In eerste instantie is iedereen geblokkeerd, maar helaas kun je na de paar schoppenkaarten die je kunt leggen niet meer verder en moet je ook de harten spelen waarmee Naomi weer verder kan. Die maakt daar dankbaar gebruik van en met een enorme inhaalslag weet ze ervoor te zorgen dat ze als eerste uit is. Tessa kijkt beteuterd. Weer heeft ze geen ronde vrij en geen kans om eens iemand over de knie te nemen. “Eens even kijken, Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane en Irene krijgt veertien met de leren paddle en veertien met de haarborstel. En dat dan nog keer drie!” Jullie kreunen gelijktijdig. Dat wordt echt een pijnlijke aangelegenheid. “En Naomi, wie kies je?” Ze hoeft niet lang na te denken. “Tijd voor wraak, ik kies Irene. Jij mag Tessa slaan.” Ai, hier had je niet over nagedacht..

George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als hij meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij haar broek maar uit te laten.

Dat betekent dat jij nu aan de beurt bent. Terwijl Naomi gaat zitten, maak je aarzelend de knoop van je broek los en trek je deze, met je ondergoed, naar beneden. Je zorgt dat je goed ligt en sluit heel even je ogen als je het koude leer op je nog licht warme billen voelt. Dan echoot de eerste klap door de kamer, maar het voelt minder pijnlijk dan je verwacht had. Snel erna volgt er nog een, maar ook die doen niet zo’n zeer. Naomi krijgt het in de gaten en wordt een beetje onzeker. “Volgens mij doe ik het niet helemaal goed?” George loopt naar haar toe en neemt de paddle over. “Je moet hem wat laten zwiepen, kijkt zo.” Hij haalt hard uit en je piept, van schrik en pijn. “Hey, da’s niet eerlijk!” zeg je verontwaardigd. “Je hebt gelijk, die telt niet,” zegt George gemeen. “Laat nog eens een paar keer zien?” George doet het nog een paar keer voor, de ene klap nog pijnlijker dan de andere, terwijl Naomi doet alsof ze het nog niet snapt. Dan schraapt Paul zijn keel en zegt dat dit wel genoeg oefening is geweest. George geeft de paddle terug aan Naomi en ze probeert het opnieuw, onder zijn aanmoediging. Nu voel je de klappen een stuk beter. Het lukt niet zo goed om stil te blijven liggen of om stil te blijven. “Au, alsjeblieft Naomi, niet zo hard!” probeer je na een gemeen harde klap. “Natuurlijk wel, nu gaat het net zo goed!” zegt ze lachend. “Kijk, ik ben er al veel beter in!” Die laatste woorden worden onderstreept door twee klappen die je doen gillen. Gelukkig is dit gedeelte daarmee klaar. Helaas komt nu nog de haarborstel. Naomi tikt eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Oef, wat doet dat zeer! Je hand vliegt naar achteren, maar Naomi wil daar niets van weten en al gauw lig je, net als Tessa daarnet, vastgepind over de knie. Je worstelt nog wel, maar het heeft geen zin. Je arme billen zijn een doelwit voor de borstel, niets meer. Je jammert, je smeekt, je roept zelfs sorry dat je net zo gemeen was. Je billen staan in lichterlaaie. “Goed gedaan, Irene,” zegt Naomi met zachte stem. Dat voelt toch wel goed. “Zo, ik wist niet dat je zo gemeen was!” “Tsja,” antwoordt Naomi, “dit is soms ook wel eens leuk! En je had het verdiend.” Je komt overeind en besluit het voorbeeld van Tessa te volgen; die broek heb je nu even niet nodig.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan. Gezeten op een zacht kussentje laat je je billen nog even afkoelen.