Copyright 2007 Lydia Russell

Toen het schrille geluid van Anna’s wekker klonk, tastte haar hand automatisch naar de schakelaar om hem het zwijgen op te leggen. Loom rekte ze zich uit en voelde dat de kant van het bed van Luke leeg was. Het was nog steeds warm, dus hij was nog niet zo lang geleden opgestaan. Anna ging rechtop zitten en reikte naar haar zachte blauwe ochtendjas op de stoel naast haar. Ze stond op en trok het zachte zijde om haar lichaam. Haar voeten liet ze in een paar bijpassende pantoffels glijden.

Anna pakte haar kleren van de grond die ze er de avond ervoor had achtergelaten en liep door de ruime slaapkamer in de richting van de badkamer.

Ze dumpte haar kleren in de wasmand en zette de douche aan. Terwijl het water aan het opwarmen was, begon ze haar tanden te poetsen.

Voorzichtig stapte ze onder de waterstraal. Ze richtte haar hoofd op om haar blonde krulhaar nat te maken. Toen ze de shampoo pakte, realiseerde ze zich dat dit een van die dagen zou zijn en kreunde.

‘Oh, nee, niet nu!”, mompelde ze. Ze had Luke beloofd dat ze vandaag samen met hem de kerstinkopen zou doen.

Anna had een bloedhekel aan het doen van kerstinkopen. Ze haatte de mensenmenigtes en het gefrustreerde winkelpubliek, om nog maar te zwijgen van de druk om voor iedereen de perfecte kerstcadeautjes te vinden. Ze haalde diep adem en probeerde weer controle over zichzelf te krijgen. Als ze vroeg genoeg zouden beginnen, kon ze zich misschien een enkele reis over de knie van Luke besparen. ‘Dat zou toch kunnen?’, hield ze zich zelf voor. Maar een zwaar gevoel in haar maag en een kriebel in haar billen die ze maar al te goed kende, maakten het niet gemakkelijk zichzelf daarvan te overtuigen.

Anna zat aan haar kaptafel en deed make-up op toen Luke de kamer binnen kwam. Hij droeg een dienblad met een ontbijt en de ochtendkrant.

‘Goedemorgen, schoonheid’, zei hij, ‘Heb je lekker geslapen?’

‘Ook goedemorgen’, antwoordde ze en draaide haar gezicht in zijn richting om de kus, waarvan ze wist dat die zou volgen, in ontvangst te nemen. ‘Ja, ik heb heerlijk geslapen! Dat moet van de zaak komen’, zei ze plagend en gaf hem een knipoog.

Anna liet haar blik over het dienblad glijden dat Luke heeft meegenomen. Dit was hun ritueel van de vrije zaterdag. ‘Hm, dat ruikt zalig!’

‘Bijna net zo goed als mijn vrouw’, gromde Luke zachtmoedig en plaatste een kus in haar nek.

‘Gedraag jij je een beetje, oudje?’, giechelde Anna. ‘Zie je niet dat ik druk bezig ben om mezelf mooi te maken voor je?’ Binnenin voelde ze haar hart smelten, ze vond het heerlijk wanneer Luke liet merken dat hij haar nog steeds begeerlijk vindt’.

Anna richtte haar blik weer op de spiegel, terwijl Luke het dienblad op het kleine tafeltje neerzette en de balkondeuren open deed om wat frisse lucht binnen te laten. Ik had gedacht dat we even de advertenties door kunnen nemen, terwijl we eten’, zei hij terwijl hij voor ieder van hen een kop koffie inschonk.

Anna draaide haar ogen omhoog en probeerde de zucht die haar lippen ontsnapte te dempen, maar Luke hoorde het. Hij wist dat ze een gruwelijke hekel had aan het doen van kerstinkopen, maar hij hoopte dat ze haar best zou doen om er het beste van te maken. Hoe dan ook, toen hij de zucht hoorde kon hij zich levendig voorstellen welke gezichten ze achter zijn rug zou trekken. Het maakte duidelijk dat hij maar beter een paar preventieve maatregelen kon nemen voor ze op pad zouden gaan.

Het stel kletste gezellig terwijl ze de advertenties doornamen en ieder aantekeningen maakten van de dingen die ze mee wilden nemen. Luke probeerde zijn vrouw wat op te vrolijken door dingen aan te wijzen, maar dat hielp niet echt. ‘Wat denk je van dit elektrische voetmassage apparaat voor je zuster, liefje?’, vroeg hij terwijl hij haar de advertentie liet zien. ‘Ze klaagt toch regelmatig over zere voeten, nu ze die nieuwe baan heeft? Wat vind je ervan?’

‘Ach, ik weet het niet’, antwoordde Anna afwezig terwijl ze door de krant bladerde. ‘Ik kan niet veel bijzonders vinden, misschien moeten we de krant van morgen nog even afwachten’.

‘Kun je echt niets vinden, of zijn dit weer de bekende uitvluchten van je?’ De stem van Luke klonk waarschuwend.

Zijn vrouw deed of ze hem niet hoorde en liep naar de kast om kleren uit te zoeken. Luke keek toe hoe ze zich elegant door de kamer bewoog en nam de laatste slok van zijn koffie.

Ze waren al lang genoeg getrouwd waardoor hij, zonder dat ze haar mond open hoefde te doen, wist hoe de vlag ervoor hing. ‘Het was inderdaad tijd voor een extra verzekeringspolis’, bedacht hij geamuseerd.

Anna liep naar het tafeltje en begon de vieze ontbijtspullen te verzamelen, maar Luke pakte haar hand en hield haar tegen. ‘Laat mij dat maar doen, liefje. Als jij het bed opmaakt, zal ik dit in de afwasmachine zetten. Ok’.

‘Dat is goed’, antwoordde ze. Ze drukte een kus op zijn wang en liep naar het bed.

In de keuken zette Luke de ontbijtspullen in de afwasmachine en schonk de laatste koffie in. Hij liep even door de woonkamer om te zien of alles er netjes bij stond zodat Anna geen excuus zou vinden om hun vertrek uit te stellen. Voordat hij de keuken verliet pakte hij een stevige houten pollepel uit de vaas op het aanrecht. Als een kleine aanmoediging op de welgevallige bips van zijn vrouw ertoe bij zou dragen dat ze haar humeur beter onder controle had, dan moest dat maar.

Anna hoorde haar man door de gang lopen terwijl ze zich aan het aankleden was. Ze stond met haar rug naar de deur, toen ze een geel zijdeachtig broekje pakte, erin stapte en hem langs haar benen omhoog trok.

‘Wacht daar nog maar even mee’, klok de diepe stem van haar echtgenoot achter zich.

Er verscheen een blos op haar wangen en er speelde een glimlach om haar lippen toen Anna gehoorzaam haar broekje uitdeed en zich omdraaide.

Misschien had Luke heel andere plannen dan te gaan winkelen.

Anna draaide zich met haar liefste glimlach om naar Luke, maar toen ze zag wat hij in zijn hand had, verdween de hoop op een romantisch intermezzo als sneeuw voor de zon. ‘Waar is die voor’, vroeg ze naar de bekende weg. ‘Ik heb toch niets verkeerd gedaan?’

‘Dat weet ik’, zei hij geruststellend, ‘Maar volgens mij is het een goed idee die billen van je eens flink op te warmen, zodat je er vandaag steeds aan herinnerd wordt dat je je goed moet gedragen’.

‘Liefje, je hoeft dat ding helemaal niet te gebruiken. Ik zal me goed gedragen. Dat beloof ik!’

‘Ik ben blij dat te horen, want het zou niet goed zijn voor die fraaie billen als je je belofte niet nakomt’, zei Luke terwijl hij zijn vrouw in de richting van het bed begeleidde. ‘Maar ik zal je eerst een voorproefje geven van hetgeen je te wachten staat als je jezelf niet in de hand kunt houden’.

Anna wist dat het geen enkele zin had zich te verzetten toen hij haar over zijn knie legde en op haar ronde billen klopte. Als hij een keer besloten had haar een pak op haar bips te geven, dan kon niets hem daarvan af brengen. ‘Onthoud jongedame, als je je niet weet te gedragen dan lig je hier later weer en dan zal het een stuk erger zijn. Ben ik duidelijk?’

‘Ja, Luke’, zei Anna en greep de sprei vast.

Luke hief zijn hand omhoog en liet hem neerdalen op haar linkerbil. Hij bedekte haar bips met pijnlijke klappen tot deze mooi rood was en zijn vrouw zacht gekreun liet horen.

‘Nog een paar meer en dan zijn we klaar’, zei Luke terwijl hij de pollepel oppakte.

‘Luke, alsjeblieft!’, smeekte ze. ‘Niet met de pollepel’.

‘Anna Louise, ik hoop dat je nu niet de discussie met me aan gaat’, waarschuwde hij.

‘Nee, nee, ik wil alleen maar…’

Luke stopte en liet de pollepel op haar gevoelige billen rusten. ‘Je mag kiezen’, zei hij, ‘Twintig met de pollepel of voorover staand over het bed vijftien met de riem. Wat zal het zijn?’

‘Ok, gebruik de pollepel maar. Het spijt me’, antwoordde ze snel.

‘Dat dacht ik al’.

Hij hief de pollepel omhoog en liet hem vijf keer achter elkaar op haar linkerbil neerdalen, gevolgd door nog vijf maar dan op haar rechterbil. De laatste tien liet hij neerkomen op het plekje waar haar billen overgingen in haar bovenbenen.

‘Alweer klaar, liefje’, zei hij en hielp haar overeind. ‘En nu aankleden, een beetje vlug’.

*****************************

Luke en Anna beleefden een succesvolle middag en vonden heel wat cadeautjes die ze zochten. Anna had wel een paar momenten waarin de spanning behoorlijk opliep, maar een waarschuwende blik en een tik op haar billen zorgden ervoor dat ze snel weer kalmeerde.

Halverwege de middag besloten ze een lunchpauze in te lassen en liepen naar de auto. Een eindje verderop bevond zich hun Mexicaans eethuisje. Nadat ze besteld hadden, begon Luke op te sommen welke winkels ze straks nog moesten bezoeken. Dit tot grote ergernis van zijn vrouw.

‘Schatje, ik heb geen zin om me de hele dag in die mensenmenigte te begeven. Je weet dat ik daar een hekel aan heb’, pruilde ze.

‘Anna, ik probeer dit al wekenlang te doen, maar jij weet het steeds weer uit te stellen. Dus nu moeten we alle inkopen op een dag doen om ze op tijd in huis te hebben’, probeerde Luke haar met een diepe zucht tot rede te brengen.

Zijn waarschuwing van die ochtend had klaarblijkelijk niet genoeg indruk gemaakt, gezien de manier waarop ze haar ongenoegen kenbaar maakte. Uiteindelijk had Luke er genoeg van. Hij fluisterde in haar oor, ‘Dit is de laatste waarschuwing jongedame. Of je kiest eieren voor je geld of we gaan nu naar huis voor een ongenadig pak op je blote bips. En als ik met je klaar ben, gaan we alsnog de stad in om het restant van de boodschappen te doen. Aan jouw de keus om dat met een paar zere billen te doen, of niet’.

Anna slikte een brutaal antwoord dat haar op de lippen lag in, en mompelde, ‘Ja, Luke’.

Luke vroeg de rekening en nam zijn vrouw mee naar de auto. Zoals gewoonlijk hield hij de deur voor haar open, maar voordat ze in stapte pakte hij haar bij haar arm, en sloeg haar een tiental keer op het zitvlak van haar strakke spijkerbroek. ‘Dat is voor je gedrag van daarnet’, zei hij, terwijl haar arm los liet.

Luke liep naar de bestuurderskant van de auto en hoopte dat de klappen genoeg waren om ervoor te zorgen dat zijn vrouw zich de rest van de dag zou gedragen. Tegelijkertijd had hij daar zo zijn twijfels over. Hij wilde haar graag het voordeel van de twijfel geven, maar alle voortekenen waren aanwezig.

En terwijl de middag gestaag vorderde, bleef Anna een rothumeur houden.

Ze was vastbesloten zich de rest van de dag ellendig te voelen, ondanks de diverse waarschuwende blikken van haar man. Meer dan eens heeft Luke overwogen haar mee naar huis te nemen voor een flink pak slaag, maar hij wilde het graag af maken, zodat ze het daarna definitief achter zich konden laten.

Tegen de tijd dat ze aan het eind van de middag bij Vroom en Dreesmann arriveerden, zei Anna geen stom woord meer tegen hem, hoe erg hij ook zijn best deed het gezellig te houden. Eenmaal binnen besloten ze ieder een kant op te gaan om op die manier tijd te besparen. Luke had zijn spullen in een mum van tijd bijeen en liep terug om Anna te zoeken. Helaas hoorde hij haar nog ver voordat hij haar kon zien.

Daar stond zijn vrouw in een van de gangpaden met luide stem tegen een of ander arme verkoopster te schreeuwen. Luke kon zich niet voorstellen dat ze zo’n scene stond te trappen. Hij liep er snel naar toe en legde een hand op haar schouder. ‘Wat is hier aan de hand?’, vroeg hij, terwijl hij Anna recht in de ogen keek.

Anna ging gewoon door met haar tirade. ‘In de advertentie werd gesproken van een elektrisch voetmassage apparaat voor € 22,95 maar het apparaat wat ze hier hebben kost € 34,95. En deze incapabele trut wil me vertellen dat ze allemaal uitverkocht zijn’.

‘Doe eens een beetje zachter, Anna’, siste Luke tussen zijn tanden. ‘Hiermee los je het niet op’.

Hij draaide zich in de richting van de verkoopster die geduldig uitlegde dat het model uit de advertentie van een ander merk was dan die zij op voorraad hadden. De anderen waren uitverkocht.

Anna begon onmiddellijk weer te ratelen. ‘En juist op deze stomme, idiote, belachelijke dag is het uitverkocht! Ik wil onmiddellijk de manager spreken!’

Luke pakte Anna bij haar arm en draaide haar zo dat haar oor vlakbij zijn mond kwam te liggen. ‘Je houdt nu onmiddellijk je mond jongedame, of ik geef je hier ten overstaan van al deze mensen een pak op je billen!’

Anna deed haar mond dicht, deed haar armen over elkaar en keek haar echtgenoot vernietigend aan. Hij trok haar nog dichter tegen zich aan en vervolgde, ‘ik wil dat je nu naar de ruimte voor het verzorgen van baby’s gaat en daar op me wacht’. Ze begon te protesteren, maar Luke legde snel een vinger op haar lippen en schudde zijn hoofd, ‘Ga! Nu!’, zei hij. En Anna ging.

Luke verontschuldigde zich omstandig tegenover de verhitte verkoopster. ‘Ik wil me voor het gedrag van mijn vrouw verontschuldigen. Ik kan u verzekeren dat het laatste woord hier nog niet over gezegd is’.

Luke deed nog snel een paar inkopen en haastte zich vervolgens naar de achterzijde van de winkel waar zich de verzorgingsruimtes zich bevonden. Ze grensden aan een rustige hal.

Hij keek om zich heen of er iemand te zien was en klopte op de deur.

‘Anna, ik ben het. Ben je hier binnen?’

Na een paar ogenblikken ging de deur open en stapte Luke bij Anna naar binnen. Hij kon zien dat ze gehuild had, maar het weerhield hem er niet van te doen wat hij vond dat moest gebeuren. Hij was bepaald niet in zijn hum over de manier waarop ze zichzelf daarnet had gepresenteerd.

‘Het spijt me. Ik weet niet wat me mankeerde’, jammerde ze, terwijl ze door de ruimte liep. ‘Het spijt me echt verschrikkelijk!”

‘Tja, meisje, ik zal er voor zorgen dat je straks nog veel meer spijt hebt’, luidde zijn geďrriteerde antwoord. ‘Doe je broek naar beneden, Anna!”

Anna keek hem met grote ogen aan. ‘Neeeee! Nee! Luke, dat kun je niet doen. Niet hier’.

‘Dat kan ik wel en ik zal het doen ook! Dus, of je werkt mee, of ik ga die verkoopster halen en ga je een pak op je blote bips geven waar zij bij is. Maar in beide gevallen ga je een pak op je billen krijgen´.

Anna had geen zin om Luke uit te proberen. Het was lang geleden dat ze hem zo boos gemaakt had en ze wist dat ze verdiende wat hij voor haar in petto had. Ze knoopte haar spijkerbroek open en schoof hem omlaag. Hij zij haar dat ze voorover over de verzorgingstafel moest buigen en opende een van de plastic tassen die hij bij zich had. Hij haalde een grote houten haarborstel te voorschijn en haalde het prijskaartje eraf. Anna begon zachtjes te jammeren.

Hij liep naar zijn vrouw en trok met een beweging haar onderbroekje omlaag en legde zijn hand op haar rug. ‘Anna, denk niet dat dit alles is wat je te wachten staat. Je gaat nu iets krijgen om over na te denken op de terugweg naar huis. Als we daar aangekomen zijn, ga ik je een ongenadig pak slaag geven.

Zonder verder nog een woord te zeggen liet hij de borstel twintig keer op iedere bil terecht komen. Anna gilde het uit van pijn. Maar ze bleef netjes stil staan, want ze wist dat dit pak slaag volledig aan zichzelf te danken had.

‘Goed, breng je kleren in orde’, droeg hij haar op. ‘We gaan hier thuis mee verder’.

Anna snikte terwijl ze haar broek omhoog deed en keek Luke met een timide blik aan. Nadat ze zichzelf wat opgefrist had, liet Luke haar de verkoopster opzoeken om zich bij haar te verontschuldigen. Ze schaamde zich dood, maar had het helemaal aan zichzelf te danken.

Het was een rustig ritje naar huis. Geen van beiden spraken ze een woord tot Luke de auto de garage in reed. Toen ze uitstapten, zei Luke, ‘Anna, ik wil dat je eerst naar het toilet gaat en daarna in de hoek van onze slaapkamer gaat staan. Zonder te protesteren deed Anna wat hij haar vroeg. Ze wilde Luke niet nog bozer maken dan hij al was.

Luke laadde de auto uit en bleef nog even beneden rondhangen om af te koelen voordat hij zijn vrouw onder handen ging nemen. Toen hij vond dat ze lang genoeg gewacht had liep hij naar de slaapkamer, waar Anna netjes in de hoek was gaan staan.

Luke ging op het bed zitten en riep haar bij zich. Anna kromp ineen toen ze zag wat hij in zijn hand had. Dezelfde borstel waar ze daarnet ook al mee op haar billen had gehad.

‘Anna, kom eens zitten’, zei Luke en klopte naast zich op het bed. ‘Nou, dat was een hele show die je weg gaf, of niet?’

Anna boog beschaamd haar hoofd en speelde met de rand van de sprei. ‘Kijk me aan en geef antwoord wanneer ik je wat vraag’, zei Luke terwijl hij haar kin omhoog duwde.

‘Het spijt me, Luke”.

‘Heb je enig idee, Anna, hoe ik me voor je gedrag geschaamd heb?’, vroeg hij. ‘Je hebt me vanmorgen beloofd dat je je netjes zou gedragen en ondanks dat ik je heel duidelijk gewaarschuwd heb, ga je toch de fout in’.

‘Ik weet het, liefje en ik heb daar echt heel veel spijt van. Ik heb mijn lesje wel geleerd. Geef me alsjeblieft niet nog een pak slaag’, smeekte ze.

‘Dat weet ik, schatje, maar weet je, ik heb je vanmorgen beloofd dat je een flink pak op je billen zou krijgen als je je niet zou weten te beheersen. Het is toch niet netjes om je niet aan je belofte te houden?’

‘Nee, daar heb je gelijk in”, antwoordde Anna terwijl de tranen over haar wangen liepen.

‘Als je je zo gedraagt geef je een slecht voorbeeld aan iedereen die daar getuige van is. Wat als een van de leerlingen van de zondagschool waar je les geeft, heeft gezien dat de juf zich zo heeft staan aanstellen? Wat als die verkoopster zondag onze kerk komt bezoeken? Wat moet ze dan van je denken?”

‘Je hebt gelijk, Luke. Ik schaam me dood voor mijn gedrag en de manier waarop ik jou te kijk gezet heb. En het spijt me heel erg dat ik me niet aan mijn woord gehouden heb’, huilde ze en gooide zich in zijn armen en snikte in zijn shirt.

Luke drukte haar even tegen zich aan en wreef zachtjes over haar rug. Hij wachtte tot ze een beetje gekalmeerd was en zei toen. ‘Liefje ik ga je een pak slaag geven zoals je nog nooit gehad hebt. Je zult moeten leren dat je mensen zo niet kunt behandelen. Ik zal ervoor zorgen dat je je daar de komende dagen heel erg van bewust bent, iedere keer als je gaat zitten’.

Anna knikte, en keek hem door haar tranen heen aan.

‘Dit staat je te wachten’, ging Luke verder, ‘om te beginnen zal ik je over de knie leggen voor een pak slaag voor je gedrag in het algemeen. Daarna ga je op je buik op bed liggen en krijg je een pak slaag met de riem voor de show die je bij V&D opgevoerd hebt. En vanavond, als we naar bed gaan dan ga je nog een keer over de knie voor een pak slaag met de liniaal omdat je je niet aan je afspraken gehouden hebt om het gebeuren van vandaag nog eens te onderstrepen. Daarnaast geef ik je drie gedichten die je netjes honderd keer mag overschrijven. Voordat je daarmee klaar bent is er geen tv of computer voor je. Is dat duidelijk?’

‘Ja. Luke’, klonk het zachtjes.

Luke ging voor haar staan en maakte de knoop van haar spijkerbroek los. ‘Anna, stap eens uit je schoenen alsjeblieft’.

Snikkend voldeed ze aan zijn verzoek en Luke hielp haar uit haar broek te stappen. Met een hand aan haar pols en de andere in haar rug begeleidde hij haar tussen zijn benen en duwde haar voorover over zijn rechterbeen. Zijn linkerbeen zette hij over haar onderbenen. Zonder te aarzelen schoof hij haar onderbroek omlaag en bracht haar reeds blozende billen aan het daglicht. Hij pakte de haarborstel en legde deze op haar bips. ‘Ik wil heel graag dat deze les je vanaf nu tot in de verre toekomst bijblijft en dat je eraan denkt voor je besluit weer zo tegen iemand uitvaart’.

Anna voelde hoe de borstel haar billen verliet en even later met een brandende klets op haar bips terugkeerde. De volgende klappen volgden elkaar snel op en waren hard. Anna gilde het bij iedere klap uit.

‘Ohhhh!! Oh, Luke, alsjeblieft, alsjeblieft. Het doet zo zeer. Houd alsjeblieft op!”

‘Ik houd (klets) niet op (klets) voordat (klets) ik denk (klets) dat je (klets) genoeg gehad hebt (klets, klets)’.

De borstel verhuisde naar de onderkant van haar bips, naar de plek waar haar billen overgingen in haar benen en Anna bleef hem maar smeken om te stoppen. Uiteindelijk voelde Luke dat ze zich overgaf aan het pak slaag. Ze verzette zich niet langer, maar gaf zich over aan haar straf. Hij gaaf haar nog twee kletsen op haar bovenbenen en hielp haar vervolgens overeind.

‘En nu ga je in de hoek staan nadenken voordat we overgaan naar deel twee’, zei Luke en pakte haar bij haar hand en nam haar mee naar de hoek. ‘En niet over je billen wrijven’, zei hij terwijl hij haar daar liet staan om na te denken.

Na een minuut of tien riep hij haar weer bij zich.

Hij zat op het bed en had een stuk papier in zijn handen. ‘Hier zijn de gedichten, Anna, ik wil dat je ze overschrijft. Ik hoop dat je nu geleerd hebt hoe je anderen moet behandelen’.

Het waren gedichten die handelden over de liefde tussen man en vrouw. De tranen stonden Anna in de ogen toen ze ze las. Ze keek naar Luke en zei met een diepe zucht, ‘Ik ben klaar voor het volgende deel van mijn straf.

Luke hielp haar om haar onderbroek helemaal uit te doen. ‘Anna, ga alsjeblieft naar de kast om de riem te halen’.

De tocht naar de kast leek een eeuwigheid te duren. Voorzichtig pakte ze zijn bruin leren riem van het haakje en liep ermee naar Luke. Hij liet haar op haar buik op het bed liggen en legde een kussen onder haar heupen om te zorgen dat haar billen flink in de lucht staken.

‘Ben je klaar?”, vroeg hij zachtjes.

Anna knikte en pakte de sprei met haar vuisten. Luke deed zijn arm naar achter en begon haar brandende billen te ranselen, evenals haar sit-spot en haar bovenbenen. Tegen de tijd dat hij klaar was, waren haar billen dieprood met paarse striemen en huilde Anna tranen met tuiten.

Luke ging naast haar liggen en trok het dekbed over hen heen. ‘Ik houd heel van je, meisje’, fluisterde hij in haar oor.

Ze vielen in elkaars armen in slaap. Hoewel haar voor de nacht nog een toetje te wachten stond, had hij haar vergeven.

Dit was de manier waarop zij zaken oplosten en het werkte uitstekend bij hen.