je jouw wensen met de aannemer en stylist bespreekt zodat het in orde gemaakt wordt.’

Het is in een keer wel veel informatie om te behappen. ‘Gaat het wel?’ vraagt hij bezorgd.

Gina knikt. ‘Ik ben gewoon heel gelukkig denk ik. En overweldigd, dat ook.’

De deur vliegt open en haar moeder komt hun tegemoet. Ze omhelst hun en zo te zien is ze dolblij. ‘Gefeliciteerd lieverds. Jullie zijn een geweldig koppel!’

Haar vader staat tevreden in de deuropening. Gina is blij. Geen internaat, geen onzekere toekomst en over een half jaar is ze verlost van haar vaders strenge regels.

Het is de dag voor Shirleys verjaardag. Gina en Shirley staan stralend naast elkaar in een prachtige bruidsjurk. Gina heeft sinds haar eigen verjaardag een permanente lach op haar gezicht. Iedereen is stik jaloers op haar super knappe verloofde. De ketting om haar hals heeft ze van hem gekregen. Haar andere nichten en wat kennissen hebben haar overstelpt met vragen over hem. Die ze met trots allemaal beantwoord heeft. 

En nu staat ze met haar nicht en beste vriendin in hun droomjurk. Beide enorm verschillend, maar ze stralen beide even trots. De moeders en aanstaande schoonmoeder knikken goedkeurend. Op aanraden van haar moeder gaat Gina elke woensdagochtend bij haar schoonmoeder op de koffie om te leren wat belangrijk is voor Jonas en zijn familie. Sindsdien heeft Gina er een moeder bij voor haar gevoel. Ze had het niet beter kunnen treffen. 

Gina ziet Shirley met de dag veranderen in een volwassen vrouw, terwijl ze zelf struggelt met alle verantwoordelijkheden en alle nieuwe indrukken. 

Twee dames helpen de meiden uit de jurken. Gina en Shirley zijn erg tevreden met de gekozen jurken. Er is weinig tijd om alles voor de bruiloft te regelen. Gelukkig is dat grotendeels de taak voor de moeders. Af en toe vragen ze hun mening, maar dat komt niet vaak voor. 

Het is al bijna etenstijd als alle vrouwen weer op huis aan gaan. ‘Goed Gina, ik zal je laten zien hoe je toch een smakelijke, voedzame maaltijd op tafel zet als je weinig tijd hebt.’

Gina zucht. ‘Mam ik ben moe, mag ik niet gewoon even op mijn kamer bijkomen van deze dag?’

Haar moeder schudt haar hoofd. ‘Gina, als je straks getrouwd ben kan je ook niet zeggen dat je moe bent. Ik doe maar alsof dit niet is voorgevallen en dat kan jij beter ook doen als je zitcomfort je lief is tenminste.’

Gina loopt geïrriteerd met haar moeder mee. Sinds haar achttiende verjaardag is haar moeder een stuk strenger voor haar. Dat leren om een vrouw te zijn is een stuk zwaarder dan Gina verwacht had. 

Haar moeder geeft haar een schort aan en wijst naar de koelkast. ‘Ik bewaar de groenterestjes altijd in een bak. Pak jij die even. Dan pak ik de rest. Met tegenzin haalt Gina de groenten tevoorschijn. ‘Dit bedoel je?’

Haar moeder knikt. ‘Snijd alles maar fijn. Gina pakt een mes en doet wat haar gevraagd wordt. Het werktempo is met sprongen vooruit gegaan dankzij de bemoeienis van haar vader en de goede lessen van haar moeder. ‘Even aanfruiten in die pan en dan water erbij tot drie kwart ongeveer.’ Het ruikt heerlijk en Gina krijgt er wat meer plezier in. Haar moeder verkruimelt de bouillon en gooit er het een en ander bij. Gina herhaalt in haar hoofd wat haar moeder heeft gezegd totdat ze haar receptenboekje en pen gevonden heeft. Snel krabbelt ze alle stappen neer. ‘Even laten koken. Ondertussen kan je een brood snijden en wat sla wassen en aanmaken.’

Vlug doet Gina wat haar gezegd is. Even houdt ze stil om te controleren of ze alle stappen gevolgd heeft. ‘Volgens mij is het zo goed.’

Haar moeder werpt een vlugge blik in de schalen en drukt daarna een kus op haar voorhoofd. ‘Ik ben trots op je.’

Gina pakt haar moeder even vast. ‘Dank je wel voor je hulp en voor de jurk uiteraard.’

Haar moeder glimlacht. ‘Graag gedaan meisje. Ik geniet zo van jou nu je nog om me heen bent. Straks heb je je eigen huis en dan komen we ineens bij elkaar op visite.’

Vlug veegt ze haar tranen af aan haar schort. Ook Gina krijgt het te kwaad. 

‘Kom, tafel dekken voordat papa ongeduldig wordt.’

Dat laat Gina zich geen twee keer zeggen. Ze is vastbesloten haar vaders tuchtigingen te vermijden nu ze achttien is. Tot nu toe lukt het aardig.

Haar vader proeft van de soep. ‘Heerlijk zeg. Smaakt goed!’

De dames kijken elkaar opgelucht aan. ‘Pap ik heb een prachtige jurk uitgezocht.’

Het duurt even voor hij reageert. Is hij nou geëmotioneerd?

‘Niks verklappen hoor. Ik wil je pas zien als ik je weggeef.’

Gina gloeit van trots. Dit is een kant van haar vader die ze niet vaak ziet. Na het eten ruimt ze de tafel af. ‘Mam ik doe de keuken wel. Kom jij maar even bij van de dag.’

Haar vader knikt tevreden. ‘Ik denk dat je goed werk verricht met Gina. Ik ben trots op je. Ik krijg steeds meer vertrouwen in het huwelijk van de jonggeliefde. Dat had ik eerst niet.’

14 December

Het is een koude, maar mooie dag in december. Gina zit nerveus voor de spiegel. De visagiste maakt haar subtiel op en de kapper maakt haar mooie krullen nog mooier. Shirley, haar tante en haar moeder zitten om haar heen en om beurten laat er iemand een traan. Het waren intensieve maanden. Gina ontdekte een hele nieuwe wereld, wat haar niet altijd even goed af ging. Het is haar niet gelukt om haar vader altijd tevreden te stellen en heeft vaker zijn riem gevoeld dan haar lief is. Shirley heeft een prachtige bruiloft gehad en vertrekt morgen op huwelijksreis. Gina en Jonas vertrekken de dag na kerst voor een korte reis. 

Als de kapper en visagiste klaar zijn is het de beurt aan de vrouwen om Gina in haar jurk te helpen. Haar moeder vetert haar korset in. Shirley helpt haar met haar sierraden die ze allemaal van Jonas heeft gekregen. Shirley reikt haar een flesje parfum aan. ‘Je moet wel lekker ruiken voor je huwelijksnacht.’ 

Gina bloost. En de moeders klakken afkeurend met hun tong. 

‘Kom, je vader staat op je te wachten. En je aanstaande ook.’

Gina bekijkt zichzelf nog een laatste keer. Ongelooflijk dat ze kort geleden nog examen deed en nu als jonge vrouw op het punt staat om te trouwen. Over enkele uren zal ze door het leven gaan als Mevrouw Clarckx. 

Een beetje onzeker loopt ze de gang door. 

‘Pap?’ 

Het duurt even voor haar vader zich omdraait. Hij bekijkt haar van top tot teen. 

‘Het is me een eer om je weg te geven lieverd. Je bent prachtig.’ zijn stem klinkt onvast. 

Voetje voor voetje lopen ze het lange gangpad door. Jonas ziet er in zijn pak nog knapper uit. Het gaat allemaal een beetje langs haar heen. Jonas ziet er ontspannen uit. Dat is bij Gina wel het tegenovergestelde. Voor ze het weet komt het aan op het ja-woord. Ze staan tegenover elkaar en kijken elkaar diep in de ogen. 

‘En beloof jij hem te gehoorzamen en te dienen?’

Het opstandige meisje in haar komt spontaan tot leven. Haar ogen schieten vuur. Jonas ziet haar weerstand en enige frustratie. Subtiel waarschuwend kijkt hij haar aan. 

‘En verklaar je getrouw alle plichten te vervullen die de wet aan de huwelijkse staat verbindt. Wat is daarop jouw antwoord?’

Gina haalt diep adem. ‘Ja, dat beloof ik.’

De kus daarna is adembenemend. Alles wat ze van te voren bedacht had vervaagd in het niks. De receptie, het diner, het feest alles is meer en beter dan ze ooit had durven dromen. Tijdens het feest nemen ze afscheid van hun ouders en verlaten ze de prachtige locatie. Jonas helpt haar instappen in de auto. Het is maar een paar minuten rijden naar hun huis. Jonas kijkt haar af en toe even lachend aan. Gina wordt zenuwachtig als ze afslaan. De boerderij doemt op in het donker. ‘Welkom thuis mevrouw Clarckx.’

Dankbaar laat ze zich het huis in dragen. Hij brengt haar direct naar de slaapkamer.

Liefdevol legt hij haar op bed. ‘Ik heb lang uitgekeken naar deze dag. Het was betoverend en jij bent nog mooier dan ik had durven dromen.’ 

Gina beantwoordt gretig de kus die daarop volgt. ‘Vertel is mevrouw Clarckx. Was het zo moeilijk om gehoorzaamheid te beloven? En nog moeilijker om je ergernis te verbergen?’ Hij klinkt donker en gevaarlijk. Gina hapt naar adem. Dit gaat de verkeerde kant op.  

‘Ja ik werd er prikkelbaar van. Vooral dat jij met u aangesproken werd en ik met jij. En dat moet ik ook nog ten overstaande van iedereen gehoorzaamheid beloven.’ Antwoordt ze maar eerlijk.

Jonas streelt haar wang. ‘We gaan zo het bed met elkaar delen. Ik zal je nu echt tot mijn vrouw maken. En nog voor het ontbijt zal ik je laten ervaren wat er gebeurt als je mij niet gehoorzaamt.’

Er draait zich een knoop in haar maag. 

Hij kijkt haar even dreigend aan. ‘Ja Jonas.’ zegt ze vlug. 

Gina en Shirley zijn nichtjes en groeien op in een hechte, traditionele familie. Zij leven volgens het gedachtengoed dat mannen buitenshuis werken en zorgen voor het geld en de vrouwen thuis werken en hun echtgenoot dienen. Wanneer de eindexamens naderen praten hun klasgenoten over hun vervolgopleidingen en toekomstplannen. Terwijl Shirley en Gina wegdromen over hun droombruiloft met de man die ze nog moeten ontmoeten.

Niet dat zij daar zelf zeggenschap over hebben. De welgestelde familie beslist met welke man zij hun toekomst tegemoet zullen gaan.

Gina en Shirley doen alles samen. In de zomervakantie worden ze beide, een week na elkaar, achttien. De ideale leeftijd om te trouwen volgens hun ouders. Shirley heeft er wel vrede mee, maar Gina heeft meer moeite met haar al uitgestippelde toekomst. ‘Ik hoorde pap en mam en jouw ouders gisteravond praten.’

Shirley kijkt nieuwsgierig op uit haar letterkunde boek. ‘Heb je staan luistervinken? Oom Jerald had je te grazen genomen als hij je had betrapt.’

Haar ogen fonkelen. ‘Maar dat is niet gebeurd. Wil je weten wie wij binnenkort gaan leren kennen?’

Shirley zit op het puntje van haar stoel.’Vertel!’

Gina kijkt geheimzinnig in het rond. Langzaam staat ze op en loopt naar de deur om deze te sluiten. De moeder van Shirley is beneden in de keuken bezig dus de kans dat ze worden gehoord is minimaal, maar toch. ‘Raad eens.’

Shirley rolt met haar ogen. ‘Wat ben jij gemeen zeg.’

Gina lacht. ‘Het zijn mannen uit eenzelfde soort familie als waar wij uit komen. Mannen met een goede baan. Knap en broers!’

Shirley springt op. ‘Nee toch. Ben je serieus?’

Gina klapt in haar handen. ‘Oscar en Jonas Clarckx!’

Shirley staart haar met open mond aan. ‘Ik kan het niet geloven. Wat moeten zij nou met ons? Zij zijn toch al ver in de twintig? En ontzettend knap.’

Gina lacht. ‘Nou wij mogen er anders ook best wezen. Oscar is 25 en Jonas 27. Onze familie is natuurlijk wel gewoon een graag geziene familie. We zijn gewoon een goede partij.’

‘Oh Gina, ik hoop dat we meer worden dan een goede partij. Ik droom van romantische diners, verrassingen, cadeaus, bloemen, liefdevolle vrijpartijen.’

Gina giechelt. ‘Dromen mag altijd Shir, maar als ik kijk naar mijn ouders dan geven ze om elkaar en kunnen ze elkaar verdragen, maar romantiek is er niet hoor. Ik denk dat wij datzelfde leven tegemoet gaan. Onze echtgenoten dienen en zorgen voor een gestroomlijnd huishouden.’ Ze trekt er een zuur gezicht bij als ze de woorden uitspuugt.

Shirley zucht diep. ‘Ik ben altijd een beetje bang voor Mijnheer Clarckx. Ik hoop niet dan zijn zoons net zo streng en intimiderend zijn als hij.’

Gina zucht. ‘Ik ben bang dat de gebroeders Clarckx ook aardig de handen kunnen laten wapperen.’

Shirley trekt een pruillip. ‘Zullen we ons maar weer focussen op Letterkunde?’

Het is een prachtige dag. Over een week starten de eindexamens van Shirley en Gina. Er is een groot schoolfeest aan de gang. Alleen Shirley en Gina zitten klaar voor een heel andere avondbesteding. De moeders zijn al tijden bezig om de meiden er op hun best uit te laten zien. De meiden zullen kennismaken met Oscar en Jonas Clarckx. Ze weten allang wie het zijn, maar vandaag worden de families aan elkaar voorgesteld als zijnde toekomstige schoonfamilie. Oscar en Jonas beslissen na vanavond of zij Shirley en Gina zien als toekomstige echtgenoten. Shirley is enorm zenuwachtig. Gina is vooral koppig. Boos dat ze niet naar het schoolfeest mag. Je moet je eens gaan gedragen als een vrouw, had haar vader geschreeuwd. En als haar moeder niet tussenbeide had gekomen had ze nu een heel ander zitcomfort gehad.

‘Gaan jullie maar vast naar de salon. Daar kunnen jullie wachten samen. En alsjeblieft meiden, gedraag jullie en doe jullie best.’

De moeder van Gina kijkt haar smekend aan. Gina zucht en drukt een kus op haar moeders wang. Shirley krijgt van haar geëmotioneerde moeder een knuffel. Hand in hand verdwijnen de meiden naar de salon.

‘Gina? Verpest het niet hoor.’ Zegt Shirley met trillende stem.Gina antwoordt niet.

‘Straks sturen ze je naar een internaat als dit niks wordt. Ik wil je niet kwijt hoor. Je bent als een zus voor mij en straks zijn we echt zussen.’ Er klinkt hoop in haar stem.

Gina gaat aan de ronde tafel zitten. Haar toekomst is toch al uitgestippeld. Daar kan ze niets meer aan veranderen. Dan kan ze maar beter het beste van het slechtste kiezen.

De meiden houden even hun adem in als de deuren openen. Een beetje ongemakkelijk staan ze op. De mannen met hun ouders en hun eigen ouders komen de salon in. Oscar en Jonas steken hun hand uit en drukken een kus op de hand van de meisjes. ‘Aangenaam kennis te maken.’ Jonas knipoogt naar Gina en kijkt haar een paar seconde lang diep in haar ogen. Ze voelt zich rood worden en er stijgen vlinders op in haar buik.

Shirley klinkt een stuk zelfverzekerder in haar kennismaking met Oscar. De moeder van de mannen slaat haar armen om Gina heen en houdt haar even stevig vast. Gina is er op de een of andere manier door ontroert. Snel dept ze haar ogen droog. ‘Excuus Mevrouw, ik ben geraakt door uw liefdevolle benadering. Het spijt me ik was hier niet op bedacht.’

Vlug kijkt ze even naar haar vader wiens mond tot een streep gevormd is. ‘Wat mooi liefje. Dit raakt mij ook.’ Antwoordt Mevrouw Clarckx. Ook Meneer Clarckx kust de meiden op hun hand en kijkt hun beide streng aan. Ergens ziet Gina toch een vleugje tederheid. Misschien is deze familie toch echt een hele goede familie om mee samen te voegen.

De moeder van Shirley voorziet iedereen van thee. ‘Juffrouw Gina, hoe zie jij jouw toekomst?’ Vraagt Jonas haar.

‘De toekomst die mijn ouders bepaald hebben?’ Het is eruit voor ze er erg in heeft.

Er verschijnt een minimale glimlach om zijn lippen. ‘Ja, die ja.’

Vanuit haar ooghoeken ziet zij haar ouders zich opwinden. Shirley geeft haar een schop onder de tafel. ‘Het lijkt mij heerlijk om bezig te zijn in de tuin. Lekker buiten, het buitenleven dat is waar ik van droom. Ook hoop ik dat ik zal leren om een goede huisvrouw en echtgenote te worden, maar ik heb een fantastisch voorbeeld aan mijn moeder. Als ik maar een fractie word van wie zij is dan ben ik tevreden, want zoals mijn moeder is er geen ander.’

Verwoed knippert haar moeder de tranen weg. Haar vader knikt goedkeurend. Shirley grijnst van oor tot oor. Hiermee is alles goed gemaakt, dat weet ze zeker.

Shirley geeft moeiteloos antwoord op alles wat gevraagd wordt. Gina is jaloers op het gemak waarmee Shirley alles doorstaat. Haar tante kennende heeft ze tot in den treure geoefend met Shirley om haar de perfecte vrouw te laten lijken. Shirley is ook meer onderdanig dan Gina, dus dat zal het ook makkelijker maken. 

‘Mijnheer Clarckx? Mag ik u misschien wat vragen alstublieft?’ Het klinkt wat onvast, maar Gina is trots op haar beleefdheid.

‘Ja zeker juffrouw.’

Even huivert ze van zijn indringende blik. Zijn zoon heeft het niet van een vreemde. ‘Wat is uw geheim voor het succes van uw bedrijf? Ik hoop niet dat ik nieuwsgierig overkom. Ik ben al jaren geïnteresseerd in uw Vastgoedbedrijf. Daar heb ik veel bewondering voor.’

Er valt een stilte. Even denkt Gina dat ze het compleet verprutst heeft. ‘Daar praat ik graag een keer over met mijn schoondochter bij een kopje koffie op de veranda. Dus dan weet je wat je ervoor moet doen.’

Gina bloost. Shirley staat op. ‘Zal ik nog een ronde thee verzorgen?’

GIna is blij met deze onderbreking. Het loopt compleet anders dan de meiden hadden bedacht, maar geen van beide zijn ze ontevreden. De mannen zijn erg interessant en de familie vriendelijker dan verwacht.

Na de thee is iedereen ontspannen genoeg om echt de diepte in te gaan. Er worden persoonlijke vragen over en weer gesteld.

Shirley hoopt met heel haar hart dat Oscar voor haar gevallen is en Gina vindt een toekomst als traditionele huisvrouw een stuk minder erg.

‘Dames, denken jullie dat jullie in staat zijn een volgzame, gehoorzame echtgenote te zijn.’ vraagt Oscar. Zijn stem klinkt warm en zwoel.

Shirley antwoordt volmondig met ja. Daar hoeft zij niet lang over na te denken. Gina weet dat Shirley een fantastische vrouw zal zijn en daar weinig moeite voor hoeft te doen.

Alle ogen zijn nu gericht op Gina. Zij slaat haar ogen neer en friemelt aan de zoom van haar rok. ‘Ik wou dat ik zo stellig kon antwoorden als Shirley. Pap en mam het spijt me als ik jullie teleurstel. Jonas Clarckx, over een kleine anderhalve maand word ik achttien. Ik ben nog jong en onbezonnen. Als wij het leven samen gaan delen zal ik mijn uiterste best doen om een gehoorzame vrouw te zijn, maar ik weet ook dat het in mijn karakter zit om daar niet heel goed in te zijn. Ik heb nog veel te leren, te ontdekken en te ervaren. Het zit in mijn aard om dwars en opstandig te zijn. Daarentegen erken ik mijn fouten en aanvaard ik de consequenties van mijn gedrag. Ik heb wel heel veel liefde te geven en dat is ook wat waard toch?’

Voorzichtig kijkt ze weer op naar de mensen die haar allemaal met andere gelaatsuitdrukking aankijken. Jonas grijnst. ‘Je zal haar dus vaak over de knie moeten leggen zoon.’ Meneer Clarckx slaat zijn zoon vermakelijk op zijn schouder.

Gina hapt naar adem. Er wordt flink gelachen.

‘Mannen, ik denk dat wij genoeg te bespreken hebben. Als jullie ons willen excuseren dames?’

De moeders nemen de meisje mee naar de tuin. De mannen blijven achter in de salon.

Gina voelt een arm om haar schouder. Het is haar moeder. ‘Ik ben zo trots op je. Je hebt me verbaasd met je volwassen antwoorden. En wat je over mij zei dat is het grootste geschenk wat je me ooit hebt gegeven en ik zal het nooit vergeten.’

Mevrouw Clarckx pakt haar hand vast. ‘Meisje toch, ik kan niet wachten om jou in de familie te verwelkomen. Jullie beide trouwens. Als mijn zoons verstandig zijn, en dat zijn ze, dan heb ik er twee geweldige schoondochters bij. Ik vind jou zo dapper Gina. Ik denk dat er weinig meisjes en vrouwen zo eerlijk durven zijn.’

Gina voelt zich helemaal warm worden van al die lieve woorden. Hoe het leven ook zal lopen, zij heeft zich in ieder geval laten zien zoals ze is.