De rij voor het park is gelukkig niet lang en de stemming zit er goed in. Eerst bekijken jullie samen een themarit en daarna is het tijd voor de eerste achtbaan. Je gilt het uit van de snelheid en de adrenaline die je krijgt door de rit. Deze gevoelens leiden tot een baldadig spelletje, waarbij je, wanneer niemand in de buurt is, gauw een tik probeert uit te delen op de billen van Naomi of Tessa, terwijl je zelf hun pogingen om jou te slaan probeert te ontwijken. Zij weten dat jij regelmatig bij Paul over de knie gaat, net als dat Naomi van George op haar billen krijgt en Tessa van Michiel billenkoek krijgt. Net nadat je Tessa een keer goed te pakken hebt genomen, zie je dat er een parkmedewerker de hoek om is gekomen. Met een afkeurende blik kijkt hij je aan. Zodra hij weg is, proesten jullie het alle drie uit. Toch heeft het wel indruk gemaakt en je neemt even pauze met het spelletje. Dat je ineens wat serieuzer bent, straalt ook af op de anderen en algauw is het spelletje gestopt. Zo genieten jullie de rest van de ochtend van het park, de ritjes en de achtbanen.

“Zullen we zo wat gaan eten?” vraagt Naomi. “Goed idee!” zegt Tessa. “Dan kunnen we in de bootjes gaan zitten en een rondvaart maken. Dat duurt 25 minuten, precies genoeg om alle boterhammen op te eten.” “Hè, boterhammen, ik dacht dat we even naar een restaurant zouden gaan?” antwoord je verbaasd. Tessa kijkt zuur. “Nou, vorige maand heb ik weer rood gestaan, dus ik had Michiel gevraagd me te helpen met de financiën. Het kaartje voor vandaag kon er nog wel vanaf, maar ook nog een dure lunch kopen hier wordt wel wat krap en dat is het me ook echt niet waard.” Ze kijkt er enigszins pijnlijk bij en je snapt wat ze bedoelt… “Nou ja, ik moet wel nog even wat halen, zal ik anders wat koffie en lekkere koeken kopen? Dan kunnen we misschien delen met je broodjes.” “Ja, en dan haal ik nog een warm broodje,” valt Naomi bij. Tessa accepteert het voorstel dankbaar en een paar minuten later zitten jullie samen in het bootje. Je deelt al het eten en geniet van het mooie weer.

Na het middageten kom je in een gedeelte van het park waar je nog nooit geweest bent. Hier is onlangs een zwembad en een waterspeeltuin aangelegd. De meeste gebruikers zijn kinderen, met de ouders langs de kant, maar de speeltuin is voor iedereen toegankelijk. Omdat jullie allemaal van zwemmen houden, heb je afgesproken ook zwemkleding mee te nemen. Er is geen kleedhokje, maar als twee van jullie een grote handdoek vasthouden, kan de ander in het midden omkleden. Eerst kleed je jezelf om, daarna is Naomi aan de beurt. Je kunt je goed voorstellen wat George in haar ziet. Ze is Surinaamse met een heel donkere huid, net iets kleiner dan jij. Ze heeft een mooi gezicht en bijna altijd een aanstekelijk vrolijke uitstraling. Ook niet onbelangrijk zijn haar mooi gevormde billen, die gezien Georges voorkeuren hem zeker hebben aangetrokken.

Dan is Tessa aan de beurt. “Wil je me insmeren?” vraagt ze wanneer ze is omgekleed. Met een hand haal je haar rode, lange haar uit haar nek, met de ander smeer je haar in. Het is belangrijk dat Tessa zich goed en vaak insmeert, want met haar bleke huid en sproetjes op de schouders verbrandt ze snel. Zorgvuldig werk je naar beneden toe, via haar onderrug naar haar kleine, maar mooi gevormde achterwerk. Je weet van haar verhalen dat ze heel snel rood en daarna blauw wordt, maar dat staat haar niet in de weg om een flink pak slaag te kunnen verdragen. Dat moet ook wel, want met haar brutale opmerkingen vraagt ze er wel om. “De rest kun je zelf,” zeg je terwijl je opstaat. “Doe je mij ook even?” Tot slot help je Naomi nog even en dan gaan jullie het water in.

Je bent volledig opgegaan in een gedeelte waar je tot je kuiten in het water staat en wacht tot er water naar beneden wordt gestort. Tot je een flinke klets hoort en daarna een brandend gevoel in je linkerbil voelt. Je kijkt verschrikt op en ziet Naomi grijnzend naast je staan. “Dat zet ik je betaald!” roep je terwijl je in de achtervolging op een nu wegrennende Naomi gaat. Uiteindelijk drijf je haar in de hoek en haal je hard uit. “Ooh, dat is te hard!” roept ze verontwaardigd en gaat vervolgens lachend achter jou aan. In je vlucht zie je Tessa voorovergebogen staan. Je kunt het niet laten en met een ferme klap laat je je hand ook op haar billen neerkomen. Nog harder lachend ren je nu met twee dames achter je aan door het water… Tot je plots gestopt wordt door een parkmedewerker, dezelfde als die jullie vanmorgen ook al heeft gezien. “Dames, ik had geloof ik vanochtend al moeten ingrijpen. Dit is ongepast gedrag voor dit park. Als jullie zo doorgaan, zal ik jullie moeten verwijderen, is dat duidelijk?” Als schoolmeisjes kijken jullie naar de grond. “Ja meneer,” zeg je in koor. Wanneer hij weg is, schiet je van de spanning in de lach. “Nou, niet eerlijk!” pruilt Tessa en ze draait zich om om de handafdruk op haar bil te laten zien. “Tsja, ’t leven is niet altijd eerlijk, Tes,” zegt Naomi gemeen.

“Wat gaan we als laatste doen?” vraag je wanneer jullie uitgebadderd en aangekleed zijn. “Ik wil nog wel naar het magische kasteel” zegt Naomi. “Nee, naar “De Tasman”, die achtbaan hebben we nog niet gehad en nu is het rustig.” Ze kijken je aan. “Zo te zien mag jij beslissen, Irene.