Naomi kan inderdaad goed door, maar helaas kun je na de paar schoppenkaarten die je kunt leggen niet meer verder en moet je ook de klaveren spelen waarmee George weer verder kan. Die maakt daar dankbaar gebruik van en met een enorme inhaalslag weet hij ervoor te zorgen dat hij als eerste uit is. Tessa en Naomi kijken beteuterd. Weer hebben ze geen ronde vrij en geen kans om eens iemand over de knie te nemen. “Eens even kijken. Naomi krijgt twaalf met de hand en en tien met de haarborstel, Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane en Irene krijgt veertien met de leren paddle en veertien met de haarborstel. En dat dan nog keer drie!” Jullie kreunen gelijktijdig. Dat wordt echt een pijnlijke aangelegenheid.

George zet zijn stoel weer klaar en nodigt eerst Naomi uit over de knie. Je kunt goed de donkere, gezwollen plekken zien van de eerdere klappen die ze heeft gehad. Hij begint met de hand en dat gaat in een hoog tempo. Naomi kan niet stil blijven liggen, noch stil blijven. Dan is de haarborstel aan de beurt. Het geluid van de klappen knalt door de kamer en je moet denken aan je arme billen, want je weet dat jij er nog meer gaat krijgen dan Naomi, die inmiddels klinkt alsof ze het spelletje niet meer zo leuk vindt. Ze beweegt wild met haar heupen, maar inmiddels zijn haar benen vastgepind door George en kan ze geen kant op. Na de laatste klap, die haar billen doet trillen, mag ze eindelijk overeind komen. Ze doet een klein dansje en besluit haar broek maar gewoon helemaal uit te laten deze keer.

Dan is Tessa aan de beurt. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij ook haar broek maar uit te laten.

Dat betekent dat jij nu aan de beurt bent. Aarzelend maak je de knoop van je broek los en trek je deze, met je ondergoed, naar beneden. Je zorgt dat je goed ligt en sluit heel even je ogen als je het koude leer op je nog licht warme billen voelt. Dan echoot de eerste klap door de kamer en voel je de brandende afdruk. Snel erna volgt er nog een en algauw is je hele zitvlak bedekt met afdrukken. Het lukt niet zo goed om stil te blijven liggen of om stil te blijven. “Au, alsjeblieft George, niet zo hard!” probeer je na een gemeen harde klap. “Natuurlijk wel, als ik me zou inhouden, zou dat ook niet eerlijk zijn naar Tessa en Naomi toe. Nee, ik moet goed hard blijven slaan.” Die laatste woorden worden onderstreept door twee klappen die je doen gillen. Gelukkig is dit gedeelte daarmee klaar. Helaas komt nu nog de haarborstel. George tikt eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Oef, wat doet dat zeer! Je hand vliegt naar achteren, maar George wil daar niets van weten en algauw lig je, net als Tessa daarnet, vastgepind over de knie. Je worstelt nog wel, maar het heeft geen zin. Je arme billen zijn een doelwit voor de borstel, niets meer. Je jammert, je smeekt, je roept zelfs sorry, al weet je niet goed waarvoor, maar ja, het kan maar helpen, tot het eindelijk klaar is. Je billen staan in lichterlaaie. “Goed gedaan, Irene,” zegt George met zachte stem. Dat voelt toch wel goed. Je komt overeind en besluit het voorbeeld van Tessa en Naomi te volgen; die broek heb je nu even niet nodig.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan. Gezeten op een zacht kussentje laat je je billen nog even afkoelen.