De ochtend na hun wilde liefdesnacht is Rachel al vroeg wakker. Ze moet naar haar school. Daniël heeft vrij genomen voor die dag. ‘Zal ik je even brengen? Dan kan ik daarna meteen boodschappen doen.’

Even aarzelt ze. Daniël kan dan ook vragen of hij mag kijken bij de ochtend oefeningen. Toch stemt ze toe. Hand in hand lopen ze naar de auto.

‘Ik ben blij dat het zo positief loopt. Ik had nooit gedacht dat jij zo zou reageren op het HD gebeuren.’

Daniël kijkt haar even diep in haar ogen aan. ‘Als je het eerder had besproken, was het misschien anders gelopen. Maar goed dat maakt ook niet uit. We moeten ons concentreren op het hier en nu.’

Voor het grote schoolgebouw houdt hij halt. ‘Tot vanmiddag schat. Zal ik je ook ophalen?’

Rachel schudt haar hoofd. ‘Ik neem de bus wel. Dan reis ik samen met Margje.’

Daniël knikt. ‘Dag lieverd.’

Ze geeft hem een dikke kus en huppelt vrolijk naar binnen. Die ochtend danst ze perfect, dat valt iedereen op. Haar trainer complimenteert haar veelvuldig. Het doet haar goed om zich weer zo lekker te voelen. Het heeft klaarblijkelijk  effect op haar prestaties.

Haar collegedag is niet zo lang, na de ochtendtraining heeft ze nog één theorieles en dan is haar collegedag weer voorbij.

‘Rachel, ga je vanavond ook mee naar die nieuwe dansfilm?’

Fronsend kijkt ze haar vriendin aan. ‘Sorry, ik zou graag willen, maar ik ga vanavond even tijd besteden aan Daniël.’

Snel loopt ze naar de uitgang. ‘Naar huis, voor ik me bedenk.’

Daniël heeft de hele dag aan zijn boek gewerkt. Het lukt hem weer om wat te schrijven. Het was een emotionele ochtend. Hij heeft de passages gelezen die vol frustratie en verdriet zitten.

Als Rachel thuiskomt is Daniël dan ook niet helemaal zichzelf. Dat merkt ze ook. Liefdevol pakt ze zijn hand en leidt hem naar de bank. Daar geeft ze hem een ontspannende massage.

‘Vertel eens schat, wat is er aan de hand?’

‘Heerlijk schat, daar was ik echt aan toe.’

Rachel knikt begrijpend. ‘Waarom ben je zo gespannen lief?’

Daniël zucht diep. Het blijft stil.

Geduldig gaat Rachel door met masseren. Na een lange stilte komt dan toch het hoge woord eruit.

‘Weet je Rachie, ik ben best wel boos over de afgelopen maanden. Als ik lees, in het weinige dat ik geschreven heb, dan komt er zoveel emotie los.’

Schuldbewust kijkt ze naar buiten. Daniël draait zich om. ‘Lieverd ik wil even liggen. Als je wil kun je Philip en Lotte wel even mailen. Dat wilde je toch graag?’

Rachel knikt en geeft hem een kus. Ze laat hem even rusten.

Boven zet ze haar laptop op bed. Gespannen loopt ze heen en weer. Met trillende vingers opent ze Daniëls e-mail account.

‘Nog maar even wat drinken.’

Zachtjes loopt ze naar beneden. Uit de koelkast pakt ze het pak jus d’orange en neemt het mee naar boven.

Ze doet een hernieuwde poging om haar zenuwen te bedwingen.

Rachel klikt het mailadres van Philip aan.  Met een diepe zucht begint ze aan de e-mail.

Beste Philip en Lotte,

Zoals jullie weten hebben Daniël en ik HD omarmt. Ondanks dat ik het geopperd heb, krijg ik nu toch mijn twijfels en onzekerheden. Ik vroeg me af Lotte, hoe ervaar jij het als je straf krijgt?

Wat voor gedachtes krijg jij erbij? Hoe ging dat bij jullie in zijn werk?

Het lijkt nu ineens allemaal zo eng nu het werkelijkheid gaat worden.

Ik ben ook bang dat Daniël het uiteindelijk niks gaat vinden.

Ik ben zo benieuwd naar jullie ervaringen.

Hartelijke groeten,

Rachel

Na een diepe zucht drukt ze op verzenden. Goed en nu afwachten.

Rachel opent haar studiemail nog even. Dan worden haar ogen groot van verbazing.

Haar hart gaat tekeer van de opwinding. Gaat haar grote droom dan eindelijk waarheid worden?

Daniël ligt met zijn ogen dicht op de bank, maar de slaap wil niet vatten. Zijn gedachten draaien op volle toeren. Hij weet niet hoe hij het moet aanpakken. Dat eerste pak slaag. Hoe moet hij dat doen? Het bezorgt hem hoofdpijn.

Het zal niet makkelijk worden, voor beide niet. Voor Daniël voelt het net alsof hij Rachel opnieuw moet leren kennen. Hij weet zo weinig van haar leven van de laatste maanden.

Het gaat nog een moeilijke tijd worden.

Rachel is een beetje bijgekomen van de schrik. Ze kreeg zonet een mail van haar danstrainer.

Een scout van een grote danscrew heeft haar zien dansen en wil graag dat ze auditie komt doen voor het nieuwe seizoen. Zou het er nu dan echt van komen? Zou ze echt van dansen haar beroep kunnen maken?

Dat is dan echt een droom die uitkomt.

Daniël hoort haar de trap af komen. Hij hoort aan haar manier van lopen dat er wat aan de hand is.

Vragend kijkt hij op als ze de woonkamer binnenloopt.

‘Wat is er Rachel meisje?’

‘Niks.’ Haar stem schiet twee octaven de lucht in. Ze schrikt er zelf van.

Die blik, zijn blik, de blik waar ze altijd van gedroomd heeft. Haar hart slaat ervan over.

‘Rachie, ik ken je goed genoeg om te weten wanneer er wat aan de hand is. Dan wens ik niet dat je daar over liegt.’ Er begint wat te kriebelen in haar buik.

‘Sorry schat, maar ik weet niet goed hoe ik dit moet zeggen.’

Daniël pakt haar hand en trekt haar op de bank naast zich.

‘Nou lieverd begin maar gewoon rustig bij het begin. Ik luister naar je en ik zal je helpen als dat mogelijk is.’

‘Oh help Daniël, het is zo spannend. Ik kreeg net een mail van mijn trainer.’

Ze haalt even diep adem. Verwachtingsvol kijkt hij haar aan.

‘Ik ben gescout. Nu moet ik auditie gaan doen. Misschien, misschien, oh misschien word ik wel echt beroepsdanseres.’

Daniël lacht breed. Hij neemt haar in zijn armen en zoent haar overal.

‘Lieverd dat is fantastisch!’

Glunderend kijkt ze hem aan.

‘Rachel lieverd, dit gaan we vieren. Vanavond gaan we uit eten.’

Hij springt op en pakt haar handen beet. Samen springen ze door de kamer.

Rachel lacht en geniet, maar langzaamaan neemt een ander gevoel haar blijdschap over.

‘Wat is er meisje?’

Rachel staart naar de vloer.

‘Morgen avond ben ik eh, niet thuis, want dan eh, heb ik een vergadering.’

Daniël knikt. Hij laat niet merken dat hij weet dat ze liegt.

Ze heeft geen vergadering. Ze heeft een optreden morgen. Dat weet hij, net zoals hij al haar andere optredens ook in zijn agenda heeft staan.

‘Geen probleem meisje. Zal ik je brengen?’

Ze schudt hardt van niet. ‘Nee, ik wordt opgehaald.’

Even ziet ze iets in zijn ogen. Zou hij het weten? Die gedachten verwerpt ze snel.

Dat kan toch niet, of wel?

‘Nou, ik zal kijken of ik nog even wat kan schrijven. Dan gaan we daarna uit eten. Goed?’

 Rachel knikt zachtjes. Vertwijfeld loopt ze naar boven. Moet ik het nu eerlijk zeggen of niet?

Ze besluit het maar niet te doen.

Een flinke tijd later zitten ze samen in de auto, op weg naar hun favoriete restaurant. De kans dat ze daar mede studenten zullen treffen is nihil.

Rachel is haar leugen haast weer vergeten. Ze kletsen gezellig samen en de sfeer is goed.

Daniël verteld honderd uit over zijn hernieuwde inspiratie.

‘Dat komt door jou schat! Door mijn lieve, mooie, eerlijke, meisje.’

Er gaan alarmbellen rinkelen. Zou hij dat expres zeggen?

Ze duwt de gedachte weg. Het zal wel niet zo zijn.

Een ober begeleidt hen naar een tafeltje. Rachel begint te blozen als hij haar stoel aanschuift.

Zo was het vroeger ook. Nu pas beseft ze echt hoe lang geleden het is dat ze echt wat leuks gedaan hebben samen.

‘Wilt u vast iets drinken?’

Daniël knikt. ‘Breng ons maar een fles champagne. We hebben wat te vieren.’

Rachel krijgt het er warm van.

Het valt haar op dat Daniël alles besteld zonder haar wat te vragen. Hij regelt het allemaal.

‘Alleen het allerbeste is goed voor mijn lieverd.’

Het voelt veilig, dat hij de leiding neemt.

Ze geniet, ze geniet met volle teugen. Daniël geniet ook. Hij heeft er zelfs behoorlijk schik in dat hij haar af en toe nerveus ziet worden bij elk complimentje dat hij haar maakt.

Ja, ja meisje. Denkt hij. Nog even en dan zal je weten hoe mijn hand voelt.

Het is erg laat als Daniël en Rachel het restaurant verlaten. Rachel is totaal vergeten dat ze die middag nog glashard heeft staan liegen tegen Daniël.

Maar Daniël vindt het totaal niet erg om haar geheugen even op te frissen.

‘Meisje, meisje toch. Wat breng jij jezelf in de problemen.’

Verschrikt kijkt ze hem aan.

‘Ik heb je behoorlijk wat uren gegeven om het eerlijk aan mij te vertellen. Nu moet ik ermee komen. Dat vind ik niet leuk van je.’

Hij houdt haar staande en neemt haar kin in zijn hand. ‘Je hebt gelogen Rachel. En daar kan ik niet tegen. Morgen heb je een optreden. Net als al die andere vergaderingen die je de eerste dinsdag van de maand hebt. En weet je, ik ben bij elke “vergadering” geweest. Net als dat ik vroeger naar al je optredens kwam kijken.’

Haar ogen worden groot van schrik.

‘Morgen Rachie, morgen na je optreden, of zoals jij het noemt, je vergadering, zal je voor het eerst kennismaken met mijn hand.’