De vroege ochtendzon worstelde door dik op elkaar gepakte regenwolken, hij filterde zacht paarse strepen door de gordijnen. Tom had zich aan zijn belofte gehouden en Phoebe de hele nacht vastgehouden; ze lagen nog steeds lepeltje-lepeltje, zijn sterke armen om haar heen geslagen in een liefdevolle omarming.

Phoebe verroerde zich en keek op haar wekker. Zes uur twintig.

Genoeg tijd om nog even te genieten van zijn warme lichaam zo dichtbij voordat ze zich weer in het koude en natte weer tussen de paarden zou moeten begeven.

 ‘Ben je wakker schatje?’  zijn stem was slaperig en zacht.

 ‘Mmm hmm, net aan. ‘ reageerde ze en ze drukte zich nog dichter tegen hem aan.

 ‘Maar ik moet zo wel op staan, de paarden breken de stal af als ze om acht uur nog geen ontbijt hebben gehad. Ongeduldig als ze zijn.’

Hij grinnikte ‘Net als hun bazin he?’

Phoebe giechelde. ‘Oh, dat is je al opgevallen?’

Hij sloeg een hand om haar gloeiende achterste en tikte er zachtjes op.

 ‘Naast nog wat andere dingen,’ mompelde hij, rolde op zijn rug en strekte zich langdurig uit.

 ‘Lekker bed, ruim’ gaapte hij.

Phoebe rilde dromerig terwijl hij langzaam, lichtjes met zijn vinger vanuit haar nek over haar ruggengraat naar de bovenkant van haar billen gleed.

 ‘Ben je klaar voor die les?’ mompelde hij verleidelijk.

Phoebe verstarde.  Wat? Les? Lieve God! Hij zou toch niet…

 ‘Geen paniek, ik ga je geen pak op je billen geven… tenminste, ik ga je niet weer straffen, laat ik het zo zeggen.’ Zei hij met een smakelijk ondeugend lachje.

Opnieuw rilde Phoebe, dit keer vol verwachting. Ze voelde dat ze al vochtig werd, hij had haar amper aangeraakt en ze werd al nat! Ze begon zich op haar rug te rollen, maar een stevige, sterke, vriendelijke hand duwde haar terug op haar zij.

Hij begon haar zere billen te kneden, eerst zacht, daarna steviger als om de rauwheid weg te wrijven. Phoebe kreunde.

God, de aanrakingen van deze man waren gewoon elektrificerend. Golven van opwinding begonnen door haar lichaam te schieten, ze vingen aan in haar nek en rolden langzaam over haar wervelkolom naar haar lendenen. Ze schoof haar been iets naar voren waardoor hij nog beter toegang kreeg tot haar glimmende lippen, kreunend van verlangen. Hij ging harder kneden, kneep stevig in haar billen met zijn krachtige vingers, een stekend signaal sturend dat haar herinnerde aan de straf van gisteravond. Ze kromp een beetje ineen een ergerlijke kreun ontsnapte haar. Hij reageerde met een zacht klapje.

 ‘Ontspan maar lieverd. Ik ga je geen pijn doen. Vertrouw me.’

Zijn toon was vriendelijk, zacht en diep hees van verlangen. Haar hart ging er sneller van kloppen. Hij gleed met zijn hand tussen haar benen, streek zachtjes langs haar lippen. Phoebe hapte naar lucht en haar rug trok hol toen er heerlijk sensuele rillingen door haar heen trokken. Hij bleef haar strelen, liet eerst één, toen twee vingers naar binnen glijden, kneedde het gezwollen knopje van haar clitoris met zijn duim. Hij streek haar haren uit haar nek en drukte zijn lippen in haar hals, zachtjes knabbelend, sensueel, dan hongerig. Phoebe gromde en wriemelde, de druk in haar lendenen werd elke seconde hoger, haar hart klopte snel en haar borsten deinden op en neer met elke lange trillende zucht.

Toen, op het moment dat ze het onvermijdelijke, glorieuze samentrekken voelde beginnen, trok hij zijn hand terug en rolde haar op haar rug. Ze gaf een gilletje van frustratie en greep naar zijn hand om hem terug te duwen naar haar kloppende vagina. Hij sloeg haar hand weg en schudde zijn hoofd, terwijl hij hongerig naar haar keek, met een enigszins sadistisch glimlach op zijn gezicht, dacht Phoebe.

 ‘Nog niet Phoebe. Geduld jongedame, nog iets wat je moet leren.’

Hij knipoogde en zijn glimlach werd verleidelijk, zijn ogen brandden met een intens verlangen. Toen pakte hij haar met beide handen om haar middel en zette haar rechtop zittend. De warme lakens herinnerde haar eraan hoe pijnlijk haar achterste nog steeds was. Hij staarde naar haar lichaam met een waarderende lach om zijn lippen. Hij nam een borst in zijn hand en boog zijn mond er naar toe. Toen zijn tong heen en weer ging tegen haar trotse tepel, hapte ze opnieuw naar adem. Haar hoofd sloeg achterover doordat de heerlijke schok van plezier haar rug zwak maakte.

Hij zoog en knabbelde en likte, nam toen haar andere borst en gaf deze al zijn aandacht. Vervolgens tilde hij zijn hoofd op, sloeg een arm om haar middel en greep met zijn andere hand haar lange haar in haar nek vast. Hij trok haar tegen zich aan en hij plantte zijn hete natte lippen op de hare en kuste haar diep, zijn tong dringend in haar mond duwend.

Phoebe viel bijna flauw van verlangen en sloeg haar armen tegen zijn gespierde dichtbehaarde borst, haar natte borsten tegen zijn stevige haar gedrukt. Net toen ze dacht dat ze het bewustzijn zou verliezen door zuurstofgebrek, liet hij haar los en keek in haar halfgesloten ogen.

 ‘Phoebe, je bent zo mooi. De meest begerige, sexy vrouw die ik ooit gekend heb. Maar je hebt seks altijd gebruikt om mannen te overheersen. Het als een wapen ingezet. Je hebt nog nooit gevoelt hoe het is om echt van gehouden te worden. Om jezelf helemaal te laten gaan. Laat jezelf vrij om gedomineerd te worden, overgenomen, totaal geconsumeerd te worden door de liefde van een man.’

Zijn stem klonk aardig dwingend, doch vriendelijk.

Phoebe voelde zich jong en onschuldig en in alle opzichten naakt. Zijn woorden raakten haar diep van binnen, raakten aan een pijn die zij ooit eerder had willen erkennen, tot op dit moment.

 ‘Ik ga je bevrijden Phoebe. De vrouw in je losmaken die je altijd al hebt willen zijn. Je zult je aan mij overgeven. Compleet. Vrijwillig. Je zult de oude Phoebe laten gaan en het nieuwe, maagdelijke, onderdanige meisje in je naar boven laten komen.’

Hij pinde haar vast met een vastbesloten blik in zijn ogen.

Phoebe knikte welwillend, ook al voelde ze een klein stukje terughoudendheid in haar maag zeuren.

Hij trok zich terug en ging rechtop staan. Phoebe kon het niet helpen dat ze zijn dringende, bang makend grote erectie zag. Ze keek snel de andere kant op en zag dat hij enigszins verlegen lachte.

‘Over wapens gesproken!’ zei hij lachend.

Phoebe voelde de spanning in haar schouders een beetje afnemen en lachte met hem mee.

Hij stond aan de hoek van Phoebe’s bed en de vurige blik was terug in zin ogen.

 ‘Kom bij me Phoebe,’ zei hij effen.

Phoebe voelde de bekende rilling van zenuwachtige anticipatie door haar maag schieten, maar ze gleed gehoorzaam over het bed naar hem toe en ging naast hem staan. Ze keek omhoog in zijn gezicht, voelde zich verschrikkelijk kwetsbaar in schrale vergelijking tot zijn stevige, gespierde, lange gestalte. Het was een heerlijk gevoel.

Hij ging op de hoek van het bed zitten.

 ‘Kom over mijn knie liggen,’ zei hij vriendelijk commanderend.

Phoebe aarzelde en in haar ogen was angst te zien.

Hij schudde zijn hoofd langzaam, zijn ogen zacht en vol begrip.

 ‘Vertrouw me, lieveling. Ik doe je geen pijn, dat beloof ik.’

Hij knikte lichtjes en trok haar zachtjes over zijn schoot.

Phoebe verstarde, ze kon het niet helpen, wachtend op de druk van zijn arm om haar vast te drukken, gevolgd door een scherpe stekende klap. Maar dat kwam niet. In plaats daarvan streelde hij haar pijnlijke achterste met dezelfde zachte, ronddraaiende bewegingen die hij die avond ervoor had gebruikt om de pijn te verlichten. Zijn aanrakingen waren geruststellend, sensueel, langzaam. Ze voelde de spanning afnemen en ze ontspande, ze gaf zichzelf de gelegenheid om te genieten van dit speciale voorspel. Zijn andere hand gleed langzaam over haar rug en schouders, zachtjes de laatste spanningen weg knedend. Een dromerige, euforische sensatie overspoelde haar toen haar lichaam steeds heter werd onder zijn warme strelingen.

Toen spreidde de strelende hand haar benen. Ze werkte gewillig mee. Zijn lange vingers begonnen opnieuw aan hun exquise verkenningen en Phoebe voelde haar vocht druipen. Hij wreef, drukte, streelde. Zijn vingers gleden gemakkelijk in en uit door haar vloeiende sappen. Ze kreunde en kronkelde, moedigde hem aan om dieper naar binnen te gaan en haar tot een climax te brengen. Zijn andere hand gleed naar beneden vanaf haar nek en intensifieerde de golven van opwinding toen hij koers zette naar haar kont.

Toen de eerste samentrekkingen van het orgasme haar deden samentrekken, sloeg hij op haar tintelende billen, niet hard, maar net een stevig genoeg om een schokgolf te veroorzaken door haar gevoelige zintuigen. De sensatie was heerlijk! Hij sloeg opnieuw en ze kreunde. Haar orgasme kwam met gekmakende samentrekken terwijl hij steeds opnieuw stevig maar sensueel op haar billen sloeg. De hitte die in haar billen kwam intensifieerde de climax bij elke stekende klap. En ze gilde en joelde toen een overweldigende gevoel van pure extase haar gedachten en ziel overspoelden.

Uiteindelijk kwam haar schuddende lichaam tot stilstand en lag ze slap over zijn knie, zachtjes huilend doordat er  een bijna spirituele ontlading over haar heen was gekomen. De sensatie vroeg niet om zelfanalyse of ziel-zoekende vragen.

Acceptatie opende eindelijk zijn glorieuze, bevrijdende armen en verwelkomde Phoebe in zijn vergevende armen.

Tom rolde haar om en tilde haar op het bed. Hij veegde haar haar uit haar gezicht en kuste zachtjes haar tranen weg.

‘Nu ben je van mij. Mijn mooie, submissieve Phoebe,’ fluisterde hij.

Toen bedreef hij de liefde met haar, indringend maar zacht. Het verlangen in zijn ogen en het krachtige ritme van zijn stoten, liet een oprecht verlangen voor haar zien. Dit had Phoebe bij een andere man nog nooit meegemaakt. Haar orgasmes kwamen en gingen in trillende explosies, brachten haar steeds opnieuw tot grote hoogte. Hij verorberde haar helemaal, domineerde hun seks met een meesterlijk, gepassioneerd begrip voor wat ze nodig hadden. Hij hield zijn eigen orgasme vast tot hij haar totaal had uitgeput en ze hem half lachend en half huilend smeekte om genadig te zijn. Uiteindelijk gaf hij toe en explodeerde in haar, zijn lichaam glimmend van het zweet, en schuddend en kreunend in extase.

Ze rolden van elkaar af en lagen hijgend en giechelend naast elkaar. Phoebe’s hele lichaam gloeide net zoals Tom haar achterste in vuur en vlam had gezet. Haar gezicht was rood door de hitte van hun inspanningen en ze had vlekken van tranen door het huilen, bijna gedurende hun hele vrijpartij.

 ‘God, maar je bent geweldig.’ zei ze.

 ‘Je bent zelf ook niet zo slecht’, mompelde hij grinnikend.

Phoebe zuchtte tevreden. ‘Is dit niet het moment waarop we een sigaret opsteken en glimlachend naar het plafond staren?’

Ze giechelde opnieuw.

 ‘Ik denk dat jij al weet hoe ik over roken denk, Phoebe,’ zei hij vrij streng. ‘Dus als je daar geen stevige herinnering aan wilt ervaren, kun je die gedachte maar beter meteen uit je hoofd zetten. En trouwens, dat herinnert mij er aan dat ik dat pakje uit je dressoir mee zal nemen, voor het geval je toch besluit om toe te geven aan die vieze gewoonte van je als ik weg ben.’

Hij rolde op zijn zij en keek op haar neer. Zijn expressie was streng en liefhebbend tegelijk. ‘Jij zult nooit meer een sigaret roken. Phoebe. Ik sta het niet toe dat je jezelf kwaad doet en ik zal je ook tegen kwaad beschermen, zo goed als ik kan.

Hij kuste haar zachtjes. Toen hij terug bewoog glinsterden er tranen in zijn gezicht.

‘Je bent werkelijk het beste dat er ooit in mijn leven is gekomen Phoebe en als je ooit weg gaat zal mijn rede om te leven mij ook verlaten.’

De tranen sprongen Phoebe in de ogen toen er een scherpe pijn door haar hart stook. Ze sloeg haar armen om zijn nek en trok hem dichterbij, kuste hem hard en passievol terwijl de tranen over haar wangen en lippen liepen, een warm, zoutig spoor achter latend. En ze realiseerde zich dat eindelijk, na zoveel jaar van leeg verlangen, ze eindelijk de donkere man van haar dromen had gevonden.

* * *

Tom douchte haastig en snelde naar zijn werk, nadat hij Phoebe ’s noodpakje sigaretten had gepakt en een waarschuwende pets op haar zere achterste had geplaatst. Toen kuste hij haar en beloofde haar rond de middag te bellen om hun volgende afspraak te regelen.

Phoebe voederde de paarden en zette ze buiten met een tevreden glimlach rond haar lippen.  Ze overwoog even om haar jongste op te zadelen om te gaan rijden, maar de gedachte aan een paar uur in een hard leren zadel te moeten zitten deed haar glimlachend besluiten om dit toch maar niet te doen. Ze leidde beide paarde naar de bak en hing hun hooinetten op. Toen kuste ze de vurige jonge Murphy – een stevige, bijna egaal witte Ierse Draught X Thoroured – op zijn bles. Ze beloofde morgen lang met hem te gaan rijden, als ze in de tussentijd tenminste niet weer een overtreding zou begaan! Haar oudere paard, Remus – een geraffineerde, slanke, knappe warmbloedige hengst – de andere liefde in haar leven, sjokte naar haar toe en wilde aandacht.

Ze had hem jaren geleden leren kussen met behulp van een pepermuntje tussen haar lippen en nu benutte hij elke gelegenheid om iets van haar los te kussen. Zijn slobberende lippen gleden zacht over haar wangen. Hij had net gedronken en het water drupte van Phoebe’s kin. Phoebe trok een vies gezicht en lachte terwijl ze zijn drukkende neus uit de weg duwde.

 ‘Ik heb niets voor je oude man, dus je kunt stoppen met je geslijm.” Ze sloeg liefdevol op zijn nek en veegde haar gezicht af met haar mouw. Toen sloeg ze een arm om hem heen en knuffelde hem terwijl hij het hooi op schrokte.

 ‘Je hebt een concurrent voor mijn aandacht nu, lieveling. Ik heb onlangs de man van mijn dromen ontmoet… Ja, het is een feit,’ antwoorde ze op een denkbeeldige vraag. ‘Echt waar. Dromen komen echt uit, lijkt het. Je zult hem vast leuk vinden en hopelijk wil hij leren rijden. Maar ik denk wel dat hij iets te zwaar is voor jouw oude botten.’

Ze draaide en keek naar Murphy, groot, sterk en krachtig en zeer capabel om Tom te dragen. Maar ook te jong en vurig voor een beginner. Phoebe grinnikte kwaadaardig. Daar was een kans om de macht te pakken! Ook al had ze wanhopig een man nodig om haar negatieve neigingen in bedwang te houden, hij hoefde toch niet altijd de touwtjes in handen te hebben.

Tom voelde zich de koning te rijk toen hij naar zijn werk reed. De seks was verrassend geweest, dat was zeker, maar wat een vrouw! Hij had die advertentie nu al 6 maanden en meer dan een dozijn potentiële partners ontmoet. Allen verre van geschikt. De leeftijden lagen tussen de 25 en 42. De jongere vrouwen waren over het algemeen oppervlakkig en praatten graag over zichzelf. De oudere vrouwen, niet dat hij iets tegen vrouwen van in de veertig had, hij vond ze juist zelfs het meest opwindend, waren saaie huisvrouwen die hun huwelijk wat wilden opleuken.

Hij had het grootste gedeelte van zijn leven gedroomd van een vrouw als Phoebe. Mooi, intelligent, slim, charmant en het beste van allen: lang en sterk. Kleine vrouwen voelden zo verdomde breekbaar in zijn armen.

Phoebe was prachtig voor haar leeftijd. Lange, gestroomlijnde, krachtige ledematen. Brede doch delicate schouders en nek. Zachte, platte buik. Schitterend geproportioneerde borsten en heupen. En natuurlijk heerlijke billen. Christus! Hij dacht aan haar op dezelfde manier als een boer die zijn vee keurt!

Dat zou ze vreselijk vinden. Maar het beste van alles waren de kwaliteiten die zij zelf (nog) niet kende van zichzelf. Hij kreeg een steek van een plotseling schuldgevoel. Als ze ook maar een idee had van wat hij voor werk had gedaan, zou ze waarschijnlijk kilometers van hem weg rennen.

Hij was meer dan twintig jaar militair-psychiater geweest, in de rang van kolonel. Hij was met vervroegd pensioen en kon het niet opbrengen om een eigen praktijk voor burgers te gaan voeren. De arme jongens die hij door de jaren heen had geholpen hadden hem al genoeg ellende en pijn bezorgd; vooral zij die in de Falkland- en de Golfoorlog hadden gevochten.

Dus toen zijn vader overleed en hem zijn beveiligingsbedrijf achter liet leek het alsof hij een reddingsboei kreeg toegeworpen. Maar een leven lang mensen analyseren maakte het hem moeilijk om dit af te leren en had vaak een vernietigende invloed op zijn relaties.

Maar Phoebe had hem nodig. Ze had zelf niet helemaal door dat ze niet de sterke, klappen opvangende vrouw was die ze dacht te zijn. En het was niet helemaal waar dat zij zich bewust vervelend en brutaal opstelde om aandacht te krijgen. In tegenstelling tot de meeste vrouwen die hij in de spanking-scene was tegengekomen kon zij het woord ‘billenkoek’ amper uitspreken zonder zich schuldig, beschaamd en verward te voelen. Het ijzige “Ik kan de hele wereld aan kom maar op!” persona dat ze had opgebouwd was eigenlijk een beschermend schild. En diep van binnen zat een bang, kwetsbaar, klein meisje dat wanhopig op zoek was naar iemand die van haar wilde houden.

Vanaf het moment dat zij hem had verteld over het overlijden van haar broer wist hij het. Op haar veertiende was ze oud genoeg om de realiteit en finaliteit van de dood te beseffen, maar nog niet oud genoeg om er mee om te kunnen gaan, het te verwerken. Tussen de regels van Phoebe’s verhaal door lezend werd het duidelijk dat haar vader de rouw en verlies gevoelens van zijn dochter aan de kant had geveegd en zijn eigen schuldgevoelens en ambities voor zijn zoon op haar had overgezet. Ze heeft nooit echt mogen rouwen.

Gedwongen om veel en veel te snel op te groeien. Vanaf het moment dat het kind het dode gezicht van haar broer kuste, was haar lot verzegeld.

Hij had meer lijken gezien dan hem lief was. Gelukkig nooit van vrienden of kennissen, laat staan een broer of zus. Hij had zijn vaders lichaam niet hoeven zien, hij was in Duitsland toen hij overleed. Maar het beeld van hem in een doodskist terwijl hij de oven van het crematorium inrolde had hem sindsdien achtervolgd. Ondanks zijn training, zowel medisch als militair, bracht het zien van een dode altijd weer gevoelens van zijn kwetsbaarheid en sterfelijkheid naar boven. Een normale reactie waar een groot mens de volwassenheid en ervaring voor had om mee om te gaan Maar een kind? In dergelijke omstandigheden? Ze had waarschijnlijk nog steeds nachtmerries. En om dan het idee te hebben dat je gestraft werd omdat je nog leefde? Nogal logisch dat dit consequenties had. Ze was bang en vechtend tegen de wereld opgegroeid. Tegelijk defensief en antagonistisch. Roekeloos en zelfdestructief. Zoekend naar iemand die haar grenzen zou bieden, haar de richting zou geven die ze nooit gehad had. Iemand die haar vast zou houden als ze bang was, haar feliciteerde en ondersteunde als ze iets had bereikt. Van haar zou houden als ze zich niet geliefd voelde. Genoeg om haar zou geven om haar te straffen wanneer ze over een schappelijke lijn stapte.

En zij dacht dat ze zo was geworden omdat ze zo lang was!? Dat verkeerde idee scheen duidelijk door bij de details op de datingsite. Ze ging maar door over het feit dat ze zo lang en sterk was. Ze had nota bene het woord  ‘intimiderend’ gebruikt. Hij kon zich wel voorstellen hoe de goede actrice die zich in haar ontwikkeld had een man zou kunnen intimideren, een zwak en zielig individu. Maar de slimmeren zouden zien dat het alleen maar een pose was en zich realiseren dat ze veel meer van haar zouden krijgen dan dat zij haar terug zouden kunnen geven.

Ze hadden het nog maar kort even over haar huwelijken gehad, ze was er duidelijk nog niet klaar voor om over die fouten te praten.

Maar Tom had een idee waar dat op uit zou draaien.

Het was gewoon een feit dat Phoebe Simons haar hele leven had gespendeerd met geven en dat degenen om haar heen er voor kozen om alleen te nemen. Onder dat harde uiterlijk, was Phoebe het meest vriendelijke en liefste kind dat Tom ooit gezien had.

Het beeld van een verdrietig klein meisje dat een lege snoep zak vast hield flitste door zijn hoofd. En om haar stond een groepje kauwende kinderen.

 ‘Ik heb je gevonden, kleine meid. En ook al moet ik je schreeuwend en schoppend uit je schuilplaats slepen, ik zal het doen.’ mompelde Tom met een grijns.

Maar, om haar goed te behandelen, moest hij wel wat grondregels vaststellen en een safeword afspreken voor toekomstige strafsessies. Hij had een groot risico genomen door haar twee keer achter elkaar een pak op haar billen te geven terwijl ze elkaar nog maar net hadden ontmoet!

Maar eigenlijk had ze er beide keren zelf om gevraagd. Niet dat ze dat ooit zou toegeven, tegenover hem noch tegenover zichzelf, en zeker niet als ze erachter zou komen dat hij een verdomde zielenknijper was!

Toch, als hij hun relatie een kans zou willen geven, zou hij haar de waarheid moeten vertellen. Hij wilde haar showen aan zijn familie en vrienden en dan zou de waarheid zeker boven tafel komen. Om ongemakkelijke en potentieel hartbrekende situaties in gezelschap te voorkomen, zou hij het haar snel moeten vertellen en hopen dat ze hem niet de laan uit zou sturen.

Tom rilde bij de gedachte. Dit was Amerika niet, waar een analist als een modeaccessoire werd gezien. In het goede oude Blightly vond men dat je alleen een analyse nodig had wanneer je een zieke crimineel was. En Phoebe dacht er vast precies zo over. Ze was er immers van overtuigd dat ze sterk, onafhankelijk en hard was. Och, wat had ze het fout. Hij grijnsde breder toen hij zich realiseerde dat hij echt hals over kop verliefd was op Phoebe Simons.

* * *

De lange dag ging langzaam voorbij. Tom had Phoebe tussen de middag gebeld en was verbaasd – doch blij – dat ze al opnam bij de tweede keer dat de telefoon over ging. Hij had gedacht dat ze hem wel opzettelijk zou laten wachten. Hem misschien zelfs een boodschap zou laten inspreken, om toch nog opstandig te zijn. Maar ze klonk opgewekt en ontspannen: ze zei dat ze als een gek door de verbeteringen van haar boek schoot en er echt plezier in had.

Ze schreef haar enthousiasme aan hem toe, maar voegde hier met een lachje aan toe dat ze wel twee kussens op haar stoel had moeten plaatsen.

Ze hadden afgesproken dat hij haar die avond op zou pikken. Haar auto was naar de plaatselijke garage gesleept en het zou nog enkele dagen duren voor hij klaar was. Ze voelde zich een beetje aan haar lot over gelaten. Hij zou er in ieder geval voor zorgen dat het absoluut veilig was als ze hem terug zou krijgen. Hij zou haar er niet meer in laten rijden voordat de auto in top conditie was.

De zenuwen gierden door Tom’s keel toen hij over de verlaten wegen naar haar achteraf gelegen huis reed.  Hij zou het haar vanavond vertellen, nadat ze een wat meer ongedwongen dinertje hadden gehad bij haar locale pub. Hij was blij toen ze dat voorstelde; het betekende dat ze gezien wilde worden met haar nieuwe man.

Best een grote stap als je bedacht dat de lokale bevolking gewend was haar samen met Peter te zien. Tegen de tijd dat hij haar plaats op draaide, was zijn maag één grote knoop van spanning. Die vloeide al snel weg toen Phoebe praktisch in zijn armen sprong. Ze droeg een grote glimlach en verder bijna niets.

Tom tilde haar op alsof ze een veertje was en droeg haar terug naar binnen, ze lachten samen, zij rilde, koud in slechts een rood slipje en bh.

 ‘Je vat nog kou door stunts als deze,’ verkondigde hij met een gemaakte frons. Hij zette haar neer, trok haar naar zich toe en kuste haar met een passie die hem zelf verbaasde. Hij wilde haar zo graag dat hij zich amper kon beheersen. De dondersteen wist precies op welke knoppen ze moest drukken. Maar er was geen verborgen agenda, ze probeerde niet te slijmen om iets wat ze gedaan had te verhullen. Ze was gewoon Phoebe!

Maar de passie zou moeten wachten  tot zijn donkere geheim het daglicht had gezien. Hij liet haar los, draaide haar om, tikte lichtjes op haar achterste en stuurde haar weg om zich aan te kleden.

Ongeveer een uur later, na een eerste klas pub maaltijd, zaten ze te kletsen met de buurtbewoners die meteen een opmerking hadden gemaakt toen ze Phoebe met haar nieuwe man zagen.

Het viel Tom op dat vooral de twee jongste mannen eerst wat koeltjes tegen hem waren. Hij kon het hen niet kwalijk nemen: Phoebe was levendig en sexy. De fantasia vervullende oudere vrouw voor elke jonge hengst. Ze hadden waarschijnlijk heimelijk gehoopt dat ze een kans zouden maken nu ze weer vrijgezel was. Maar de combinatie van zijn afmetingen en de manier waarop hij haar bezitterig vast hield liet geen ruimte voor twijfel. Ze vond het heerlijk. Elke minuut. Tom maakte een mentale notitie dat hij haar flirterige gedrag later nog even met haar zou bespreken. Het was gemeen en oneerlijk en in potentie gevaarlijk voor een vrouw die alleen in the middle of nowhere woonde.

Nadat ze het spervuur aan vragen hadden beantwoord, suggereerde Tom zachtjes dat ze naar huis zouden gaan voor een slaapmutsje, zijn wenkbrauw suggestief omhoog bewegend. Ze reageerde als een springveer en sprong zowat op uit haar stoel. Hij voelde zich zwaar worden. Er zou nog heel wat gesproken moeten worden voordat hij zijn verkapte belofte waar zou kunnen maken. En daarna? Nou, misschien wilde ze hem nooit meer. Nooit meer!

Phoebe giechelde en probeerde zijn kleren af te stropen toen ze door de deur liepen. Tjonge! Ze had honger. Hij stribbelde zachtjes tegen voordat hij haar op haar hand tikte en haar een stevige “NEE” gaf.

Ze beet op haar lip en keek verward.

‘Ik wil eerst even met je praten,’ zei hij vriendelijk, hoewel hij zijn zenuwen weer voelde opspelen. Toen keek ze bezorgd. ‘Maar ik heb niets…’

Hij onderbrak haar met een glimlach.

 ‘Nee, je hebt niets verkeerd gedaan.’

Hij dacht opeens aan het flirten, maar besloot om dat voor nu te negeren. ‘Het is iets dat me van het hard moet.’

Hij leidde haar naar de woonkamer en zette haar neer op de bank. Hij ging naast haar zitten en slaakte een diepe zucht.

 ‘Wat is er Tom? Je zier eruit alsof je me iets verschrikkelijks gaat vertellen.’

Ze keer angstig.

Ze dacht dat ze weer teleurgesteld zou gaan worden.

Hij reikte naar haar gezicht en kuste haar. Toen keek hij haar recht in de ogen. Dat was hij haar verschuldigd. Het was zijn beurt om haar aan te kijken en een fout toe te geven.

 ‘Phoebe, ik moet je iets bekennen. En ik ben niet trots op mijn bedrog. Het is alleen dat…’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, ik ga geen smoesjes verzinnen. Dat verwacht ik van jou ook niet, dus waarom zou ik het dan wel doen?’

Ze keek verafschuwd. Hij streek zachtjes over haar wang.

 ‘Ik heb je verteld dat ik een keten van beveiligingsbedrijven heb. Dat is ook zo, maar die heb ik geërfd van mijn vader. Ik ben twintig jaar kolonel geweest in het Britse leger. Een medicus.’

Hij haalde opnieuw diep adem. ‘Een psychiater.’

Phoebe’s ogen verwijdden zich aanzienlijk en ze trok zich van hem terug, haar ogen weerspiegelden een mix van schok en verraad.

 ‘Een zielenknijper?’ Ze schudde haar hoofd en staarde hem aan met beschuldigende blik. ‘Ja, vandaar,’ zei ze, knikkend. ‘Het valt nu allemaal op zijn plaats. De manier waarop je naar me kijkt als je me ondervraagd. Alsof je een verdomde ondervrager bent! De manier waarop je elke onzekerheid oppikt. Mij oncomfortabel laat voelen. Me open maakt zodat je mijn ziel eruit kunt rukken!’ Ze stond op en keek hem aanmatigend aan, tranen in haar boze ogen.

 ‘Je hebt het niet verteld omdat je wist dat ik dan beter zou oppassen. Je wachtte tot ik mezelf had blootgegeven, he? Je hebt… je hebt mij ontleed voor je eigen perverse behoeften!’ Schreeuwde ze en ze barstte in huilen uit.

Dit was de meest erge reactie. Die Tom het meeste gevreesd had. Hij stond op en reikte naar haar. Ze dook weg. Hij wou haar vastpakken en stevig vast houden, maar wist dat hij haar ruimte moest geven. Om haar nu een opgesloten gevoel te geven zou fout zijn.

 ‘Phoebe, het spijt me. Ik had het je al meteen moeten vertellen, maar ik zweer je, ondanks dat ik… ja, ik geef het toe… je gedwongen heb open te zijn tegen mij, dat was alleen maar omdat ik wist dat je dat nodig had en ik was toen allang voor je gevallen. Phoebe, ik beloof je, ik hou echt van je. Zo veel dat mijn hart elk moment dat je van mij verwijderd bent, uit mijn armen bent, pijn doet. Ik voel me opnieuw als een verdomde verliefde puber!’

Ze keek naar hem op, veegde de tranen uit haar gezicht. Er lag een harde blik in haar ogen. Haar verdediging was weer opgetrokken, als een machtig fort.

 ‘En jij denkt zeker dat ik vroeg om die…’ Ze ademde diep in en strekte zich uit.

 ‘BILLENKOEK,’ zei ze hard, haar ogen schoten vuur.

Jezus, ze had hem beet! Maar als hij nu zou liegen, zou hij het allemaal helemaal voor niets zijn geweest.

 ‘Ja, dat denk ik. En jij ook,’ zei hij zacht. ‘ Je hebt teveel jaren aan zelfanalyse besteed om dat niet door te hebben, Phoebe. Je hebt het alleen bedekt uit zelfbescherming.’

 ‘Nou doe je het weer!’ Schreeuwde ze. ‘Mij ontleden! ‘Je hebt jezelf niet onder controle, wel? STOP DAARMEE! Je doet…’ Ze begon opnieuw te huilen ‘…me pijn!’ snikte ze door haar tranen heen.

Dat deed het ‘m, hij kon zich niet langer inhouden. Hij stapte naar voren en trok haar naar zich toe, in een sterke, beschermende omarming. Ze stribbelde een beetje tegen, maar hij hield haar stevig vast.

 ‘Phoebe, het is nooit mijn bedoeling geweest om je pijn te doen. Niet op deze manier. En het spijt mij oprecht dat jij het voelt als verraad. Dat heb ik niet gewild. Ik heb je nodig, lieveling. Waarschijnlijk meer dan jij mij. Het ontbreekt mij ook niet aan onzeker- en kwetsbaarheden. En het is al gebleken dat jij mijn meest kwetsbare punt bent nu. Als ik je nu zou verliezen, door… door dit… dan weet ik niet wat ik zou doen.’

Ze stond trillend te snikken in zijn armen, maar ze stribbelde niet meer tegen, haar lichaam slap van de emotionele uitputting. Hij glipte een arm onder haar door, lichtte haar op en droeg haar terug naar de bank. Hij wiegde haar zachtjes heen en weer in zijn armen, nog steeds bang dat ze hem van zich af zou duwen en zou zeggen dat hij voor altijd weg moest gaan. Maar toen haar tranen afnamen, keek ze naar hem op in zijn ogen. Het was de blik van een bang kind.

 ‘Ben ik echt zo zielig?’ vroeg ze met een klein stemmetje.

Tom’s hart zonk. ‘Nee Phoebe, nee! Je bent een prachtige, intelligente, sterke vrouw. Je hebt alleen wonden die nooit geheeld zijn, van binnen, zoals iedereen dat tot op bepaalde hoogte heeft. Alleen de jouwe waren… zijn… aan het zweren. Ze beletten je om jezelf te zijn. En nu ik dat prachtige meisje gezien heb, wil ik haar naar buiten halen, permanent. Zodat ze voor altijd de mijne kan zijn.’

Ze sloeg haar ogen neer en schudde langzaam haar hoofd terwijl ze gelaten zuchtte. Toen ze weer naar hem keek, lach er een schuldige glimlach op haar gezicht.

 ‘Als ik eerlijk ben, vond ik je ondervragingen wel fijn. Het voelde alsof ik geen kant op kon, maar op een goede manier. Alsof de vluchtwegen die ik altijd gebruikte nu dicht waren. Ik kon eindelijk niet vluchten maar moest oog in oog staan met mijn demonen.’

Haar ogen en glimlach waren nu uitdagender. ‘Maar ik ben goed getraind kolonel. Dus reken maar niet meteen op een volledige bekentenis. Nu is mijn naam, rang en nummer het enige dat je krijgt!’

Tom lachte opgelucht en met genoegen en knuffelde haar stevig.

 ‘Oh schatje, ik hou zoveel van jou!’

Ze schoof naar achteren en keek hem ondeugend lachend aan.

 ‘Betekent dit dat ik jou nou een pak op je billen mag geven?’ zei ze met nog glimmende ogen van haar tranen.

Tom schudde zijn hoofd somber, een klein jongetje nadoend.

Toen hield hij zijn hoofd schuin, keek haar recht aan met een blik die haar waarschuwde om vooral niet bevestigend op de volgende vraag te antwoorden.

 ‘Zou je dat echt willen proberen?’

Phoebe lachte opnieuw en schudde haar hoofd.

 ‘Nee dank je, je gewicht zou mijn beide benen nog breken! Ik weet zeker dat ik wel iets anders geschikts en vergelijkbaar vervelends kan verzinnen om je mee te straffen. Ik moet daar alleen even over nadenken.’

Ze knipoogde en keek weer ondeugend.

 ‘Dat herinnert mij er aan,’ zei hij ‘er zijn één of twee kleine dingetjes die ik met je wil bespreken. Jij was ontzettend aan het flirten met die jongens in de pub. Niet doen. Je woont hier helemaal alleen en één van hen zou wel eens het verkeerde idee kunnen krijgen dat je het meent. Je bent een erg begeerlijke vrouw Phoebe en ik weet dat je het als onschuldig plezier bedoelde, maar zij misschien niet. Dus laat mij dat niet meer zien, want dan komen er problemen.’

Phoebe reageerde met een strakke saluut en sloeg zichzelf op haar achterste.

 ‘Ik meen het Phoebe. En dan nog eens wat…’

Ze zuchtte en schudde haar hoofd.

 ‘Mond dicht, majoor Tom! Je bent mij nog iets verschuldigd! En het is tijd dat je inlost. Dus naar boven met dat lekkere kontje van je!’

Ze probeerde streng te kijken maar grijnsde breed.

Tom barste in lachen uit en tilde haar op terwijl hij opstond.

 ‘En gelijk hebt u mevrouw. Eén grondige beurt, komt eraan!’