Ken je dat gevoel, dat je hoofd net een flipperkast is waar een balletje van de ene naar de andere kant schiet? Je gedachten springen van de hak op de tak en zijn niet tegen te houden.

Of je hebt de onbedwingbare neiging om brutaal te zijn en mensen uit te dagen.

Of je zit jezelf gigantisch in de weg en sluit je daarom af van de buitenwereld en laat niemand meer toe.

Of alle drie die situaties tegelijk.

Wat jij nodig hebt, is een pak slaag.

Ja, echt. Ik zeg het niet om je te pesten.

Stuiteren kan heel leuk zijn, in de beginfase, als je net begint te stuiteren en je bent vrolijk en maakt een paar brutale opmerkingen om te kijken wat er gebeurt. Stiekem hoop je dat iemand – liefst natuurlijk een D die je vertrouwt – zal opmerken hoe je je voelt en je over de knie zal gooien om je hoofd wat leger te maken.

Want als er niets gebeurt… Dan begint het aan je te vreten. Je gedachten beginnen over elkaar heen te tuimelen, ook je emoties vliegen alle kanten op. Je begint harder uit te dagen, tot je het zelf niet meer leuk vindt, maar je kunt het ook niet tegenhouden. Je bent de rem kwijt.

Laat me je verklappen dat die rem ter hoogte van je billen zit. Al kan een tijdje in de hoek of het schrijven van strafregels of zelfs gewoon een strenge blik of een rake opmerking je ook de kriebels in je buik geven waar je zo naar verlangt.

Maar wat je eigenlijk nodig hebt, is rust in je hoofd. Er zijn verschillende manieren om die te krijgen, maar spanking werkt natuurlijk het beste tegen de stuiters. Dan krijg je even rust (en je D ook) voor je uiteindelijk, onvermijdelijk weer begint te bratten en alles van voren af aan begint 😉