Voor de zoveelste keer beloofde Kelly de Vries zichzelf dat wanneer ze deze periode door zou komen, ze zichzelf zou trakteren op een tripje naar Gran Canaria. Een lekker warm oord, waar de mensen elkaar niet verdrongen in de winkels, dat waar je ook was, de Kersthits in je oren schalden en waar de stress en drukte van haar baantje als serveerster niet aanwezig was. Haar voeten deden zeer, evenals haar rug en voelde een griep opkomen. Ze zou het liefst naar huis gaan, een warme douche nemen en haar bed inkruipen. Het feit dat het kerst was veranderde daar helemaal niets aan.

Later die avond lag Kelly lang uit op de bank in een lekker warme, schone en zachte pyjama. De tv stond op ‘goede tijden, slechte tijden’. Het geluid stond uit. Ze was bezig haar uniform te herstellen. Ze had deze die voor het eerst aangehad en er was meteen een scheur ingekomen. Een van de gasten had geprobeerd haar bij haar billen te pakken en toen was de zoom in haar middel losgekomen. Mannen, dacht ze, probeerden altijd te pakken wat ze wilden hebben zonder zich af te vragen wat je ervan vond. Ze wilde graag dat een man aandacht aan haar besteedde, een cadeautje voor haar meenam en vragen wat ze zou willen. Was dat nu teveel gevraagd? Ze grinnikte om haar eigen gedachten, hechtte de draad af en stopte het jurkje in de wasmand. Ze hoefde de volgende dag gelukkig pas ’s avonds weer te werken. Het enige kerstcadeautje wat er momenteel inzat.

Kelly had geen gemakkelijke jaren achter de rug. Haar ouders waren overleden toen ze nog jong was en ze had jaren in een kindertehuis doorgebracht tot ze oud genoeg was om aan het werk te gaan. Sindsdien was het een bittere strijd om het bestaan geweest. Ze verdiende net genoeg om haar rekeningen te kunnen betalen, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Ze had een paar vriendinnen, maar had besloten na een paar teleurstellende ervaringen, mannen links te laten liggen. Ze voelde zich vaak eenzaam en had regelmatig overwogen een kat te nemen om haar gezelschap te houden. Maar de huisbaas had een hekel aan huisdieren en ze waren daarom verboden. Kelly kon zich herinneren hoe ze toen ze acht jaar oud was, een jong poesje van haar ouders gekregen had, een geelbruin pluizig bolletje met een hartvormige witte vlek op zijn kop. Toen haar ouders stierven, moest ze hals over de kop naar het kinderhuis zonder dat ze een nieuw tehuis voor het poesje kon vinden. Ze hoopte dat een familielid hem meegenomen had en er een ander klein meisje blij mee gemaakt had.  

Kelly keek ‘goede tijden, slechte tijden’ uit en schakelde over naar een andere zender. De Engelse detective kon haar maar matig boeien en het duurde niet lang of Kelly was in een diepe slaap gevallen. Terwijl ze sliep begon het buiten te sneeuwen. De sneeuwvlokken schitterden in een bijna onwerelds licht. Ze wrongen zich door een kier naast haar raam. Ze bleven op een plek in de kamer dansen, totdat ze samensmolten met een grote man in een rood fluwelen pak. Zijn laarzen waren zwart, net als zijn brede riem. Het pak was afgezet met zacht wit bont. Het enige wat nog witter was, waren zijn haren en zijn volle baard. Hij klopte zich af. De sneeuwvlokken vlogen in het rond, maar geen van allen viel op de grond. Ze losten op in het niets. Het had iets magisch, net als de grote man in het rode pak. De Kerstman was bij Kelly op bezoek gekomen.

Nick keek rond in het opgeruimde maar kale flatje van Kelly. Er stond geen kerstboom en het appartement was niet versiert. Geen kransen, geen ballen en geen kaarsen. Het leek wel of Kelly vergeten was hoe ze kerst moest vieren. Met een diepe zucht legde de Kerstman zijn hand op haar schouder. Hij schudde haar zachtjes door elkaar en riep haar naam. Kelly werd langzaam wakker, maar gilde verschrikt toen ze ontdekte dat er iemand in haar flat was.

‘Wie ben je? Hoe ben je hier binnen gekomen? Ik weet zeker dat ik de deur op slot gedaan heb… wal wil je van me?’

De Kerstman glimlachte tegen Kelly. Zijn blauwe ogen keken vriendelijk.

‘Wie denk je dat ik ben, Kelly? Kun je me niet meer herinneren?’, grinnikte hij. ‘Ik weet dat het heel wat jaartjes geleden is, maar je bent de Kerstman toch niet vergeten?’

Kelly twijfelde nog wat ze moest doen, naar de telefoon rennen of heel hard om hulp gaan roepen, toen iets in zijn ogen haar kalmeerde. Ze voelde instinctief aan dat hij geen kwaad in de zin had. Toen hij naast haar op de bank ging zitten rook ze de geur van dennenappels, pepermunt en kerstkransjes. Hij was een stuk groter dan haar en Kelly voelde zich weer een klein meisje. Ze gehoorzaamde onmiddellijk toen hij uitnodigend op zijn been klopte. Ze vleide zich in zijn armen, drukte haar gezicht in het zachte bont van zijn kraag en mompelde, ‘Ik heb je gemist, Kerstman’.

‘Kelly’, vroeg de Kerstman vriendelijk, ‘waarom heb je je huis niet versierd? Geen boom, geen kaarsen en geen schoen bij de kachel? Houdt je niet meer van Kerst?’

Kelly liet haar blik als een klein meisje naar de grond zakken, ze durfde de Kerstman niet meer aan te kijken. Hij wist dat hij in haar hartje kon kijken, maar was bang voor wat hij daar allemaal zou zien.

‘Kijk me aan, jongedame’, gromde hij.

Kelly dwong zichzelf in zijn diepblauwe ogen te kijken, ogen waarvan ze verwachtte dat ze boos of beschuldigend zouden kijken. Maar in plaats daarvan straalden ze liefde en vergeving uit. Ze kreeg een brok in haar keel en begon te huilen. De Kerstman wiegde haar heen en weer terwijl haar eenzaamheid, haar angst en haar verdriet met de tranen mee naar buiten spoelde. Hij liet haar rustig huilen, totdat het huilen overging in snikken en ze met het bont van zijn jas lag te spelen. Vervolgens klopte hij haar op haar rug, pakte haar kin in zijn grote hand en dwong haar om hem aan te kijken.

‘Goed, jongedame’, zei hij met een twinkeling in zijn ogen, ‘jij bent een heel stout meisje geweest, is het niet? En je weet ook wat er met stoute meisjes gebeurd, of niet?’

Kelly keek hem met bonzend hart aan. Mijn God, dacht ze, hij weet het! Ze miste het pak op haar bips dat ze van haar vader kreeg wanneer ze nog klein was. Ze had er vaak over gefantaseerd dat iemand zoveel van haar zou houden, dat hij haar weer een pak op de billen zou geven. Het zou haar verlossen van haar inwendige boosheid en verdriet. Ze kon de Kerstman alleen maar aanstaren, ze voelde het in haar buik kriebelen. Toen hij zijn wenkbrauwen liet zakken, duwde Kelly automatisch haar onderlip naar voren en begon zenuwachtig met haar vingers te spelen.

Hij vroeg haar nog een keer, ‘Wat gebeurt er met kleine meisjes die zich niet weten te gedragen, Kelly?’. Deze keer moest ze wel antwoorden.

‘Die krijgen een pak op hun billen, meneer’.

‘Goed zo, meisje. En hoe krijgen ze op hun billen?’, grijnsde de Kerstman toen hij haar aarzeling hoorde toen ze haar diepste gedachten aan hem moest prijsgeven.

‘Ze worden over de knie gelegd, Kerstman, hun bips wordt bloot gemaakt en ze krijgen een hard pak slaag. Maar Kerstman’, zei Kelly met een benepen stemmetje, ‘ik ben al veel te oud om een pak op mijn blote billen te krijgen’.

De Kerstman moest hartelijk lachen over het optreden van Kelly. Hij wist dat ze haar hele leven naar iemand verlangde die haar af en toe met beide benen op de grond zette en dat dit verlangen naar een pak op haar billen hand in hand ging met gevoelens van liefde en vertrouwen. Hij zou ervoor zorgen dat ze deze kerst van haar leven niet weer zou vergeten.

‘Tja, Kelly, dat klopt niet helemaal. Je bent nooit te oud om een pak op je billen te krijgen. Je wilt dit en je hebt het nodig, dus stop met tegenspreken en kom over mijn schoot liggen… NU!’

Kelly veerde op toen zijn stem door de kamer donderde. Met een laatste snik klom ze met tegenzin van zijn schoot en ging over zijn knie liggen. Ze werd overmand door een warm gevoel, het gevoel dat ze eindelijk was waar ze thuishoorde. Ze huiverde toen de Kerstman haar pyjamabroek naar beneden stroopte. Ze wist dat haar witte bips nu aan zijn blik was blootgesteld. Kelly schoof schaamtevol heen en weer en veerde een beetje omhoog toen hij zijn grote hand op haar billen legde.

‘En jongedame’, zei de Kerstman met een glimlach, ‘heb je enig idee waarom je een pak op je billen gaat krijgen?’

‘Ja, meneer’, zei ze met een spijt doordrongen stem, ‘omdat ik gestopt ben met het vieren van het kerstfeest’.

‘Dat is maar een onderdeel, Kelly. Verder is het omdat je van binnen koud en kil geworden bent. Omdat je het opgegeven hebt een relatie aan te gaan. Ik weet dat je liefde nodig hebt en dat je graag kinderen wilt, maar je zult dit nooit bereiken als je jezelf niet openstelt. Ik zal je net zolang op je billen geven tot de boosheid en bitterheid uit je hart verdwenen is. Als ik klaar met je ben, dan zal ik je vergeven hebben en kun je een nieuwe start maken. Heb je dat goed begrepen, Kelly?’

Het enige antwoord was een langgerekte snik, maar de Kerstman wist dat ze het met hem eens was. Dus ging hij verder zoals hij gezegd had. Hij legde zijn linkerhand op haar onderrug en zorgde ervoor dat er geen ontsnappen was voor hij met haar klaar zou zijn. Hij wreef zachtjes over haar billen en wachtte tot ze zou ontspannen, voordat hij zijn hand met een klinkende klets neer zou laten dalen. Ze gilde, de pijn verraste haar en gilde nog meer toen de volgende kletsen neerdaalden. Ze was helemaal vergeten hoeveel zeer een pak op je blote billen kon doen en de Kerstman wist heel goed hoe hij met zijn vlakke hand een paar meidenbillen in brand moest zetten. Toen het pak slaag voortduurde begon Kelly over zijn schoot heen en weer te schuiven, wanhopig op zoek naar verlichting van de straf die hij toediende. Ze gilde en schreeuwde, deed haar handen naar achter in een poging de klappen te blokkeren, maar het hielp allemaal niets. Ze besefte zich dat er niets anders opzat dan te blijven liggen en het welverdiende pak slaag in ontvangst te nemen. De Kerstman leek heel goed te weten waar de meest gevoelige plekjes zich bevonden. Hij bewerkte het hele oppervlak van haar bips van boven tot onder. Kelly schopte wild met haar benen terwijl ze heen en weer over zijn schoot schoof in een poging haar billen onder zijn neerkomende hand weg te draaien. Ze voelde de druk op haar borst toenemen, maar weigerde zich over te geven en te gaan huilen.

De Kerstman voelde de koppigheid in haar lichaam en wist dat ze er nog lang niet aan toe was zich aan hem over te geven. Hij neuriede in zichzelf terwijl hij over haar zere bips wreef. Hij grijnsde toen ze begon te kreunen.

Terwijl hij zijn hand op haar rug gedrukt hield tastte de Kerstman omlaag in de grote zak die hij bij zich had. Hij neuriede in zichzelf terwijl hij in de zak rommelde. Er verscheen een brede grijns op zijn gezicht toen hij gevonden had waar hij naar zocht. Toen zijn hand uit de zak tevoorschijn kwam had hij een slagbatje beet. Hij trok het elastiek en het balletje eraf en begon met de paddel over de rode billen van Kelly te wrijven. Ze keek over haar schouder, gaf een gil en begon zich verwoed te verontschuldigen.

‘Alsjeblieft, Kerstman, niet daarmee! Ik zal mijn gedrag veranderen, dat beloof ik! Ik zal Kerstmis nooit meer vergeten’, smeekte ze.

‘Het spijt me Kelly’, antwoordde de Kerstman vriendelijk, ‘maar dat wil ik heel zeker weten. Je wilt toch niet dat je volgende jaar op herhaling moet, toch? Nee, dat dacht ik ook niet. Gedraag je nu een beetje en neem je straf als een grote meid in ontvangst’.

Na die laatste opmerking liet de Kerstman de geïmproviseerde paddel met een luide klets op haar rechterbil neerdalen! De gil die erop volgde maakte hem duidelijk dat hij eindelijk tot haar door begon te dringen. Hij bewerkte de linkerbil met precies hetzelfde resultaat. Terwijl haar straf voortgezet werd probeerde Kelly uit alle macht de neerdalende paddel te ontwijken, ze trapte wild met haar benen bij iedere klap. Beurtelings gilde ze, smeekte de Kerstman om te stoppen en beloofde van alles en nog wat om de klappen op te laten houden. Maar hij negeerde haar smeekbedes en concentreerde zich op het kersenrood slaan van haar bips. In een poging zich te bevrijden, was Kelly naar voren geschoven waardoor de gevoelige plekjes waar haar billen over gingen in haar benen open en bloot lagen. Terwijl de paddel op dat gevoelige plekje neerdaalde leek er iets in haar te breken en barstte ze in snikken uit. Haar hele lichaam lag te schudden en het duurde even voordat ze zich realiseerde dat de klappen opgehouden waren en dat de Kerstman zachtjes over haar rug en haar zere billen wreef. Hij liet haar huilen tot haar tranen op waren en haar hele lichaam als een lappenpop slap over zijn schoot hing.

Kelly had zich nog nooit eerder zo ontspannen en vredig gevoeld. Ze hoorde dat de Kerstman een flesje opende. Hij wreef de koude substantie uit over haar gloeiende billen. De pijn werd meteen een stuk minder. Er bleef een warme gloed over die nog lang genoeg zou aanhouden zodat ze de komende dagen herinnerd zou worden aan de straf die ze gekregen had. Toen de Kerstman haar pyjamabroek weer omhoog deed, zuchtte Kelly diep, snikte nog een keer en stond vervolgens op. Haar hand ging naar achter en begon over haar billen te wrijven, terwijl ze probeerde de Kerstman niet in zijn ogen te kijken.

‘Ik hoop dat je je lesje geleerd hebt, jongedame’, bromde hij vriendelijk, ‘zodat we dit niet nog een keer hoeven te herhalen. Ik heb er een hekel aan als ik dingen twee keer duidelijk moet maken. Wat denk je, is de boodschap overgekomen?’

Kelly bloosde en deed haar best niet in zijn armen weg te kruipen.

‘Ja, meneer’, zei ze zachtjes. ‘Ik zal beter mijn best doen. Ik beloof dat ik een nieuwe start ga maken en zal nieuwe uitdagingen aangaan. En ik beloof dat ik Kerst nooit meer zal vergeten!’

De Kerstman moest lachen om haar vurige pleidooi en gaf haar een dikke knuffel. Hij tilde haar op alsof ze zo licht was als een veertje, droeg haar naar haar slaapkamer, legde haar in bed en stopte haar in. Ze draaide zich vliegensvlug op haar buik en gaf hem een slaperige glimlach. Hij grinnikte om haar ongemak, gaf haar een kus op haar voorhoofd en draaide het licht uit.

‘Maak je geen zorgen, Kelly’, was het laatste dat ze hoorde, ‘het komt allemaal op zijn pootjes terecht. Vrolijk Kerstfeestje, meisje’.

Kelly zuchtte diep toen ze in slaap viel. De kerstbellen rinkelden in dromenland.

De volgende ochtend werd Kelly wakker met het gevoel dat alles wat de vorige avond voorgevallen was slechts een droom geweest was. Ze rekte zich uit en genoot van het gevoel dat was blijven hangen dat ze geliefd was en dat er voor haar gezorgd werd. Vervolgens rolde ze op haar zij en ging op de rand van het bed zitten. Ze slaakte een kreet van pijn en sprong het bed uit. Haar handen vlogen naar achteren in de richting van haar brandende billen. Ze wreef voorzichtig over de pijnlijke rondingen en besefte zich dat ze helemaal niet gedroomd had. De Kerstman was wel degelijk bij haar op bezoek geweest… en had haar wel degelijk een pak op haar blote bips gegeven! Met een pijnlijke grimas liep ze naar de badkamer om zich op te frissen. Ze had geen idee hoe ze Kerst zou moeten vieren nu deze al aangebroken was, maar ze moest iets kunnen bedenken om deze heerlijke stemming nog een poosje vast te kunnen houden.

Er klonk luid geklop op de deur. Kelly schoot haastig in haar ochtendjas en deed alle sloten van de deur, behalve die van de ketting. Ze gluurde door de kier naar buiten. Ze zag een knappe man voor de deur staan van ongeveer mid-dertig met rood haar en een baard. Hij had een vrolijke glimlach om zijn mond. Hij vroeg of ze mevrouw de Vries was en of ze even tijd voor hem had. Omdat er geen enkele dreiging van hem uitging, maakte Kelly de ketting los en opende de deur om hem binnen te laten.

‘Het spijt me dat ik tijdens de Kerst zomaar binnen kom vallen’, zei hij met een aangename stem, ‘ik dacht dat je me misschien ergens bij zou kunnen helpen?’

Toen hij haar verwarde blik zag, haalde hij een klein geelbruin katje onder zijn jas vandaan.

‘Ik heb deze buiten bij de afvalcontainers gevonden en ik vroeg me af of jij ervoor zou willen zorgen? Ik schat dat hij een week of 7 a 8 oud is, waarschijnlijk niet ingeënt is en ook nog ontwormd moet worden. Het is een hartstikke lief beestje, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem buiten in de kou achter te laten’.

Kelly zuchtte diep, maar liet zich niet verleiden het beestje aan te pakken. Ze wist dat ze hem niet zou kunnen houden.

‘Het spijt me’, zei ze spijtig, ‘maar we mogen geen huisdieren in dit huis hebben’.

De glimlach van de man werd nog breder en Kelly kon haar blik niet van zijn hemels blauwe ogen afhouden. Hij aaide het katje liefdevol, en Kelly huiverde toen ze zich die zelfde handen op haar huid voorstelde. Ze bloosde, tot zijn zichtbare genoegen. Zijn brede glimlach kreeg zelfs iets ondeugends als ze het goed zag.

‘Dat is dan geen enkel probleem’, zei hij, ‘ik ben sinds gisteren eigenaar van dit gebouw. Ik ben dol op dieren en heb er geen enkel bezwaar tegen dat jij hem een goed tehuis biedt’.

Kelly schrok toen hij het katje met zijn kopje in haar richting draaide. Op zijn kop zat een klein, wit, hartvormig vlekje. Snel nam ze het poesje van hem over. Het diertje begon tevreden te spinnen toen ze hem onder zijn kin aaide. Een traan van puur geluk rolde over Kelly’s wang.

‘Gaat het wel?’, vroeg de man bezorgd, ‘het was niet mijn bedoeling je aan het huilen te brengen. Als je niet wilt…’ De blik van Kelly stelde hem gerust en maakte hem duidelijk dat ze zijn cadeautje geaccepteerd had. ‘Oh, ja, mijn naam is Nicolaas, maar iedereen noemt me Klaas’.

Kelly keek in zijn blauwe ogen, die zo vertrouwd aanvoelden. Ze wist dat dit de man was waar ze al die tijd op gewacht had. Ze stelde zich voor en bedankte hem voor het katje, terwijl ze met haar wang over zijn kopje wreef.

‘Klaas’, zei ze aarzelend, ‘wil je niet even binnen komen voor een kopje koffie? Ik heb niet veel te eten in huis, maar ik kan heel goed koffie zetten’.

‘Wat zou je ervan zeggen als we samen ergens gingen ontbijten?”, antwoordde Klaas met een glimlach, ‘en daarna kunnen we nog wat benodigdheden halen voor onze jonge vriend, te beginnen met wat kattenvoer. Daarna kunnen we nog in de stad….. ach, hoor mij nu eens… Kelly, wat zou jij graag willen doen?’

Kelly keek van Klaas naar het jonge katje, en herinnerde zich haar wensen van de vorige dag.

‘Dat klinkt helemaal geweldig, Klaas. Geef me even wat tijd om me aan te kleden en we kunnen gaan’.

Ze haastte zich naar de slaapkamer, terwijl Klaas op de bank ging zitten wachten. Nog voor dat ze de slaapkamerdeur achter haar dicht trok, hoorde ze hem nog roepen.

‘Trek iets warms aan Kelly, want het is koud buiten. Als je dat niet doet, dan vind ik dat heel stout van je…. En je weet wat er met stoute meisjes gebeurd, is het niet?’

Kelly draaide zich met een ruk om en keek Klaas die op precies dezelfde plek was gaan zitten als de Kerstman een dag eerder, hem met open mond aan. Hij knipoogde naar haar en grijnsde veelbetekenend.

‘Ja, Klaas’, giechelde ze, ‘reken maar dat ik weet wat er met stoute meisjes gebeurd! Ik ben zo terug’. Kelly deed de slaapkamerdeur achter zich dicht. Dit zou de mooiste kerst worden die ze ooit beleefd had.