Aarzelend loop je naar George. Dat betekent dat Naomi nu naar Michiel gaat en Tessa naar Paul. George gaat zitten en geeft een klopje op zijn knie. Je wil al over zijn schoot gaan liggen, maar hij houdt je tegen en duwt tegen je knieholtes tot je tussen zijn benen staat. Vervolgens duwt hij in je onderrug zodat je over zijn linkerbeen heen buigt. Het is lastig om je balans te houden en je voelt dat je heel weerloos staat in een boog over zijn knie met je billen hoog in de lucht. Je hebt al spijt van je keuze. Hij legt zijn hand over je rug om te voorkomen dat je overeind kan komen en zodra hij begint te slaan, blijkt dit een verstandige keuze. Hij slaat hard en snel en laat de lepel onvoorspelbaar over het hele oppervlak van je billen neerkomen. Het lukt niet om je handen naar achter te doen zonder je evenwicht te verliezen en je benen zitten klem tussen de zijne. Met andere woorden: je kunt geen kant op. Je kreunt, jammert en uiteindelijk smeek je ook, maar het haalt allemaal weinig uit. Heel even is er een pauze en je hoort soortgelijke geluiden van ellende in de kamer. Je kijkt even op en ziet hoe Tessa’s benen de lucht in vliegen na een stevige klap met de leren paddle op haar inmiddels vuurrode billen. Dan zorgt George dat je je herinnert dat het pak slaag nog niet klaar is, wanneer hij met vernieuwde kracht niet alleen je billen, maar ook je bovenbenen bewerkt. “Nee, nee, nee, au, au!” roep je uit en je probeert met je heupen aan de klappen te ontsnappen, maar het heeft geen zin. “Zo, bijna klaar hoor,” kondigt George zo hard aan dat de rest het ook kan horen. “Alleen nog even zorgen dat ze dit ook onthoudt bij het zitten.” Je voelt hoe hij de huid van je linkerbil strak trekt en vervolgens de lepel hard aan de onderkant laat neerkomen, om vervolgens rechts hetzelfde te doen. Je schreeuwt het uit en je worstelt om los te komen wanneer hij dit vier keer herhaalt. Dan is het eindelijk klaar. Slap blijf je over zijn knie hangen om even uit te hijgen. Dan legt hij de lepel neer en helpt hij je overeind. Je ziet dat Tessa en Naomi het ook zwaar hebben gehad, de billen van Tessa lijken wel in brand te staan en bij Naomi staan de tranen in haar ogen. “Eens even kijken hoe ver we staan,” zegt Paul. “Kom allemaal hier maar op een rij staan. Ja, nu handen op de rug, benen uit elkaar en buig een stuk voorover. Dan kunnen we jullie eens goed inspecteren.” Je voelt hoe er over je billen gewreven wordt en in de blauwe plekken geduwd en je kreunt. “Volgens mij gaat het de goeie kant op,” zegt Michiel goedkeurend. “Dit voelt wel als een gemeen plekje,” zegt Paul en hij duwt nog eens in een blauwe plek. Je kreunt weer, zowel van schaamte als van pijn. “Toch denk ik dat we nog niet klaar zijn,” zegt George. “Ik ga even een stevige strap halen, en dan gaan we ervoor zorgen dat ze het lesje echt onthouden.”