‘Opstaan, slaapkop!’, hoorde Lana Adam roepen. Met een glimlach rolde ze op haar rug om hem aan te kunnen kijken. Daar stond Adonis met een handdoek om zijn middel gewikkeld. Hij droeg een dienblad waar de lekkerste geurtjes vanaf kwamen.

‘Ik ben doodgegaan en ben nu in de hemel’, mompelde ze, terwijl ze diep inademde. Zijn biceps strekte zich toen hij het dienblad op haar nachtkastje neerzette. Ze voelde een sensatie door haar lichaam gaan die haar definitief wakker maakte.

Ze liet zich op haar buik rollen en omklemde haar kussen en leunde voorover om te zien wat hij meegebracht had.

Er stond verse koffie, toast, een gekookt eitje en jus d’orange.

‘Ik wist niet dat je het in je had’, zei ze en gaf een gilletje toen hij zijn grote hand op haar billen liet neerdalen.

‘Ik zal je nog vaak verbaasd laten staan’, zei hij en liet zijn hand nog eens neerkomen. Lana ging snel rechtop zitten en trok het dekbed om zich heen.

Met gespeelde boosheid liet ze hem weten, ‘Laat ik even iets heel duidelijk stellen. Mijn bips is geen drumstel. Hoe zou je het vinden als ik dat bij jou zou doen?’

‘Jij en wie zijn leger?’, grinnikte hij.

Lana wierp haar blik omhoog, pakte de mok koffie en name en flinke slok. Het smaakte voortreffelijk. Precies genoeg suiker en melk – hoe wist hij dat nu weer?

‘Lekker?’

Ze knikte. ‘Het is perfect. Maar hoe wist je…’

‘Ik weet niet hoe vaak ik de suikerzakjes en melkcupjes heb opgeruimd die je op de koffieautomaat hebt laten liggen’.

Lana barstte in lachen uit.

‘Ik verbaas me er over dat hoe keurig netjes je flat is, zo’n puinhoop je er op de kliniek soms van maakt’.

‘Lana moest nog harder lachen, en bracht met moeite uit, ‘Elaine en ik…we hadden een weddenschap…hoe lang je het allemaal op zou blijven ruimen…voor je ons er over aan zou spreken!’

Adam deed zijn armen over elkaar en ging naast haar zitten. ‘En dat vind jij grappig?’, vroeg hij met een stalen gezicht. ‘Wedden op de goedheid van een ander?’

Lana hield op met lachen en staarde in haar koffiemok. Misschien had ze het hem niet moeten vertellen? ‘Tja…dat was nog voor je best wel een aardige vent bleek te zijn…vorige week hebben we de weddenschap afgezegd en sindsdien hebben we geen rommel meer achtergelaten. Ik was het al bijna weer vergeten’.

‘Ik heb de hele tijd…niet het flauwste vermoeden gehad dat jullie het met opzet deden’. Zijn stem ging een octaaf omhoog en Lana keek hem nieuwsgierig aan. Zijn gezicht was rood aangelopen. ‘Ik bedoel, hoe zou ik moeten weten, dat jullie…’ Er was niet meer dan een por in zijn ribben van Lana nodig om hem in lachen te laten uitbarsten.

‘Daar hadden jullie me flink mee te pakker’, gaf hij toe.

Lana die min of meer verwachtte dat hij haar met een pak op haar billen zou bedreigen, pakte haar vork en begon te eten. ‘Hm…dit smaakt goed, wie heeft je dit geleerd?’

‘De kookgek’.

‘Echt waar? Het enige wat ik van die man opgestoken heb, is dat het mij twee uren kost, waar hij in een half uurtje mee klaar is’.

Adam grinnikte. ‘Eigenlijk heeft mijn oma het me allemaal geleerd. Mijn moeder kookt alleen met kerst en slaagt er dan altijd in om de kalkoen aan te laten branden’.

‘Mijn moeder kan heel goed koken, maar het heeft nooit echt mijn interesse gehad, waardoor het meestal bij een diepvries maaltijd blijft’.

‘Niet erg gezond’.

Lana grijnsde naar hem. ‘En dus?’

‘Ik zeg het alleen maar even’.

‘Ik ga toch niet een pak op mijn billen krijgen omdat ik niet gezond eet, is het wel?’

Adam fronste zijn wenkbrauwen. ‘Hebben we het daar gisteravond niet over gehad?’

‘Ja’.

‘Heb ik niet gezegd dat ik je een pak op je bips zou geven als je in alles het laatste woord wilt hebben?’

‘In alles?’

‘Alles wat belangrijk is’.

Lana knikte. ‘Maar je hebt me sindsdien al een keer of 50 op mijn billen geslagen!’

Met een dikke grijns antwoordde Adam, ‘Liefdesklapjes, schatje, dat waren liefdesklapje’.

‘Maar ze deden zeer!’

‘Dat spijt me, heb ik een beetje te hard geklopt?’

Lana knikte nogmaals.

‘Goed dan, dan zal ik het een beetje rustig aan doen tot je billen er meer aan gewend geraakt zijn’.

‘Gewend geraakt zijn?’, piepte Lana. Toen pakte hij haar bij haar schouders en drukte haar op het bed neer. Het spelletje ging al snel over in een liefdesspel en het ontbijt werd vergeten.

___________________________

Lana reed Adam de hele volgende week naar het werk, omdat zijn auto naar de garage moest. Toen ze hem op maandagmorgen ging ophalen, volgde ze nauwgezet de routebeschrijving die hij voor haar gemaakt had. Ze passeerde de straat waar hij woonde tot twee keer toe toen ze zich uiteindelijk realiseerde dat de met eikenbomen omzoomde straat geen zijstraat was. Ze nam gas terug en reed langzaam door de ruime opgezette wijk met veel groen. Waar zou hij wonen, vroeg ze zich af. Ze reed de hoek om en stopte daar om met verbazing naar een groot landhuis te kijken. De Griekse architectuur met vier grote witte zuilen prijkten voor het huis, waarvoor tevens een verhoogde balustrade was aangelegd. Was dit het huis?

Terwijl zij met een stationair lopende motor alles in zich opnam, stapte Adam de voordeur uit, zwaaide en bleef wachten voor de trappen die naar de balustrade leidden. Lana reed langzaam op en wenste dat ze even binnen kon kijken. De achttiende eeuwse aanblik had een opwindende uitstraling, gaf haar de rillingen ondanks de warme jas die ze aan had.

Adam bleek een praatgrage passagier te zijn, en vertelde een paar familieverhalen, terwijl zij reed. Tot haar eigen ergernis antwoordde ze in dezelfde telegramstijl als hij vorige week had gedaan. Het was niet gemakkelijk om zich tegelijkertijd op de weg te concentreren en naar zijn fascinerende verhalen te luisteren.

Het landhuis was van origine een pastorie, die al meer dan 100 jaar niet meer als zodanig dienst deed. De betovergrootvader van Adam had hem gebouwd en iedere generatie had het een stukje uitgebouwd. Adam beschreef kort de twee vleugels die aan de achterkant waren bijgebouwd – niemand had ooit iets aan de voorgevel veranderd. Hij vertelde hoe zijn overgrootvader op tweeëntachtig jarige op mysterieuze wijze in de bibliotheek was overleden – hij werd zittend in zijn stoel aangetroffen, de brandende pijp nog in zijn mond. Hij had een boek van Edgar Allen Poe op zijn schoot opengeslagen bij het verhaal, ‘The Tell-Tale Heart,’ en de vinger van zijn overgrootvader wees naar de woorden ‘Hij was zo dood als een pier’. Adam vertelde ook over de doodgeboren tweeling van zijn overgrootmoeder in zijn slaapkamer.

‘En jij slaapt daar nu?’, vroeg Lana en voelde hoe haar nekharen overeind gingen staan.

X-O-X-o-x-o-X-O-X

‘Nee, ik heb me in de zuidvleugel gevestigd’, antwoordde Adam. ‘Niemand heeft daar nog geslapen sinds ze overleden is’.

‘Sinds wie overleden is?’

‘Mijn overgrootmoeder’.

‘Zijn er nog meer mensen in dat huis overleden?’

‘Natuurlijk – bijna al mijn voorvaderen zijn er uit ouderdom in hen bed overleden. Behalve mijn overgrootvader, die is in de bibliotheek overleden’.

‘Het is maar goed dat je niet in geesten geloofd, of wel?’

‘Oh, maar dat doe ik wel’ Lana overschreed de middenstreep bij het horen van dat antwoord, maar stuurde de auto weer netjes in zijn eigen baan’.

‘Ik denk dat je de rest van het verhaal maar even moet bewaren tot de middagpauze’, zei ze schaapachtig.

Hij keek haar van opzij aan en merkte op, ‘Je besluiten getuigen van een groeiend verantwoordelijkheidsgevoel. Ik ben trots op je’.

Lana glom toen ze dit hoorde, keek hem aan en week prompt teveel uit naar rechts. Het luide vibreren van de banden op de zijstreep trok haar attentie en weer stuurde ze de auto in de baan.

‘Sorry! Misschien moeten we maar even helemaal niet praten!’, verontschuldigde ze zich.

Tot haar verbazing moest Adam grinniken. ‘Misschien dat je nu begrijpt dat ik moeite had het stuur recht te houden toen Elaine en jij achterin zaten te donderjagen’.

‘Met andere woorden, je vind dat ik de auto aan de kant moet zetten?’

‘Nee, als je dat doet, komen we te laat’.

‘Goed, misschien op de terugweg dan’. Toen ze naar hem keek, zag ze dat hij zijn wenkbrauwen optrok. Lachend dwong ze zichzelf goed op de weg te letten zodat ze veilig op het werk zouden komen.

_______________________________

Adam nodigde Lana uit om op de terugweg te blijven eten. Opgewonden accepteerde ze zijn uitnodiging. Hij hield de deur voor haar open en ze stapte gretig naar binnen, om vervolgens vol verwondering te blijven staan. De grote centrale hal gaf tevens zicht op de bovenverdieping. Rechtdoor was een twee en een halve meter brede trap, waar een oosterse loper over de donkere, glimmende treden liep. Gracieuze ornamenten versierden de leuningen en het behang op de muren had een bijpassend motief. Op de grote hal kwamen zes deuren uit en Lana liep naar de dichtstbijzijnde toe. Met een beminnelijke glimlach keek Adam toe hoe ze de voorste salon instapte, terwijl ze alle details in zich opnam.

De enorme grootte van deze kamer was erg gewoon voor die tijd. Hij was twaalf meter breed. Het pronkstuk was de grote open haard met de prachtige schoorsteenmantel, die rustte op twee rijkelijk versierde pilaren. Er hing een kroonluchter aan het vier meter hoge plafond en er hingen gordijnen van rood velours voor de ramen. Verrassend genoeg pasten het beige moderne bankstel en de glazen tafels er prachtig bij.

‘Dit is prachtig! Ik ben nog nooit eerder in zo’n oud huis geweest, Er is veel in originele staat gebleven, is het niet?’

Adam knikte toen haar glimmende ogen de zijne ontmoetten.

‘Heb je televisies en geluidsinstallaties in huis? Hoe klinken die hier?’

Hij liep naar de muur tegenover het bankstel, waar grote eikenhouten panelen aan de wand boven de lambrisering hingen. Met een druk op één van de panelen, klikte deze open om een grote LCD breedbeeld televisie van 108 cm te onthullen.

Lana floot tussen haar tanden. ‘Je hebt bij mij thuis flink moeten turen om iets op het scherm te zien, zeker?’

‘Nee hoor, ik heb in mijn slaapkamer net zo een’. Hij leidde haar vervolgens rond in de rest van het oudste deel van het huis op de begane grond. Het bestond uit een bibliotheek, studeerkamer, eetkamer en keuken. Alle haarden hadden dezelfde houten versieringen als die in de salon. De kristallen kroonluchter in de studeerkamer was oogverblindend en de glimmende prisma’s zorgden voor een kleurig patroon van kleine lichtpuntjes op de lichte houten vloer.

‘Hadden ze al elektriciteit toen dit huis gebouwd werd?’

‘Nee – de originele kroonluchter moet nog ergens op de zolder liggen – deze is hier omstreeks 1920 neer gehangen’.

‘Liggen er veel oude spullen op de zolder?’

Adam lachte. ‘Waarschijnlijk duizenden. Maar ik ben er sinds mijn pubertijd niet meer wezen kijken. De vloeren zijn niet meer vertrouwd. Dat is nog een reden waarom ik niet in het oudste deel van het huis woon – ik ben ervan overtuigd dat de plafonds nog een keer van boven komen en die wil ik niet op mijn kop krijgen’.

‘Maar waarom laat je die dan niet repareren?’

‘Omdat iemand dan eerst al die ouwe rommel daar vandaan moet halen. Dat is al een klus waar je meer dan een maand mee bezig zou zijn. En die tijd heb ik gewoon niet’.

‘Oh’. Lana probeerde om niet teleurgesteld te kijken, maar toen ze Adam weer aankeek, trok hij een wenkbrauw op.

‘Ik wil niet dat je daar naar boven gaat, Lana. Nooit!’

Grinnikend antwoordde ze, ‘Ik ben toch meer geïnteresseerd in de kelder’.

‘Nou, daar is het pas griezelig, maar wel betrekkelijk veilig. We gaan daar zo wel even kijken’.

Met een glimlach volgde Lana hem door de dubbele toegangsdeuren. Ze hoopte dat ze hem voldoende afgeleid had, want ze wilde niet dat hij wist hoe verschrikkelijk graag ze al die spullen op zolder wilde zien. Hoewel ze zich helemaal geen antiek kon veroorloven, was ze altijd gefascineerd geweest van spullen uit lang vervlogen tijden. Misschien dat ze op een dag, als ze hier alleen was, de kans zou krijgen daar stiekem eens een kijkje te nemen!

Ze liepen naar de grote trap en terwijl Lana de treden oprende, bleef Adam een paar meter achter haar lopen en keek goedkeurend toe hoe haar billen heen en weer schudden bij iedere stap die ze nam. Boven liep de overloop uit in twee verschillende gangen, die samen de hal beneden omzoomden.

‘Wacht even’, zei Adam en opende het deksel van een eiken hutkoffer die tegen de muur stond. Toen hij zich omdraaide, zag Lana alleen maar een gekleurde flits voordat hij iets langs haar heen de trap afgooide.

‘Oh!’, riep ze verrukt toen een tiental stuiterballen als een bezetene door de hal stuitten, sommigen zo hoog, dat ze bijna het plafond van de tweede verdieping raakten. ‘Dat is vet!’ Ze rende van de trap af en probeerde er een te vangen. Ze hoorde de volle lach van Adam toen ze zich verkeek in de hoek waarin het balletje opstuitte. Toen ze er eindelijk eentje te pakken had, gooide ze die naar hem toe. Ze gierde het uit toen deze hem miste, de muur raakte, vervolgens het plafond om vervolgens weer in haar richting te stuiten. Hij zat op de bovenste trede van de trap en keek toe hoe ze alle balletjes verzamelde toen ze eenmaal uitgestuit waren.

Ze haastte zich de trap op, draaide zich om en gooide de twee handen vol balletjes naar beneden. Vervolgens ging ze naast hem zitten kijken.

‘Mijn moeder werd daar helemaal gek van’, vertelde hij. ‘Zeker wanneer ik het deed tijdens een van haar saaie bridgebijeenkomsten’.

‘Dat had ik nu niet gedacht’.

‘Wat had je niet gedacht?’

‘Dat je zo’n probleemkind geweest bent!’, grinnikte Lana.

X-O-X-o-x-o-X-O-X

‘Nou ja, ik denk dat er tegenwoordig weinig meer van te merken is’, glimlachte Adam.

‘Het wordt anders steeds duidelijker. Je schiet de regressie in’, plaagde ze.

‘Je doet het weer’.

‘Ik? Wat doe ik?’

‘Je haalt het slechtst in me …’, hij wachtte even om na te denken en veegde het haar van zijn voorhoofd. ‘je daagt me uit en je prikkelt me. Je zorgt dat ik moet lachen – ik heb in de afgelopen paar weken meer gelachen dan in de tien jaar daarvoor’. De lachrimpels bij zijn ogen verdwenen en hij keek haar ernstig aan. ‘Wanneer ik bij jou in de buurt ben, dan voel ik me…springlevend. Alsof ik dat niet was voor ik jou ontmoette’. Adam pakte haar bij haar hand en wreef erover. Ze kreeg hierdoor kriebels in haar maag. ‘Ik denk dat dat er ook voor zorgt dat ik graag voor je wil zorgen en over je wil waken, zodat je geen domme dingen doet. Ik wil niet eens dat je straks naar huis gaat’.

Lana zat er bewegingsloos bij, verbaasd over zijn openheid. Hij hing verder, ‘Zelfs nog voor dat we – ik bedoel voordat ik – tegen je op reed, ging ik vroeg naar het werk en hield de voordeur in de gaten om te kunnen zien hoe je binnen kwam. En als je dat deed, dan had ik het gevoel dat alles goed was. En iedere avond, als ik thuis kom, stel ik me voor hoe jij hier bent, en nu…tja, nu ben je hier…en weet ik niet meer wat ik moet doen’.

Met tranen in haar ogen sloeg Lana haar armen om zijn nek en trok hem stevig tegen zich aan. Ze fluisterde in zijn oor, ‘Ik heb een voorstel…’

Adam ging staan, pakte haar bij de hand en leidde haar naar beneden, door een deur en vervolgens door een lange gang, die uitkwam in een grote woonkamer. Aan de ene kant was een glazen wand, van de vloer tot het plafond, die uitkeek op de in avondschemer gehulde tuin. Lana zag aan de andere kant al net zo’n glazen wand. Afgeleid probeerde ze te blijven staan om alles beter te kunnen bekijken, maar hij trok haar met zich mee.

‘Dit was je voorstel’, herinnerde hij haar met een brede glimlach.

Ze grinnikte zachtjes en liet zich door de kamer meevoeren naar een volgende, kleinere hal. Aan andere kant van de hal bevond zich de slaapkamer, waarvan de deur uitnodigend openstond. Het grote bed, met een walnoten hemel, waarover een groene zijden stof hingen, was de blikvanger in de kamer. Adam duwde haar voorzichtig op de bijpassende sprei en ging naast haar liggen, streelde haar en ontdeed hun van hun kleren. Een gepassioneerd vuur ontbrandde in haar. Deze keer was er geen sprake van pijn toen hij zich langzaam in haar duwde en Lana met elke stoot terugduwde. Een paar minuten later kwam ze uitbundig klaar. Ze moest er zelfs van huilen.

‘Heb ik je zeer gedaan?’, vroeg hij zich bezorgd af, terwijl hij ophield.

Lana glimlachte en schudde haar hoofd, niet in staat een woord uit te brengen omdat de krampen nog door haar lichaam trokken. En weer kon ze niet anders dan hem stevig tegen zich aan te drukken, terwijl hij steeds harder op en eer ging om uiteindelijk met een luide kreet tot een hoogtepunt te komen. Ze liet haar nagels over zijn rug krassen toen hij uitgeput op haar neerviel.

Op het moment dat ze dacht dat hij in slaap gevallen was, liet hij zich plotseling van haar af rollen, en trok haar met zich mee, zodat ze boven op hem kwam te liggen.

‘Ik wil je op je billen slaan’, gromde hij zachtjes in haar oor. ‘Blijf stil liggen, ik zal je geen pijn doen’.

Hoewel Lana niets te maken wilde hebben met zijn ongewone voorkeuren, was ze nog zo aangedaan van zijn eerdere bekentenissen, dat ze besloot om hem zijn ‘pleziertje’ te gunnen.

Met een diepe zucht bereidde zich voor op opnieuw zere billen. Maar toen de eerste klap viel, was ze aangenaam verrast dat het slechts een beetje brandde. Terwijl hij met zijn vlakke hand op haar bips bleef slaan voelde ze een vreemd gevoel in haar buik wat zich langzaam uitspreidde naar haar kruis. Toen hij rechtop ging zitten omhaar over zijn knie te leggen, realiseerde ze zich dat haar eerdere fantasie van ‘over de knie’ echt werd en heel erg opwindend was.

Adam bleef de warmte in haar billen gestaag opbouwen en ze hoorde zichzelf kreunen. Ze wilde meer, al wist ze zelf niet precies wat. Hij hield even op om zijn hand over haar bips te laten gaan, maar ze wiebelde onbeschaamd met haar billen waarmee ze een nieuwe serie klappen ontlokte die steeds harder werden. Hij leek precies te weten hoeveel ze kon hebben. Een soort loomheid nam bezit van haar, net alsof ze net een glas wijn op had. Hoe kon een pak op haar bips haar zo bedwelmen, vroeg ze zich sloom af, maar liet deze gedachte varen, toen zijn vingers haar tussen haar benen streelden, eerst zachtjes, maar steeds harder totdat zij haar onderlichaam over zijn been wreef. Hij bleef haar slaan, steeds harder en sneller, totdat haar wereld alleen nog maar bestond uit warmte en wrijving, het geluid van de neerdalende kletsen en haar luide en verlangende kreunen. Er bestond niets meer, op zijn handen op haar billen na, zijn opwindende, magische handen… Ze kwam op een overweldigende manier klaar, haar bevrijdend van alle emoties. Hij wreef zachtjes over haar rug en kalmeerde haar overgevoelige zenuwen en op hol geslagen hartslag.

Opeens schoot ze overeind, kroop van zijn schoot af en verstopte zich onder het dekbad.

‘Lana?’ Zijn stem klonk geamuseerd.

‘Ik schaam me zo!’, haar klagende stem werd gesmoord door het dekbed. ‘Waarom reageer ik zo?’

‘Lana, kom daar onder vandaan, ik versta je bijna niet’.

‘NEE! Ik wil niet dat je me ziet’.

‘Lana’, zei hij waarschuwend. ‘Ik wil dat je tevoorschijn komt en gewoon tegen me praat’.

Haar vingertoppen verschenen vanonder de sprei. Adam pakte haar had. ‘Kom, Lana’.

Ze deed het beddengoed tot onder haar kin omlaag waardoor haar rode gezicht tevoorschijn kwam, maar ze hield haar ogen stijf dicht. ‘Dat wil ik niet. Ik voel me net een geile beer – in bedoel, zeug’.

‘Lana er is niets mis met de manier waarop je reageerde. Dat was heel gewoon. Het is gewoon de manier waarop je lichaam reageerde op de intense opwinding’.

Lana verstopte zich weer onder het beddengoed. ‘Waarom windt een pak op mijn bips me op? Ik ben een billenkoek nymfomane!’

Ze hoorde zelfs vanonder het dekbed zijn diepe zucht. ‘Mocht je er wat aan hebben, het windt mij ook heel erg op’.

‘Maar ik wil helemaal niet opgewonden raken van een pak op mijn billen! Ik wil weer gewoon mezelf zijn!’

Adam kon haar maar nauwelijks verstaan. Hij zei luid, ‘Je was het er mee eens dat ik de beslissingen zou nemen en we hebben besloten dat we het er nog over zouden hebben. Zo kan ik je niet verstaan, dus kom als de drommel te voorschijn!’

‘Prima!’ Lana gooide het dekbed van zich af, sprong uit bed en vond al snel haar onderbroekje op de vloer. Terwijl ze met haar rug naar hem bleef staan deed ze haar broek aan en probeerde verwoed haar BH vast te maken.

‘Lana. Kom nou zitten’, hij klopte op de matras.

‘Nee. Ik wil naar huis’.

‘Ben je boos op me?’

‘NEE ! Ik schaam me! Ik wil alleen zijn. Ik moet nadenken’.

‘We moeten eerst praten. Je bent veel te veel overstuur om nu in de auto te stappen. En je komt je afspraken niet na als je nu niet komt zitten’.

‘Nou en? Wat ga je eraan doen? Me een pak op mijn bips geven? Laat me niet lachen! Ik schijn er nogal van te genieten, dus het helpt geen zier!’

Lana keek hem woest aan, maar zette grote ogen op toen hij opstond, haar bij haar arm pakte en haar met zich mee naar het bed trok. ‘NEE! Ze probeerde zich los te rukken en raakte hem daarbij met haar ellebogen hard tussen zijn ribben, waardoor hij ineen kromp van pijn. Vervolgens was hij maar net in staat om te voorkomen dat haar vuist op zijn neus terecht zou komen.

‘En nu ophouden’, zei hij bars en dwong haar pols op haar rug. Hij duwde haar voorover over zijn schout terwijl zij flink bleef stribbelen, schoppen en schreeuwen. Het bleek een stuk minder gemakkelijker te gaan dan hij gedacht had, maar hij kreeg haar uiteindelijk in bedwang door zijn been over haar benen te zetten en haar arm op haar rug te duwen. Hij hield haar stevig vast en wachtte tot ze zichzelf uitgeput had met haar krachtige maar vruchteloze pogingen om los te komen.

Toen ze haar verzet uiteindelijk opgaf en stil over zijn schoot lag, liepen de tranen van machteloosheid over haar wangen. Hij deed haar broek naar beneden en maakte haar bips bloot. Ze begon zich opnieuw te verzetten maar haar verzet ebde weg toen hij haar alleen maar zachtjes op haar billen tikte. ‘En nu gaan we praten’, zei hij. Zijn stem klonk zo streng dat ze de rillingen door haar lijf voelde gaan. ‘Vertel me maar eens even waarom je je zo schaamt’.

X-O-X-o-x-o-X-O-X

Lana snikte, wreef haar gezicht over de koele lakens en kuchte.

‘Ik wacht op een antwoord…’, waarschuwde Adam.

Toen ze niet reageerde, sloeg hij met zijn vlakke hand vijf keer hard op haar billen. Iedere klets werd gevolgd door een wanhopige schreeuw van Lana.

‘Vind je het lekker?’, vroeg hij met luide stem.

‘NEE!’, schreeuwde ze terug.

‘Vertel me dan waarom je je zo schaamt?’

‘NEE!’, schreeuwde ze nogmaals, waarmee ze weer een stuk of tien verdiende, die haar achter adem lieten. Ze was echter vast van plan deze keer geen zwakte te tonen door te gaan huilen.

‘Al bereid om te praten?’

‘NEE! Dat wil ik niet’.

‘Dan zit er niets anders op dan dat ik in herhaling ga vallen…’ Adam sloeg haar hard op haar bips. Hij zorgde dat de klappen over haar billen verdeeld werden. Hij wilde geen blauwe plekken veroorzaken door steeds op hetzelfde plekje te slaan. Toen hij bij de overgang naar haar bovenbenen aangeland was, werd het beoogde effect bereikt. Lana gaf uiteindelijk toe en beloofde met een benauwd stemmetje te zullen praten. Met grote opluchting trok hij haar overeind en nam haar in zijn armen, terwijl hij zich achterover op het kussen liet vallen. Hij deed het dekbed om haar heen en wachtte tot haar tranen ophielden.

Zo boos en onhandelbaar ze een paar minuten daarvoor ook geweest was, zo verbaasd was Lana nu dat een wonderbaarlijk rustig gevoel bezit van haar genomen had. De pijn ebde langzaam weg, haar hartslag werd weer normaal en haar tranen waren met een punt van het laken gedroogd. Het stugge zwarte haar op Adam’s borst kriebelde aan haar neus. Zijn after shave rook lekker. Zijn armen om haar heen voelden warm, sterk en geruststellend. Ze wist dat ze zich nu veilig genoeg voelde om het gesprek aan te gaan. Ze had nog nooit eerder een man meegemaakt die opener was dan zij.

‘Adam…ik schaam me over de manier waarom ik reageerde op dat eerste eh…pak op mijn bips. Ik voel me zelfs ongemakkelijk als ik die woorden gebruik’.

‘OK’.

‘Ik voelde me na afloop opeens zo pervers omdat ik opgewonden geraakt was van een pak slaag. Ik vind dat ik niet normaal ben! Over het algemeen raken mensen toch niet opgewonden van pijn?’ Ze zuchtte, pakte zijn hand en keek naar de kleine haartjes erop, de kleur van zijn huid, de lange slanke vingers die zo behendig waren in het beoefenen van de geneeskunst, die haar zo goed konden bespelen, en konden straffen…

‘Normaal gesproken vinden mensen een beetje pijn best wel lekker en hebben allemaal een verschillende pijngrens. Ik denk persoonlijk dat een erotisch pak op de billen een soort massage is. Heb je ooit een echte massage, van een professionele masseur, gehad?’

‘Nee’.

‘Tja, ze beginnen vaak met zacht wrijven, maar wanneer de spieren ontspannen zijn, dan gaan ze over tot knijpen, kloppen, kneden, hetgeen stuk voor stuk pijnlijk kan zijn. Je wilt aan de pijn ontsnappen, maar je moet ontspannen en je eraan over geven.

De pijn wordt langzaam minder en wanneer de massage erop zit, dan zit je vol met endorfine en voel je je uren lang heerlijk ontspannen. Het is een van de redenen waarom veel mensen een professionele massage willen’.

‘Ik wist helemaal niet dat ze pijn deden. Ik dacht dat je je er beter van zou voelen’.

‘Een erotisch pak op je billen is net als het eten van scherpe maaltijden met veel pepers. Natuurlijk, het brandt in je mond, maar je lichaam wordt erdoor gestimuleerd en maakt endorfine aan, waardoor je je een poosje eufoor gaat voelen’.

‘Net zoals hardlopers zich een beetje high kunnen voelen?’

‘Precies’.

‘OK, maar het is redelijk gangbaar om kenbaar te maken dat je van massages houdt, gekruid eten en hardlopen. Maar niemand loopt er mee te koop dat hij een pak op zijn billen lekker vindt’.

‘Jawel hoor’

‘Adam, het is maatschappelijk niet geaccepteerd, dat weet je best’.

‘Denk je wel een beetje om je toon, jongedame?’

Lana grinnikte. ‘Ik dacht dat op brutaliteit geen reden was voor een pak slaag’.

‘Dat zeg ik ook niet. Ik doe ook even brutaal. Maar goed, de grote massa zal een pak slaag niet als normaal zien. Maar er zijn er heel veel die zich er toch mee bezig houden’.

‘Hoe weet je dat? Heb je dat onderzocht?’

‘Nee, dat weet ik van internet. Er zijn websites, forums, discussiegroepen, weblogs te vinden die over billenkoek gaan’.

‘Porno sites’.

‘Nee, slechts een minderheid zijn porno sites. De meeste zijn echter gemaakt voor en door liefhebbers. Gelijkgestemde mensen, gevoelsgenoten. Hoe dan ook, voel je je al beter dan even geleden?’

Lana dacht even na en voelde hoe hij haar in haar hand kneep. Ze hoorde zijn hart met een langzaam ritme in zijn borstkas kloppen. ‘Ja’.

Hij trok haar stevig tegen zich aan. ‘Mooi zo’.

‘Maak je zelf deel uit van een billenkoekgroepje?’

‘Nee, daar heb ik de tijd niet voor. Af en toe lees ik wel her en der wat, want het is een interessant onderwerp’.

‘Hoeveel vrouwen heb jij een pak op hun bips gegeven?’

Adam grinnikte. ‘Alleen jij. Ik heb me bij anderen nooit genoeg op mijn gemak gevoeld om het te proberen’.

‘Hoe weet je dan of je het wel goed doet?’

‘Wat goed aanvoelt, is goed’.

‘Ik denk toch dat je het niet helemaal goed doet, Adam. Ik denk dat je me veel te hard op mijn bips slaat’. Ze gierde het uit toen hij haar tussen haar ribben kietelde.

Lana maakte ze echter geen zorgen over zijn gebrek aan ervaring. Omdat de pijn al weer vrij snel wegtrok, wist ze dat hij geen schade had aangebracht, hoeveel pijn het op het moment zelf ook gedaan had. En toen ze later thuis kwam, liep ze rechtstreeks door naar de computer en tikte ‘billenkoek’ in het zoekscherm van Google. Een uur later meldde zich met een verzonnen naam aan bij het discussieforum van Daphne’s Foundation en typte haar eerste berichtje.

‘Hallo. De man waarmee ik momenteel uitga heeft me een pak op mijn billen gegeven omdat ik mezelf in gevaar gebracht heb en niet nagedacht heb voor ik iets ging doen. Vervolgens heeft hij me een keer zachtjes op mijn bips gegeven na een vrijpartij. Ik had vervolgens een intenser orgasme dan ooi tevoren. Is dat normaal? Ik heb nooit eerder op mijn billen gehad of er zelfs maar aan gedacht voor ik hem ontmoette. Verder ben ik de eerste vrouw die hij over de knie legt. Is er een goede of een foute manier om dat te doen? Groeten, Lois’.

Toen Lana op het klokje op haar beeldscherm keek, was het twee uur midden in de nacht. Vloekend sloot ze de computer af en spurtte naar de douche. Ze lag zo lekker te slapen dat ze zich geen dromen herinnerde toen vijf uur later de wekker afging…