Zenuwachtig hopt ze op en neer voor de spiegel. Nu Daniël het weet van haar “vergaderingen” kan ze zich ook thuis opmaken en klaar maken voor het optreden. ‘Je gaat er vast niet beter van dansen als je zo gespannen bent.’

Na zijn openbaring gister, heeft hij een zeker afstand bewaart tegenover Rachel. Elke keer als Rachel daarmee geconfronteerd wordt, schieten de tranen in haar ogen. Gelukkig zou het eind van de avond opgelost worden en kan ze zich weer opnieuw bewijzen aan Daniël.

Ondanks zijn opmerking, blijft ze gespannen. ‘Rachel, ik waarschuw je. Je moet echt rustig worden, anders dans je straks beroerd en dat zal je straf alleen maar erger maken.’

Met een benauwd gezichtje kijkt ze hem, via de spiegel, aan. Hij is achter haar komen staan.

‘Ja maar,’ Nog voor ze haar zin heeft kunnen afmaken geeft Daniël haar een harde klap op haar billen. Verschrikt draait ze zich om. ‘Niks ja maar. Jij zorgt ervoor dat je straks ontspannen bent en dat je net zo prachtig danst als altijd.’

Moeizaam slikt ze. ‘Ja Daniël.’
Hij knikt goedkeurend en geeft haar een kus. Ze voelt nog steeds spanning, maar dan een hele andere spanning.

Er heerst een gespannen sfeer in de auto. Ze heeft perfect gedanst. Toch is Daniël buiten zijn humeur. 

‘Je had op zijn minst “sorry” kunnen zeggen.’ Zegt hij na een lange stilte. ‘Ik heb je zo lang de tijd gegeven, maar je hebt er geen moment aan gedacht om je excuses aan te bieden.’
Rachel slikt haar tranen weg en kijkt Daniël schuldbewust aan. ‘Sorry schat.’
‘En nu moet ik zeker geloven dat het echt gemeend uit je hart komt?’
Kan Daniël echt zo zijn? Is dit echt haar Daniël?
‘Ik zal ervoor zorgen, dat wanneer je strak je excuses maakt, je het ook echt meent. Geloof me, je zult er spijt van krijgen.’

Rachel slaat haar ogen neer. In haar fantasie gaat het exact zo.

‘Waarom voel ik me dan nu zo anders? Dit voelt rot.’ Denkt ze.

Voor haar gevoel duurt de rit een eeuwigheid. Hij was bij al haar voorstellingen geweest, zei hij. Die wetenschap doet haar schuldgevoel groeien. Al die maanden heeft ze tegen hem gelogen. Hoe ze ook haar best doet, ze kan haar tranen niet bedwingen.

Daniël merkt het. Het liefst slaat hij een arm om haar heen, maar zijn gevoel houdt hem tegen. Ze heeft gelogen en dat doet hem zeer.

‘Vanaf vandaag zal alle anders worden.’

 Rachel kijkt hem met sombere oogjes aan. Het was niet zijn bedoeling om dat hardop te zeggen. Wat een belofte, maar voor Rachel een veilige belofte.

‘Ga jij maar vast naar onze slaapkamer.’zegt Daniël als ze thuis komen.

Met gebogen hoofd loopt ze naar boven. Er gaan een hoop gedachtes door haar hoofd heen.  

Rachel laat zich voorover op bed vallen. Er stijgt een raar gekriebel op bij haar buik. ‘Het gaat echt gebeuren.’ Denkt ze.

Beneden ijsbeert Daniël de kamer door. ‘Rustig opbouwen, langzaam beginnen, niet schrikken van haar tranen en vooral kalm blijven.’

Hij herhaalt zijn “tactiek” meerdere malen voor zichzelf. Voordat ook hij naar boven loopt, neemt hij eerst een slok water.

Langzaam loopt hij naar boven. Rachel gaat rechtop zitten. Haar blik is naar de muur gericht. Daniël kijkt naar de jonge vrouw waar hij zoveel van houdt. Zijn lieverd, die zo’n groot verlangen heeft. Er verschijnt een flauw lachje om zijn lippen.

‘Mijn lieve Rachel.’ Verbaasd kijkt ze hem aan.

‘Vond je het echt zo moeilijk om het me te vertellen?’

Rachel kan haar tranen niet tegenhouden. ‘Het spijt me. Als ik eerder had verteld over mijn HD gevoelens, dan was alles zo anders geweest. Ik heb je zo verwaarloosd en dan heb ik ook zo tegen je gelogen de laatste tijd. Zelfs toen het weer goed ging tussen ons.’

‘Rustig Rachie. Het is gebeurd. We gaan nu verder zoals het hoort en het komt allemaal goed.’

Hij droogt haar tranen en geeft haar een liefdevolle zoen.

‘Ik kan niet geloven dat het echt gaat gebeuren.’

Daniël lacht zachtjes. ‘Nou meid, het is toch echt zo.’

En met die woorden trekt hij haar in één beweging over zijn knie. Hij staat er zelf versteld van.
‘Deed ik dat echt?’ denkt hij.

Veel tijd om erover na te denken heeft hij niet, want Rachels zenuwachtige gewiebel haalt hem terug in de realiteit.

‘Blijf eens stil liggen.’

Zijn stem klinkt laag en zijn intonatie doet haar rillen. Er heeft zich een grote spanning opgebouwd in haar lichaam. Zijn hand laat hij even op haar billen rusten. Ze zucht diep. ‘Zal het net zo zijn als in mijn fantasie?’ denkt ze.

Veel tijd om erover na te denken krijgt ze niet, want voor ze het weet heeft hij haar de eerste tik gegeven. Verschrikt houdt ze haar adem in. Dit had ze niet verwacht. Het lijkt wel alsof hij een ervaren HD beoefenaar is. Er is geen onzekerheid, twijfel of voorzichtigheid te bespeuren bij Daniël.

Hij heeft een duidelijk doel voor ogen, een nieuwe start met zijn meisje en afrekenen met haar leugenachtige gedrag.

Hij staat zelf verbaasd van zijn “kunsten”.

Rachel slikt moeizaam en laat het gelaten over zich heen komen. Het is wel duidelijk dat ze niks gewend is. Na een paar klappen kan ze al niet meer stil liggen en smeekt ze hem om te stoppen.

‘Rachel, dit heb je nodig, geef je eraan over.’

Ze schudt heftig van niet. ‘Heb je het niet nodig?’

Ondertussen blijft hij het pak slaag voort zetten. ‘Ja wel, maar het doet zo’n zeer.’

Daniël kan een glimlach niet onderdrukken. ‘Mooi, dan zet het tenminste zoden aan de dijk.’

Hij voert het tempo iets op. Haar billen worden al snel warm. De dansoutfit zal daar mede debet aan hebben. Daniël geeft haar een minuut lang een pak op haar billen. Dan last hij even een pauze in. Voorzichtig wrijft hij over haar billen. Er ontsnapt haar een diepe zucht. ‘Meisje, meisje toch. Je hebt jezelf wel in een lastig pakket gebracht.’

Haar ademhaling is oppervlakkig en de tranen staan haar nader dan het lachen. Hij helpt haar overeind. ‘Ga maar even in de hoek staan.’

‘Maar’ Als ze zijn waarschuwende blik ziet, houdt ze zich wijselijk stil en loopt ze naar de hoek toe.

Er spoken allemaal gedachten door haar hoofd. Hoe langer ze nadenkt, hoe slechter ze zich over zichzelf gaat voelen. Daniël ziet aan haar lichaamshouding, dat ze zich niet goed voelt.

‘Als je nou eens nadacht over hoe je dit gedrag in de toekomst gaat veranderen, dan heeft het ook nut dat je daar staat.’

Zijn koude woorden komen hard aan. Ze begint zachtjes te snikken.

‘Vertel eens wat je denkt.’

‘Ik ben jou helemaal niet waard. Je bent veel te goed voor mij.’

Daniël loopt naar haar toe. Hij draait haar om en kijkt haar diep in haar ogen aan.

‘Laat mijn woorden even goed tot je door dringen. Ik hou van jou en je bent het waard om van gehouden te worden. Je moet niet zo slecht over jezelf denken. Anders moeten we daar binnenkort ook maar wat tijd aan besteden. Je bent een lieverd, mijn schat, ik ben ontzettend blij met jou. Onthoud dat goed.’

Hij draait haar terug en gaat zelf weer op bed zitten. Ze laat zijn woorden bezinken en wordt helemaal warm van binnen. ‘Ondanks alles, houdt hij nog steeds van mij.’ Die gedachte maakt haar helemaal warm van binnen.

‘Ik wil dat je bij me komt en dat jij je rokje, panty en slipje uit doet.’

Verschrikt kijkt ze hem aan en schudt heftig van niet.

‘Als ik je moet helpen ben je verder van huis.’

Schoorvoetend loopt ze naar hem toe. Voorzichtig en met trillende handjes geeft ze gehoor aan zijn opdracht.

Hij knikt haar bemoedigend toe. ‘Goed zo lieverd. Je leert het wel.’

Daniël pakt haar hand en leidt haar weer over de knie. Gespannen wacht ze op het vervolg van haar straf.

De eerste klap doet haar van schrik overeind veren. Geduldig wacht hij tot ze weer bedaard is. Hij legt zijn vrije hand op haar rug. ‘Even doorzetten meisje.’

Het kost haar veel moeite om rustig te blijven liggen terwijl zijn hand stelselmatig haar billen bestraft.

Doordat ze zich niet kan verzetten komen de tranen boven. Daar heeft Daniël toch wel moeite mee. Ondanks dat zet hij het pak slaag toch voort. ‘Je doet het goed meisje, nog even doorzetten.’

‘Nee, ik kan niet meer.’

Hij geeft er geen gehoor aan en gaat nog even door. De laatste twintig geeft hij net wat harder.

‘Het is klaar lieverd. Kom maar bij me.’

Ze blijft liggen en ze kan niet stoppen met huilen. Daniël helpt haar overeind en legt haar op bed. Zelf loopt hij even naar de badkamer. Hij pakt de bodylotion en zet die op het nachtkastje neer. Voorzichtig gaat hij naast haar liggen. Zachtjes wrijft hij over haar billen.

Even twijfelt hij. ‘Ben ik niet te ver gegaan?’

‘Hoe gaat het met je Rachel? Praat eens met me, lieverd.’

Rachel komt een beetje overeind. ‘Je kan je niet indenken hoe gelukkig ik ben. Dit heb ik echt nodig in mijn leven.’

Daniël neemt haar in zijn armen en hij kan zijn geluk niet op. Hij heeft in geen tijden meer zo’n twinkeling in haar ogen gezien.

Hij laat haar weer naast zich liggen. Behoedzaam smeert hij haar billen in met de lotion.

Na die verwenning lopen ze samen naar beneden. Daniël schenkt wat drinken in en gaat op de bank zitten. Rachel duikt naast hem en nestelt zich lekker tegen hem aan.

Hij legt zijn hand op haar billen. Dat geeft haar zo’n fijn gevoel. ‘Lieverd, weet je hoeveel ik van je hou?’

Daniël kijkt haar verliefd aan. ‘Nou vertel eens.’

‘Zo veel, dat ik je wil vragen of jij me wil helpen met het trainen voor die auditie.’

Vol ongeloof kijkt hij haar aan. Rachel schiet in de lach.

‘Je hoeft niet zo raar te kijken. Ik meen het echt.’

Daniël zoent haar overal en knuffelt haar, spreekwoordelijk, plat.

‘Natuurlijk wil ik dat! Maar weet wel, dat ik een strenge doch rechtvaardige coach ben.’

‘Nu klink je helemaal als een oude vent.’

Semiboos kijkt hij haar aan en begint haar helemaal uit te kietelen.

Rachel giert het uit. ‘Stop! Hou op, ik kan niet tegen kietelen.’

‘Dat is juist het mooie.’

Die avond hebben ze samen nog de grootste lol. Ze genieten van elkaar en ervaren een wel erg korte nachtrust. Maar ach, dat is het allemaal waard.