De telefoon gaat, Famke kijkt op haar mobiel en het is een anoniem nummer. Ze is verbaasd. Diegene die ze kent heeft ze in haar telefoon staan en anderen zouden haar nummer niet mogen weten. Ze is nieuwsgierig en neemt toch op. Met Famke! zegt ze ietsje afwachtend. Ze hoort aan de andere kant van de lijn een enthousiaste mannelijke stem. Met Willem zegt hij en hij verontschuldigd zich meteen dat hij haar zomaar belt op haar privé nummer. Hij verteld dat hij haar nummer gekregen heeft van een goede bekende en fijne man en noemt de naam Tim. Ja Tim kent ze wel en die heeft haar nummer doorgegeven? Dan moet Tim deze Willem wel vertrouwen denkt ze. Willem begint te praten en zegt dat hij veel van Famke gehoord heeft en dat hij onder de indruk is van haar carrière. Ze is een voorbeeld voor de jeugd, een rolmodel bijna. Famke is gevleid. Dat die man dat allemaal weet. Ze wil ook graag een voorbeeld zijn voor de jeugd maar vind het best ook nog wel lastig.

Willem praat door en verteld dat hij op zoek is naar jonge Bn-ers die midden in het leven staan en een eigen geluid laten horen. Aan mondige, intelligente en wereld bewuste mensen. En dat ze vast wel een mening heeft over de aanpak van de regering van corona. Willem zegt dat hij het zich heel goed kan voorstellen dat ze dat graag wil laten horen maar dat het niet meevalt om tegen de stroom in te roeien. En dan komt hij met een voorstel. Hij heeft met meer BN-ers gesproken en hij heeft gekozen voor een select groepje die hij wil helpen om hun geluid te laten horen. Famke heeft hier nooit over nagedacht maar nu hij zegt dat ze bij dat selecte groepje hoort voelt dat wel enorm goed. Al heeft ze nog geen idee waar hij precies naar toe wil. Willem verteld verder. Hij verteld dat de andere BN-ers zich steeds meer verbazen over de regels die de regering oplegt. En dat hij zich , zoals hij Famke van een afstand kan inschatten, heel goed kan voorstellen dat zij als intelligente jonge dame dat zelfde gevoel heeft. Hij verteld dat er een actie op touw wordt gezet en dat het super zou zijn wanneer ze daar ook aan meedeed. Ze zou dan haar volgers enorm ondersteunen, omdat de onrust steeds meer toeneemt en dat het goed is om de mensen een beetje wakker te schudden.

Wat is die actie dan? vraagt Famke. Willem antwoord dat het eigenlijk niet eens zo heel veel voorstelt. Het enige wat ze moet doen is dat ze een vlog moet opnemen en een hashtag gebruiken. Nou ja een vlog opnemen kan ze wel, ze doet niet anders en een hashtag is ook het probleem niet. Wat voor hashtag bedoel je dan? Vraagt ze. Willem antwoord: ikdoenietmeermee. Huh? Wat bedoel je? Waaraan doe ik niet mee? Willem legt uit dat je als jonge zelfbewuste vrouw het vast niet te begrijpen vind wat je allemaal niet meer mag volgens de regering en dat de regering helemaal geen rekening houd met de gevolgen. Famke heeft vast ook mensen in de omgeving die tgv de coronaregels veel verloren hebben. Nou ja dat klopt wel, er is veel verdriet doordat er banen verloren gaan. Nou dat is wat wij bedoelen. We willen ons niet meer de wet laten voorschrijven die ten koste gaat van de Nederlanders. En vandaar de hashtag: ikdoenietmeermee. Famke laat het even op zich inwerken. Wie doen er dan allemaal mee dan? Willem antwoord: Tim, thomas, Gers, Brace, Mental en Bizzey. O dat zijn allemaal behoorlijk bekende Nederlanders denkt Famke, hoor ik daar ook bij? Wow.

Famke is behoorlijk enthousiast en voelt zich stiekem ook wel wat vereerd. Nou ja wat? Behoorlijk eigenlijk. Schrijf mij maar bij die lijst zegt ze, het wordt tijd dat wij ons eens laten horen. O super zegt Willem, eerlijk gezegd had ik ook niet iets anders verwacht hoor, je komt altijd super betrokken over. Het is een beetje kort dag maar zou je het vanmiddag al op kunnen nemen? Als ervaren vlogger lukt je dat vast wel toch? Om je wat op weg te helpen mail ik je een voorbeeld tekst. Dat weet je ook een beetje wat de anderen zeggen. Het is fijn om een eenduidig geluid te laten horen. Jazeker lukt dat wel zegt Famke stuur de tekst maar door. Een kwartiertje later heeft ze de mail. En om 18.00 staat haar vlog online met de hashtag. Ze voelt zich super. Het is fijn dat ze wat kan betekenen. Ze houdt de reacties in de gaten en die stromen binnen. En tot haar verbazing zijn ze bij lange na niet allemaal positief. Het lijkt wel alsof twitter ontploft. Dan belt RTL4 of ze bij Jinek haar verhaal wil doen. Wow! Dat ze haar daar voor vragen. Het overrompeld haar allemaal maar ze zegt toch ja. En om niet helemaal onvoorbereid te zijn zet ze een aantal dingen op papier zodat wanneer ze het lastig krijgt dat er even bij kan pakken. Ze heeft wel gezien dat haar manager heeft gebeld maar ze heeft nog geen tijd gehad hem terug te bellen. Dat moet dan maar even na de uitzending, ze heeft het nu hartstikke druk. Voor ze het weet is het zover en zit ze bij Jinek aan tafel. Ze is toch een stuk zenuwachtiger dan ze van te voren had gedacht. Ze voelt zich geïmponeerd door de andere gasten die aan de tafel zitten maar is van plan zich staande te houden. Op het moment dat zij het woord krijgt raakt ze van slag en pakt snel haar papiertje erbij. Maar het helpt geen moer. Ze komt niet uit haar woorden en kan niet tegen de logica op van de andere gasten. Wanneer die vragen waarom ze oproept om zich niet meer aan de regels te houden van bijvoorbeeld de 1,5 meter is ze verbaasd. Nee natuurlijk moet je dat wel doen, dat doet zij ook. Het is niet de bedoeling dat mensen dat niet meer gaan doen. Ze raakt meer en meer verstrikt in haar eigen woorden en is ontzettend blij dat de uitzending afgelopen is. Ze verlaat de studio zo snel mogelijk en gaat naar huis. Pas daar zet ze de telefoon die ze uitgezet had weer aan. 5 gemiste oproepen van haar manager en meerdere appjes. Ze opent haar app en ziet dat hij niet bepaald blij is. Het laatste appje is van een half uurtje geleden. Het enige wat er staat is dat hij haar morgenochtend om 9 uur verwacht op het kantoor en dat ze de rest van de dag vrij moet plannen. Nou dat is wel heel dwingend! Het is dat ze morgen niets heeft staan en dat er de komende weken eigenlijk ook niet zoveel staat. Dus is het verstandig niet al te koppig te zijn want misschien heeft hij wel werk voor haar. En na alle tumult van de afgelopen uren heeft ze eerlijk gezegd ook niet zoveel energie om er tegen in te gaan. Ze besluit de telefoon weer uit te zetten en vandaag niet meer te gaan kijken wat er allemaal gebeurd op twitter. Zo’n goede beurt heeft ze niet gemaakt vanavond.

Ze kan moeilijk in slaap komen de gebeurtenissen van de laatste 24 uur tuimelen door haar hoofd en ze kan de knop niet om zetten. Er sluimert iets en ze kan er de vinger niet opleggen. Na een paar uren woelen valt ze toch in slaap. Ze was gisteren wel zo slim om de wekker te zetten en dat is maar goed ook anders had ze vast een gat in de dag geslapen. Ze rolt uit bed en pakt haar telefoon en zet hem aan. Ze opent haar Instagram account en ziet dat er wel heel veel berichten zijn. Een paar steunbetuigingen maar de meesten toch echt niet. Er zitten ook een paar filmpje bij waarbij ze behoorlijk te kakken wordt gezet. Boos gooit ze de telefoon op bed, waarom doen die mensen zo akelig? Ze heeft langer op de telefoon gezeten dan ze dacht en moet zich nu toch nog haasten om op tijd op kantoor te zijn. Ze trekt haar jurk aan en poetst snel haar tanden. Het ontbijt slaat ze vandaag wel over ze pakt wel een appeltje. Met de appel in haar hand loopt ze snel naar de auto. Het verkeer zit haar gelukkig mee en een half uurtje later stapt ze op tijd het pand binnen. Een half jaar geleden was dit een druk kantoor maar nu met corona werken er heel veel mensen thuis en brand er in het merendeel van de kantoren geen licht. Best een saaie bedoeling zo.

Ze stapt het kantoor binnen en ziet Jan haar manager zitten achter het bureau. Hij kijkt op en zegt: ah je hebt de moeite genomen om je appjes te lezen zie ik, fijn dat je er bent. Nou fijn! zegt Famke, daar wil ik het wel even met je over hebben. De toon van je appjes stond mij helemaal niet aan. Ze ziet Jan verstijven, mijn toon? Vraagt hij zachtjes, mijn? toon?. Zullen we het eens hebben over jou toon? Ze kijkt hem verbaasd aan. Hoezo mijn toon? Al begint er bij haar wel iets te dagen.

Ja, waar denk je in vredesnaam mee bezig te zijn! Echt! Heb je nou helemaal niet nagedacht? #ikdoenietmeermee en alleen samen krijgen we de regering onder controle. Wat denk jij daar nou mee te bereiken? Aandacht? Nou dat heb je gekregen! Ik wed dat het niet helemaal de aandacht is die je daarbij in gedachten had of zit ik mis? Famke kijkt hem verbouwereerd aan. Ze had wel eens gehoord dat Jan uit zijn slof kon schieten maar dat had zij nog nooit meegemaakt. Ze was alleen niet van plan zich weg te laten zetten en begon van zich af te slaan. Ja jou toon! zei ze, zo praat je niet tegen mij en ik mag best mijn eigen mening laten horen. Het wordt tijd dat de mensen niet meer als makke schapen achter de regering aanlopen en dat ze kritische vragen gaan stellen.

Oooo dat heb jij gedaan zegt Jan, je hebt je eigen mening verkondigd en je hebt kritische vragen gesteld en toen ben je uit jezelf tot de conclusie gekomen dat je je jonge volgers moest oproepen om niet meer mee te doen. Niet meer mee te doen in een poging om dit virus eronder te krijgen. Niet meer mee doen om afstand te houden tot hun opa’s en oma’s. Daar heb jij over nagedacht en je hebt kritische vragen gesteld en je bent tot de conclusie gekomen dat het niet meer nodig was. Dat bedoel je? Nou huh nee, nou ja niet echt zo, maar ik heb gesproken met Willem en die heeft mij het een en ander verteld. Juist ja en dat is kritisch zijn? Vraag Jan. Nou ik mag toch wel een mening hebben! Wat ik vind dat vind ik en we leven in een vrij land dus mag ik zeggen wat ik vind

Lekker sterk Famke! Je gedraagt je als een klein verwend kind. Waar ik trouwens wel zo mijn methoden voor heb maar daar kom je zo nog wel achter. Heb je wel in de gaten hoeveel werk ik de afgelopen uren heb moeten verzetten om nog iets van jou reputatie te redden. Het wordt tijd dat je gaat inzien wat je hebt gedaan met je #ikdoenietmeermee actie. Jan staat op vanachter zijn bureau en loopt naar Famke, ze voelt zich wat bedreigt en doet een stapje achteruit. O nee niet weglopen jij!, Jan pakt haar bij haar arm en trekt haar mee naar achter het bureau. Hij duwt haar in zijn bureau stoel en draait de pc naar haar toe. Kijk eens naar alle mail die ik gekregen heb. En kijk hier eens, hij klikt de nieuwspagina’s open en ze ziet hoe op elke pagina het nieuws begint met haar oproep en haar optreden op tv. Jan vind het nog niet genoeg en klikt alle commentaren open, die zijn niet mals. Famke had op haar account al het een en ander gelezen maar dit is nog erger. Ze duwt zich af van het bureau staat op, ik hoef dit niet te zien. Wat moet ik hiermee? Kan ik er wat aan doen dat mensen niet met een andere mening om kunnen gaan?. Ze ziet het gezicht van Jan strakker worden en hij loopt op haar af. Ze kan alleen maar blijven staan of achteruit lopen en ze kiest voor het laatste. Maar hij blijft doorlopen en ze komt met de rug tegen de muur te staan. Hij zet zijn handen aan beide kanten van haar hoofd en daar staat ze dan. Hij komt met zijn gezicht vlak voor de hare en hij kijkt behoorlijk dreigend. Zeg nou eens eerlijk Famke, wie zijn mening heb jij gisteren en eergisteren verkondigd? Hoe kwam je er zo bij om dit te doen? En aan wie heb je kritische vragen gesteld? Famke probeert weg te kijken maar Jan pakt haar bij haar kin en blijft haar aankijken. Nou? Famke probeert wat te zeggen maar het geluid wil er niet echt uit. Ze slikt een keer en probeert het opnieuw. Nou huh ik werd eergisteren gebeld door Willem en die zei dat de anderen ook allemaal meededen en dat ik als daar vast ook hetzelfde over dacht en dat het tijd werd dat wij ons lieten horen. Ok zegt Jan en welke vragen heb je hem gesteld? Huh vragen? Nou mmm ja , niet echt geloof ik. Ik was het wel met hem eens, dat kan toch?. Dus om het even samen te vatten: Jij wordt gebeld door Willem die jou verteld dat jij het niet eens bent met de manier van doen van de regering en dat het tijd wordt dat jij je mening, die jij voor dat telefoontje niet had, laat horen. Vat ik het zo goed samen? Famke wil niet antwoorden maar Jan blijft haar maar strak aan kijken en herhaalt zijn vraag. Nou ja misschien klopt dat wel een beetje zegt ze dan maar. Ze ziet Jan knikken, ja dat dacht ik al zegt hij. Hij haalt zijn handen van de muur en loopt weg, Famke wil ook weglopen maar een kortaf: blijf staan! houdt haar tegen. Ze is normaal niet van het accepteren van dit soort dwingende dingen maar iets in haar zorgt ervoor dat ze toch blijft staan. Al wil ze toch iets van weerstand laten zien dus slaat ze haar armen over elkaar heen en leunt ze tegen de muur aan. Wanneer Jan terug loopt kijkt hij haar geërgerd aan. Ik zei je net al dat ik zo mijn methoden heb voor verwende kleine kinderen en dat meende ik. Met dat hij dat zegt heeft hij haar oor te pakken en sleept haar zonder pardon naar de hoek van de kamer. Zo blijf hier maar even staan met je neus naar de muur. Famke is compleet verrast en voor ze het in de gaten heeft staat ze in de hoek. Ja daaag dat gaat ze niet doen en ze draait haar weer om, ben je nou helemaal! Maar verder komt ze niet. Want Jan heeft haar weer bij het oor gepakt en draait haar weer om, blijven staan! Weer wil Famke haar omdraaien maar ze krijgt de kans niet.. De greep aan haar oor wordt verstevigd en hij draait hem een behoorlijk eind om. Het enige wat Famke kan doen is met beide handen naar haar oor grijpen en proberen uit de greep los te komen. Maar ze maakt geen kans. Ik zei dat je moest blijven staan Famke, en dat zou ik nou ook maar doen. Famke staat te stampvoeten maar Jan verslapt zijn greep niet er zit niets anders op om zich om te draaien en te blijven staan. Op het moment dat ze zich omdraait laat Jan los. Famke grijpt naar haar oor maar Jan houdt haar tegen. Niet aankomen, voel maar even wat er gebeurt met domme meisje. Famke krijgt een kleur en is voor nu even blij dat Jan dat niet kan zien. Hij loopt bij haar vandaan en laat haar vertwijfeld achter. Mijn god hoe is ze hier nu in terecht gekomen. Volgens mij heb ik nog nooit in de hoek gestaan en nu bij mijn manager? Ze krijgt het er warm van. Ze hoort hem wel maar heeft geen idee waar hij mee bezig is alleen heeft ze niet de moed om om haar heen te kijken. Haar oor doet mega zeer. Dan staat hij ineens weer bij haar en pakt hij haar bij haar arm. Automatisch wil ze zich losrukken maar ze voelt zijn vingers in haar arm vastzetten, niet bepaald zachtzinnig. Dat zou ik niet doen! Zegt hij. Jan neemt haar mee naar het midden van het kantoor waar nu ineens een ouderwetse stoel staat. Ik heb je al verteld dat ik heel goed weet hoe ik met verwende kleine meisjes moet omgaan en daar ga jij nu achter komen. Het wordt tijd dat jij leert dat acties gevolgen hebben en dat je beter gaat nadenken voor je wat gaat doen. Na vandaag denk jij wel 10 keer na voor je weer zulke stunten gaan uithalen. Jan gaat op de stoel zitten en in een beweging trekt hij Famke over zijn knie. Voor ze het weet ligt ze daar en haar reactie is om zich gelijk af te zetten om weer te gaan staan. Is hij helemaal gek geworden? Maar Het opstaan lukt niet, hij heeft haar gelijk zover naar voren geduwd dat ze niet omhoog kan komen. En een tel later voelt ze een keiharde klap op haar bips. Man! Doe normaal! Maar er volgt nog 1 en dan nog 1. Famke spartelt en probeert los te komen en de klappen af te weren door haar hand naar achteren te doen. Maar dat was niet zo handig want Jan heeft haar arm vast gepakt en houdt hem nu op de rug vast. Ze kan geen kant uit. De klappen blijven komen en het doet hartstikke zeer. Famke wordt boos en begint te schelden, wat doe jij nou idioot, laat mij los! Maar het helpt geen zier Jan blijft doorslaan. Ze voelt dat hij haar jurk omhoog trekt en ze wil hem tegenhouden maar dat lukt niet met haar arm op haar rug. Ze schopt en scheld maar het maakt niet uit, het enige wat veranderd is dat Jan haar iets opschuift zodat ze nog verder over de knie komt te liggen en dan voelt ze hoe hij een been onder haar wegtrekt en over haar schoppende benen legt. Nu kan ze helemaal geen kant meer op. Zijn hand gaat naar haar onderbroek en die trekt hij ook naar beneden. Famke schrikt haar lam en schreeuwt neeeee! Maar het maakt niet uit het is al gebeurt, ze ligt in haar blote bips over de knie van Jan haar manager. En daar komt de volgende klap, en nog 1. Famke kan zich niet herinneren dat ooit iets haar zo zeer heeft gedaan en Jan blijft maar doorgaan. Ze wil schoppen om haar heen slaan , op staan. Maar het enige wat ze kan doen is blijven liggen en ondergaan. De slagen blijven komen en komen en Famke kan er niet meer tegen ze is schor van het schelden en voelt dat de tranen over haar wangen lopen. Hoe heeft dit in vredesnaam zo ver kunnen komen? Dat ze hier ligt en als een klein meisje een pak op haar billen krijgt? Dat heeft ze vroeger zelfs niet eens gehad. Het wordt steeds moeilijker om na te denken en Famke staakt het verzet. Maar Jan lijkt niet van plan te stoppen, hij merkt op dat Famke niet meer tegenstribbelt en zegt: zo heb ik nu je aandacht? Famke knikt. Maar dat is niet wat Jan wil blijkbaar want ineens volgt er een salvo aan klappen op haar billen. Famke geeft een gil en haar hoofd schiet omhoog. Ik vraag je wat Famke dan wil ik fatsoenlijk antwoord van je, heb je dat begrepen? Ja ja jaaa roept Famke, ik heb het begrepen. Mooi- zo- dan- gaan -we -het -nu hebben –over-hoe-jij- je- wel-doordachte- actie- van- deze- week-weer-een-beetje-in-goede-banen-kan-leiden-. En bij elk woord volgt er een klap op Famke haar billen. Femke weet niet wat haar overkomt, haar billen staan in brand! En het lijkt er niet op dat Jan van plan is haar los te laten. Ze merkt dat hij iets pakt en dan voelt ze wat kouds op haar billen, voor even is het wel prettig totdat het de billen verlaat en keihard weer neerkomt. Ze kan niet schoppen ze kan niet met haar handen afweren maar schreeuwen kan ze wel en dat doet ze dan ook! Maar het lijkt wel alsof Jan doof is want het maakt geen snars uit. Dat ding blijft maar op haar billen neerkomen en is vele malen erger dan de hand van zonet en die vond ze al heel erg. Kan ze straks nog wel zitten? Wanneer houdt hij op? Famke huilt nu voluit en haar neus loopt vol, ze heeft alleen nog maar aandacht voor haar billen en moet ook aan haarzelf toegeven dan de actie van eergisteren een heel onbezonnen en ondoordachte actie was. Maar ze kan het niet meer terug draaien toch? Dan ineens houdt Jan op, ze voelt dat het ding op haar billen ligt, ze heeft geen idee wat hij gebruikt heeft. Ik zou het jezelf kunnen laten bedenken , begint Jan. Maar dat doe ik nu niet. Je krijgt van mij een opdracht om de schade te beperken voor jezelf en voor al je jonge volgers die je met je oproep in gevaar hebt gebracht. Zo meteen zet je deze stoel achter de pc, op het bureau ligt een kleine kokosmat en die leg je op de stoel. Dan ga je met je blote billen op de stoel zitten. Je gaat een excuus brief schrijven en je neemt afstand van wat je gezegd hebt. Maar voor je dat doet ga je je eerst verdiepen op internet in Corona en de gevolgen van de ziekte en de effecten van de maatregelen die tot nu toe genomen zijn. Ik wil van jou daar een verslag van. Dat verslag bestaat uit minimaal 4 pagina’s. En ik wil een goed verslag, een verslag waarbij ik kan zien dat je er over nagedacht hebt. Daarna begin je met je excuusbrief. Wanneer dat af is laat je mij die zien en dan mag je hem op je Instagram account plaatsen. En dan is het afwachten hoe die brief ontvangen wordt. Heb je mij begrepen? Famke wil knikken maar bedenkt zich net op tijd. Ja ik heb je begrepen Jan. Al klinkt het niet overtuigd. Moet ze een excuus brief schrijven? Dan gaat ze toch af als een gieter? Jan hoort dat het niet van harte gaat en pakt de kledingborstel, want dat is het wat hij gepakt had, nog maar een keer op. Hij drukt zijn hand in de rug en haalt vol uit en nog een keer. Famke gilt het uit. Heb je mij begrepen Famke? Vraag Jan nog een keer. Jaaaaaa jaaa ik heb je begrepen, ik ga schrijven! Mooi zo hoort ze en Jan legt de borstel weer neer. Dan mag je nu opstaan en de stoel op zijn plek zetten. Famke staat op en wil de tranen uit haar ogen vegen maar Jan houdt haar tegen. Laat dat maar zegt hij, zet de stoel maar op zijn plek. Famke pakt de stoel en probeert zoveel mogelijk Jan zijn ogen te ontwijken, ze ziet de mat liggen op het bureau en schrikt. Toen hij het zei had ze er niet zo’n voorstelling van maar nu ze die mat ziet lijkt het haar geen pretje om daar een hele poos op door te brengen. En lang gaat het worden wat de opdracht is groot.

Ze legt de mat neer en gaat er heel voorzichtig op zitten. Ze begint gelijk weer te huilen, dit kan ze toch nooit volhouden en ze kijkt smekend naar Jan. Dit kan toch niet zegt ze. Het enige wat Jan doet is zijn schouders ophalen. Dan zou ik maar opschieten zegt hij , hoe harder je werkt hoe korter je daar zit. Famke zucht en probeert haar ademhaling onder controle te krijgen. Ze schuift het toetsenbord wat dichterbij en opent internet.

Haar excuusbrief eindigt ze met: Al met al niet mijn beste dag.